Immortality Chapter 1358 Northern Continent under the heavens
Chapter 1358 Northern Continent under the
heavens
北洲天下
แผนการสร้างศรัทธาของทวีปทิศเหนือ.
เฟยเกอและจูกานบินตรงออกมาทางเข้าออกตระกูลไป๋ทันที.
ที่ด้านหน้าเทือกเขานั้น,มีคนสามคนที่อยู่บนลานแห่งหนึ่ง.
"เฟยเกอ,ข้าเห็นพวกเขาแล้ว!
คนที่มีชื่อลากมกนั่นคงจะอยู่ตรงกลาง,ไม่ใช่ว่ามองไม่เห็นใบหน้าของเขาหรอกรึ?"จูกานที่กล่าวเสียงกระซิบเอ่ยออกมาเบาๆ.
แม้ว่าจูกานจะเอ่ยเสียงเบามากๆ,ทว่าทั้งสามนั้นเป็นใคร?
ปราชญ์เทพ,ศิษย์ปราชญ์เทพ.
หยิงเห่าเป็นปราชญ์เทพที่ทรงเกียรติ,ทำให้ผู้คนไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้,กลิ่นอายที่สูงศักดิ์แม้แต่ทุกคนเห็นต้องเต็มไปด้วยความเคารพ,แต่เวลานี้กลับถูกกล่าวหาว่ามีชื่อที่ลามก,เพียงเพราะมองไม่เห็นใบหน้าอย่างงั้นรึ?
"บังอาจ!"ศิษย์ของหยิงเห่าที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.
ด้วยเสียงคำรามที่โกรธเกรี้ยว,แรงกดดันที่โถมทับแผ่พุ่งออกไป.
"ข้าไม่ได้พูดชื่อเขา,ข้าไม่ได้พูดชื่อเขาเลย!"จูกานที่เร่งรีบกล่าวออกมาอย่างรวดเร็ว.
คำพูดที่เอ่ยไปยังหยิงเห่า,แม้นว่าไม่ได้เอ่ยชื่อก็ตาม,ศิษย์ทั้งสองคนของหยิงเห่าที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ใบหน้าแดงกล่ำ.
"พอแล้ว!"หยิงเห่าที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"อาจารย์! พวกมัน......!”ศิษย์ของหยิงเห่าที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
"ไม่ต้องพูดแล้ว!"หยิงเห่าที่หยุดคนทั้งสองเอาไว้.
"โง่,สอนไม่รู้จักจำ,เขาเป็นปราชญ์เทพที่แข็งแกร่งที่สุด,เพียงแค่นิ้วเดียวก็ฆ่าพวกเราได้แล้ว,เจ้าไม่ต้องการเห็นน้องสาวข้าแล้วรึไง!"เฟยเกอที่กล่าวสอบจูกาน.
"ข้า,เฟยเกอ,ท่านพูดอะไร?"จูกานที่กล่าวออกมาเสียงสั่น.
”!”
ในเวลานั้น,ทางเข้าออกด้านหลัง,คนของตระกูลไป๋ที่บินออกมา.
"อา,อาจารย์อาบรรพชน?
ท่านก็อยู่นี่อย่างงั้นรึ?"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋ที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
จากนั้นเขาที่หันหน้าไปยังตำแหน่งของหยิงเห่า,ใบหน้าเผยความกังวลกลัวว่าทั้งสองจะไปล่วงเกินปราชญ์เทพ,ต้องไม่ลืมว่าก่อนหน้านี้พวกเขาพูดเรื่อง,ชื่อ,ของลามก,กันก่อนออกมา.
จูกานที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว,ก่อนที่จะกล่าวออกมาเสียงดัง,ขณะที่ถอยออกไปอยู่ด้านหลังเขา.
"เจ้ามาก็ดีแล้ว,ข้าไม่ได้ทำอะไรสักนิด!"จูกานที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
ใบหน้าของผู้เยาว์ตระกูลไป๋ที่กระตุก,ไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้น,ก่อนที่เขาจะทำความเคารพเล็กน้อย,ก่อนจะบินตรงไปยังทิศทางของหยิงเห่า.
"ทั้งสองคือ?"หยิงเห่าที่สอบถามออกไป.
"พวกเขาคืออาจารย์อาบรรพชน? พวกเขาคือศิษย์ที่ไป๋หวงเพิ่งรับมา,ไม่ใช่คนตระกูลไป๋,ทว่าก็นับว่ามีสถานะที่สูงไม่น้อยในตระกูลไป๋!"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋เอ่ยออกมาอย่างไม่ปิดบัง.
