Immortality Chapter 1410 Three samsara
Chapter 1410 Three samsara
三道轮回
สามสังสารวัฏ.
ภพหยาง,บนทางช้างเผือก.
บนดวงดารา 13 ดวงเรียงกัน,ขนานกัน,ทว่าที่จุดกลางของดวงดาราทั้ง
13 ดวงนั้น,บอลแสงสีน้ำเงิน,กำลังแผ่ปราณเซียนที่รุนแรงออกมา,ทำให้ส่องประกายวับวาวปกคลุมทั่วพื้นที.
ประกายแสงที่ส่องประกาย,ก่อนที่จะเข้มข้นขึ้นเรื่อย,บนลอบแสงสีน้ำเงินที่กำลังก่อร่างสร้างบางอย่างขึ้นมาจากความว่างเปล่า.
รอบๆห่างออกไปจากพื้นที่ดังกล่าวมีกลุ่มคนมากมายหลายร้อยคนที่กำลังล้อมรอบอยู่เช่นกัน.
ที่ด้านหน้านั้นมีคนสิบคน,เทพแห่งภัยพิบัติ,ราชันย์เขียว,ต้าตี้เจิ้นอู๋,ต้าตี้กัวเฉิน,ต้าตี้จื่อเหว่ยและอีกหลายคน.
"วูซซซซซซ!"
บอลแสงสีน้ำเงินที่สั่นไหวไปมา,จากนั้นก็หมุนวนราวกับว่ากำลังเกิดลมพายุที่หนักหน่วงรุนแรง.
สายตาของผู้ฝึกตนทุกคนที่จับจ้องมองไปยังตรงกลาง.
"วูซซซซ!"
"ฟิ้ว!"
บอลแสงสีน้ำเงินที่ใหญ่ยักษ์,ก็ค่อยลดรูปเล็กลง.
"ครืนนนนน แก๊ก แก๊ก แก๊ก!"
ดวงดาราทั้งสี่สิบที่เรียงกันเกิดเป็นรอยร้าวมากมายเสียงดังกึกก้อง.
"วูซซซซ!"
มือข้างหนึ่งที่ค่อยๆผุดออกมาจากด้านในบอลแสงในทันที.
จากหนึ่งเป็นสอง,เมือกมากมายที่ไหลเย้อมออกมาจากมือทั้งสอง.
"ตูมมมม!"
บอลแสงสีน้ำเงินที่ระเบิดออกมา,พร้อมๆกับดวงดารทั้งสิบสามดวงที่พังทลายลงไปพร้อมๆกัน.
ราชันย์เขียวที่สะบัดมือ,ก่อนที่เศษชิ้นส่วนทั้งสิบสามที่สลายหายไป.
ทว่าบอลแสงสีน้ำเงินในเวลานี้,เผยบุรุษคนหนึ่งที่สวมชุดราชา.
ในอดีตเนตรเทียนชูที่ปรากฏขึ้น,ราชันย์หยกและวิหารถงหมิงเห่าเทียนได้พังทลายตกตายไปด้วยน้ำมือของปราชญ์เทพหมี่เทียนไปแล้ว.
"วูซซซ!"
ดวงตาของราชันย์หยกที่ลืมขึ้น,ประกายแสงที่ส่องประกายวับวาว.
"ฟู่!"ราชันย์หยกที่พ่นลมหายใจยาว.
"คารวะราชันย์หยก!"เหล่าคนหลายร้อยคนที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"วูซซ,วูซซ,วูซซ,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า....................!”เสียงของราชันย์หยกที่ดังกึกก้อง,ด้วยการตายไปและจุติขึ้นมาใหม่ตามแผนการของเขาเป็นไปอย่างราบรื่น.
ใบหน้าของทุกคนที่เผยความตื่นเต้นดีใจ.
"ยินดีกับราชันย์หยก!"ใครบางคนที่เอ่ยออกมาทันที.
"ราชันย์เขียว? เจ้าเองก็กลับมาแล้ว?"ราชันย์หยกที่จ้องมองไปยังคนด้านหน้าอย่างระมัดระวัง.
"ใช่!
พวกเรากลับมาแล้ว,ยินดีกับราชันย์หยก,ท้ายที่สุดก็หลุดจากโซ่ตรวนของหงจวิน,อย่างสมบูรณ์แบบ!"ราชันย์เขียวที่พยักหน้ารับ.
"ดี,กลับมาก็ดีแล้ว,ศาลสวรรค์ต้าหงอย่างงั้นรึ?
ไม่ต้องการ,ไม่ต้องการเลย,ฮ่าฮ่าฮ่า...................!”ใบหน้าของราชันย์หยกที่พึงพอใจผ่อนคลายเป็นอย่างมาก.
-------------------------------------------------------
โลกเขตแดนจงซาน,ภายในโลกเขตแดนเทวะ!
ภายในโลกเทวะ,สองพันเทียนเต๋าที่ดำรงอยู่,ทำให้สภาพแวดล้อมนั้นเหมือนกับโลกจริงๆเป็นอย่างมาก,มีดวงดารา,มีสิ่งมีชีวิต,มีหมอก,แม่น้ำ,ทุกอย่างที่ควรมีในโลกๆหนึ่ง.
