Immortality Chapter 1372 under the heavens situation
Chapter 1372 under the heavens situation
天下大势
สถานการณ์ทั่วหล้า.
จงซาน,เซียนเซิงซือและเจียงซือร่างเฉินเก้าตนที่บินขึ้นไปบนท้องฟ้า,ตรงไปยังทิศทางของเฉิงโห่ว.
อำนาจสยบของเหล่าเซียนบรรพชนที่แผ่ออกมา,จินเผิงและพวกเวลานี้จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่ลุกโชนสูงขึ้นในทันที,ใต้ใบหน้าที่เลือนลางของเฉิงโห่ว,ถึงกับเปลี่ยนเป็นดำมืดบิดเบี้ยวเดี๋ยวเขียวเดี๋ยวม่วง.
จวงจื่อคาดไม่ถึงเลยว่าจะหนีจากไป?
เวลานี้ทิ้งเขาเอาไว้คนเดียวอย่างงั้นรึ?
ต้องรู้ด้วยว่า,วันนี้เรื่องทุกอย่างนั้นเป็นเพราะจวงจื่อ! เจ้าเชิญข้ามา,ทำไมถึงไม่เห็นแก่หน้าข้าเลยรึ?
เห็นจงซานที่ใกล้เข้ามา,ภายในใจของเฉิงโห่วรัดตรึงแน่นขึ้นมาในทันที.
กลายเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
หนึ่งปราชญ์เทพ,หนึ่งจงซาน,และเซียนบรรพชนอีก 20
อย่างงั้นรึ?
กับจำนวนขนาดนี้,ถึงจะเป็นปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง,ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถรับมือไหว.
จงซานต้องการทำอะไร? สู้อย่างงั้นรึ?
หากสู้,เขาไม่มีทางรับมือได้แน่,จงซานที่บ้าคลั่งเช่นนี้,ดูเหมือนว่าเขาจะเสียหายอย่างหนักเป็นแน่.
หนีรึ? ทว่าไม่ใช่ว่าเขาคือปราชญ์เทพลำดับหนึ่งหรอกรึ?
จะหนีไปโดยไม่สู้ได้อย่างไร?
เฉิงโห่วเวลานี้ตกอยู่ในความสับสน,ขณะถูกจงเทียนและคนอื่นๆล้อมกรอบเขามา,ต่อสู้,หรือไม่ดี! กับชื่อเสียง,ปราชญ์เทพลำดับหนึ่งที่คำคอ,ทำให้เฉิงโห่วไม่ต้องการหนี.
"ครืนนนนน!"
ขณะที่เฉิงโห่วคิดไปร้อยแปดขณะตัดสินใจอยู่นั้น,กลุ่มของจงซานก็บินมาถึง.
ดวงตาของเฉิงโห่วหดเกร็ง,กำหมัดเล็กน้อย,เห็นชัดเจนต้องการต่อสู้แล้ว.
"เทียนเอ๋อ,พวกเรากลับ!"จงซานเอ่ย.
"ครับ!"จงเทียนที่พยักหน้ารับ.
"หืม?"เฉิงโห่วที่ตกใจเล็กน้อย.
กลับไปรึ? เฉิงโห่วจ้องจงซานด้วยความประหลาดใจ.
ทว่าจงซานหาได้สนใจ,พาทุกคนพุ่งตรงไปยังทิศตะวันออกเฉียงใต้.
จากนั้นคนของต้าเจิ้ง,ที่จากไปหมด,หายไปจากสายตาของเฉิงโห่ว,ไม่มีใครเหลืออยู่.
เฉิงโห่วที่ยืนอยู่กับที่,ใบหน้าที่รู้สึกอับอายหกอู่,ถูกลบหลู่อย่างหนัก,นี่เขาถูกลบหลู่เกียรติขนาดนี้เลยรึ?
"จงซาน~~~~~~~~~~~!”เฉิงโห่วที่คำรามออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
บางที่เพราะว่าจิตใจของมนุษย์นั้นแสจะซับซ้อน,ไม่ต้องการสู้,ทว่าการไม่ต้องการสู้ของจงซาน,ทั้งที่มีพลังเพียงพอ,นี่เป็นการหลบหลู่เกียรติของเฉิงโห่วอย่างรุนแรง.
-----------------------------------------------------------------
กลุ่มของจงซานที่กลับมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวอย่างรวดเร็ว.
เหล่าเสนาธิการภายในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวที่กำลังรอคอยด้วยความเคารพ.
"วูซซซ!"
จงซานที่นำทุกคนร่อนลงที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน,ก่อนที่จะก้าวเข้าไปในตำหนักซ่างเฉินในทันที.
