Immortality Chapter 1388 The murderous aura side leaks
Chapter 1388 The murderous aura side leaks
杀气侧漏
มือสังหารที่ลักลอบ.
ภพหยิน,เขตแดนต้าเจิ้ง!
จุนเทียนเซี่ยนำ 30
เซียนบรรพชนพุ่งตรงไปยังเมืองซ่าง.
จุนเทียนเซี่ยที่เป็นผู้นำ,ตามมาด้วยกลุ่มเซียนบรรพชน.
"เซิ่งหวัง,ความแข็งแกร่งของเมืองซ่างเวลานี้อ่อนแอจริงๆรึ?"เซียนบรรพชนคนหนึ่งที่เผยท่าทางสงสัย.
"โปรดวางใจ,ภพหยาง,จงซานได้เชิญยอดฝีมือทั่วหล้า,หากจงซานร่างหลักตาย,กลุ่มอิทธิพลต่างๆต้องมุ่งเป้ามาที่นี่เพื่อสังหารจงซานภพหยินอย่างแน่นอน!"จนเทียนเซี่ยกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"ครับ!"
"อีกไม่ช้า,ด้านหน้า!"เซียนบรรพชนอีกคนที่เอ่ยออกมา.
"เปรี้ยง ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฟ้าดินคำราม,เสียงหวูดจากสวรรค์คร่ำครวญกำสรวลดังขึ้นทันที,เมฆมืดคลึ้ม,ปกปิดท้องฟ้าในทันที.
เจตจำนงความโศกเศร้าที่หนักหน่วง,กำลังเอ่อล้นกระจายไปทั่วสวรรค์และปฐพี.
"วูซซซซซ!"
พิรุณโลหิต,ล่วงหล่นจากท้องฟ้า,เมฆโลหิตที่ฟุ้งกระจายไปคลุมผืนปฐพี.
"วูซซซซ!"ทุกคนที่หยุดลง.
ทุกคนที่มองหน้ากันและกันเผยความประหลาดใจออกมา.
"เซิ่งหวัง,เรื่องนี้,เรื่องนี้............!”เซียนบรรพชนต่างก็ขมวดคิ้วไปมา.
จุนเทียนเซี่ยนที่หลับตาลง,สูดหายใจลึก,สัมผัสถึงฟ้าดิน,ก่อนที่จะลืมตาขึ้น,"ภพหยาง,ปราชญ์เทพหมี่เทียนร่วงหล่นจากสวรรค์,ตกตายที่ภพหยางสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!"
"ปราชญ์เทพล่วงหล่นจากสวรรค์? จงซานล่าปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?"เซียนบรรพชนอีกคนที่อุทานออกมา.
"ไม่ใช่,ทว่าสามารถบอกได้อย่างหนึ่งที่ภพหยางทวีปเหนือเวลานี้การต่อสู้ที่รุนแรงหนักหน่วงได้เริ่มขึ้นแล้ว,เร็วเข้า,จงซานภพหยางคงจะถูกจัดการในเร็วๆนี้!"จุนเทียนเซี่ยนที่พ่นลมหายใจยาว.
"รับทราบ!"ทุกคนที่ไม่สนใจอภินิหารที่เกิดขึ้น,เร่งรีบพุ่งตรงไปยังเมืองซ่างด้วยความเร็ว.
---------------------------------------------------------------
ภพหยาง,วิหารเหล่ยติง,ดินแดนปกครองของปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง,เฉิงโห่ว.
ฟ้าดินที่ส่งเสียงคำรามดังกระหึ่ม,ก่อนที่เสียงโศกเศร้าจะกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,ตามาด้วยพิรุณโลหิต,หมอกโลหิตที่กระจายไปทั่ว.
วิหารเหล่ยติง,แทบทุกคนที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,จดจ้องมองกรรมวาสนา,ที่ปกคลุมวิหารของพวกเขา.
ที่ทางเข้าวิหารกลาง,มีคนในชุดสีม่วง 7-8 คน.
"แฮกๆ,ปราชญ์เทพร่วงหล่นจากสวรรค์,งานวันเกิดจงซานเริ่มแล้ว,เวลานี้มีปราชญ์เทพล่วงหล่นจากสวรรค์แล้วอย่างงั้นรึ?"หนึ่งในพวกที่เผยท่าทางตื่นตระหนก.
"เป็นใครที่ร่วงหล่นจากสวรรค์,ไม่รู้เลยว่าเป็นใคร?"
"ทวีปเหนือเวลานี้กำลังอยู่ในช่วงระยะวิกฤติ,ต้าเจิ้งกำลังย่ำแย่,ไม่รู้ว่าจงซานตายไปรึยัง!"
........................
..................
......
ภายในตำหนักแห่งหนึ่งของวิหารเหล่ยติง,ที่ทางเข้าตำหนัก,ปรากฏสตรีในชุดสีม่วงที่ก้าวออกมาด้านหน้า.
