Immortality Chapter 1364 Zhuangzi that terror secret
Chapter 1364 Zhuangzi that terror secret
庄子那恐怖的秘密
ความลับที่น่าสะพรึงของจวงจื่อ.
ดินแดนเจี่ยทางเหนือ,ดินแดนเจี่ยทางใต้,กั้นด้วยทะเล,ทว่าในวันนี้กลายเป็นจุดสนใจของคนทั่วทวีปภาคเหนือ.
ดินแดนเจี่ยทางเหนือ,ปรากฏภาพเงาของผีเสื้อมากมายโบยบินไปทั่วทุกสารทิศ,เป็นผีเสื้อที่จะนำทุกเข้าเข้าสู่ดินแดนฝัน,ส่องประกายแสงวับวาวตัดกับแสงจากท้องฟ้า,แผ่ออกไปรอบๆ,มีผีเสื้อมากมายมหาศาลทั่วดินแดน.
ผีเสื้อที่มากมายล้นผ่านห้วงทะเล,ผีเสื้อที่มีรัศมีแสงเก้าสี,ขนาดใหญ่ที่กำลังเคลื่อนไหวมายังดินแดนเจี่ยทางใต้.
เหล่าผู้ฝึกตนในดินแดนเจี่ยทิศเหนือ,ได้เข้าสู่ดินแดนเต๋าของจวงจื่อ,ทุกคนดวงตาเบิกกว้าง,มองเห็นภาพที่กว้างใหญ่ไพศาล.
ดินแดนเจี่ยทางใต้,จงเทียนที่เทศนาธรรม.
อำนาจของปราชญ์เทพที่แผ่ออกไปปรากฏคลื่นนับล้านลานเข้าปะทะกับผีเสื้อบนทะเลทำให้พื้นที่ทะเลกำลังวุ่นวายโกลาหล.
จงเทียนที่เผยยิ้มเล็กน้อย.
”卍!”
ที่บนศีรษะของจงเทียนนั้นมีอักขระ”卍!” พร้อมกับแผ่นอักขระ”卍!”ขนาดเล็กสีทองมากมายกระจายออกไปรอบๆทำให้พื้นที่ส่องแสงเรืองรองไปทั่วดินแดน.
แสงสีทองที่แผ่ออกไปเป็นคลื่นกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,ม้วนกวาดพุ่งไปยังทะเล,เข้าปะทะกับผีเสื้อที่ข้ามผ่านมาเป็นระยะๆ.
แสงสีทองที่แผ่ออกไปรอบๆ,ปรากฏดอกบัวสีทองขึ้นที่บนท้องทะเลด้วย.
เหล่าผู้ฝึกตนที่ได้ฟังเทศนาธรรมของปราชญ์เทพ,ถึงกับลุกขึ้นยืน,เพราะว่าทุกคนสัมผัสได้ว่าเวลานี้ไม่ใช่แค่เทศนาธรรมแล้ว.
แม้นว่าจะไม่สามารถมองเห็นเหล่าผู้เสื้อที่อยู่ไกลออกไป,ทว่าก็สามารถมองเห็นบัวสีทองได้,ทุกคนพอคาดเดาได้ว่าเวลานี้กำลังเกิดการปะทะกันของจวงจื่อและจงเทียนแล้ว!
เหล่าเซียนบรรพชนบางคนที่สงสัยบินขึ้นไป,จดจ้องมองไปยังทิศทางที่บัวสีทองปรากฏปะทะกันกับผีเสื้อ,จดจ้องมองใครที่จะเหนือกว่ากัน.
กล่าวได้ว่า,ทั้งสองที่เทศนาธรรม,พร้อมกับปลดปล่อยผีเสื้อและดอกบัวยักษ์ปะทะกัน,ทำให้พื้นที่ดังกล่าวส่องประกายแสงสว่างเจิดจรัสเป็นอย่างมาก.
-------------------------------------------------------
ดินแดนเสี่ยวเมิ่ง.
"ฟิ้ว!"
จงซาน,เซียนเซิงซือ,จวงจื่อที่เข้ามาด้านในดินแดนเสี่ยวเมิง,เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางจริงจังขึ้นมาทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางสงสัย.
"ผิดปรกติ!"เซียนเซิงซือที่ใบหน้าเปลี่ยนสี.
"มีอะไรผิดปรกติอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
เพียงแค่เข้ามา,ไม่ใช่ว่าเซียนเซิงซือก็พบเรื่องผิดปรกติเลยรึ?
"เซิ่งหวัง,เรื่องนี้............?”เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
จากนั้น,เซียนเซิงซือที่บินออกไปยังทะเลอย่างรวดเร็ว.
"เซิ่งหวัง,ท่านรู้สึกว่าเทียนเต๋าที่นี่,แตกต่างกันหรือไม่!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"แตกต่างอย่างงั้นรึ?
ดวงตาของจงซานที่หลับลงชั่วครู่.
