Immortality 1363 Explains religious doctrine to stage
Chapter 1363 Explains religious doctrine to
stage
对台讲道
ประชันเทศนาธรรม.
80 ปีหลังจากนั้น,ภพหยาง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว! ภายในตำหนักเทียนหยวน.
เหล่าเสนาธิการคนสำคัญของต้าเจิ้งที่แยกออกเป็นสองแถว.
"เซิงหวัง,ห้าสิบปีที่รวมทิศใต้เข้าด้วยกัน,การรุกทิศตะวันตำและทิศเหนือที่วางไว้ก็สำเร็จภารกิจ,พื้นที่
12 แห่งรอบๆก็มั่นคงเป็นปึกแผ่น,เวลานี้เราจะเริ่มเคลื่อนทัพต่อหรือไม่!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
จงซานที่กำลังเคาะนิ้วไปบนโต๊ะครุ่นคิดและกล่าวออกมาเบาๆว่า,"ยังไม่ใช่เวลา!"
"ฟู่หวง,ทัพของเราก็มีพลังเพียงพอที่จะบุกเบิกทิศเหนือเพิ่มอีกตั้งแต่
30 ปีที่แล้ว,ทำไมตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาอีกรึ?"จงเทียนที่เผยท่าทางไม่เข้าใจ.
"มันเร็วเกินไป!"จงวานที่ส่ายหน้าไปมาหากแต่ไม่อธิบายอะไร.
ทุกคนที่ได้แต่พยักหน้ารับไม่เอ่ยสิ่งใด.
"ถัดไปจวงจื่อตัดสินใจที่จะเทศนาเต๋าที่ใหน?"จงซานสอบถาม.
"ใช่,ดูเหมือนว่าจะเป็นส่วนทางเหนือ,สถานที่ดังกล่าวนั้นมีศาลเทวะห้าแห่งที่รวมมือกันห้าแห่ง,สร้างพันธมิตรขึ้น,เพื่อต่อต้านต้าเจิ้งของพวกเรา,ส่วนจงจื่อนั้นกลายเป็นผู้นำของพวกเขา,กล่าวได้ว่า,คนที่น้อมรับจวงจื่อมากขึ้นเรื่อยๆ,ตอนนี้การสร้างศรัทธาของเขาที่ลามเข้ามาใกล้ชายแดนของพวกเราแล้ว,เห็นชัดเจนว่าครั้งนี้เป็นการกล่าวเตือน!"จงเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ศรัทธาของจวงจื่อเพิ่มขึ้นมากมายขนาดใหนแล้ว?"จงซานสอบถาม.
"ครับ,อย่างน้อยก็หลายพื้นที่,ศรัทธาของเขาที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ,แม้แต่การเทศนาเต๋าครั้งนี้,ยังมีเฉิงโห่วเข้าร่วมด้วย,ทำให้มีพันธะมิตรหลายแห่งที่เพิ่มมากขึ้น,จนกดดันต้าเจิ้งของพวกเรา! ครั้งนี้,ดูเหมือนว่าพวกเขาต้องการชนกับพวกเราตรง?"จงเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ยิ่งขึ้นไปสูงเท่าไหร่,เวลาหล่นยิ่งเสียหายมากเท่านั้น,ถึงเวลาแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"จงเทียนที่ตกใจเล็กน้อย.
"เซิ่งหวัง,จะลงมืออย่างงั้นรึ?"ดวงตาของอี้เหยี่ยนที่เบิกกว้าง.
"ดี,ครั้งนี้,เทียนเอ๋อและเขาก็เทศนาที่เดียวกันเป็นอย่างไร,แยกพื้นที่ทิศเหนือและทิศใต้,แยกกันคนล่ะส่วน,เทศนาคนละเวทีประชันกันไปเลย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"จงเทียนที่ไม่เข้าใจชั่วขณะ.
"อี้เหยี่ยน,สงสัญญาณไปยังเสี่ยวหวังที่ขั้วโลกเหนือ,หลังจากที่จวงจื่อเทศนาเต๋า,ให้เตรียมเคลื่อนทัพในทันที!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เซิ่งหวังเตรียมที่จะ......?”อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ดี,ครั้งนี้ข้าจะเข้าโจมตีส่วนที่เหลือของจวงจื่อ,ทำให้หัวหน้ากลุ่มพันธมิตรหายไป,จะให้ตกใจขวัญหนีไปเลย,นอกจากนี้เมื่อเทียนเอ๋อเทศนาครั้งนี้ควรจะเปลี่ยนคำพูด,เกี่ยวกับลิขิตของเทียนชู,ทุกๆสิบปี,จะมีหนึ่งแผ่นดินเข้าร่วมต้าเจิ้ง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ดี,หลายปีมานี้บุตรที่แสดงทำนานแทนเทียนชู,จวงจื่อเองก็ทำการเทศนาธรรมขัดเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวมาตลอด,เวลานี้,หากปะทะกันจริงๆ,เรื่องนี้น่าจะเป็นการพิสูจน์กันจริงๆ!"จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ทว่า,ครั้งนี้,นอกจากจวงจื่อ,ยังมีเฉิงโหว,เซิ่งหวังจะจัดการอย่างไร?"หลิวอู๋ซ่างที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เซิ่งหวัง,หรือว่าท่านต้องการเดินทางไปยังดินแดนเสี่ยวเมิ่ง?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
ทุกคนที่กลายเป็นนิ่งงัน.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"ร้อยปีที่แล้วที่เดินทางไปยังดินแดนเสี่ยวเหมิ่ง,ค่อนข้างเร่งรีบไปหน่อย,ไม่ได้สืบสวน,หากแต่ในดินแดนเสี่ยวเมิ่งนั้นต้องมีความลับใหญ่อย่างแน่นอน."
