Immortality Chapter 1381 Primary and secondary seat
Chapter 1381 Primary and secondary seat
主次之席
ที่นั่งหลักและที่นั่งรอง.
วันที่ 7 ฉีเยว่,งานวันเกิดจงซาน!
ภพหยาง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ตำหนักซ่างเฉิน.
ลานด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน,เหล่าเสนาธิการที่ยืนรอคอยด้วยความเคารพ,เหล่าบริกรมากมาย,และบนลานนั้นยังมีแท่นบัลลังก์ที่นั่งดอกบัวอีก
17 ดอกที่ผุดขึ้นมาบนพื้น.
ที่นั่งทิศเหนือนั้นมีเก้าอี้นั่งเก้ามังกรทอง,เห็นชุดเจนว่าเป็นที่นั่งประธานในพิธี,ที่นั่งของจงวาน,พื้นที่รอบๆเวลานี้มีกลิ่นหอมของอาหารเซียน,รอบๆข้างมีสาวงานยืนประจำ,คอยบริการพื้นที่รอบๆ.
อย่างไรก็ตาม,จงซานนั้นยังไม่ปรากฏ,ทว่าที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉินเริ่มมีคนปรากฏแล้ว.
ที่นั่งบนบัลลังก์ดอกบัว,แน่นอนว่าคือที่นั่งของแขกผู้ทรงเกียรติ,นอกจากบัลลังก์มังกร,ที่นั่งบัลลังก์ดอกบัว,นั้นมีกลิ่นหอมของอาหารเซียนที่ลอยฟุ้ง.
แท่นที่นั่งแยกออกเป็นสองส่วน,ส่วนแรกดอกบัวเจ็ดดอกด้านบน,ด้านล่างลงไปเป็นที่นั่งดอกบัวเก้าแห่ง.
บนบัลลังก์ดอกบัวแถวแรก,ในเวลานี้มีคนเข้ามาประจำที่แล้ว.
สองร่างที่สวมชุดขาว,สองคนที่จงซานเชิญมาตั้งแต่แรก,เจี้ยนอ้าวผู้ที่ต้องการล้มยอดฝีมือทั่วหล้า,และอีกคนคือเสวียนหยวน.
จงซานยังไม่ปรากฏ,หากแต่ทั้งสองหาได้เป็นกังวล,ยังคงจิบสุรารอคอยช้าๆ.
สายตาของเจี้ยนอ้าวที่ดูไม่แยแสใครนัก,ทว่าทุกการกระทำยังตำแหน่งที่นั่งดังกล่ว,ทำให้เป็นที่จะจ้องของผู้คน.
ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง,บุรุษที่แผ่กลิ่นอายแสงศักดิ์สิทธิ์ออกจากร่างเรื่อๆ.
บนลานบนตำหนักซ่างเฉิน,ไท่จื่อต้าเจิ้ง,ปราชญ์เทพจงเทียน.
จงเทียน,ที่คอยต้อนรับแขกอันทรงเกียรติ,ขณะที่เขาจ้องมองไปยังทิศตะวันออกพร้อมกับเผยยิ้มออกมา.
"ทั้งสอง,ข้าขอออกไปรับแขกทรงเกียรติก่อน!"จงเทียนที่กล่าวกับเจี้ยนอ้าวและเสวียนหยวน.
"อืม!"เจี้ยนอ้าวที่พยักหน้ารับ.
จงเทียนที่ก้าวออกไป,พุ่งตรงไปยังทิศตะวันออก.
"หยิงมาถึงแล้ว!"ดวงตาของเจี้ยนอ้าวที่เป็นประกาย.
"ในโลกใบเล็ก,เจ้าและหยิงอาจนับได้ว่าเป็นตัวตนอันดับหนึ่งในแต่ละยุคได้,ด้วยนิสัยของเจ้า,ต้องการต่อสู้กับเขาด้วยอย่างงั้นรึ?"เสวียนหยวนที่ถามออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ข้าและหยิงเคยต่อสู้กันมาก่อนครั้งหนึ่ง!เจี้ยนอ้าวที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"หืม?"เสวียนหยวนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ครั้งนั้นเขาชนะ!"เจี้ยนอ้าวที่ล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"ครั้งนั้น?
เป็นไปได้ว่าต้องมีครั้งหน้าอีกอย่างงั้นรึ?"เสวียนหยวนสอบถาม.
"ต้องรอให้ข้าลับกระบี่ให้คมกว่านี้!"เจี้ยนอ้าวที่พยักหน้ารับ,ก่อนที่จะไม่กล่าวอะไรต่อไป.
ฟิ้ว!
หยิงท่าทางทิศตะวันออกยังมาไม่ถึง,ทิศใต้ก็ปรากฏแสงสีทองสว่างจ้า.
เลื่อนราชันย์,ที่มีจินอู๋ซานสิบร่าง,ลากเลื่อนมา,บินตรงก่อนที่จะมาหยุดที่ด้านหน้าลานก่อนถึงตำหนักซ่างเฉิน.
กลุ่มคนดังกล่าว,ที่มีไท่จื่อต้าเจิ้งจงเสวียนก้าวออกไปรับ,แน่นอนย่อมไม่มีคนขวาง.
ด้านข้างเลื่อนตำหนักราชันย์ของจินอู๋ซาน,มีกลุ่มสาวใช้กลุ่มหนึ่ง,ทว่ากลุ่มสาวใช้ที่มีพลังฝึกตนเพียงระดับต้าเซียน,และมีคนสองคนทิพิเศษมาก,หนึ่งในนั้นเป็นคนที่แบกน้ำเตาขนาดใหญ่,ปราชญ์เทพลู่หย๋า,และอีกคนที่สวมชุดดำล้วน.