"ไม่! เจ้าพบอะไรแตกต่างอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ผู้ใต้บังคับบัญชามีวิชาบางอย่าง,ก่อนหน้านี้เมื่อครั้งเข้าไปในโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลาที่ดวงตามืดบอก,ก็สามารถสัมผัสได้ถึงเทียนเต๋าของโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลาได้,เซิ่งหวังท่านไม่รู้สึกหรือว่าเทียนเต๋าที่นี่,มันซ้อนทับกัน?"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ซ้อนทับอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เทียนเต๋าน้ำ,ทว่าที่นี่กับมีเทียนเต๋าจำลองธาตุน้ำอีกหนึ่ง,ทั้งสองกำลังซ้อนทับอยู่ในพื้นที่เดียวกัน."เซียนเซิงซือกล่าว.
"หืม?"
จงซานที่รับตา,ตรวจสอบสัมผัสอย่างระมัดระวัง,หลังจากนั้นครู่หนึ่ง,จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,"ข้าไม่สามารถสัมผัสได้!"
"ทว่า,ข้าเชื่อในคำพูดของเจ้าในดินแดนเสี่ยวเมิ่งนั้นมีความลับที่ไม่ธรรมดาซ่อนเอาไว้,ไปเถอะ,ไปยังวิหารจวงจื่อกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
ทั้งสามที่เดินทางไปยังวิหารจวงจื่อ,ด้วยระดับเซียนบรรพชน,ทำให้สามารถเคลื่อนไหวได้ด้วยความเร็วสูง.
จากนั้น,ทั้งสามที่เดินทางมาถึงที่ด้านนอกวิหารจวงจื่อ.
"ฟิ้ว!"เวลานั้นปรากฏร่างหนึ่งขึ้น,เป็นชายในชุดสีน้ำเงิน.
"อา,อาจารย์?"ชายในชุดสีน้ำเงินที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
"อืม!"จวงจื่อที่พยักหน้ารับ.
ทว่าหลังจากนั้น,ชายในชุดสีน้ำเงินที่รู้สึกขนลุกทั่วร่าง!
"ไม่ใช่,อาจารย์บออกว่าจะเดินทางไปยังดินแดนเจี่ยทางเหนือ,เจ้าเป็นใคร?"ชายในชุดสีน้ำเงินที่กล่าวออกมาในทันที.
ใบหน้าของจวงจื่อยังคงสุขุม,กล่าวออกมาเบาๆ,"ซือฉีเจ้าทำได้ดีมาก,ไม่ทำให้อาจารย์ผิดหวัง!"
"อืม?"ชายในชุดสีน้ำเงินที่ตำใจเล็กน้อย.
จากนั้น,ดวงตาของจวงจื่อ,ที่ปรากฏเป็นเนตรดอกเหมยขึ้นในทันที.
"เนตรดอกเหมย?
เจ้า,เป็นอาจารย์ข้าอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีน้ำเงินที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ทว่าแววตาก็ยังสงสัย.
เนตรดอกเหมอย,วิชาเลียนแบบ,ความจริงข้อนี้,ใต้หล้านับว่ามีน้อยมาก,แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มี,ไม่สามารถที่จะสรุปได้ว่าใช่หรือไม่?
"วูซซซ!"
ต้าเต๋าที่ปรากฏขึ้น,ผีเสื้อมากมายที่รวมตัวกัน.
ชายในชุดสีน้ำเงินที่ดวงตาเบิกกว้าง,ทว่าที่ไกลออกไปปรากฏร่าง
7-8 ปรากฏขึ้น.
"อาจารย์?"ที่ไกลออกไปนั้นมีคนที่รับรู้การปรากฏตัวของจวงจื่อได้ในทันที.
"อาวุโสจวงจื่อ? ท่านกลับมาอย่างงั้นรึ?
แล้วสองคนนี้ล่ะ?"ชายในชุดสีเทาสอบถาม.
ต้าเต๋าจวงจื่อ,นั้นพิเศษมาก,รวมทั้งเนตรดอกเหมย,เวลานี้ยังจะมีใครไม่เชื่อกัน?
"ที่ฝั่งนั้น,ข้าได้ให้เฉิงโห่วจัดการ!"จวงจื่อกล่าว.
"หืม!"ทุกคนพยักหน้ารับ.
"ทั้งสองคน,เป็นคนของตระกูลหวงกู่,พวกเรามีเรื่องที่ต้องประชุมกัน."จวงจื่อกล่าว.
"ตระกูลหวงกู่?"ทุกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจ,และเผยท่าทางสับสนไปด้วยเช่นกัน.
"ทุกท่าน,ทว่าขอให้ทุกท่านถอยออกมาจากวิหารของข้าชั่วคราวก่อน,พวกเรามีเรื่องสำคัญที่ต้องจัดการ,หลังจากจัดการแล้ว,ทุกท่านค่อยกลับคืนมา."จวงจื่อกล่าว.
"อาวุโสจวงจื่อเกรงใจไปแล้ว,ข้าและคนอื่นๆจะช่วยอยู่รอบๆในรัศมีหนึ่งล้านลี้เพื่อปกป้องท่าน!"หนึ่งในนั้นเอ่ย.