ที่ด้านในตำหนักซ่างเฉิน,เหล่าเสนาธิการที่ประจำที่รอคอยอย่างพร้อมเพรียง,รอคอยให้จงซานออกคำสั่งอย่างเป็นทางการ.
เหล่าเสนาธิการที่ตามจงซานมา,เวลานี้ได้เข้าไปประจำตำแหน่ง,ขณะที่จงซานก้าวขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์มังกร.
"วูซซซซซซ!"
จงซานที่ทรงชุดราชวงศ์,ขณะที่กวาดตามองเหล่าเสนาธิการทั้งหมด.
"จวงจื่อได้จากไปจากดินแดนเสี่ยวเมิ่งแล้ว,ส่งทัพทั้งสามออกไป,กำราบทวีปภาคเหนือได้!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!”
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!”
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!”
เหล่าเสนาธิการที่กล่าว,ทรงพระเจริญอย่างพร้อมเพียง,ขณะจงซานนั่งลงช้าๆบนบัลลังก์.
ในทวีปตะวันออก.
หลินเซียวที่นั่งอยู่ในค่ายทหาร,ดวงตาที่หลับนิ่งรอคอย,เหล่าแม่ทัพขุนพลที่ยืนแบ่งออกเป็นสองแถว,ไม่มีใครกล้าเอ่ยอะไร,เวลานี้ทุกคนที่กำลังรอคอยสัญญาณ.
”!”
หยกสัญญาณที่แตกหัก!
"ฟรึบ!"หลินเซียวที่ลืมตาขึ้นในทันที.
"เซิ่งหวังมีบัญชา,เหล่าพันธะมิตรตะวันออกของทวีปเหนือต่อต้านต้าเจิ้ง,ยกพลเข้ากำลังราชวงศ์ของพวกเรา,ขอให้ทักทั้งสามเตรียมการ,ป้องกันต้าเจิ้งของพวกเรา,เคลื่อนพลเข้าประชุดพรมแดนตะวันออก!"หลินเซียวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ปกป้องต้าเจิ้งของพวกเรา!"ภายในค่ายทหารที่ส่งเสียงดังสนั่น.
"ปกป้องต้าเจิ้ง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"ปกป้องต้าเจิ้ง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
..............................
..................
......
ที่ด้านนอกของกองทหารทั้งหมด,ต่างก็ส่งเสียงดังกึกก้อง,คนแล้วคนเล่า,ขวัญกำลังใจของพวกเขาที่รุกโชน! ต้าเจิ้งที่ไม่เคลื่อนทัพ 80
ปี,ในเวลานี้กำลังจะเริ่มเคลื่อนไหว,บุกเบิกดินแดนแล้ว!
ค่ายของสุ่ยอู๋เหิน.
"ปกป้องต้าเจิ้ง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"ปกป้องต้าเจิ้ง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"ปกป้องต้าเจิ้ง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ดินแดนขั้วโลกเหนือ.
เสี่ยวหวังที่ยืนอยู่บนเวที,มือของเขาที่ถือกระบี่ยาว,ชี้ไปยังเขตแดนทิศใต้,ต่อหต้ากองกำลังหลายพันล้าน,และเผ่าเต่าทมิฬอีกมากมาย.
"เซิ่งหวังมีบัญชา,เดินทางลงไปทางใต้,ปกป้องต้าเจิ้งของพวกเรา!"เสี่ยวหวังที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ปกป้องต้าเจิ้ง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทัพทั้งสามที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,พร้อมเคลื่อนทัพลงใต้.
ทว่าในเวลานี้,หลากหลายเมืองจากหลากหลายอาณาเขต,บนท้องฟ้าที่มีประกาศปลิวว่อนกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,ล่วงหล่นไปทั่วเมือง,สร้างความตื่นตระหนกต่อประชาชนทั่วไปเป็นอย่างมาก.
บางคนที่หยิบใบปลิวขึ้นมาอ่าน.
"พี่ใหญ่,มันเขียนอะไรเอาไว้อย่างงั้นรึ?"
"ดินแดนเสี่ยวเหมิง,ได้กลายเป็นของต้าเจิ้งแล้ว,จวงจื่อพ่ายแพ้หนีไป,เป็นเจตจำนงของเทียนชู,ศาลเทวะต้าเจิ้ง,จักรวมทวีปเหนือเป็นหนึ่ง!"
"อะไร? จวงจื่อพ่ายแพ้?"
"เทียนชู? เป็นไปได้ว่าเป็นเจตจำนงของเทียนชูจริงๆรึ?"
"จวงจื่อไม่ใช่ปราชญ์เทพ,เขาจะต้านทานปราชญ์เทพได้อย่างไร?"