บนเลื่อนราชันย์,สาวใช้ที่เปิดผ้าม่าน,เผยให้เห็นบุรุษที่ใหญ่โตด้านใน,สวมชุดคลุมสีเหลือง,สายตาที่ดุร้ายเย็นชาแผ่ออกมา,ราวกับจะระเบิดทุกคนที่จ้องมอง,เหล่าบริกรรอบๆถึงกับต้องเผยท่าทางหวาดผวา.
"ท่านพ่อ,ถึงแล้ว!"ลู่หย๋ากล่าว.
"ราชันย์เทวะไท่อี้,ปราชญ์เทพลู่หย๋า,เชิญทางนี้!"จงเสวียนเอ่ย.
ไท่อี้ที่ยังไม่ขยับ,ทว่าจ้องมองไปยังลานตำหนักซ่างเฉิน,จ้องมองเจี้ยนอ้าวและเสวียนหยวน,สายตาที่สั่นไหวเล็กน้อย,ท้ายที่สุดก้ไปหยุดที่ตำหนักซ่างเฉินที่ยังคงปิดแน่น.
"จงซานล่ะ?"ไท่อี้กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ฟู่หวงกำลังเตรียมบางอย่างในงานเลี้ยงในครั้งนี้,ที่นั่งแขกผู้ทรงเกียรติได้เตรียมไว้แล้ว,ขอให้ทุกท่านประจำที่ก่อน,เพราะว่าแขกทุกคนกำลังมารวมกันในไม่ช้านี้!"จงเสวียนที่กล่าวไม่ยะโสและไม่สุภาพออกมา.
"อืม!"ไท่อี้พยักหน้ารับ.
ที่อี้ที่ก้าวออกมา,จงเสวียนที่นำไท่อี้และลู่หย๋าไป.
เหล่าสาวใช้ที่ไท่อี้นำมา,แน่นอนว่ายังคงประจำอยู่ที่เลื่อนลากจินอู๋ซาน,มีเพียงแค่ชายในชุดดำที่ตามไท่อี้ไป.
จงเสวียนที่จ้องมองไปยังชายชุดดำ,ดวงตาที่หรี่เล็กลง,ราวกับคาดเดาอะไรได้,ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ด้วยใบหน้าที่อัปลักษณ์และซับซ้อน.
"เชิญ!"จงเสวียนที่ไม่กล่าวอะไรอีก.
ก่อนที่จะนำพวกเขาไปยังตำแหน่งของบัลลังก์ดอกบัวอย่างรวดเร็ว.
"ที่นั่งของราชันย์ไท่อี้ที่นี่,ปราชญ์เทพลู่หย๋าที่นี่!"จงเสวียนเอ่ย.
ใบหน้าของลู่หย๋าที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,บนเจ็ด,ล่างเก้า?
เจ็ดที่นั่งของแขกผู้ทรงเกียรติ,เก้าที่ด้านล่างด้อยกว่า?
หมายความว่าอย่างไร,ข้ายังมีเกียรติไม่พออย่างงั้นรึ?"
ไท่อี้จ้องมองจงเสวียน,เจ็ดตำแหน่งชั้นใน,ซึ่งมีที่นั่งเขาอันด้วย,และลู่หย๋าอยู่ในตำแหน่งแขกที่ด้อยกว่าลงมา,กับท่าทางที่แสดงออกมาเช่นนี้,เป็นสิ่งที่จงซานแสดงออกมา,กำหนดเอาไว้อย่างงั้นรึ?
"ขออภัยปราชญ์เทพลู่หย๋า,ด้านบนเป็นของแขกผู้ทรงเกียรติ,ทุกคนมีสถานะเทียบเท่ากับราชันย์เทวะ,เพียงแต่ท่านไม่ได้เหนือกว่าราชันย์เทวะ!"จงเสวียนที่กล่าวออกมาไม่รีบร้อนไม่เร็วไม่ช้า.
ลู่หย๋าและไท่อี้? แม้นว่าลู่หย๋าจะเป็นปราชย์เทพ,ทว่าจะเอาไปเทียบกับไท่อี้ได้อย่างไร?
ไท่อี้เป็นบิดาของลู่หย๋า,และยังเป็นผู้ครองทวีปใต้,แน่นอนว่าลู่หย๋าไม่คิดว่าตัวเองเหนือกว่าบิดาอยู่แล้ว.
"แต่ว่า,ทั้งสอง? ทั้งสองไม่เห็นมีใครรู้จัก,หากแต่ได้นั่งในตำแหน่งแขกผู้ทรงเกียรติอย่างงั้นรึ?"ลู่หย๋าที่ชี้ไปยังเจี้ยนอ้าวและเสวียนหยวนในทันที.
แน่นอนว่าเขาด้อยกว่าบิดาของเขาแน่นอน,หากแต่สองคนที่ไม่เป็นที่รู้จักนั่นล่ะ?
เจี้ยนอ้าวและเสวียนหยวนที่หันหน้ามามอง,ด้วยสายตาเย็นชาไปยังลู่หย๋า.
ไท่อี้ไม่ได้เอ่ยอะไร,ทว่าจ้องมองไปยังจงเสวียน,จงเสวียนที่เผยยิ้มเล็กน้อย,ขณะที่จะกล่าวอะไรออกมา,ชายในชุดดำด้านหลังไท่อี้ก็เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ไท่จื่อ,จงซานเป็นคนที่ชอบดูแคลนผู้คน,เขาช่างน่างรังเกียจนัก!"