"มีความลับอะไรกัน?
บุตรเองก็เคยเดินทางไปหลายครั้ง,หากแต่ไม่พบว่ามีอะไรพิเศษ?"จงซานที่เผยท่าทางสงสัย.
"ไม่,หากดินแดนเสี่ยวเมิ่งไม่มีความลับอะไร,เป็นไปไม่ได้ที่จวงจื่อจะสุขุมขนาดนี้,เขาที่ท้าทายต้าเจิ้ง,ไม่หวาดกลัวการรวมทวีปภาคเหนือของพวกเรา,เขาจำต้องเผยความลับออกมา,ดังนั้นข้าจึงต้องไป!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"แต่ว่า......!”จงเทียนที่เผยท่าทางเป็นกังวล.
"ไม่จำเป็นต้องกังวลข้าจะนำสิบเซียนบรรพชนไปด้วย,เจ้าทำหน้าที่ของเจ้า,หากจำเป็นช่วยขวางเฉิงโห่วให้กับข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"จงเทียนพยักหน้ารับ.
สามปีหลังจากนี้,จวงจื่อที่เทศนาเต๋า,อี้เหยี่ยน,เจ้าเตรียมทัพเอาไว้,เมื่อจวงจื่อพ่ายแพ้,ข้าจะสงสัญญาณมาทันที,ทัพของต้าเจิ้งจะต้องเคลื่อนที่เร็วที่สุด,เข้าพิชิตทิศเหนือในทันที!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
------------------------------------------------
ดินแดนเสี่ยวเมิ่ง,วิหารจวงจื่อ.
"แบ่งแยกพื้นที่เทศนาอย่างงั้นรึ?
จงซานก็มาด้วยอย่างงั้นรึ? ท้ายที่สุดก็สามารถที่จะบุกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวได้!"เฉิงโห่วที่เผยรอยยิ้ม.
"แต่ว่าข้าคิดว่าเรื่องนี้มันดูไม่ถูกต้อง!"จวงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่ถูกต้อง?
ไม่ถูกต้องอย่างไร?"เฉิงโห่วที่กล่าวสอบถาม.
"เรื่องนี้มันดูง่ายจนเกินไป,เมื่อถึงเวลานั้น,รบกวนเจ้าจับตามองจงซาน,ขอเพียงจงซานอยู่ในสายตาของข้า,ความกังวลทั้งหมดก็หายไป!"จวงจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าเป็นห่วงดินแดนเสี่ยวเมิ่งอย่างงั้นรึ?"เฉิงโห่วสอบถาม.
"ดินแดนเสี่ยวเมิ่ง,ข้าได้เชิญสหายเซียนบรรพชนมาดูแล,สองคนยังเป็นศิษย์ข้า,ไม่มีสิ่งใดที่ต้องกังวล.
"อืม!"เฉิงโห่วที่พยักหน้ารับ.
"ข้าจะส่งมอบทักษะเทวะกุยให้กับเจ้าตอนนี้! หลังจากที่ข้าเทศนาเต๋าแล้ว,ข้าคงไม่สามารถจับตาพื้นที่ทั้งหมดได้ตลอด,หากต้องลงมือ,เจ้าควรจะเป็นคนจัดการ,หากสามารถจัดการจงซานได้คงเป็นเรื่องดี,ถึงแม้นว่าไม่,อย่างน้อยก็ให้เขาได้รับบาดเจ็บ! เพื่อที่จะทำลายศรัทธาของต้าเจิ้งให้หายไป!
ขวัญกำลังใจทางทหารของเขาก็จะหายไป,ขอเพียงจงซานตายหรือได้รับบาดเจ็บ,จากนั้นการจะยึดครองต้าเจิ้งก็เป็นเรื่องง่ายๆ."จวงจื่อที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ดี!"
-----------------------------------------------
จวงจื่อและปราชญ์เทพเฉิงโหวจะแสดงเทศนาดินแดนเจี่ยทางเหนือ,ส่วนปราชญ์เทพจงเทียนจะเทศนาธรรมทางเจี่ยทางใต้,แยกฝั่งด้วยทะเล,นี่มันอะไรกัน?
