Immortality Chapter 1389 Before Eternal Palace, the fathers and sons fight
Chapter 1389 Before Eternal Palace, the
fathers and sons fight
长生殿前,父子争锋
หน้าตำหนักซ่างเฉิน,พ่อลูกสู้กัน.
"จี่กงหนี่,สังหารหมี่เทียนไปแล้ว,ข้ารู้สึกเพลิดเพลินเป็นอย่างมาก,เซียนเซิงโหยวหมิง,เจ้าล่ะเห็นว่าอย่างไร?"ไท่อี้ที่หันหน้าไปยังชายชุดดำด้านหลัง,ทำให้ทุกคนเผยท่าทางสนใจขึ้นมา.
เซียนเซิงโหยวหมิง?
ทุกคนที่นั่งอยู่,ต่างก็เผยท่าทางสงสัยอยากรู้,มีเพียงจงซาน,จงเทียน,จงเจิ้ง,จงเสวียน,พ่อและบุตรทั้งสี่คน,ต่างก็จ้องมองหน้ากันและกันเล็กน้อย!
ใครคือเซียนเซิงโหยวหมิง?
ไท่อี้เรียกเขาว่าเซียนเซิงอย่างงั้นรึ?
หยิงและเทียนเต๋าจื่อและคนอื่นๆต่างก็รู้ว่าชายชุดดำเซียนเซิงโหยวหมิงอยู่ข้างกายไท่อี้ตลอด,ทว่าไม่รู้ว่าเป็นใคร,ไท่อี้ให้ความสำคัญกับเขาสูงมาก,ทว่าจวบจุนถึงวันนี้,การนำเข้ามาด้วย,แน่นอนว่าเขาจะต้องมีความสำคัญอย่างแน่นอน.
ทุกคนที่จ้องมองด้วยความสงสัยไปยังไท่อี้,เซียนเซิงโหยวหมิงที่จ้องมองไปยังจงซาน?
เป็นไปได้ว่าเซียนเซิงโหยวหมิงเกี่ยวข้องกับจงซานอย่างงั้นรึ?
สายตาทุกคนที่จับจ้องมองเซียนเซิงโหยวหมิง.
สายตาของไท่อี้,ที่ราวกับว่าชี้นำแกมบังคับเซียนเซิงโหยวหมิง,ราวกับว่าต้องการเขาแสดงตัวตนออกมา.
เซียนเซิงโหยวหมิงที่เงียบไป,ก่อนที่จะสูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า,"ราชันย์เทวะต้องการให้ข้าแสดงความเพลิดเพลินให้,ผู้น้อยยินดีที่จะทำตาม!"
ทันทีที่เซียนเซิงโหยวหมิงเอ่ยปาก,จงเทียน,จงเจิ้ง,จงเสวียนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนเคร่งขรึม,เห็นชัดเจนว่าเสียงดังกล่าวนั้นดูคุ้นเคยเป็นอย่างมาก.
"ราชันย์ตะวันออก?
ใครคือเซียนเซิงโหยวหมิง?"เฉิงโห่วที่สอบถามออกมาอย่างนุ่มนวล.
คำถามของเฉิงโห่วทำให้คนอื่นๆต่างก็มองไปยังไท่อี้ด้วยความสนใจ.
ไท่อี้ที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะยกสุราขึ้นดื่มและกล่าวออกมาว่า,"เช่นนั้น,เซียนเซิงโหยวหมิง,ไม่จำเป็นต้องปกปิดต่อไปแล้ว,นอกจากนี้ที่นี่ยังมีคนคุ้นเคยมากมาย,ทำไมไม่เผยตัวออกมาพบพวกเขาล่ะ?"
"ครับ!"เซียนเซิงโหยวหมิงพยักหน้ารับ.
เซียนเซิงโหยวหมิงที่ยกหมวงปกปิดรูปร่างของตัวเองออกอย่างนุ่มนวล.
ใต้หมวกสีดำนั้น,เผยใบหน้าที่ประณีต,หล่อเหลา,ทรงผมที่หวีเรียบ,ดูเปล่งประกาย,ทว่ารูปร่างค่อนข้างผมอยู่เล็กน้อย.
เซียนเซิงโหยวหมิงที่ยกหมวกออก,ประชาชนทั่วทวีปเหนือต่างก็ให้ความสนใจ,ชายชุดดำนี้เป็นใครกัน?
เหล่าคนที่คงอยู่ก่อนที่จะก่อตั้งสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เหล่าตระกูลขุนนางเก่าแก่ของต้าเจิ้ง,พวกเขาที่เป็นพ่อค้าเป็นส่วนใหญ่,แม้นว่าจะมีความแข็งแกร่งที่ค่อนข้างอ่อนแอ,ทว่าสถานะของหลายตระกูลก็สูงเป็นอย่างมาก,เพราะว่าเมื่อครั้งจงซานเป็นปุถุชน,เปล่าประมุขของตระกูลเหล่านี้รู้จักจงซาน,แม้แต่ทำธุรกิจกันมาด้วยกัน,ดังนั้น,แม้จะมีความแข็งแกร่งที่อ่อนด้อย,แต่ก็มีอำนาจเทียมสวรรค์,พวกเขาที่ได้รับการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี.
ประมุขเหล่านั้นที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,พวกเขาที่จดจ้องมองชายชุดดำที่ยกหมวกออกดวงตาเบิกกว้าง.
"พรึบ!"
ประมุขเหล่านั้นถึงกับลุกขึ้นยืนพร้อมๆกัน.
