Immortality Chapter 1371 Zhuangzi Dawu
Chapter 1371 Zhuangzi Dawu
庄子大悟
การตระหนักรู้ของจวงจื่อ.
ดินแดนเจี่ยทิศใต้.
หลังจากการเทศนาธรรมของจงเทียนเพียงครึ่งเดียวก็จากไป,ทว่าก็ได้กล่าวว่าอีกหนึ่งปีจะเปิดเทศนาธรรมใหม่,ดังนั้นเวลานี้ยังมีคนจำนวนมากยังไม่จากไป,พวกเขายังไม่ต้องการจากไปใหน,ทำให้เซิ่งกงเป้าง่ายที่จะรับคำเหล่านั้นเข้ามา.
จงเทียนที่เปิดเทศนาธรรมมาห้าครั้งแล้ว,เหล่าคนที่ศรัทธา,เซิ่งกงเป้าที่เข้าไปติดต่อเข้าพบ.
บางที่มีหลายคนที่ไม่ยินดีเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ไม่ต้องการสูญเสียอิสระ,แต่ด้วยท่าทางของเซิ่งกงเป้าที่นอบน้อม,ทำให้หลายๆคนที่รู้สึกเกรงใจ,หนึ่งครั้ง,สองครั้ง,สามครั้ง.....,การเขาพบหลายๆครั้งและเข้ารับฟังเทศนาทุกครั้ง,เมื่อถูกถามซ้ำแล้วซ้ำเล่า,ด้วยชื่อเสียงที่ไม่ธรรมดาของเซิ่งกงเป้า,การเข้าหาพวกเขาหลายครั้ง,ปฏิเสธหลายครั้ง,ก็ทำให้พวกเขากระอักกระอวลเช่นกัน.
ดังนั้น,แม้นว่าจะปฏิเสธหลายครั้ง,แต่ด้วยความท่าที่และการพูดของเซิ่งกงเป้า,ก็ทำให้รวบรวมคนได้มากขึ้นเรื่อยๆ.
เซิ่งกงเป้าที่ค่อยๆเข้าพบทีละคนๆ.
อีกฝั่ง,เป็นสถานที่รวมตัวของเสนาธิการคนสำคัญของต้าเจิ้ง.
"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ดินแดนเจี่ยทิศเหนือ,ยี่สิบเซียนบรรพชน,พวกเขาต้องการสังหารพวกเราอย่างงั้นรึ?"หลิวอู๋ซ่างที่ขมวดคิ้วไปมา.
หลิวอู๋ซ่างเป็นผู้บัญชาการจินอี้เหวิน,ควบคุมองค์รักษ์หลวง,ฮวงโห่วเสด็จมา,แน่นอนว่าต้องปกป้องฮวงโห่วก่อน,แม้นว่าฮวงโหวทั้งสามจะมีพลังที่หลิวอู๋ซ่างไม่สามารถเทียบได้,ถึงกระนั้นเขาก็ไม่สามารถปล่อยให้ฮวงโห่วลงมือได้.
"โปรดวงใจ,พวกเขาไม่โง่,จวงจื่อจากไป,ความคิดพวกเขาย่อมแต่แยก,นอกจากนี้ยังมีคนของเราด้านใน,ไม่มีทางที่พวกเขาจะหาญกล้า."สุ่ยจิงที่ส่ายหน้าไปมา.
"ก็ดีแล้ว!"หลิวอู๋ซ่างที่สูดหายใจลึก.
"เซียนเซิงหลิวโปรดระวังศัตรูที่จะแฝงตัวเข้ามา,ต้าเจิ้งของพวกเรานั้นกำลังรับสมัครไพร่พล,พวกเราเวลานี้รอฟังข่าวดีจากซิ่งหวัง,เตรียมยกทัพพิชิตเขตแดนทางตะวันตก,กำราบอิทธิพลทางเหนือ,ก่อนที่งานวันราชสมภพของเซิ่งหวังจะมาถึง,จะต้องรวมภาคเหนือให้ได้!"สุ่ยจิงกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"หลิวอู๋ซ่างที่พยักหน้ารับอย่างจริงจัง.
--------------------------------------------------------
เขตแดนเสี่ยวเมิ่ง.
เขตแดนหนานฮัว,และเขตแดนหวงหลวนที่ปฏิเสธที่จะยอมความกัน.
จงซานที่ยืนอยู่บนสระบัว,หมอกหงหลวนที่พวยพุ่งราวกับพายุเข้าปะทะกับเขตแดนความมืดของเขตแดนหนานฮัว.
เขตแดนหนานฮัว,ปราณกระบี่ปิศาจที่ถูกปล่อยออกมาจากใบกล้วยไม้,กล้วยไม้ที่งดงามเป็นอย่างมาก,แผ่พลังโจมตีออกไปยังหมอกหงหลวนเทียน,พลังที่เป็นดังน้ำกับไฟปะทะกัน,รุนแรงเป็นอย่างมาก.
"ยกเว้นผ่านกู,ผู้บ่มเพาะเคล็ดวิชาสวรรค์,เจ้าถึงว่าเป็นคนที่มีความรวดเร็วคนหนึ่ง,ช่างน่าเสียดายพลังฝึกตนของเจ้าไม่พอ,เขตแดนหงหงหลวนอย่างงั้นรึ?
