Immortality 1361 Bronze inscription? Zhong Zheng?
Chapter 1361 Bronze inscription? Zhong
Zheng?
金文?钟政?
จินเหวิน? จงเจิ้งรึ?
"แผนการสวรรค์ล่มอย่างงั้นรึ?"จุนเทียนเซี่ยที่จ้องเขม็งไปยังจินเหวิน.
ภายในห้องอักษร,ทุกคนที่จ้องมองจินเหวิน,ทว่าหลายคนที่เผยท่าทางเหยียดหยัน,หลายคนที่ไม่เคยได้ยินแผนการสวรรค์ล่ม,และไม่เชื่อคำพูดลมๆแล้งๆของจินเหวินด้วย.
ไม่ใช้ทหาร? เคยมีที่ใหนอย่างงั้นรึ?
พลังอำนาจของราชวงศ์วาสนา,มันจะล่มสลายง่ายๆด้อย่างไร,แผนการของเซียนเซิงซือกู่นั้นสร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคน,คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะบอกแผนการของเจ้าร้ายกาจกว่ารึ?
ฝันไปเถอะ!
"ใช่,แผนการสวรรค์ล่ม,เป็นการรบด้วยทรัพยากรการค้า,ด้วยศิลาเซียน,โจมตีเมืองด้วยศิลามิติ,ทำลวงกองทัพให้กับพวกเรา!"จนเหวยที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"พูดอะไรไร้สาระ,โจมตียึดครองดินแดนด้วยศิลาเซียนอย่างงั้นรึ?
ทะลวงกองทัพได้อย่างงั้นรึ?โดยไม่ใช่อาวุธ,ใครรวยกว่าคนนั้นจะชนะรึไง!"กุยซือหลายคนกล่าวหยัน.
"แผนการสวรรค์ล่มเป็นการเก็งกำไร,ไม่ใช่ใครรวยไม่รวย,จำเป็นต้องใช้เชาว์ปัญญา,ใช้ทรัพยากรในการเดินหมาก."จินเหวินที่กล่าวอย่างสุขุม.
กุนซือต่างก็ตำหนิไปต่างๆนาๆ,ทว่าเซียนเซิงกู่ที่อยู่ใกล้ๆโบกมือเบาๆให้หยุด.
เซียนเซิงกู่ที่จ้องมองไปยังจุนเทียนเซี่ย,จุนเทียนเซี่ยที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงกู่,ทั้งสองที่ขมวดคิ้วไปมา,เพราะว่าทั้งสองนั้นรู้จักแผนการสวรรค์ล่ม.
"จำเป็นต้องใช้ศิลาเซียนมากเท่าไหร่?"จุนเทียนเซี่ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เหล่ากุนซือที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,ล้อเล่นอย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังรับปากจริงๆรึ?
"ศิลาเซียน,500 พันล้าน!"จินเหวินกล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
"500 พันล้าน? เจ้าบอก 500
พันล้านอย่างงั้นรึ?"เหล่ากุนซือที่อุทานกันเสียงดังอื้ออึง.
"แฮก~~~~~~~~~!”เสียงของเหล่ากุนซือที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้าไป.
"หลังจากจบแผนการสวรรค์ล่ม,ศิษย์จะนำกลับมาคืนหนึ่งเท่า!"หจินเหวินที่กล่าวอย่างหนักแน่น.
ส่งกลับคืนหนึ่งเท่ารึ? หนึ่งล้านล้าน?
"ตกลง,ข้าจะให้เจ้า 500 พันล้านศิลาเซียน,เรื่องนี้,ให้เจ้าจัดการ!"จุนเทียนเซี่ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ,ศิษย์พี่อาจารย์ลุงปู่! ศิษย์จะทำให้ดีที่สุด!"จินเหวินที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"อืม!"จินเทียนเซี่ยพยักหน้ารับ.
ทว่าเหล่ากุนซือที่เผยท่าทางประหลาดใจ,คาดไม่ถึงเซิ่งหวังจะเห็นด้วย?
มอบศิลาเซียน 500 พันลานให้เขาจริงๆ,ไม่กลัวจะถูกขโมยอย่างงั้นรึ?
นี่มันเป็นจำนวนมหาศาลจนบ้าคลั่งเลยไม่ใช่รึ?
"เอาล่ะ,วันนี้พอเท่านี้,พรุ่งนี้ค่อยกลับมาพิจารณากันใหม่,พวกเจ้าออกไปก่อน!"จุนเทียนเซี่ยเอ่ย.
"รับทราบ!"ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
กุนซือทุกคนรวมทั้งจินเหวินได้ถอยจากไป,ทว่ายังคงเหลือสองคนที่ยังไม่แยกย้าย.
หนึ่งคือเซียนเซิงกู่,อีกหนึ่งก็คือจินหมอจื่อ.
"ศิษย์พี่ใหญ่,ข้าบอกแล้วว่าหาคนที่ร้ายกาจเจอ?"จุนหมอจื่อที่กล่าวเชิงเตือนไปยังเซียเซิงกู่.
เซียนเซิงกู่เผยยิ้มเล็กน้อย,ครุ่นคิดครู่หนึ่ง.
"จินเหวิน,จงเจิ้งรึ?"จุนเทียนเซี่ยที่เผยท่าทางจริงจัง.