บนทุ่งหญ้าแห่งหนึ่ง,เนตรเทียนฟาที่เปิดออกมา,ก่อนที่จะฉายแสงสีม่วงลงมา.
ที่ขอบเขตของมุมแห่งหนึ่ง,โลงศพสีขาวที่จงซานหลอมขึ้นมา,ซึ่งได้บรรจุปราชญ์เทพหยิงเห่าเอาไว้.
ในเวลานี้โลกศพดังกล่าวที่เปิดออกมา,หยิงเห่าที่ยืนขึ้นจากปากของโลงศพที่ไม่ไกลออกไป,ทว่าที่ด้านหน้าเขานั้นมีอีกคนๆหนึ่ง,เป็นจงซาน.
จงซานที่จ้องมองหยิงเห่า.
หยิงเห่าที่จ้องมองจงซานด้วยความเย็นชา,แววตาที่เผยความเกลียดชังออกมา!
"ต้องการให้ข้าจำนนต่อเจ้านะรึ? ฝันไปเถอะ!"หยิงเห่าที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
จงซานที่ได้เป็นกังวล,ขณะเขาจดจ้องมองหยิงเห่าพร้อมกับเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"ลงศพแห่งนี้,เจ้าควรจะศึกษามันด้านในมาบ้าง!"
"วูซซซซ!"หยิงเห่าที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"วิถีการในการหลอม,โลงศพกำราบโลกาที่ข้ารู้มานั้น,จะต้องฝังยอดฝีมือไร้คู่เปรียบจริงๆ,ยิ่งคนที่ผังนั้นทรงพลังขนาดนั้น,โลงศพกำราบโลกาก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น."จงซานเอ่ยออกมาเบาๆ.
หยิงเห่าที่จ้องมองจงซาน,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนบิดเบี้ยว.
"หยิงเองก็มีโลกศพกำราบโลกา,ข้าเองก็ไม่เกี่ยววิถีเช่นกัน,ไม่ว่าจะเหลือเจ้า,เหลือฝังเจ้าก็ตาม,ยิ่งโลงศพกำราบโลกานั้นใช้ปราชญ์เทพในการฝังล่ะก็,ก็ยิ่งไม่ธรรมดา! เจ้าคิดว่าอย่างไร?"จงซานกล่าวหยัน.
"เจ้า!"ใบหน้าของหยิงเห่าที่เปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยว.
"จะเป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้ง,หรือถูกฝังเป็นวัตถุดิบโลงศพกำราบโลกาจริงๆ,เจ้าคิดเอง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
จากนั้น,จงซานที่กำลังจะก้าวออกไป,ก่อนจะหยุดครึ่งก้าว,และหันหน้ากลับมากล่าวอีกคำ,"เอาล่ะ,ข้ารู้ว่าเจ้าควรคิดหนทางที่ดีที่สุด,ศิษย์ของเจ้าที่ทวีปปฐพี,ข้าเองก็ส่งคนไปเชิญพวกเขามาแล้ว!"
จากนั้น,จงซานก็หายไปจากโลกเทวะ.
"สารเลว,จงซาน!"หยิงเห่าที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
หยิงเห่าที่ขยับ,ทว่าลำแสงสีม่วงจากเนตรเทียนฟาที่กักเขาเอาไว้,ทำให้เขาไม่มีแม้แต่พลังจะขัดขืน.
ภายในเขตแดนแสงสีม่วง,เป็นเหมือนกับโซ่ตรวนที่กักขังหยิงเห่าไม่ให้ออกไป.
"จงซาน,เจ้ากลับมา~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”หยิงเห่าที่ร้องโอดโอยโหยหวน.
ทว่าจงซานจากไปแล้ว,จะกลับมาได้อย่างไร?
"วูซซซซ!"จงซานที่ปรากฏขึ้นที่ด้านในตำหนักเทียนหยวน.
ตำหนักเทียนหยวน,จงเทียนที่รออยู่.
"ท่านพ่อ,ไม่ใช่ว่าแปดหางสวรรค์ได้คายของวิเศษปราชญ์เทพ,เทียนกงของหยิงเห่าออกมาแล้วรึ?
ทำไมไม่ใช่เทียนกงต่อรอง?"จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เทียนกง?ข้าได้ใช้ทักษะฟื้นฟูคืนชีพมันกลับมา,ทว่าไม่ใช้กับเขา,เพราะไม่จำเป็นต้องใช้เบี้ยเพิ่มในตอนนี้,และมันไม่จำเป็นที่ข้าต้องใช้เบี้ยเพิ่ม?
นอกจากนี้,ต้องการกำราบเขาก่อน,แล้วค่อยมอบความเมตตา,เขาที่ยังคงมีศักดิ์ศรีค้ำคออยู่ตอนนี้,มันเร็วเกินที่จะใช้เบี้ยดังกล่าว!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ครับ,บุตรเห็นเขามีความอดทนเป็นอย่างมาก,ทั้งที่ท่านพ่อกำราบเขาอย่างจริงจัง,หากว่าใช้เทียนกงน่าจะใช้ความพยายามลดลงได้อีกครึ่งหนึ่ง!"จงเทียนพยักหน้ารับ.