ในห้าวัน,ข้าจะทะลวงเขตแดนหงหลวนของเจ้า!"จวงจื่อที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
จงซานที่จ้องมองไปยังจวงจื่อ,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"ห้าวัน?
ไม่แปลกใจว่าการบ่มเพราะเคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัวของเจ้าถึงได้ช้านัก!"
"หืม?"จวงจื่อที่ขมวดคิ้ว.
"เจ้าใช้เวลานานเกินไป,ไม่สงสัยเลยใช้เวลานับล้านปีถึงก้าวไปถึงระดับสิบ,ห้าวันรึ?
ห้าวันมากเกินไป!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ชิ,มากรึ?
แล้วเจ้ามีปัญญาอย่างงั้นรึ?"จวงจื่อแค่นเสียงเย็นชา.
ทว่าในเวลานั้น,จวงจื่อที่ราวกับได้ยินเสียงๆหนึ่ง.
"สว๊วฟฟ!”
"พรึด ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เขตแดนหนานฮัวที่สั่นไหวอย่างรุนแรง! จวงจื่อเพียงแค่คิดก็รู้สึกหวาดผวาขึ้นในทันที.
"สารเลว ~~~~~~~~~!”
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จวงจื่อที่คำรามเสียงดัง,เขตแดนหนานฮัว,และเขตแดนหงหลวนสลายหายไปทันที,ทั้งสองที่ผุดออกมาจากโลกจิตสำนึก.
"วูซซซซ!”
จวงจื่อและจงซาน,ร่างทั้งสองที่สั่นเล็กน้อย,ก่อนที่จะมองเห็นภาพด้านนอก.
"ตูมมมม!”
หลุมดำใหญ่ยักษ์ที่ปรากฏขึ้น,และมีหนึ่งๆร่างที่ใหญ่แปดหางสวรรค์ที่กำลังกินอะไรอยู่.
"งั่มๆ!"แปดหางสวรรค์ที่เผยท่าทางพึงพอใจ.
"เจ้าตะกละ,พ่นออกมา!"
จวงจื่อที่หดหู่ขณะที่ขยับมือกดออกไปด้านหน้า,ห้วงมิติที่แตกสะลายเป็นทางพุ่งออกไป.
"วูซซซซ!"
แปดหางสวรรค์ที่หลบการโจมตี,ร่างกายของมันที่หายไปไร้ร่องรอย,กลับเข้าไปในเรือนโอสถของจงซาน.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จวงจื่อที่โจมตีออกไปห้วงมิติที่พังทลายเป็นทางยาว.
ส่วนจงซานและเซียนเซิงซือที่มีระดับเซียนบรรพชน,ไม่มีผลอะไร,เซียนเซิงซือที่มาอยู่ข้างๆจงซาน.
ท้องฟ้า,ที่มีม่านปกคลุมเอาไว้,ทำให้ด้านในด้านนอกตัดขาดจากกัน,ผีเสื้อมากมายที่บินไปมารอบๆ.
บนท้องฟ้าเฉิงโห่วและจงเทียนที่กำลังโต้เถียงกันอยู่,พื้นที่รอบๆสามพันเทียนเต๋าหายไปแล้ว.
ใบหน้าของจวงจื่อที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,แผนการใหญ่ของเขาที่พลิกคล่ำคะมำหงาย!
จวงจื่อที่จ้องเขม็งไปยังจงซาน,ภายในใจที่อัดอัดโป่งพองแทบระเบิดออกมา,ดวงตาทั้งสองข้าที่เต็มไปด้วยเส้นโลหิตขึ้นมาเต็ม.
"วูซซซ!"
ต้าเต๋าผีเสื้อของจวงจื่อที่ลอยละล่อง,เขาที่ให้คำมั่นกับตัวเองต้องสังหารจงซานให้ได้.
ทว่า,ต้าเต๋าของเขาที่โบยบินอยู่รอบๆสามอึดใจ,ก่อนที่ผีเสื้อมากมายจะสลายหายไป.
จวงจื่อที่หลับตา,สูดหายใจลึก,ความเศร้าใจที่แผ่ออกมารอบๆร่างกายของเขา.
"อ่า,ฮ่าฮ่า,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"จวงจื่อที่หัวเราะออกมาอย่างขมขืน.
จงซานที่ถือตราครรลองสวรรค์เอาไว้,ไม่ประมาท.
ในเวลานั้นจวงจื่อที่จ้องมองไปยังจงซาน,"คืนหนานฮัวบนชั้นฟ้าให้ข้า,ข้าจะออกจากทวีปภาคเหนือ,ไม่กลับมาอีก!"
"นั่นเป็นราคาของเจ้าก่อนนี้,ส่วนเวลานี้,เจ้าเชื่อว่าข้าจะให้คำมั่นกับเจ้าได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
จวงจื่อที่ขมวดคิ้วแน่น,แววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ล้มเหลว?
คาดไม่ถึงเลยว่าเขากำลังจะเสียหนานฮัวบนชั้นฟ้าอย่างงั้นรึ?