"ใครคือจงเจิ้ง?"จุนหมอจือที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"บุตรของจงซาน,ผู้มีพรสวรรค์ทางการค้า,ของศาลเทวะต้าเจิ้ง,ประธานหอการค้าต้าหรง,เขาเป็นคนดูแลทรัพยากรของต้าจิ้ง,หลังจากที่จงซานแยกสวรรค์,เขาก็หายตัวไป!"จุนเทียนเซี่ยกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ศิษย์พี่ใหญ่,ท่านสงสัย,สงสัยว่าจินเหวินคือจงเจิ้งอย่างงั้นรึ?"จุนหมอจื่อเอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"ท่านอ๋อง,ทุกอย่างมันบังเอิญเกินไป,กับคนที่มีพรสวรรค์ทางการค้า,เป็นคนที่มีความสำคัญมาก,จินเหวิน,และจงเจิ้งชื่อของพวกเขามันพ้องกัน,ราวกับว่าเป็นคนๆเดียวกัน!"เซียนเซิงกู่ที่ส่ายหน้าไปมา.
จุนเทียนเซี่ยไม่เอ่ย,ทว่าครุ่นคิดมากกว่านั้น.
"เป็นไปไม่ได้,ก็แค่เพียงบังเอิญ,จินเหวินนั้นข้านำมาจากวิหารสังสารวัฏ,เจ้าควรจะรู้เกี่ยวกับวิหารสังสารวัฏ,ศิษย์ทุกคนที่เข้าร่วม,พวกเราจะต้องสืบเกี่ยวกับรายระเอียดของพวกเขา,ไปจนถึงบรรพชนถึงสิบรุ่น,บันทึกเอาไว้อย่างระเอียด,แม้แต่หากเขาเกิดใหม่,พวกเรายังสืบเสาะหากลับไป,ด้วยวิถีสังสารวัฏ,จินเหวินนั้นออกมาจากเทียนเต๋าสังสารวัฏ,ศิษย์พี่ใหญ่นั้นเป็นกังวลเกี่ยวกับสายลับเป็นอย่างมาก,ดังนั้นก่อนที่ทุกคนจะออกมา,จะถูกสอบสวนเกี่ยวกับชีวิตที่แล้ว,เกี่ยวกับความทรงจำ,การตายทุกอย่างต้องตรวจสอบทั้งหมด,เขาไม่ใช่จงเจิ้งอย่างแน่นอน!"จุนหมอจื่อชำเลืองมองเซียนเซิงกู่.
"พอแล้ว!"จินเทียนเซี่ยที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ทั้งคู่ที่จ้องมองไปยังจุนเทียนเซี่ย.
"เวลานี้อยู่ในช่วงสำคัญ,เรื่องนี้เอาไว้ก่อน,คนที่เจ้านำมา,เจ้าก็จับตาดูก็แล้วกัน,เวลานี้ต้องยึดครองดินแดนก่อน,ไม่ว่าจะใช่หรือไม่,พวกเราก็จะเสียหายไม่ได้! 20ปี? ยี่สิบปี,หวังว่าเขาจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง!"จุนเทียนเซี่ยกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"จุนหมอจื่อพยักหน้ารับ.
-------------------------------------------------------------
20 ปีหลังจากนั้น,ภพหยาง,ดินแดนติงหง!
เทศนาของปราชญ์เทพ,สร้างความสนใจต่อผู้คนเป็นอย่างมาก.
ในเวลานี้,จงเทียนที่แผ่รัศมีพุทธไปทั่วทุกสารทิศ,พื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยแสงสีทอง,พื้นที่ที่จงเทียนนั่งนั้นเป็นดอกบัวสีทองขนาดหมื่นจัง.
พื้นที่รอบๆมีผู้ฝึกตนมากมายมารวมตัวกัน,ต่างก็ตั้งใจเข้ามารับฟังเทศนาธรรมของปราชญ์เทพด้วยความเคารพ.
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเซียนบรรพชน,เซียนบรรพชนในทวีปภาคเหนือ,กว่าห้าสิบคนที่เข้าประจำที่รอบๆนั่งฟังด้วยความนับถือ.
"ทุกๆสรรพสิ่ง ล้วนเปรียบดั่งความฝัน
เหมือนภาพลวงตา,เหมือนฟองที่อยู่ในน้ำ， เหมือนเงาในกระจก,เหมือนกับน้ำค้างยามรุ่งสาง พอพระอาทิตย์ขึ้น ก็แห้งหาย，เหมือนฟ้าแลบแป๊บเดียวก็ดับไป ให้มองสรรพสิ่ง
ล้วนเป็นเช่นนี้เอง"เสียงของจงเทียนที่เอ่ยช้าๆไม่รีบ,ผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆที่นิ่งงัน,รับฟังเทศนาธรรมของเขาอย่างตั้งใจ.
"ปราชญ์เทพ,ตำแหน่งที่ได้รับประทานจากสวรรค์,อาจเรียกได้ว่าเป็นวิถีสวรรค์,ที่ได้รับการปรับปรุงพลังจากฟ้าดิน,ครอบครองปราณสวีฟ้าดิน
..................!”