หากจงซานอยู่ที่นี่,ย่อมจดจำได้อย่างแน่นอน,สตรีผู้นี้,คือสตรีหนึ่งคืนกับจงซาน,จื่อซวิน,ผู้มีร่างสถิตสายฟ้า,ธิดาของกู่เฉินตง,ในอดีตเป็นอาวุโสของสำนักไคหยาง.
จื่อซวินที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,แววตาที่เผยความเจ็บปวดออกมา.
"เรื่องในครั้งนี้,ข้าไม่สามารถจัดการได้,ไม่สามารถทำอะไรได้เลย."
เสียงบ่นอุบอิบฟังไม่ได้ศัพท์,แววตาที่เต็มไปด้วยความกังวล,จากนั้นก็กำหมัดแน่น,เล็บแทบจิกเข้าไปในผิวของนาง,ราวกับว่าไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไร.
ที่ทิศตะวันตกของวิหารเหล่ยติง,ในเทือกเขาที่เต็มไปด้วยป่าไม้ที่หนาแน่น.
ภายในป่า,ที่มีพื้นที่เปิดอยู่เล็กน้อย.
ชายชุดดำที่ยืนอยู่ตรงกลาง,ขณะที่พวกเขารวมตัวประจำอยู่รอบๆในป่า,ในเวลานั้นฝนโลหิตที่กำลังเทลงมา,ทำให้พื้นที่รอบๆมืดคลึ้มบดบังทัศนะวิสัย.
"ฟิ้ว!"ที่คนชุดดำที่มาจากทิศใต้ปรากฏขึ้นในทันที.
"ตึก,ตึก,ตึก ..............................!”
ร่างสองร้อยร่างที่มีมงคลครอบหัวเอาไว้,ขณะที่พวกเขาคุกเข่าลงข้าหนึ่งต่อชายชุดดำที่ยืนอยู่ก่อนหน้า.
"ฟิ้ว!"จากทิศตะวันตกอีก
200 ร่าง.
"ฟิ้ว!"จากทิศเหนืออีก
200 ร่าง!
กลุ่มแล้วกลุ่มเล่า,ทั้งแปดทิศ,ทิศละ 200
คนมารวมกัน,ทุกคนที่ให้ความเคารพต่อชายชุดดำที่ยืนอยู่ก่อนหน้านี้เป็นอย่างมาก.
ทั้งแปดทิศ,ต่างก็มีหัวหน้าคนหนึ่งที่นำพวกเขามา.
"หน่วยเทียน,พร้อมคณะ,คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"
"หน่วยเต,พร้อมคณะ,คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"
"หน่วยเสวียน,พร้อมคณะ,คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"
"หน่วยหวง,พร้อมคณะ,คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"
"หน่วยหง,พร้อมคณะ,คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"
"หน่วยฮวง,พร้อมคณะ,คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"
"หน่วยยวี,พร้อมคณะ,คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"
"หน่วยโจว,พร้อมคณะ,คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"
หัวหน้าทั้งแปดหน่วยกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
เหล่าคนชุดดำที่คุกเข่าลงข้างหนึ่งเอ่ยออกมาด้วยความเคารพเป็นอย่างมากออกมา.
"หน่วยเทียน,เต,เสวียน,หวง,หง,ฮวง,ยวี,โจว, พวกเจ้าทั้งแปดหน่วยนับว่ามารวมกันเป็นครั้งแรก!"ชายในชุดดำเอ่ย.
"ครับ!"คนทั้งแปดหน่วยที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"เรื่องในครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก,ข้าไม่ต้องการให้ใครทำผิดพลาดโดยเด็ดขาด!"ชายในชุดดำที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"รับทราบ!"
"เซิ่งหวังมีประสงค์,เป้าหมายในครั้งนี้,คือวิหารเหล่ยติง,นอกจากตำหนักของเซิ่งหนี่,คนอื่นๆสังหารให้หมด!"ชายในชุดดำที่เอ่ยออกมาด้วยความเย็นชา.
"รับบัญชา!"ทุกคนที่ตอบรับ.
"เซียนบรรพชนข้าจะเป็นคนจัดการเอง,จำเอาไว้,ห้ามรบกวนตำหนักเซิ่งหนี่,คนอื่นๆ,จัดการให้เรียบร้อย,อย่าทิ้งร่องรอย!"ชายในชุดดำที่กล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
"ครับ!"
"เคลื่อนไหว!"ชายในชุดดำที่สั่งการในทันที.
”!” ”!” ”!” ..............................
1600คน,ที่พุ่งออกไปราวกับลูกศร,พริบตาเดียวก็หายไปแล้ว,ทุกคนทพุ่งตรงไปยังทิศทางของวิหารเหล่ยติง.
ขณะที่ทุกคนจากไปแล้ว,ชายในชุดดำ,ก็หายไปในความมืดเช่นกัน.
-----------------------------------------------------------------
ภพหยิง,ทวีปเหนือ.
ปราชญ์ล่วงหล่นจากสวรรค์,ฟ้าดินกำสรวล,ท้องฟ้าปรากฏพิรุณโลหิต,ทั่วทุกทิศเต็มไปด้วยหมอกโลหิต.