..........................................
..............................
............
ผู้คนมากมายทั่วเมือง,ประชาชนที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมาในทันที,ภายในใจของทุกคนที่รู้สึกหวั่นเกรงเพียงแค่ได้ยินคำว่าเทียนชู.
เหล่าที่ลอบโปรดใบปลิว,ส่วนมากแล้วหนีไปได้,ทว่าก็มีบางคนถูกจับเช่นกัน.
"จับ,จับตัวมาให้ข้า!"เจ้าเมืองที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.
"รายงานท่านเจ้าเมือง,คนที่จับได้! พวกเขาเป็นจินอี้เหว่ยของต้าเจิ้ง?"
"จินอี้เหว่ย?
จินอี้เหว่ยต้าเจิ้ง?"เจ้าเมืองกัดฟันเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเกลียดชัง.
"เจ้าเมือง!
จะให้จัดการอย่างไร?"
"สังหาร!
"หรือ "ส่งให้เซิ่งหวัง!"
หรือ"ขังไว้ก่อน" หรือปล่อยตัว,เพื่อเหลือทางออกให้ตัวเอง!"
เหล่าเจ้าเมืองมากมายในดินแดนทางเหนือของทวีปเหนือที่จัดการด้วยวิธีที่ต่างกัน,มีจินอี้เหว่ยหลายคนที่ต้องเสียสละ,ทว่าก็มีหลายคนที่กลับมาอย่างไร้รอยขีดข่วน,อย่างไรก็ตาม,กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้,ย่อมไม่สามารถปิดบังได้,เหล่าพันธะมิตรที่ต่อต้านต้าเจิ้ง,พังทลายลงอย่างสมบูรณ์.
...
25 ปีหลังจากนั้น.
เมืองนิรนามเล็กๆ,ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง.
"เป็นความจริง,ทุกๆสิบปีหนึ่งอาณาเขตกลายเป็นของต้าเจิ้ง,ตามคำพูดของปราชญ์เทพจงเทียน!"
"ต้าเจิ้งช่างทรงพลังร้ายกาจยิ่งนัก,นอกจากนี้ทุกพื้นที่,มีข่าวกระจายไปทั่วทั้งทวีปเหนืออย่างรวดเร็ว,น่าหวาดกลัวจริงๆ,เป็นไปได้ว่าจงซานจะสามารถรวบรวมทวีปเหนือได้จริงๆรึ?"
"เจ้าไม่เข้าใจ,กับเจตจำนงของเทียนชูที่พวกเขากล่าวนั้น,ที่ได้กระจายไปทั่วทุกพื้นที่นั้น,มันทำให้กองทัพอื่นๆสูญเสียจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้,แล้วจะยังมีใครลุกขึ้นต้านต้าเจิ้งกัน?"
"ใช่,ข้าได้ยินมาว่ายอดฝีมือทั่วทวีปเหนือต่างก็เข้าร่วมต้าเจิ้ง,ราชวงศ์วาสนามากมายเองก็เช่นกัน,เวลานี้จะมีสักกี่แห่งที่ต้องการต่อสู้กับพวกเขากัน?"
"ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเมืองของพวกเราและจินอี้เหว่ยของต้าเจิ้งก็ได้ปรึกษากัน,บางที............!”
"พี่ใหญ่,ท่านเมาหนักแล้ว,อย่าได้พูดอะไรไร้สาระเลย!"
"พวกเขาย่อมหวาดกลัวกองทัพของต้าเจ้งที่จะโจมตีสังหารเขาในทันที,จะไม่ให้เจ้าเมืองยอมแพ้อย่างงั้นรึ?
เข้าเทียบกับจงซานได้รึ? จงซานมีเซียนบรรพชนมากมายเป็นขโยง!"
....................................
..................
......
ทวีปเหนือ,การต่อสู้ที่แท้จริงได้เริ่มขึ้นแล้ว.
-----------------------------------
ทวีปตะวันออก,ศาลสวรรค์ต้าฉิน! เมืองเสวียนหยาง! ภายในท้องพระโรง.
"รายงานเทียนตี้,ต้าฉินของพวกเราได้รวบรวมทวีปตะวันออกสำเร็จ,รวมทวีปเป็นหนึ่งเรียบร้อยแล้ว! ขอให้เทียนตี้ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"หลี่ซือที่ก้าวออกมาด้านหน้ากล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"เหล่าเสนาธิการภายในท้องพระโรงกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เหล่าประชาชนทั่วเมืองเซียนหยางต่างก็โค้งคำนับ,ไปยังทิศทางของหยิง!
"โฮกกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เมฆวาสนาบนท้องฟ้า,มังกรท้องวาสนาที่คำรามเสียงดังกึกก้อง,เสียงที่ดังกังวานน่าเกรงขามกระจายไปทั่วทวีปตะวันออก.
-----------------------------------
ทวีปใต้,ศาลสวรรค์เหยาจู่! ภายในท้องพระโรง.
"เรียนเทียนตี้,เผ่าอู่ได้อพยพหนีไปยังภพหยินทั้งหมดแล้ว,ศาลสวรรค์เหยาจู่ของพวกเรา,สามารถรวมทวีปเป็นหนึ่งแล้ว,ขอให้เทียนตี้ทรงพระเจริญ!"เหรินชุนที่ก้าวออกมารายงานด้วยความเคารพ.
"ทรงพระเจริญ!"เหล่าเสนาธิการที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพอย่างพร้อมเพรียง.
"โฮกกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงมังกรคำรามดังกึกก้องไปทั่วทวีปใต้,ประชาชนที่แสดงความเคารพมายังทิศทางของเทียนตี้,ราชันย์จุน!
----------------------------------
ทวีปภาคตะวันตก,ศาลเทวะต้าโจว! เมืองหลี่โห่วเซิ่ง,ท้องพระโรง!
"รายงานเซิ่งหวัง,ต้าโจวของพวกเราได้รวมทวีปตะวันตกเป็นหนึ่ง,กลายเป็นหนึ่งในใต้หล้าแล้ว,ขอให้เซิ่งหวังทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"เจียงซ่างที่ก้าวออกมากล่าวด้วยความเคารพ.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"เหล่าเสนาธิการทั้งหมดที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
"โฮกกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงมังกรคำรามดังกึกก้องไปทั่วทวีปตะวันตก,ประชาชนทั่วแผ่นดินแสดงความเคารพต่อเซิ่งหวัง,จี่กงหนี่!
----------------------------------
เทือกเขาแห่งหนึ่งในภพหยาง,ปราณกระบี่นับล้านๆ,เจตจำนงกระบี่ที่พวยพุ่งสาดกระจายไปทั่วทุกสารทิศ.
สิ่งมีชีวิตรอบๆไม่กล้าเข้าใกล้,เศษหินรอบๆกลายเป็นรูปร่างกระบี่ไปทั้งหมด,พืชบางต้นที่มีผลต่อเจตจำนงกระบี่,หลายชนิดที่เติบโตกลายเป็นรูปร่างของกระบี่.
รอบๆห่างออกมาในหุบเขารอบๆเหล่าผู้ฝึกตนในชุดสีขาวมากมาย,ต่างก็จะจ้องมองไปยังพื้นที่ห่างออกไป.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทันใดนั้นประกายแสงสีม่วงที่โชติช่วง,ปราณกระบี่นับล้านล้านทันใดนั้นก็ระเบิดออกมา,แสงสีม่วงและเจตจำนงกระบี่ที่สลายหายไป.
หลังจากนั้น,ทุกอย่างก็ค่อยๆกลับคืนสู่ปรกติ.
ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ในทะเลสาบที่ราบเรียบ,ปรากฏเงาร่างสองร่าง.
ชายในชุดสีขาว,เจ้าของเจตจำนงกระบี่ที่ทรงพลัง,ลืมตาทั้งสองข้างที่เปล่งรัศมีกระบี่ออกมา,จดจ้องมองไปยังอีกร่างด้านหน้า,เป็นชายในชุดสีดำ,สวมงอบไม้ไผ่ปกปิดใบหน้า.
"ปราณกระบี่ของเจ้านับว่าแหลมคมทรงพลังไม่น้อย!"ชายในชุดสีขาวเอ่ย.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,อันหวน,คารวะเทียนจู่(พญามาร)เจี้ยนอ้าว!"ชายในชุดสีดำเอ่ยออกมาเบาๆ.
"โอ้ว?
ศาลเทวะต้าเจิ้ง,นอกจากจงซาน,ยังมีสุดยอดมือกระบี่อีกรึ?"เจี้ยนอ้าวที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"เซิ่งหวังได้ส่งข้ามาส่งบัตรเชิญแก่ท่าน,เชิญเทียนจู่เจี้ยนอ้าวเข้าร่วมงานวันเกิดสองพันปี!"อันหวงที่นำบัตรเชิญสีทองออกมา.
เจี้ยนอ้าวที่รับบัตรเชิญมา,ขมวดคิ้วไปมาจ้องมองอันหวง,"จากตัวตนของเจ้า,ข้าคงบอกได้ว่าจงซานจริงจังในครั้งนี้มาก,อันหวงอย่างงั้นรึ?
จงซานมีความลับมากมายจริงๆ!"