เป็นดั่งที่จงเทียนได้ประกาย,เหล่าเซียนบรรพชนที่ดวงตาหดเกร็ง,จดจ้องมองเขม็ง.
การตระหนักรู้เป็นปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
นี่คือการตระหนักรู้เป็นปราชญ์เทพจริงๆรึ?
สิ่งสำคัญที่สุด,ขณะที่จงเทียนบรรยายธรรมนั้น,จากปากของเขามีอักขระหว่าน’卍’สีทองเจิดจรัสแผ่ออกมา,อักษรสีทองขนาดเล็กที่ล่องลอยออกไปทั่วทุกสารทิศ,แม้แต่เข้าไปในร่างกายของผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ.
การตระหนักรู้ที่ถูกส่งผ่านอักขระ’卍’
ทะลวงเข้าไปในจิตใจของผู้ฝึกตนรอบๆ.
ความรู้สึกเหมือนจริง,ผู้ฝึกตนมากมายที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,จริง,ปราชญ์เทพจงเทียนที่ได้เทศนาธรรมเกี่ยวกับการเป็นปราชญ์เทพโดยไม่กักเก็บหวงไว้เลยรึ?
นี่คือวิถีเต๋าแห่งสวรรค์.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายถึงกับหลงสติลืมตัว.
"ปัง!"เสียงที่ดังกึกก้องขึ้นท่ามกลางพวกเขา.
มีบางคนที่ตัดผ่านระดับได้ทันทีอย่างงั้นรึ?
ตัดผ่านระดับ?
คนที่เพิ่งตัดผ่านระดับเต็มไปด้วยความยินดี,จากนั้นเขาที่ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว,ก่อนที่จะแสดงความเคารพต่อจงเทียน.
"ปัง!” "ปัง!”
"ปัง!”....................................
คนแล้วคนเหล่า,หลายๆคนที่อยู่ในเขตแดนขั้นปลาย,นี่ไม่ใช่เพียงแค่เทศนาธรรมเท่านั้น,จงเทียนยังช่วยพวกเขาตัดผ่านระดับ,อักขระหว่านมากมาย,ที่ลอยลอยทะลวงเข้าไปในจิตใจของพวกเขา,ช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับพวกเขา.
ขณะตัดผ่านระดับนั้น,จิตใจของพวกเขาที่ปรากฏใจปิศาจ,ปรากฏปิศาจสวรรค์เข้ามาในร่างกาย,ว่าแต่ทำไมไม่รู้ปิศาจสวรรค์เหล่านั้นกับอภัยปล่อยเขาไป.
ตัดผ่านระดับ,ตัดผ่านระดับ,ผู้คนที่ตัดผ่านระดับมากขึ้น,ผู้คนมากมายที่ยืนขึ้นพร้อมกับแสดงความเคารพให้กับจงเทียนคนแล้วคนเหล่า.
ก่อนหน้า,มีหลายคนที่สงสัย,ทว่าในเวลานี้,กับผลประโยชน์ที่ได้รับมากล้น,ทำให้เขาแสดงความเคารพต่อจงเทียน.
จงเทียนที่แสดงเทศนา,ได้ชี้ประกาศให้กับทุกคน,กับการตระหนักรู้เป็นปราชญ์เทพ,บนท้องฟ้าที่มีม่านแสงสีทองอาไล้ไปยังใบหน้าของผู้ฝึกตนรอบๆ.
แสงจากสวรรค์ชั้นฟ้า,ที่ทำให้พวกเขาตัดผ่านระดับ,มีคนกว่า
2000 คน,แม้แต่มีเซียนบรรพชนรวมอยู่ด้วย.
"สวรรค์เบื้องบนมิอาจคาดเดา,เทียนชูยากที่จะลวงเกิน,ข้าไม่สามารถทนให้กับทุกคนต้องประสบกับความยากลำบาก,ถูกเผาไหม้ด้วยเพลิงแห่งกรรม,เผยสวรรค์ลี้ลับ,เพื่อให้ประชาชนทั่วหล้าได้ประโยชน์."จงเทียนที่กล่าวเพิ่มขึ้นอีกครั้ง.
"หืม?"ทุกคนที่จับจ้องมองด้วยความสนใจในทันที.
"ใต้สวรรค์เข้าสู่ยุคแห่งความโกลาหล,เป็นปรารถนาของเทียนชู,ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ผู้นำของทวีปภาคเหนือ,36
ดินแดนจะกลายเป็นของดินแดนต้าเจิ้ง,อย่างน้อยทุกๆ 20 ปี,ต้าเจิ้งจะได้รับหนึ่งดินแดน,เพื่อรวบรวมผืนแผ่นดิน,ต่อต้านอำนาจสวรรค์,เทียนชูตัดสินแล้วไม่อาจมีใครขัดขืน,ทุกคนจงกระทำให้ดีที่สุด! 20
ปีหลังจากนี้อาตมาจะทำการเทศนาธรรมอีกครั้ง."จงเทียนกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
จากนั้น,จงเทียนที่ค่อยๆเลือนหายไปจากสายตาของทุกคน.
ระหว่างนี้ทุกอย่างกลายเป็นเงียบสงัด,ไม่มีใครคิดว่าจงเทียนจะกล้าเอ่ยคำพูดดังกล่าวนั่นออกมา.