ประชาชนทั่วทวีปเหนือ,เวลานี้เต็มไปด้วยความตื่นตะลึงอย่างลึกล้ำ,ล่าปราชญ์เทพ?
นี่คือจุดประสงค์หลักของงานวันเกิดวันนี้.
งานวันเกิดเพิ่งเริ่ม,ก็มีปราชญ์เทพหนึ่งร่วงหล่นจากสวรรค์แล้วรึ?
ทุกคนที่จ้องมองไปยังลานตำหนักซ่างเฉิน,เหล่ายอดฝีมือเวลานี้ยังไม่ขยับเลย,แน่นอนว่า,หากพวกเขาลงมือ,จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป?
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
”!”
หนึ่งริ้วแสงที่ลงมาจากบนท้องฟ้า,หยุดที่ลานตำหนักซ่างเฉิน.
เป็นอีกหนึ่งปราชญ์เทพที่ออกไปต่อสู้,ม่อจื่อ.
ม่อจื่อกลับมา,ทว่าเวลานี้หมี่เทียนได้ร่วงหล่นจากสวรรค์แล้ว.
ม่อจื่อที่จ้องมองไปยังหมี่เทียนที่ร่วงหล่นจากสวรรค์,สูดหายใจลึก,จากนั้นก็จ้องมองไปยังจงซาน,แววตาที่ราวกับสงสัย,ต้องการหาคำตอบเช่นกัน.
"เซิ่งหวังจง,ม่อจื่อคงต้องขอลา!"ม่อจื่อกล่าว.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังม่อจื่อ.
"ข้าถูกขอมาในวันนี้,เพื่อขวางปราชญ์เทพคนอื่นให้กับหมี่เทียน,แม้นว่าหมี่เทียนจะร่วงหล่นจากสวรรค์ในที่สุด,ทว่าก็ถือว่าบุญคุณที่ข้าเคยค้างถูกชำระ,อาจจะกล่าวได้ว่าเพราะว่าเรื่องทั้งหมดเพราะเจ้า,จงซาน! บุญคุณทั้งหมดในอดีตของข้า,จึงได้หายไป!"ม่อจื่อที่กล่าวออกมาอย่างไม่แยแส.
แม้นว่าหลายคนจะไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของม่อจื่อ,ทว่าจงซานนั้นสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน,ใบหน้าของม่อจื่อที่เผยยิ้มปลดเปลื้องหลุดพ้นออกมา.
บุญคุณ? บุญคุณตระกูลหวงกู่อย่างงั้นรึ?
ท้ายที่สุดม่อจื่อก็ชำระบุญคุณทั้งหมดไปได้!
"เช่นนั้น,ต้าเจิ้งมีความปรานาอย่างสุดซึ้ง,เชิญม่อจื่อ,เข้าร่วมต้าเจิ้ง,โดยมอบตำแหน่งกงเริ่มต้นให้!"
จงซานไม่ได้หวังให้ตกปากรับคำ,ด้วยการมอบตำแหน่งกงให้ถือว่าเป็นการให้ความนับถือ.
คำพูดของจงซาน,เหล่ายอดฝีมือทั้งหมดที่ขมวดคิ้ว,ทว่าไม่มีใครเอ่ยสิ่งใด,ทว่ายังคงจ้องมองไปยังม่อจื่อ.
ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา,"ความหวังดีของเซิ่งหวังจง,ข้าคงต้องขอปฏิเสธ!"
เห็นชัดเจนว่า,ทันทีที่ม่อจื่อปฏิเสธ,แววตาที่จริงจังของทุกคนจึงค่อยเลือนหายไป.
จงซานที่ไม่กล่าวอะไรต่อ,ทว่าได้นำสุรามอบให้ม่อจื่อ,"น้อมส่งม่อจื่อ!"
จงซานที่แสดงความเคารพต่อม่อจื่อ,ม่อจื่อที่รับสุรามา,ก่อนที่จะดื่มตอบรับจงซาน.
"กล่าวลา!"ม่อจื่อวางถ้วนสุราและเอ่ยออกมา.
จงซานที่พยักหน้ารับ,ม่อจื่อที่พุ่งตรงไปยังทิศใต้,เห็นเป็นริ้วแสง,ก่อนที่จะสลายหายไปอย่างรวดเร็ว.
จงซานที่กลับมานั่ง!
แขกผู้ทรงเกียรติ,ที่หายไปสี่ที่อย่างรวดเร็ว!
เวลานี้เหลือเจี้ยนอ้าว,เสวียนหยวน,ไท่อี้,หยิง,เทียนเต๋าจื่อ,ตี้เสวียนชา,เฉิงโห่ว,หยิงเห่า,กุยกู่ซือ,ลู่หยา,เทียนโจวจื่อ! ยอดฝีมือ 11 คน.
ทิศใต้ของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซีว,ก่อนหน้านี้ปรากฏแท่งเสาไฟที่พวยพุ่งขึ้นบนท้องฟ้า,ที่ค่อยหายไป,ในป่าแห่งหนึ่ง.
