Immortality Chapter 1365 Bursts, cause of disaster!
Chapter 1365 Bursts, cause of disaster!
溃,祸根!
กุย,ต้นเหตุแห่งหายนะ!
ดินแดนเจี่ยทิศเหนือ.
ดินแดนขนาดใหญ่เหนือใต้ที่แยกกั้นด้วยทะเล,ปราชญ์เทพและผู้ใกล้เคียงปราชญ์เทพต่างก็เปิดเทศนา,ประชันกันและกัน.
ผีเสื้อของจวงจื่อที่ยังคงโถมพุ่งกระหน่ำทิศใต้,และบัวทองคำของจงเทียนเองก็โถมกระนำผลักไปยังทิศเหนือ.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายทีบินขึ้นบนท้องฟ้าจดจ้องมองไปยังใจกลางของทะเล.
ท้ายที่สุด,หลังจากที่เฝ้ามองระยะหนึ่ง,พลังทั้งสองที่กระแทกกันเสียงดังสนั่นหวั่นไหวกลายเป็นคลื่นที่ใหญ่โตเกิดขึ้น.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ผีเสื้อที่ใหญ่ยักษ์และบัวสีทองกระแทกเข้าหากัน,ก่อนที่จะแตกสลาย,ห้วงมิติฉีกขาด,คลื่นที่ม้วนกวาดออกไปกระแทกฝั่ง,ท้องทะเลปั่นป่วนอย่างที่สุด,น้ำทะเลที่แทบสลายหายไป.
"ครืนนนนน!"
ผีเสื้อและบัวทองคำปะทะกัน,ผู้เสื้อมากมายที่กลายเป็นเถ้าหายไป,บัวทองคำที่แตกสลาย,ถูกบดขยี้หายไปทั้งหมด,ผู้ฝึกตนมากมายไม่มีใครกล้าเข้าใจ,เพราะแรงกระแทกนั้นทรงพลังน่าหวาดกลัวมาก.
จวงจื่อไม่ใช่ปราชญ์เทพ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถต่อกรกับปราชญ์เทพได้?
ผู้ฝึกตนมากมายต่างก็จ้องมองด้วยความประหลาดใจ.
"วูซซซซ!"
เศษของบัวสีทองที่กระจายไปรอบๆ,ก่อนที่จะกลับมารวมตัวกันใหม่,พร้อมขยายขนาดขึ้นอีก,ทรงพลังกว่าเก่าก่อน.
คลื่นทะเลเวลานี้ราวกับถูกเร้า,ด้วยบัวสีทอง,เวลานี้มันกำลังเคลื่อนไหวไปยังดินแดนเจี่ยทางเหนือ,พลังของจวงจื่อดูเหมือนว่าถูกพลังของจงเทียนกำลังราบ.
"ฟู่!"หลายๆคนที่พ่นลมหายใจยาว.
ใช่,จวงจื่อยังไม่ใช่ปราชญ์เทพ,จะเทียบกับปราชญ์เทพได้อย่างไร?
พลังของคลื่นที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับเคลื่อนมุ่งตรงไปยังเขตแดนเจี่ยทางเหนืออย่างรวดเร็ว.
ดินแดนเจี่ยทางเหนือ,คิ้วของจวงจื่อที่ขมวดไปมา.
"ข้าจะช่วยเจ้า!"เฉิงโห่วที่เผยยิ้มออกมา.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทะเลผีเสื้อ,ทันใดนั้นก็มีประกายสายฟ้าปรากฏขึ้น,สายฟ้าที่มีความเร็วน่าเกรงขาม,พริบตาเดียวก็พุ่งกระแทกคลื่นบนทะเล.
”!”
สายฟ้าฟาดที่ปรากฏขึ้นบนทะเล,สายฟ้ามากมายที่กระแทกไปยังคลื่นที่ใหญ่ยักษ์,ราวกับมีชีวิตของมัน.
"ตูมมมม!"
คลื่นที่ใหญ่โตหยุดลง,ผีเสื้อมากมายเวลานี้ได้รับการสนับสนุนจากสายฟ้าทำให้สามารถผลักคลื่นดังกล่าวกลับคืน.
เฉิงโห่ว,จวงจื่อที่ลงมือพร้อมกับ,กำลังกำราบจงเทียน.
"ครืนนนนน!"
ทั่วทั้งท้องทะเลเวลานี้,คลื่นทะเลที่กำลังส่ายไปมาอย่างรุนแรง,เกิดเป็นคลื่นสึนามิ,กระแทกชายฝั่งกลืนเกาะรอบๆ,การต่อสู้,นี่คือพลังอำนาจของปราชญ์เทพ,เพียงแค่จ้องมองก็ทำให้โลหิตสูบฉีดแล้ว,หลายๆคนที่เฝ้ามองอยู่เวลานี้ต่างก็เผยท่าทางคาดหวังการต่อสู้นี้เป็นอย่างมาก.
จงเทียนที่ไม่รีบเร่ง,แม้ว่าจะถูกโต้กลับมา,ทว่าก็ไม่เร่งรีบกระทำการสิ่งใด.
อีกฝั่งหนึ่ง,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่กำลังเผยท่าทางตื่นเต้นดีใจ,จวงจื่อกำลังชนะ?
