วันอาทิตย์ที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2566

Immortality Chapter 1430 Formidable White Emperor

 

大的白帝

ราชันย์ขาวที่น่าเกรงขาม.

 

สถานการณ์เวลานี้ค่อนข้างซับซ้อน,จงซานกับสี่อดีตเทียนตี้,จิตสังหารของแต่ละคน,ที่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวไปมา!

 

จงซานที่ขวางเห่าเม่ยลี่และเสี่ยวจิน,ปกป้องกันจิตสังหารของราชันย์ขาว.

 

เพราะว่าจงซานสามารถสัมผัสได้ว่าในบรรดาสี่อดีตเทียนตี้,ราชันย์ขาวที่ดูเหมือนว่าจะมีจิตสังหารที่รุนแรงสุด,ราวกับว่าเขาเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเทือกเขากู่ชิงมากที่สุดด้วย.

 

"ยโสมากอย่างงั้นรึ? ข้าเองก็คิดว่าข้ายโสเช่นกัน! เทียนชูเปลี่ยนผัน,เวลาเปลี่ยน,เวทีของพวกเจ้าควรจะจากไปได้แล้ว,ในเวลานี้กลับปรากฏขึ้น,ต้องการทำอะไร,หากไม่กำจัดเจ้า,สวรรค์ก็จะกำจัดเจ้าเอง!"จงซานที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.

 

"ฮ่าฮ่าฮ่า,ยโสขนาดนี้จะตายก็ไม่แปลก,ต้าเจิ้งมีอายุ 2000 ปี,ข้าคิดว่ามันก็พอแล้ว!"ราชันย์ขาวที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา.

 

ขณะที่กล่าวนั้น,ราชันย์ขาวที่ลงมือในทันที.

 

อย่างไรก็ตาม,ราชันย์ขาวไม่ได้ใช้พลังเต็มที่,เขาที่ใช้พลังเพียง 10% แต่ก็ทรงพลังเป็นอย่างมาก.

 

จงซานที่ฟาดฝ่ามือออกไป.

 

"ตูมมมมม!"

 

ห้วงมิติที่สั่นไหว,ห้วงมิติที่แยกออกเป็นสองส่วน,ทว่าจงซานเข้าใจความหมาย,ราชันย์ขาวที่กลัวว่าจะเผลอทำให้เห่าเม่ยลี่ตายก่อน,นี่เป็นการเชื้อเชิญจงซานเท่านั้น.

 

"จงซาน,ราชันย์เหลือกำลังไปทำลายสนามพลังของผ่านกู่,เมื่อพวกเขาทำลายสนามพลังผ่านกู่แล้ว,เขาจะสังหารเม่ยลี่อีกครั้ง,เพราะโลกจิ้งจอกจะพลังทลายเวลานั้น,พวกเขาต้องการใช้ปราณพยาบาทของนาง,รั้งโลกจิ้งจอกเอาใว้ระยะหนึ่ง!"เสี่ยวจินเอ่ยกล่าว.

 

"อืม?"จงซานที่เข้าใจในทันที.

 

จงซานที่กล่าวปลอบเห่าเม่ยลี่,"อยู่ที่นี่อย่างวางใจ,ข้าจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุด!"

 

"อืม!"เห่าเม่ยลี่ที่พยักหน้ารับอย่างชาญฉลาด.

 

"ทุกท่านเชิญ!"จงซานเอ่ย.

 

"!"ทุกคนที่แสดงท่าทางเหยียดหยัน,แน่นอนพวกเขาย่อมเข้าใจความหมายของจงซาน.

 

จงซานที่ต้องการต่อสู้กับพวกเขาทั้งสี่พร้อมกัน,จึงต้องออกมาจากเกาะดังกล่าว.

 

"กลัวอะไร,เห่าเม่ยลี่อยู่ในที่แจ้ง,เพียงแค่มองไม่เห็นมีปัญหา? ราชันย์ขาวกับจงซานต่อสู้กัน,ข้าต้องการเห็น,เทียนตี้ปัจจุบัน,มีความสามารถขนาดใหน!"ราชันย์แดงที่กล่าวหยัน.

 

"อืม!"ราชันย์เขียวและราชันย์ดำพยักหน้ารับ.

 

คนทั้งสามที่บินออกไปประจำยังเกาะของตัวเอง,ราชันย์ขาวที่บินออกไป,ลอยอยู่บนอวกาศที่ไกลออกไป,ขณะจ้องมองสนามรบ.

 

จงซานที่ออกมาจากเกาะลอยฟ้า.

 

สี่เทียนตี้นั้นเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองสูงมาก,เป็นดั่งที่จงซานคาดเอาไว้.

 

จงซานที่ลอยอยู่บนอวกาศ,ขณะขึ้นไปยืนบนแท่นบูชาฟ้าดิน,แต่ไม่ได้นำตราครรลองสวรรค์ออกมา.

 

แม้นว่าจะเป็นเทียนตี้เหมือนกัน,ทว่าราชันย์ขาวและจี่กงหนี่แตกต่างกัน,จี่กงหนี่ศาลทวะต้าโจว,ราชันย์ขาวที่เวลานี้ในมือสองข้างปรากฏปราณสีขาวที่เย็นยะเยือบแผ่ออกมา.