ข่าวดังกล่าวนี้,ได้สร้างความตื่นตระหนกเป็นที่กล่าวขานไปทั่วทวีปภาคเหนือ.
ร้อยปีมานี้,ปราชญ์เทพจงเทียนและจวงจื่อต่างก็ได้เทศนาคนละห้าคลั่ง,และเป็นที่นิยมต่อคนทั่วหล้า,แม้แต่ปราชญ์เทพจงเทียนที่ทำการทำนายแทนเทียนชู,กล่าวว่าต้าเจิ้งจะรวมภาคเหนือ,ส่วนจวงจื่อกล่าวว่าต้าเจิ้งจะทำลาย,เป็นการแข่งขันกันอย่างชัดเจน.
ห้าคลั่ง,ทุกคนสามารถมองเห็นได้,จวงจื่อและจงเทียนที่แข็งขันกันอย่างหนัก.
อย่างไรก็ตาม,เรื่องนี้ต่างก็ทำให้ผู้ฝึกตนทั่วภาคเหนือได้รับประโยชน์เป็นอย่างมาก,แม้แต่มีงานเทศนาที่ใหน,ผู้คนก็ปรากฏขึ้นมากมาย.
เทศนาธรรมอย่างงั้นรึ?
มันได้กลายเป็นเรื่องที่ทุกคนทั่วภาคเหนือสนใจเป็นอย่างมาก.
อย่างไรก็ดี,การเทศนาครั้งที่หก,กลายเป็นเรื่องน่าตื่นตะลึง,ดินแดนเจี่ยทางเหนือและดินแดนเจี่ยทางใต้,ต่างก็เปิดเทศนาธรรมพร้อมกันอย่างงั้นรึ?
ในครานี้จวงจื่อแม้แต่เชิญปราชญ์เทพเฉิงโห่วมาด้วย?
ข่าวดังกล่าวนี้กระจายไปอย่างรวดเร็ว,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เดินทางมา,นี่เป็นงานชุมนุมที่กลายเป็นครั้งที่ใหญ่เป็นอย่างมาก.
ไม่ใช่ทุกคนที่สนใจเรื่องนี้,ยังมีคนที่ชาญฉลาดรับรู้อะไรที่ต่างออกไปถึงความตรึงเครียดนี้,บางที่หลังจากเทศนาธรรมครั้งนี้เสร็จสิ้นจะต้องมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นอย่างแน่นอน.
สามปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว.
ดินแดนเจี่ยทางใต้,ซึ่งถูกคั่นด้วยทะเล,มีดอกบัวสีทองขนาดใหญ่ที่ส่องประกายแสงพุทธแผ่ไปทั่วทุกสารทิศ,มีผู้ฝึกตนมากมายที่นั่งขัดสมาธิด้วยความเคารพ,กระจายไปทั่วทิศรอบๆบัลลังก์ดอกบัว,ซึ่งเป็นสถานที่ปราชญ์เทพจงเทียนเทศนาธรรมนั่นเอง.
อย่างไรก็ตาม,ในเวลานี้ปราชญ์เทพจงเทียนยังไม่ได้ปรากฏขึ้นที่บัลลังก์,ทว่าเขาที่ยืนอยู่ในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ภายในห้องโถงขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง.
ที่ด้านหน้าห้องโถงมีกลุ่มคนสำคัญของตาเจิ้ง,แน่นอนว่าหนึ่งในนั้นต้องมีจงซาน.
"บุตรจะใช้เทียนเต๋าแสงธรรม,แบ่งแยกพื้นที่ทะเลแยกฝั่งกับจวงจื่อและเฉิงโห่วเอาไว้!"จงเทียนกล่าว.
จงซานที่จ้องมองไปยังเฉิงโห่ว,พยักหน้ารับ,"เจ้าเป็นคนจัดการ,ข้าย่อมวางใจ!"
"ขอบคุณ,ท่านพ่อ!"
"ไปได้แล้ว!"จงซานเอ่ย.
จงเทียนพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะหายไป,พร้อมกับไปปรากฏขึ้นที่บัลลังก์ดอกบัวตรงกลาง,เตรียมเทศนาธรรม.
"คารวะอรหันต์ปราชญ์เทพจงเทียน!"หลายๆคนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพอย่างพร้อมเพรียง.
"อืม!"จงเทียนพยักหน้ารับ,พร้อมกับเข้าไปนั่งสมาธิตรงกลาง.
ที่ด้านหน้าของห้องโถงยักษ์,มีบัลลังก์มังกรตั้งอยู่,ข้างๆบัลลังก์มังกรมีสองฮวงโห่ว,กุยเอ๋อและเชวียนเป่าเอ๋อ,ขณะที่นางวางมือที่ไหล่ของจงซาน,นั่งอยู่บนตักของจงซานทั้งสองข้าง,พูดคุยเกี่ยวกับเทศนาธรรมของจงเทียน.