ขณะที่ชายชุดดำเอ่ยออกมา,เสียงที่จงเสวียนคุ้นเคย,ทำให้ดวงตาของเขาหดเกร็ง,จ้องเขม็งไปยังชายชุดดำ,ด้วยใบหน้าที่เผยสีหน้าอัปลักษณ์ออกมา!
"ในเมื่อเซียนเซิงโหยวหมิงบอกกว่าเป็นนิสัยเดิม,หลังจากนี้ก็มาดูว่าจะมีใครบ้างที่เป็นแขกผู้ทรงเกียรติ!"ไท่อี้เอ่ย.
"ครับ!"แม้นว่าลู่หย๋าจะไม่พอใจทว่าก็พยักหน้ารับ.
ลู่หย๋าที่ก้าวไปยังแท่นที่นั่งดอกบัวด้านล่าง,ก่อนที่ไท่อี้จะก้าวขึ้นไปนั่งบนแท่นดอกบัวด้านบน,เซียนเซิงโหยวหมิงที่ตามไท่อี้ไปด้านหลัง,ก้าวไปอยู่ด้านหลังของที่นั่งอันทรงเกียรติ.
ไท่อี้ที่นั่งบนที่นั่ง,ส่วนเซียนเซิงโหยวหมิงที่ยืนอยู่ด้านหลังบัลลังก์,ยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหว.
ไท่อี้ที่นั่งลง,ขณะจ้องมองไปยังเสวียนหยวนและเจี้ยนอ้าว.
เสวียนหยวนที่ยกแก้วสุราขึ้นเล็กน้อย,พร้อมกับเผยยิ้มทักทายไท่อี้,ไม่ว่าไท่อี้จะรับหรือไม่,หากแต่ตัวเขาก็ยกสุราขึ้นดื่มอยู่ดี.
แม้นว่าไท่อี้ไม่ได้ยิ้มตอบรับ,ทว่าลู่หย๋าเวลานี้,ภายในใจเต็มไปด้วยความสงสัย,คนทั้งสองนี้เป็นใครกัน?
อย่างไรก็ตาม,จากนั้นไท่อี้และลู่หย๋าที่จดจ้องมองไปยังทิศตะวันออก,ซึ่งปรากฏแขกผู้ทรงเกียรติขึ้น,เลื่อนเก้ามังกรที่ลากมา,ขณะที่ร่อนลงช้าๆ.
"หยิง?"ไท่อี้ที่เผยท่าทางจริงจังออกมาเล็กน้อย.
ที่ไกลออกไป,เป็นจงเทียนที่ออกไปต้อนรับหยิงนั่นเอง.
จงเทียนที่ออกไปต้อนรับแขก,แนนอนว่าเลื่อนเก้ามังกรเองก็หยุดอยู่ที่มุมของลานตำหนักซ่างเฉิน,อยู่ไม่ไกลจากเลื่อนจินอู๋ซานนั่นเอง.
"เทียนตี้ต้าฉิน,กุยกู่ซือ,เชิญ!"จงเทียนเอ่ย.
"อืม!"หยิงพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะถูกนำมาที่ตรงกลาง.
"เทียนตี้ต้าฉิน,ที่นั่งท่านตรงนี้,กุยกูซือ,ที่นั่งเจ้าตรงนี้!"จงเทียนที่ชี้ไปยังสองตำแหน่ง.
ไม่ไกลออกไป,ลู่หย๋าที่เห็นตำแหน่งที่นั่งของกุยกู่ซา,เขาที่พ่นลมหายใจยาว,ความไม่พอใจในใจที่ผ่อนลงเป็นอย่างมาก.
แน่นอนหยิงที่เข้าไปประจำที่นั่งบัลลังก์ดอกบัวด้านใน.
ขณะที่เขาก้าวเข้าไปนั่ง,บริการสองคนที่เข้าไปเสริ์ฟสุราในทันที.
"ราชันย์ตะวันออก,ไม่ได้พบกันนาน!"หยิงที่กล่าวเสียงเย็นเอ่ยด้วยรอยยิ้ม.
"หยิง,ไม่ได้นาน!"ไท่อี้พยักหน้ารับ.
สองราชาที่กล่าวทักทายกัน.
"เทียนจู่เจี้ยนอ้าว,เจ้าตำหนักเสวียนยหยวน,พวกเจ้ามาเร็วจริงๆ!"หยิงเอ่ย.
ไท่อี้และลู่หย๋าที่ดวงตาหรี่เล็กลง,ทั้งสองคือคนที่หยิงรู้จักอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้น,สองคนที่ไม่มีคนรู้จักก็ถูกนำออกไป.
"เป็นเจ้าที่มาสายเอง!"เจี้ยนอ้าวที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"เป็นเรื่องยากที่จะได้รับเชิญให้มางานเลี้ยงที่น่าตื่นเต้น,ย่อมต้องมาก่อนเป็นธรรมดา!"เสวียนหยวนพยักหน้ารับ.
ได้ยินคำพูดของคนทั้งสอง,ใบหน้าของลู่หย๋าที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,ทั้งคู่เป็นใครมาจากใหนกัน?
ทำไมถึงได้มีท่าทางเช่นนั้นกับหยิงกัน?
"ทุกท่านตามสบาย!"จงเทียนที่กล่าวกับทุกคน.
จากนั้น,จงเทียนที่ก้าวออกไปบนิตรงไปยังทิศตะวันตก.
"จี่กงหนี่?"หยิงที่จ้องมองไปยังทิศใต้.