ปราณทมิฬบนศีรษะของเขาที่โชติช่วง,ปราณทมิฬที่ระเบิดออกมา,จนกลายเป็นเมฆดำที่กำลังหมุนวน,ฟ้าดินกลายเป็นมืดมน,รอบๆร่างกายของจวงจื่อเต็มไปด้วยจิตสังหาร.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ร่างกายของจวงจื่อที่ราวกับจะระเบิดออกมา,เวลานี้มันโปล่งพอง,ที่ศีรษะที่ปราณทมิฬที่พวยพุ่ง,ก่อนจะปล่อยแสง
11
สีออกมา,เมฆบนท้องฟ้าที่ถูกรวมมา,ก่อนที่มันจะกลายเป็นผีเสื้อนับล้านๆ,กระจายไปทั่วทิศสารทิศ,ทั่วทั้งสวรรค์และปฐพีเต็มไปด้วยผีเสื้อ.
ความโกรธเกรี้ยวมากมายของจวงจื่อก่อนหน้านี้หายไปหมด,ใบหน้าของเขาที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน.
กลิ่นหอมที่แปลกใหม่กระจายไปรอบๆ.
"จวงจื่อตัดผ่านระดับ?"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"หากไม่ทำลายก็จะไม่สามารถสร้างขึ้นใหม่ได้,เขาตระหนักรู้แล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถยกระดับของตัวเองได้?"จงซานที่เผยใบหน้าซับซ้อน.
จวงจื่อที่ลืมตาขึ้น,จ้องมองมายังจงซาน,แม้นว่าเขาจะตัดผ่านยกระดับอารมณ์ของเขาได้,ทว่าจวงจื่อก็ยังคงระวังจงซาน.
"จงซาน,ข้าตัดผ่านระดับหนานฮัวแล้ว!"จวงจื่อเอ่ยออกมาเบาๆ.
ตัดผ่านระดับเคล็ดวิชาสวรรค์ได้อย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าตอนนี้มีระดับ 11 แล้วรึ? จงซานที่ต้องระมัดระวังเขามากยิ่งขึ้นกว่าเดิม.
"ข้าได้แต่สงสัย,ทำไมหงจวินไม่สนใจหยกเจาหัวเลยว่ามันจะหายไปในอดีต,แม้แต่ในทวีปทิศตะวันออก,เขายังปล่อยให้คนอื่นชิงไป,ดูเหมือนว่าเขาจะรู้ตั้งแต่แรกแล้ว,เคล็ดวิชาสวรรค์ขั้นสุดท้ายนั้น,เป็นการบ่มเพราะคน,ข้าที่บำเพ็ญเคล็ดวิชาสวรรค์ด้วยหนานฮัวบนชั้นฟ้าอย่างจริงจัง,หวังว่าจะตัดผ่านระดับ,คาดไม่ถึงว่าจะยกระดับตัดผ่านระดับได้เมื่อเสียมันไป,ฟู่!"จวงจื่อที่พ่นลมหายใจยาว.
"ยินดีกับเจ้าด้วย!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
จวงจื่อที่สะบัดมือครั้งหนึ่ง,ม่านพลังบนท้องฟ้าก็หายไป.
จวงจื่อที่ดูแคลนจงซาน,ก่อนที่จะกล่าวออกมาเล็กน้อย,"กรรมของเจ้าก้อนใหญ่จริงๆ,ปราชญ์เทพเก้าคนภพหยาง?
ใต้สวรรค์ยังมียอดฝีมืออีกไม่น้อย? ปราชญ์เทพของภพหยินอีก? ดูเหมือนว่าเจ้ากำลังโชคร้าย!"
จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กน้อย,กำลังจะโชคร้าย?
จวงจื่อมองเห็นกรรมของเขาอย่างงั้นรึ? ขั้นที่ 11 ? เคล็ดวิชาสวรรค์ขั้นที่ 11
ไม่ธรรมดาจริงๆ?
"กรรมของข้าอย่างงั้นรึ?
"เจ้ามีกรรมมากมายที่ต้องแบก,กล่าวได้ว่าวันนี้ข้าไม่สามารถจัดการเจ้าได้,นอกจากนี้,
............!”
จวงจื่อที่กล่าวได้ครึ่งประโยค,จ้องมองเฉิงโห่วบนท้องฟ้า,แววตาของเขาที่มีเจตนาร้าย,ชัดเจนว่าเขานั้นก็ต้องระวังเฉิงโห่วเป็นอย่างมาก.
จวงจื่อที่ค่อยๆก้มหน้าลงมองจงซาน,แววตาที่เผยท่าทางเย็นชาออกมา,"ทว่า,สิ่งของของข้า,ไม่มีทางมอบให้เจ้า!"
"ตูมมมม!"
ในโลกใบเล็ก,ที่อยู่ในปากแปดหางสวรรค์,หนานฮัวบนชั้นฟ้าด้านในระเบิดออกมาเสียงดัง,ก่อนที่มันจะแตกสลายกลายเป็นฝุ่นผง.
จวงจื่อที่ทำลายหลักฐานทั้งหมดของเคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัว?