"เป็นไปได้อย่างไร!"ประมุขตระกูลคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความตกใจ.
เหล่าผู้เยาว์ต่างก็จ้องมองไปยังประมุขของตัวเองพร้อมๆกัน.
"บรรพชน,เขาเป็นใครกัน?
ท่านรู้จักอย่างงั้นรึ? เขาไม่ใช่คนของทวีปใต้หรอกรึ?"ลูกหลานคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"นี่เขา,เขายังมีชีวิตอยู่รึ?"ประมุขที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"บรรพชน,เขาเป็นใคร?"ลูกหลานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เขาเป็นอีกหนึ่งไท่จื่อของต้าเจิ้ง!"ประมุขที่สูดหายใจลึก.
"เป็นอีกหนึ่งไท่จื่อของต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"เหล่าลูกหลานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ไท่จื่อของต้าเจิ้ง,มีด้วยกันสามคน,จงเทียน,จงเจิ้ง,จงเสวียน,ทั้งสามทุกคนต่างก็จักกันดี,หากแต่ยังมีไท่จื่ออีกคนอีกรึ?
ไท่จื่อของต้าเจิ้ง? บุตรของเซิ่งหวัง,แม้นว่าจะไม่ใช่บุตรในสายโลหิต,แต่ก็เป็นบุตรบุญธรรม.
เมื่อครั้งเป็นปุถุชน,เซิ่งหวังรับบุตรบุญธรรมอีกเมื่อไหร่กัน?
"บุตรของเซิ่งหวัง?"เหล่าลูกหลานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ใช่!"ดวงตาของประมุขที่หรี่เล็กด้วยความเย็นชา.
"เขาคือคนที่ทรยศเซิ่งหวัง? เป็นไปได้อย่างไร?
บรรพชน,คนนั้นเป็นเขาอย่างงั้นรึ?"เหล่าลูกหลานของพวกเขาที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"เซิ่งหวังที่เป็นดั่งปราชญ์เทพ,บุตรของเขาคนนี้เป็นคนที่คล้ายเซิ่งหวังมากที่สุดในอดีต!"ประมุขที่สูดหายใจลึก.
"เหมือนเซิ่งหวังที่สุดอย่างงั้นรึ?"ลูกหลานของพวกเขาที่ขมวดคิ้วไปมา.
จากรูปร่างแล้ว,ชายชุดดำไม่ได้มีหน้าตาเหมือนกับจงซานเลย,เหมือนกับเซิ่งหวัง,มีอะไรเหมือนอย่างงั้นรึ?
ลานตำหนักซ่างเฉิน!
"จงซือจิว,เป็นเจ้าจริงๆ!"จงเสวียนที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงซับซ้อนเคร่งขรึม.
จงซือจิว?
เหล่ายอดฝีมือรอบๆที่จ้องมอง,จดจ้องเขม็งไปยังจงซือจิว.
เกี่ยวกับข้อมูลที่พวกเขาได้มานั้น,จงซือจิวคือหนึ่งในบุตรบุญธรรมของจงซาน,เขาได้เข้าร่วมประลองงานชุมนุมประตูมังกร,จากนั้นก็ทรยศจงซาน,ท้ายที่สุดก็เข้าร่วมราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยในโลกใบเล็ก,เป็นหนึ่งในศัตรูของจงซาน,เขาที่ศึกษาวิชาธารโลหิต,เป็นหนึ่งในศัตรูหลักของต้าเจิ้ง,หลังจากนั้นก็หายไปไม่มีใครเห็น,ตอนนี้วันนี้,เขาได้กลายมาเป็นเซียนเซิงโหยวหมิงอย่างงั้นรึ?
จงซาน,จงซือจิว? พ่อกับลูก? มาประจันหน้ากันในงานวันเกิดอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้น,ทุกๆคนที่เผยท่าทางสนใจ,ดูเหมือนว่า,จะเป็นเรื่องราวที่น่าสนใจกว่าการล่าปราชญ์เทพด้วยซ้ำ,เจี้ยนอ้าว,เสวียนหยวน,หยิง,เทียนเต๋าจื่อ,เฉิงโห่ว,ที่เผยแววตาแปลกประหลาด.
เหล่ายอดฝีมือที่ไม่ได้เอ่ยอะไร,ทว่าจ้องมองไปยังบิดาและบุตร.
ชายชุดดำที่จ้องมองจงเสวียนเอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล,"จงเสวียน,อย่าเรียกข้าว่าจงซือจิว,โปรดเรียกข้าว่า,โหยวหมิง,จะได้ไม่ทำให้คนอื่นเข้าใจผิด!"
คำพูดของเซียนเซิงโหยวหมิง,ทำให้แววตาของไท่จื่อทั้งสามเผยความโกรธเกรี้ยวออกมา,ส่วนจงซานที่แววตาดำมืด.
จงเสวียนที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว,"ชิ,โหยวหมิงรึ?
เจ้าสารเลวอกตัญญู,สังหารหยิงหลาน,วันนี้เจอกับข้าแล้ว,อย่าคิดที่จะมีชีวิตกลับไป!"
โหยวหมิงที่จ้องมองไปยังจงเสวียน,เผยยิ้มเหยียดหยัน,จากนั้นก็ไม่สนใจอีกต่อไป.
ไท่อี้ที่อยู่ใกล้ๆเผยความพึงพอใจ,จ้องมองไปยังจงซาน,"เซิ่งหวังจง,คนของเจ้าดูเหมือนว่าจะไม่เข้าใจธรรมเนียมเอาซะเลย?"