จากทิศตะวันตก,ทุกคนที่มองเห็นเลื่อนราชันย์จากที่ไกลออกไป,ลากเลื่อนมาด้วยหงส์เพลิง,หงส์ยักษ์เก้าสีลากเลื่อนมาแต่ไกล,โดยมีจงเทียนที่ออกไปต้อนรับ.
ในเวลาเดียวกัน,จากทิศใต้เมฆ 12 สีก็ปรากฏ,บนเมฆ
12สีนั้น,มีคนสามคนยืนอยู่.
หนึ่งในนั้น,ไท่จื่อต้าเจิ้ง,จงเจิ้ง,ส่วนสองคน,หนึ่งคนที่สวมชุดสีขาวมองไม่เห็นใบหน้า,อีกคนเป็นชายที่ดูผอมสูง,สวมหมวกขนนก,หนึ่งดำหนึ่งขาว,ที่พริ้วไหวลู่ลม.
"เทียนเต๋าจื่อ?
ถึงกับนำร่างหลักมาเลยรึ?"เจี้ยนอ้าวที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
สองคนที่จงเจิ้งนำมา,แน่นอนว่าคือประมุขตระกูลเทียน,เทียนเต๋าจื่อและปราชญ์เทพ,เทียนโจวจื่อ.
จงเทียน,ที่นำจี่กงหนึ่งที่สวมชุดราชาที่โอ่อ่า,และปราชญ์เทพกงซือจื่อที่สวมชุดสีขาว.
ในเวลาเดียวกัน,คนทั้งสองที่ปรากฏขึ้นที่ลานตำหนักซ่างเฉินอยู่ห่างไม่ไกลกันนัก.
จี่กงหนี่ที่ก้าวออกมาจากเลื่อนราชันย์,ซึ่งพบกับเทียนเต๋าจื่อเข้าพอดี.
"จี่กงหนี่? ข้าคิดว่าเจ้าตายไปแล้ว!"เทียนเต๋าจื่อที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
คำพูดของเทียนเต๋าจื่อ,ทำให้ทุกคนหันไปมอง,เพราะไม่มีใครคาดว่าเทียนเต๋าจื่อจะกล่าวคำพูดเช่นนั้นออกมา.
กงซูจื่อที่ราวกับจะก้าวออกไป,หากแต่จีกงหนี่ที่ยื่นมือขวางไว้,ก่อนที่จะเผยยิ้มออกมา,กล่าวตอบกลับเทียนเต๋าจื่อ,"ข้าตาย,แต่ก็ยังมีชีวิต,นอจากนี้ชีวิตของข้ายังดีกว่าในอดีต! ส่วนตัวเอจ้า,ท้ายที่สุดก็ออกมาจากกรงอย่างงั้นรึ?
เห็นจี่กงหนี่ที่ปะทะคารมกับอีกฝ่าย,ทุกคนที่ไม่ได้เข้าไปขวาง.
"กรงรึ? กล่าวได้ดี,ฮ่าฮ่าฮ่า!"เทียนเต๋าจื่อที่เผยนิสัยค่อนข้างแปลกประหลาด.
"ผู้ครองทวีปเทียน,ที่นั่งท่านด้านนี้,ปราชญ์เทพเทียนโจวจื่อ,ที่นั่งท่านด้านนี้!"
"เซิ่งหวังต้าโจว,ที่นั่งท่านด้านนี้,กงซือจื่อ,ที่นั่งท่านด้านนี้!"
จงเทียน,จงเจิ้งที่ได้นำคนทั้งสี่เข้าประจำที่นั่ง.
จี่กงหนี่และเทียนเต๋าจื่อแน่นอนว่าต้องเข้าประจำที่นั่งอันทรงเกียรติ,ส่วนเทียนโจมตีและกงซูจื่อ,เหมือนกับคนอื่นๆ,เป็นที่นั่งรองลงมาด้านล่าง.
"ไท่อี้,หยิง,เจี้ยนอ้าว,เสวียนหวน,ไม่ได้เจอกันนาน!"จี่กงหนี่ที่กล่าวทักทายคนอื่นๆ.
"ไม่ได้เจอกันนาน!"ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
เทียนเต๋าจื่อที่นั่งลงบนบัลลังก์ก่อนที่จะยกสุราขึ้นจิบ,จ้องมองไปยังตำแหน่งแขกผู้ทรงเกียรติสุดท้ายและกล่าวออกมาว่า,"จ้าว่าแขกผู้ทรงเกียรติคนสุดท้ายเป็นตี้เสวียนชา,หรือเฉิงโห่ว?"
เฉิงโห่ว? ตี้เสวีนยชาอย่างงั้นรึ?
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองไปยังที่นั่งแขกผู้ทรงเกียรติสุดท้ายในทันที,ใช้เป็นใคร,คนที่มาก่อนไม่เอ่ยเอ่ยอะไร,ดูเหมือนว่าตำแหน่งสุดท้ายนั้นจะดูลึกลับ.
ที่นั่งที่จงซานเตรียมไว้นั้น,ไม่เพียงแค่เป็นคนสนิท,ทว่ายังแบ่งแยกระดับฐานะของคนอื่นๆด้วย.
เฉิงโห่ว,ปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง! ตี้เสวียนชา,จื่อจุ้นเผ่าหมาป่า!
ใครมีเกียรติมากกว่ากัน? ใครที่นั่งตรงนั้น?
ไม่มีใครที่เอ่ยถามจงเทียนอออกไป,ราวกับว่าพวกเขาที่ต้องการลุ้นความลึกลับที่ซ่อนอยู่นี่!