ต้าเจิ้งจะเป็นผู้นำของทวีปภาคเหนืออย่างงั้นรึ?
ลิขิตเทียนชูรึ? กล่าวเท็จรึไม่? เป็นไปไม่ได้!
เหล่าผู้ฝึกตนของกลุ่มอิทธิพลอื่นในทวีปภาคเหนือ,หลายคนที่รู้สึกขุ่นเคืองในใจ,ทว่าพวกเขาที่ได้รับความเมตตาจากจงเทียน,ในเวลานี้จึงไม่ได้ด่าว่าออกมา.
ดังนั้นแล้ว,ทั่วทุกสารทิศจึงกลายเป็นเงียบงัน,แน่นอนมีคนจำนวนมากที่ไม่เชื่อคำพูดสุดท้ายของจงเทียน,แม้นว่าจะมีบางคนที่เชื่อคำพูดของจงเทียนบ้างแต่ไม่มาก,ไม่ว่าอย่างไร,การแสดงธรรมในครั้งนี้ของจงเทียนก็ได้รับคำชื่นชม,หลายๆคนที่คุกเข่าด้วยความนับถือ,หลายๆคนก็ก็ยังนิ่งงันไม่มีความคิดเห็นใด.
ที่ไกลออกไป,ในตำหนักแห่งหนึ่ง,ที่ด้านในมีคนของต้าเจิ้งไม่น้อย,รวมทั้งหวนจี,เซิ่งกงเป้าและอีกหลายคน.
"เอาล่ะ,ด้วยการผสานกับปิศาจสวรรค์ด้วยก่อนหน้านี้,ข้าได้ทำให้ทุกอย่างสำเร็จแล้ว,เรื่องอื่นๆหลังจากนี้คงไม่ต้องมีข้า,ข้าขอกลับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวก่อน!"หวนจีกล่าว.
"อืม!"ทุกคนพยักหน้ารับ.
หวนจีจากไปแล้ว,ทุกคนที่จ้องมองไปยังเซิ่งกงเป้า.
"งานใหญ่ครั้งนี้ประสบความสำเร็จด้วยดี,ข้าจะพยายามนำคนที่สนใจกลับไปให้ได้มากที่สุด!"เซิ่งกงเป้าที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ข้าเทศนาธรรมตามวิถีที่เซียนเซิงเซิ่งแนะนำมา,เอ่ยแต่เรื่องสำคัญที่สุด!"จงเทียนที่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม.
"ไท่จื่อถ่อมตัวไปแล้ว,ผู้น้อยเพียงแค่เอ่ยไม่กี่คำ,แม้นว่าจะสามารถชักชวนผู้ฝึกตนมาได้,ทว่าไท่จื่อนั้นเป็นผู้วางแนวทางชี้นำทวีปภาคเหนือ,ไม่สามารถที่จะมาเทียบกันได้,การชุมนุมในครั้งนี้ถือว่าประสบความสำเร็จ,และทำให้เฉินง่ายที่จะชักจูงคนเข้าร่วมต้าเจิ้ง!"เซิ่งกงเป้าเอ่ย.
"อืม!"
-----------------------------------------------------------------
ดินแดนเสี่ยวเมิ่ง,วิหารจวงจื่อ.
ภายในห้องโถง,มีเฉิงโห่วและจวงจื่อ.
ทั้งสองที่เงียบไปชั่วครั่ว,ก่อนที่เฉิงโห่วจะเอ่ยออกมา,"ปริศนาเทียนชู?
ปริศนาเทียนชูอะไร? ต้องหน้าด้านขนาดใหน,ถึงได้กล้าทำเช่นนี้!"
"กล้าทำ?
เรื่องนี้,นับว่าเป็นเรื่องราวที่อหังการนัก,หากแต่ก็มีบางคนที่เชื่อ,แม้แต่ยอมถูกเซิ่งกงเป้าปั่นหัวเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ต้าเจิ้งก็จะยิ่งทรงพลัง,สิ่งสำคัญที่สุด,หลังจากเทศนาธรรม,ครั้งต่อไปจะต้องมีคนมากมายยิ่งกว่านี้อย่างไม่ต้องสงสัย!
ในครั้งน่าเป็นไปได้ว่าผู้ฝึกตนทั้งหมดคงจะไปรวมตัวกัน."จวงจื่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครั้งหน้า?
ใช่,จงซานตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว,จงเทียนถึงได้กล่าวเช่นนั้น."เฉิงโห่วกลาวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เขากำลังกลัวอะไรกัน?
ภายในใจจงซาน,บางที่ทวีปทิศเหนือคงยากเกินกว่าที่เขาจะควบคุม!"จวงจื่อเอ่ย.
"จงซานนับว่าร้ายกาจ,ทว่าข้าเองก็ยังสงสัย,เขาจะสามารถยืนโดดเด่นบนโลกหล้าได้หรือไม่,ทำไมเขาต้องการเปิดสงครามในทวีปทิศเหนือ,คงไม่ใช่เพราะนิสัยส่วนตัวหรอกนะ?
มีอะไรสำคัญที่เขาสนใจไม่ใช่ว่าเป็นเจ้าหรอกนะ?"เฉิงโห่วที่เผยท่าทางสงสัย.