"ดี,ขอบคุณทุกท่าน!"จวงจื่อพยักหน้ารับ.
"จวงจื่อเกรงใจไปแล้ว!"
"ไม่ได้มากมายเลย!"
..................
............
ทุกคนที่กล่าวอย่างเจียมตน,จากนั้นเหล่าเซียนบรรพชนก็ออกมาอยู่ด้านนอกวิหารจวงจื่อ,ในรัศมีหนึ่งล้านลี้.
ภายในวิหารจวงจื่อเองศิษย์ทุกคน,เวลานี้ถูกสั่งให้ออกมาทั้งหมด.
ในเวลานี้ภายในรัศมีร้อยล้านลี้ไม่มีผู้ใด,จวงจื่อที่สะบัดมือ,สร้างหมอกมากมายปกคลุม,ปกปิดพื้นที่ทั้งหมดเอาไว้.
"เซียนเซิงซือ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.
หากจวงจื่อตัวจริงอยู่ที่นี่,คงบ้าคลั่งกระอักโลหิตอย่างแน่นอน,การเตรียมตัวอย่างระมัดระวังของเขา,แม้แต่เชิญเซียนบรรพชนสิบคนจากด้านนออกมา,รวมทั้งศิษย์เซียนบรรพชนของเขาอีกสองคน,รวมเป็นเซียนบรรพชน
12 คนเพื่อปกปิด,มีค่ายกลขนาดใหญ่ปกคลุม,หากแต่วิหารของเขากลับถูกทะลวงเข้าไปง่าย?
นอกจากนี้ เซียนบรรพชนทั้งสิบสองยังอาสาคุ้มกันอีก?
ปล่อยให้จงซานเข้าไปขุดค้นหาสมบัติอย่างงั้นรึ?
ด้วยทักษะเทวะแม่พิมพ์,เป็นทักษะเทวะที่บ้าคลั่งมาก.
เซียนเซิงซือในเวลานี้ที่ถึงกับงงงวยเช่นกัน,ด้วยเชาว์ปัญญาที่แตกต่างกันมากมาย,ก่อนหน้านี้อสูรแม่พิมพ์ไม่มีเชาว์ปัญญาที่สูงนัก,ทำให้เผยจุดอ่อน,หากแต่ในเวลานี้ด้วยการใช้ของเซิ่งหวัง,ทักษะเทวะนี้กลายเป็นที่น่าสะพรึงไปแล้ว.
เซียนเซิงซือที่สูดหายใจลึก,ก่อนที่จะช่วยจงซานตรวจสอบพื้นที่รอบๆทันที.
จงซานที่เข้ามาภายในวิหารจวงจื่อบนแท่นบูชากลาง.
แท่นบูชาที่วางเปล่า,สถานที่ตรงนั้นมีรูปปั้นของจวงจื่อในห้องโถงทิศเหนือ,รูปปั้นที่นั่งอยู่บนอาสนะ.
สัมผัสเทวะของจงซานที่กวาดออกไปรอบๆ,สำรวจทุกส่วนในห้องโถง,หากแต่ไม่สามารถพบอะไรที่พิเศษได้เลย.
"ครืนนน!"
จากนั้นผีเสือมากมายที่กระจายออกไปรอบๆร่างของจวงจื่อ,ผีเสื้อที่ฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง,หากแต่เป็นอะไรที่แปลก,ผีเสื้อเหล่านั้นได้หลบไม่เข้าใกล้อาสนะ(ผ้ารองนั่ง).
"เซียนเซิงซือ!"จงซานที่ส่งข้อความออกไป.
เซียนเซิงซือจากพื้นที่ไกลออกไป,ได้เร่งรีบเข้ามาในห้องโถงดังกล่าวในทันที.
"ผีเสื้อ? ที่อาสนะนั่นมีปัญหาบางอย่าง!"จงซานกล่าว.
"อืม!"เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.
จากนั้น,เซียนเซิงซือที่นำพูกันออกมา,จากนั้นเขาที่เฉือนฝ่ามือของตัวเอง,ปรากฏแอ่งโลหิตขึ้น.
จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เซียนเซิงซือที่จุ่มพู่กันลงบนโลหิต,ก่อนที่จะเริ่มวาดเขียนอะไรบางอย่างบนอาสนะ.
"เซียนเซิงซือ,ท่าน?"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"โลหิตของเฉินนั้น,ถูกฟ้าดินทอดทิ้ง,ดินแดนเสี่ยวเมิ่ง,มีเทียนเต๋าทับซ้อน,จำเป็นต้องใช้โลหิตดังกล่าวอาบ,เทียนเต๋าและเทียนเต๋าจำลอง,ในเมื่อไม่รู้ว่าจวงจื่อซ่อนอะไรเอาไว้ในอาสนะ,เฉินจึงคิดที่จะทำลายมัน."เซียนเซิงซือที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ตูมมมม!"