กุยเชอและเหรินชุนที่นำเหล่าเผ่าอสูรมาด้วย,ขณะจดจ้องมองมองไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
"เหรินชุน,ข้าได้สอบถามไปแล้วก่อนหน้านี้,ยกเว้นพวกเรา,เทียนเต๋าจื่อได้นำห้าสิบเซียนบรรพชนมาด้วย,พร้อมที่จะลงมือทุกเมื่อ!"กุยเช่อที่กล่าวออมมาด้วยรอยยิ้ม.
"ห้าสิบเซียนบรรพชน? งั้นก็หมายความว่ามีเซียนบรรพชนมากกว่าร้อยคนเตรียมบุกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวเลยอย่างงั้นรึ?"เหรินชุนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่,นอกจากนี้ยังมีเซียนบรรพชนอีกหลายคนที่มีความแค้นและต้องการให้ต้าเจิ้งพังทลาย,ดูเหมือนว่าการกลายเป็นประวัติศาสตร์ของจงซาน,คงจะไม่มีใครขวางแล้ว."กุยเช่อเอ่ย.
"แฮกๆ~~~~~~~~~~~~!”เหรินชุนที่สูดหายใจลึกในทันที.
"อย่างไร?"กุยเช่อที่เผยท่าทางสงสัย.
"ไม่ได้การแล้ว!"เหรินชุนที่ส่ายหน้าไปมา.
"มีปัญหาอะไร?"กุยเชอที่สอบถามออกไป.
"ฮวงจุ้ย,ค่ายกลฮวงจุ้ย,หนี่ปู่ซาเขาได้เตรียมค่ายกลฮวงจุ้ยก่อนหน้าข้าเอาไว้!"เหรินชุนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ฮวงจุ้ยรึ? ข้าไม่เห็นสัมผัสได้เลย?"
"เจ้าไม่สามารถเห็นได้อย่างแน่นอน,หนี่ปู่ซาต้าเจิ้งนั้น,มีวิชาฮวงจุ้ยที่แข็งแกร่งมา,ในอดีตเมื่อครั้งในโลกใบเล็ก,เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด,ในภพหยิน,ข้าไม่สามารถที่จะเทียบกับเขาได้เลย!"เหรินชุดกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"นั่นในภพหยิน,ตอนนี้ล่ะ?"
"ข้าก็ไม่มั่นใจนัก,ทว่าราชันย์เทวะได้ให้ข้าเตรียมทางหนีเอาไว้! เจ้าโปรดวางใจ,เขาไม่มีทางขวางข้าได้!"เหรินชุนที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"อืม!"กุยเช่อพยักหน้ารับ.
-------------------------------------------------------------
ลานตำหนักซ่างเฉิน.
"ทุกท่าน,ดูเหมือนว่าการแสดงนี้คงไม่ทำให้ทุกท่านผิดหวัง!"จงซานที่ยกสุราขึ้นดื่ม.
"การแสดงล่าปราชญ์เทพ? ใครจะผิดหวังล่ะ? แต่ไม่รู้ว่าโลงศพนี้,เซิ่งหวังจงมีแผนอะไรต่อไป?"เทียนเต๋าจื่อที่ลูบพู่ขนนกของตัวเองอย่างเบาสบายใจ.
"โลงศพ,แน่นอนว่าต้องการคนลงไปนอน!"จงซาที่กล่าวตอบ.
เทียนเต๋าจื่อที่กล่าวลองเชิง,เห็นชัดเจนว่า,จงซานนั้นต้องการแส่หาความตาย,ถึงได้หลอมโลงศพนี้ขึ้นมา!
"ฮ่าฮ่าฮ่า,ดี,ดี,ต้องมีคนลงไปนอน!"เทียนเต๋าจื่อที่ดวงตาหรี่เล็กลง,ก่อนที่จะยกสุราขึ้น.
"เชิญ!"จงซานที่ยกสุราขึ้นรับเช่นกัน.
มีเพียงแค่ปราชญ์เทพที่ไม่ยกสุราขึ้น,หกโต๊ะ,ยกเว้นไท่อี้,ต่างก็ยกสุราขึ้นดื่ม.
ขณะที่ทุกคนยกสุราขึ้นดื่ม,ไท่อี้ที่จ้องมองไปยังจงซาน,เผยท่าทางเหยียดหยัน,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังชายชุดดำข้างๆ.
"จี่กงหนี่,สังหารหมี่เทียนไปแล้ว,ข้ารู้สึกเพลิดเพลินเป็นอย่างมาก,เซียนเซิงโหยวหมิง,เจ้าล่ะเห็นว่าอย่างไร?"ไท่อี้ที่หันหน้าไปยังชายชุดดำด้านหลัง,ทำให้ทุกคนเผยท่าทางสนใจขึ้นมา.
เซียนเซิงโหยวหมิง?
ทุกคนที่นั่งอยู่,ต่างก็เผยท่าทางสงสัยอยากรู้,มีเพียงจงซาน,จงเทียน,จงเจิ้ง,จงเสวียน,พ่อและบุตรทั้งสี่คน,ต่างก็จ้องมองหน้ากันและกันเล็กน้อย!