"อืม!"
----------------------------------------------------------------------
ภพหยิน,เมืองซ่าง!
เหมือนกับภพหยาง,ทั่วแผ่นดินที่เฉลิมฉลอง,เหล่าประชาชนที่เต็มไปด้วยความชื่นมื่น,หลังจากที่จงซานขอบคุณประชาชนทั่วแผ่นดิน,ทำให้จิตใจของพวกเขาตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก.
ประชาชนในทวีปเหนือภพหยินที่เข้าร่วมงานวันเกิดอย่างคับคั่ง.
ไม่ได้ต่างจากภพหยางมากนัก,มีการฉลองเก้าวันเก้าขึ้น,ก่อนที่งานเลี้ยงจะจบลง.
วิหารปู่ซือ!
จงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,เหล่าเสนาธิการที่เต็มไปด้วยความเคารพ!หวังจิงเหงินที่กล่าวออกมาด้วยหน้า.
"เรียนเทียนตี้,ศาลเทวะหลุนฮุย,30เซียนบรรพชน,หนีไปได้หก,ตายไปสี่คน,สิบคนยินดีเข้าร่วมต้าเจิ้ง,แม้แต่พร้อมออกรบเพื่อชดเชยต้าเจิ้ง,การกำราบทวีปเหนือภพหยิน,ทว่าก็ยังมีสิบคนที่ดื้อรั้นไม่ยอมรับ,เวลานี้ถูกคุมขังไว้ในคุกสวรรค์!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"สิบคน? ไม่ยอมรับ? หลิวอู๋ซ่าง!"จงซานเอ่ย.
ผู้บัญชาการจินอี้เหว่ยหลิวอู๋ซ่างที่ก้าวออกมาด้วยนอก,"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"ข้าให้เวลาเจ้าหนึ่งเดือน,ข้าต้องการเห็นผลที่แตกต่าง!"จงซานเอ่ย.
"น้อมรับบัญชา!"หลิวอู๋ซ่างที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
จากนั้น,หลิวอู๋ซ่างที่ถอยห่างออกไป.
ผู้บัญชาการจินอี้เหว่ย,ผู้มีชื่อเสียงที่เป็นปิศาจแห่งการลงทัณฑ์,กับสิบเซียนบรรพชนที่หัวแข็งนี้,สำหรับหลิวอู๋ซ่างที่เพิ่งมีทักษะใหม่มา,รับคำสั่งด้วยน้ำเสียงที่มีความสุขเป็นอย่างมาก.
"เรียนเทียนตี้,กองทัพของต้าเจิ้งที่พร้อมแล้ว,นับตั้งแต่ที่ต้าเจิ้งยกระดับ,ขวัญกำลังใจของพวกเราก็เพิ่มพูน,ศาลเทวะหลินฮุยเวลานี้กำลังเสียขวัญ,เวลานี้รอเพียงแค่เทียนตี้สั่งการเท่านั้น!"หวังจิงเหวินเอ่ย.
"หวังจิงเหวิน!"จงซานที่เอ่ยออกมาทันที.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"หวังจิงเหวินรับการแต่งตั้งเป็นจอมพลพิชิตทิศเหนือ,นำทหารรุกเข้าพิชิตศาลเทวะหลุนฮุยทันที!"จงซานที่สั่งการทันที.
"น้อมรับบัญชา!"
"เทียนตี้ทรงพระเจริญ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงที่ดังกึกก้องไปทั่วท้องพระโรง.
นี่เป็นโอกาสอันดีแล้ว,ตอนนี้หากไม่โจมตี,แล้วจะสามารถเก็บเกี่ยวผลได้อย่างไร?
ขวัญกำลังใจของเหล่าข้าราชบริพารนั้นมีส่วนสำคัญ!เวลานี้ทุกคนที่โกรธเกรี้ยวเกลียดชังอีกฝ่ายที่ลอบโจมตีทำให้ขวัญกำลังใจเพิ่มพูนสูงขึ้นเป็นอย่างมาก.
จากนั้น,ข่าวที่ถูกส่งไปยังชายแดนทันที.
"จุนเทียนเซี่ยที่เคลื่อนไหว,ลอบโจมตีเทียนตี้,เทียนตี้มีประสงค์,กองกำลังที่หนึ่งเคลื่อนทัพ,พิชิตศาลเทวะหลุนฮุยทันที!"
"จุนเทียนเซี่ยที่เคลื่อนไหว,ลอบโจมตีเทียนตี้,เทียนตี้มีประสงค์,กองกำลังที่สองเคลื่อนทัพ,พิชิตศาลเทวะหลุนฮุยทันที!"
....................................
..................
............
"โฮกก~~~~~~~~~~~~~~~~~!”เสียงของทหารที่ดังกึกก้องดุร้ายขึ้นมาในทันที.