"มันสำคัญขนาดนั้นเลยรึ?"จวงจื่อที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
Chapter 1361 Bronze inscription? Zhong
Zheng?
金文?钟政?
จินเหวิน? จงเจิ้งรึ?
"แผนการสวรรค์ล่มอย่างงั้นรึ?"จุนเทียนเซี่ยที่จ้องเขม็งไปยังจินเหวิน.
ภายในห้องอักษร,ทุกคนที่จ้องมองจินเหวิน,ทว่าหลายคนที่เผยท่าทางเหยียดหยัน,หลายคนที่ไม่เคยได้ยินแผนการสวรรค์ล่ม,และไม่เชื่อคำพูดลมๆแล้งๆของจินเหวินด้วย.
ไม่ใช้ทหาร? เคยมีที่ใหนอย่างงั้นรึ?
พลังอำนาจของราชวงศ์วาสนา,มันจะล่มสลายง่ายๆด้อย่างไร,แผนการของเซียนเซิงซือกู่นั้นสร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคน,คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะบอกแผนการของเจ้าร้ายกาจกว่ารึ?
ฝันไปเถอะ!
"ใช่,แผนการสวรรค์ล่ม,เป็นการรบด้วยทรัพยากรการค้า,ด้วยศิลาเซียน,โจมตีเมืองด้วยศิลามิติ,ทำลวงกองทัพให้กับพวกเรา!"จนเหวยที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"พูดอะไรไร้สาระ,โจมตียึดครองดินแดนด้วยศิลาเซียนอย่างงั้นรึ?
ทะลวงกองทัพได้อย่างงั้นรึ?โดยไม่ใช่อาวุธ,ใครรวยกว่าคนนั้นจะชนะรึไง!"กุยซือหลายคนกล่าวหยัน.
"แผนการสวรรค์ล่มเป็นการเก็งกำไร,ไม่ใช่ใครรวยไม่รวย,จำเป็นต้องใช้เชาว์ปัญญา,ใช้ทรัพยากรในการเดินหมาก."จินเหวินที่กล่าวอย่างสุขุม.
กุนซือต่างก็ตำหนิไปต่างๆนาๆ,ทว่าเซียนเซิงกู่ที่อยู่ใกล้ๆโบกมือเบาๆให้หยุด.
เซียนเซิงกู่ที่จ้องมองไปยังจุนเทียนเซี่ย,จุนเทียนเซี่ยที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงกู่,ทั้งสองที่ขมวดคิ้วไปมา,เพราะว่าทั้งสองนั้นรู้จักแผนการสวรรค์ล่ม.
"จำเป็นต้องใช้ศิลาเซียนมากเท่าไหร่?"จุนเทียนเซี่ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เหล่ากุนซือที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,ล้อเล่นอย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังรับปากจริงๆรึ?
"ศิลาเซียน,500 พันล้าน!"จินเหวินกล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
"500 พันล้าน? เจ้าบอก 500
พันล้านอย่างงั้นรึ?"เหล่ากุนซือที่อุทานกันเสียงดังอื้ออึง.
"แฮก~~~~~~~~~!”เสียงของเหล่ากุนซือที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้าไป.
"หลังจากจบแผนการสวรรค์ล่ม,ศิษย์จะนำกลับมาคืนหนึ่งเท่า!"หจินเหวินที่กล่าวอย่างหนักแน่น.
ส่งกลับคืนหนึ่งเท่ารึ? หนึ่งล้านล้าน?
"ตกลง,ข้าจะให้เจ้า 500 พันล้านศิลาเซียน,เรื่องนี้,ให้เจ้าจัดการ!"จุนเทียนเซี่ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ,ศิษย์พี่อาจารย์ลุงปู่! ศิษย์จะทำให้ดีที่สุด!"จินเหวินที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"อืม!"จินเทียนเซี่ยพยักหน้ารับ.
ทว่าเหล่ากุนซือที่เผยท่าทางประหลาดใจ,คาดไม่ถึงเซิ่งหวังจะเห็นด้วย?
มอบศิลาเซียน 500 พันลานให้เขาจริงๆ,ไม่กลัวจะถูกขโมยอย่างงั้นรึ?
นี่มันเป็นจำนวนมหาศาลจนบ้าคลั่งเลยไม่ใช่รึ?
"เอาล่ะ,วันนี้พอเท่านี้,พรุ่งนี้ค่อยกลับมาพิจารณากันใหม่,พวกเจ้าออกไปก่อน!"จุนเทียนเซี่ยเอ่ย.
"รับทราบ!"ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
กุนซือทุกคนรวมทั้งจินเหวินได้ถอยจากไป,ทว่ายังคงเหลือสองคนที่ยังไม่แยกย้าย.
หนึ่งคือเซียนเซิงกู่,อีกหนึ่งก็คือจินหมอจื่อ.
"ศิษย์พี่ใหญ่,ข้าบอกแล้วว่าหาคนที่ร้ายกาจเจอ?"จุนหมอจื่อที่กล่าวเชิงเตือนไปยังเซียเซิงกู่.
เซียนเซิงกู่เผยยิ้มเล็กน้อย,ครุ่นคิดครู่หนึ่ง.
"จินเหวิน,จงเจิ้งรึ?"จุนเทียนเซี่ยที่เผยท่าทางจริงจัง.
"ใครคือจงเจิ้ง?"จุนหมอจือที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"บุตรของจงซาน,ผู้มีพรสวรรค์ทางการค้า,ของศาลเทวะต้าเจิ้ง,ประธานหอการค้าต้าหรง,เขาเป็นคนดูแลทรัพยากรของต้าจิ้ง,หลังจากที่จงซานแยกสวรรค์,เขาก็หายตัวไป!"จุนเทียนเซี่ยกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ศิษย์พี่ใหญ่,ท่านสงสัย,สงสัยว่าจินเหวินคือจงเจิ้งอย่างงั้นรึ?"จุนหมอจื่อเอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"ท่านอ๋อง,ทุกอย่างมันบังเอิญเกินไป,กับคนที่มีพรสวรรค์ทางการค้า,เป็นคนที่มีความสำคัญมาก,จินเหวิน,และจงเจิ้งชื่อของพวกเขามันพ้องกัน,ราวกับว่าเป็นคนๆเดียวกัน!"เซียนเซิงกู่ที่ส่ายหน้าไปมา.
จุนเทียนเซี่ยไม่เอ่ย,ทว่าครุ่นคิดมากกว่านั้น.
"เป็นไปไม่ได้,ก็แค่เพียงบังเอิญ,จินเหวินนั้นข้านำมาจากวิหารสังสารวัฏ,เจ้าควรจะรู้เกี่ยวกับวิหารสังสารวัฏ,ศิษย์ทุกคนที่เข้าร่วม,พวกเราจะต้องสืบเกี่ยวกับรายระเอียดของพวกเขา,ไปจนถึงบรรพชนถึงสิบรุ่น,บันทึกเอาไว้อย่างระเอียด,แม้แต่หากเขาเกิดใหม่,พวกเรายังสืบเสาะหากลับไป,ด้วยวิถีสังสารวัฏ,จินเหวินนั้นออกมาจากเทียนเต๋าสังสารวัฏ,ศิษย์พี่ใหญ่นั้นเป็นกังวลเกี่ยวกับสายลับเป็นอย่างมาก,ดังนั้นก่อนที่ทุกคนจะออกมา,จะถูกสอบสวนเกี่ยวกับชีวิตที่แล้ว,เกี่ยวกับความทรงจำ,การตายทุกอย่างต้องตรวจสอบทั้งหมด,เขาไม่ใช่จงเจิ้งอย่างแน่นอน!"จุนหมอจื่อชำเลืองมองเซียนเซิงกู่.
"พอแล้ว!"จินเทียนเซี่ยที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ทั้งคู่ที่จ้องมองไปยังจุนเทียนเซี่ย.
"เวลานี้อยู่ในช่วงสำคัญ,เรื่องนี้เอาไว้ก่อน,คนที่เจ้านำมา,เจ้าก็จับตาดูก็แล้วกัน,เวลานี้ต้องยึดครองดินแดนก่อน,ไม่ว่าจะใช่หรือไม่,พวกเราก็จะเสียหายไม่ได้! 20ปี? ยี่สิบปี,หวังว่าเขาจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง!"จุนเทียนเซี่ยกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"จุนหมอจื่อพยักหน้ารับ.
-------------------------------------------------------------
20 ปีหลังจากนั้น,ภพหยาง,ดินแดนติงหง!
เทศนาของปราชญ์เทพ,สร้างความสนใจต่อผู้คนเป็นอย่างมาก.
ในเวลานี้,จงเทียนที่แผ่รัศมีพุทธไปทั่วทุกสารทิศ,พื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยแสงสีทอง,พื้นที่ที่จงเทียนนั่งนั้นเป็นดอกบัวสีทองขนาดหมื่นจัง.
พื้นที่รอบๆมีผู้ฝึกตนมากมายมารวมตัวกัน,ต่างก็ตั้งใจเข้ามารับฟังเทศนาธรรมของปราชญ์เทพด้วยความเคารพ.
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเซียนบรรพชน,เซียนบรรพชนในทวีปภาคเหนือ,กว่าห้าสิบคนที่เข้าประจำที่รอบๆนั่งฟังด้วยความนับถือ.
"ทุกๆสรรพสิ่ง ล้วนเปรียบดั่งความฝัน
เหมือนภาพลวงตา,เหมือนฟองที่อยู่ในน้ำ， เหมือนเงาในกระจก,เหมือนกับน้ำค้างยามรุ่งสาง พอพระอาทิตย์ขึ้น ก็แห้งหาย，เหมือนฟ้าแลบแป๊บเดียวก็ดับไป ให้มองสรรพสิ่ง
ล้วนเป็นเช่นนี้เอง"เสียงของจงเทียนที่เอ่ยช้าๆไม่รีบ,ผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆที่นิ่งงัน,รับฟังเทศนาธรรมของเขาอย่างตั้งใจ.
"ปราชญ์เทพ,ตำแหน่งที่ได้รับประทานจากสวรรค์,อาจเรียกได้ว่าเป็นวิถีสวรรค์,ที่ได้รับการปรับปรุงพลังจากฟ้าดิน,ครอบครองปราณสวีฟ้าดิน
..................!”
เป็นดั่งที่จงเทียนได้ประกาย,เหล่าเซียนบรรพชนที่ดวงตาหดเกร็ง,จดจ้องมองเขม็ง.
การตระหนักรู้เป็นปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
นี่คือการตระหนักรู้เป็นปราชญ์เทพจริงๆรึ?
สิ่งสำคัญที่สุด,ขณะที่จงเทียนบรรยายธรรมนั้น,จากปากของเขามีอักขระหว่าน’卍’สีทองเจิดจรัสแผ่ออกมา,อักษรสีทองขนาดเล็กที่ล่องลอยออกไปทั่วทุกสารทิศ,แม้แต่เข้าไปในร่างกายของผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ.
การตระหนักรู้ที่ถูกส่งผ่านอักขระ’卍’
ทะลวงเข้าไปในจิตใจของผู้ฝึกตนรอบๆ.
ความรู้สึกเหมือนจริง,ผู้ฝึกตนมากมายที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,จริง,ปราชญ์เทพจงเทียนที่ได้เทศนาธรรมเกี่ยวกับการเป็นปราชญ์เทพโดยไม่กักเก็บหวงไว้เลยรึ?
นี่คือวิถีเต๋าแห่งสวรรค์.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายถึงกับหลงสติลืมตัว.
"ปัง!"เสียงที่ดังกึกก้องขึ้นท่ามกลางพวกเขา.
มีบางคนที่ตัดผ่านระดับได้ทันทีอย่างงั้นรึ?
ตัดผ่านระดับ?
คนที่เพิ่งตัดผ่านระดับเต็มไปด้วยความยินดี,จากนั้นเขาที่ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว,ก่อนที่จะแสดงความเคารพต่อจงเทียน.
"ปัง!” "ปัง!”
"ปัง!”....................................
คนแล้วคนเหล่า,หลายๆคนที่อยู่ในเขตแดนขั้นปลาย,นี่ไม่ใช่เพียงแค่เทศนาธรรมเท่านั้น,จงเทียนยังช่วยพวกเขาตัดผ่านระดับ,อักขระหว่านมากมาย,ที่ลอยลอยทะลวงเข้าไปในจิตใจของพวกเขา,ช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับพวกเขา.
ขณะตัดผ่านระดับนั้น,จิตใจของพวกเขาที่ปรากฏใจปิศาจ,ปรากฏปิศาจสวรรค์เข้ามาในร่างกาย,ว่าแต่ทำไมไม่รู้ปิศาจสวรรค์เหล่านั้นกับอภัยปล่อยเขาไป.
ตัดผ่านระดับ,ตัดผ่านระดับ,ผู้คนที่ตัดผ่านระดับมากขึ้น,ผู้คนมากมายที่ยืนขึ้นพร้อมกับแสดงความเคารพให้กับจงเทียนคนแล้วคนเหล่า.
ก่อนหน้า,มีหลายคนที่สงสัย,ทว่าในเวลานี้,กับผลประโยชน์ที่ได้รับมากล้น,ทำให้เขาแสดงความเคารพต่อจงเทียน.
จงเทียนที่แสดงเทศนา,ได้ชี้ประกาศให้กับทุกคน,กับการตระหนักรู้เป็นปราชญ์เทพ,บนท้องฟ้าที่มีม่านแสงสีทองอาไล้ไปยังใบหน้าของผู้ฝึกตนรอบๆ.
แสงจากสวรรค์ชั้นฟ้า,ที่ทำให้พวกเขาตัดผ่านระดับ,มีคนกว่า
2000 คน,แม้แต่มีเซียนบรรพชนรวมอยู่ด้วย.
"สวรรค์เบื้องบนมิอาจคาดเดา,เทียนชูยากที่จะลวงเกิน,ข้าไม่สามารถทนให้กับทุกคนต้องประสบกับความยากลำบาก,ถูกเผาไหม้ด้วยเพลิงแห่งกรรม,เผยสวรรค์ลี้ลับ,เพื่อให้ประชาชนทั่วหล้าได้ประโยชน์."จงเทียนที่กล่าวเพิ่มขึ้นอีกครั้ง.
"หืม?"ทุกคนที่จับจ้องมองด้วยความสนใจในทันที.
"ใต้สวรรค์เข้าสู่ยุคแห่งความโกลาหล,เป็นปรารถนาของเทียนชู,ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ผู้นำของทวีปภาคเหนือ,36
ดินแดนจะกลายเป็นของดินแดนต้าเจิ้ง,อย่างน้อยทุกๆ 20 ปี,ต้าเจิ้งจะได้รับหนึ่งดินแดน,เพื่อรวบรวมผืนแผ่นดิน,ต่อต้านอำนาจสวรรค์,เทียนชูตัดสินแล้วไม่อาจมีใครขัดขืน,ทุกคนจงกระทำให้ดีที่สุด! 20
ปีหลังจากนี้อาตมาจะทำการเทศนาธรรมอีกครั้ง."จงเทียนกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
จากนั้น,จงเทียนที่ค่อยๆเลือนหายไปจากสายตาของทุกคน.
ระหว่างนี้ทุกอย่างกลายเป็นเงียบสงัด,ไม่มีใครคิดว่าจงเทียนจะกล้าเอ่ยคำพูดดังกล่าวนั่นออกมา.
ต้าเจิ้งจะเป็นผู้นำของทวีปภาคเหนืออย่างงั้นรึ?