 

เห็นจงซานออกมาจากเกาะลอยฟ้า,ราชันย์ขาวก็ลงมือ.

 

แม้นว่าคำพูดของราชันย์ขาวจะกล่าวเหยียดหยันจงซาน,ทว่าเขากับไม่ได้ประมาท,คนที่เป็นเทียนตี้ได้ย่อมไม่ธรรมดา,การกล่าวเหยียดหยัน,เป็นเพียงหนึ่งในนิสัยของเขาเท่านั้น.

 

ราชันย์ขาวที่ลงมือก่อน,เขาที่ยื่นมือออกไป,ก่อนที่ในมือของเขาจะปรากฏกระบี่ยาวสีขาว.

 

กระบี่ยาวสีขาว,ที่แผนประกายแสงสีทองออกมา,จิตสังหารที่รุนแรงแผ่ออกมาจากกระบี่สีขาว,ปราณที่ดุร้าย,ไม่ได้ด้อยไปกว่าชุดกระบี่สังหารเซียน,แม้แต่แข็งแกร่งกว่าอีก.

 

เจตจำนงกระกบี่ที่ปล่อยออกมานั้น,ทำให้อากาศรอบๆระเหิดหายไป,กระบี่สี่ขาว,ที่ราวกับสะบั้นทุกสิ่งทุกอย่างให้ขาดออกได้ทั้งหมด!

 

กระบี่ของเจี้ยนอ้าว! กระบี่ของหงจวิน!

 

กระบี่ของพวกเขาทั้งสอง,ที่กลิ่นอายต้องทำให้กระบี่ทั่วหล้าโค้งคำนับให้.

 

ทว่ากระบี่ของราชันย์ขาว,จงซานที่รู้สึกเช่นนั้น,กระบี่ของราชันย์ขาวด้วยอย่างงั้นรึ?

 

"กระบี่เก้าแสงจันทร์?"จงซานที่ครุ่นคิดเกี่ยวกับข้อมูลที่เซียนเซิงซือได้บอกกล่าวก่อนหน้านี้.

 

"วูซซซซซ!"

 

ราชันย์ขาวที่ไม่คิดจะเสาวนาใดๆทั้งสิ้น,กระบี่เก้าแสงจันทร์ที่ตะวันฟันออกไป,ก่อนเกิดเป็นปราณกระบี่ที่ทรงพลังพุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน.

 

ปราณกระบี่ที่สะบั้นมิติกลายเป็นเก้าลำแสงพุ่งออกไปเป็นทาง,ปราณกระบี่ราวกับว่ามันได้ปกคลุมไปทั่วอวกาศ,เสียงดังกระหึ่มพุ่งเข้าหาจงซาน.

 

"ตูมมมมม!"

 

รอบๆมีดวงดาราหลายดวงที่ถูกลูกหลง,มันระเบิดออกมา,เพิ่มแรงกดดันที่โถมทับไปยังทิศทางของจงซาน.

 

ใบหน้าของจงซานที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง,เข้าใจในทันทีราชันย์ขาวนั้นทรงพลังมาก.

"วูซซซ ~~~~~~~~!”

 

เทียนไมซิงที่ปรากฏขึ้นทันที.

"ตูมมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~!”

 

เก้าแสงจันทราที่กระแทกเทียนไมซิง,เทียนไมที่มีขนาดใหญ่โต,สั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง,แม้แต่ถูกสับขาดกินลึกเข้าไป,ห้วงมิติรอบๆที่ระเบิดกลายเป็นหลุมดำที่ใหญ่ยักษ์.

 

หลังจากที่ปล่อยเทียนไมซิง,ใบหน้าของจงซานที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง,เขาที่รับรู้ได้ถึงพลังที่น่าเกรงขามของราชันย์ขาวได้.

 

เทียนไมซิง! นี่คือพลังที่แข็งแกร่งกว่าเซียนบรรพชนทั่วไปมาก,ราชันย์ขาวที่ไม่ได้ใช้ต้าเต๋า,หากแต่สั่นคลอนเทียนไมซิงแทบแตกสลายเลยรึ?

 

หากเป็นเซียนบรรพชนทั่วไป,ถึงแม้นว่าร่างกายจะผสานเทียนเต๋า,ไม่ใช่ว่าคงตกตายไปแล้วรึ? นี่คือปราณกระบี่ของเซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?

 

ราชันย์ขาว?

 

ขณะป้องกันปราณกระบี่ที่รุนแรงเอาไว้ได้อย่างฉิวเฉียด,จงซานที่จ้องมองไปยังราชันย์ขาว.

 

"เทียนไมของเฉิงโห่ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมาอยู่กับเจ้า!"ราชันย์ขาวที่เอ่ยอย่างเคร่งขรึม.

 

ชัดเจนว่าข้อมูลของจงซาน,ราชันย์ขาวก็ได้ศึกษามาอย่างแน่นอน.

 

"กระบี่เก้าแสงจันทร์?"จงซานที่กล่าวอีกครั้งจ้องมองไปยังกระบี่สีขาว.

 

ราชันย์ขาวที่เผยยิ้มเล็กน้อย,เอ่ยออกมาเบาๆ,"น่าสนใจ!"

 

ระหว่างที่กล่าวนั้น,ราชันย์ขาวที่สะบั้นมือไปด้านหน้า.

"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~!”