ทวีปเหนือภพหยิน,สงครามใหญ่ที่เริ่มขึ้น!
ด้วยพลังอำนาจของศาลสวรรค์,ที่กำลังบดขยี้ศาลเทวะที่กำลังสูญเสียขวัญกำลังใจ!
ขณะทัพใหญ่ของทวีปเหนือเริ่มสู้รบกันนั้น.
ร่างแยกเงาจงซานที่กำลังปิดด่านบำเพ็ญ.
ห้องฝึกฝน.
ร่างแยกเงาที่กำลังนั่งสมาธิ,ขณะที่มือซ้ายของเขาปรากฏสังสารวัฏวิถีเดรัชฉาน,มือขวา,สังสารวัฏวิถีสวรรค์.
ขณะที่จงซานบังคับเคลื่อนทั้งสองเข้ามาผสานรวมกัน.
ขณะที่จ้องมองสังสารวัฏทั้งสองกำลังรวมกันที่มือขวา,จงซานที่สูดหายใจลึก,ขณะที่มือซ้ายกำลังสั่นไปมาเล็กน้อย.
"วูซซซซ!"
ที่มือซ้ายนั้น,ปรากฏสังสารวัฏทวนเข็มนาฬิกาเกิดขึ้น.
"วิถีนรก?
นี่คือสังสารวัฏวิถีนรก?"จงซานที่อุทานด้วยความประหลาดใจที่ฝ่ามือของตัวเอง.
ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง,ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นสีเขียว,เนตรสังสารวัฏ.
จากนั้นจงซานที่เคลื่อนสังสารวัฏวิถีนรก,พยายามที่จะเคลื่อนเข้าผสานกับสังสารวัฏสองวิถีที่รวมกันก่อนหน้านี้.
"ครืนนนนนน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในห้องโถง,ลมพายุที่หนักหน่วงรุนแรงสีน้ำเงินที่ปรากฏขึ้น,พายุที่พัดปลิวนั้นมีภูติผีมากมายที่หมุนวน,ร้องโหยหวน.
จงซานหาได้สนใจ,ทว่ายังคงพยายามหลอมหลวง.
สิบวันหลังจากนั้น.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในห้องฝึกฝนจงซานที่นั่งอยู่ด้านใน,เสียงระเบิดที่ดังไปถึงด้านนอก.
จากที่ไกลออกไปปรากฏร่างหลายร่างที่เกิดขึ้น.
"ข้าไม่เป็นไร,ไม่ต้องเข้ามา!"จงซานทีเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"จากที่ไกลออกไปเสียงที่เต็มไปด้วยความเคารพก็เอ่ยรับทันที.
จงซานที่ยังคงนั่งอยู่บนซากปรักหักพัง,จ้องมองที่มือขวาของเขา,มีหลุมน้ำวนสีน้ำเงินขนาดเล็กอยู่,พร้อมกับถอนหายใจ,"เป็นหลุมสังสารวัฏที่ทรงพลัง,ด้วยอำนาจสามวิถี?
สาม,แล้ววิถีทีเหลือล่ะ,ไม่รู้ว่าอยู่ที่ใดบ้าง!"
-------------------------------------------------------------
ภพหยาง,ทวีปใต้.
ไท่อี้ที่นำเหล่าเสนาธิการกลับทวีปทิศใต้.
วังตะวันออก.
ในเวลานี้,ภายในวังตะวันออกนั้น,มีคนสี่คน,ไท่อี้ราชันย์ตะวันออกที่นั่งอยู่บนบัลลังก์อันทรงเกียรติ,ปราชญ์เทพลู่หย๋าด้านข้าง,ที่ด้านหน้ามีเหรินชุนและกุยเช่อที่คุกเข่าอยู่,ทั้งสองที่ได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก,แม้แต่จิตสำนึกด้วย,ไม่รู้ว่าจะฟื้นฟูได้สำเร็จเมื่อไหร่.
"ราชันย์เทวะโปรดอภัย,เฉินนั้นไม่ได้ตั้งใจ!"เหรินชุนที่ใบหน้าอับอายและห่อเหี่ยว.
"ราชันย์เทวะโปรดอภัย,เฉิน............!”กุยเช่อที่ห่อเหี่ยวและอับอาบเกินกว่าที่จะเอ่ยเช่นกัน.
ไท่อี้ที่จ้องมองไปยังคนทั้งสอง,ใบหน้าบิดเบี้ยว,ต้องไม่ลืมว่า,ทั้งสองที่ทำให้เขาขายหน้าไปทั่วทวีปเหนือ,เป็นความอัปยศอดสูที่มากมายเกินจะกล่าว.
"ครั้งที่สองแล้ว!"ไท่อี้เอ่ย.
"ครับ,ครั้งที่สอบแล้ว!"เหรินชุนที่อับอายแทบร้องไห้โฮ.
"ครับ!"กุยเช่อเองก็ใบหน้าบิดเบี้ยวห่อเหี่ยวใจอย่างที่สุดเช่นกัน.