ขอเพียงจวงจื่อเอาชนะได้หนึ่งคน,กลุ่มเซียนบรรพชนรวมทั้งจวงจื่อ,แม้แต่เฉิงโห่ว,ย่อมสามารถสังหารจงซานได้!
ทว่าขณะจิตใจของจวงจื่อกำลังฮึกเหิมเป็นอย่างมาก,ดวงตาของจวงจื่อที่หดเกร็ง.
"ตูมมมมม!"
ผีเสื้อมากมายมหาศาลก็ระเบิดหายไป,เวลานี้เหลือเพียงพลังของเฉิงโห่วและจงเทียนที่ปะทะกัน.
"หืม?"สายตาของทุกคนที่จ้องมองจวงจื่อด้วยความสงสัยทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เฉิงโห่วที่เผยท่าทางสงสัย.
"แผนล่อเสื้อออกจากถ้ำ,ส่งเสียงบรูพาตีฝ่าปัจจิม?ข้าประเมินจงซานต่ำไป,เขาส่งคนไปยังดินแดนเสี่ยวเมิ่ง!"จวงจื่อใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์.
声东击西 กลยุทธ์ส่งเสียงบูรพาฝ่าตีประจิม หรือ เซิงตงจี๋ซี กลยุทธ์ที่มีความหมายถึงการโจมตีศัตรู
จะต้องเตรียมการและบุกโจมตีในจุดที่ศัตรูต่างคาดไม่ถึง
เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้ศัตรูตั้งรับได้ถูก
โดยหลอกล่อศัตรูให้เกิดการหลงทิศกับการบุกโจมตีและนำกำลังทหารไปเฝ้าระวังผิดตำแหน่ง
เกิดการหละหลวมต่อกำลังทหารและเปิดโอกาสให้สามารถเอาชนะได้โดยง่าย[
"ไม่ใช่ว่าเจ้าทิ้ง 12
เซียนบรรพชนปกป้องดินแดนเสี่ยวเมิ่งหรอกรึ?"เฉิงโห่วที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ทำไมไม่รู้,พวกเขาไม่สามารถขวางคนของจงซานได้,แม้แต่เข้าไป............!”ใบหน้าของจวงจื่อกลายเป็นอัปลักษณ์.
"เข้าไปใน?"เฉิงโห่วที่สอบถามออกไป.
จวงจื่อที่จ้องมองไปยังเฉิงโห่ว,เห็นชัดเจนว่าเขาไม่ต้องการให้อีกฝ่ายรู้.
"การเทศนาต้องจบเท่านี่,ข้าต้องกลับดินแดนเสี่ยวเมิ่ง!"จวงจื่อกที่กล่าวออกมาในทันที.
"กลับ?จงซานอยู่ที่นี่,กำจัดจงซานก่อน,กลับไปก็ยังไม่สายไม่ใช่รึ?"เฉิงโห่วที่เผยท่าทางสงสัย.
"ไม่ได้,เจ้าพาข้ากลับไปไม่มีเวลาแล้ว,เจ้าต้องเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดิน,เพื่อความเร็ว,จะทำให้เรากลับไปได้เร็วขึ้น!"จวงจื่อที่เผยท่าทางร้อนใจ.
"ไม่ปัญหาอะไร?"เฉิงโห่วที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าจะอธิบายระหว่างทาง!"จวงจื่อที่กล่าวด้วยท่าทางร้อนใจ.
"ตกลง!"เฉิงโห่วที่รับคำในทันที.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทันใดนั้นสายฟ้ามากมายก็สลายหายไป,บัวที่ใหญ่ยักษ์,ก็พวยพุ่งผลักดันทำลายทุกอย่างสลายปาอย่างรวดเร็ว.
"ฟิ้ว!"
จวงจื่อและเฉิงโห่วที่กลายเป็นลำแสงพุ่งขึ้นท้องฟ้าหายไปต่อหน้าทุกคนในทันที.
"วูซซซซ!"
ผู้คนมากมายที่กลายเป็นงงงวย,หมายความว่าอย่างไร?
"จวงจื่อ? เฉิงโห่ว?"
"ไม่คิดจะเอ่ยอะไรเลยรึ?"
"เซียนบรรพชน,คงบอกได้ว่าจวงจื่อไม่สามารถสู้จงเทียนได้?
หากแต่สู้ได้ครึ่งหนึ่ง,จวงจื่อและเฉิงโห่วก็หนีไปอย่างงั้นรึ?"
....................................
..................
......
เสียงดังอื้ออึงที่ดังขึ้น,เสียงต่อว่าต่างๆนาๆที่เกิดขึ้น,สถานการณ์นี้หมายความว่าอย่างไร?
ไม่คิดที่จะเอ่ยอะไรก็จากไปเลยรึ? ไม่ใช่ว่าต้องการสังหารจงซานหรอกรึ?
นี่ยังไม่ได้เริ่มอะไรเลย,ก็หนีไปแล้วรึ?
การเทศนาเต๋าในดินแดนเจี่ยทิศเหนือที่กลายเป็นโกลาหลในทันที.
ทว่าที่ดินแดนเจี่ยทิศใต้,ก็หยุดลงเช่นกัน.