เกิดการระเบิด,อาสนะที่ระเบิดเสียงดัง,บนพื้น,ปรากฏเป็นถ้ำที่ลึกเข้าไปในทันที.
มีถ้ำด้านใน,มีกลิ่นอายที่แปลกประหลาด,ดูเหมือนห้วงมิติบางอย่าง.
"เข้าไปดูกัน!"จงซานที่เข้าไปด้านในทันที.
"จวงจื่อ"(ร่างแปลงแปดหาง)
และเซียนเซิงซือที่ตามเข้าไปด้านใน,ถ้ำดังกล่าวนั้นมีความลึกถึงหมื่นลี้,ทว่าทั้งสามก็เข้าไปถึงเพียงเสี้ยวอึดใจ.
"วูซซซซ!"
ที่ด้านหน้าของทั้งสามปรากฏเป็นเหมือนกับโลกใบเล็กขึ้นมา.
"นี่,โลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้ยังเป็นโลกใบเล็กผันเปลี่ยน?"
"เทียนเต๋า,ในโลกใบเล็กนี้,มีเทียนเต๋าจำลองขนาดใหญ่อย่างคาดไม่ถึง."เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ส่วน,จงซานในเวลานี้ไม่ได้กล่าวสิ่งใด.
จงซานที่ร่อนลงพื้น,แววตาที่จ้องมองเข้าไปด้านใน,ที่กลางอากาศนั้นมีลูกทรงกลมมากมายลอยอยู่.
ภายในลูกทรงกลมนั้น,เหมือนว่าจะมีอะไรบางอย่าง,เป็นของเหลวมีร่างของมนุษย์ที่ไม่มีผิวหนัก,ถูกปกคลุมด้วยโลหิต,ทว่าร่างมนุษย์นั้นกำลังเติบโต,สามารถมองเห็นมันได้ด้วยตาเหล่า,ก้ามเนื้อที่ค่อยๆเติบโตอย่างรวดเร็ว,ช้าๆจวบจนกลายร่างสมบูรณ์.
"จวงจื่อกำลังสร้างคนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาแววตาที่สั่นไหวอย่างบ้าคลั่ง.
ทว่าภายในลูกบอลน้ำทรงกลมนั้นหลายลูกที่เสร็จแล้วสามารถมองเห็นเป็นคนได้เรียบร้อยแล้ว.
เหล่าคนที่อยู่ในนั้น,ทำให้ดวงตาจงซานแผ่จิตสังหารออกมา,ส่วนเซียนเซิงซือที่ต้องสูดหายใจที่เย็นเยือบเขามา,เพราะว่าบอลน้ำดังกล่าวทั้งหนึ่งหมื่นนั้น,ปรากฏร่างที่เหมือนกับ,จงซาน!
10,000,ร่างของจงซานที่หลับแช่อยู่ในบอลน้ำทรงกลม?
จวงจื่อกำลังสร้างร่างจำลองของจงซาน?
"ฟิ้ว!"
ในบอลน้ำ,จงซานจำลองที่พบว่ามีผู้บุกรุก,มันได้ลืมตาขึ้นในทันที.
"ปัง!"
บอลน้ำที่ระเบิดออกมาเสียงดัง,จากนั้นจงซานจำลองที่พุ่งมาในทันที,มือของเขาที่ยื่นออกไป,ปรากฏหลุมน้ำวนวงกลมขึ้นในทันที.
"ฟิ้ว!"
หลุมน้ำวนที่พุ่งตรงไปยังตำแหน่งของจงซานในทันที.
"ทักษะเทวะกุยอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สูดหายใจลึก.
"ตูมมมมม!"
จงซานร่างจริงที่ใช้ทักษะเทวะกุยออกมาเช่นกัน,ทักษะเทวะทั้งสองที่เข้าปะทะกันก่อนที่จะระเบิดเสียงดังสนั่น.
"แส่หาความตาย!"จงซานที่โกรธเกรี้ยว,ก่อนที่จะฟาดฝ่ามือออกไป.
"หื?"ร่างจำลองที่ฟาดฝ่ามือออกมาเช่นกัน.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทั้งสองที่ปะฝ่ามือกันเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ห้วงมิติที่แตกกระจาย,จงซานที่ยังยืนอยู่ตำแหน่งเดิมไม่ขยับไปใหน,ทว่าฝ่ายตรงข้ามร่างจำลองก็คาดไม่ถึงว่าจะไม่ขยับเช่นกัน.
จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เรื่องนี้,สามารถรับฝ่ามือของเขาได้อย่างคาดไม่ถึง,แม้แต่ไม่ได้รบบาดเจ็บด้วย.
หากแต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ,ที่น่าหวาดกลัวที่สุด,ที่นี่มีร่างจำลองจงซาน
10,000
ร่าง,ที่เวลานี้เกิดระเบิด,บอลน้ำที่กักขังจงซานเวลานี้ลืมตาขึ้น,พร้อมกับแผ่จิตสังหารจ้องมองมายังผู้บุกรุก.