ภายในใจของจงซานที่เผยท่าทางเสียดาย,หากเข้ารู้ล่ะก็เขาคงจะย่อยมันไปแล้ว.
บนท้องฟ้า,เฉิงโห่วที่เต็มไปด้วยความเศร้า,จงเทียนและสิบเซียนบรรพชนที่คอยขวางทำให้เขาลงมาด้านล่างไม่ได้,วันนี้เขารู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก.
ฟิ้ว!
จากพื้นที่ไกลออกไป 12 เซียนบรรพชนที่บินมา.
"อาจารย์,พวกเราได้จัดการจงซานเรียบร้อยแล้ว,นี่คือตราราชวงศ์ของเขา!"อี้ซือฉีด้านหน้าที่ถือตราราชวงศ์ด้วยความตื่นเต้น.
ทว่าในเวลานี้,จงซานที่ถอดหมวกออก,ทุกๆคนที่เห็นเขาเป็นชายชุดดำก่อนหน้านี้,เซียนบรรพชนทั้งสิบสองคนถึงกับแข็งค้าง.
"จง,จงซาน?"
ตราราชวงศ์ในมืออี้ซือฉีถึงกับล่วงหล่นจากมือ.
"นี่,นี่,จวงจื่อ,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"เซียนบรรพชนอีกคนที่ตื่นตระหนกอุทานเสียงหลง.
"วูซซซ!"
เซียนเซิงซือที่นำโลกศพปล่อยเจียงซือร่างเฉินออกมา,ขณะที่จับจ้องมองไปยังกลุ่มเซียนบรรพชนด้านหน้าด้วยความระมัดระวัง,เซียนบรรพชนด้านหน้าที่ใบหน้าบิดเบี้ยวเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,ก่อนหน้านี้เป็นจงซานตัวปลอมอย่างงั้นรึ?
ก่อนหน้านี้เป็นของปลอม,และจวงจื่อจริงรึ? เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? พวกเขาที่เข้าใจผิดอีกแล้วรึ?
12 เซียนบรรพชนที่เวลานี้ทั้งอับอายและเศร้าใจ.
"ไปรวบรวมศิษย์ทั้งหมด,พวกเราจะออกจากดินแดนเสี่ยวเมิ่ง!"จวงจื่อเอ่ยออกมาเบาๆ,ไมได้ตำหนิคนอื่น.
"ออกไป?
อาจารย์,พวกเราจะไปใหน?"อี้ซือฉีที่เอ่ยเสียงสั่น.
"ออกจากทวีปภาคเหนือ!"จวงจื่อที่สูดหายใจลึก.
"ครับ!"อี้ซือฉีที่ตอบรับด้วยใบหน้าอัปลักษณ์.
จงซานที่ไม่กล่าวอะไร,จวงจื่อว่าไม่สามารถสังหารเขาให้ตายได้,ทว่าเขาเองก็ไม่สามารถสังหารจวงจื่อให้ตายได้เช่นกัน,ในเมื่อจวงจื่อเลือกที่จะไปจากทวีปภาคเหนือ,เขาเองก็ไม่ขวางเช่นกัน.
จากนั้น,คนของวิหารจวงจื่อก็ถูกรวบรวมมาทั้งหมด,พวกเขาที่บินเต็มท้องฟ้า.
ก่อนที่จะไป,จวงจื่อที่หันมามองจงซาน,"สิ่งนั้น,ข้าจะกลับมาชิงแน่,หวังว่าเจ้าจะไม่ตายไปก่อน!"
"ข้าจะรอด้วยความเคารพ!"จงซานที่เอ่ยอย่างเคร่งขรึม.
"ฟิ้ว!"จวงจื่อที่สะบัดแขนเสื้อ,พาคนของเขาบินออกไปด้านนอก.
"จวงจื่อ,เจ้าต้องการทำอะไร?"
เฉิงโห่วบนอากาศที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,หนีรึ?
จวงจื่อบ้าไปแล้ว? ไม่ใช่ว่าพวกเขาตกลงว่าจะร่วมมือสังหารจงซานหรอกรึ?
จวงจื่อที่เงยหน้าขึ้นมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,จ้องมองเฉิงโห่ว,ท้ายที่สุดก็ไม่กล่าวสิ่งใด,ก่อนที่จะนำศิษย์ของเขาบินตรงไปยังทิศใต้.
ไม่นาน,ทุกคนก็หายไปลับตา.
เฉิงโห่วที่ไม่พอใจ,ไม่พอใจเป็นอย่างมาก,เขาที่กำลังนั่งมองพยัคฆ์และราชสีต่อสู้กัน,ไม่ว่าใครจะพ่ายแพ้เขาก็จะเป็นคนเก็บเกี่ยว,ในเวลานี้จงซานและจวงจื่อกับไม่ตัดสินกัน,แม้แต่จวงจื่อจากไป,มันเป็นเรื่องที่บัดซบยิ่งนัก,หมายความว่าอย่างไรกัน?
จงซาน,เซียนเซิงซือและเจียงซือร่างเฉินเก้าตนที่บินขึ้นไปบนท้องฟ้า,ตรงไปยังทิศทางของเฉิงโห่ว.