จงซานที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็เคร่งขรึม,กล่าวออกมาเบาๆ,"เสวียนเอ๋อ,เงียบ!"
จงเสวียนที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงโหยวหมิงด้วยความขุ่นข้องใจ,เขาที่กำหมัดแน่นก่อนที่จะกล่าวตอบรับ,"ครับ!"
หลังจากที่หยุดจงเสวียน,จงซานที่จ้องเขม็งไปยังเซียนเซิงโหยวหมิง.
"โหยวหมิง? ไม่ได้ชื่อหวังเฉินหรอกรึ?
เจ้าเปลี่ยนชื่ออีกแล้วรึ?"จงซานที่จ้องมองแววตาที่ซับซ้อน.
หวังเฉิน?เป็นชื่อที่จงซือจิวใช้เมื่อครั้งอยู่ในโลกใบเล็กนั่นเอง.
แววตาเซียนเซิงโหยวหมิงที่สั่นไหวเล็กน้อย,ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา.
ไท่อี้ที่กล่าวออกมาเบาๆ,"ในเมื่อเซิ่งหวังจงสอบถาม,เจ้าก็ตอบไป,โปรดวางใจ,มีข้าอยู่,ไม่มีใครทำอะไรเจ้าได้!"
ไท่อี้ที่จ้องมองไปยังจงซาน,ลู่หย๋าที่เผยรอยยิ้มเหยียดหยัน,ดูเหมือนว่าเขาจะพึงพอใจกับการประจัดหน้าของจงซานและโหยวหมิงไม่น้อยเลย.
เทียนเต๋าจื่อที่เผยยิ้มชั่วร้ายออกมา,ก่อนที่จะยกสุราขึ้นดื่ม.
"ครับ,ราชันย์เทวะ!"เซียนเซิงโหยวหมิงพยักหน้ารับ.
เซียนเซิงโหยวหมิงที่ก้าวออกจากด้านหลังบัลลังก์ดอกบัว,ก่อนที่จะก้าวตรงไปยังโลงศพที่จงซานหลอมขึ้นมา,ขณะที่ตบไปยังโลกศพเบาๆ,แววตาที่ดูไม่แยแส.
จากนั้น,ก็เงยหน้าขึ้นช้าๆ,จดจ้องมองไปยังจงซาน,ไม่ได้รู้สึกผิดแม้แต่น้อย,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"เพราะว่าข้าได้เป็นหวังเฉินเสร็จสิ้นแล้ว!"
เป็นหวังเฉินเสร็จสิ้นแล้ว?
ใบหน้าไท่จื่ออีกสามคนที่บึ้งตึง,ทว่าจงซานยังคงจ้องมองไม่วางตา,เพียงแค่ขมวดคิ้วเล็กน้อยเท่านั้น.
จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงโหยวหมิง,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"ข้าต้องการรู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่ในอดีต?"
เซียนเซิงโหยวหมิงที่จ้องมองไปยังจงซาน,ก่อนที่จะเผยยิ้มออกมา,"คิดอะไรอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าเจ้าเป็นคนสอนหรอกรึ?"
"ข้าเป็นคนสอนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เมื่อครั้งประลองประตูมังกร?
เจ้าจำไม่ได้แล้วอย่างงั้นรึ? เจ้าบอกกับข้าเช่นไรในเวลานั้น?"เซียนเซิงโหยวหมิงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"การประลองประตูมังกรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"การประลองประตูมังกร,สำนักเซียนที่รับศิษย์มารับศิษย์,ปุถุชนเป็นเหมือนปศุสัตว์,ผู้ฝึกตนคัดเลือกคน,เจ้ากล่าวว่าการจะเข้าสำนักเซียนนั้น,จำเป็นต้องทิ้งโลกีย์โลกเพื่อก้าวเข้าสู่โลกที่แตกต่าง,พวกเขาที่อยู่บนแท่นคัดเลือก,จ้องมองปุถุชนด้านล่าง,ไม่ต่างจากฝูงสัตว์,ข้าได้ขึ้นไปอยู่บันแท่นคัดเลือกแล้ว,แน่นอนว่าก็ต้องทำตามที่เจ้าพูดเป็นธรรมดา!"เซียนเซิงโหยวหมิงที่กล่าวออกมาราวกับเต็มไปด้วยความชอบธรรม.
"สารเลว,ซือจิว,เจ้าคิดเช่นนี้อย่างงั้นรึ?
เจ้าคิดว่ากำลังพูดกับใคร?"จงเทียนที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.
จงเทียนที่เคารพจงซานอย่างที่สุด,ได้ยินเซียนเซิงโหยวหมิงกล่าวว่าจงซานเป็นเพียงปศุสัตว์,ทันใดนั้นก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป.
จงซานที่ลุกขึ้นยืน,แม้แต่เตรียมเข้าไปจัดการเซียนเซิงโหยวหมิง.
"พรึบ!"
จงเทียนที่ลุกขึ้นยืน,ลู่หย๋าที่เผยความตื่นเต้นออกมา,สู้รึ?
เขาที่ลุกขึ้นด้วยเช่นกัน!
"เทียนเอ๋อ,เงียบ!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ท่านพ่อ!"จงเทียนที่โกรธเกรี้ยว,สุดท้ายก็ได้แต่ถอนหายใจนั่งลง.
"จงเทียน,เจ้าเป็นถึงปราชญ์เทพ,กับไม่รู้จักควบคุมตัวเอง!"ลู่หย๋ากล่าวหยัน.
"ชิ!"จงเทียนที่แค่นเสียงไม่สนใจ.