 

รอบๆร่างกายของราชันย์ขาว,เทียนเต๋าสีทองที่เสียงดังกึกก้อง,ปราณสีทองที่ส่องประกายวับวาวออกมาจากเทียนเต๋า.

 

เป็นกลิ่นอายที่ทรงพลังมาก,พลังของมันไม่ได้ด้อยไปกว่าเทียนไมเลย.

 

"เทียนไมเฉียน?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมา.

 

แม้นว่าไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน,ทว่าจงซานได้ยินมาจากเซียนเซิงซือเช่นกัน,สามพันเทียนเต๋า,แม้นว่าจะไม่ทั้งหมด,ดูเหมือนการตระหนักรู้นั้นกลับไม่ใช่เรื่องยาก.

 

เทียนไมทั้งเก้าก่อนหน้า?

 

ทั้งราชันย์ขาว,ราชันย์เขียว,ราชันย์แดง,ราชันย์ดำต่างก็มีมันอย่างงั้นรึ?

 

"เก้าเส้น,เก้าเฉดร่ายรำ!"ราชันย์ขาวที่ตวัดกระบี่ออกไปเสียงดังกระหึ่ม.

 

ครั้งนี้,ปราณกระบี่ของราชันย์ขาว,ที่อาบไปด้วยเทียนไม,ปราณกระบี่ที่ทรงพลัง,ย้อมสีอวกาศให้กลายเป็นสีทอง,มีเพียงแค่สนามพลังของผ่านกู๋เท่านั้นที่สามารถผ่านไปได้เพียงเล็กน้อย.

"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

 

ร่างกายของจงซาน,ที่มีเสียงคำรามของมังกร,เทียนไมที่เสริมพลังขึ้นอีกมากกว่าเดิม.

 

"วูซซซซ!"

 

ข้างๆเทียนไมซิง,ปรากฏเทียนไมปิงขึ้นอีกเส้น,เสียงดังกึกก้องป้องกันปราณกระบี่เก้าสายของราชันย์ขาว.

"ตูมมมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~!”

 

เทียนไมสองเส้นที่ส่ายไปมา,ปราณกระบี่ดังกล่าวทรงพลังมาก,ถึงต้องใช้สองเทียนไมเพื่อป้องกันเอาไว้.

 

จงซานมีของวิเศษหลายอย่าง,แต่ก็มีพลังที่แตกต่างกัน,ผังจักรพรรดิ,โองการฟ้า,สถานการณ์เวลานี้ไม่เหมาะแน่,แม้แต่ตราครรลองสวรรค์ก็ตาม,คงไม่สามารถรับได้เช่นกัน,ชุดกระบี่สังหารเซียนก็ดูเหมือนจะอ่อนแอเกินไป.

 

สิ่งที่เหมาะสมมากที่สุด,คงจะเป็นดาบอมตะ,ดาบอมตะที่มีปราณพลังที่รุนแรง,ทว่าจงซานที่หลอมประสานมา 2000 ปี,นับว่ายังไม่พอ,พลังของมันเพียงแค่อุปกรณ์เซียนบรรพชนเท่านั้น.

 

และดูเหมือนว่า,สิ่งที่พอจะใช้ได้คงจะเป็นเตาฟ้าดิน.

 

ใบหน้าของจงซานที่เผยท่าทางเคร่งขรึม,ก่อนที่จะเตรียมนำเตาฟ้าดินออกมา.

 

"สองเทียนไม? เป็นการป้องกันที่ร้ายกาจ!"

 

ราชันย์ขาวที่สะบัดมือก่อนที่จะเก็บกระบี่เก้าแสงจันทราไป,ก่อนที่เขาจะนำหม้อทองแดงออกมา.

 

หม้อขนาดใหญ่,พร้อมกับมีปราณพลังราวกับพายุที่กำลังปัดเป่าออกมาอย่างรุนแรง,ดวงดาราที่อยู่รอบๆที่สลายหายไป.

 

เพียงแค่กลิ่นอายที่มันปลดปล่อยออกมานั้น,ทรงพลังเป็นอย่างมาก.

 

"เต้าเทวะเก้าทวีป?"ใบหน้าของจงซานที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.

 

นี่นับเป็นครั้งแรกที่จงซานตื่นตะลึง,ห้าราชันย์นับเป็นคนที่มีประวัติความเป็นมาที่ยาวนาน!

 

เกินคาดไปมาก? จงซานที่ใช้พลังกายและใจไปมา,ในการที่จะได้รับของวิเศษแต่ละอย่างมาก,ขณะจ้องมองราชันย์ขาว,เทียนไมเฉียน,ขณะที่เขานำเตาเทวะเก้าทวีปออกมาอีก?

 

เตาเทวะเก้าทวีป,สมบัติฟ้าดิน,ราชันย์ขาวที่มีประวัติความเป็นมาที่เกินจริงขนาดนี้เลยรึ?

 

การกระทำของราชันย์ขาว,ยังทำให้ราชันย์เขียว,ราชันย์ดำและราชันย์แดงดวงตาเป็นประกายด้วยความโลภด้วยเช่นกัน.

 

จงซานขณะที่จะนำเตาฟ้าดินออกมา,ต้องหยุดเอาไว้ทันที.