Chapter 1371 Zhuangzi Dawu
庄子大悟
การตระหนักรู้ของจวงจื่อ.
ดินแดนเจี่ยทิศใต้.
หลังจากการเทศนาธรรมของจงเทียนเพียงครึ่งเดียวก็จากไป,ทว่าก็ได้กล่าวว่าอีกหนึ่งปีจะเปิดเทศนาธรรมใหม่,ดังนั้นเวลานี้ยังมีคนจำนวนมากยังไม่จากไป,พวกเขายังไม่ต้องการจากไปใหน,ทำให้เซิ่งกงเป้าง่ายที่จะรับคำเหล่านั้นเข้ามา.
จงเทียนที่เปิดเทศนาธรรมมาห้าครั้งแล้ว,เหล่าคนที่ศรัทธา,เซิ่งกงเป้าที่เข้าไปติดต่อเข้าพบ.
บางที่มีหลายคนที่ไม่ยินดีเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ไม่ต้องการสูญเสียอิสระ,แต่ด้วยท่าทางของเซิ่งกงเป้าที่นอบน้อม,ทำให้หลายๆคนที่รู้สึกเกรงใจ,หนึ่งครั้ง,สองครั้ง,สามครั้ง.....,การเขาพบหลายๆครั้งและเข้ารับฟังเทศนาทุกครั้ง,เมื่อถูกถามซ้ำแล้วซ้ำเล่า,ด้วยชื่อเสียงที่ไม่ธรรมดาของเซิ่งกงเป้า,การเข้าหาพวกเขาหลายครั้ง,ปฏิเสธหลายครั้ง,ก็ทำให้พวกเขากระอักกระอวลเช่นกัน.
ดังนั้น,แม้นว่าจะปฏิเสธหลายครั้ง,แต่ด้วยความท่าที่และการพูดของเซิ่งกงเป้า,ก็ทำให้รวบรวมคนได้มากขึ้นเรื่อยๆ.
เซิ่งกงเป้าที่ค่อยๆเข้าพบทีละคนๆ.
อีกฝั่ง,เป็นสถานที่รวมตัวของเสนาธิการคนสำคัญของต้าเจิ้ง.
"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ดินแดนเจี่ยทิศเหนือ,ยี่สิบเซียนบรรพชน,พวกเขาต้องการสังหารพวกเราอย่างงั้นรึ?"หลิวอู๋ซ่างที่ขมวดคิ้วไปมา.
หลิวอู๋ซ่างเป็นผู้บัญชาการจินอี้เหวิน,ควบคุมองค์รักษ์หลวง,ฮวงโห่วเสด็จมา,แน่นอนว่าต้องปกป้องฮวงโห่วก่อน,แม้นว่าฮวงโหวทั้งสามจะมีพลังที่หลิวอู๋ซ่างไม่สามารถเทียบได้,ถึงกระนั้นเขาก็ไม่สามารถปล่อยให้ฮวงโห่วลงมือได้.
"โปรดวงใจ,พวกเขาไม่โง่,จวงจื่อจากไป,ความคิดพวกเขาย่อมแต่แยก,นอกจากนี้ยังมีคนของเราด้านใน,ไม่มีทางที่พวกเขาจะหาญกล้า."สุ่ยจิงที่ส่ายหน้าไปมา.
"ก็ดีแล้ว!"หลิวอู๋ซ่างที่สูดหายใจลึก.
"เซียนเซิงหลิวโปรดระวังศัตรูที่จะแฝงตัวเข้ามา,ต้าเจิ้งของพวกเรานั้นกำลังรับสมัครไพร่พล,พวกเราเวลานี้รอฟังข่าวดีจากซิ่งหวัง,เตรียมยกทัพพิชิตเขตแดนทางตะวันตก,กำราบอิทธิพลทางเหนือ,ก่อนที่งานวันราชสมภพของเซิ่งหวังจะมาถึง,จะต้องรวมภาคเหนือให้ได้!"สุ่ยจิงกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"หลิวอู๋ซ่างที่พยักหน้ารับอย่างจริงจัง.
--------------------------------------------------------
เขตแดนเสี่ยวเมิ่ง.
เขตแดนหนานฮัว,และเขตแดนหวงหลวนที่ปฏิเสธที่จะยอมความกัน.
จงซานที่ยืนอยู่บนสระบัว,หมอกหงหลวนที่พวยพุ่งราวกับพายุเข้าปะทะกับเขตแดนความมืดของเขตแดนหนานฮัว.
เขตแดนหนานฮัว,ปราณกระบี่ปิศาจที่ถูกปล่อยออกมาจากใบกล้วยไม้,กล้วยไม้ที่งดงามเป็นอย่างมาก,แผ่พลังโจมตีออกไปยังหมอกหงหลวนเทียน,พลังที่เป็นดังน้ำกับไฟปะทะกัน,รุนแรงเป็นอย่างมาก.
"ยกเว้นผ่านกู,ผู้บ่มเพาะเคล็ดวิชาสวรรค์,เจ้าถึงว่าเป็นคนที่มีความรวดเร็วคนหนึ่ง,ช่างน่าเสียดายพลังฝึกตนของเจ้าไม่พอ,เขตแดนหงหงหลวนอย่างงั้นรึ?