Chapter 1410 Three samsara
三道轮回
สามสังสารวัฏ.
ภพหยาง,บนทางช้างเผือก.
บนดวงดารา 13 ดวงเรียงกัน,ขนานกัน,ทว่าที่จุดกลางของดวงดาราทั้ง
13 ดวงนั้น,บอลแสงสีน้ำเงิน,กำลังแผ่ปราณเซียนที่รุนแรงออกมา,ทำให้ส่องประกายวับวาวปกคลุมทั่วพื้นที.
ประกายแสงที่ส่องประกาย,ก่อนที่จะเข้มข้นขึ้นเรื่อย,บนลอบแสงสีน้ำเงินที่กำลังก่อร่างสร้างบางอย่างขึ้นมาจากความว่างเปล่า.
รอบๆห่างออกไปจากพื้นที่ดังกล่าวมีกลุ่มคนมากมายหลายร้อยคนที่กำลังล้อมรอบอยู่เช่นกัน.
ที่ด้านหน้านั้นมีคนสิบคน,เทพแห่งภัยพิบัติ,ราชันย์เขียว,ต้าตี้เจิ้นอู๋,ต้าตี้กัวเฉิน,ต้าตี้จื่อเหว่ยและอีกหลายคน.
"วูซซซซซซ!"
บอลแสงสีน้ำเงินที่สั่นไหวไปมา,จากนั้นก็หมุนวนราวกับว่ากำลังเกิดลมพายุที่หนักหน่วงรุนแรง.
สายตาของผู้ฝึกตนทุกคนที่จับจ้องมองไปยังตรงกลาง.
"วูซซซซ!"
"ฟิ้ว!"
บอลแสงสีน้ำเงินที่ใหญ่ยักษ์,ก็ค่อยลดรูปเล็กลง.
"ครืนนนนน แก๊ก แก๊ก แก๊ก!"
ดวงดาราทั้งสี่สิบที่เรียงกันเกิดเป็นรอยร้าวมากมายเสียงดังกึกก้อง.
"วูซซซซ!"
มือข้างหนึ่งที่ค่อยๆผุดออกมาจากด้านในบอลแสงในทันที.
จากหนึ่งเป็นสอง,เมือกมากมายที่ไหลเย้อมออกมาจากมือทั้งสอง.
"ตูมมมม!"
บอลแสงสีน้ำเงินที่ระเบิดออกมา,พร้อมๆกับดวงดารทั้งสิบสามดวงที่พังทลายลงไปพร้อมๆกัน.
ราชันย์เขียวที่สะบัดมือ,ก่อนที่เศษชิ้นส่วนทั้งสิบสามที่สลายหายไป.
ทว่าบอลแสงสีน้ำเงินในเวลานี้,เผยบุรุษคนหนึ่งที่สวมชุดราชา.
ในอดีตเนตรเทียนชูที่ปรากฏขึ้น,ราชันย์หยกและวิหารถงหมิงเห่าเทียนได้พังทลายตกตายไปด้วยน้ำมือของปราชญ์เทพหมี่เทียนไปแล้ว.
"วูซซซ!"
ดวงตาของราชันย์หยกที่ลืมขึ้น,ประกายแสงที่ส่องประกายวับวาว.
"ฟู่!"ราชันย์หยกที่พ่นลมหายใจยาว.
"คารวะราชันย์หยก!"เหล่าคนหลายร้อยคนที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"วูซซ,วูซซ,วูซซ,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า....................!”เสียงของราชันย์หยกที่ดังกึกก้อง,ด้วยการตายไปและจุติขึ้นมาใหม่ตามแผนการของเขาเป็นไปอย่างราบรื่น.
ใบหน้าของทุกคนที่เผยความตื่นเต้นดีใจ.
"ยินดีกับราชันย์หยก!"ใครบางคนที่เอ่ยออกมาทันที.
"ราชันย์เขียว? เจ้าเองก็กลับมาแล้ว?"ราชันย์หยกที่จ้องมองไปยังคนด้านหน้าอย่างระมัดระวัง.
"ใช่!
พวกเรากลับมาแล้ว,ยินดีกับราชันย์หยก,ท้ายที่สุดก็หลุดจากโซ่ตรวนของหงจวิน,อย่างสมบูรณ์แบบ!"ราชันย์เขียวที่พยักหน้ารับ.
"ดี,กลับมาก็ดีแล้ว,ศาลสวรรค์ต้าหงอย่างงั้นรึ?
ไม่ต้องการ,ไม่ต้องการเลย,ฮ่าฮ่าฮ่า...................!”ใบหน้าของราชันย์หยกที่พึงพอใจผ่อนคลายเป็นอย่างมาก.
-------------------------------------------------------
โลกเขตแดนจงซาน,ภายในโลกเขตแดนเทวะ!
ภายในโลกเทวะ,สองพันเทียนเต๋าที่ดำรงอยู่,ทำให้สภาพแวดล้อมนั้นเหมือนกับโลกจริงๆเป็นอย่างมาก,มีดวงดารา,มีสิ่งมีชีวิต,มีหมอก,แม่น้ำ,ทุกอย่างที่ควรมีในโลกๆหนึ่ง.