Chapter 1372 under the heavens situation
天下大势
สถานการณ์ทั่วหล้า.
จงซาน,เซียนเซิงซือและเจียงซือร่างเฉินเก้าตนที่บินขึ้นไปบนท้องฟ้า,ตรงไปยังทิศทางของเฉิงโห่ว.
อำนาจสยบของเหล่าเซียนบรรพชนที่แผ่ออกมา,จินเผิงและพวกเวลานี้จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่ลุกโชนสูงขึ้นในทันที,ใต้ใบหน้าที่เลือนลางของเฉิงโห่ว,ถึงกับเปลี่ยนเป็นดำมืดบิดเบี้ยวเดี๋ยวเขียวเดี๋ยวม่วง.
จวงจื่อคาดไม่ถึงเลยว่าจะหนีจากไป?
เวลานี้ทิ้งเขาเอาไว้คนเดียวอย่างงั้นรึ?
ต้องรู้ด้วยว่า,วันนี้เรื่องทุกอย่างนั้นเป็นเพราะจวงจื่อ! เจ้าเชิญข้ามา,ทำไมถึงไม่เห็นแก่หน้าข้าเลยรึ?
เห็นจงซานที่ใกล้เข้ามา,ภายในใจของเฉิงโห่วรัดตรึงแน่นขึ้นมาในทันที.
กลายเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
หนึ่งปราชญ์เทพ,หนึ่งจงซาน,และเซียนบรรพชนอีก 20
อย่างงั้นรึ?
กับจำนวนขนาดนี้,ถึงจะเป็นปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง,ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถรับมือไหว.
จงซานต้องการทำอะไร? สู้อย่างงั้นรึ?
หากสู้,เขาไม่มีทางรับมือได้แน่,จงซานที่บ้าคลั่งเช่นนี้,ดูเหมือนว่าเขาจะเสียหายอย่างหนักเป็นแน่.
หนีรึ? ทว่าไม่ใช่ว่าเขาคือปราชญ์เทพลำดับหนึ่งหรอกรึ?
จะหนีไปโดยไม่สู้ได้อย่างไร?
เฉิงโห่วเวลานี้ตกอยู่ในความสับสน,ขณะถูกจงเทียนและคนอื่นๆล้อมกรอบเขามา,ต่อสู้,หรือไม่ดี! กับชื่อเสียง,ปราชญ์เทพลำดับหนึ่งที่คำคอ,ทำให้เฉิงโห่วไม่ต้องการหนี.
"ครืนนนนน!"
ขณะที่เฉิงโห่วคิดไปร้อยแปดขณะตัดสินใจอยู่นั้น,กลุ่มของจงซานก็บินมาถึง.
ดวงตาของเฉิงโห่วหดเกร็ง,กำหมัดเล็กน้อย,เห็นชัดเจนต้องการต่อสู้แล้ว.
"เทียนเอ๋อ,พวกเรากลับ!"จงซานเอ่ย.
"ครับ!"จงเทียนที่พยักหน้ารับ.
"หืม?"เฉิงโห่วที่ตกใจเล็กน้อย.
กลับไปรึ? เฉิงโห่วจ้องจงซานด้วยความประหลาดใจ.
ทว่าจงซานหาได้สนใจ,พาทุกคนพุ่งตรงไปยังทิศตะวันออกเฉียงใต้.
จากนั้นคนของต้าเจิ้ง,ที่จากไปหมด,หายไปจากสายตาของเฉิงโห่ว,ไม่มีใครเหลืออยู่.
เฉิงโห่วที่ยืนอยู่กับที่,ใบหน้าที่รู้สึกอับอายหกอู่,ถูกลบหลู่อย่างหนัก,นี่เขาถูกลบหลู่เกียรติขนาดนี้เลยรึ?
"จงซาน~~~~~~~~~~~!”เฉิงโห่วที่คำรามออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
บางที่เพราะว่าจิตใจของมนุษย์นั้นแสจะซับซ้อน,ไม่ต้องการสู้,ทว่าการไม่ต้องการสู้ของจงซาน,ทั้งที่มีพลังเพียงพอ,นี่เป็นการหลบหลู่เกียรติของเฉิงโห่วอย่างรุนแรง.
-----------------------------------------------------------------
กลุ่มของจงซานที่กลับมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวอย่างรวดเร็ว.
เหล่าเสนาธิการภายในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวที่กำลังรอคอยด้วยความเคารพ.
"วูซซซ!"
จงซานที่นำทุกคนร่อนลงที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน,ก่อนที่จะก้าวเข้าไปในตำหนักซ่างเฉินในทันที.