ในห้าวัน,ข้าจะทะลวงเขตแดนหงหลวนของเจ้า!"จวงจื่อที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
จงซานที่จ้องมองไปยังจวงจื่อ,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"ห้าวัน?
ไม่แปลกใจว่าการบ่มเพราะเคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัวของเจ้าถึงได้ช้านัก!"
"หืม?"จวงจื่อที่ขมวดคิ้ว.
"เจ้าใช้เวลานานเกินไป,ไม่สงสัยเลยใช้เวลานับล้านปีถึงก้าวไปถึงระดับสิบ,ห้าวันรึ?
ห้าวันมากเกินไป!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ชิ,มากรึ?
แล้วเจ้ามีปัญญาอย่างงั้นรึ?"จวงจื่อแค่นเสียงเย็นชา.
ทว่าในเวลานั้น,จวงจื่อที่ราวกับได้ยินเสียงๆหนึ่ง.
"สว๊วฟฟ!”
"พรึด ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เขตแดนหนานฮัวที่สั่นไหวอย่างรุนแรง! จวงจื่อเพียงแค่คิดก็รู้สึกหวาดผวาขึ้นในทันที.
"สารเลว ~~~~~~~~~!”
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จวงจื่อที่คำรามเสียงดัง,เขตแดนหนานฮัว,และเขตแดนหงหลวนสลายหายไปทันที,ทั้งสองที่ผุดออกมาจากโลกจิตสำนึก.
"วูซซซซ!”
จวงจื่อและจงซาน,ร่างทั้งสองที่สั่นเล็กน้อย,ก่อนที่จะมองเห็นภาพด้านนอก.
"ตูมมมม!”
หลุมดำใหญ่ยักษ์ที่ปรากฏขึ้น,และมีหนึ่งๆร่างที่ใหญ่แปดหางสวรรค์ที่กำลังกินอะไรอยู่.
"งั่มๆ!"แปดหางสวรรค์ที่เผยท่าทางพึงพอใจ.
"เจ้าตะกละ,พ่นออกมา!"
จวงจื่อที่หดหู่ขณะที่ขยับมือกดออกไปด้านหน้า,ห้วงมิติที่แตกสะลายเป็นทางพุ่งออกไป.
"วูซซซซ!"
แปดหางสวรรค์ที่หลบการโจมตี,ร่างกายของมันที่หายไปไร้ร่องรอย,กลับเข้าไปในเรือนโอสถของจงซาน.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จวงจื่อที่โจมตีออกไปห้วงมิติที่พังทลายเป็นทางยาว.
ส่วนจงซานและเซียนเซิงซือที่มีระดับเซียนบรรพชน,ไม่มีผลอะไร,เซียนเซิงซือที่มาอยู่ข้างๆจงซาน.
ท้องฟ้า,ที่มีม่านปกคลุมเอาไว้,ทำให้ด้านในด้านนอกตัดขาดจากกัน,ผีเสื้อมากมายที่บินไปมารอบๆ.
บนท้องฟ้าเฉิงโห่วและจงเทียนที่กำลังโต้เถียงกันอยู่,พื้นที่รอบๆสามพันเทียนเต๋าหายไปแล้ว.
ใบหน้าของจวงจื่อที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,แผนการใหญ่ของเขาที่พลิกคล่ำคะมำหงาย!
จวงจื่อที่จ้องเขม็งไปยังจงซาน,ภายในใจที่อัดอัดโป่งพองแทบระเบิดออกมา,ดวงตาทั้งสองข้าที่เต็มไปด้วยเส้นโลหิตขึ้นมาเต็ม.
"วูซซซ!"
ต้าเต๋าผีเสื้อของจวงจื่อที่ลอยละล่อง,เขาที่ให้คำมั่นกับตัวเองต้องสังหารจงซานให้ได้.
ทว่า,ต้าเต๋าของเขาที่โบยบินอยู่รอบๆสามอึดใจ,ก่อนที่ผีเสื้อมากมายจะสลายหายไป.
จวงจื่อที่หลับตา,สูดหายใจลึก,ความเศร้าใจที่แผ่ออกมารอบๆร่างกายของเขา.
"อ่า,ฮ่าฮ่า,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"จวงจื่อที่หัวเราะออกมาอย่างขมขืน.
จงซานที่ถือตราครรลองสวรรค์เอาไว้,ไม่ประมาท.
ในเวลานั้นจวงจื่อที่จ้องมองไปยังจงซาน,"คืนหนานฮัวบนชั้นฟ้าให้ข้า,ข้าจะออกจากทวีปภาคเหนือ,ไม่กลับมาอีก!"
"นั่นเป็นราคาของเจ้าก่อนนี้,ส่วนเวลานี้,เจ้าเชื่อว่าข้าจะให้คำมั่นกับเจ้าได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
จวงจื่อที่ขมวดคิ้วแน่น,แววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ล้มเหลว?
คาดไม่ถึงเลยว่าเขากำลังจะเสียหนานฮัวบนชั้นฟ้าอย่างงั้นรึ?