10,000 จงซาน?
Chapter 1364 Zhuangzi that terror secret
庄子那恐怖的秘密
ความลับที่น่าสะพรึงของจวงจื่อ.
ดินแดนเจี่ยทางเหนือ,ดินแดนเจี่ยทางใต้,กั้นด้วยทะเล,ทว่าในวันนี้กลายเป็นจุดสนใจของคนทั่วทวีปภาคเหนือ.
ดินแดนเจี่ยทางเหนือ,ปรากฏภาพเงาของผีเสื้อมากมายโบยบินไปทั่วทุกสารทิศ,เป็นผีเสื้อที่จะนำทุกเข้าเข้าสู่ดินแดนฝัน,ส่องประกายแสงวับวาวตัดกับแสงจากท้องฟ้า,แผ่ออกไปรอบๆ,มีผีเสื้อมากมายมหาศาลทั่วดินแดน.
ผีเสื้อที่มากมายล้นผ่านห้วงทะเล,ผีเสื้อที่มีรัศมีแสงเก้าสี,ขนาดใหญ่ที่กำลังเคลื่อนไหวมายังดินแดนเจี่ยทางใต้.
เหล่าผู้ฝึกตนในดินแดนเจี่ยทิศเหนือ,ได้เข้าสู่ดินแดนเต๋าของจวงจื่อ,ทุกคนดวงตาเบิกกว้าง,มองเห็นภาพที่กว้างใหญ่ไพศาล.
ดินแดนเจี่ยทางใต้,จงเทียนที่เทศนาธรรม.
อำนาจของปราชญ์เทพที่แผ่ออกไปปรากฏคลื่นนับล้านลานเข้าปะทะกับผีเสื้อบนทะเลทำให้พื้นที่ทะเลกำลังวุ่นวายโกลาหล.
จงเทียนที่เผยยิ้มเล็กน้อย.
”卍!”
ที่บนศีรษะของจงเทียนนั้นมีอักขระ”卍!” พร้อมกับแผ่นอักขระ”卍!”ขนาดเล็กสีทองมากมายกระจายออกไปรอบๆทำให้พื้นที่ส่องแสงเรืองรองไปทั่วดินแดน.
แสงสีทองที่แผ่ออกไปเป็นคลื่นกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,ม้วนกวาดพุ่งไปยังทะเล,เข้าปะทะกับผีเสื้อที่ข้ามผ่านมาเป็นระยะๆ.
แสงสีทองที่แผ่ออกไปรอบๆ,ปรากฏดอกบัวสีทองขึ้นที่บนท้องทะเลด้วย.
เหล่าผู้ฝึกตนที่ได้ฟังเทศนาธรรมของปราชญ์เทพ,ถึงกับลุกขึ้นยืน,เพราะว่าทุกคนสัมผัสได้ว่าเวลานี้ไม่ใช่แค่เทศนาธรรมแล้ว.
แม้นว่าจะไม่สามารถมองเห็นเหล่าผู้เสื้อที่อยู่ไกลออกไป,ทว่าก็สามารถมองเห็นบัวสีทองได้,ทุกคนพอคาดเดาได้ว่าเวลานี้กำลังเกิดการปะทะกันของจวงจื่อและจงเทียนแล้ว!
เหล่าเซียนบรรพชนบางคนที่สงสัยบินขึ้นไป,จดจ้องมองไปยังทิศทางที่บัวสีทองปรากฏปะทะกันกับผีเสื้อ,จดจ้องมองใครที่จะเหนือกว่ากัน.
กล่าวได้ว่า,ทั้งสองที่เทศนาธรรม,พร้อมกับปลดปล่อยผีเสื้อและดอกบัวยักษ์ปะทะกัน,ทำให้พื้นที่ดังกล่าวส่องประกายแสงสว่างเจิดจรัสเป็นอย่างมาก.
-------------------------------------------------------
ดินแดนเสี่ยวเมิ่ง.
"ฟิ้ว!"
จงซาน,เซียนเซิงซือ,จวงจื่อที่เข้ามาด้านในดินแดนเสี่ยวเมิง,เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางจริงจังขึ้นมาทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางสงสัย.
"ผิดปรกติ!"เซียนเซิงซือที่ใบหน้าเปลี่ยนสี.
"มีอะไรผิดปรกติอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
เพียงแค่เข้ามา,ไม่ใช่ว่าเซียนเซิงซือก็พบเรื่องผิดปรกติเลยรึ?
"เซิ่งหวัง,เรื่องนี้............?”เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
จากนั้น,เซียนเซิงซือที่บินออกไปยังทะเลอย่างรวดเร็ว.
"เซิ่งหวัง,ท่านรู้สึกว่าเทียนเต๋าที่นี่,แตกต่างกันหรือไม่!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"แตกต่างอย่างงั้นรึ?
ดวงตาของจงซานที่หลับลงชั่วครู่.