 

การต่อสู้ครั้งนี้ไม่มีทางชนะ!ถึงแม้นว่าจะใช้ต้าเต๋าก็ไร้ประโยชน์,ฝ่ายตรงข้ามยังไม่ใช้ต้าเต๋าเลยไม่ใช่รึ?

 

การจะรับมือกับราชันย์ขาวตอนนี้ยังยาก,ข้างๆยังมีราชันย์เขียว,ราชันย์ดำ,ราชันย์แดงอีก?

 

"คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะรู้จักเตาเทวะเก้าทวีป?"ราชันย์ขาวที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.

 

เตาเทวะเก้าทวีปนั้น,เป็นของวิเศษฟ้าดิน,แม้แต่เหล่าปราชญ์เทพยังไม่รู้จักทุกคน,จงซานที่มีอายุเพียงสองพันคาดไม่ถึงว่าจะรู้อะไรมากมายขนาดนี้?

 

"ห้าราชันย์? ร้ายกาจสมชื่อ!"

 

"รู้ตอนนี้ก็ยังไม่สาย,ไสหัวไปจากโลกจิ้งจอกซะ!"ราชันย์ขาวกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.

 

"ชิ! ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

 

"ฮึ,กับขยะเช่นเจ้า,เตาเก้าทวีปลม,ผนึก ~~~~~~~~~~~~~~!”

 

พลังที่แข็งแกร่งของเตาเก้าทวีปลม,ที่ระเบิดออกมานับล้านๆเท่า,ก่อเกิดพายุพุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน.

 

จงซานที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง,ขณะที่เขาขยับมือเพื่อพลังให้กับเทียนไมไม่หยุด,ป้องกันพลังอำนาจของเตาเก้าทวีปลม.

 

อย่างไรก็ตาม,จงซานเวลานี้ที่ถูกผลักถอยออกไปเรื่อยๆ.

"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~!”

 

เทียนไมและเตาเก้าทวีปลมเข้าปะทะกันเสียงดังกึกก้อง,พร้อมกับผลักดันสองเทียนไมให้ถอยไปช้าๆ.

"แค๊ก แค๊ก แค๊ก แค๊ก!”

 

เสียงแตกร้ายของเทียนไมที่ดังขึ้นส่งเสียงออกมาอย่างคาดไม่ถึง.

 

"ฮ่าฮ่าฮ่าอ่า!"ราชันย์ขาวที่หัวเราะออกมาเสียงดังสนั่น.

 

"สารเลว,จะหนีไปใหน~~~~~~~~~~~~~!”ที่ไกลออกไปราชันย์เขียวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.

 

ก่อนหน้านี้,จงซานที่ให้เทียนไมต้านเอาไว้,ตัวเองพุ่งทะลวงไปยังตำหนักลอยฟ้าบรรพชนจิ้งจอก.

 

แขนข้างหนึ่งของจงซานที่สะบัดมือ,นำเกาะลอยฟ้าบรรพชนจิ้งจอกพุ่งตรงเข้าไปในสนามพลังของผ่านกู๋.

 

ไร้ซึ่งจงซานควบคุมเทียนไม,ไม่สามารถป้องกันเตาเก้าทวีปสายลมเอาไว้ได้.

"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~!”

 

เทียนไมที่ระเบิดออกมาเสียงดัง,ห้วงมิติที่แตกสะบั้น.

"จะหนีไปไหน!”

"สารเลว!”

..............................

..................

......

 

ราชันย์เขียว,ราชันย์ดำ,ราชันย์แดง,ที่ลงมือพร้อมกัน.

 

ช่างน่าเสียดาย,ความเร็วของจงซานที่ไม่ธรรมดา,สี่เทียนตี,ที่มันใจเกินไปถอยห่างออกมาไกล,พวกเขาที่ไม่ตระหนักถึงเจตนาของจงซาน.

 

เทียนไมปิงที่เปลี่ยนเป็นขวานขนาดใหญ่,ขวานสะบั้นสวรรค์ที่คลุมเกาะลอยฟ้าบรรพชนจิ้งจอกเอาไว้,ก่อนที่จะทะลวงเข้าไปในสนามพลังของผ่านกู่ทันที.

 

สนามพลังของผ่านกู่,ที่ปลดปล่อยคลื่นพลังขวานสะบั้นสวรรค์ออกไปเป็นระลอกคลื่น,ทันใดนั้นอีกหนึ่งคลื่นพลังผุบเข้าไป,ไม่กระเซ็นต่อต้านแต่อย่างใด,สามารถเข้าไปในส่วนลึกของสนามพลังผ่านกู่ได้อย่างง่ายดาย.

 

"สารเลว,เทียนไมปิง? ข้าน่าจะคิดได้ก่อนหน้า!"ราชันย์ดำที่ลอยอยู่บนสนามพลังผ่านกู่คำรามออกมาด้วยความโกรธและอาย.

 

ราชันย์ขาวที่ใบหน้าอัปลักษณ์ที่สุด! เห่าเม่ยลี่ถูกนำไป! สี่ราชันย์ที่เฝ้าอยู่,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกจงซานชิงเห่าเม่ยลี่ไปอย่างคาดไม่ถึง? นี่ไม่ใช่แค่ผิดพลาด,แต่มันคือความอับอายอย่างที่สุด.