Chapter 1388 The murderous aura side leaks
杀气侧漏
มือสังหารที่ลักลอบ.
ภพหยิน,เขตแดนต้าเจิ้ง!
จุนเทียนเซี่ยนำ 30
เซียนบรรพชนพุ่งตรงไปยังเมืองซ่าง.
จุนเทียนเซี่ยที่เป็นผู้นำ,ตามมาด้วยกลุ่มเซียนบรรพชน.
"เซิ่งหวัง,ความแข็งแกร่งของเมืองซ่างเวลานี้อ่อนแอจริงๆรึ?"เซียนบรรพชนคนหนึ่งที่เผยท่าทางสงสัย.
"โปรดวางใจ,ภพหยาง,จงซานได้เชิญยอดฝีมือทั่วหล้า,หากจงซานร่างหลักตาย,กลุ่มอิทธิพลต่างๆต้องมุ่งเป้ามาที่นี่เพื่อสังหารจงซานภพหยินอย่างแน่นอน!"จนเทียนเซี่ยกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"ครับ!"
"อีกไม่ช้า,ด้านหน้า!"เซียนบรรพชนอีกคนที่เอ่ยออกมา.
"เปรี้ยง ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฟ้าดินคำราม,เสียงหวูดจากสวรรค์คร่ำครวญกำสรวลดังขึ้นทันที,เมฆมืดคลึ้ม,ปกปิดท้องฟ้าในทันที.
เจตจำนงความโศกเศร้าที่หนักหน่วง,กำลังเอ่อล้นกระจายไปทั่วสวรรค์และปฐพี.
"วูซซซซซ!"
พิรุณโลหิต,ล่วงหล่นจากท้องฟ้า,เมฆโลหิตที่ฟุ้งกระจายไปคลุมผืนปฐพี.
"วูซซซซ!"ทุกคนที่หยุดลง.
ทุกคนที่มองหน้ากันและกันเผยความประหลาดใจออกมา.
"เซิ่งหวัง,เรื่องนี้,เรื่องนี้............!”เซียนบรรพชนต่างก็ขมวดคิ้วไปมา.
จุนเทียนเซี่ยนที่หลับตาลง,สูดหายใจลึก,สัมผัสถึงฟ้าดิน,ก่อนที่จะลืมตาขึ้น,"ภพหยาง,ปราชญ์เทพหมี่เทียนร่วงหล่นจากสวรรค์,ตกตายที่ภพหยางสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!"
"ปราชญ์เทพล่วงหล่นจากสวรรค์? จงซานล่าปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?"เซียนบรรพชนอีกคนที่อุทานออกมา.
"ไม่ใช่,ทว่าสามารถบอกได้อย่างหนึ่งที่ภพหยางทวีปเหนือเวลานี้การต่อสู้ที่รุนแรงหนักหน่วงได้เริ่มขึ้นแล้ว,เร็วเข้า,จงซานภพหยางคงจะถูกจัดการในเร็วๆนี้!"จุนเทียนเซี่ยนที่พ่นลมหายใจยาว.
"รับทราบ!"ทุกคนที่ไม่สนใจอภินิหารที่เกิดขึ้น,เร่งรีบพุ่งตรงไปยังเมืองซ่างด้วยความเร็ว.
---------------------------------------------------------------
ภพหยาง,วิหารเหล่ยติง,ดินแดนปกครองของปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง,เฉิงโห่ว.
ฟ้าดินที่ส่งเสียงคำรามดังกระหึ่ม,ก่อนที่เสียงโศกเศร้าจะกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,ตามาด้วยพิรุณโลหิต,หมอกโลหิตที่กระจายไปทั่ว.
วิหารเหล่ยติง,แทบทุกคนที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,จดจ้องมองกรรมวาสนา,ที่ปกคลุมวิหารของพวกเขา.
ที่ทางเข้าวิหารกลาง,มีคนในชุดสีม่วง 7-8 คน.
"แฮกๆ,ปราชญ์เทพร่วงหล่นจากสวรรค์,งานวันเกิดจงซานเริ่มแล้ว,เวลานี้มีปราชญ์เทพล่วงหล่นจากสวรรค์แล้วอย่างงั้นรึ?"หนึ่งในพวกที่เผยท่าทางตื่นตระหนก.
"เป็นใครที่ร่วงหล่นจากสวรรค์,ไม่รู้เลยว่าเป็นใคร?"
"ทวีปเหนือเวลานี้กำลังอยู่ในช่วงระยะวิกฤติ,ต้าเจิ้งกำลังย่ำแย่,ไม่รู้ว่าจงซานตายไปรึยัง!"
........................
..................
......
ภายในตำหนักแห่งหนึ่งของวิหารเหล่ยติง,ที่ทางเข้าตำหนัก,ปรากฏสตรีในชุดสีม่วงที่ก้าวออกมาด้านหน้า.
หากจงซานอยู่ที่นี่,ย่อมจดจำได้อย่างแน่นอน,สตรีผู้นี้,คือสตรีหนึ่งคืนกับจงซาน,จื่อซวิน,ผู้มีร่างสถิตสายฟ้า,ธิดาของกู่เฉินตง,ในอดีตเป็นอาวุโสของสำนักไคหยาง.