จงซานที่หยุดจงเทียน,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังเซียนเซิงโหยวหมิงอีกครั้ง,จ้องมองด้วยความลึกล้ำ,เงียบไปครู่หนึ่ง,จากนั้นก็เผยคำถามที่อาบไปด้วยจิตสังหาร,"แล้วเรื่องหยิงหลานล่ะ?"
"ไม่ใช่เกี่ยวกับการจัดการหรอกรึ?
ตอนแรกในเมื่อข้าเข้าร่วมราชวงศ์ต้าสุย,แน่นอนข้าก็ต้องเป็นศัตรูของต้าเจิ้ง,คนที่เจ้าเป็นห่วงเป็นใยมากที่สุดในอดีตคือหยิงหลาน,หยิงหลานตาย,ย่อมต้องป่วนจิตใจเจ้าได้,ช่างน่าเสียดาย,
..................!”เซียนเซิงโหยวหมิงที่กล่าวออกมาด้วยความอหังการพร้อมกับถอนหายใจด้วย.
จงซานที่กำพนักมังกรแน่น,แววตาที่หดเกร็ง,เส้นโลหิตที่ปูดขึ้น,แววตาที่ราวกับระเบิดความแหลมคมพร้อมจะฉีกร่างของเซียนเซิงโหยวหมิงให้ขาดเป็นชิ้นๆ.
ที่ด้านหลังเซียนเซิงโหยวหมิง,ใบหน้าของไท่อี้ที่เผยรอยยิ้มพึงพอใจออกมา.
ส่วนคนอื่นที่มีท่าทางแตกต่างกันออกไป,ทว่าแทบทุกคนที่ขมวดคิ้วจ้องมองไปยังเซียนเซิงโหยวหมิง,เพราะว่าเซียนเซิงโหยวหมิงที่มีทาทางขัดแย้ง,นิสัยที่แปลกประหลาด,แม้นว่าจะกล่าวออกมาอย่างชัดเจน,ทว่าหลายๆคนที่ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องของเซียนเซิงโหยวหมิงต่างกันออกไป,เพราะว่าพวกเขายากที่จะมองเห็นปัญหาว่ามันอยู่ที่ใดกันแน่.
"สารเลว,ตอนแรกท่านพ่อที่มอบความหวังเจ้ามากที่สุด,คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะอกตัญญู,เจ้าเดรัชฉาน!"จงเจิ้งที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
จงซานที่จ้องมองด้วยความเย็นชา,ใบหน้าที่อาบไปด้วยจิตสังหารที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงโหยวหมิง.
ดวงตาของไท่อี้ที่หรี่เล็ก,เวลานี้เขาหยุดดื่มสุราแล้ว,ราวกับว่ากำลังเตรียมตัวลงมือ.
"หวังกับข้ามากที่สุด,เพราะว่าในหมู่บุตรบุญธรรม,มีเพียงข้าที่ดูเหมือนเขาที่สุด,ส่วนคนอื่นๆ,รวมทั้งเจ้า,เป็นแค่กลุ่มขยะ!"เซียนเซิงโหยวหมิงที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
"เดรัชฉาน!"จงซานที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ใช่หรือไม่ใช่? ข้าคิดว่าเจ้าควรจะรู้,ในเมื่อข้านั้นมีนิสัยเหมือนเจ้าที่สุด,นิสัยของข้า,เจ้าควรจะเข้าใจ,ข้าไม่เคยกลายเป็นหมากให้เจ้าเล่นเลย,ตอนนี้เจ้ามีสาม,จงเทียน,จงเจิ้ง,จงเสวียน,เป็นไท่จื่อสุดห่วงอย่างงั้นรึ?
ไท่จื่อ? ข้าเป็นคนที่หายาก,หากเป็นไท่จื่อก็ต้องเป็นอยู่เช่นนั้น! หากข้าต้องการเติบโต,ข้าไม่ยินดีที่จะอยู่ใต้ใคร!และข้าไม่ต้องการอยู่ใต้เจ้าอย่างแน่นอน!"เซียนเซิงโหยวหมิงที่กล่าวย้ำเสียงดัง.
"ดี!"เฉิงโห่วที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เห็นบิดาจงซานและบุตรที่จะสู้กัน,เป็นเรื่องที่ทำให้เขาได้ระบายความโกรธเช่นกัน,โดยเฉพาะบุตรของจงซานที่ไม่สามารถควบคุมได้,เฉิงโห่วที่เข้าข้างเซียนเซิงโหยวหมิงในทันที.
ทว่าลู่หย๋าที่ดวงตาเผยความเย็นชาจดจ้องมองไปยังเซียนเซิงโหยวหมิงเช่นกัน,เป็นคนที่ไม่ยอมคนอย่างงั้นรึ?
ทำให้ลู่หย๋าจ้องมองไปยังไท่อี้.
"ไม่ยอมอยู่ใต้ใครอย่างงั้นรึ?
ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,ศาลสวรรค์เหยาจู่,แต่เจ้ากลับยินดีที่จะอยู่ใต้คนเหล่านี้นะรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ข้าบอกแล้วหากต้องการโชติช่วง,แน่นอนจะต้องไม่ยอมอยู่ใต้ใคร,ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,ศาลสวรรค์เหยาจู่,เป็นเพียงแค่สถานที่ชั่วคราวเท่านั้น,เจ้าอย่าได้หว่านความขัดแย้ง,ราชันย์เทวะรู้เรื่องของข้าดี,การตัดสินใจของข้า,ต้องไปตรงมา,อย่าได้วิจารณ์!"เซียนเซิงโหยวหมิงเอ่ยโต้แย้ง.