ที่ด้านในตำหนักซ่างเฉิน,เหล่าเสนาธิการที่ประจำที่รอคอยอย่างพร้อมเพรียง,รอคอยให้จงซานออกคำสั่งอย่างเป็นทางการ.
เหล่าเสนาธิการที่ตามจงซานมา,เวลานี้ได้เข้าไปประจำตำแหน่ง,ขณะที่จงซานก้าวขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์มังกร.
"วูซซซซซซ!"
จงซานที่ทรงชุดราชวงศ์,ขณะที่กวาดตามองเหล่าเสนาธิการทั้งหมด.
"จวงจื่อได้จากไปจากดินแดนเสี่ยวเมิ่งแล้ว,ส่งทัพทั้งสามออกไป,กำราบทวีปภาคเหนือได้!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!”
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!”
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!”
เหล่าเสนาธิการที่กล่าว,ทรงพระเจริญอย่างพร้อมเพียง,ขณะจงซานนั่งลงช้าๆบนบัลลังก์.
ในทวีปตะวันออก.
หลินเซียวที่นั่งอยู่ในค่ายทหาร,ดวงตาที่หลับนิ่งรอคอย,เหล่าแม่ทัพขุนพลที่ยืนแบ่งออกเป็นสองแถว,ไม่มีใครกล้าเอ่ยอะไร,เวลานี้ทุกคนที่กำลังรอคอยสัญญาณ.
”!”
หยกสัญญาณที่แตกหัก!
"ฟรึบ!"หลินเซียวที่ลืมตาขึ้นในทันที.
"เซิ่งหวังมีบัญชา,เหล่าพันธะมิตรตะวันออกของทวีปเหนือต่อต้านต้าเจิ้ง,ยกพลเข้ากำลังราชวงศ์ของพวกเรา,ขอให้ทักทั้งสามเตรียมการ,ป้องกันต้าเจิ้งของพวกเรา,เคลื่อนพลเข้าประชุดพรมแดนตะวันออก!"หลินเซียวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ปกป้องต้าเจิ้งของพวกเรา!"ภายในค่ายทหารที่ส่งเสียงดังสนั่น.
"ปกป้องต้าเจิ้ง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"ปกป้องต้าเจิ้ง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
..............................
..................
......
ที่ด้านนอกของกองทหารทั้งหมด,ต่างก็ส่งเสียงดังกึกก้อง,คนแล้วคนเล่า,ขวัญกำลังใจของพวกเขาที่รุกโชน! ต้าเจิ้งที่ไม่เคลื่อนทัพ 80
ปี,ในเวลานี้กำลังจะเริ่มเคลื่อนไหว,บุกเบิกดินแดนแล้ว!
ค่ายของสุ่ยอู๋เหิน.
"ปกป้องต้าเจิ้ง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"ปกป้องต้าเจิ้ง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"ปกป้องต้าเจิ้ง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ดินแดนขั้วโลกเหนือ.
เสี่ยวหวังที่ยืนอยู่บนเวที,มือของเขาที่ถือกระบี่ยาว,ชี้ไปยังเขตแดนทิศใต้,ต่อหต้ากองกำลังหลายพันล้าน,และเผ่าเต่าทมิฬอีกมากมาย.
"เซิ่งหวังมีบัญชา,เดินทางลงไปทางใต้,ปกป้องต้าเจิ้งของพวกเรา!"เสี่ยวหวังที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ปกป้องต้าเจิ้ง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทัพทั้งสามที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,พร้อมเคลื่อนทัพลงใต้.
ทว่าในเวลานี้,หลากหลายเมืองจากหลากหลายอาณาเขต,บนท้องฟ้าที่มีประกาศปลิวว่อนกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,ล่วงหล่นไปทั่วเมือง,สร้างความตื่นตระหนกต่อประชาชนทั่วไปเป็นอย่างมาก.
บางคนที่หยิบใบปลิวขึ้นมาอ่าน.
"พี่ใหญ่,มันเขียนอะไรเอาไว้อย่างงั้นรึ?"
"ดินแดนเสี่ยวเหมิง,ได้กลายเป็นของต้าเจิ้งแล้ว,จวงจื่อพ่ายแพ้หนีไป,เป็นเจตจำนงของเทียนชู,ศาลเทวะต้าเจิ้ง,จักรวมทวีปเหนือเป็นหนึ่ง!"
"อะไร? จวงจื่อพ่ายแพ้?"
"เทียนชู? เป็นไปได้ว่าเป็นเจตจำนงของเทียนชูจริงๆรึ?"
"จวงจื่อไม่ใช่ปราชญ์เทพ,เขาจะต้านทานปราชญ์เทพได้อย่างไร?"