จื่อซวินที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,แววตาที่เผยความเจ็บปวดออกมา.
"เรื่องในครั้งนี้,ข้าไม่สามารถจัดการได้,ไม่สามารถทำอะไรได้เลย."
เสียงบ่นอุบอิบฟังไม่ได้ศัพท์,แววตาที่เต็มไปด้วยความกังวล,จากนั้นก็กำหมัดแน่น,เล็บแทบจิกเข้าไปในผิวของนาง,ราวกับว่าไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไร.
ที่ทิศตะวันตกของวิหารเหล่ยติง,ในเทือกเขาที่เต็มไปด้วยป่าไม้ที่หนาแน่น.
ภายในป่า,ที่มีพื้นที่เปิดอยู่เล็กน้อย.
ชายชุดดำที่ยืนอยู่ตรงกลาง,ขณะที่พวกเขารวมตัวประจำอยู่รอบๆในป่า,ในเวลานั้นฝนโลหิตที่กำลังเทลงมา,ทำให้พื้นที่รอบๆมืดคลึ้มบดบังทัศนะวิสัย.
"ฟิ้ว!"ที่คนชุดดำที่มาจากทิศใต้ปรากฏขึ้นในทันที.
"ตึก,ตึก,ตึก ..............................!”
ร่างสองร้อยร่างที่มีมงคลครอบหัวเอาไว้,ขณะที่พวกเขาคุกเข่าลงข้าหนึ่งต่อชายชุดดำที่ยืนอยู่ก่อนหน้า.
"ฟิ้ว!"จากทิศตะวันตกอีก
200 ร่าง.
"ฟิ้ว!"จากทิศเหนืออีก
200 ร่าง!
กลุ่มแล้วกลุ่มเล่า,ทั้งแปดทิศ,ทิศละ 200
คนมารวมกัน,ทุกคนที่ให้ความเคารพต่อชายชุดดำที่ยืนอยู่ก่อนหน้านี้เป็นอย่างมาก.
ทั้งแปดทิศ,ต่างก็มีหัวหน้าคนหนึ่งที่นำพวกเขามา.
"หน่วยเทียน,พร้อมคณะ,คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"
"หน่วยเต,พร้อมคณะ,คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"
"หน่วยเสวียน,พร้อมคณะ,คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"
"หน่วยหวง,พร้อมคณะ,คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"
"หน่วยหง,พร้อมคณะ,คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"
"หน่วยฮวง,พร้อมคณะ,คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"
"หน่วยยวี,พร้อมคณะ,คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"
"หน่วยโจว,พร้อมคณะ,คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"
หัวหน้าทั้งแปดหน่วยกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
เหล่าคนชุดดำที่คุกเข่าลงข้างหนึ่งเอ่ยออกมาด้วยความเคารพเป็นอย่างมากออกมา.
"หน่วยเทียน,เต,เสวียน,หวง,หง,ฮวง,ยวี,โจว, พวกเจ้าทั้งแปดหน่วยนับว่ามารวมกันเป็นครั้งแรก!"ชายในชุดดำเอ่ย.
"ครับ!"คนทั้งแปดหน่วยที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"เรื่องในครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก,ข้าไม่ต้องการให้ใครทำผิดพลาดโดยเด็ดขาด!"ชายในชุดดำที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"รับทราบ!"
"เซิ่งหวังมีประสงค์,เป้าหมายในครั้งนี้,คือวิหารเหล่ยติง,นอกจากตำหนักของเซิ่งหนี่,คนอื่นๆสังหารให้หมด!"ชายในชุดดำที่เอ่ยออกมาด้วยความเย็นชา.
"รับบัญชา!"ทุกคนที่ตอบรับ.
"เซียนบรรพชนข้าจะเป็นคนจัดการเอง,จำเอาไว้,ห้ามรบกวนตำหนักเซิ่งหนี่,คนอื่นๆ,จัดการให้เรียบร้อย,อย่าทิ้งร่องรอย!"ชายในชุดดำที่กล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
"ครับ!"
"เคลื่อนไหว!"ชายในชุดดำที่สั่งการในทันที.
”!” ”!” ”!” ..............................
1600คน,ที่พุ่งออกไปราวกับลูกศร,พริบตาเดียวก็หายไปแล้ว,ทุกคนทพุ่งตรงไปยังทิศทางของวิหารเหล่ยติง.
ขณะที่ทุกคนจากไปแล้ว,ชายในชุดดำ,ก็หายไปในความมืดเช่นกัน.
-----------------------------------------------------------------
ภพหยิง,ทวีปเหนือ.
ปราชญ์ล่วงหล่นจากสวรรค์,ฟ้าดินกำสรวล,ท้องฟ้าปรากฏพิรุณโลหิต,ทั่วทุกทิศเต็มไปด้วยหมอกโลหิต.