"ไม่! เจ้าพบอะไรแตกต่างอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ผู้ใต้บังคับบัญชามีวิชาบางอย่าง,ก่อนหน้านี้เมื่อครั้งเข้าไปในโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลาที่ดวงตามืดบอก,ก็สามารถสัมผัสได้ถึงเทียนเต๋าของโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลาได้,เซิ่งหวังท่านไม่รู้สึกหรือว่าเทียนเต๋าที่นี่,มันซ้อนทับกัน?"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ซ้อนทับอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เทียนเต๋าน้ำ,ทว่าที่นี่กับมีเทียนเต๋าจำลองธาตุน้ำอีกหนึ่ง,ทั้งสองกำลังซ้อนทับอยู่ในพื้นที่เดียวกัน."เซียนเซิงซือกล่าว.
"หืม?"
จงซานที่รับตา,ตรวจสอบสัมผัสอย่างระมัดระวัง,หลังจากนั้นครู่หนึ่ง,จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,"ข้าไม่สามารถสัมผัสได้!"
"ทว่า,ข้าเชื่อในคำพูดของเจ้าในดินแดนเสี่ยวเมิ่งนั้นมีความลับที่ไม่ธรรมดาซ่อนเอาไว้,ไปเถอะ,ไปยังวิหารจวงจื่อกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
ทั้งสามที่เดินทางไปยังวิหารจวงจื่อ,ด้วยระดับเซียนบรรพชน,ทำให้สามารถเคลื่อนไหวได้ด้วยความเร็วสูง.
จากนั้น,ทั้งสามที่เดินทางมาถึงที่ด้านนอกวิหารจวงจื่อ.
"ฟิ้ว!"เวลานั้นปรากฏร่างหนึ่งขึ้น,เป็นชายในชุดสีน้ำเงิน.
"อา,อาจารย์?"ชายในชุดสีน้ำเงินที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
"อืม!"จวงจื่อที่พยักหน้ารับ.
ทว่าหลังจากนั้น,ชายในชุดสีน้ำเงินที่รู้สึกขนลุกทั่วร่าง!
"ไม่ใช่,อาจารย์บออกว่าจะเดินทางไปยังดินแดนเจี่ยทางเหนือ,เจ้าเป็นใคร?"ชายในชุดสีน้ำเงินที่กล่าวออกมาในทันที.
ใบหน้าของจวงจื่อยังคงสุขุม,กล่าวออกมาเบาๆ,"ซือฉีเจ้าทำได้ดีมาก,ไม่ทำให้อาจารย์ผิดหวัง!"
"อืม?"ชายในชุดสีน้ำเงินที่ตำใจเล็กน้อย.
จากนั้น,ดวงตาของจวงจื่อ,ที่ปรากฏเป็นเนตรดอกเหมยขึ้นในทันที.
"เนตรดอกเหมย?
เจ้า,เป็นอาจารย์ข้าอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีน้ำเงินที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ทว่าแววตาก็ยังสงสัย.
เนตรดอกเหมอย,วิชาเลียนแบบ,ความจริงข้อนี้,ใต้หล้านับว่ามีน้อยมาก,แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มี,ไม่สามารถที่จะสรุปได้ว่าใช่หรือไม่?
"วูซซซ!"
ต้าเต๋าที่ปรากฏขึ้น,ผีเสื้อมากมายที่รวมตัวกัน.
ชายในชุดสีน้ำเงินที่ดวงตาเบิกกว้าง,ทว่าที่ไกลออกไปปรากฏร่าง
7-8 ปรากฏขึ้น.
"อาจารย์?"ที่ไกลออกไปนั้นมีคนที่รับรู้การปรากฏตัวของจวงจื่อได้ในทันที.
"อาวุโสจวงจื่อ? ท่านกลับมาอย่างงั้นรึ?
แล้วสองคนนี้ล่ะ?"ชายในชุดสีเทาสอบถาม.
ต้าเต๋าจวงจื่อ,นั้นพิเศษมาก,รวมทั้งเนตรดอกเหมย,เวลานี้ยังจะมีใครไม่เชื่อกัน?
"ที่ฝั่งนั้น,ข้าได้ให้เฉิงโห่วจัดการ!"จวงจื่อกล่าว.
"หืม!"ทุกคนพยักหน้ารับ.
"ทั้งสองคน,เป็นคนของตระกูลหวงกู่,พวกเรามีเรื่องที่ต้องประชุมกัน."จวงจื่อกล่าว.
"ตระกูลหวงกู่?"ทุกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจ,และเผยท่าทางสับสนไปด้วยเช่นกัน.
"ทุกท่าน,ทว่าขอให้ทุกท่านถอยออกมาจากวิหารของข้าชั่วคราวก่อน,พวกเรามีเรื่องสำคัญที่ต้องจัดการ,หลังจากจัดการแล้ว,ทุกท่านค่อยกลับคืนมา."จวงจื่อกล่าว.
"อาวุโสจวงจื่อเกรงใจไปแล้ว,ข้าและคนอื่นๆจะช่วยอยู่รอบๆในรัศมีหนึ่งล้านลี้เพื่อปกป้องท่าน!"หนึ่งในนั้นเอ่ย.