..........................................
..............................
............
ผู้คนมากมายทั่วเมือง,ประชาชนที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมาในทันที,ภายในใจของทุกคนที่รู้สึกหวั่นเกรงเพียงแค่ได้ยินคำว่าเทียนชู.
เหล่าที่ลอบโปรดใบปลิว,ส่วนมากแล้วหนีไปได้,ทว่าก็มีบางคนถูกจับเช่นกัน.
"จับ,จับตัวมาให้ข้า!"เจ้าเมืองที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.
"รายงานท่านเจ้าเมือง,คนที่จับได้! พวกเขาเป็นจินอี้เหว่ยของต้าเจิ้ง?"
"จินอี้เหว่ย?
จินอี้เหว่ยต้าเจิ้ง?"เจ้าเมืองกัดฟันเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเกลียดชัง.
"เจ้าเมือง!
จะให้จัดการอย่างไร?"
"สังหาร!
"หรือ "ส่งให้เซิ่งหวัง!"
หรือ"ขังไว้ก่อน" หรือปล่อยตัว,เพื่อเหลือทางออกให้ตัวเอง!"
เหล่าเจ้าเมืองมากมายในดินแดนทางเหนือของทวีปเหนือที่จัดการด้วยวิธีที่ต่างกัน,มีจินอี้เหว่ยหลายคนที่ต้องเสียสละ,ทว่าก็มีหลายคนที่กลับมาอย่างไร้รอยขีดข่วน,อย่างไรก็ตาม,กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้,ย่อมไม่สามารถปิดบังได้,เหล่าพันธะมิตรที่ต่อต้านต้าเจิ้ง,พังทลายลงอย่างสมบูรณ์.
...
25 ปีหลังจากนั้น.
เมืองนิรนามเล็กๆ,ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง.
"เป็นความจริง,ทุกๆสิบปีหนึ่งอาณาเขตกลายเป็นของต้าเจิ้ง,ตามคำพูดของปราชญ์เทพจงเทียน!"
"ต้าเจิ้งช่างทรงพลังร้ายกาจยิ่งนัก,นอกจากนี้ทุกพื้นที่,มีข่าวกระจายไปทั่วทั้งทวีปเหนืออย่างรวดเร็ว,น่าหวาดกลัวจริงๆ,เป็นไปได้ว่าจงซานจะสามารถรวบรวมทวีปเหนือได้จริงๆรึ?"
"เจ้าไม่เข้าใจ,กับเจตจำนงของเทียนชูที่พวกเขากล่าวนั้น,ที่ได้กระจายไปทั่วทุกพื้นที่นั้น,มันทำให้กองทัพอื่นๆสูญเสียจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้,แล้วจะยังมีใครลุกขึ้นต้านต้าเจิ้งกัน?"
"ใช่,ข้าได้ยินมาว่ายอดฝีมือทั่วทวีปเหนือต่างก็เข้าร่วมต้าเจิ้ง,ราชวงศ์วาสนามากมายเองก็เช่นกัน,เวลานี้จะมีสักกี่แห่งที่ต้องการต่อสู้กับพวกเขากัน?"
"ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเมืองของพวกเราและจินอี้เหว่ยของต้าเจิ้งก็ได้ปรึกษากัน,บางที............!”
"พี่ใหญ่,ท่านเมาหนักแล้ว,อย่าได้พูดอะไรไร้สาระเลย!"
"พวกเขาย่อมหวาดกลัวกองทัพของต้าเจ้งที่จะโจมตีสังหารเขาในทันที,จะไม่ให้เจ้าเมืองยอมแพ้อย่างงั้นรึ?
เข้าเทียบกับจงซานได้รึ? จงซานมีเซียนบรรพชนมากมายเป็นขโยง!"
....................................
..................
......
ทวีปเหนือ,การต่อสู้ที่แท้จริงได้เริ่มขึ้นแล้ว.
-----------------------------------
ทวีปตะวันออก,ศาลสวรรค์ต้าฉิน! เมืองเสวียนหยาง! ภายในท้องพระโรง.
"รายงานเทียนตี้,ต้าฉินของพวกเราได้รวบรวมทวีปตะวันออกสำเร็จ,รวมทวีปเป็นหนึ่งเรียบร้อยแล้ว! ขอให้เทียนตี้ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"หลี่ซือที่ก้าวออกมาด้านหน้ากล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"เหล่าเสนาธิการภายในท้องพระโรงกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เหล่าประชาชนทั่วเมืองเซียนหยางต่างก็โค้งคำนับ,ไปยังทิศทางของหยิง!
"โฮกกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เมฆวาสนาบนท้องฟ้า,มังกรท้องวาสนาที่คำรามเสียงดังกึกก้อง,เสียงที่ดังกังวานน่าเกรงขามกระจายไปทั่วทวีปตะวันออก.
-----------------------------------
ทวีปใต้,ศาลสวรรค์เหยาจู่! ภายในท้องพระโรง.
"เรียนเทียนตี้,เผ่าอู่ได้อพยพหนีไปยังภพหยินทั้งหมดแล้ว,ศาลสวรรค์เหยาจู่ของพวกเรา,สามารถรวมทวีปเป็นหนึ่งแล้ว,ขอให้เทียนตี้ทรงพระเจริญ!"เหรินชุนที่ก้าวออกมารายงานด้วยความเคารพ.
"ทรงพระเจริญ!"เหล่าเสนาธิการที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพอย่างพร้อมเพรียง.
"โฮกกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงมังกรคำรามดังกึกก้องไปทั่วทวีปใต้,ประชาชนที่แสดงความเคารพมายังทิศทางของเทียนตี้,ราชันย์จุน!
----------------------------------
ทวีปภาคตะวันตก,ศาลเทวะต้าโจว! เมืองหลี่โห่วเซิ่ง,ท้องพระโรง!
"รายงานเซิ่งหวัง,ต้าโจวของพวกเราได้รวมทวีปตะวันตกเป็นหนึ่ง,กลายเป็นหนึ่งในใต้หล้าแล้ว,ขอให้เซิ่งหวังทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"เจียงซ่างที่ก้าวออกมากล่าวด้วยความเคารพ.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"เหล่าเสนาธิการทั้งหมดที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
"โฮกกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงมังกรคำรามดังกึกก้องไปทั่วทวีปตะวันตก,ประชาชนทั่วแผ่นดินแสดงความเคารพต่อเซิ่งหวัง,จี่กงหนี่!
----------------------------------
เทือกเขาแห่งหนึ่งในภพหยาง,ปราณกระบี่นับล้านๆ,เจตจำนงกระบี่ที่พวยพุ่งสาดกระจายไปทั่วทุกสารทิศ.
สิ่งมีชีวิตรอบๆไม่กล้าเข้าใกล้,เศษหินรอบๆกลายเป็นรูปร่างกระบี่ไปทั้งหมด,พืชบางต้นที่มีผลต่อเจตจำนงกระบี่,หลายชนิดที่เติบโตกลายเป็นรูปร่างของกระบี่.
รอบๆห่างออกมาในหุบเขารอบๆเหล่าผู้ฝึกตนในชุดสีขาวมากมาย,ต่างก็จะจ้องมองไปยังพื้นที่ห่างออกไป.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทันใดนั้นประกายแสงสีม่วงที่โชติช่วง,ปราณกระบี่นับล้านล้านทันใดนั้นก็ระเบิดออกมา,แสงสีม่วงและเจตจำนงกระบี่ที่สลายหายไป.
หลังจากนั้น,ทุกอย่างก็ค่อยๆกลับคืนสู่ปรกติ.
ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ในทะเลสาบที่ราบเรียบ,ปรากฏเงาร่างสองร่าง.
ชายในชุดสีขาว,เจ้าของเจตจำนงกระบี่ที่ทรงพลัง,ลืมตาทั้งสองข้างที่เปล่งรัศมีกระบี่ออกมา,จดจ้องมองไปยังอีกร่างด้านหน้า,เป็นชายในชุดสีดำ,สวมงอบไม้ไผ่ปกปิดใบหน้า.
"ปราณกระบี่ของเจ้านับว่าแหลมคมทรงพลังไม่น้อย!"ชายในชุดสีขาวเอ่ย.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,อันหวน,คารวะเทียนจู่(พญามาร)เจี้ยนอ้าว!"ชายในชุดสีดำเอ่ยออกมาเบาๆ.
"โอ้ว?
ศาลเทวะต้าเจิ้ง,นอกจากจงซาน,ยังมีสุดยอดมือกระบี่อีกรึ?"เจี้ยนอ้าวที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"เซิ่งหวังได้ส่งข้ามาส่งบัตรเชิญแก่ท่าน,เชิญเทียนจู่เจี้ยนอ้าวเข้าร่วมงานวันเกิดสองพันปี!"อันหวงที่นำบัตรเชิญสีทองออกมา.
เจี้ยนอ้าวที่รับบัตรเชิญมา,ขมวดคิ้วไปมาจ้องมองอันหวง,"จากตัวตนของเจ้า,ข้าคงบอกได้ว่าจงซานจริงจังในครั้งนี้มาก,อันหวงอย่างงั้นรึ?
จงซานมีความลับมากมายจริงๆ!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น