การปะทะกันที่กลางทะเล,หลังจากที่เฉิงโห่วจากไป,ทุกอย่างก็แตกสลายหายไป,คนของต้าเจิ้งที่เริ่มส่งสัญญาณหนู,กับความวุ่นวายที่ดินแดนเจี่ยทิศเหนือ,จงเทียนแน่นอนว่าต้องเข้าใจได้เป็นอย่างดี.
ทันใดนั้น,จงเทียนก็ลุกขึ้นบนแท่นดอกบัวทันที.
"ทุกท่าน,เพราะว่ามีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น,การเทศนาธรรมวันนี้คงต้องจบไว้เพียงเท่านี้,หลังจากนี้หนึ่งปี,ข้าจะหาสถานที่,เปิดเทศนาธรรมอีกครั้ง."จงเทียนเอ่ย.
"ปราชญ์เทพจงเทียนอย่าได้เกรงใจ!"
"ขอบคุณปราชญ์เทพจงเทียน!"
..............................
..................
......
ทันใดนั้น,ทุกคนที่กล่าวขอบคุณด้วยความเคารพ,เรื่องดังกล่าวนี้,ด้วยคำพูดของปราชญ์เทพมีใครสามารถขัดได้,หนึ่งปีหลังจากนี้,นี่ก็ถือว่าเห็นแห่หน้าทุกคนแล้ว,มีอะไรที่พวกเขาที่โอดครวญกัน?
หนึ่งปี? สำหรับผู้ฝึกตนแล้ว,หาได้มีอะไรเลย?
จงเทียนที่บินออกไป,ร่างกายหายไปในทันที.
--------------------------------------------------------------------
ดินแดนเสี่ยวเมิ่ง,วิหารจวงจื่อ,โลกใบเล็กใต้แท่นบูชา.
หนึ่งฝ่ามือ,จงซานที่จ้องมองร่างจำแลงฝ่ายตรงข้าม,จงซานร่างจริงที่ไม่ขยับ,ร่างจำลองฝ่ายตรงข้ามก็ไม่ขยับเช่นกัน.
ความแข็งแกร่งนี้คืออะไร?
หนึ่งฝ่ามือจงซาน,แม้นว่าจะไม่เต็มกำลัง,ทว่าเซียนโบราณทั่วไปไม่มีทางทนได้,และฝ่ายตรงข้ามยังสามารถรับได้ด้วยอย่างงั้นรึ?
เซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?
และไม่ได้มีแค่หนึ่งร่าง,ทว่ามีถึง 10,000
ร่างเลยไม่ใช่รึ?
ในบอลน้ำ,ร่างจำแลงจงซาน,ที่ลืมตาขึ้นช้าๆ,สายตาของทุกคนที่แผ่นจิตสังหารจดจ้องมองมายังผู้บุกรุก.
ใบหน้าของเซียนเซิงซือถึงกับเปลี่ยนสี,ขนทั่วร่างลุกตั้งชูชัน.
เพราะว่าเซียนเซิงซือสามารถมองเห็นได้,ร่างจำแลงจงซานนั้นไม่ธรรมดาเป็นอย่างมาก,เซียนบรรพชนรึ?
นอกจากนี้ยังมีกว่า 10,000ร่างอีก?
"เซิ่งหวัง!"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจขึ้นมาในทันที.
แน่นอนจงซานรับรู้สถานการณ์เวลานี้วิกฤติแล้ว,ร่างกายของเขาที่โจมตีร่างจำแลงไปหนึ่งฝ่ามือ,ฝ่ายตรงข้ามสามารถรับมือได้,ไม่เพียงเท่านั้น,ฝ่ายตรงข้ามยังมีทักษะเทวะกุยอีกด้วย.
"เอ๊ะ?"
ฝ่ามือของจงซานที่กลายเป็นสีเงิน,ทักษะเทวะกุยปรากฏขึ้นพุ่งออกไป.
"ตูมมมม!"ทักษะเทวะกุยได้โจมตีไปอีกรอบ.
จงซานร่างจริงปะทะกับจงซานร่างจำแลง.
ร่างจำแรงของฝ่ายตรงข้ามทรงพลังไม่น้อย.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จงซานที่ใช้พลังมากกว่าเดิม.
"ครืนนนน!"
ด้วยพลังของจงซานที่มากกว่า,จงซานร่างจำแลงที่ถูกกระแทกออกไปหลายร้อยจั้งในที่สุด.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บอลน้ำมากมายที่ระเบิดออกมา.
10,000 จงซาน,ที่ลุกขึ้นยืนเป็นแถว,กลายเป็นกำแพงมนุษย์,จ้องมองเขม็งมายังจงซานร่างจริง.
"เซิ่งหวัง,นี่มัน...?"เซียนเซิงซือที่ขมวดคิ้ว.
"พวกมันมีเพียงทักษะเทวะกุย,นอกจากนี้ยังมีระดับเซียนบรรพชนขั้นที่สอง! ดูเหมือนจะเท่ากับเมื่อครั้งข้าต่อสู้กับจวงจื่อ,ข้าได้เผยวิชาหลายอย่าง,แต่พวกมันใช้ได้เพียงแค่อย่างเดียว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แฮกกก!"เซียนเซิงซือที่สูดหายใจลึก.