บนทุ่งหญ้าแห่งหนึ่ง,เนตรเทียนฟาที่เปิดออกมา,ก่อนที่จะฉายแสงสีม่วงลงมา.
ที่ขอบเขตของมุมแห่งหนึ่ง,โลงศพสีขาวที่จงซานหลอมขึ้นมา,ซึ่งได้บรรจุปราชญ์เทพหยิงเห่าเอาไว้.
ในเวลานี้โลกศพดังกล่าวที่เปิดออกมา,หยิงเห่าที่ยืนขึ้นจากปากของโลงศพที่ไม่ไกลออกไป,ทว่าที่ด้านหน้าเขานั้นมีอีกคนๆหนึ่ง,เป็นจงซาน.
จงซานที่จ้องมองหยิงเห่า.
หยิงเห่าที่จ้องมองจงซานด้วยความเย็นชา,แววตาที่เผยความเกลียดชังออกมา!
"ต้องการให้ข้าจำนนต่อเจ้านะรึ? ฝันไปเถอะ!"หยิงเห่าที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
จงซานที่ได้เป็นกังวล,ขณะเขาจดจ้องมองหยิงเห่าพร้อมกับเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"ลงศพแห่งนี้,เจ้าควรจะศึกษามันด้านในมาบ้าง!"
"วูซซซซ!"หยิงเห่าที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"วิถีการในการหลอม,โลงศพกำราบโลกาที่ข้ารู้มานั้น,จะต้องฝังยอดฝีมือไร้คู่เปรียบจริงๆ,ยิ่งคนที่ผังนั้นทรงพลังขนาดนั้น,โลงศพกำราบโลกาก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น."จงซานเอ่ยออกมาเบาๆ.
หยิงเห่าที่จ้องมองจงซาน,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนบิดเบี้ยว.
"หยิงเองก็มีโลกศพกำราบโลกา,ข้าเองก็ไม่เกี่ยววิถีเช่นกัน,ไม่ว่าจะเหลือเจ้า,เหลือฝังเจ้าก็ตาม,ยิ่งโลงศพกำราบโลกานั้นใช้ปราชญ์เทพในการฝังล่ะก็,ก็ยิ่งไม่ธรรมดา! เจ้าคิดว่าอย่างไร?"จงซานกล่าวหยัน.
"เจ้า!"ใบหน้าของหยิงเห่าที่เปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยว.
"จะเป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้ง,หรือถูกฝังเป็นวัตถุดิบโลงศพกำราบโลกาจริงๆ,เจ้าคิดเอง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
จากนั้น,จงซานที่กำลังจะก้าวออกไป,ก่อนจะหยุดครึ่งก้าว,และหันหน้ากลับมากล่าวอีกคำ,"เอาล่ะ,ข้ารู้ว่าเจ้าควรคิดหนทางที่ดีที่สุด,ศิษย์ของเจ้าที่ทวีปปฐพี,ข้าเองก็ส่งคนไปเชิญพวกเขามาแล้ว!"
จากนั้น,จงซานก็หายไปจากโลกเทวะ.
"สารเลว,จงซาน!"หยิงเห่าที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
หยิงเห่าที่ขยับ,ทว่าลำแสงสีม่วงจากเนตรเทียนฟาที่กักเขาเอาไว้,ทำให้เขาไม่มีแม้แต่พลังจะขัดขืน.
ภายในเขตแดนแสงสีม่วง,เป็นเหมือนกับโซ่ตรวนที่กักขังหยิงเห่าไม่ให้ออกไป.
"จงซาน,เจ้ากลับมา~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”หยิงเห่าที่ร้องโอดโอยโหยหวน.
ทว่าจงซานจากไปแล้ว,จะกลับมาได้อย่างไร?
"วูซซซซ!"จงซานที่ปรากฏขึ้นที่ด้านในตำหนักเทียนหยวน.
ตำหนักเทียนหยวน,จงเทียนที่รออยู่.
"ท่านพ่อ,ไม่ใช่ว่าแปดหางสวรรค์ได้คายของวิเศษปราชญ์เทพ,เทียนกงของหยิงเห่าออกมาแล้วรึ?
ทำไมไม่ใช่เทียนกงต่อรอง?"จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เทียนกง?ข้าได้ใช้ทักษะฟื้นฟูคืนชีพมันกลับมา,ทว่าไม่ใช้กับเขา,เพราะไม่จำเป็นต้องใช้เบี้ยเพิ่มในตอนนี้,และมันไม่จำเป็นที่ข้าต้องใช้เบี้ยเพิ่ม?
นอกจากนี้,ต้องการกำราบเขาก่อน,แล้วค่อยมอบความเมตตา,เขาที่ยังคงมีศักดิ์ศรีค้ำคออยู่ตอนนี้,มันเร็วเกินที่จะใช้เบี้ยดังกล่าว!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ครับ,บุตรเห็นเขามีความอดทนเป็นอย่างมาก,ทั้งที่ท่านพ่อกำราบเขาอย่างจริงจัง,หากว่าใช้เทียนกงน่าจะใช้ความพยายามลดลงได้อีกครึ่งหนึ่ง!"จงเทียนพยักหน้ารับ.