 

"ราชันย์เหลืองให้พวกเราดูเห่าเม่ยลี่,เรื่อยนี้............!”ใบหน้าของราชันย์แดงที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์.

 

"ไม่จำเป็นต้องกังวล,ราชันย์เหลืองกำลังทำลายสนามพลังผ่านกู๋,ทว่าต้องใช้เวลาสักพัด,นอกจากนี้เมื่อสนามพลังผ่านกู่พังทลายลง,จงซานก็ไม่มีทางเหนือ,เวลานั้นก็สังหารเห่าเม่ยลี่ไปพร้อมกันเลย,ระว่างนี้,พวกเราจะปกป้องที่นี่,ไม่ให้จงซานหนีออกมา,ฮึ!"ราชันย์ขาวที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา.

Immortality Chapter 1429 Zhong Shan vs four emperors

 

vs四帝

  จงซาน ปะทะ สี่ราชันย์

 

บนเกาะลอยฟ้าบรรพชนหมาป่า.

 

รอบเกาะลอยฟ้าดังกล่าวมีเกาะลอยฟ้าของราชันย์เขียว,เกาะลอยฟ้าของราชันย์แดง,เกาะลอยฟ้าของราชันย์ขาว,เกาะลอยฟ้าของราชันย์ดำ.

 

สี่ราชันย์ที่ยืนอยู่บนเกาะของตัวเอง,ขณะจดจ้องมองไปยังเกาะลอยฟ้าของบรรพชนจิ้งจอก.

 

ปราณทมิฬที่พลุ้งพล่าน,ส่งกลิ่นอายที่น่าเกรงขามแช่แข็งห้วงอากาศรอบๆไปในทันที.

 

"ควรค่าแล้วที่ร่างโคตรหยินหมื่นปิศาจ,มีพลังหยินที่ไร้เทียมทาน,หากอยู่ในมือใคร,สามารถกระตุ้นใช้งาน,หรือหลอมเป็นของวิเศษชั้นยอดได้,ราชันย์เหลือเป็นคนที่มีความสามารถยอดเยี่ยมจริงๆ!"ราชันย์แดงที่กล่าวพลางถอนหายใจ.

 

แม้นว่าสี่ราชันย์จะแยกอยู่กันคนละทาง,ทว่าการจะใช้พลังจิตติดต่อสื่อสารกันนั้นก็เป็นเรื่องง่ายดายเป็นอย่างมาก.

 

"คงเพราะตำราชีวิตและความตายและตำราแห่งการทำลายล้าง!"ราชันย์ขาวที่ส่ายหน้าไปมา.

 

"ไม่ว่าอย่างไร,ความแข็งแกร่งนี้ก็ทรงพลังอย่างแท้จริง,ไม่สงสัยเลยว่าในตำนานนั้นมันสามารถทะลวงโซ่ตรวนของเทียนชูได้."ราชันย์แดงที่ส่ายหน้าไปมา.

 

เหล่าอดีตเทียนตี้ที่เผยท่าทางถอนหายใจ,ปราณทมิฬที่เพิ่มพูนระเบิดออกมานับสิบเท่า,เกาะลอยฟ้าบรรพชนจิ้งจอกที่เวลานี้ที่คล้ายว่าถูกปกคลุมด้วยหลุมดำเอาไว้ก็ไม่ปาน.

 

"เป็นคำสาปที่ทรงพลังแข็งแกร่งมาก!"ราชันย์ขาวที่สูดหายใจลึกเช่นกัน.

 

ทว่า,ขณะอารมณ์ของเห่าเม่ยลี่ไม่มั่นคงด้วยความเศร้าและขุ่นเคืองอยู่นั้น.

"จงซานเขาจะไม่มา,ข้าไม่เชื่อว่าเขาจะมา!"เห่าเม่ยลี่ที่คร่ำครวญโหยหวน.

 ขณะที่อารมณ์ของเห่าเม่ยลี่ที่กำลังจมห่อเหี่ยวขั้นสูด,เสียงที่ร่าเริงที่ดังขึ้นมาด้านหลังในทันที.

 "ข้าต้องผ่านพันภูผาหมื่นวารี,หมื่นอุปสรรค์เพื่อมาช่วยเจ้า,เจ้าจะไม่เชื่อได้อย่างไร?"

 เสียงที่เฉิดฉาย,คุ้นเคย,ที่เอ่ยขึ้นมา, คำว่าข้าไม่เชื่อในใจที่หนาแน่น,โหยหาเสียงดังกล่าวยิ่งนัก,มันได้ทำลายความเศร้าขุ่นข้องหมองใจของเห่าเม่ยลี่ให้สลายหายไปทันที.

 

ราวกับมีมือที่ใหญ่ได้ปิดปากของเห่าเม่ยลี่เอาไว้,ทำให้ความขุ่นเคืองพยาบาทนั้นหยุดลงไปในทันที.

 

หากเป็นคนอื่นกับความขุ่นเคืองพยาบาทนี้,อาจจะยิ่งทวีความรุนแรงแน่นอน,ด้วยความรุนแรงของอารมณ์,คงยากจะหยุดได้,ทว่าคำพูดของจงซานนั้นเต็มไปด้วยกระแสของความอบอุ่น,ที่ทำให้น้ำตาของเห่าเม่ยลี่สลายหายไป,ความขุ่นเคืองพยาบาทที่หายไปอย่างรวดเร็ว.