หลังจากที่ได้รับการยืนยันคำตอบ,ภายในใจที่ตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก,หนึ่งหมื่นเซียนบรรพชน,ด้วยจำนวนดังกล่าว,การจะกวาดล้างทวีปทิศเหนือกลายเป็นเรื่องง่ายดายไปในทันที.
นอกจากนี้,การที่สามารถสร้างร่างจำแลงได้มากมายขนาดนี้,จวงจื่อต้องมีพลังที่แข็งแกร่งมากมายขนาดใหนกัน.
ทว่าทันใดนั้น,ใบหน้าของเซียนเซิงซือที่กระตุก.
"เซิ่งหวัง,เฉินรู้แล้ว!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"
"ภายในดินแดนเสี่ยวเหมิงนั้น,เทียนเต๋าซ้อนทับกันอยู่,ร่างจำแลงเซียนบรรพชนเหล่านี้,บางทีคงจะเป็นกาฝากเทียนเต๋าจำลอง,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,หากออกนอกอาณาเขตจวงจื่อ,พวกเขาก็ไม่ใช่เซียนบรรพชนอีกต่อไป,พวกเขาเป็นเซียนบรรพชนเพียงแค่ในดินแดนเสี่ยวเมิ่งเท่านั้น,ไม่เช่นนั้นแล้ว,ในโลกหล้านี้คงไม่มีใครสู้กับจวงจื่อได้!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยออกมาในทันที.
"จวงจื่อในดินแดนเสี่ยวเมิ่ง,เขาได้สร้างโลกของตัวเองขึ้นมาอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"เซิ่งหวัง,หากนำร่างจำแลงเหล่านี้ออกจากดินแดนเสี่ยวเมิ่ง,บางที่พวกมันอาจจะพังทะลายลงก็ได้!"เซียนเซิงซือที่เสนอความเห็น.
การจะจัดการ 10,000 เซียนบรรพชน,เซียนเซิงซื้อไม่มีทางทำได้,และก็คิดว่าจงซานเองก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทำสำเร็จ,มีเพียงแต่ต้องโจมตีจุดอ่อนเท่านั้น.
"วูซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
10,000 ร่างจงซานจำแลง,ที่เวลานี้สร้างหลุมน้ำวน
10,000 หลุมขึ้น,กลิ่นอายแรงกดดันที่ไม่ธรรมดา,ทักษะเทวะกุยที่ร้ายกาจ,เวลานี้ดูน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก.
อย่างไรก็ตามจงซานหาได้สนใจ,จงซานร่างจริงที่จ้องมองหนึ่งหมื่นทักษะกุยด้วยสายตาเย็นชา.
"เซิ่งหวัง,พวกเราจะต้องรีบหนีแล้ว!"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางร้อนใจ.
"ไม่จำเป็น!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าไปมา.
"ทักษะเทวะกุย,ที่ข้าแสดงให้จวงจื่อครั้งนั้น,เป็นหายนะที่ข้าจงใจวางยาหายนะให้กับเฉิงโห่วโดยตั้งใจ,ข้าเตรียมที่จะให้พวกเขาลงมือ,ก่อนที่จะตอบโต้กลับคืน,ช่างน่าเสียดายที่แผนการนี้จะต้องจบก่อนเวลา!"จงซานที่ถอนหายใจเบาๆ.
"ทักษะเทวะ,กุย?
ต้นเหตุแห่งหายนะอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
หนึ่งหมื่นหลุมน้ำวนที่ถูกปล่อยออกมา,ทุกพื้นที่ที่มันเคลื่อนผ่าน,ห้วงอากาศที่แตกสลาย,อำนาจทำลายล้างนั้นน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก.
ทว่าจงซานคนเดียว,เวลานี้ยื่นมืออกไป,ก่อนที่จะปรากฏหลุมน้ำวนยักษ์ขึ้น,เพียงแต่ว่าหลุมน้ำวนของจงซานนั้นดูแบนราบต่างจากของร่างจำแลงทั้งหนึ่งหมื่น.
หลุมน้ำวนของฝ่ายตรงข้าม,และหลุมน้ำวนที่บางเรียบเข้าปะทะกัน,ก่อนที่จะหมุนวนไปมาในทันที,การหมุนที่ทวนกันไปมา,ดูแปลกประหลาดคล้ายกับรูปแบบของปลาหยินหยางในค่ายกลบรรพกาลก่อเกิด.
"วูซซซซ!"
ห้วงอากาศที่สั่นไหวเล็กน้อย,หลุมน้ำวนทั้งหนึ่งหมื่นเวลานี้กำลังหมุนกลับคืนด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัว.
"!"จงซานจำแลงทั้งหนึ่งหมื่นเวลานี้เผยท่าทางหวาดผวาออกมา.
ในเวลานั้นจงซานทั้งหนึ่งหมื่นพยายามที่จะใช้ทักษะเทวะกุยออกมาอีกครั้ง,ทว่าช้าเกินกว่าทักษะกุยที่หมุนวนกลับมาหาพวกเขามาก.
"ตูมมมม!"
ทักษะเทวะกุยหลายพันที่กระแทกร่างของจงซานจำแลงเสียงดังสนั่น
ทักษะเทวะกุยที่ทำลายลิขิต!
เป็นทักษะเทวะที่ยากจะต้านทาน,ในเวลานี้มันได้โจมตีออกไปด้วยพลังน่าสะพรึงกลัว.