Chapter 1389 Before Eternal Palace, the
fathers and sons fight
长生殿前,父子争锋
หน้าตำหนักซ่างเฉิน,พ่อลูกสู้กัน.
"จี่กงหนี่,สังหารหมี่เทียนไปแล้ว,ข้ารู้สึกเพลิดเพลินเป็นอย่างมาก,เซียนเซิงโหยวหมิง,เจ้าล่ะเห็นว่าอย่างไร?"ไท่อี้ที่หันหน้าไปยังชายชุดดำด้านหลัง,ทำให้ทุกคนเผยท่าทางสนใจขึ้นมา.
เซียนเซิงโหยวหมิง?
ทุกคนที่นั่งอยู่,ต่างก็เผยท่าทางสงสัยอยากรู้,มีเพียงจงซาน,จงเทียน,จงเจิ้ง,จงเสวียน,พ่อและบุตรทั้งสี่คน,ต่างก็จ้องมองหน้ากันและกันเล็กน้อย!
ใครคือเซียนเซิงโหยวหมิง?
ไท่อี้เรียกเขาว่าเซียนเซิงอย่างงั้นรึ?
หยิงและเทียนเต๋าจื่อและคนอื่นๆต่างก็รู้ว่าชายชุดดำเซียนเซิงโหยวหมิงอยู่ข้างกายไท่อี้ตลอด,ทว่าไม่รู้ว่าเป็นใคร,ไท่อี้ให้ความสำคัญกับเขาสูงมาก,ทว่าจวบจุนถึงวันนี้,การนำเข้ามาด้วย,แน่นอนว่าเขาจะต้องมีความสำคัญอย่างแน่นอน.
ทุกคนที่จ้องมองด้วยความสงสัยไปยังไท่อี้,เซียนเซิงโหยวหมิงที่จ้องมองไปยังจงซาน?
เป็นไปได้ว่าเซียนเซิงโหยวหมิงเกี่ยวข้องกับจงซานอย่างงั้นรึ?
สายตาทุกคนที่จับจ้องมองเซียนเซิงโหยวหมิง.
สายตาของไท่อี้,ที่ราวกับว่าชี้นำแกมบังคับเซียนเซิงโหยวหมิง,ราวกับว่าต้องการเขาแสดงตัวตนออกมา.
เซียนเซิงโหยวหมิงที่เงียบไป,ก่อนที่จะสูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า,"ราชันย์เทวะต้องการให้ข้าแสดงความเพลิดเพลินให้,ผู้น้อยยินดีที่จะทำตาม!"
ทันทีที่เซียนเซิงโหยวหมิงเอ่ยปาก,จงเทียน,จงเจิ้ง,จงเสวียนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนเคร่งขรึม,เห็นชัดเจนว่าเสียงดังกล่าวนั้นดูคุ้นเคยเป็นอย่างมาก.
"ราชันย์ตะวันออก?
ใครคือเซียนเซิงโหยวหมิง?"เฉิงโห่วที่สอบถามออกมาอย่างนุ่มนวล.
คำถามของเฉิงโห่วทำให้คนอื่นๆต่างก็มองไปยังไท่อี้ด้วยความสนใจ.
ไท่อี้ที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะยกสุราขึ้นดื่มและกล่าวออกมาว่า,"เช่นนั้น,เซียนเซิงโหยวหมิง,ไม่จำเป็นต้องปกปิดต่อไปแล้ว,นอกจากนี้ที่นี่ยังมีคนคุ้นเคยมากมาย,ทำไมไม่เผยตัวออกมาพบพวกเขาล่ะ?"
"ครับ!"เซียนเซิงโหยวหมิงพยักหน้ารับ.
เซียนเซิงโหยวหมิงที่ยกหมวงปกปิดรูปร่างของตัวเองออกอย่างนุ่มนวล.
ใต้หมวกสีดำนั้น,เผยใบหน้าที่ประณีต,หล่อเหลา,ทรงผมที่หวีเรียบ,ดูเปล่งประกาย,ทว่ารูปร่างค่อนข้างผมอยู่เล็กน้อย.
เซียนเซิงโหยวหมิงที่ยกหมวกออก,ประชาชนทั่วทวีปเหนือต่างก็ให้ความสนใจ,ชายชุดดำนี้เป็นใครกัน?
เหล่าคนที่คงอยู่ก่อนที่จะก่อตั้งสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เหล่าตระกูลขุนนางเก่าแก่ของต้าเจิ้ง,พวกเขาที่เป็นพ่อค้าเป็นส่วนใหญ่,แม้นว่าจะมีความแข็งแกร่งที่ค่อนข้างอ่อนแอ,ทว่าสถานะของหลายตระกูลก็สูงเป็นอย่างมาก,เพราะว่าเมื่อครั้งจงซานเป็นปุถุชน,เปล่าประมุขของตระกูลเหล่านี้รู้จักจงซาน,แม้แต่ทำธุรกิจกันมาด้วยกัน,ดังนั้น,แม้จะมีความแข็งแกร่งที่อ่อนด้อย,แต่ก็มีอำนาจเทียมสวรรค์,พวกเขาที่ได้รับการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี.
ประมุขเหล่านั้นที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,พวกเขาที่จดจ้องมองชายชุดดำที่ยกหมวกออกดวงตาเบิกกว้าง.
"พรึบ!"
ประมุขเหล่านั้นถึงกับลุกขึ้นยืนพร้อมๆกัน.
"เป็นไปได้อย่างไร!"ประมุขตระกูลคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความตกใจ.