ปราณทมิฬบนศีรษะของเขาที่โชติช่วง,ปราณทมิฬที่ระเบิดออกมา,จนกลายเป็นเมฆดำที่กำลังหมุนวน,ฟ้าดินกลายเป็นมืดมน,รอบๆร่างกายของจวงจื่อเต็มไปด้วยจิตสังหาร.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ร่างกายของจวงจื่อที่ราวกับจะระเบิดออกมา,เวลานี้มันโปล่งพอง,ที่ศีรษะที่ปราณทมิฬที่พวยพุ่ง,ก่อนจะปล่อยแสง
11
สีออกมา,เมฆบนท้องฟ้าที่ถูกรวมมา,ก่อนที่มันจะกลายเป็นผีเสื้อนับล้านๆ,กระจายไปทั่วทิศสารทิศ,ทั่วทั้งสวรรค์และปฐพีเต็มไปด้วยผีเสื้อ.
ความโกรธเกรี้ยวมากมายของจวงจื่อก่อนหน้านี้หายไปหมด,ใบหน้าของเขาที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน.
กลิ่นหอมที่แปลกใหม่กระจายไปรอบๆ.
"จวงจื่อตัดผ่านระดับ?"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"หากไม่ทำลายก็จะไม่สามารถสร้างขึ้นใหม่ได้,เขาตระหนักรู้แล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถยกระดับของตัวเองได้?"จงซานที่เผยใบหน้าซับซ้อน.
จวงจื่อที่ลืมตาขึ้น,จ้องมองมายังจงซาน,แม้นว่าเขาจะตัดผ่านยกระดับอารมณ์ของเขาได้,ทว่าจวงจื่อก็ยังคงระวังจงซาน.
"จงซาน,ข้าตัดผ่านระดับหนานฮัวแล้ว!"จวงจื่อเอ่ยออกมาเบาๆ.
ตัดผ่านระดับเคล็ดวิชาสวรรค์ได้อย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าตอนนี้มีระดับ 11 แล้วรึ? จงซานที่ต้องระมัดระวังเขามากยิ่งขึ้นกว่าเดิม.
"ข้าได้แต่สงสัย,ทำไมหงจวินไม่สนใจหยกเจาหัวเลยว่ามันจะหายไปในอดีต,แม้แต่ในทวีปทิศตะวันออก,เขายังปล่อยให้คนอื่นชิงไป,ดูเหมือนว่าเขาจะรู้ตั้งแต่แรกแล้ว,เคล็ดวิชาสวรรค์ขั้นสุดท้ายนั้น,เป็นการบ่มเพราะคน,ข้าที่บำเพ็ญเคล็ดวิชาสวรรค์ด้วยหนานฮัวบนชั้นฟ้าอย่างจริงจัง,หวังว่าจะตัดผ่านระดับ,คาดไม่ถึงว่าจะยกระดับตัดผ่านระดับได้เมื่อเสียมันไป,ฟู่!"จวงจื่อที่พ่นลมหายใจยาว.
"ยินดีกับเจ้าด้วย!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
จวงจื่อที่สะบัดมือครั้งหนึ่ง,ม่านพลังบนท้องฟ้าก็หายไป.
จวงจื่อที่ดูแคลนจงซาน,ก่อนที่จะกล่าวออกมาเล็กน้อย,"กรรมของเจ้าก้อนใหญ่จริงๆ,ปราชญ์เทพเก้าคนภพหยาง?
ใต้สวรรค์ยังมียอดฝีมืออีกไม่น้อย? ปราชญ์เทพของภพหยินอีก? ดูเหมือนว่าเจ้ากำลังโชคร้าย!"
จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กน้อย,กำลังจะโชคร้าย?
จวงจื่อมองเห็นกรรมของเขาอย่างงั้นรึ? ขั้นที่ 11 ? เคล็ดวิชาสวรรค์ขั้นที่ 11
ไม่ธรรมดาจริงๆ?
"กรรมของข้าอย่างงั้นรึ?
"เจ้ามีกรรมมากมายที่ต้องแบก,กล่าวได้ว่าวันนี้ข้าไม่สามารถจัดการเจ้าได้,นอกจากนี้,
............!”
จวงจื่อที่กล่าวได้ครึ่งประโยค,จ้องมองเฉิงโห่วบนท้องฟ้า,แววตาของเขาที่มีเจตนาร้าย,ชัดเจนว่าเขานั้นก็ต้องระวังเฉิงโห่วเป็นอย่างมาก.
จวงจื่อที่ค่อยๆก้มหน้าลงมองจงซาน,แววตาที่เผยท่าทางเย็นชาออกมา,"ทว่า,สิ่งของของข้า,ไม่มีทางมอบให้เจ้า!"
"ตูมมมม!"
ในโลกใบเล็ก,ที่อยู่ในปากแปดหางสวรรค์,หนานฮัวบนชั้นฟ้าด้านในระเบิดออกมาเสียงดัง,ก่อนที่มันจะแตกสลายกลายเป็นฝุ่นผง.
จวงจื่อที่ทำลายหลักฐานทั้งหมดของเคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัว?