อีกฝากหนึ่งของโพ้นทะเล,อีกหนึ่งเวทีเทศนาที่จัดขึ้น.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่นั่งรายล้อมแท่นเวทีอยู่เช่นกัน,ที่ตำแหน่งยอดเขาแห่งหนึ่ง,จวงจื่อที่ปรากฏขึ้น.
ทว่าบนห้องโถงที่อยู่ไม่ไกลออกไป.
เฉิงโห่วและจวงจื่อจ้องมองผ่านม่านพลัง,ม่านบางๆที่กั้นอยู่,ทว่าสามารถมองเห็นจงซานผ่านเข้าไปได้เช่นกัน.
"จงซานมาจริงๆ!"จวงจื่อที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เป็นจงซาน,ไม่ใช่การปลอมตัว,ที่สำคัญ,ฮวงโหวงของจงซานทั้งสอง,ในเวลานี้,ต้องหวงแหนขนาดนั้นเลยรึ?
ถึงกับกอดไม่ยอมปล่อย,สบายใจเกินไป,ไม่คิดเลยว่าจะแสดงท่าทางเหลวไหลเช่นนั้นออกมา!"เฉิงโห่วกล่าว.
"ข้าจะเริ่มเทศนาเต๋าแล้ว,หลังจากนี้มอบหน้าที่ให้เจ้า,ก่อนอื่นต้องสยบอำนาจของจงเทียนก่อน!"จวงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"เฉิงโห่วพยักหน้า.
-------------------------------------------------------------------
บนทะเลที่ล้อมรอบเขตแดนเสี่ยวเมิ่ง.
บนอากาศปรากฏร่างสองร่าง,ในชุดสีดำ,หากจวงจื่อและเฉิงโห่วอยู่ที่นี่,ต้องดวงตาเบิกกว้างกลมโตแน่นอน,จงซาน?
จงซานมาปรากฏตัวที่นี่?
จงซาน,และยังมีอีกคนก็คือเซียนเซิงซือ!
"เซิ่งหวัง,วิชาเปลี่ยนรูปของฮวงโหว,จะสามารถซ่อนความจริงจากปราชญ์เทพได้จริงๆรึ?"เซียนเซิงซือขมวดคิ้วไปมา.
"โปรดวางใจ,ทักษะเทวะของโหยวโหยวนั้น,แม้แต่ข้าบางครั้งก็ยังยากที่จะแยกออก,นอกจากนี้,นางยังมองเห็นรูปแบบของข้าทุกวัน,การจำลองชีวิตของข้า,สมบูรณ์แบบ,แม้แต่เทียนเอ๋อยังไม่สามารถแยกออก,แล้วเฉิงโห่วและจวงจื่อจะแยกออกได้อย่างไร,อีกอย่างมีทะเลที่ขวางกัน,และม่านพลังปิดอีกชั้นมีรึที่จะรู้,นอกจากนี้ยังมีกุยเอ๋อและเป่าเอ๋อแน่นอนว่าย่อมพิสูจน์ความจริงข้อนี้ได้!"จงซานกล่าวอย่างจริงจัง.
"อืม,ไม่ใช่เพียงเรื่องนั้น,ที่เฉินเป็นกังวล,อีกเรื่องการที่เราจะเข้าไปในวิหารจวงจื่อไม่ง่าย,จวงจื่อที่กล้าออกมาด้านนอก,แน่นอนว่าจะต้องเตรียมการไว้แล้ว,ต้องมีกลุ่มคนที่แข็งแกร่งเฝ้าไม่เช่นนั้น...!"เซียนเซิงซือกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เรื่องนี้? ฮึ
ฮึ,ไม่จำเป็นต้องกังวล,วิหารจวงจื่อนั้นไม่ได้สะสมกรรมวาสนาและวาสนาเลย,ไม่ยากที่พวกเราจะเข้าไป!"จวงจื่อกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"เซียนเซิงซือที่ตกใจเล็กน้อย.
"วูซซซ!"
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าคนทั้งสอง.
"เฮ้เฮ้,เฉินลืมไปได้อย่างไร!"เซียนเซิงซือที่เผยยิ้มออกมาในทันที.
ที่ด้านหน้านั้นแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,ที่เปลี่ยนร่าง,ในเวลานี้กลายเป็นบุรุษผู้หนึ่ง.
จวงจื่อ?
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่เปลี่ยนเป็นจวงจื่อ,เหมือนกันเป็นอย่างมาก!
"สวมหมวก,จวงจื่อจะพาพวกเราเข้าไปด้านในวิหารจวงจื่อ,แล้วจะรับรู้ทุกอย่างเอง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ครับ!"เซียนเซิงซือที่เผยยิ้มก่อนที่จะนำหมวกปกปิดมาสวมใส่.
"ทั้งสอง,เชิญตามข้ามา!"จวงจื่อที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ฟิ้ว!"คนทั้งสามที่บินตรงเข้าไปในดินแดนเสี่ยวเมิ่ง.