Chapter 1381 Primary and secondary seat
主次之席
ที่นั่งหลักและที่นั่งรอง.
วันที่ 7 ฉีเยว่,งานวันเกิดจงซาน!
ภพหยาง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ตำหนักซ่างเฉิน.
ลานด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน,เหล่าเสนาธิการที่ยืนรอคอยด้วยความเคารพ,เหล่าบริกรมากมาย,และบนลานนั้นยังมีแท่นบัลลังก์ที่นั่งดอกบัวอีก
17 ดอกที่ผุดขึ้นมาบนพื้น.
ที่นั่งทิศเหนือนั้นมีเก้าอี้นั่งเก้ามังกรทอง,เห็นชุดเจนว่าเป็นที่นั่งประธานในพิธี,ที่นั่งของจงวาน,พื้นที่รอบๆเวลานี้มีกลิ่นหอมของอาหารเซียน,รอบๆข้างมีสาวงานยืนประจำ,คอยบริการพื้นที่รอบๆ.
อย่างไรก็ตาม,จงซานนั้นยังไม่ปรากฏ,ทว่าที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉินเริ่มมีคนปรากฏแล้ว.
ที่นั่งบนบัลลังก์ดอกบัว,แน่นอนว่าคือที่นั่งของแขกผู้ทรงเกียรติ,นอกจากบัลลังก์มังกร,ที่นั่งบัลลังก์ดอกบัว,นั้นมีกลิ่นหอมของอาหารเซียนที่ลอยฟุ้ง.
แท่นที่นั่งแยกออกเป็นสองส่วน,ส่วนแรกดอกบัวเจ็ดดอกด้านบน,ด้านล่างลงไปเป็นที่นั่งดอกบัวเก้าแห่ง.
บนบัลลังก์ดอกบัวแถวแรก,ในเวลานี้มีคนเข้ามาประจำที่แล้ว.
สองร่างที่สวมชุดขาว,สองคนที่จงซานเชิญมาตั้งแต่แรก,เจี้ยนอ้าวผู้ที่ต้องการล้มยอดฝีมือทั่วหล้า,และอีกคนคือเสวียนหยวน.
จงซานยังไม่ปรากฏ,หากแต่ทั้งสองหาได้เป็นกังวล,ยังคงจิบสุรารอคอยช้าๆ.
สายตาของเจี้ยนอ้าวที่ดูไม่แยแสใครนัก,ทว่าทุกการกระทำยังตำแหน่งที่นั่งดังกล่ว,ทำให้เป็นที่จะจ้องของผู้คน.
ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง,บุรุษที่แผ่กลิ่นอายแสงศักดิ์สิทธิ์ออกจากร่างเรื่อๆ.
บนลานบนตำหนักซ่างเฉิน,ไท่จื่อต้าเจิ้ง,ปราชญ์เทพจงเทียน.
จงเทียน,ที่คอยต้อนรับแขกอันทรงเกียรติ,ขณะที่เขาจ้องมองไปยังทิศตะวันออกพร้อมกับเผยยิ้มออกมา.
"ทั้งสอง,ข้าขอออกไปรับแขกทรงเกียรติก่อน!"จงเทียนที่กล่าวกับเจี้ยนอ้าวและเสวียนหยวน.
"อืม!"เจี้ยนอ้าวที่พยักหน้ารับ.
จงเทียนที่ก้าวออกไป,พุ่งตรงไปยังทิศตะวันออก.
"หยิงมาถึงแล้ว!"ดวงตาของเจี้ยนอ้าวที่เป็นประกาย.
"ในโลกใบเล็ก,เจ้าและหยิงอาจนับได้ว่าเป็นตัวตนอันดับหนึ่งในแต่ละยุคได้,ด้วยนิสัยของเจ้า,ต้องการต่อสู้กับเขาด้วยอย่างงั้นรึ?"เสวียนหยวนที่ถามออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ข้าและหยิงเคยต่อสู้กันมาก่อนครั้งหนึ่ง!เจี้ยนอ้าวที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"หืม?"เสวียนหยวนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ครั้งนั้นเขาชนะ!"เจี้ยนอ้าวที่ล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"ครั้งนั้น?
เป็นไปได้ว่าต้องมีครั้งหน้าอีกอย่างงั้นรึ?"เสวียนหยวนสอบถาม.
"ต้องรอให้ข้าลับกระบี่ให้คมกว่านี้!"เจี้ยนอ้าวที่พยักหน้ารับ,ก่อนที่จะไม่กล่าวอะไรต่อไป.
ฟิ้ว!
หยิงท่าทางทิศตะวันออกยังมาไม่ถึง,ทิศใต้ก็ปรากฏแสงสีทองสว่างจ้า.
เลื่อนราชันย์,ที่มีจินอู๋ซานสิบร่าง,ลากเลื่อนมา,บินตรงก่อนที่จะมาหยุดที่ด้านหน้าลานก่อนถึงตำหนักซ่างเฉิน.
กลุ่มคนดังกล่าว,ที่มีไท่จื่อต้าเจิ้งจงเสวียนก้าวออกไปรับ,แน่นอนย่อมไม่มีคนขวาง.
ด้านข้างเลื่อนตำหนักราชันย์ของจินอู๋ซาน,มีกลุ่มสาวใช้กลุ่มหนึ่ง,ทว่ากลุ่มสาวใช้ที่มีพลังฝึกตนเพียงระดับต้าเซียน,และมีคนสองคนทิพิเศษมาก,หนึ่งในนั้นเป็นคนที่แบกน้ำเตาขนาดใหญ่,ปราชญ์เทพลู่หย๋า,และอีกคนที่สวมชุดดำล้วน.