"อืม!"
----------------------------------------------------------------------
ภพหยิน,เมืองซ่าง!
เหมือนกับภพหยาง,ทั่วแผ่นดินที่เฉลิมฉลอง,เหล่าประชาชนที่เต็มไปด้วยความชื่นมื่น,หลังจากที่จงซานขอบคุณประชาชนทั่วแผ่นดิน,ทำให้จิตใจของพวกเขาตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก.
ประชาชนในทวีปเหนือภพหยินที่เข้าร่วมงานวันเกิดอย่างคับคั่ง.
ไม่ได้ต่างจากภพหยางมากนัก,มีการฉลองเก้าวันเก้าขึ้น,ก่อนที่งานเลี้ยงจะจบลง.
วิหารปู่ซือ!
จงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,เหล่าเสนาธิการที่เต็มไปด้วยความเคารพ!หวังจิงเหงินที่กล่าวออกมาด้วยหน้า.
"เรียนเทียนตี้,ศาลเทวะหลุนฮุย,30เซียนบรรพชน,หนีไปได้หก,ตายไปสี่คน,สิบคนยินดีเข้าร่วมต้าเจิ้ง,แม้แต่พร้อมออกรบเพื่อชดเชยต้าเจิ้ง,การกำราบทวีปเหนือภพหยิน,ทว่าก็ยังมีสิบคนที่ดื้อรั้นไม่ยอมรับ,เวลานี้ถูกคุมขังไว้ในคุกสวรรค์!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"สิบคน? ไม่ยอมรับ? หลิวอู๋ซ่าง!"จงซานเอ่ย.
ผู้บัญชาการจินอี้เหว่ยหลิวอู๋ซ่างที่ก้าวออกมาด้วยนอก,"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"ข้าให้เวลาเจ้าหนึ่งเดือน,ข้าต้องการเห็นผลที่แตกต่าง!"จงซานเอ่ย.
"น้อมรับบัญชา!"หลิวอู๋ซ่างที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
จากนั้น,หลิวอู๋ซ่างที่ถอยห่างออกไป.
ผู้บัญชาการจินอี้เหว่ย,ผู้มีชื่อเสียงที่เป็นปิศาจแห่งการลงทัณฑ์,กับสิบเซียนบรรพชนที่หัวแข็งนี้,สำหรับหลิวอู๋ซ่างที่เพิ่งมีทักษะใหม่มา,รับคำสั่งด้วยน้ำเสียงที่มีความสุขเป็นอย่างมาก.
"เรียนเทียนตี้,กองทัพของต้าเจิ้งที่พร้อมแล้ว,นับตั้งแต่ที่ต้าเจิ้งยกระดับ,ขวัญกำลังใจของพวกเราก็เพิ่มพูน,ศาลเทวะหลินฮุยเวลานี้กำลังเสียขวัญ,เวลานี้รอเพียงแค่เทียนตี้สั่งการเท่านั้น!"หวังจิงเหวินเอ่ย.
"หวังจิงเหวิน!"จงซานที่เอ่ยออกมาทันที.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"หวังจิงเหวินรับการแต่งตั้งเป็นจอมพลพิชิตทิศเหนือ,นำทหารรุกเข้าพิชิตศาลเทวะหลุนฮุยทันที!"จงซานที่สั่งการทันที.
"น้อมรับบัญชา!"
"เทียนตี้ทรงพระเจริญ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงที่ดังกึกก้องไปทั่วท้องพระโรง.
นี่เป็นโอกาสอันดีแล้ว,ตอนนี้หากไม่โจมตี,แล้วจะสามารถเก็บเกี่ยวผลได้อย่างไร?
ขวัญกำลังใจของเหล่าข้าราชบริพารนั้นมีส่วนสำคัญ!เวลานี้ทุกคนที่โกรธเกรี้ยวเกลียดชังอีกฝ่ายที่ลอบโจมตีทำให้ขวัญกำลังใจเพิ่มพูนสูงขึ้นเป็นอย่างมาก.
จากนั้น,ข่าวที่ถูกส่งไปยังชายแดนทันที.
"จุนเทียนเซี่ยที่เคลื่อนไหว,ลอบโจมตีเทียนตี้,เทียนตี้มีประสงค์,กองกำลังที่หนึ่งเคลื่อนทัพ,พิชิตศาลเทวะหลุนฮุยทันที!"
"จุนเทียนเซี่ยที่เคลื่อนไหว,ลอบโจมตีเทียนตี้,เทียนตี้มีประสงค์,กองกำลังที่สองเคลื่อนทัพ,พิชิตศาลเทวะหลุนฮุยทันที!"
....................................
..................
............
"โฮกก~~~~~~~~~~~~~~~~~!”เสียงของทหารที่ดังกึกก้องดุร้ายขึ้นมาในทันที.