"ดี,ขอบคุณทุกท่าน!"จวงจื่อพยักหน้ารับ.
"จวงจื่อเกรงใจไปแล้ว!"
"ไม่ได้มากมายเลย!"
..................
............
ทุกคนที่กล่าวอย่างเจียมตน,จากนั้นเหล่าเซียนบรรพชนก็ออกมาอยู่ด้านนอกวิหารจวงจื่อ,ในรัศมีหนึ่งล้านลี้.
ภายในวิหารจวงจื่อเองศิษย์ทุกคน,เวลานี้ถูกสั่งให้ออกมาทั้งหมด.
ในเวลานี้ภายในรัศมีร้อยล้านลี้ไม่มีผู้ใด,จวงจื่อที่สะบัดมือ,สร้างหมอกมากมายปกคลุม,ปกปิดพื้นที่ทั้งหมดเอาไว้.
"เซียนเซิงซือ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.
หากจวงจื่อตัวจริงอยู่ที่นี่,คงบ้าคลั่งกระอักโลหิตอย่างแน่นอน,การเตรียมตัวอย่างระมัดระวังของเขา,แม้แต่เชิญเซียนบรรพชนสิบคนจากด้านนออกมา,รวมทั้งศิษย์เซียนบรรพชนของเขาอีกสองคน,รวมเป็นเซียนบรรพชน
12 คนเพื่อปกปิด,มีค่ายกลขนาดใหญ่ปกคลุม,หากแต่วิหารของเขากลับถูกทะลวงเข้าไปง่าย?
นอกจากนี้ เซียนบรรพชนทั้งสิบสองยังอาสาคุ้มกันอีก?
ปล่อยให้จงซานเข้าไปขุดค้นหาสมบัติอย่างงั้นรึ?
ด้วยทักษะเทวะแม่พิมพ์,เป็นทักษะเทวะที่บ้าคลั่งมาก.
เซียนเซิงซือในเวลานี้ที่ถึงกับงงงวยเช่นกัน,ด้วยเชาว์ปัญญาที่แตกต่างกันมากมาย,ก่อนหน้านี้อสูรแม่พิมพ์ไม่มีเชาว์ปัญญาที่สูงนัก,ทำให้เผยจุดอ่อน,หากแต่ในเวลานี้ด้วยการใช้ของเซิ่งหวัง,ทักษะเทวะนี้กลายเป็นที่น่าสะพรึงไปแล้ว.
เซียนเซิงซือที่สูดหายใจลึก,ก่อนที่จะช่วยจงซานตรวจสอบพื้นที่รอบๆทันที.
จงซานที่เข้ามาภายในวิหารจวงจื่อบนแท่นบูชากลาง.
แท่นบูชาที่วางเปล่า,สถานที่ตรงนั้นมีรูปปั้นของจวงจื่อในห้องโถงทิศเหนือ,รูปปั้นที่นั่งอยู่บนอาสนะ.
สัมผัสเทวะของจงซานที่กวาดออกไปรอบๆ,สำรวจทุกส่วนในห้องโถง,หากแต่ไม่สามารถพบอะไรที่พิเศษได้เลย.
"ครืนนน!"
จากนั้นผีเสือมากมายที่กระจายออกไปรอบๆร่างของจวงจื่อ,ผีเสื้อที่ฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง,หากแต่เป็นอะไรที่แปลก,ผีเสื้อเหล่านั้นได้หลบไม่เข้าใกล้อาสนะ(ผ้ารองนั่ง).
"เซียนเซิงซือ!"จงซานที่ส่งข้อความออกไป.
เซียนเซิงซือจากพื้นที่ไกลออกไป,ได้เร่งรีบเข้ามาในห้องโถงดังกล่าวในทันที.
"ผีเสื้อ? ที่อาสนะนั่นมีปัญหาบางอย่าง!"จงซานกล่าว.
"อืม!"เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.
จากนั้น,เซียนเซิงซือที่นำพูกันออกมา,จากนั้นเขาที่เฉือนฝ่ามือของตัวเอง,ปรากฏแอ่งโลหิตขึ้น.
จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เซียนเซิงซือที่จุ่มพู่กันลงบนโลหิต,ก่อนที่จะเริ่มวาดเขียนอะไรบางอย่างบนอาสนะ.
"เซียนเซิงซือ,ท่าน?"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"โลหิตของเฉินนั้น,ถูกฟ้าดินทอดทิ้ง,ดินแดนเสี่ยวเมิ่ง,มีเทียนเต๋าทับซ้อน,จำเป็นต้องใช้โลหิตดังกล่าวอาบ,เทียนเต๋าและเทียนเต๋าจำลอง,ในเมื่อไม่รู้ว่าจวงจื่อซ่อนอะไรเอาไว้ในอาสนะ,เฉินจึงคิดที่จะทำลายมัน."เซียนเซิงซือที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ตูมมมม!"