บนเลื่อนราชันย์,สาวใช้ที่เปิดผ้าม่าน,เผยให้เห็นบุรุษที่ใหญ่โตด้านใน,สวมชุดคลุมสีเหลือง,สายตาที่ดุร้ายเย็นชาแผ่ออกมา,ราวกับจะระเบิดทุกคนที่จ้องมอง,เหล่าบริกรรอบๆถึงกับต้องเผยท่าทางหวาดผวา.
"ท่านพ่อ,ถึงแล้ว!"ลู่หย๋ากล่าว.
"ราชันย์เทวะไท่อี้,ปราชญ์เทพลู่หย๋า,เชิญทางนี้!"จงเสวียนเอ่ย.
ไท่อี้ที่ยังไม่ขยับ,ทว่าจ้องมองไปยังลานตำหนักซ่างเฉิน,จ้องมองเจี้ยนอ้าวและเสวียนหยวน,สายตาที่สั่นไหวเล็กน้อย,ท้ายที่สุดก้ไปหยุดที่ตำหนักซ่างเฉินที่ยังคงปิดแน่น.
"จงซานล่ะ?"ไท่อี้กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ฟู่หวงกำลังเตรียมบางอย่างในงานเลี้ยงในครั้งนี้,ที่นั่งแขกผู้ทรงเกียรติได้เตรียมไว้แล้ว,ขอให้ทุกท่านประจำที่ก่อน,เพราะว่าแขกทุกคนกำลังมารวมกันในไม่ช้านี้!"จงเสวียนที่กล่าวไม่ยะโสและไม่สุภาพออกมา.
"อืม!"ไท่อี้พยักหน้ารับ.
ที่อี้ที่ก้าวออกมา,จงเสวียนที่นำไท่อี้และลู่หย๋าไป.
เหล่าสาวใช้ที่ไท่อี้นำมา,แน่นอนว่ายังคงประจำอยู่ที่เลื่อนลากจินอู๋ซาน,มีเพียงแค่ชายในชุดดำที่ตามไท่อี้ไป.
จงเสวียนที่จ้องมองไปยังชายชุดดำ,ดวงตาที่หรี่เล็กลง,ราวกับคาดเดาอะไรได้,ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ด้วยใบหน้าที่อัปลักษณ์และซับซ้อน.
"เชิญ!"จงเสวียนที่ไม่กล่าวอะไรอีก.
ก่อนที่จะนำพวกเขาไปยังตำแหน่งของบัลลังก์ดอกบัวอย่างรวดเร็ว.
"ที่นั่งของราชันย์ไท่อี้ที่นี่,ปราชญ์เทพลู่หย๋าที่นี่!"จงเสวียนเอ่ย.
ใบหน้าของลู่หย๋าที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,บนเจ็ด,ล่างเก้า?
เจ็ดที่นั่งของแขกผู้ทรงเกียรติ,เก้าที่ด้านล่างด้อยกว่า?
หมายความว่าอย่างไร,ข้ายังมีเกียรติไม่พออย่างงั้นรึ?"
ไท่อี้จ้องมองจงเสวียน,เจ็ดตำแหน่งชั้นใน,ซึ่งมีที่นั่งเขาอันด้วย,และลู่หย๋าอยู่ในตำแหน่งแขกที่ด้อยกว่าลงมา,กับท่าทางที่แสดงออกมาเช่นนี้,เป็นสิ่งที่จงซานแสดงออกมา,กำหนดเอาไว้อย่างงั้นรึ?
"ขออภัยปราชญ์เทพลู่หย๋า,ด้านบนเป็นของแขกผู้ทรงเกียรติ,ทุกคนมีสถานะเทียบเท่ากับราชันย์เทวะ,เพียงแต่ท่านไม่ได้เหนือกว่าราชันย์เทวะ!"จงเสวียนที่กล่าวออกมาไม่รีบร้อนไม่เร็วไม่ช้า.
ลู่หย๋าและไท่อี้? แม้นว่าลู่หย๋าจะเป็นปราชย์เทพ,ทว่าจะเอาไปเทียบกับไท่อี้ได้อย่างไร?
ไท่อี้เป็นบิดาของลู่หย๋า,และยังเป็นผู้ครองทวีปใต้,แน่นอนว่าลู่หย๋าไม่คิดว่าตัวเองเหนือกว่าบิดาอยู่แล้ว.
"แต่ว่า,ทั้งสอง? ทั้งสองไม่เห็นมีใครรู้จัก,หากแต่ได้นั่งในตำแหน่งแขกผู้ทรงเกียรติอย่างงั้นรึ?"ลู่หย๋าที่ชี้ไปยังเจี้ยนอ้าวและเสวียนหยวนในทันที.
แน่นอนว่าเขาด้อยกว่าบิดาของเขาแน่นอน,หากแต่สองคนที่ไม่เป็นที่รู้จักนั่นล่ะ?
เจี้ยนอ้าวและเสวียนหยวนที่หันหน้ามามอง,ด้วยสายตาเย็นชาไปยังลู่หย๋า.
ไท่อี้ไม่ได้เอ่ยอะไร,ทว่าจ้องมองไปยังจงเสวียน,จงเสวียนที่เผยยิ้มเล็กน้อย,ขณะที่จะกล่าวอะไรออกมา,ชายในชุดดำด้านหลังไท่อี้ก็เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ไท่จื่อ,จงซานเป็นคนที่ชอบดูแคลนผู้คน,เขาช่างน่างรังเกียจนัก!"