ประชาชนทั่วทวีปเหนือ,เวลานี้เต็มไปด้วยความตื่นตะลึงอย่างลึกล้ำ,ล่าปราชญ์เทพ?
นี่คือจุดประสงค์หลักของงานวันเกิดวันนี้.
งานวันเกิดเพิ่งเริ่ม,ก็มีปราชญ์เทพหนึ่งร่วงหล่นจากสวรรค์แล้วรึ?
ทุกคนที่จ้องมองไปยังลานตำหนักซ่างเฉิน,เหล่ายอดฝีมือเวลานี้ยังไม่ขยับเลย,แน่นอนว่า,หากพวกเขาลงมือ,จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป?
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
”!”
หนึ่งริ้วแสงที่ลงมาจากบนท้องฟ้า,หยุดที่ลานตำหนักซ่างเฉิน.
เป็นอีกหนึ่งปราชญ์เทพที่ออกไปต่อสู้,ม่อจื่อ.
ม่อจื่อกลับมา,ทว่าเวลานี้หมี่เทียนได้ร่วงหล่นจากสวรรค์แล้ว.
ม่อจื่อที่จ้องมองไปยังหมี่เทียนที่ร่วงหล่นจากสวรรค์,สูดหายใจลึก,จากนั้นก็จ้องมองไปยังจงซาน,แววตาที่ราวกับสงสัย,ต้องการหาคำตอบเช่นกัน.
"เซิ่งหวังจง,ม่อจื่อคงต้องขอลา!"ม่อจื่อกล่าว.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังม่อจื่อ.
"ข้าถูกขอมาในวันนี้,เพื่อขวางปราชญ์เทพคนอื่นให้กับหมี่เทียน,แม้นว่าหมี่เทียนจะร่วงหล่นจากสวรรค์ในที่สุด,ทว่าก็ถือว่าบุญคุณที่ข้าเคยค้างถูกชำระ,อาจจะกล่าวได้ว่าเพราะว่าเรื่องทั้งหมดเพราะเจ้า,จงซาน! บุญคุณทั้งหมดในอดีตของข้า,จึงได้หายไป!"ม่อจื่อที่กล่าวออกมาอย่างไม่แยแส.
แม้นว่าหลายคนจะไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของม่อจื่อ,ทว่าจงซานนั้นสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน,ใบหน้าของม่อจื่อที่เผยยิ้มปลดเปลื้องหลุดพ้นออกมา.
บุญคุณ? บุญคุณตระกูลหวงกู่อย่างงั้นรึ?
ท้ายที่สุดม่อจื่อก็ชำระบุญคุณทั้งหมดไปได้!
"เช่นนั้น,ต้าเจิ้งมีความปรานาอย่างสุดซึ้ง,เชิญม่อจื่อ,เข้าร่วมต้าเจิ้ง,โดยมอบตำแหน่งกงเริ่มต้นให้!"
จงซานไม่ได้หวังให้ตกปากรับคำ,ด้วยการมอบตำแหน่งกงให้ถือว่าเป็นการให้ความนับถือ.
คำพูดของจงซาน,เหล่ายอดฝีมือทั้งหมดที่ขมวดคิ้ว,ทว่าไม่มีใครเอ่ยสิ่งใด,ทว่ายังคงจ้องมองไปยังม่อจื่อ.
ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา,"ความหวังดีของเซิ่งหวังจง,ข้าคงต้องขอปฏิเสธ!"
เห็นชัดเจนว่า,ทันทีที่ม่อจื่อปฏิเสธ,แววตาที่จริงจังของทุกคนจึงค่อยเลือนหายไป.
จงซานที่ไม่กล่าวอะไรต่อ,ทว่าได้นำสุรามอบให้ม่อจื่อ,"น้อมส่งม่อจื่อ!"
จงซานที่แสดงความเคารพต่อม่อจื่อ,ม่อจื่อที่รับสุรามา,ก่อนที่จะดื่มตอบรับจงซาน.
"กล่าวลา!"ม่อจื่อวางถ้วนสุราและเอ่ยออกมา.
จงซานที่พยักหน้ารับ,ม่อจื่อที่พุ่งตรงไปยังทิศใต้,เห็นเป็นริ้วแสง,ก่อนที่จะสลายหายไปอย่างรวดเร็ว.
จงซานที่กลับมานั่ง!
แขกผู้ทรงเกียรติ,ที่หายไปสี่ที่อย่างรวดเร็ว!
เวลานี้เหลือเจี้ยนอ้าว,เสวียนหยวน,ไท่อี้,หยิง,เทียนเต๋าจื่อ,ตี้เสวียนชา,เฉิงโห่ว,หยิงเห่า,กุยกู่ซือ,ลู่หยา,เทียนโจวจื่อ! ยอดฝีมือ 11 คน.
ทิศใต้ของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซีว,ก่อนหน้านี้ปรากฏแท่งเสาไฟที่พวยพุ่งขึ้นบนท้องฟ้า,ที่ค่อยหายไป,ในป่าแห่งหนึ่ง.