ลิขิตเทียนชูรึ? กล่าวเท็จรึไม่? เป็นไปไม่ได้!
เหล่าผู้ฝึกตนของกลุ่มอิทธิพลอื่นในทวีปภาคเหนือ,หลายคนที่รู้สึกขุ่นเคืองในใจ,ทว่าพวกเขาที่ได้รับความเมตตาจากจงเทียน,ในเวลานี้จึงไม่ได้ด่าว่าออกมา.
ดังนั้นแล้ว,ทั่วทุกสารทิศจึงกลายเป็นเงียบงัน,แน่นอนมีคนจำนวนมากที่ไม่เชื่อคำพูดสุดท้ายของจงเทียน,แม้นว่าจะมีบางคนที่เชื่อคำพูดของจงเทียนบ้างแต่ไม่มาก,ไม่ว่าอย่างไร,การแสดงธรรมในครั้งนี้ของจงเทียนก็ได้รับคำชื่นชม,หลายๆคนที่คุกเข่าด้วยความนับถือ,หลายๆคนก็ก็ยังนิ่งงันไม่มีความคิดเห็นใด.
ที่ไกลออกไป,ในตำหนักแห่งหนึ่ง,ที่ด้านในมีคนของต้าเจิ้งไม่น้อย,รวมทั้งหวนจี,เซิ่งกงเป้าและอีกหลายคน.
"เอาล่ะ,ด้วยการผสานกับปิศาจสวรรค์ด้วยก่อนหน้านี้,ข้าได้ทำให้ทุกอย่างสำเร็จแล้ว,เรื่องอื่นๆหลังจากนี้คงไม่ต้องมีข้า,ข้าขอกลับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวก่อน!"หวนจีกล่าว.
"อืม!"ทุกคนพยักหน้ารับ.
หวนจีจากไปแล้ว,ทุกคนที่จ้องมองไปยังเซิ่งกงเป้า.
"งานใหญ่ครั้งนี้ประสบความสำเร็จด้วยดี,ข้าจะพยายามนำคนที่สนใจกลับไปให้ได้มากที่สุด!"เซิ่งกงเป้าที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ข้าเทศนาธรรมตามวิถีที่เซียนเซิงเซิ่งแนะนำมา,เอ่ยแต่เรื่องสำคัญที่สุด!"จงเทียนที่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม.
"ไท่จื่อถ่อมตัวไปแล้ว,ผู้น้อยเพียงแค่เอ่ยไม่กี่คำ,แม้นว่าจะสามารถชักชวนผู้ฝึกตนมาได้,ทว่าไท่จื่อนั้นเป็นผู้วางแนวทางชี้นำทวีปภาคเหนือ,ไม่สามารถที่จะมาเทียบกันได้,การชุมนุมในครั้งนี้ถือว่าประสบความสำเร็จ,และทำให้เฉินง่ายที่จะชักจูงคนเข้าร่วมต้าเจิ้ง!"เซิ่งกงเป้าเอ่ย.
"อืม!"
-----------------------------------------------------------------
ดินแดนเสี่ยวเมิ่ง,วิหารจวงจื่อ.
ภายในห้องโถง,มีเฉิงโห่วและจวงจื่อ.
ทั้งสองที่เงียบไปชั่วครั่ว,ก่อนที่เฉิงโห่วจะเอ่ยออกมา,"ปริศนาเทียนชู?
ปริศนาเทียนชูอะไร? ต้องหน้าด้านขนาดใหน,ถึงได้กล้าทำเช่นนี้!"
"กล้าทำ?
เรื่องนี้,นับว่าเป็นเรื่องราวที่อหังการนัก,หากแต่ก็มีบางคนที่เชื่อ,แม้แต่ยอมถูกเซิ่งกงเป้าปั่นหัวเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ต้าเจิ้งก็จะยิ่งทรงพลัง,สิ่งสำคัญที่สุด,หลังจากเทศนาธรรม,ครั้งต่อไปจะต้องมีคนมากมายยิ่งกว่านี้อย่างไม่ต้องสงสัย!
ในครั้งน่าเป็นไปได้ว่าผู้ฝึกตนทั้งหมดคงจะไปรวมตัวกัน."จวงจื่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครั้งหน้า?
ใช่,จงซานตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว,จงเทียนถึงได้กล่าวเช่นนั้น."เฉิงโห่วกลาวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เขากำลังกลัวอะไรกัน?
ภายในใจจงซาน,บางที่ทวีปทิศเหนือคงยากเกินกว่าที่เขาจะควบคุม!"จวงจื่อเอ่ย.
"จงซานนับว่าร้ายกาจ,ทว่าข้าเองก็ยังสงสัย,เขาจะสามารถยืนโดดเด่นบนโลกหล้าได้หรือไม่,ทำไมเขาต้องการเปิดสงครามในทวีปทิศเหนือ,คงไม่ใช่เพราะนิสัยส่วนตัวหรอกนะ?
มีอะไรสำคัญที่เขาสนใจไม่ใช่ว่าเป็นเจ้าหรอกนะ?"เฉิงโห่วที่เผยท่าทางสงสัย.
"มันสำคัญขนาดนั้นเลยรึ?"จวงจื่อที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น