"ไป๋หวง?
คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะรับศิษย์อย่างงั้นรึ?"หยิงเห่าที่เผยท่าทางประหลาดใจจ้องมองไปยังเฟยเกอและจูกาน.
"อืม!"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋พยักหน้ารับ.
"เรียนปราชญ์เทพ,ไป๋หวง(จอมราชันย์ไป๋)กล่าวว่าสถานการณ์ทั่วหล้าวุ่นวายสับสน,ก้อนกรรมที่เกี่ยวเนื่องยืดขยาย,ตระกูลไป๋นั้นไม่เหมาะที่จะเคลื่อนไหวชั่วคราว,ไม่สามารถพบกับท่านได้!"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋เอ่ย.
"อะไร? ไม่ใช่ว่าไป๋หวงไม่ต้องการพบพวกเราหรอกรึ?"ศิษย์ของหยิงเห่าที่โพลงออกมาทันที.
นี่คือปราชญ์เทพ,ไป๋หวงที่เก็บตัว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะปฏิเสธ?
ช่างหาญกล้านัก.
หยิงเห่าโบกมือ,หยุดศิษย์ของเขาที่โกรธเกรี้ยว.
"ไป๋หวงได้ฝากอะไรมา?"หยิงเห่ากล่าวสอบถาม.
"ไป๋หวงบอกว่ารับรู้เป้าหมายของท่านที่มาก,เกี่ยวกับการกระทำของศาลเทวะต้าเจิ้งภาคเหนือ,จงซาน?"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋เอ่ย.
"หืม?"
"ไป๋หวงกล่าวว่ามองเห็นการกระทำของต้าเจิ้ง,หากแต่ไม่ได้มีพลังพอที่จะเกี่ยวข้องต้าเจิ้ง,และไม่ต้องการเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับก้อนกรรมโดยไร้เหตุผล,ไป๋หวงกล่าวว่าศาลเทวะต้าเจิ้งนั้นจะทำให้ปราชญ์เทพเปลี่ยนแปลก,อีกไม่นานเร็วๆนี้,ต้าเจิ้งจะกระทำเรื่องที่ใหญ่โตขึ้น."ผู้เยาว์ตระกูลไป๋.
"ใช่,ข้านั้นมาด้วยเหตุผลดังกล่าว."หยิงเห่าที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"เรื่องใหญ่โต,ที่จะเกิดขึ้นที่ต้าเจิ้ง,จะมีเหล่ายอดฝีมือทั่วหล้ามารวมกัน,และยังมีบางอย่างที่จะเปลี่ยนแปลง,ควรจะจับตาจดจ้องมองสถานการณ์ทั่วหล้าให้ดี!"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋เอ่ย.
"ยอดฝีมือมารวมตัวกันอย่างงั้นรึ?
ความเปลี่ยนแปลงใหญ่? จับตาสถานการณ์ทั่วหล้าอย่างงั้นรึ?
แล้วยังมีอะไรอีกหรือไม่?"
"ไป๋หวงที่มอบคำพูดสุดท้ายให้กับท่าน,ชะตาชีวิต,สามารถเปลี่ยนแปลได้เสมอ,ทำให้ดีที่สุด!"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋เอ่ย.
จากนั้น,ผู้เยาว์ตระกูลไป๋ที่ก้าวเตรียมถอยจากไป.
"อาจารย์อาบรรพชน,พวกเรากลับกันเถอะ!"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋เอ่ย.
"กลับอย่างงั้นรึ? กลับไปทำอะไร?
ข้าไม่....!"เฟยเกอที่ดวงตาเบิกกว้าง,กล่าวได้ครึ่งคำก็หยุด,จ้องมองไปยังฝั่งตรงข้าม.
"เจ้ากลับไปก่อน!"จูกานที่เอ่ยออกมาด้วย.
ผู้เยาว์ตระกูลไป๋"...........!”
กลับไปก่อน? จะกล้าได้อย่างไร,ไม่ใช่ว่าทั้งสองกำลังคิดอะไรแปลกประหลาดอยู่,อย่างเช่นล่วงเกินปราชญ์เทพหรอกรึ?
"เจ้าคือปราชญ์เทพหยิงฮัว(ของลามก,หนังโป้)?"เฟยเกอที่ดวงตาเป็นประกาย.
"ถูกต้อง,ให้เรียกทั้งคู่ว่าอย่างไร?"หยิงเห่าที่พยักหน้ารับแววตาที่สั่นไหวเล็กน้อย,ศิษย์ของไป๋หวงอย่างงั้นรึ?
"ข้าเรียกว่าจูกาน! เขาชื่อเฟยเกอ!"จูกานที่เอ่ยออกมาในทันที.
เฟยเกอ? จูกานอย่างงั้นรึ?
หยิงเห่าและศิษย์ทั้งสองที่จ้องมองด้วยท่าทางแปลกประหลาด.
"ชื่อเหมือนกับตัวจริงๆ!"หยิงเห่าที่พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม.
"พวกเราธรรมดา,เจ้าต่างหากล่ะที่สมมากกว่า!"เฟยเกอที่เผยรอยยิ้มออกมา.
ผู้เยาว์ตระกูลไป๋ที่เข้าใจความหมาย,ทำให้ใบหน้ากระตุก,ต้องการจะหยุด,ทว่าก็ไม่รู้วิธีที่จะขวางอย่างไร.
"ข้า?"หยิงเห่าที่ไม่เข้าใจ.
"ข้าได้ยินมาว่าท่านต้องการไปยังทวีปทิศเหนืออย่างงั้นรึ?
ต้าเจิ้งรึ? พวกเราขอไปกับเจ้าด้วย!"เฟยเกอกล่าว.
จูกานที่ได้ยิน,ทันใดนั้นดวงตาเป็นประกาย,ใช่แล้ว,ไม่ใช่ว่าพวกเขากำลังหาวิธีไปจากตระกูลไป๋อย่างงั้นรึ?
"เจ้าต้องการไปต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของหยิงเห่าเป็นประกาย.
แต่ว่าไป๋หวงไม่ต้องการเปื้อนกรรมครั้งนี้,แต่ว่าศิษย์ทั้งสองนี่,หากนำพวกเขาไปด้วย,ไป๋หวงจะยังหยุดนิ่งอีกใหม?
นอกจากนี้,พวกเขาก็ไม่ได้บังคับ,แต่คนทั้งสองอาสาไปเอง.
"ใช่,ขอเดินทางไปพร้อมกับพวกท่านด้วยเป็นอย่างไร?"เฟยเกอเอ่ย.
"ข้าจะต้องการกลับไปยังทวีปปฐพีก่อน,และต้องอยู่ที่นั่นชั่วขณะ,รอคอยให้ถึงเวลาถึงจะเดินทางไปยังทวีปทิศเหนือ!"หยิงเห่าเอ่ย.
"ใช่,พวกเราก็ต้องการไปเที่ยวเล่นทวีปปฐพีด้วย,เมื่อถึงเวลาค่อยไปพร้อมกับเจ้าได้!"เฟยเกอเอ่ย.
"ตกลง!"หยิงเห่าที่พยักหน้าด้วยความพอใจ.
"อาจารย์อาบรรพชน,ท่านไปไม่ได้นะ!"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋ที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"เสียมารยาท,ข้าเป็นอาจารย์อาบรรพชนเจ้า,หรือเจ้าเป็นอาจารย์อาบรรพชนข้า?"เฟยเกอที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ใช่,เจ้าคิดจะห้ามพวกเรารึอย่างไร,เจ้าต้องการถูกลงโทษอย่างงั้นรึ?"จูกานที่กล่าวสนับสนุน.
ผู้เยาว์ตระกูลไป๋ที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ,"เจ้ารอก่อน,ข้าขอไปปรึกษาท่านปู่ก่อน.
"ก็ไป!"จูกานเอ่ย.
ผู้เยาว์ตระกูลไป๋ที่ร้อนรน,รู้สึกไม่ดี,เขาไม่รู้จะหาวิธีใดห้ามอาจารย์อาบรรพชน.
"ปราชญ์เทพหยิงฮัว,ไปกันเถอะ!"เฟยเกอที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ตกลง,ไป!"หยิงเห่าที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ก่อนที่เขาจะสะบัดมือ,นำเฟยเกอและจูกาน,หายไปพร้อมกับพวกเขาในทันที.
"อาจารย์อา,ไม่ได้นะ!"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋ที่ตะโกนเสียงดัง
ทว่า,ปราชญ์เทพที่นำทั้งสองจากไป,ใครจะขวางได้?
พริบตาเดียวทั้งหมดก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย.
ผู้เยาว์ตระกูลไป๋ที่เต็มไปด้วยความรุ่มร้อนกระวนกระวายใจ,คนทั้งสองหายไปแล้ว,ทว่าในเวลาเดียวกันชายวันกลางคนและชายชราก็ปรากฏขึ้น.
"ท่านปู่ทั้งสอง,อาจารย์อาบรรพชนเขา...."ผู้เยาว์ตระกูลไป๋เอ่ย.
"ไม่มีปัญหา,พวกเรารู้อยู่แล้ว!"ชายชราที่พยักหน้ารับ.
"ครับ!"
"พวกเขาไปครั้งนี้,ไม่รู้จะโชคดีหรือหายนะกันแน่?"ชายวันกลางคนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"พวกเขา?
มีชะตาแข็งเป็นอย่างมาก,ค่ายกลสุสานของไท่อี้ในอดีต,ยังไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้,โปรดวางใจ."ชายชราเอ่ย.
"อืม!”
-----------------------------------------------------------------
ร้อยปีถัดมา,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!
ภายในตำหนักเทียนหยวน.
จงซานที่นั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะ,ที่ด้านหน้านั้นมีเสนาธิการคนสำคัญ,แต่ละคนมีใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม.
"ยินดีกับเซิ่งหวัง,ผู้บัญชาการหลินเซียว,เวลานี้ได้ยึดครองพื้นที่สามแห่งทางตะวันออกแล้ว,การบุกเบิกอาณาจักรทางตะวันออกประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"ดี!
ให้หลินเซียว,รักษาขวัญกำลังใจของทัพและประชาชนเอาไว้,และสร้างความมั่นคงของดินแดน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความพึงพอใจ.
"รับทราบ!"
"เซิ่งหวัง,ทัพทางใต้,ทางตะวันตกและทางเหนือก็ใกล้จบแล้ว,ดูเหมือนว่าจะไม่ถึง
50 ปี,ดินแดนทั้ง 12 คงจะตกเป็นของต้าเจิ้งโดยสมบูรณ์!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"ดี!"จงซานพยักหน้ารับ.
"นอกจากนี้,ยังมีพื้นที่อีกสีแห่งที่หวังจะเข้าร่วมต้าเจิ้ง,
36 ดินแดนทวีปทิศเหนือ,กล่าวได้ว่าเวลานี้เพียงห้าสิบปี, 18
พื้นที่จะต้องกลายเป็นของต้าเจิ้ง,เท่ากับว่าพวกเรายึดครองทวีปทิศเหนือครึ่งหนึ่งแล้ว!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้ามีความสุข.
"สถานการณ์เวลานี้,พื้นที่สี่แห่งโดยรอบ,ไม่จำเป็นต้องประกาศเกี่ยวกับว่าได้เข้าร่วมต้าเจิ้งชั่วคราว,รอคอยให้เวลาที่เหมาะที่สุดค่อยกระทำ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ครับ!"ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
"อี้เหยี่ยน,เจ้าส่งสัญญาณชีพหนูไปยังเสียวหวังที่ขั้วโลกเหนือ,ให้เขาเตรียมทัพ,รอคอยคำสั่งจากข้า,เตรียมพร้อมเคลื่อนทัพลงมา!"จงซานออกคำสั่ง.
"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับ.
"เซิ่งหวัง,จินอี้เหว่ยได้แจ้งข่าวมา!"หลิวอู๋ซ่างที่เริ่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"
"จวงจื่อเตรียมเปิดเทศนาเต๋า,นอกจากนี้ยังไม่ใช่ที่พื้นที่ของเขาด้วย!"หลิวอู๋ซ่างกล่าว.
"ข้ารู้!"จงซานเผยยิ้มออกมา.
"หืม?"
"ข้ายังรู้ว่าเมื่อเร็วๆนี้,ราชาในทวีปภาคเหนือ,เดินทางไปพบกับจวงจื่อบ่อยๆ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เวลานี้พวกเขาจำต้องเลือกระหว่างต้าเจิ้งของพวกเรา,หรือเข้าร่วมพิธีกรรมสังกัดจวงจื่อ,ไม่มีอะไรแปลก!"สุ่ยจิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"พิธีกรรมสังกัดศาสนา? ในโลกนี้ไม่มีพิธีกรรมสังกัดศาสนาที่แท้จริง,ไม่มีสิ่งใดที่ไม่แฝงไปด้วยผลประโยชน์,ใครกันล่ะจะรอคอยความตาย,เพื่อผลประโยชน์ไม่มีทางที่จะหลบเลี่ยงความขัดแย้ง,ข้าเองก็เช่นกัน,หงจวินก็ไม่มีทาง,แม้แต่จวงจื่อก็ด้วย."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ทว่า,หากต้าเจิ้งต่อต้านกลุ่มอิทธิพลทางศาสนาของจวงจื่อ,การรวมทวีปภาคเหนือของต้าเจิ้ง,ก็จะยากไปด้วย,ต้องไม่ลืมว่า,ทหาร,แม้นว่าจะมีขวัญกำลังใจสูง,ทว่า.......!"จงเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ขับเคลื่อนด้วยความชอบธรรม?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ใช่,ทัพของต้าเจิ้งที่บุกยึดครอง 12
ดินแดนนั้น,แม้นว่าจะมีหัวใจที่ฮึกเหิม,ทว่าก็มีต้องคิดถึงหลักการความชอบธรรมด้วย,การบุกเบิกดินแดนนับว่าค่อนข้างโหดร้ายรุนแรง,คงยากที่จะหลีกเลี่ยงความเที่ยงธรรม,มีแต่จะสร้างความเกลียดชังกับประชาชนมากมาย,เป็นเรื่องยากที่จะหลีกเลี่ยงเรื่องเหล่านี้ได้!"จงเทียนพยักหน้ารับ.