ภายในใจของจงซานที่เผยท่าทางเสียดาย,หากเข้ารู้ล่ะก็เขาคงจะย่อยมันไปแล้ว.
บนท้องฟ้า,เฉิงโห่วที่เต็มไปด้วยความเศร้า,จงเทียนและสิบเซียนบรรพชนที่คอยขวางทำให้เขาลงมาด้านล่างไม่ได้,วันนี้เขารู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก.
ฟิ้ว!
จากพื้นที่ไกลออกไป 12 เซียนบรรพชนที่บินมา.
"อาจารย์,พวกเราได้จัดการจงซานเรียบร้อยแล้ว,นี่คือตราราชวงศ์ของเขา!"อี้ซือฉีด้านหน้าที่ถือตราราชวงศ์ด้วยความตื่นเต้น.
ทว่าในเวลานี้,จงซานที่ถอดหมวกออก,ทุกๆคนที่เห็นเขาเป็นชายชุดดำก่อนหน้านี้,เซียนบรรพชนทั้งสิบสองคนถึงกับแข็งค้าง.
"จง,จงซาน?"
ตราราชวงศ์ในมืออี้ซือฉีถึงกับล่วงหล่นจากมือ.
"นี่,นี่,จวงจื่อ,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"เซียนบรรพชนอีกคนที่ตื่นตระหนกอุทานเสียงหลง.
"วูซซซ!"
เซียนเซิงซือที่นำโลกศพปล่อยเจียงซือร่างเฉินออกมา,ขณะที่จับจ้องมองไปยังกลุ่มเซียนบรรพชนด้านหน้าด้วยความระมัดระวัง,เซียนบรรพชนด้านหน้าที่ใบหน้าบิดเบี้ยวเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,ก่อนหน้านี้เป็นจงซานตัวปลอมอย่างงั้นรึ?
ก่อนหน้านี้เป็นของปลอม,และจวงจื่อจริงรึ? เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? พวกเขาที่เข้าใจผิดอีกแล้วรึ?
12 เซียนบรรพชนที่เวลานี้ทั้งอับอายและเศร้าใจ.
"ไปรวบรวมศิษย์ทั้งหมด,พวกเราจะออกจากดินแดนเสี่ยวเมิ่ง!"จวงจื่อเอ่ยออกมาเบาๆ,ไมได้ตำหนิคนอื่น.
"ออกไป?
อาจารย์,พวกเราจะไปใหน?"อี้ซือฉีที่เอ่ยเสียงสั่น.
"ออกจากทวีปภาคเหนือ!"จวงจื่อที่สูดหายใจลึก.
"ครับ!"อี้ซือฉีที่ตอบรับด้วยใบหน้าอัปลักษณ์.
จงซานที่ไม่กล่าวอะไร,จวงจื่อว่าไม่สามารถสังหารเขาให้ตายได้,ทว่าเขาเองก็ไม่สามารถสังหารจวงจื่อให้ตายได้เช่นกัน,ในเมื่อจวงจื่อเลือกที่จะไปจากทวีปภาคเหนือ,เขาเองก็ไม่ขวางเช่นกัน.
จากนั้น,คนของวิหารจวงจื่อก็ถูกรวบรวมมาทั้งหมด,พวกเขาที่บินเต็มท้องฟ้า.
ก่อนที่จะไป,จวงจื่อที่หันมามองจงซาน,"สิ่งนั้น,ข้าจะกลับมาชิงแน่,หวังว่าเจ้าจะไม่ตายไปก่อน!"
"ข้าจะรอด้วยความเคารพ!"จงซานที่เอ่ยอย่างเคร่งขรึม.
"ฟิ้ว!"จวงจื่อที่สะบัดแขนเสื้อ,พาคนของเขาบินออกไปด้านนอก.
"จวงจื่อ,เจ้าต้องการทำอะไร?"
เฉิงโห่วบนอากาศที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,หนีรึ?
จวงจื่อบ้าไปแล้ว? ไม่ใช่ว่าพวกเขาตกลงว่าจะร่วมมือสังหารจงซานหรอกรึ?
จวงจื่อที่เงยหน้าขึ้นมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,จ้องมองเฉิงโห่ว,ท้ายที่สุดก็ไม่กล่าวสิ่งใด,ก่อนที่จะนำศิษย์ของเขาบินตรงไปยังทิศใต้.
ไม่นาน,ทุกคนก็หายไปลับตา.
เฉิงโห่วที่ไม่พอใจ,ไม่พอใจเป็นอย่างมาก,เขาที่กำลังนั่งมองพยัคฆ์และราชสีต่อสู้กัน,ไม่ว่าใครจะพ่ายแพ้เขาก็จะเป็นคนเก็บเกี่ยว,ในเวลานี้จงซานและจวงจื่อกับไม่ตัดสินกัน,แม้แต่จวงจื่อจากไป,มันเป็นเรื่องที่บัดซบยิ่งนัก,หมายความว่าอย่างไรกัน?
จงซาน,เซียนเซิงซือและเจียงซือร่างเฉินเก้าตนที่บินขึ้นไปบนท้องฟ้า,ตรงไปยังทิศทางของเฉิงโห่ว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น