Chapter 1363 Explains religious doctrine to
stage
对台讲道
ประชันเทศนาธรรม.
80 ปีหลังจากนั้น,ภพหยาง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว! ภายในตำหนักเทียนหยวน.
เหล่าเสนาธิการคนสำคัญของต้าเจิ้งที่แยกออกเป็นสองแถว.
"เซิงหวัง,ห้าสิบปีที่รวมทิศใต้เข้าด้วยกัน,การรุกทิศตะวันตำและทิศเหนือที่วางไว้ก็สำเร็จภารกิจ,พื้นที่
12 แห่งรอบๆก็มั่นคงเป็นปึกแผ่น,เวลานี้เราจะเริ่มเคลื่อนทัพต่อหรือไม่!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
จงซานที่กำลังเคาะนิ้วไปบนโต๊ะครุ่นคิดและกล่าวออกมาเบาๆว่า,"ยังไม่ใช่เวลา!"
"ฟู่หวง,ทัพของเราก็มีพลังเพียงพอที่จะบุกเบิกทิศเหนือเพิ่มอีกตั้งแต่
30 ปีที่แล้ว,ทำไมตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาอีกรึ?"จงเทียนที่เผยท่าทางไม่เข้าใจ.
"มันเร็วเกินไป!"จงวานที่ส่ายหน้าไปมาหากแต่ไม่อธิบายอะไร.
ทุกคนที่ได้แต่พยักหน้ารับไม่เอ่ยสิ่งใด.
"ถัดไปจวงจื่อตัดสินใจที่จะเทศนาเต๋าที่ใหน?"จงซานสอบถาม.
"ใช่,ดูเหมือนว่าจะเป็นส่วนทางเหนือ,สถานที่ดังกล่าวนั้นมีศาลเทวะห้าแห่งที่รวมมือกันห้าแห่ง,สร้างพันธมิตรขึ้น,เพื่อต่อต้านต้าเจิ้งของพวกเรา,ส่วนจงจื่อนั้นกลายเป็นผู้นำของพวกเขา,กล่าวได้ว่า,คนที่น้อมรับจวงจื่อมากขึ้นเรื่อยๆ,ตอนนี้การสร้างศรัทธาของเขาที่ลามเข้ามาใกล้ชายแดนของพวกเราแล้ว,เห็นชัดเจนว่าครั้งนี้เป็นการกล่าวเตือน!"จงเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ศรัทธาของจวงจื่อเพิ่มขึ้นมากมายขนาดใหนแล้ว?"จงซานสอบถาม.
"ครับ,อย่างน้อยก็หลายพื้นที่,ศรัทธาของเขาที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ,แม้แต่การเทศนาเต๋าครั้งนี้,ยังมีเฉิงโห่วเข้าร่วมด้วย,ทำให้มีพันธะมิตรหลายแห่งที่เพิ่มมากขึ้น,จนกดดันต้าเจิ้งของพวกเรา! ครั้งนี้,ดูเหมือนว่าพวกเขาต้องการชนกับพวกเราตรง?"จงเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ยิ่งขึ้นไปสูงเท่าไหร่,เวลาหล่นยิ่งเสียหายมากเท่านั้น,ถึงเวลาแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"จงเทียนที่ตกใจเล็กน้อย.
"เซิ่งหวัง,จะลงมืออย่างงั้นรึ?"ดวงตาของอี้เหยี่ยนที่เบิกกว้าง.
"ดี,ครั้งนี้,เทียนเอ๋อและเขาก็เทศนาที่เดียวกันเป็นอย่างไร,แยกพื้นที่ทิศเหนือและทิศใต้,แยกกันคนล่ะส่วน,เทศนาคนละเวทีประชันกันไปเลย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"จงเทียนที่ไม่เข้าใจชั่วขณะ.
"อี้เหยี่ยน,สงสัญญาณไปยังเสี่ยวหวังที่ขั้วโลกเหนือ,หลังจากที่จวงจื่อเทศนาเต๋า,ให้เตรียมเคลื่อนทัพในทันที!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เซิ่งหวังเตรียมที่จะ......?”อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ดี,ครั้งนี้ข้าจะเข้าโจมตีส่วนที่เหลือของจวงจื่อ,ทำให้หัวหน้ากลุ่มพันธมิตรหายไป,จะให้ตกใจขวัญหนีไปเลย,นอกจากนี้เมื่อเทียนเอ๋อเทศนาครั้งนี้ควรจะเปลี่ยนคำพูด,เกี่ยวกับลิขิตของเทียนชู,ทุกๆสิบปี,จะมีหนึ่งแผ่นดินเข้าร่วมต้าเจิ้ง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ดี,หลายปีมานี้บุตรที่แสดงทำนานแทนเทียนชู,จวงจื่อเองก็ทำการเทศนาธรรมขัดเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวมาตลอด,เวลานี้,หากปะทะกันจริงๆ,เรื่องนี้น่าจะเป็นการพิสูจน์กันจริงๆ!"จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ทว่า,ครั้งนี้,นอกจากจวงจื่อ,ยังมีเฉิงโหว,เซิ่งหวังจะจัดการอย่างไร?"หลิวอู๋ซ่างที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เซิ่งหวัง,หรือว่าท่านต้องการเดินทางไปยังดินแดนเสี่ยวเมิ่ง?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
ทุกคนที่กลายเป็นนิ่งงัน.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"ร้อยปีที่แล้วที่เดินทางไปยังดินแดนเสี่ยวเหมิ่ง,ค่อนข้างเร่งรีบไปหน่อย,ไม่ได้สืบสวน,หากแต่ในดินแดนเสี่ยวเมิ่งนั้นต้องมีความลับใหญ่อย่างแน่นอน."
"มีความลับอะไรกัน?
บุตรเองก็เคยเดินทางไปหลายครั้ง,หากแต่ไม่พบว่ามีอะไรพิเศษ?"จงซานที่เผยท่าทางสงสัย.
"ไม่,หากดินแดนเสี่ยวเมิ่งไม่มีความลับอะไร,เป็นไปไม่ได้ที่จวงจื่อจะสุขุมขนาดนี้,เขาที่ท้าทายต้าเจิ้ง,ไม่หวาดกลัวการรวมทวีปภาคเหนือของพวกเรา,เขาจำต้องเผยความลับออกมา,ดังนั้นข้าจึงต้องไป!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"แต่ว่า......!”จงเทียนที่เผยท่าทางเป็นกังวล.
"ไม่จำเป็นต้องกังวลข้าจะนำสิบเซียนบรรพชนไปด้วย,เจ้าทำหน้าที่ของเจ้า,หากจำเป็นช่วยขวางเฉิงโห่วให้กับข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"จงเทียนพยักหน้ารับ.
สามปีหลังจากนี้,จวงจื่อที่เทศนาเต๋า,อี้เหยี่ยน,เจ้าเตรียมทัพเอาไว้,เมื่อจวงจื่อพ่ายแพ้,ข้าจะสงสัญญาณมาทันที,ทัพของต้าเจิ้งจะต้องเคลื่อนที่เร็วที่สุด,เข้าพิชิตทิศเหนือในทันที!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
------------------------------------------------
ดินแดนเสี่ยวเมิ่ง,วิหารจวงจื่อ.
"แบ่งแยกพื้นที่เทศนาอย่างงั้นรึ?
จงซานก็มาด้วยอย่างงั้นรึ? ท้ายที่สุดก็สามารถที่จะบุกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวได้!"เฉิงโห่วที่เผยรอยยิ้ม.
"แต่ว่าข้าคิดว่าเรื่องนี้มันดูไม่ถูกต้อง!"จวงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่ถูกต้อง?
ไม่ถูกต้องอย่างไร?"เฉิงโห่วที่กล่าวสอบถาม.
"เรื่องนี้มันดูง่ายจนเกินไป,เมื่อถึงเวลานั้น,รบกวนเจ้าจับตามองจงซาน,ขอเพียงจงซานอยู่ในสายตาของข้า,ความกังวลทั้งหมดก็หายไป!"จวงจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าเป็นห่วงดินแดนเสี่ยวเมิ่งอย่างงั้นรึ?"เฉิงโห่วสอบถาม.
"ดินแดนเสี่ยวเมิ่ง,ข้าได้เชิญสหายเซียนบรรพชนมาดูแล,สองคนยังเป็นศิษย์ข้า,ไม่มีสิ่งใดที่ต้องกังวล.
"อืม!"เฉิงโห่วที่พยักหน้ารับ.
"ข้าจะส่งมอบทักษะเทวะกุยให้กับเจ้าตอนนี้! หลังจากที่ข้าเทศนาเต๋าแล้ว,ข้าคงไม่สามารถจับตาพื้นที่ทั้งหมดได้ตลอด,หากต้องลงมือ,เจ้าควรจะเป็นคนจัดการ,หากสามารถจัดการจงซานได้คงเป็นเรื่องดี,ถึงแม้นว่าไม่,อย่างน้อยก็ให้เขาได้รับบาดเจ็บ! เพื่อที่จะทำลายศรัทธาของต้าเจิ้งให้หายไป!
ขวัญกำลังใจทางทหารของเขาก็จะหายไป,ขอเพียงจงซานตายหรือได้รับบาดเจ็บ,จากนั้นการจะยึดครองต้าเจิ้งก็เป็นเรื่องง่ายๆ."จวงจื่อที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ดี!"
-----------------------------------------------
จวงจื่อและปราชญ์เทพเฉิงโหวจะแสดงเทศนาดินแดนเจี่ยทางเหนือ,ส่วนปราชญ์เทพจงเทียนจะเทศนาธรรมทางเจี่ยทางใต้,แยกฝั่งด้วยทะเล,นี่มันอะไรกัน?
ข่าวดังกล่าวนี้,ได้สร้างความตื่นตระหนกเป็นที่กล่าวขานไปทั่วทวีปภาคเหนือ.
ร้อยปีมานี้,ปราชญ์เทพจงเทียนและจวงจื่อต่างก็ได้เทศนาคนละห้าคลั่ง,และเป็นที่นิยมต่อคนทั่วหล้า,แม้แต่ปราชญ์เทพจงเทียนที่ทำการทำนายแทนเทียนชู,กล่าวว่าต้าเจิ้งจะรวมภาคเหนือ,ส่วนจวงจื่อกล่าวว่าต้าเจิ้งจะทำลาย,เป็นการแข่งขันกันอย่างชัดเจน.
ห้าคลั่ง,ทุกคนสามารถมองเห็นได้,จวงจื่อและจงเทียนที่แข็งขันกันอย่างหนัก.
อย่างไรก็ตาม,เรื่องนี้ต่างก็ทำให้ผู้ฝึกตนทั่วภาคเหนือได้รับประโยชน์เป็นอย่างมาก,แม้แต่มีงานเทศนาที่ใหน,ผู้คนก็ปรากฏขึ้นมากมาย.
เทศนาธรรมอย่างงั้นรึ?
มันได้กลายเป็นเรื่องที่ทุกคนทั่วภาคเหนือสนใจเป็นอย่างมาก.
อย่างไรก็ดี,การเทศนาครั้งที่หก,กลายเป็นเรื่องน่าตื่นตะลึง,ดินแดนเจี่ยทางเหนือและดินแดนเจี่ยทางใต้,ต่างก็เปิดเทศนาธรรมพร้อมกันอย่างงั้นรึ?
ในครานี้จวงจื่อแม้แต่เชิญปราชญ์เทพเฉิงโห่วมาด้วย?
ข่าวดังกล่าวนี้กระจายไปอย่างรวดเร็ว,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เดินทางมา,นี่เป็นงานชุมนุมที่กลายเป็นครั้งที่ใหญ่เป็นอย่างมาก.
ไม่ใช่ทุกคนที่สนใจเรื่องนี้,ยังมีคนที่ชาญฉลาดรับรู้อะไรที่ต่างออกไปถึงความตรึงเครียดนี้,บางที่หลังจากเทศนาธรรมครั้งนี้เสร็จสิ้นจะต้องมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นอย่างแน่นอน.
สามปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว.
ดินแดนเจี่ยทางใต้,ซึ่งถูกคั่นด้วยทะเล,มีดอกบัวสีทองขนาดใหญ่ที่ส่องประกายแสงพุทธแผ่ไปทั่วทุกสารทิศ,มีผู้ฝึกตนมากมายที่นั่งขัดสมาธิด้วยความเคารพ,กระจายไปทั่วทิศรอบๆบัลลังก์ดอกบัว,ซึ่งเป็นสถานที่ปราชญ์เทพจงเทียนเทศนาธรรมนั่นเอง.
อย่างไรก็ตาม,ในเวลานี้ปราชญ์เทพจงเทียนยังไม่ได้ปรากฏขึ้นที่บัลลังก์,ทว่าเขาที่ยืนอยู่ในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ภายในห้องโถงขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง.
ที่ด้านหน้าห้องโถงมีกลุ่มคนสำคัญของตาเจิ้ง,แน่นอนว่าหนึ่งในนั้นต้องมีจงซาน.
"บุตรจะใช้เทียนเต๋าแสงธรรม,แบ่งแยกพื้นที่ทะเลแยกฝั่งกับจวงจื่อและเฉิงโห่วเอาไว้!"จงเทียนกล่าว.
จงซานที่จ้องมองไปยังเฉิงโห่ว,พยักหน้ารับ,"เจ้าเป็นคนจัดการ,ข้าย่อมวางใจ!"
"ขอบคุณ,ท่านพ่อ!"
"ไปได้แล้ว!"จงซานเอ่ย.
จงเทียนพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะหายไป,พร้อมกับไปปรากฏขึ้นที่บัลลังก์ดอกบัวตรงกลาง,เตรียมเทศนาธรรม.
"คารวะอรหันต์ปราชญ์เทพจงเทียน!"หลายๆคนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพอย่างพร้อมเพรียง.
"อืม!"จงเทียนพยักหน้ารับ,พร้อมกับเข้าไปนั่งสมาธิตรงกลาง.
ที่ด้านหน้าของห้องโถงยักษ์,มีบัลลังก์มังกรตั้งอยู่,ข้างๆบัลลังก์มังกรมีสองฮวงโห่ว,กุยเอ๋อและเชวียนเป่าเอ๋อ,ขณะที่นางวางมือที่ไหล่ของจงซาน,นั่งอยู่บนตักของจงซานทั้งสองข้าง,พูดคุยเกี่ยวกับเทศนาธรรมของจงเทียน.
อีกฝากหนึ่งของโพ้นทะเล,อีกหนึ่งเวทีเทศนาที่จัดขึ้น.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่นั่งรายล้อมแท่นเวทีอยู่เช่นกัน,ที่ตำแหน่งยอดเขาแห่งหนึ่ง,จวงจื่อที่ปรากฏขึ้น.
ทว่าบนห้องโถงที่อยู่ไม่ไกลออกไป.
เฉิงโห่วและจวงจื่อจ้องมองผ่านม่านพลัง,ม่านบางๆที่กั้นอยู่,ทว่าสามารถมองเห็นจงซานผ่านเข้าไปได้เช่นกัน.
"จงซานมาจริงๆ!"จวงจื่อที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เป็นจงซาน,ไม่ใช่การปลอมตัว,ที่สำคัญ,ฮวงโหวงของจงซานทั้งสอง,ในเวลานี้,ต้องหวงแหนขนาดนั้นเลยรึ?
ถึงกับกอดไม่ยอมปล่อย,สบายใจเกินไป,ไม่คิดเลยว่าจะแสดงท่าทางเหลวไหลเช่นนั้นออกมา!"เฉิงโห่วกล่าว.
"ข้าจะเริ่มเทศนาเต๋าแล้ว,หลังจากนี้มอบหน้าที่ให้เจ้า,ก่อนอื่นต้องสยบอำนาจของจงเทียนก่อน!"จวงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"เฉิงโห่วพยักหน้า.
-------------------------------------------------------------------
บนทะเลที่ล้อมรอบเขตแดนเสี่ยวเมิ่ง.
บนอากาศปรากฏร่างสองร่าง,ในชุดสีดำ,หากจวงจื่อและเฉิงโห่วอยู่ที่นี่,ต้องดวงตาเบิกกว้างกลมโตแน่นอน,จงซาน?
จงซานมาปรากฏตัวที่นี่?
จงซาน,และยังมีอีกคนก็คือเซียนเซิงซือ!
"เซิ่งหวัง,วิชาเปลี่ยนรูปของฮวงโหว,จะสามารถซ่อนความจริงจากปราชญ์เทพได้จริงๆรึ?"เซียนเซิงซือขมวดคิ้วไปมา.
"โปรดวางใจ,ทักษะเทวะของโหยวโหยวนั้น,แม้แต่ข้าบางครั้งก็ยังยากที่จะแยกออก,นอกจากนี้,นางยังมองเห็นรูปแบบของข้าทุกวัน,การจำลองชีวิตของข้า,สมบูรณ์แบบ,แม้แต่เทียนเอ๋อยังไม่สามารถแยกออก,แล้วเฉิงโห่วและจวงจื่อจะแยกออกได้อย่างไร,อีกอย่างมีทะเลที่ขวางกัน,และม่านพลังปิดอีกชั้นมีรึที่จะรู้,นอกจากนี้ยังมีกุยเอ๋อและเป่าเอ๋อแน่นอนว่าย่อมพิสูจน์ความจริงข้อนี้ได้!"จงซานกล่าวอย่างจริงจัง.
"อืม,ไม่ใช่เพียงเรื่องนั้น,ที่เฉินเป็นกังวล,อีกเรื่องการที่เราจะเข้าไปในวิหารจวงจื่อไม่ง่าย,จวงจื่อที่กล้าออกมาด้านนอก,แน่นอนว่าจะต้องเตรียมการไว้แล้ว,ต้องมีกลุ่มคนที่แข็งแกร่งเฝ้าไม่เช่นนั้น...!"เซียนเซิงซือกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เรื่องนี้? ฮึ
ฮึ,ไม่จำเป็นต้องกังวล,วิหารจวงจื่อนั้นไม่ได้สะสมกรรมวาสนาและวาสนาเลย,ไม่ยากที่พวกเราจะเข้าไป!"จวงจื่อกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"เซียนเซิงซือที่ตกใจเล็กน้อย.
"วูซซซ!"
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าคนทั้งสอง.
"เฮ้เฮ้,เฉินลืมไปได้อย่างไร!"เซียนเซิงซือที่เผยยิ้มออกมาในทันที.
ที่ด้านหน้านั้นแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,ที่เปลี่ยนร่าง,ในเวลานี้กลายเป็นบุรุษผู้หนึ่ง.
จวงจื่อ?
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่เปลี่ยนเป็นจวงจื่อ,เหมือนกันเป็นอย่างมาก!
"สวมหมวก,จวงจื่อจะพาพวกเราเข้าไปด้านในวิหารจวงจื่อ,แล้วจะรับรู้ทุกอย่างเอง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ครับ!"เซียนเซิงซือที่เผยยิ้มก่อนที่จะนำหมวกปกปิดมาสวมใส่.
"ทั้งสอง,เชิญตามข้ามา!"จวงจื่อที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ฟิ้ว!"คนทั้งสามที่บินตรงเข้าไปในดินแดนเสี่ยวเมิ่ง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น