เหล่าผู้เยาว์ต่างก็จ้องมองไปยังประมุขของตัวเองพร้อมๆกัน.
"บรรพชน,เขาเป็นใครกัน?
ท่านรู้จักอย่างงั้นรึ? เขาไม่ใช่คนของทวีปใต้หรอกรึ?"ลูกหลานคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"นี่เขา,เขายังมีชีวิตอยู่รึ?"ประมุขที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"บรรพชน,เขาเป็นใคร?"ลูกหลานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เขาเป็นอีกหนึ่งไท่จื่อของต้าเจิ้ง!"ประมุขที่สูดหายใจลึก.
"เป็นอีกหนึ่งไท่จื่อของต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"เหล่าลูกหลานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ไท่จื่อของต้าเจิ้ง,มีด้วยกันสามคน,จงเทียน,จงเจิ้ง,จงเสวียน,ทั้งสามทุกคนต่างก็จักกันดี,หากแต่ยังมีไท่จื่ออีกคนอีกรึ?
ไท่จื่อของต้าเจิ้ง? บุตรของเซิ่งหวัง,แม้นว่าจะไม่ใช่บุตรในสายโลหิต,แต่ก็เป็นบุตรบุญธรรม.
เมื่อครั้งเป็นปุถุชน,เซิ่งหวังรับบุตรบุญธรรมอีกเมื่อไหร่กัน?
"บุตรของเซิ่งหวัง?"เหล่าลูกหลานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ใช่!"ดวงตาของประมุขที่หรี่เล็กด้วยความเย็นชา.
"เขาคือคนที่ทรยศเซิ่งหวัง? เป็นไปได้อย่างไร?
บรรพชน,คนนั้นเป็นเขาอย่างงั้นรึ?"เหล่าลูกหลานของพวกเขาที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"เซิ่งหวังที่เป็นดั่งปราชญ์เทพ,บุตรของเขาคนนี้เป็นคนที่คล้ายเซิ่งหวังมากที่สุดในอดีต!"ประมุขที่สูดหายใจลึก.
"เหมือนเซิ่งหวังที่สุดอย่างงั้นรึ?"ลูกหลานของพวกเขาที่ขมวดคิ้วไปมา.
จากรูปร่างแล้ว,ชายชุดดำไม่ได้มีหน้าตาเหมือนกับจงซานเลย,เหมือนกับเซิ่งหวัง,มีอะไรเหมือนอย่างงั้นรึ?
ลานตำหนักซ่างเฉิน!
"จงซือจิว,เป็นเจ้าจริงๆ!"จงเสวียนที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงซับซ้อนเคร่งขรึม.
จงซือจิว?
เหล่ายอดฝีมือรอบๆที่จ้องมอง,จดจ้องเขม็งไปยังจงซือจิว.
เกี่ยวกับข้อมูลที่พวกเขาได้มานั้น,จงซือจิวคือหนึ่งในบุตรบุญธรรมของจงซาน,เขาได้เข้าร่วมประลองงานชุมนุมประตูมังกร,จากนั้นก็ทรยศจงซาน,ท้ายที่สุดก็เข้าร่วมราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยในโลกใบเล็ก,เป็นหนึ่งในศัตรูของจงซาน,เขาที่ศึกษาวิชาธารโลหิต,เป็นหนึ่งในศัตรูหลักของต้าเจิ้ง,หลังจากนั้นก็หายไปไม่มีใครเห็น,ตอนนี้วันนี้,เขาได้กลายมาเป็นเซียนเซิงโหยวหมิงอย่างงั้นรึ?
จงซาน,จงซือจิว? พ่อกับลูก? มาประจันหน้ากันในงานวันเกิดอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้น,ทุกๆคนที่เผยท่าทางสนใจ,ดูเหมือนว่า,จะเป็นเรื่องราวที่น่าสนใจกว่าการล่าปราชญ์เทพด้วยซ้ำ,เจี้ยนอ้าว,เสวียนหยวน,หยิง,เทียนเต๋าจื่อ,เฉิงโห่ว,ที่เผยแววตาแปลกประหลาด.
เหล่ายอดฝีมือที่ไม่ได้เอ่ยอะไร,ทว่าจ้องมองไปยังบิดาและบุตร.
ชายชุดดำที่จ้องมองจงเสวียนเอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล,"จงเสวียน,อย่าเรียกข้าว่าจงซือจิว,โปรดเรียกข้าว่า,โหยวหมิง,จะได้ไม่ทำให้คนอื่นเข้าใจผิด!"
คำพูดของเซียนเซิงโหยวหมิง,ทำให้แววตาของไท่จื่อทั้งสามเผยความโกรธเกรี้ยวออกมา,ส่วนจงซานที่แววตาดำมืด.
จงเสวียนที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว,"ชิ,โหยวหมิงรึ?
เจ้าสารเลวอกตัญญู,สังหารหยิงหลาน,วันนี้เจอกับข้าแล้ว,อย่าคิดที่จะมีชีวิตกลับไป!"
โหยวหมิงที่จ้องมองไปยังจงเสวียน,เผยยิ้มเหยียดหยัน,จากนั้นก็ไม่สนใจอีกต่อไป.
ไท่อี้ที่อยู่ใกล้ๆเผยความพึงพอใจ,จ้องมองไปยังจงซาน,"เซิ่งหวังจง,คนของเจ้าดูเหมือนว่าจะไม่เข้าใจธรรมเนียมเอาซะเลย?"
จงซานที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็เคร่งขรึม,กล่าวออกมาเบาๆ,"เสวียนเอ๋อ,เงียบ!"