Chapter 1365 Bursts, cause of disaster!
溃,祸根!
กุย,ต้นเหตุแห่งหายนะ!
ดินแดนเจี่ยทิศเหนือ.
ดินแดนขนาดใหญ่เหนือใต้ที่แยกกั้นด้วยทะเล,ปราชญ์เทพและผู้ใกล้เคียงปราชญ์เทพต่างก็เปิดเทศนา,ประชันกันและกัน.
ผีเสื้อของจวงจื่อที่ยังคงโถมพุ่งกระหน่ำทิศใต้,และบัวทองคำของจงเทียนเองก็โถมกระนำผลักไปยังทิศเหนือ.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายทีบินขึ้นบนท้องฟ้าจดจ้องมองไปยังใจกลางของทะเล.
ท้ายที่สุด,หลังจากที่เฝ้ามองระยะหนึ่ง,พลังทั้งสองที่กระแทกกันเสียงดังสนั่นหวั่นไหวกลายเป็นคลื่นที่ใหญ่โตเกิดขึ้น.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ผีเสื้อที่ใหญ่ยักษ์และบัวสีทองกระแทกเข้าหากัน,ก่อนที่จะแตกสลาย,ห้วงมิติฉีกขาด,คลื่นที่ม้วนกวาดออกไปกระแทกฝั่ง,ท้องทะเลปั่นป่วนอย่างที่สุด,น้ำทะเลที่แทบสลายหายไป.
"ครืนนนนน!"
ผีเสื้อและบัวทองคำปะทะกัน,ผู้เสื้อมากมายที่กลายเป็นเถ้าหายไป,บัวทองคำที่แตกสลาย,ถูกบดขยี้หายไปทั้งหมด,ผู้ฝึกตนมากมายไม่มีใครกล้าเข้าใจ,เพราะแรงกระแทกนั้นทรงพลังน่าหวาดกลัวมาก.
จวงจื่อไม่ใช่ปราชญ์เทพ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถต่อกรกับปราชญ์เทพได้?
ผู้ฝึกตนมากมายต่างก็จ้องมองด้วยความประหลาดใจ.
"วูซซซซ!"
เศษของบัวสีทองที่กระจายไปรอบๆ,ก่อนที่จะกลับมารวมตัวกันใหม่,พร้อมขยายขนาดขึ้นอีก,ทรงพลังกว่าเก่าก่อน.
คลื่นทะเลเวลานี้ราวกับถูกเร้า,ด้วยบัวสีทอง,เวลานี้มันกำลังเคลื่อนไหวไปยังดินแดนเจี่ยทางเหนือ,พลังของจวงจื่อดูเหมือนว่าถูกพลังของจงเทียนกำลังราบ.
"ฟู่!"หลายๆคนที่พ่นลมหายใจยาว.
ใช่,จวงจื่อยังไม่ใช่ปราชญ์เทพ,จะเทียบกับปราชญ์เทพได้อย่างไร?
พลังของคลื่นที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับเคลื่อนมุ่งตรงไปยังเขตแดนเจี่ยทางเหนืออย่างรวดเร็ว.
ดินแดนเจี่ยทางเหนือ,คิ้วของจวงจื่อที่ขมวดไปมา.
"ข้าจะช่วยเจ้า!"เฉิงโห่วที่เผยยิ้มออกมา.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทะเลผีเสื้อ,ทันใดนั้นก็มีประกายสายฟ้าปรากฏขึ้น,สายฟ้าที่มีความเร็วน่าเกรงขาม,พริบตาเดียวก็พุ่งกระแทกคลื่นบนทะเล.
”!”
สายฟ้าฟาดที่ปรากฏขึ้นบนทะเล,สายฟ้ามากมายที่กระแทกไปยังคลื่นที่ใหญ่ยักษ์,ราวกับมีชีวิตของมัน.
"ตูมมมม!"
คลื่นที่ใหญ่โตหยุดลง,ผีเสื้อมากมายเวลานี้ได้รับการสนับสนุนจากสายฟ้าทำให้สามารถผลักคลื่นดังกล่าวกลับคืน.
เฉิงโห่ว,จวงจื่อที่ลงมือพร้อมกับ,กำลังกำราบจงเทียน.
"ครืนนนนน!"
ทั่วทั้งท้องทะเลเวลานี้,คลื่นทะเลที่กำลังส่ายไปมาอย่างรุนแรง,เกิดเป็นคลื่นสึนามิ,กระแทกชายฝั่งกลืนเกาะรอบๆ,การต่อสู้,นี่คือพลังอำนาจของปราชญ์เทพ,เพียงแค่จ้องมองก็ทำให้โลหิตสูบฉีดแล้ว,หลายๆคนที่เฝ้ามองอยู่เวลานี้ต่างก็เผยท่าทางคาดหวังการต่อสู้นี้เป็นอย่างมาก.
จงเทียนที่ไม่รีบเร่ง,แม้ว่าจะถูกโต้กลับมา,ทว่าก็ไม่เร่งรีบกระทำการสิ่งใด.
อีกฝั่งหนึ่ง,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่กำลังเผยท่าทางตื่นเต้นดีใจ,จวงจื่อกำลังชนะ?