 

จงซาน? เป็นจงซาน? นี่คือเสียงของจงซาน,ความอบอุ่นในหัวใจ,นางที่คัดจมูกขึ้นมาทันที.

 

"จงซาน,เป็นจงซานจริงๆ,ท้ายที่สุดก็มา!"เสี่ยวจินที่ร้องออกมาด้วยความดีใจในทันที.

 

"เม่ยลี่,จงซานมาแล้ว,เจ้าไม่ต้องกลัวแล้ว,จงซานมาแล้ว!"เสี่ยวจินที่ร้องออกมาหลายครั้งด้วยความดีใจ.

 

"แค๊กๆ!"เพราะตื่นเต้นเกินเหตุ,กับอาการบาดเจ็บที่มี,ทำให้มังกรทองเสี่ยวจินต้องไอออกมาด้วยความเจ็บปวด.

……

"ครืนนน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

 

เกิดเสียงดังสนั่น,ความพยาบาทที่สั่นสะเทือน,เห่าเม่ยลี่และเสี่ยวจินที่ถูกคลาย,สามารถขยับได้แล้ว.

 

"ขยับได้แล้ว,จงซานเจ้าร้ายกาจจริงๆ,พวกเรารอเจ้ามานานแล้ว,ข้าขยับได้เพียงเล็กน้อย!"เสี่ยวจินที่เผยท่าทางตื่นเต้น.

 

"อ้าปาก!"จงซานเอ่ย.

 

เสี่ยวจินที่อ้าปากอย่างรวดเร็ว.

 

จงซานที่ส่งเม็ดยาเซียนเข้าไปในมังกรทองเสี่ยวจินทันที.

 

"เจ้าบาดเจ็บ,ต้องรักษาตัวก่อน!"จงซานเอ่ย.

 

"งั่มๆ!"เสี่ยวจินที่กลืนเม็ดยาพร้อมกับพยักหน้าด้วยความดีใจ.

 

มังกรทองเสี่ยวจินนั้นมีร่างกายที่พิเศษมาก,จงซานจึงไม่กังวลเกี่ยวกับผลของยาที่รุนแรง.

 

ทันใดนั้น,รอบๆร่างมังกรทองเสี่ยวจินที่มีประกายแสงสิบสามสีอาบล้อมร่าง,พลังของยานั้นเข้มข้นมา,และรักษาร่างกายของมังกรเสี่ยวจินอย่างต่อเนื่อง.

 

ทว่าในเวลานั้น,จงซานพบว่าเห่าเม่ยลี่ที่เงียบเป็นอย่างมาก,เวลานี้นางไม่เอ่ยสิ่งใดสักคำ.

……

 

"เม่ยลี่,ดีแล้ว,ที่เจ้าไม่เป็นไร!"จงซานที่กล่าวอย่างอ่อนโยน,ก่อนที่จะใช้มือเช็ดน้ำตาให้กับนาง.

 

ฝ่ามือของนางที่สัมผัสที่แก้มของเห่าเม่ยลี่,เห่าเม่ยลี่ที่สั่นเล็กน้อย,ขณะที่จงซานเช็ดน้ำตา.

 

เห่าเม่ยลี่ที่ขยับ,กุมแขนของจงซานเอาไว้,พร้อมกับกัดมันลงไป.

 

นางที่กัดไปที่แขนของจงซาน,ราวกับจะฝังเขี้ยวลงไปบนเนื้อบนแขน,น้ำตาที่ไหลออกมาเป็นทาง,จมูกที่แสบสะอื้น.

 

จงซานที่ยกมืออีกข้างเชยผมของเห่าเม่ยลี่,ไม่ได้นำแขนอีกข้างออกแต่อย่างใด.

 

แม้นว่านางจะกัดลงอย่างแรก,ทว่าก็ไม่ได้ใช้พลังวิเศษ,ดังนั้นจึงไม่ได้สร้างอาการบาดเจ็บต่อจงซาน,ซึ่งจงซานก็ไม่ได้เอ่ยห้ามแต่อย่างใด.

 

"เรื่องร้ายๆ,ผ่านไปแล้ว!"จงซานที่กล่าวปลอบ.

 

"ฮือ!"

 

นางที่กัดอยู่ราวๆสามสิบลมหายใจ,จากนั้นก็คลายออก,ทิ้งรอยฟันสองแถวเอาไว้.

”~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

 

นี่นับเป็นครั้งแรก,ที่เห่าเม่ยลี่ร้องไห้ออกมาเสียงดังมาก,จากนั้นก็พุ่งเข้าอ้อมกอดของจงซาน.

”~~~~~~~~~~~~~~!”

”~~~~~~~~~~~~~~!”

 

เห่าเม่ยลี่ที่ร้องไห้โฮเสียงดง,ราวกับว่าสวรรค์กำลังถล่มแผ่นดินกำลังทลาย,นางที่ราวกับเด็กที่ยังไม่โต,สองพันปีที่นางแทบไม่เคยร้องไห้เต็มกำลังเช่นนี้,นางที่ยังคงรักษาภาพของสตรีผู้ชั่วร้ายแสบสัน,ทว่าภายในใจของนางนั้นบริสุทธิ์,ไม่มีอะไรแอบแฝง,อารมณ์ของนางที่นางเผยออกมา,ไม่ปิดซ่อน,เห่าเม่ยลี่ที่พบอ้อมกอดที่ให้นางสามารถซับหน้าร้องไห้ระบายความรู้สึกที่นางต้องแบกรับเอาไว้ให้สามารถระบายออกมาได้.