จงเสวียนที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงโหยวหมิงด้วยความขุ่นข้องใจ,เขาที่กำหมัดแน่นก่อนที่จะกล่าวตอบรับ,"ครับ!"
หลังจากที่หยุดจงเสวียน,จงซานที่จ้องเขม็งไปยังเซียนเซิงโหยวหมิง.
"โหยวหมิง? ไม่ได้ชื่อหวังเฉินหรอกรึ?
เจ้าเปลี่ยนชื่ออีกแล้วรึ?"จงซานที่จ้องมองแววตาที่ซับซ้อน.
หวังเฉิน?เป็นชื่อที่จงซือจิวใช้เมื่อครั้งอยู่ในโลกใบเล็กนั่นเอง.
แววตาเซียนเซิงโหยวหมิงที่สั่นไหวเล็กน้อย,ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา.
ไท่อี้ที่กล่าวออกมาเบาๆ,"ในเมื่อเซิ่งหวังจงสอบถาม,เจ้าก็ตอบไป,โปรดวางใจ,มีข้าอยู่,ไม่มีใครทำอะไรเจ้าได้!"
ไท่อี้ที่จ้องมองไปยังจงซาน,ลู่หย๋าที่เผยรอยยิ้มเหยียดหยัน,ดูเหมือนว่าเขาจะพึงพอใจกับการประจัดหน้าของจงซานและโหยวหมิงไม่น้อยเลย.
เทียนเต๋าจื่อที่เผยยิ้มชั่วร้ายออกมา,ก่อนที่จะยกสุราขึ้นดื่ม.
"ครับ,ราชันย์เทวะ!"เซียนเซิงโหยวหมิงพยักหน้ารับ.
เซียนเซิงโหยวหมิงที่ก้าวออกจากด้านหลังบัลลังก์ดอกบัว,ก่อนที่จะก้าวตรงไปยังโลงศพที่จงซานหลอมขึ้นมา,ขณะที่ตบไปยังโลกศพเบาๆ,แววตาที่ดูไม่แยแส.
จากนั้น,ก็เงยหน้าขึ้นช้าๆ,จดจ้องมองไปยังจงซาน,ไม่ได้รู้สึกผิดแม้แต่น้อย,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"เพราะว่าข้าได้เป็นหวังเฉินเสร็จสิ้นแล้ว!"
เป็นหวังเฉินเสร็จสิ้นแล้ว?
ใบหน้าไท่จื่ออีกสามคนที่บึ้งตึง,ทว่าจงซานยังคงจ้องมองไม่วางตา,เพียงแค่ขมวดคิ้วเล็กน้อยเท่านั้น.
จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงโหยวหมิง,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"ข้าต้องการรู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่ในอดีต?"
เซียนเซิงโหยวหมิงที่จ้องมองไปยังจงซาน,ก่อนที่จะเผยยิ้มออกมา,"คิดอะไรอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าเจ้าเป็นคนสอนหรอกรึ?"
"ข้าเป็นคนสอนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เมื่อครั้งประลองประตูมังกร?
เจ้าจำไม่ได้แล้วอย่างงั้นรึ? เจ้าบอกกับข้าเช่นไรในเวลานั้น?"เซียนเซิงโหยวหมิงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"การประลองประตูมังกรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"การประลองประตูมังกร,สำนักเซียนที่รับศิษย์มารับศิษย์,ปุถุชนเป็นเหมือนปศุสัตว์,ผู้ฝึกตนคัดเลือกคน,เจ้ากล่าวว่าการจะเข้าสำนักเซียนนั้น,จำเป็นต้องทิ้งโลกีย์โลกเพื่อก้าวเข้าสู่โลกที่แตกต่าง,พวกเขาที่อยู่บนแท่นคัดเลือก,จ้องมองปุถุชนด้านล่าง,ไม่ต่างจากฝูงสัตว์,ข้าได้ขึ้นไปอยู่บันแท่นคัดเลือกแล้ว,แน่นอนว่าก็ต้องทำตามที่เจ้าพูดเป็นธรรมดา!"เซียนเซิงโหยวหมิงที่กล่าวออกมาราวกับเต็มไปด้วยความชอบธรรม.
"สารเลว,ซือจิว,เจ้าคิดเช่นนี้อย่างงั้นรึ?
เจ้าคิดว่ากำลังพูดกับใคร?"จงเทียนที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.
จงเทียนที่เคารพจงซานอย่างที่สุด,ได้ยินเซียนเซิงโหยวหมิงกล่าวว่าจงซานเป็นเพียงปศุสัตว์,ทันใดนั้นก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป.
จงซานที่ลุกขึ้นยืน,แม้แต่เตรียมเข้าไปจัดการเซียนเซิงโหยวหมิง.
"พรึบ!"
จงเทียนที่ลุกขึ้นยืน,ลู่หย๋าที่เผยความตื่นเต้นออกมา,สู้รึ?
เขาที่ลุกขึ้นด้วยเช่นกัน!
"เทียนเอ๋อ,เงียบ!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ท่านพ่อ!"จงเทียนที่โกรธเกรี้ยว,สุดท้ายก็ได้แต่ถอนหายใจนั่งลง.
"จงเทียน,เจ้าเป็นถึงปราชญ์เทพ,กับไม่รู้จักควบคุมตัวเอง!"ลู่หย๋ากล่าวหยัน.
"ชิ!"จงเทียนที่แค่นเสียงไม่สนใจ.