ขณะที่ชายชุดดำเอ่ยออกมา,เสียงที่จงเสวียนคุ้นเคย,ทำให้ดวงตาของเขาหดเกร็ง,จ้องเขม็งไปยังชายชุดดำ,ด้วยใบหน้าที่เผยสีหน้าอัปลักษณ์ออกมา!
"ในเมื่อเซียนเซิงโหยวหมิงบอกกว่าเป็นนิสัยเดิม,หลังจากนี้ก็มาดูว่าจะมีใครบ้างที่เป็นแขกผู้ทรงเกียรติ!"ไท่อี้เอ่ย.
"ครับ!"แม้นว่าลู่หย๋าจะไม่พอใจทว่าก็พยักหน้ารับ.
ลู่หย๋าที่ก้าวไปยังแท่นที่นั่งดอกบัวด้านล่าง,ก่อนที่ไท่อี้จะก้าวขึ้นไปนั่งบนแท่นดอกบัวด้านบน,เซียนเซิงโหยวหมิงที่ตามไท่อี้ไปด้านหลัง,ก้าวไปอยู่ด้านหลังของที่นั่งอันทรงเกียรติ.
ไท่อี้ที่นั่งบนที่นั่ง,ส่วนเซียนเซิงโหยวหมิงที่ยืนอยู่ด้านหลังบัลลังก์,ยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหว.
ไท่อี้ที่นั่งลง,ขณะจ้องมองไปยังเสวียนหยวนและเจี้ยนอ้าว.
เสวียนหยวนที่ยกแก้วสุราขึ้นเล็กน้อย,พร้อมกับเผยยิ้มทักทายไท่อี้,ไม่ว่าไท่อี้จะรับหรือไม่,หากแต่ตัวเขาก็ยกสุราขึ้นดื่มอยู่ดี.
แม้นว่าไท่อี้ไม่ได้ยิ้มตอบรับ,ทว่าลู่หย๋าเวลานี้,ภายในใจเต็มไปด้วยความสงสัย,คนทั้งสองนี้เป็นใครกัน?
อย่างไรก็ตาม,จากนั้นไท่อี้และลู่หย๋าที่จดจ้องมองไปยังทิศตะวันออก,ซึ่งปรากฏแขกผู้ทรงเกียรติขึ้น,เลื่อนเก้ามังกรที่ลากมา,ขณะที่ร่อนลงช้าๆ.
"หยิง?"ไท่อี้ที่เผยท่าทางจริงจังออกมาเล็กน้อย.
ที่ไกลออกไป,เป็นจงเทียนที่ออกไปต้อนรับหยิงนั่นเอง.
จงเทียนที่ออกไปต้อนรับแขก,แนนอนว่าเลื่อนเก้ามังกรเองก็หยุดอยู่ที่มุมของลานตำหนักซ่างเฉิน,อยู่ไม่ไกลจากเลื่อนจินอู๋ซานนั่นเอง.
"เทียนตี้ต้าฉิน,กุยกู่ซือ,เชิญ!"จงเทียนเอ่ย.
"อืม!"หยิงพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะถูกนำมาที่ตรงกลาง.
"เทียนตี้ต้าฉิน,ที่นั่งท่านตรงนี้,กุยกูซือ,ที่นั่งเจ้าตรงนี้!"จงเทียนที่ชี้ไปยังสองตำแหน่ง.
ไม่ไกลออกไป,ลู่หย๋าที่เห็นตำแหน่งที่นั่งของกุยกู่ซา,เขาที่พ่นลมหายใจยาว,ความไม่พอใจในใจที่ผ่อนลงเป็นอย่างมาก.
แน่นอนหยิงที่เข้าไปประจำที่นั่งบัลลังก์ดอกบัวด้านใน.
ขณะที่เขาก้าวเข้าไปนั่ง,บริการสองคนที่เข้าไปเสริ์ฟสุราในทันที.
"ราชันย์ตะวันออก,ไม่ได้พบกันนาน!"หยิงที่กล่าวเสียงเย็นเอ่ยด้วยรอยยิ้ม.
"หยิง,ไม่ได้นาน!"ไท่อี้พยักหน้ารับ.
สองราชาที่กล่าวทักทายกัน.
"เทียนจู่เจี้ยนอ้าว,เจ้าตำหนักเสวียนยหยวน,พวกเจ้ามาเร็วจริงๆ!"หยิงเอ่ย.
ไท่อี้และลู่หย๋าที่ดวงตาหรี่เล็กลง,ทั้งสองคือคนที่หยิงรู้จักอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้น,สองคนที่ไม่มีคนรู้จักก็ถูกนำออกไป.
"เป็นเจ้าที่มาสายเอง!"เจี้ยนอ้าวที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"เป็นเรื่องยากที่จะได้รับเชิญให้มางานเลี้ยงที่น่าตื่นเต้น,ย่อมต้องมาก่อนเป็นธรรมดา!"เสวียนหยวนพยักหน้ารับ.
ได้ยินคำพูดของคนทั้งสอง,ใบหน้าของลู่หย๋าที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,ทั้งคู่เป็นใครมาจากใหนกัน?
ทำไมถึงได้มีท่าทางเช่นนั้นกับหยิงกัน?
"ทุกท่านตามสบาย!"จงเทียนที่กล่าวกับทุกคน.
จากนั้น,จงเทียนที่ก้าวออกไปบนิตรงไปยังทิศตะวันตก.
"จี่กงหนี่?"หยิงที่จ้องมองไปยังทิศใต้.