 

ภายในอ้อมกอดของจงซาน,ที่ราวกับว่าให้ความอบอุ่น,ทำลายความขุ่นข้องหมองใจ,ความพยาบาท,ปราณฉีที่มากมายเวลานี้กำลังค่อยๆจางสงบลงอย่างรวดเร็ว.

 

ปราณทมิฬมากมายที่ปกคลุมเกาะบรรพชนจิ้งจอก,เสียงโหยหวนที่ค่อยๆสลายหายไป,ความรุนแรงที่ค่อยๆจางลงมาขึ้นและก็มากขึ้น.

 

"เอ๊ะ?"ที่ไกลออกไปราชันย์แดงที่ขมวดคิ้วไปมา.

 

"ผิดปรกติ,ความพยายบาทลดลงอย่างงั้นรึ?"ราชันย์เขียวที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.

 

"มีคนเข้าไปด้านในอย่างงั้นรึ?"ราชันย์ขาวที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.

 

"เป็นไปไม่ได้,พวกเราทุกคนล้อมอยู่,เป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนเข้าไป,แน่นอนต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับเห่าเม่ยลี่."ราชันย์ดำที่ส่ายหน้าไปมา.

 

ราชันย์ขาวที่ไม่เอ่ยอะไรให้เสียเวลา,เขาที่สะบัดแขนเสื้อออกไปทันที.

"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~!”

 

แขนเสื้อที่สะบัดออกไปเกิดพยุขึ้น,พายุที่ปัดเป่าทุกอย่างบนเกาะบรรพชนจิ้งจอก,พัดพาปราณพยาบาทที่เหลืออยู่ออกไป.

……

 

ปราณพยาบาทที่หายไป,เผยให้เห็นภาพด้านในเกาะบรรพชนจิ้งจอก.

 

"จะเป็นไปได้อย่างไร?"ราชันย์ดำที่ดวงตาส่ายไปมา.

 

ขณะที่เขาเพิ่งบอกว่าไม่มีใครเข้าไปได้,แล้วใครกันที่กอดเห่าเม่ยลี่?

 

ราชันย์,ราชันย์ขาว,ราชันย์เขียว,ราชันย์แดง,ดวงตาหดเกร็งหรี่เล็กจ้องเขม็ง.

 

"จงซาน!"ราชันย์เขียวที่จำได้ในทันที.

 

ในอดีตงานวันเกิดของจงซาน,ราชันย์เขียวและเทพแห่งภัยพิบัติได้ไปชิงศพของราชันย์หยก,เขาที่เห็นจงซาน,เขามาปรากฏที่นี่ได้อย่างไร?

 

จงซานที่กอดเห่าเม่ยลี่ที่ร้องไห้โฮ,พร้อมกับปลอบนางด้วย,ทันใดนั้นอากาศพายุที่พัดอย่างรุนแรง,ทำให้ปราณพยาบาทหายไปทั้งหมด,จงซานที่จดจ้องมองด้วยความเย็นชาไปยังราชันย์ขาว.

……

 

ไม่จำเป็นต้องเอ่ยกล่าวคนทั้งสี่นับตั้งแต่เริ่มจับตัวเห่าเม่ยลี่,ก็นับว่าเป็นศัตรูของจงซานแล้ว.

 

จับตัวเห่าเม่ยลี่ในทัที,นอกจากนี้,ภายในโลกจิ้งจอกนี้,คาดไม่ถึงว่าการกระทำของพวกเขายังเกี่ยวพันกับหงจวิน,จี่กงหนี่,มารดาแห่งหงส์และคนอื่นออกมากมาย,พวกเขาที่สร้างศัตรูขึ้นมาพร้อมๆกัน.

” ............!”

 

เห่าเม่ยลี่ที่ร้องไห้เสียงดัง,เวลานี้นางยังคงสะอื้น,นางที่ได้กลิ่นของจงซาน,ในเวลานี้ใบหน้าของนางที่เป็นสีแดง.

 

"เป็นจงซานอย่างงั้นรึ?"ราชันย์ขาวที่จ้องมองจงซาน,ด้วยแววตาเย็นชา.

 

"เม่ยลี่,เจ้าไปภพหยินก่อน!"จงซานทีเอ่ยกล่าวบอกเห่าเม่ยลี่เบาๆ.

 

ขณะที่กล่าวนั้น,จงซานที่นำผังจักรพรรดิออกมา,พร้อมกับส่งมังกรเสี่ยวจินและเห่าเม่ยลี่เข้าไป.

 

"อืม!"เห่าเม่ยลี่ที่พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง.

 

"หืม!"เสี่ยวจินที่เข้าไปในผังจักรพรรดิ.

 

ทว่าเห่าเม่ยลี่ที่ไม่สามารถเข้าไปได้,ราวกับว่ามีพลังอะไรบางอย่างขัดขวางเอาไว้,ไม่ใช้นางเข้าไป?

 

"เอ๊ะ?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.

 

ไม่สามารถเข้าไปได้อย่างงั้นรึ? หมายความว่าอย่างไร? ก่อนหน้านี้ไม่มีปัญหา.