จงซานที่หยุดจงเทียน,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังเซียนเซิงโหยวหมิงอีกครั้ง,จ้องมองด้วยความลึกล้ำ,เงียบไปครู่หนึ่ง,จากนั้นก็เผยคำถามที่อาบไปด้วยจิตสังหาร,"แล้วเรื่องหยิงหลานล่ะ?"
"ไม่ใช่เกี่ยวกับการจัดการหรอกรึ?
ตอนแรกในเมื่อข้าเข้าร่วมราชวงศ์ต้าสุย,แน่นอนข้าก็ต้องเป็นศัตรูของต้าเจิ้ง,คนที่เจ้าเป็นห่วงเป็นใยมากที่สุดในอดีตคือหยิงหลาน,หยิงหลานตาย,ย่อมต้องป่วนจิตใจเจ้าได้,ช่างน่าเสียดาย,
..................!”เซียนเซิงโหยวหมิงที่กล่าวออกมาด้วยความอหังการพร้อมกับถอนหายใจด้วย.
จงซานที่กำพนักมังกรแน่น,แววตาที่หดเกร็ง,เส้นโลหิตที่ปูดขึ้น,แววตาที่ราวกับระเบิดความแหลมคมพร้อมจะฉีกร่างของเซียนเซิงโหยวหมิงให้ขาดเป็นชิ้นๆ.
ที่ด้านหลังเซียนเซิงโหยวหมิง,ใบหน้าของไท่อี้ที่เผยรอยยิ้มพึงพอใจออกมา.
ส่วนคนอื่นที่มีท่าทางแตกต่างกันออกไป,ทว่าแทบทุกคนที่ขมวดคิ้วจ้องมองไปยังเซียนเซิงโหยวหมิง,เพราะว่าเซียนเซิงโหยวหมิงที่มีทาทางขัดแย้ง,นิสัยที่แปลกประหลาด,แม้นว่าจะกล่าวออกมาอย่างชัดเจน,ทว่าหลายๆคนที่ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องของเซียนเซิงโหยวหมิงต่างกันออกไป,เพราะว่าพวกเขายากที่จะมองเห็นปัญหาว่ามันอยู่ที่ใดกันแน่.
"สารเลว,ตอนแรกท่านพ่อที่มอบความหวังเจ้ามากที่สุด,คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะอกตัญญู,เจ้าเดรัชฉาน!"จงเจิ้งที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
จงซานที่จ้องมองด้วยความเย็นชา,ใบหน้าที่อาบไปด้วยจิตสังหารที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงโหยวหมิง.
ดวงตาของไท่อี้ที่หรี่เล็ก,เวลานี้เขาหยุดดื่มสุราแล้ว,ราวกับว่ากำลังเตรียมตัวลงมือ.
"หวังกับข้ามากที่สุด,เพราะว่าในหมู่บุตรบุญธรรม,มีเพียงข้าที่ดูเหมือนเขาที่สุด,ส่วนคนอื่นๆ,รวมทั้งเจ้า,เป็นแค่กลุ่มขยะ!"เซียนเซิงโหยวหมิงที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
"เดรัชฉาน!"จงซานที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ใช่หรือไม่ใช่? ข้าคิดว่าเจ้าควรจะรู้,ในเมื่อข้านั้นมีนิสัยเหมือนเจ้าที่สุด,นิสัยของข้า,เจ้าควรจะเข้าใจ,ข้าไม่เคยกลายเป็นหมากให้เจ้าเล่นเลย,ตอนนี้เจ้ามีสาม,จงเทียน,จงเจิ้ง,จงเสวียน,เป็นไท่จื่อสุดห่วงอย่างงั้นรึ?
ไท่จื่อ? ข้าเป็นคนที่หายาก,หากเป็นไท่จื่อก็ต้องเป็นอยู่เช่นนั้น! หากข้าต้องการเติบโต,ข้าไม่ยินดีที่จะอยู่ใต้ใคร!และข้าไม่ต้องการอยู่ใต้เจ้าอย่างแน่นอน!"เซียนเซิงโหยวหมิงที่กล่าวย้ำเสียงดัง.
"ดี!"เฉิงโห่วที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เห็นบิดาจงซานและบุตรที่จะสู้กัน,เป็นเรื่องที่ทำให้เขาได้ระบายความโกรธเช่นกัน,โดยเฉพาะบุตรของจงซานที่ไม่สามารถควบคุมได้,เฉิงโห่วที่เข้าข้างเซียนเซิงโหยวหมิงในทันที.
ทว่าลู่หย๋าที่ดวงตาเผยความเย็นชาจดจ้องมองไปยังเซียนเซิงโหยวหมิงเช่นกัน,เป็นคนที่ไม่ยอมคนอย่างงั้นรึ?
ทำให้ลู่หย๋าจ้องมองไปยังไท่อี้.
"ไม่ยอมอยู่ใต้ใครอย่างงั้นรึ?
ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,ศาลสวรรค์เหยาจู่,แต่เจ้ากลับยินดีที่จะอยู่ใต้คนเหล่านี้นะรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ข้าบอกแล้วหากต้องการโชติช่วง,แน่นอนจะต้องไม่ยอมอยู่ใต้ใคร,ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,ศาลสวรรค์เหยาจู่,เป็นเพียงแค่สถานที่ชั่วคราวเท่านั้น,เจ้าอย่าได้หว่านความขัดแย้ง,ราชันย์เทวะรู้เรื่องของข้าดี,การตัดสินใจของข้า,ต้องไปตรงมา,อย่าได้วิจารณ์!"เซียนเซิงโหยวหมิงเอ่ยโต้แย้ง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น