ขอเพียงจวงจื่อเอาชนะได้หนึ่งคน,กลุ่มเซียนบรรพชนรวมทั้งจวงจื่อ,แม้แต่เฉิงโห่ว,ย่อมสามารถสังหารจงซานได้!
ทว่าขณะจิตใจของจวงจื่อกำลังฮึกเหิมเป็นอย่างมาก,ดวงตาของจวงจื่อที่หดเกร็ง.
"ตูมมมมม!"
ผีเสื้อมากมายมหาศาลก็ระเบิดหายไป,เวลานี้เหลือเพียงพลังของเฉิงโห่วและจงเทียนที่ปะทะกัน.
"หืม?"สายตาของทุกคนที่จ้องมองจวงจื่อด้วยความสงสัยทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เฉิงโห่วที่เผยท่าทางสงสัย.
"แผนล่อเสื้อออกจากถ้ำ,ส่งเสียงบรูพาตีฝ่าปัจจิม?ข้าประเมินจงซานต่ำไป,เขาส่งคนไปยังดินแดนเสี่ยวเมิ่ง!"จวงจื่อใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์.
声东击西 กลยุทธ์ส่งเสียงบูรพาฝ่าตีประจิม หรือ เซิงตงจี๋ซี กลยุทธ์ที่มีความหมายถึงการโจมตีศัตรู
จะต้องเตรียมการและบุกโจมตีในจุดที่ศัตรูต่างคาดไม่ถึง
เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้ศัตรูตั้งรับได้ถูก
โดยหลอกล่อศัตรูให้เกิดการหลงทิศกับการบุกโจมตีและนำกำลังทหารไปเฝ้าระวังผิดตำแหน่ง
เกิดการหละหลวมต่อกำลังทหารและเปิดโอกาสให้สามารถเอาชนะได้โดยง่าย[
"ไม่ใช่ว่าเจ้าทิ้ง 12
เซียนบรรพชนปกป้องดินแดนเสี่ยวเมิ่งหรอกรึ?"เฉิงโห่วที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ทำไมไม่รู้,พวกเขาไม่สามารถขวางคนของจงซานได้,แม้แต่เข้าไป............!”ใบหน้าของจวงจื่อกลายเป็นอัปลักษณ์.
"เข้าไปใน?"เฉิงโห่วที่สอบถามออกไป.
จวงจื่อที่จ้องมองไปยังเฉิงโห่ว,เห็นชัดเจนว่าเขาไม่ต้องการให้อีกฝ่ายรู้.
"การเทศนาต้องจบเท่านี่,ข้าต้องกลับดินแดนเสี่ยวเมิ่ง!"จวงจื่อกที่กล่าวออกมาในทันที.
"กลับ?จงซานอยู่ที่นี่,กำจัดจงซานก่อน,กลับไปก็ยังไม่สายไม่ใช่รึ?"เฉิงโห่วที่เผยท่าทางสงสัย.
"ไม่ได้,เจ้าพาข้ากลับไปไม่มีเวลาแล้ว,เจ้าต้องเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดิน,เพื่อความเร็ว,จะทำให้เรากลับไปได้เร็วขึ้น!"จวงจื่อที่เผยท่าทางร้อนใจ.
"ไม่ปัญหาอะไร?"เฉิงโห่วที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าจะอธิบายระหว่างทาง!"จวงจื่อที่กล่าวด้วยท่าทางร้อนใจ.
"ตกลง!"เฉิงโห่วที่รับคำในทันที.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทันใดนั้นสายฟ้ามากมายก็สลายหายไป,บัวที่ใหญ่ยักษ์,ก็พวยพุ่งผลักดันทำลายทุกอย่างสลายปาอย่างรวดเร็ว.
"ฟิ้ว!"
จวงจื่อและเฉิงโห่วที่กลายเป็นลำแสงพุ่งขึ้นท้องฟ้าหายไปต่อหน้าทุกคนในทันที.
"วูซซซซ!"
ผู้คนมากมายที่กลายเป็นงงงวย,หมายความว่าอย่างไร?
"จวงจื่อ? เฉิงโห่ว?"
"ไม่คิดจะเอ่ยอะไรเลยรึ?"
"เซียนบรรพชน,คงบอกได้ว่าจวงจื่อไม่สามารถสู้จงเทียนได้?
หากแต่สู้ได้ครึ่งหนึ่ง,จวงจื่อและเฉิงโห่วก็หนีไปอย่างงั้นรึ?"
....................................
..................
......
เสียงดังอื้ออึงที่ดังขึ้น,เสียงต่อว่าต่างๆนาๆที่เกิดขึ้น,สถานการณ์นี้หมายความว่าอย่างไร?
ไม่คิดที่จะเอ่ยอะไรก็จากไปเลยรึ? ไม่ใช่ว่าต้องการสังหารจงซานหรอกรึ?
นี่ยังไม่ได้เริ่มอะไรเลย,ก็หนีไปแล้วรึ?
การเทศนาเต๋าในดินแดนเจี่ยทิศเหนือที่กลายเป็นโกลาหลในทันที.
ทว่าที่ดินแดนเจี่ยทิศใต้,ก็หยุดลงเช่นกัน.