ทวีปเหนือภพหยิน,สงครามใหญ่ที่เริ่มขึ้น!
ด้วยพลังอำนาจของศาลสวรรค์,ที่กำลังบดขยี้ศาลเทวะที่กำลังสูญเสียขวัญกำลังใจ!
ขณะทัพใหญ่ของทวีปเหนือเริ่มสู้รบกันนั้น.
ร่างแยกเงาจงซานที่กำลังปิดด่านบำเพ็ญ.
ห้องฝึกฝน.
ร่างแยกเงาที่กำลังนั่งสมาธิ,ขณะที่มือซ้ายของเขาปรากฏสังสารวัฏวิถีเดรัชฉาน,มือขวา,สังสารวัฏวิถีสวรรค์.
ขณะที่จงซานบังคับเคลื่อนทั้งสองเข้ามาผสานรวมกัน.
ขณะที่จ้องมองสังสารวัฏทั้งสองกำลังรวมกันที่มือขวา,จงซานที่สูดหายใจลึก,ขณะที่มือซ้ายกำลังสั่นไปมาเล็กน้อย.
"วูซซซซ!"
ที่มือซ้ายนั้น,ปรากฏสังสารวัฏทวนเข็มนาฬิกาเกิดขึ้น.
"วิถีนรก?
นี่คือสังสารวัฏวิถีนรก?"จงซานที่อุทานด้วยความประหลาดใจที่ฝ่ามือของตัวเอง.
ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง,ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นสีเขียว,เนตรสังสารวัฏ.
จากนั้นจงซานที่เคลื่อนสังสารวัฏวิถีนรก,พยายามที่จะเคลื่อนเข้าผสานกับสังสารวัฏสองวิถีที่รวมกันก่อนหน้านี้.
"ครืนนนนนน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในห้องโถง,ลมพายุที่หนักหน่วงรุนแรงสีน้ำเงินที่ปรากฏขึ้น,พายุที่พัดปลิวนั้นมีภูติผีมากมายที่หมุนวน,ร้องโหยหวน.
จงซานหาได้สนใจ,ทว่ายังคงพยายามหลอมหลวง.
สิบวันหลังจากนั้น.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในห้องฝึกฝนจงซานที่นั่งอยู่ด้านใน,เสียงระเบิดที่ดังไปถึงด้านนอก.
จากที่ไกลออกไปปรากฏร่างหลายร่างที่เกิดขึ้น.
"ข้าไม่เป็นไร,ไม่ต้องเข้ามา!"จงซานทีเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"จากที่ไกลออกไปเสียงที่เต็มไปด้วยความเคารพก็เอ่ยรับทันที.
จงซานที่ยังคงนั่งอยู่บนซากปรักหักพัง,จ้องมองที่มือขวาของเขา,มีหลุมน้ำวนสีน้ำเงินขนาดเล็กอยู่,พร้อมกับถอนหายใจ,"เป็นหลุมสังสารวัฏที่ทรงพลัง,ด้วยอำนาจสามวิถี?
สาม,แล้ววิถีทีเหลือล่ะ,ไม่รู้ว่าอยู่ที่ใดบ้าง!"
-------------------------------------------------------------
ภพหยาง,ทวีปใต้.
ไท่อี้ที่นำเหล่าเสนาธิการกลับทวีปทิศใต้.
วังตะวันออก.
ในเวลานี้,ภายในวังตะวันออกนั้น,มีคนสี่คน,ไท่อี้ราชันย์ตะวันออกที่นั่งอยู่บนบัลลังก์อันทรงเกียรติ,ปราชญ์เทพลู่หย๋าด้านข้าง,ที่ด้านหน้ามีเหรินชุนและกุยเช่อที่คุกเข่าอยู่,ทั้งสองที่ได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก,แม้แต่จิตสำนึกด้วย,ไม่รู้ว่าจะฟื้นฟูได้สำเร็จเมื่อไหร่.
"ราชันย์เทวะโปรดอภัย,เฉินนั้นไม่ได้ตั้งใจ!"เหรินชุนที่ใบหน้าอับอายและห่อเหี่ยว.
"ราชันย์เทวะโปรดอภัย,เฉิน............!”กุยเช่อที่ห่อเหี่ยวและอับอาบเกินกว่าที่จะเอ่ยเช่นกัน.
ไท่อี้ที่จ้องมองไปยังคนทั้งสอง,ใบหน้าบิดเบี้ยว,ต้องไม่ลืมว่า,ทั้งสองที่ทำให้เขาขายหน้าไปทั่วทวีปเหนือ,เป็นความอัปยศอดสูที่มากมายเกินจะกล่าว.
"ครั้งที่สองแล้ว!"ไท่อี้เอ่ย.
"ครับ,ครั้งที่สอบแล้ว!"เหรินชุนที่อับอายแทบร้องไห้โฮ.
"ครับ!"กุยเช่อเองก็ใบหน้าบิดเบี้ยวห่อเหี่ยวใจอย่างที่สุดเช่นกัน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น