จากทิศตะวันตก,ทุกคนที่มองเห็นเลื่อนราชันย์จากที่ไกลออกไป,ลากเลื่อนมาด้วยหงส์เพลิง,หงส์ยักษ์เก้าสีลากเลื่อนมาแต่ไกล,โดยมีจงเทียนที่ออกไปต้อนรับ.
ในเวลาเดียวกัน,จากทิศใต้เมฆ 12 สีก็ปรากฏ,บนเมฆ
12สีนั้น,มีคนสามคนยืนอยู่.
หนึ่งในนั้น,ไท่จื่อต้าเจิ้ง,จงเจิ้ง,ส่วนสองคน,หนึ่งคนที่สวมชุดสีขาวมองไม่เห็นใบหน้า,อีกคนเป็นชายที่ดูผอมสูง,สวมหมวกขนนก,หนึ่งดำหนึ่งขาว,ที่พริ้วไหวลู่ลม.
"เทียนเต๋าจื่อ?
ถึงกับนำร่างหลักมาเลยรึ?"เจี้ยนอ้าวที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
สองคนที่จงเจิ้งนำมา,แน่นอนว่าคือประมุขตระกูลเทียน,เทียนเต๋าจื่อและปราชญ์เทพ,เทียนโจวจื่อ.
จงเทียน,ที่นำจี่กงหนึ่งที่สวมชุดราชาที่โอ่อ่า,และปราชญ์เทพกงซือจื่อที่สวมชุดสีขาว.
ในเวลาเดียวกัน,คนทั้งสองที่ปรากฏขึ้นที่ลานตำหนักซ่างเฉินอยู่ห่างไม่ไกลกันนัก.
จี่กงหนี่ที่ก้าวออกมาจากเลื่อนราชันย์,ซึ่งพบกับเทียนเต๋าจื่อเข้าพอดี.
"จี่กงหนี่? ข้าคิดว่าเจ้าตายไปแล้ว!"เทียนเต๋าจื่อที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
คำพูดของเทียนเต๋าจื่อ,ทำให้ทุกคนหันไปมอง,เพราะไม่มีใครคาดว่าเทียนเต๋าจื่อจะกล่าวคำพูดเช่นนั้นออกมา.
กงซูจื่อที่ราวกับจะก้าวออกไป,หากแต่จีกงหนี่ที่ยื่นมือขวางไว้,ก่อนที่จะเผยยิ้มออกมา,กล่าวตอบกลับเทียนเต๋าจื่อ,"ข้าตาย,แต่ก็ยังมีชีวิต,นอจากนี้ชีวิตของข้ายังดีกว่าในอดีต! ส่วนตัวเอจ้า,ท้ายที่สุดก็ออกมาจากกรงอย่างงั้นรึ?
เห็นจี่กงหนี่ที่ปะทะคารมกับอีกฝ่าย,ทุกคนที่ไม่ได้เข้าไปขวาง.
"กรงรึ? กล่าวได้ดี,ฮ่าฮ่าฮ่า!"เทียนเต๋าจื่อที่เผยนิสัยค่อนข้างแปลกประหลาด.
"ผู้ครองทวีปเทียน,ที่นั่งท่านด้านนี้,ปราชญ์เทพเทียนโจวจื่อ,ที่นั่งท่านด้านนี้!"
"เซิ่งหวังต้าโจว,ที่นั่งท่านด้านนี้,กงซือจื่อ,ที่นั่งท่านด้านนี้!"
จงเทียน,จงเจิ้งที่ได้นำคนทั้งสี่เข้าประจำที่นั่ง.
จี่กงหนี่และเทียนเต๋าจื่อแน่นอนว่าต้องเข้าประจำที่นั่งอันทรงเกียรติ,ส่วนเทียนโจมตีและกงซูจื่อ,เหมือนกับคนอื่นๆ,เป็นที่นั่งรองลงมาด้านล่าง.
"ไท่อี้,หยิง,เจี้ยนอ้าว,เสวียนหวน,ไม่ได้เจอกันนาน!"จี่กงหนี่ที่กล่าวทักทายคนอื่นๆ.
"ไม่ได้เจอกันนาน!"ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
เทียนเต๋าจื่อที่นั่งลงบนบัลลังก์ก่อนที่จะยกสุราขึ้นจิบ,จ้องมองไปยังตำแหน่งแขกผู้ทรงเกียรติสุดท้ายและกล่าวออกมาว่า,"จ้าว่าแขกผู้ทรงเกียรติคนสุดท้ายเป็นตี้เสวียนชา,หรือเฉิงโห่ว?"
เฉิงโห่ว? ตี้เสวีนยชาอย่างงั้นรึ?
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองไปยังที่นั่งแขกผู้ทรงเกียรติสุดท้ายในทันที,ใช้เป็นใคร,คนที่มาก่อนไม่เอ่ยเอ่ยอะไร,ดูเหมือนว่าตำแหน่งสุดท้ายนั้นจะดูลึกลับ.
ที่นั่งที่จงซานเตรียมไว้นั้น,ไม่เพียงแค่เป็นคนสนิท,ทว่ายังแบ่งแยกระดับฐานะของคนอื่นๆด้วย.
เฉิงโห่ว,ปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง! ตี้เสวียนชา,จื่อจุ้นเผ่าหมาป่า!
ใครมีเกียรติมากกว่ากัน? ใครที่นั่งตรงนั้น?
ไม่มีใครที่เอ่ยถามจงเทียนอออกไป,ราวกับว่าพวกเขาที่ต้องการลุ้นความลึกลับที่ซ่อนอยู่นี่!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น