การปะทะกันที่กลางทะเล,หลังจากที่เฉิงโห่วจากไป,ทุกอย่างก็แตกสลายหายไป,คนของต้าเจิ้งที่เริ่มส่งสัญญาณหนู,กับความวุ่นวายที่ดินแดนเจี่ยทิศเหนือ,จงเทียนแน่นอนว่าต้องเข้าใจได้เป็นอย่างดี.
ทันใดนั้น,จงเทียนก็ลุกขึ้นบนแท่นดอกบัวทันที.
"ทุกท่าน,เพราะว่ามีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น,การเทศนาธรรมวันนี้คงต้องจบไว้เพียงเท่านี้,หลังจากนี้หนึ่งปี,ข้าจะหาสถานที่,เปิดเทศนาธรรมอีกครั้ง."จงเทียนเอ่ย.
"ปราชญ์เทพจงเทียนอย่าได้เกรงใจ!"
"ขอบคุณปราชญ์เทพจงเทียน!"
..............................
..................
......
ทันใดนั้น,ทุกคนที่กล่าวขอบคุณด้วยความเคารพ,เรื่องดังกล่าวนี้,ด้วยคำพูดของปราชญ์เทพมีใครสามารถขัดได้,หนึ่งปีหลังจากนี้,นี่ก็ถือว่าเห็นแห่หน้าทุกคนแล้ว,มีอะไรที่พวกเขาที่โอดครวญกัน?
หนึ่งปี? สำหรับผู้ฝึกตนแล้ว,หาได้มีอะไรเลย?
จงเทียนที่บินออกไป,ร่างกายหายไปในทันที.
--------------------------------------------------------------------
ดินแดนเสี่ยวเมิ่ง,วิหารจวงจื่อ,โลกใบเล็กใต้แท่นบูชา.
หนึ่งฝ่ามือ,จงซานที่จ้องมองร่างจำแลงฝ่ายตรงข้าม,จงซานร่างจริงที่ไม่ขยับ,ร่างจำลองฝ่ายตรงข้ามก็ไม่ขยับเช่นกัน.
ความแข็งแกร่งนี้คืออะไร?
หนึ่งฝ่ามือจงซาน,แม้นว่าจะไม่เต็มกำลัง,ทว่าเซียนโบราณทั่วไปไม่มีทางทนได้,และฝ่ายตรงข้ามยังสามารถรับได้ด้วยอย่างงั้นรึ?
เซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?
และไม่ได้มีแค่หนึ่งร่าง,ทว่ามีถึง 10,000
ร่างเลยไม่ใช่รึ?
ในบอลน้ำ,ร่างจำแลงจงซาน,ที่ลืมตาขึ้นช้าๆ,สายตาของทุกคนที่แผ่นจิตสังหารจดจ้องมองมายังผู้บุกรุก.
ใบหน้าของเซียนเซิงซือถึงกับเปลี่ยนสี,ขนทั่วร่างลุกตั้งชูชัน.
เพราะว่าเซียนเซิงซือสามารถมองเห็นได้,ร่างจำแลงจงซานนั้นไม่ธรรมดาเป็นอย่างมาก,เซียนบรรพชนรึ?
นอกจากนี้ยังมีกว่า 10,000ร่างอีก?
"เซิ่งหวัง!"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจขึ้นมาในทันที.
แน่นอนจงซานรับรู้สถานการณ์เวลานี้วิกฤติแล้ว,ร่างกายของเขาที่โจมตีร่างจำแลงไปหนึ่งฝ่ามือ,ฝ่ายตรงข้ามสามารถรับมือได้,ไม่เพียงเท่านั้น,ฝ่ายตรงข้ามยังมีทักษะเทวะกุยอีกด้วย.
"เอ๊ะ?"
ฝ่ามือของจงซานที่กลายเป็นสีเงิน,ทักษะเทวะกุยปรากฏขึ้นพุ่งออกไป.
"ตูมมมม!"ทักษะเทวะกุยได้โจมตีไปอีกรอบ.
จงซานร่างจริงปะทะกับจงซานร่างจำแลง.
ร่างจำแรงของฝ่ายตรงข้ามทรงพลังไม่น้อย.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จงซานที่ใช้พลังมากกว่าเดิม.
"ครืนนนน!"
ด้วยพลังของจงซานที่มากกว่า,จงซานร่างจำแลงที่ถูกกระแทกออกไปหลายร้อยจั้งในที่สุด.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บอลน้ำมากมายที่ระเบิดออกมา.
10,000 จงซาน,ที่ลุกขึ้นยืนเป็นแถว,กลายเป็นกำแพงมนุษย์,จ้องมองเขม็งมายังจงซานร่างจริง.
"เซิ่งหวัง,นี่มัน...?"เซียนเซิงซือที่ขมวดคิ้ว.
"พวกมันมีเพียงทักษะเทวะกุย,นอกจากนี้ยังมีระดับเซียนบรรพชนขั้นที่สอง! ดูเหมือนจะเท่ากับเมื่อครั้งข้าต่อสู้กับจวงจื่อ,ข้าได้เผยวิชาหลายอย่าง,แต่พวกมันใช้ได้เพียงแค่อย่างเดียว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แฮกกก!"เซียนเซิงซือที่สูดหายใจลึก.
หลังจากที่ได้รับการยืนยันคำตอบ,ภายในใจที่ตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก,หนึ่งหมื่นเซียนบรรพชน,ด้วยจำนวนดังกล่าว,การจะกวาดล้างทวีปทิศเหนือกลายเป็นเรื่องง่ายดายไปในทันที.