กุยเชอและเหรินชุนที่นำเหล่าเผ่าอสูรมาด้วย,ขณะจดจ้องมองมองไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
"เหรินชุน,ข้าได้สอบถามไปแล้วก่อนหน้านี้,ยกเว้นพวกเรา,เทียนเต๋าจื่อได้นำห้าสิบเซียนบรรพชนมาด้วย,พร้อมที่จะลงมือทุกเมื่อ!"กุยเช่อที่กล่าวออมมาด้วยรอยยิ้ม.
"ห้าสิบเซียนบรรพชน? งั้นก็หมายความว่ามีเซียนบรรพชนมากกว่าร้อยคนเตรียมบุกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวเลยอย่างงั้นรึ?"เหรินชุนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่,นอกจากนี้ยังมีเซียนบรรพชนอีกหลายคนที่มีความแค้นและต้องการให้ต้าเจิ้งพังทลาย,ดูเหมือนว่าการกลายเป็นประวัติศาสตร์ของจงซาน,คงจะไม่มีใครขวางแล้ว."กุยเช่อเอ่ย.
"แฮกๆ~~~~~~~~~~~~!”เหรินชุนที่สูดหายใจลึกในทันที.
"อย่างไร?"กุยเช่อที่เผยท่าทางสงสัย.
"ไม่ได้การแล้ว!"เหรินชุนที่ส่ายหน้าไปมา.
"มีปัญหาอะไร?"กุยเชอที่สอบถามออกไป.
"ฮวงจุ้ย,ค่ายกลฮวงจุ้ย,หนี่ปู่ซาเขาได้เตรียมค่ายกลฮวงจุ้ยก่อนหน้าข้าเอาไว้!"เหรินชุนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ฮวงจุ้ยรึ? ข้าไม่เห็นสัมผัสได้เลย?"
"เจ้าไม่สามารถเห็นได้อย่างแน่นอน,หนี่ปู่ซาต้าเจิ้งนั้น,มีวิชาฮวงจุ้ยที่แข็งแกร่งมา,ในอดีตเมื่อครั้งในโลกใบเล็ก,เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด,ในภพหยิน,ข้าไม่สามารถที่จะเทียบกับเขาได้เลย!"เหรินชุดกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"นั่นในภพหยิน,ตอนนี้ล่ะ?"
"ข้าก็ไม่มั่นใจนัก,ทว่าราชันย์เทวะได้ให้ข้าเตรียมทางหนีเอาไว้! เจ้าโปรดวางใจ,เขาไม่มีทางขวางข้าได้!"เหรินชุนที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"อืม!"กุยเช่อพยักหน้ารับ.
-------------------------------------------------------------
ลานตำหนักซ่างเฉิน.
"ทุกท่าน,ดูเหมือนว่าการแสดงนี้คงไม่ทำให้ทุกท่านผิดหวัง!"จงซานที่ยกสุราขึ้นดื่ม.
"การแสดงล่าปราชญ์เทพ? ใครจะผิดหวังล่ะ? แต่ไม่รู้ว่าโลงศพนี้,เซิ่งหวังจงมีแผนอะไรต่อไป?"เทียนเต๋าจื่อที่ลูบพู่ขนนกของตัวเองอย่างเบาสบายใจ.
"โลงศพ,แน่นอนว่าต้องการคนลงไปนอน!"จงซาที่กล่าวตอบ.
เทียนเต๋าจื่อที่กล่าวลองเชิง,เห็นชัดเจนว่า,จงซานนั้นต้องการแส่หาความตาย,ถึงได้หลอมโลงศพนี้ขึ้นมา!
"ฮ่าฮ่าฮ่า,ดี,ดี,ต้องมีคนลงไปนอน!"เทียนเต๋าจื่อที่ดวงตาหรี่เล็กลง,ก่อนที่จะยกสุราขึ้น.
"เชิญ!"จงซานที่ยกสุราขึ้นรับเช่นกัน.
มีเพียงแค่ปราชญ์เทพที่ไม่ยกสุราขึ้น,หกโต๊ะ,ยกเว้นไท่อี้,ต่างก็ยกสุราขึ้นดื่ม.
ขณะที่ทุกคนยกสุราขึ้นดื่ม,ไท่อี้ที่จ้องมองไปยังจงซาน,เผยท่าทางเหยียดหยัน,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังชายชุดดำข้างๆ.
"จี่กงหนี่,สังหารหมี่เทียนไปแล้ว,ข้ารู้สึกเพลิดเพลินเป็นอย่างมาก,เซียนเซิงโหยวหมิง,เจ้าล่ะเห็นว่าอย่างไร?"ไท่อี้ที่หันหน้าไปยังชายชุดดำด้านหลัง,ทำให้ทุกคนเผยท่าทางสนใจขึ้นมา.
เซียนเซิงโหยวหมิง?
ทุกคนที่นั่งอยู่,ต่างก็เผยท่าทางสงสัยอยากรู้,มีเพียงจงซาน,จงเทียน,จงเจิ้ง,จงเสวียน,พ่อและบุตรทั้งสี่คน,ต่างก็จ้องมองหน้ากันและกันเล็กน้อย!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น