เกิดการระเบิด,อาสนะที่ระเบิดเสียงดัง,บนพื้น,ปรากฏเป็นถ้ำที่ลึกเข้าไปในทันที.
มีถ้ำด้านใน,มีกลิ่นอายที่แปลกประหลาด,ดูเหมือนห้วงมิติบางอย่าง.
"เข้าไปดูกัน!"จงซานที่เข้าไปด้านในทันที.
"จวงจื่อ"(ร่างแปลงแปดหาง)
และเซียนเซิงซือที่ตามเข้าไปด้านใน,ถ้ำดังกล่าวนั้นมีความลึกถึงหมื่นลี้,ทว่าทั้งสามก็เข้าไปถึงเพียงเสี้ยวอึดใจ.
"วูซซซซ!"
ที่ด้านหน้าของทั้งสามปรากฏเป็นเหมือนกับโลกใบเล็กขึ้นมา.
"นี่,โลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้ยังเป็นโลกใบเล็กผันเปลี่ยน?"
"เทียนเต๋า,ในโลกใบเล็กนี้,มีเทียนเต๋าจำลองขนาดใหญ่อย่างคาดไม่ถึง."เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ส่วน,จงซานในเวลานี้ไม่ได้กล่าวสิ่งใด.
จงซานที่ร่อนลงพื้น,แววตาที่จ้องมองเข้าไปด้านใน,ที่กลางอากาศนั้นมีลูกทรงกลมมากมายลอยอยู่.
ภายในลูกทรงกลมนั้น,เหมือนว่าจะมีอะไรบางอย่าง,เป็นของเหลวมีร่างของมนุษย์ที่ไม่มีผิวหนัก,ถูกปกคลุมด้วยโลหิต,ทว่าร่างมนุษย์นั้นกำลังเติบโต,สามารถมองเห็นมันได้ด้วยตาเหล่า,ก้ามเนื้อที่ค่อยๆเติบโตอย่างรวดเร็ว,ช้าๆจวบจนกลายร่างสมบูรณ์.
"จวงจื่อกำลังสร้างคนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาแววตาที่สั่นไหวอย่างบ้าคลั่ง.
ทว่าภายในลูกบอลน้ำทรงกลมนั้นหลายลูกที่เสร็จแล้วสามารถมองเห็นเป็นคนได้เรียบร้อยแล้ว.
เหล่าคนที่อยู่ในนั้น,ทำให้ดวงตาจงซานแผ่จิตสังหารออกมา,ส่วนเซียนเซิงซือที่ต้องสูดหายใจที่เย็นเยือบเขามา,เพราะว่าบอลน้ำดังกล่าวทั้งหนึ่งหมื่นนั้น,ปรากฏร่างที่เหมือนกับ,จงซาน!
10,000,ร่างของจงซานที่หลับแช่อยู่ในบอลน้ำทรงกลม?
จวงจื่อกำลังสร้างร่างจำลองของจงซาน?
"ฟิ้ว!"
ในบอลน้ำ,จงซานจำลองที่พบว่ามีผู้บุกรุก,มันได้ลืมตาขึ้นในทันที.
"ปัง!"
บอลน้ำที่ระเบิดออกมาเสียงดัง,จากนั้นจงซานจำลองที่พุ่งมาในทันที,มือของเขาที่ยื่นออกไป,ปรากฏหลุมน้ำวนวงกลมขึ้นในทันที.
"ฟิ้ว!"
หลุมน้ำวนที่พุ่งตรงไปยังตำแหน่งของจงซานในทันที.
"ทักษะเทวะกุยอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สูดหายใจลึก.
"ตูมมมมม!"
จงซานร่างจริงที่ใช้ทักษะเทวะกุยออกมาเช่นกัน,ทักษะเทวะทั้งสองที่เข้าปะทะกันก่อนที่จะระเบิดเสียงดังสนั่น.
"แส่หาความตาย!"จงซานที่โกรธเกรี้ยว,ก่อนที่จะฟาดฝ่ามือออกไป.
"หื?"ร่างจำลองที่ฟาดฝ่ามือออกมาเช่นกัน.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทั้งสองที่ปะฝ่ามือกันเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ห้วงมิติที่แตกกระจาย,จงซานที่ยังยืนอยู่ตำแหน่งเดิมไม่ขยับไปใหน,ทว่าฝ่ายตรงข้ามร่างจำลองก็คาดไม่ถึงว่าจะไม่ขยับเช่นกัน.
จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เรื่องนี้,สามารถรับฝ่ามือของเขาได้อย่างคาดไม่ถึง,แม้แต่ไม่ได้รบบาดเจ็บด้วย.
หากแต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ,ที่น่าหวาดกลัวที่สุด,ที่นี่มีร่างจำลองจงซาน
10,000
ร่าง,ที่เวลานี้เกิดระเบิด,บอลน้ำที่กักขังจงซานเวลานี้ลืมตาขึ้น,พร้อมกับแผ่จิตสังหารจ้องมองมายังผู้บุกรุก.
10,000 จงซาน?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น