นอกจากนี้,การที่สามารถสร้างร่างจำแลงได้มากมายขนาดนี้,จวงจื่อต้องมีพลังที่แข็งแกร่งมากมายขนาดใหนกัน.
ทว่าทันใดนั้น,ใบหน้าของเซียนเซิงซือที่กระตุก.
"เซิ่งหวัง,เฉินรู้แล้ว!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"
"ภายในดินแดนเสี่ยวเหมิงนั้น,เทียนเต๋าซ้อนทับกันอยู่,ร่างจำแลงเซียนบรรพชนเหล่านี้,บางทีคงจะเป็นกาฝากเทียนเต๋าจำลอง,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,หากออกนอกอาณาเขตจวงจื่อ,พวกเขาก็ไม่ใช่เซียนบรรพชนอีกต่อไป,พวกเขาเป็นเซียนบรรพชนเพียงแค่ในดินแดนเสี่ยวเมิ่งเท่านั้น,ไม่เช่นนั้นแล้ว,ในโลกหล้านี้คงไม่มีใครสู้กับจวงจื่อได้!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยออกมาในทันที.
"จวงจื่อในดินแดนเสี่ยวเมิ่ง,เขาได้สร้างโลกของตัวเองขึ้นมาอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"เซิ่งหวัง,หากนำร่างจำแลงเหล่านี้ออกจากดินแดนเสี่ยวเมิ่ง,บางที่พวกมันอาจจะพังทะลายลงก็ได้!"เซียนเซิงซือที่เสนอความเห็น.
การจะจัดการ 10,000 เซียนบรรพชน,เซียนเซิงซื้อไม่มีทางทำได้,และก็คิดว่าจงซานเองก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทำสำเร็จ,มีเพียงแต่ต้องโจมตีจุดอ่อนเท่านั้น.
"วูซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
10,000 ร่างจงซานจำแลง,ที่เวลานี้สร้างหลุมน้ำวน
10,000 หลุมขึ้น,กลิ่นอายแรงกดดันที่ไม่ธรรมดา,ทักษะเทวะกุยที่ร้ายกาจ,เวลานี้ดูน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก.
อย่างไรก็ตามจงซานหาได้สนใจ,จงซานร่างจริงที่จ้องมองหนึ่งหมื่นทักษะกุยด้วยสายตาเย็นชา.
"เซิ่งหวัง,พวกเราจะต้องรีบหนีแล้ว!"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางร้อนใจ.
"ไม่จำเป็น!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าไปมา.
"ทักษะเทวะกุย,ที่ข้าแสดงให้จวงจื่อครั้งนั้น,เป็นหายนะที่ข้าจงใจวางยาหายนะให้กับเฉิงโห่วโดยตั้งใจ,ข้าเตรียมที่จะให้พวกเขาลงมือ,ก่อนที่จะตอบโต้กลับคืน,ช่างน่าเสียดายที่แผนการนี้จะต้องจบก่อนเวลา!"จงซานที่ถอนหายใจเบาๆ.
"ทักษะเทวะ,กุย?
ต้นเหตุแห่งหายนะอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
หนึ่งหมื่นหลุมน้ำวนที่ถูกปล่อยออกมา,ทุกพื้นที่ที่มันเคลื่อนผ่าน,ห้วงอากาศที่แตกสลาย,อำนาจทำลายล้างนั้นน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก.
ทว่าจงซานคนเดียว,เวลานี้ยื่นมืออกไป,ก่อนที่จะปรากฏหลุมน้ำวนยักษ์ขึ้น,เพียงแต่ว่าหลุมน้ำวนของจงซานนั้นดูแบนราบต่างจากของร่างจำแลงทั้งหนึ่งหมื่น.
หลุมน้ำวนของฝ่ายตรงข้าม,และหลุมน้ำวนที่บางเรียบเข้าปะทะกัน,ก่อนที่จะหมุนวนไปมาในทันที,การหมุนที่ทวนกันไปมา,ดูแปลกประหลาดคล้ายกับรูปแบบของปลาหยินหยางในค่ายกลบรรพกาลก่อเกิด.
"วูซซซซ!"
ห้วงอากาศที่สั่นไหวเล็กน้อย,หลุมน้ำวนทั้งหนึ่งหมื่นเวลานี้กำลังหมุนกลับคืนด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัว.
"!"จงซานจำแลงทั้งหนึ่งหมื่นเวลานี้เผยท่าทางหวาดผวาออกมา.
ในเวลานั้นจงซานทั้งหนึ่งหมื่นพยายามที่จะใช้ทักษะเทวะกุยออกมาอีกครั้ง,ทว่าช้าเกินกว่าทักษะกุยที่หมุนวนกลับมาหาพวกเขามาก.
"ตูมมมม!"
ทักษะเทวะกุยหลายพันที่กระแทกร่างของจงซานจำแลงเสียงดังสนั่น
ทักษะเทวะกุยที่ทำลายลิขิต!
เป็นทักษะเทวะที่ยากจะต้านทาน,ในเวลานี้มันได้โจมตีออกไปด้วยพลังน่าสะพรึงกลัว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น