 

"หืม!"

 

มังกรทองเสี่ยวจินเองยังสามารถเข้าไปได้เลย,ก่อนที่จะส่งออกมา.

……

 

ผสานเข้ากับโลกจิ้งจอก? เสี่ยวจินที่จำได้ก่อนหน้านี้ห้าราชันย์ที่ลงมือพร้อมกับปล่อยพลังบางอย่างใส่เห่าเม่ยลี่,และกระตุ้นให้นางสร้างปราณพยาบาทขึ้น,เพื่อให้นางข้องเกี่ยวผู้ติดกับโลกจิ้งจอก.

 

"ไม่สามารถเข้าไปได้?"ใบหน้าของจงซานที่เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม.

 

ทั้งส่งผ่านไปภพหยิน,โลกเทวะ,จงซานเองก็ลองแล้ว,แต่ก็ไม่สามารถทำได้.

 

วิชาของห้าราชันย์ที่ลงมือพร้อมกัน,แน่นอนว่าจงซานไม่สามารถแก้ได้.

 

กลายเป็นงานยากซะแล้ว.

 

"จงซาน,ทำอะไร!"เสี่ยวจินที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจ.

 

จงซานที่เก็บผังจักรพรรดิ,ขณะจ้องมองไปยังราชันย์ขาว,และจดจ้องมองไปยังอีกสามราชันย์.

 

"เม่ยลี่,ดูเหมือนว่าจะแย่กว่าที่คิด!"มังกรทองเสี่ยวจินเอ่ยด้วยใบหน้าอัปลักษณ์.

 

"ไม่เป็นไร!"เห่าเม่ยลี่ที่หยุดสะอื้น,ขณะเผยยิ้มด้วยความยินดี.

 

"ไม่เป็นไร?"มังกรทองเสี่ยวจินถึงกับพูดไม่ออก,มั่นใจขนาดนั้นเลย,ตอนนี้กับก่อนหน้าต่างกันลิบลับ.

 

"ราชันย์ขาว? ราชันย์เขียว? ราชันย์ดำ? ราชันย์แดง?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

 

"ดี,นับว่ามีความรู้!"ราชันย์ขาวที่เอ่ยออกมาเบาๆ.

 

จงซานที่กวาดตามองไปรอบๆจ้องมองไปยังสนามพลังของผ่านกู๋,และจ้องมองไปยังเกาะลอยฟ้าของราชันย์เหลืองที่ลอยอยู่ห่างๆ.

 

"ห้าขี้ข้าทรยศนาย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.

 

ห้าขี้ข้าทรยศนาย?ดวงตาของราชันย์ขาวที่หรี่เล็ก,สายแสงเย็นชา,ราชันย์เขียว,ราชันย์ดำที่เผยใบหน้าเคร่งขรึม,ราวกับต้องการตำหนิคำพูดของจงซาน,ส่วนราชันย์แดง,ที่จริงที่ใบหน้าที่ดูปั้นยาก,ทว่าก็ไม่เอ่ยอะไรออกมา.

 

"เทือกเขาชิงอยู่ที่นี่,ข้าไม่ต้องการทำอะไรให้มันซับซ้อน,ข้าไม่ต้องการให้เจ้ารู้อะไร,ส่งเห่าเม่ยลี่มา,และไสหัวไปให้พ้นจากโลกจิ้งจอก."ราชันย์ขาวที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็ฯชา.

 

จงซานที่จ้องมองไปยังราชันย์ขาว,พร้อมกับเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย."หากข้าไม่ยอมล่ะ?"

 

"ที่นี่ก็จะเป็นสถานที่ฝังศพของเจ้า!"ราชันย์ขาวที่เอ่ยกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,หากแต่อาบไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรง.

 

และอีกสามราชันย์เองก็เผยจิตสังหารออกมาเช่นกัน.

 

จงซานที่เผยยิ้มจ้องมองไปยังราชันย์ขาวด้วยเสียงเย็นชา."เรื่องนี้,ข้าได้ยินมาไม่รู้กี่กครั้งแล้ว,เจ้าควรจะรู้ว่าคนที่พูดเช่นนี้กับข้า,สุดท้ายแล้วมีชะตาเช่นไร?"

 

ราชันย์ขาวที่จ้องมองจงซานที่ด้วยเย็นชา.

 

"พวกเจ้าทุกคนจะร่วมมือกันสังหารข้าเลยรึ?!"จงซานที่จดจ้อง,เผยจิตสังหารไปยังราชันย์ขาว.

 

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า"ราชันย์ขาวที่หัวเราะออกมาเสียงดัง.

 

"มันนานเท่าไหร่แล้ว,หากแต่คนทั่วหล้านี้กลับเต็มไปด้วยคนที่ยโสโอหังมากขึ้นเรื่อยๆ,เทียนตี้? ก็แค่เทียนตี้ที่เพิ่งยกระดับ? ชิ!"ราชันย์กล่าวที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.

 

จงซานที่จ้องมองด้วยความเย็นชาไปยังราชันย์ขาว.

 

สถานการณ์เวลานี้ค่อนข้างซับซ้อน,จงซานกับสี่อดีตเทียนตี้,จิตสังหารของแต่ละคน,ที่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวไปมา!