Immortality Chapter 1362 Who is Zhong Zheng?
Chapter 1362 Who is Zhong Zheng?
谁是钟政?
ใครคือจงเจิ้ง?
ภพหยิน,ศาลเทวะหลุนฮุย!
ตำหนักจุนหมอจื่อ,ภายในมืองานเลี้ยง,ซึ่งมีจุนหมอจือและจินเหวิน.
"จินเหวิน,เจ้าทำได้,แผนการสวรรค์ล่ม,20ปี,เพียง
20 ปี,เจ้าก็สามารถยึดครองได้หนึ่งเขตแดน.
"ขอบคุณอาจารย์ลุงปู่,ทว่าความดีความชอบนี้,ศิษย์มิกล้ารับ,นี่เป็นแผนการที่จงซานคิดขึ้น,ศิษย์เพียงยืมมาใช้,เซิ่งหวังได้มอบโอกาสให้ใช้,ดังนั้นพวกเราจึงสำเร็จ!"จินเหวินที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"ไม่ว่าอย่างไร,มันก็แสดงให้เห็นว่าข้าเลือกคนไม่ผิด!"จินหมอจื่อที่พยักหน้าขณะถือถ้วยสุรา.
หลังจากยกสุราขึ้นชนกันแล้ว,จินเหวินที่เผยยิ้มอย่างขมขื่นออกมา,"ศิษย์รู้ว่าอาจารย์ลูงปู่สงสัยก่อนหน้านี้,เกี่ยวกับจินเหวิน?
จงเจิ้ง? ข้ามีนามที่พ้องกับกับนามจงเจิ้ง."
ใบหน้าของจุนหมอจื่อที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนเล็กน้อย,ทว่าก็เอ่ยออกมาในทันที,"จินเหวินดั่งที่เจ้ารู้,เจ้าจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร?"
"อาจารย์ลุงปู่,สถานะของศิษย์นั้น,เดิมที่ท่านผู้ก่อตั้งได้ใช้เทียนเต๋าสังสารวัฆตรวจสอบ,เกี่ยวกับภูมิกำเนิด,จะมีอะไรผิดพลาดได้อย่างไร?
ไม่คิดเลยว่าอาจารย์ศิษย์พี่ลุงปู่จงสงสัย,ทำให้ศิษย์แอบสงสัย!"จินเหวินที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม? เจ้าสงสัยสิ่งใดอย่างนั้นรึ?"จุนหมอจือที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"สำหรับตำแหน่งราชานั้นย่อมมีความระวังสงสัยกับผู้คนที่ปลอมตัวเข้ามาเป็นอย่างมาก,ศิษย์พี่อาจารย์ลุงปู่นั้นเป็นคนที่ระมัดระวังเป็นกังวลเกี่ยวกับสายลับ,การที่ศิษย์เพิ่งเข้ามาร่วมเป็นกุนซือ,เป็นตำแหน่งสำคัญที่ต้องเป็นที่สงสัยเป็นเรื่องปรกติ,ทว่าการสงสัยนี้,ก็ไม่ควรที่จะเจาะจงข้าว่าเป็นจงเจิ้งเลย!"จินเหวินที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"หากข้าเป็นจงเจิ้ง,ข้าต้องใช้ชื่อที่พ้องกันเช่นนี้เลยรึ?
จงเจิ้ง,ยอดอัจฉริยะการค้า,หากข้าเป็นจงเจิ้ง,ทักษะการขายของข้ามีเพียงเท่านี้นะรึ?
ข้าไม่มีทางที่จะปกปิดความสามารถดังกล่าวนี้เอาไว้ได้อย่างแน่นอน!"จินเหวินที่ส่ายหน้าไปมา.
"ก็ถูก!"จินหมอจื้อพยักหน้ารับ.
จินเหวินกล่าวถูก,เห็นชัดเจนว่าหากเป็นจงเจิ้ง,จะเผยเงื่อนงำชัดเจนเช่นนี้เลยรึ?
นอกจากนี้เขายังเคยผ่านเทียนเต๋าสังสารวัฏของอาจารย์ไม่มีทางผิดพลาด,จินเหวินไม่มีทางเป็นจงเจิ้ง.
"โปรดวางใจ,ข้าเชื่อว่าเจ้าไม่ใช่จงเจิ้ง,หลังจากนี้เกี่ยวกับศิษย์พี่,คงเป็นเรื่องบังเอิญมากกว่า,และมันบังเอิญมากจนเกินไป,ที่ใครเห็นก็รับรู้ว่าเจ้าควรจะเป็นจงเจิ้ง!"
"ขอบคุณท่านอ๋อง!"จินเหวินพยักหน้ารับ.
"เรื่องนี้,ไม่ต้องเอ่ยเลย,วันนี้เป็นวันที่ต้องเฉลิมฉลอง,อย่าได้กล่าวอะไรที่ทำให้เศร้าเลย!"จุนหมอจือที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ไม่,ที่จริงเรื่องนี้เกี่ยวกับศิษย์พี่อาจารย์ลุงปู่สอง,เรื่องนี้ศิษย์ควรกล่าว,มันเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของศิษย์พี่ลุงปู่!"จินเหวินที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"จุนหมอจือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ศิษย์พบว่าเป็นเซียนเซิงกู่ที่มีปัญหา,เขาที่อยู่เคียงข้างศิษย์พี่อาจารย์ลุงปู่ตลอด,ศิษย์เป็นกังวลว่าเขาจะวางแผนอะไรเอาไว้อยู่!"จินเหวินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หืม?"จุนหมอจื่อที่หยุดจ้องเขม็งออกไปในทันที.
เซียนเซิงกู่นั้นหลายต่อหลายครั้งที่ดูแคลนจุนหมอจือตลอด,ทำให้จุนหมอจือไม่ค่อยชอบเซียนเซิงกู่นัก,ตอนนี้ยิ่งได้ยินว่าเซียนเซิงกู่มีปัญหา,ยิ่งทำให้เขาสนใจขึ้นมาในทันที.
"แผนการของเซียนเซิงกู่นั้น,อาจารย์ลุงปู่ควรจะเข้าใจ,เชาว์ปัญญาของเขานั้นราวกับอสูรกาย,เป็นกุนซือลำดับหนึ่งของศาลเทวะหลุนฮุย!"จินเหวินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
แม้นว่าจุนหมอจือจะไม่อยากยอมรับ,ทว่าก็ต้องพยักหน้า,"ใช่!"
"ทว่า,เขาที่มีเชาว์ปัญญาที่ชาญฉลายเป็นอย่างมาก,เข้าใจเกี่ยวกับแผนการสวรรค์ล่มอย่างสมบูรณ์,ทำไมเข้าถึงไม่เป็นคำทำเองล่ะ?
รอคอยให้ศิษย์เอ่ยออกมา,ทำไมถึงได้ทำเช่นนั้น?"จินเหวินที่กล่าวสอบถามออกมา.
"แฮก แฮก? เรื่องนี้!"จุนหมอจือที่ขมวดคิ้วแน่น.
"แผนการสวรรค์ล่อม,ทั้งเขาและศิษย์ต่างก็รู้,เขาน่าจะเห็น,แม้นว่าจะดูซับซ้อนมาก,ทว่าก็ไม่ยากที่จะทำตามขั้นตอนที่มีอยู่แล้วไม่ใช่รึ?
ทำไมเซียนเซิงกู่ที่เป็นสุดยอดเชาว์ปัญญา,จึงไม่คิดที่จะเป็นคนใช้แผนการสวรรค์ล่มล่ะ?"จินเหวินที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"เรื่องนี้?"
"เขาหลีกเลี่ยงแผนการสวรรค์ล่ม."จินเหวินกล่าวเคร่งขรึม.
หลีกเลี่ยงแผนการสวรรค์ล่ม? พริบตานั้น,จุนหมอจือที่เข้าใจอะไรบางอย่างได้ในทันที.
"ใช่,หลีกเลี่ยง,ทว่าทำไมเขาต้องหลีกเลี่ยงแผนการสวรรค์ล่มด้วย?"จุนหมอจือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ศิษย์กล่าวอาจจะเป็นการเสียมารยาทกับเซียนเซิงกู่,การที่เขามายังศาลเทวะหลุนฮุยนั้น,อาจจะมีเจตนาอย่างแน่นอน,เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก,เขาไม่ต้องการหาผลประโยชน์ให้กับตัวเองจริงรึ?
เขาต้องการอะไร? ข้ากังวลว่าเขาอาจจะมีแผนร้ายอะไรในใจ."จินเหวินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เรื่องนี้เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวล,เซียนเซิงกู่?
พี่ใหญ่ไม่มีทางเชื่อใจเขาทั้งหมดอย่างแน่นอน!"จุนหมอจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
ต่อต้านเซียนเซิงกู่รึ?
แววตาของจินเหวินที่เป็นประกายขึ้นมาในทันที.
"ข้าได้ยินมาว่าอาจารย์ลุงปู่เอ่ยเกี่ยวกับตระกูลอันดับหนึ่งคือตระกูลหวงกู่อย่างงั้นรึ?
ตระกูลหวงกู่นั้นมีแซ่ว่ากู่,ข้าคิดว่าเซียนเซิงกู่นั้นเป็นคนตระกูลหวงกู่หรือไม่?"จินเหวินที่เผยท่าทางสงสัย.
"อืม,ข้าได้ยินอาจารย์กล่าวว่าเขานั้นได้เป็นคนที่,"สวรรค์อวยพร"
อาจเป็นไปได้ว่าเขานั้นจะเป็นคนตระกูลหวงกู่!"จุนหมอจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
จินเหวินที่ส่ายหน้าเบาๆ,"บางทีอาจไม่ใช่แค่เรื่อง,สวรรค์อวยพร,อาจารย์ลุงปู่คงจะลืมไปแล้ว,ก่อนหน้านี้จงซานที่โลกใบเล็กนั้น,มีบางคนที่มีสกุลว่ากู่,และเป็นที่รู้จักกันทั่วภพหยาง,ฮวงโหวจงซาน,มาจากตระกูลหวงกู่!"
"พรึบ!"จุนหมอจื่อถึงกับยืนตรงขึ้นในทันที,"เจ้าต้องการกล่าวอะไร?"
"อาจารย์ลุงปู่,ศิษย์กล่าวอะไรผิดอย่างงั้นรึ?"จินเหวินที่เอ่ยออกมาด้วยความเป็นกังวลทันที.
"ไม่ๆ,เจ้ากล่าวต่อ!"จุนหมอจื่อที่ตื่นตะลึงเป็นอย่างมากนั่นเอง.
"ใช่,ศิษย์ต้องการเกี่ยวกับจงซานนั้นเป็นคนเจ้าแผนการ,ศิษย์ได้ตรวจสอบข้อมูลต่างๆของจงซาน,จงซานเมื่อครั้งอยู่ที่โลกใบเล็กนั้น,ครั้งหนึ่งเมื่อเขาเดินทางไปราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่,เขาได้สร้างเรื่องเท็จ,เม็ดยาเซียนอมตะ,เพื่อหลอกลวงคนทั่วหล้า,โดยใช้เม็ดยาวิญญาณมือแทน,บิดเท็จเป็นจริง,นอกจากนี้ยังทำให้ผู้คนไม่สามารถหาร่องรอยได้,ที่โลกใบเล็กนั้น,มีคนของตระกูลกู่มากมาย,ศิษย์ไม่รู้ว่ามีใครที่เกี่ยวข้องกับจงซานหรือไม่,ทว่าศิษย์พอคาดเดาได้ว่า,เซียนเซิงกู่ที่รู้แผนการสวรรค์ล่มอยู่แล้ว,แต่จงใจไม่นำแผนการนี้มาใช้,ไม่ใช่ว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลกู่ที่มาจากโลกใบเล็กหรือไม่?"จินเหวินที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ไม่ใช่ว่าเซียนเซิงกู่เป็นผู้เยาว์ตระกูลกู่อย่างงั้นรึ?"ดวงตาของจุนหมอจือที่หรี่เล็ก,ภายในใจของเขาที่สั่นไหวเป็นระลอก.
"ใช่,หากเขาเป็นคนของตระกูลกู่,เขาก็ควรจะซ่อนทักษะ,สวรรค์อวยพรไม่ใช่รึ?"
"มันควรจะซ่อนเอาไว้อย่างงั้นรึ?"
"ปราชญ์เทพเองก็ได้รับสวรรค์อวยพร,พวกเขาสามารถซ่อนมันจะปุถุชนได้,ทำไมเซียนเซิงกู่ไม่ซ่อน?
เขาไม่ใช่คนของตระกูลหวงกู่รึ? ทำไมเขาต้องเดินทางมาเข้าร่วมราชวงศ์วาสนากัน?
หากเขาเป็นคนตระกูลกู่,ไม่ใช่ว่าเรื่องนี้ต้องทำให้ตระกูลกู่เสียผลประโยชน์ไม่ใช่รึ?
เรื่องนี้มันขัดแย้งกันเกินไป!"จินเหวินเอ่ย.
"ก็ดูแปลกประหลาดเหมือนกัน!"ท่าทางของจินหมอจือที่เผยท่าทางซับซ้อน.
"ทว่าหากเขาไม่ใช่คนตระกูลกู่,ทุกอย่างก็พอจะอธิบายได้!"จินเหวินที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"เจ้า,เจ้ากำลังจะบอกว่าเซียนเซิงกู่คือจงเจิ้งอย่างงั้นรึ?"จุนหมอจือที่ตกตะลึง.
"ประธานหอการค้าต้าหรงของต้าเจิ้ง,เป็นคนที่บริหารทรัพยากรมหาศาล,อาจารย์ลุงปู่คิดว่าจงเจิ้งอ่อนแออย่างงั้นรึ?
เขามีเชาว์ปัญญาที่อ่อนด้อยอย่างงั้นรึ?"จินเหวินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ก่อนหน้านี้,ทำไมอาจารย์ลุงปู่ถึงถูกศาลเทวะต้าเจิ้งจับตัวล่ะ?ศิษย์ไม่เชื่อว่าจงซานจะมีกลุ่มเซียนบรรพชนเฝ้าอยู่ที่นั่นตลอดเวลา."จินเหวินที่กล่าวอธิบาย.
"เจ้าบอกกว่าก่อนหน้านี้ที่ข้าเดินทางไปยังต้าเจิ้ง,จงซานก็วางแผนซุ่มโจมตีเอาไว้ก่อนอย่างงั้นรึ?"จุนหมอจือที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เป็นไปไม่ได้อย่างงั้นรึ?
อาจารย์ลุงปู่ไม่รู้สึกอย่างงั้นรึ?"
"ใช่,ข้าก็คิดว่ามันแปลกพิกล,ต้าเจิ้งจู่ๆก็มีเซียนบรรพชนปรากฏขึ้นได้อย่างไร?
หากไม่ซุ่มโจมตีล่ะก็,ไม่มีทางเป็นไปได้,หากว่าเวลานั้นเซียนเซิงกู่รู้ว่าข้าไปต้าเจิ้ง,แน่นอนว่าเขาต้องลอบส่งข้อความแจ้งก่อนแน่!"จุนหมอจือที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"อีกเรื่อง,ศิษย์ขอกล่าวบางเรื่องที่อาจจะเสียมารยาท,ตอนแรกที่จงซานจับตัวอาจารย์ลุงไป่นั้น,เหล่าเสนาธิการต่างก็คิดถึงแต่ประโยชน์ของศาลเทวะหลุนฮุย,ไม่คิดถึงความปลอดภัยของท่านเลย,เรื่องนี้ผิดปรกติอย่างแน่นอน,อีกอย่างหลังจากนั้นจงซานก็ยังยอมรับที่จะแลกเปลี่ยนบางอย่างที่เล็กน้อยกับท่าน,ศิษย์กล่าวเสียมารยาท...!"
"ไม่เป็นไร,เจ้ากล่าวต่อ,ข้าไม่ถือสา!"
"ใช่,ในเวลานั้น,เซียนเซิงไม่มีทางเลือกในการต่อลองอย่างงั้นรึ?,กับสิ่งที่จงซานต้องการ,เขายังกล่าวเตือนข่มขู่อาจารย์ลุงปู่อีก,ทำไม?
ไม่ใช่ว่าเวลานั้นเขาเข้าข้างศัตรูรึ?"
"อืม,เซียนเซิงกู่น่าสงสัย!"
"ยังมีอีกเรื่อง,ก่อนหน้านี้เซียนเซิงกู่ที่เดินทางไปต้าเจิ้งเพื่อต่อรองนั้น,จงซานไม่รู้เหรอว่าเขานั้นเป็นกุนซือลำดับหนึ่งของพวกเรา?
กับคนสำคัญเช่นนั้น,นำคนไปด้วยไม่กี่คน,ไม่กลัวว่าจะเกิดปัญหาอย่างงั้นรึ?"
"ข้ารู้,เขาไม่กลัวปัญหาอะไรเลย,และมั่นใจว่าจะไม่มีปัญหา,เพราะว่าเขาคือจงเจิ้ง,ที่เกี่ยวข้องกับจงซาน!"ใบหน้าของจุนหมอจือที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา.
"หากเป็นดังนั้น,ทุกอย่างมันก็พอจะคาดเดาได้."จินเหวินที่เผยท่าทางเย็นชา.
"ใช่,เซียนเซิงกู่ก็คือจงเจิ้ง!"จุนหมอจือเอ่ย.
"อาจารย์ลุงปู่,เรื่องนี้เป็นเพียงแค่ข้าคาดเดาเท่านั้น,อย่าได้ถือสาคำพูดของศิษย์เลย!"จินเหวินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,พลิกกลับอารมณ์ในทันที.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,จินเหวิน,เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับข้าและศิษย์พี่ใหญ่,ข้าย่อมไม่ลืมความดีความชอบของเจ้าแน่นอน!"
"ไม่,อาจารย์ลุงปู่,แน่นอนข้าเชื่อท่าน,ทว่าข้านั้นกังวลเกี่ยวกับเซียนเซิงกู่มากกว่า."
"หืม?"
"ศิษย์พี่ลุงปู่นั้นไม่เชื่อผู้ใด,ทว่ามีเพียงสองคนเท่านั้นที่เขารับว่า,คือผู้ก่อตั้งและท่าน,หากว่าสามารถจัดการเรื่องนีได้,ศิษย์พี่อาจารย์ลุงปู่คงจะมองเห็นว่าท่านเติบโตแล้ว."จินเหวินกล่าว.
"ใช่แล้ว,ฮ่าฮ่าฮ่า,เจ้ากล่าว!"จุนหมอจื่อที่ได้ยินจะไม่ให้เขาดีใจได้อย่างไร?
"การที่ศิษย์สงสัยเซียนเซิงกู่,ศิษย์คิดว่าเรื่องนี้ไม่ดีนัก,เพราะว่าศิษย์พี่ลุงปู่นั้นเชื่อเซียนเซิงกู่มากกว่า,การที่ท่านชื่นชมมอบความดีความชอบนี้ให้ข้า,ก็เหมือนกับเป็นการตำหนิที่ศิษย์พี่ลุงปู่ที่เชื่อมั่นเซียนเซิงกู่,อาจทำให้ศิษย์พี่ลุงปู่ไม่พอใจข้านัก,ถึงศิษย์มีร้อยปากก็ยากที่จะอธิบาย!"จินเหวินที่ส่ายหน้าไปมา.
"ได้,ข้าจะไม่กล่าวอะไรเกี่ยวกับเจ้าที่เอ่ยเกี่ยวกับเซียนเซิงกู่,ข้าคิดว่าการที่เขาเข้าร่วมศาลเทวะหลุนฮุยหลังจากที่จงซานแยกสวรรค์,ชิ,เขาเป็นจงเจิ้งจริงๆ!"จุนหมอจือพยักหน้ารับ,แววตาเผยท่าทางเหยียดหยัน.
"ไม่,ท่านรู้เกี่ยวกับเซียนเซิงกู่,หลังจากที่จงซานแยกสวรรค์ถึงได้เข้าร่วมอย่างงั้นรึ?
บางทีเขาอาจติดต่อกับศิษย์พี่ลุงปู่ก่อนแล้วหรือไม่?"จินเหวินที่กล่าวเชิงเตือน.
"เป็นไปไม่ได้!"
"ที่จริง,ถึงแม้นว่าจะเข้าร่วมเวลาใดก็ไม่สามารถเปลี่ยนความจริง,ท่านควรไม่ลืมกรณีของหวังจิงเหวิน?
ต้าเจิ้งกุยโชว,พวกเขามายังโลกใบใหญ่ก่อนที่จงซานจะแยกสวรรค์แล้วซะอีก,พวกเขาเป็นหมากที่ถูกสงมาก่อน,บางที่จงเจิ้งเองก็เป็นเช่นนั้นก็ได้!"
ใช่,ไม่ว่าเขาจะเข้าร่วมราชวงศ์พวกเราเวลาใด,เขาก็คือจงเจิ้งแน่นอน!"
"ข้าคิดว่าบางที่ศิษย์พี่ลุงปู่อาจจะไม่เชื่อพวกเราก็เป็นได้,ด้วยความสามารถของเซียนเซิงกู่แล้ว,ยากที่จะหาจุดอ่อนเขาพบง่าย."จินเหวินกล่าว.
"อืม!"
-------------------------------------------------------------
ภพหยิน,เมืองซ่าง,ภายในห้องอักษรจงซาน.
ภายในห้องอักษรนั้นมีคนสองคน,จงซานและจงเสวียน.
"ทุกอย่างเป็นเพียงเรื่องโกหกอย่างงั้นรึ?,ในโลกนี้ไม่มีความจริงหรือว่าโกหก,ขอเพียงแค่มีบางคนเชื่อว่าจริง,เรื่องนี้ก็จะถูกนับว่าจริง,หากว่าคิดว่าเท็จ,มันก็จะเป็นเท็จ!"จงซานกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"ฟู่หวง,จินเหวินอย่างงั้นรึ?
เฮ้เฮ้,บุตรเพียงแค่ได้ยิน,ก็รู้สึกตื่นตระหนกแล้ว!"จงเสวียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"จุนเทียนเซี่ย,คนผู้นี้มีนิสัยขี้สงสัย,เป็นความจริง,หากยิ่งปกปิด,ก็จะยิ่งเผยพิรุธ,การที่จะโกหกนั้น,บางที่ต้องให้เขาเห็นว่ามีความเป็นจริงมาก,ง่ายที่จะจับได้,เจ้าร่วมมือกับจงเอ๋อ,สร้างเรื่องให้เซียนเซิงกู่นั้นเผยความสามารถด้านทักษะค้าขายออกมา!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ง่ายมาก,บุตรคือผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา,การจะปกปิดใครบางคนด้วยวิชาช่วงชิงชะตานั้น,ง่ายมาก,นอกจากนี้ผู่หวงยังเตรียมการไว้หมดแล้ว!"จงเสวียนที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
Chapter 1362 Who is Zhong Zheng?
谁是钟政?
ใครคือจงเจิ้ง?
ภพหยิน,ศาลเทวะหลุนฮุย!
ตำหนักจุนหมอจื่อ,ภายในมืองานเลี้ยง,ซึ่งมีจุนหมอจือและจินเหวิน.
"จินเหวิน,เจ้าทำได้,แผนการสวรรค์ล่ม,20ปี,เพียง
20 ปี,เจ้าก็สามารถยึดครองได้หนึ่งเขตแดน.
"ขอบคุณอาจารย์ลุงปู่,ทว่าความดีความชอบนี้,ศิษย์มิกล้ารับ,นี่เป็นแผนการที่จงซานคิดขึ้น,ศิษย์เพียงยืมมาใช้,เซิ่งหวังได้มอบโอกาสให้ใช้,ดังนั้นพวกเราจึงสำเร็จ!"จินเหวินที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"ไม่ว่าอย่างไร,มันก็แสดงให้เห็นว่าข้าเลือกคนไม่ผิด!"จินหมอจื่อที่พยักหน้าขณะถือถ้วยสุรา.
หลังจากยกสุราขึ้นชนกันแล้ว,จินเหวินที่เผยยิ้มอย่างขมขื่นออกมา,"ศิษย์รู้ว่าอาจารย์ลูงปู่สงสัยก่อนหน้านี้,เกี่ยวกับจินเหวิน?
จงเจิ้ง? ข้ามีนามที่พ้องกับกับนามจงเจิ้ง."
ใบหน้าของจุนหมอจื่อที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนเล็กน้อย,ทว่าก็เอ่ยออกมาในทันที,"จินเหวินดั่งที่เจ้ารู้,เจ้าจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร?"
"อาจารย์ลุงปู่,สถานะของศิษย์นั้น,เดิมที่ท่านผู้ก่อตั้งได้ใช้เทียนเต๋าสังสารวัฆตรวจสอบ,เกี่ยวกับภูมิกำเนิด,จะมีอะไรผิดพลาดได้อย่างไร?
ไม่คิดเลยว่าอาจารย์ศิษย์พี่ลุงปู่จงสงสัย,ทำให้ศิษย์แอบสงสัย!"จินเหวินที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม? เจ้าสงสัยสิ่งใดอย่างนั้นรึ?"จุนหมอจือที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"สำหรับตำแหน่งราชานั้นย่อมมีความระวังสงสัยกับผู้คนที่ปลอมตัวเข้ามาเป็นอย่างมาก,ศิษย์พี่อาจารย์ลุงปู่นั้นเป็นคนที่ระมัดระวังเป็นกังวลเกี่ยวกับสายลับ,การที่ศิษย์เพิ่งเข้ามาร่วมเป็นกุนซือ,เป็นตำแหน่งสำคัญที่ต้องเป็นที่สงสัยเป็นเรื่องปรกติ,ทว่าการสงสัยนี้,ก็ไม่ควรที่จะเจาะจงข้าว่าเป็นจงเจิ้งเลย!"จินเหวินที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"หากข้าเป็นจงเจิ้ง,ข้าต้องใช้ชื่อที่พ้องกันเช่นนี้เลยรึ?
จงเจิ้ง,ยอดอัจฉริยะการค้า,หากข้าเป็นจงเจิ้ง,ทักษะการขายของข้ามีเพียงเท่านี้นะรึ?
ข้าไม่มีทางที่จะปกปิดความสามารถดังกล่าวนี้เอาไว้ได้อย่างแน่นอน!"จินเหวินที่ส่ายหน้าไปมา.
"ก็ถูก!"จินหมอจื้อพยักหน้ารับ.
จินเหวินกล่าวถูก,เห็นชัดเจนว่าหากเป็นจงเจิ้ง,จะเผยเงื่อนงำชัดเจนเช่นนี้เลยรึ?
นอกจากนี้เขายังเคยผ่านเทียนเต๋าสังสารวัฏของอาจารย์ไม่มีทางผิดพลาด,จินเหวินไม่มีทางเป็นจงเจิ้ง.
"โปรดวางใจ,ข้าเชื่อว่าเจ้าไม่ใช่จงเจิ้ง,หลังจากนี้เกี่ยวกับศิษย์พี่,คงเป็นเรื่องบังเอิญมากกว่า,และมันบังเอิญมากจนเกินไป,ที่ใครเห็นก็รับรู้ว่าเจ้าควรจะเป็นจงเจิ้ง!"
"ขอบคุณท่านอ๋อง!"จินเหวินพยักหน้ารับ.
"เรื่องนี้,ไม่ต้องเอ่ยเลย,วันนี้เป็นวันที่ต้องเฉลิมฉลอง,อย่าได้กล่าวอะไรที่ทำให้เศร้าเลย!"จุนหมอจือที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ไม่,ที่จริงเรื่องนี้เกี่ยวกับศิษย์พี่อาจารย์ลุงปู่สอง,เรื่องนี้ศิษย์ควรกล่าว,มันเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของศิษย์พี่ลุงปู่!"จินเหวินที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"จุนหมอจือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ศิษย์พบว่าเป็นเซียนเซิงกู่ที่มีปัญหา,เขาที่อยู่เคียงข้างศิษย์พี่อาจารย์ลุงปู่ตลอด,ศิษย์เป็นกังวลว่าเขาจะวางแผนอะไรเอาไว้อยู่!"จินเหวินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หืม?"จุนหมอจื่อที่หยุดจ้องเขม็งออกไปในทันที.
เซียนเซิงกู่นั้นหลายต่อหลายครั้งที่ดูแคลนจุนหมอจือตลอด,ทำให้จุนหมอจือไม่ค่อยชอบเซียนเซิงกู่นัก,ตอนนี้ยิ่งได้ยินว่าเซียนเซิงกู่มีปัญหา,ยิ่งทำให้เขาสนใจขึ้นมาในทันที.
"แผนการของเซียนเซิงกู่นั้น,อาจารย์ลุงปู่ควรจะเข้าใจ,เชาว์ปัญญาของเขานั้นราวกับอสูรกาย,เป็นกุนซือลำดับหนึ่งของศาลเทวะหลุนฮุย!"จินเหวินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
แม้นว่าจุนหมอจือจะไม่อยากยอมรับ,ทว่าก็ต้องพยักหน้า,"ใช่!"
"ทว่า,เขาที่มีเชาว์ปัญญาที่ชาญฉลายเป็นอย่างมาก,เข้าใจเกี่ยวกับแผนการสวรรค์ล่มอย่างสมบูรณ์,ทำไมเข้าถึงไม่เป็นคำทำเองล่ะ?
รอคอยให้ศิษย์เอ่ยออกมา,ทำไมถึงได้ทำเช่นนั้น?"จินเหวินที่กล่าวสอบถามออกมา.
"แฮก แฮก? เรื่องนี้!"จุนหมอจือที่ขมวดคิ้วแน่น.
"แผนการสวรรค์ล่อม,ทั้งเขาและศิษย์ต่างก็รู้,เขาน่าจะเห็น,แม้นว่าจะดูซับซ้อนมาก,ทว่าก็ไม่ยากที่จะทำตามขั้นตอนที่มีอยู่แล้วไม่ใช่รึ?
ทำไมเซียนเซิงกู่ที่เป็นสุดยอดเชาว์ปัญญา,จึงไม่คิดที่จะเป็นคนใช้แผนการสวรรค์ล่มล่ะ?"จินเหวินที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"เรื่องนี้?"
"เขาหลีกเลี่ยงแผนการสวรรค์ล่ม."จินเหวินกล่าวเคร่งขรึม.
หลีกเลี่ยงแผนการสวรรค์ล่ม? พริบตานั้น,จุนหมอจือที่เข้าใจอะไรบางอย่างได้ในทันที.
"ใช่,หลีกเลี่ยง,ทว่าทำไมเขาต้องหลีกเลี่ยงแผนการสวรรค์ล่มด้วย?"จุนหมอจือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ศิษย์กล่าวอาจจะเป็นการเสียมารยาทกับเซียนเซิงกู่,การที่เขามายังศาลเทวะหลุนฮุยนั้น,อาจจะมีเจตนาอย่างแน่นอน,เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก,เขาไม่ต้องการหาผลประโยชน์ให้กับตัวเองจริงรึ?
เขาต้องการอะไร? ข้ากังวลว่าเขาอาจจะมีแผนร้ายอะไรในใจ."จินเหวินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เรื่องนี้เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวล,เซียนเซิงกู่?
พี่ใหญ่ไม่มีทางเชื่อใจเขาทั้งหมดอย่างแน่นอน!"จุนหมอจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
ต่อต้านเซียนเซิงกู่รึ?
แววตาของจินเหวินที่เป็นประกายขึ้นมาในทันที.
"ข้าได้ยินมาว่าอาจารย์ลุงปู่เอ่ยเกี่ยวกับตระกูลอันดับหนึ่งคือตระกูลหวงกู่อย่างงั้นรึ?
ตระกูลหวงกู่นั้นมีแซ่ว่ากู่,ข้าคิดว่าเซียนเซิงกู่นั้นเป็นคนตระกูลหวงกู่หรือไม่?"จินเหวินที่เผยท่าทางสงสัย.
"อืม,ข้าได้ยินอาจารย์กล่าวว่าเขานั้นได้เป็นคนที่,"สวรรค์อวยพร"
อาจเป็นไปได้ว่าเขานั้นจะเป็นคนตระกูลหวงกู่!"จุนหมอจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
จินเหวินที่ส่ายหน้าเบาๆ,"บางทีอาจไม่ใช่แค่เรื่อง,สวรรค์อวยพร,อาจารย์ลุงปู่คงจะลืมไปแล้ว,ก่อนหน้านี้จงซานที่โลกใบเล็กนั้น,มีบางคนที่มีสกุลว่ากู่,และเป็นที่รู้จักกันทั่วภพหยาง,ฮวงโหวจงซาน,มาจากตระกูลหวงกู่!"
"พรึบ!"จุนหมอจื่อถึงกับยืนตรงขึ้นในทันที,"เจ้าต้องการกล่าวอะไร?"
"อาจารย์ลุงปู่,ศิษย์กล่าวอะไรผิดอย่างงั้นรึ?"จินเหวินที่เอ่ยออกมาด้วยความเป็นกังวลทันที.
"ไม่ๆ,เจ้ากล่าวต่อ!"จุนหมอจื่อที่ตื่นตะลึงเป็นอย่างมากนั่นเอง.
"ใช่,ศิษย์ต้องการเกี่ยวกับจงซานนั้นเป็นคนเจ้าแผนการ,ศิษย์ได้ตรวจสอบข้อมูลต่างๆของจงซาน,จงซานเมื่อครั้งอยู่ที่โลกใบเล็กนั้น,ครั้งหนึ่งเมื่อเขาเดินทางไปราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่,เขาได้สร้างเรื่องเท็จ,เม็ดยาเซียนอมตะ,เพื่อหลอกลวงคนทั่วหล้า,โดยใช้เม็ดยาวิญญาณมือแทน,บิดเท็จเป็นจริง,นอกจากนี้ยังทำให้ผู้คนไม่สามารถหาร่องรอยได้,ที่โลกใบเล็กนั้น,มีคนของตระกูลกู่มากมาย,ศิษย์ไม่รู้ว่ามีใครที่เกี่ยวข้องกับจงซานหรือไม่,ทว่าศิษย์พอคาดเดาได้ว่า,เซียนเซิงกู่ที่รู้แผนการสวรรค์ล่มอยู่แล้ว,แต่จงใจไม่นำแผนการนี้มาใช้,ไม่ใช่ว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลกู่ที่มาจากโลกใบเล็กหรือไม่?"จินเหวินที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ไม่ใช่ว่าเซียนเซิงกู่เป็นผู้เยาว์ตระกูลกู่อย่างงั้นรึ?"ดวงตาของจุนหมอจือที่หรี่เล็ก,ภายในใจของเขาที่สั่นไหวเป็นระลอก.
"ใช่,หากเขาเป็นคนของตระกูลกู่,เขาก็ควรจะซ่อนทักษะ,สวรรค์อวยพรไม่ใช่รึ?"
"มันควรจะซ่อนเอาไว้อย่างงั้นรึ?"
"ปราชญ์เทพเองก็ได้รับสวรรค์อวยพร,พวกเขาสามารถซ่อนมันจะปุถุชนได้,ทำไมเซียนเซิงกู่ไม่ซ่อน?
เขาไม่ใช่คนของตระกูลหวงกู่รึ? ทำไมเขาต้องเดินทางมาเข้าร่วมราชวงศ์วาสนากัน?
หากเขาเป็นคนตระกูลกู่,ไม่ใช่ว่าเรื่องนี้ต้องทำให้ตระกูลกู่เสียผลประโยชน์ไม่ใช่รึ?
เรื่องนี้มันขัดแย้งกันเกินไป!"จินเหวินเอ่ย.
"ก็ดูแปลกประหลาดเหมือนกัน!"ท่าทางของจินหมอจือที่เผยท่าทางซับซ้อน.
"ทว่าหากเขาไม่ใช่คนตระกูลกู่,ทุกอย่างก็พอจะอธิบายได้!"จินเหวินที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"เจ้า,เจ้ากำลังจะบอกว่าเซียนเซิงกู่คือจงเจิ้งอย่างงั้นรึ?"จุนหมอจือที่ตกตะลึง.
"ประธานหอการค้าต้าหรงของต้าเจิ้ง,เป็นคนที่บริหารทรัพยากรมหาศาล,อาจารย์ลุงปู่คิดว่าจงเจิ้งอ่อนแออย่างงั้นรึ?
เขามีเชาว์ปัญญาที่อ่อนด้อยอย่างงั้นรึ?"จินเหวินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ก่อนหน้านี้,ทำไมอาจารย์ลุงปู่ถึงถูกศาลเทวะต้าเจิ้งจับตัวล่ะ?ศิษย์ไม่เชื่อว่าจงซานจะมีกลุ่มเซียนบรรพชนเฝ้าอยู่ที่นั่นตลอดเวลา."จินเหวินที่กล่าวอธิบาย.
"เจ้าบอกกว่าก่อนหน้านี้ที่ข้าเดินทางไปยังต้าเจิ้ง,จงซานก็วางแผนซุ่มโจมตีเอาไว้ก่อนอย่างงั้นรึ?"จุนหมอจือที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เป็นไปไม่ได้อย่างงั้นรึ?
อาจารย์ลุงปู่ไม่รู้สึกอย่างงั้นรึ?"
"ใช่,ข้าก็คิดว่ามันแปลกพิกล,ต้าเจิ้งจู่ๆก็มีเซียนบรรพชนปรากฏขึ้นได้อย่างไร?
หากไม่ซุ่มโจมตีล่ะก็,ไม่มีทางเป็นไปได้,หากว่าเวลานั้นเซียนเซิงกู่รู้ว่าข้าไปต้าเจิ้ง,แน่นอนว่าเขาต้องลอบส่งข้อความแจ้งก่อนแน่!"จุนหมอจือที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"อีกเรื่อง,ศิษย์ขอกล่าวบางเรื่องที่อาจจะเสียมารยาท,ตอนแรกที่จงซานจับตัวอาจารย์ลุงไป่นั้น,เหล่าเสนาธิการต่างก็คิดถึงแต่ประโยชน์ของศาลเทวะหลุนฮุย,ไม่คิดถึงความปลอดภัยของท่านเลย,เรื่องนี้ผิดปรกติอย่างแน่นอน,อีกอย่างหลังจากนั้นจงซานก็ยังยอมรับที่จะแลกเปลี่ยนบางอย่างที่เล็กน้อยกับท่าน,ศิษย์กล่าวเสียมารยาท...!"
"ไม่เป็นไร,เจ้ากล่าวต่อ,ข้าไม่ถือสา!"
"ใช่,ในเวลานั้น,เซียนเซิงไม่มีทางเลือกในการต่อลองอย่างงั้นรึ?,กับสิ่งที่จงซานต้องการ,เขายังกล่าวเตือนข่มขู่อาจารย์ลุงปู่อีก,ทำไม?
ไม่ใช่ว่าเวลานั้นเขาเข้าข้างศัตรูรึ?"
"อืม,เซียนเซิงกู่น่าสงสัย!"
"ยังมีอีกเรื่อง,ก่อนหน้านี้เซียนเซิงกู่ที่เดินทางไปต้าเจิ้งเพื่อต่อรองนั้น,จงซานไม่รู้เหรอว่าเขานั้นเป็นกุนซือลำดับหนึ่งของพวกเรา?
กับคนสำคัญเช่นนั้น,นำคนไปด้วยไม่กี่คน,ไม่กลัวว่าจะเกิดปัญหาอย่างงั้นรึ?"
"ข้ารู้,เขาไม่กลัวปัญหาอะไรเลย,และมั่นใจว่าจะไม่มีปัญหา,เพราะว่าเขาคือจงเจิ้ง,ที่เกี่ยวข้องกับจงซาน!"ใบหน้าของจุนหมอจือที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา.
"หากเป็นดังนั้น,ทุกอย่างมันก็พอจะคาดเดาได้."จินเหวินที่เผยท่าทางเย็นชา.
"ใช่,เซียนเซิงกู่ก็คือจงเจิ้ง!"จุนหมอจือเอ่ย.
"อาจารย์ลุงปู่,เรื่องนี้เป็นเพียงแค่ข้าคาดเดาเท่านั้น,อย่าได้ถือสาคำพูดของศิษย์เลย!"จินเหวินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,พลิกกลับอารมณ์ในทันที.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,จินเหวิน,เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับข้าและศิษย์พี่ใหญ่,ข้าย่อมไม่ลืมความดีความชอบของเจ้าแน่นอน!"
"ไม่,อาจารย์ลุงปู่,แน่นอนข้าเชื่อท่าน,ทว่าข้านั้นกังวลเกี่ยวกับเซียนเซิงกู่มากกว่า."
"หืม?"
"ศิษย์พี่ลุงปู่นั้นไม่เชื่อผู้ใด,ทว่ามีเพียงสองคนเท่านั้นที่เขารับว่า,คือผู้ก่อตั้งและท่าน,หากว่าสามารถจัดการเรื่องนีได้,ศิษย์พี่อาจารย์ลุงปู่คงจะมองเห็นว่าท่านเติบโตแล้ว."จินเหวินกล่าว.
"ใช่แล้ว,ฮ่าฮ่าฮ่า,เจ้ากล่าว!"จุนหมอจื่อที่ได้ยินจะไม่ให้เขาดีใจได้อย่างไร?
"การที่ศิษย์สงสัยเซียนเซิงกู่,ศิษย์คิดว่าเรื่องนี้ไม่ดีนัก,เพราะว่าศิษย์พี่ลุงปู่นั้นเชื่อเซียนเซิงกู่มากกว่า,การที่ท่านชื่นชมมอบความดีความชอบนี้ให้ข้า,ก็เหมือนกับเป็นการตำหนิที่ศิษย์พี่ลุงปู่ที่เชื่อมั่นเซียนเซิงกู่,อาจทำให้ศิษย์พี่ลุงปู่ไม่พอใจข้านัก,ถึงศิษย์มีร้อยปากก็ยากที่จะอธิบาย!"จินเหวินที่ส่ายหน้าไปมา.
"ได้,ข้าจะไม่กล่าวอะไรเกี่ยวกับเจ้าที่เอ่ยเกี่ยวกับเซียนเซิงกู่,ข้าคิดว่าการที่เขาเข้าร่วมศาลเทวะหลุนฮุยหลังจากที่จงซานแยกสวรรค์,ชิ,เขาเป็นจงเจิ้งจริงๆ!"จุนหมอจือพยักหน้ารับ,แววตาเผยท่าทางเหยียดหยัน.
"ไม่,ท่านรู้เกี่ยวกับเซียนเซิงกู่,หลังจากที่จงซานแยกสวรรค์ถึงได้เข้าร่วมอย่างงั้นรึ?
บางทีเขาอาจติดต่อกับศิษย์พี่ลุงปู่ก่อนแล้วหรือไม่?"จินเหวินที่กล่าวเชิงเตือน.
"เป็นไปไม่ได้!"
"ที่จริง,ถึงแม้นว่าจะเข้าร่วมเวลาใดก็ไม่สามารถเปลี่ยนความจริง,ท่านควรไม่ลืมกรณีของหวังจิงเหวิน?
ต้าเจิ้งกุยโชว,พวกเขามายังโลกใบใหญ่ก่อนที่จงซานจะแยกสวรรค์แล้วซะอีก,พวกเขาเป็นหมากที่ถูกสงมาก่อน,บางที่จงเจิ้งเองก็เป็นเช่นนั้นก็ได้!"
ใช่,ไม่ว่าเขาจะเข้าร่วมราชวงศ์พวกเราเวลาใด,เขาก็คือจงเจิ้งแน่นอน!"
"ข้าคิดว่าบางที่ศิษย์พี่ลุงปู่อาจจะไม่เชื่อพวกเราก็เป็นได้,ด้วยความสามารถของเซียนเซิงกู่แล้ว,ยากที่จะหาจุดอ่อนเขาพบง่าย."จินเหวินกล่าว.
"อืม!"
-------------------------------------------------------------
ภพหยิน,เมืองซ่าง,ภายในห้องอักษรจงซาน.
ภายในห้องอักษรนั้นมีคนสองคน,จงซานและจงเสวียน.
"ทุกอย่างเป็นเพียงเรื่องโกหกอย่างงั้นรึ?,ในโลกนี้ไม่มีความจริงหรือว่าโกหก,ขอเพียงแค่มีบางคนเชื่อว่าจริง,เรื่องนี้ก็จะถูกนับว่าจริง,หากว่าคิดว่าเท็จ,มันก็จะเป็นเท็จ!"จงซานกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"ฟู่หวง,จินเหวินอย่างงั้นรึ?
เฮ้เฮ้,บุตรเพียงแค่ได้ยิน,ก็รู้สึกตื่นตระหนกแล้ว!"จงเสวียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"จุนเทียนเซี่ย,คนผู้นี้มีนิสัยขี้สงสัย,เป็นความจริง,หากยิ่งปกปิด,ก็จะยิ่งเผยพิรุธ,การที่จะโกหกนั้น,บางที่ต้องให้เขาเห็นว่ามีความเป็นจริงมาก,ง่ายที่จะจับได้,เจ้าร่วมมือกับจงเอ๋อ,สร้างเรื่องให้เซียนเซิงกู่นั้นเผยความสามารถด้านทักษะค้าขายออกมา!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ง่ายมาก,บุตรคือผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา,การจะปกปิดใครบางคนด้วยวิชาช่วงชิงชะตานั้น,ง่ายมาก,นอกจากนี้ผู่หวงยังเตรียมการไว้หมดแล้ว!"จงเสวียนที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น