"ใครบอกว่าต้าเจิ้งไม่มีความเที่ยงธรรมล่ะ?"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"จงเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เจ้าคือความชอบธรรม!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
อี้เหยี่ยน,สุ่ยจิงที่เผยยิ้มจ้องมองไปยังจงเทียน.
"ข้า?"จงเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"แน่นอน,จวงจื่อเปิดเทศนาเต๋าเพื่ออะไร?
ไม่ใช่ว่าเพื่อเผยแผ่สร้างคุณกับคนทั่วหล้าหรอกรึ?
เขาที่ต้องการรวบรวมความศรัทธาของผู้คน,เพื่อขวัญกำลังใจทัพอย่างงั้นรึ?
เขาที่ใกล้เคียงปราชญ์เทพยังเรียกศรัทธาจากคนได้มากมาย,แล้วเจ้าล่ะ?
เจ้าเป็นถึงปราชญ์เทพ!"จงซานกล่าว.
"?"จงเทียนที่ราวกับตระหนักอะไรบางอย่างได้.
"เจ้าเองก็เตรียมเปิดเทศนาธรรมด้วย!"จงซานกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"ข้า?
เทศนาธรรมอย่างงั้นรึ?"จงเทียนที่เผยท่าทางแปลกประหลาด.
"ใช่,เจ้าจงกล่าวเกี่ยวกับศาสนาประจำชาติของต้าเจิ้งนั้น,เพื่อโปรดธรรมแก่คนทั่วทวีปทิศเหนือ,เพื่อประชาชนทั่วทุกแห่ง! เจ้าต้องเรียกศรัทธาของผู้คน,เพื่อที่จะกำราบความอหังการของจงจื่อ! ยึดครองความศรัทธาของผู้คนทวีปทิศเหนือเพื่อต้าเจิ้งพวกเรา!"จงซานที่กล่าวยืนยันหนักแน่น.
Chapter 1358 Northern Continent under the
heavens
北洲天下
แผนการสร้างศรัทธาของทวีปทิศเหนือ.
เฟยเกอและจูกานบินตรงออกมาทางเข้าออกตระกูลไป๋ทันที.
ที่ด้านหน้าเทือกเขานั้น,มีคนสามคนที่อยู่บนลานแห่งหนึ่ง.
"เฟยเกอ,ข้าเห็นพวกเขาแล้ว!
คนที่มีชื่อลากมกนั่นคงจะอยู่ตรงกลาง,ไม่ใช่ว่ามองไม่เห็นใบหน้าของเขาหรอกรึ?"จูกานที่กล่าวเสียงกระซิบเอ่ยออกมาเบาๆ.
แม้ว่าจูกานจะเอ่ยเสียงเบามากๆ,ทว่าทั้งสามนั้นเป็นใคร?
ปราชญ์เทพ,ศิษย์ปราชญ์เทพ.
หยิงเห่าเป็นปราชญ์เทพที่ทรงเกียรติ,ทำให้ผู้คนไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้,กลิ่นอายที่สูงศักดิ์แม้แต่ทุกคนเห็นต้องเต็มไปด้วยความเคารพ,แต่เวลานี้กลับถูกกล่าวหาว่ามีชื่อที่ลามก,เพียงเพราะมองไม่เห็นใบหน้าอย่างงั้นรึ?
"บังอาจ!"ศิษย์ของหยิงเห่าที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.
ด้วยเสียงคำรามที่โกรธเกรี้ยว,แรงกดดันที่โถมทับแผ่พุ่งออกไป.
"ข้าไม่ได้พูดชื่อเขา,ข้าไม่ได้พูดชื่อเขาเลย!"จูกานที่เร่งรีบกล่าวออกมาอย่างรวดเร็ว.
คำพูดที่เอ่ยไปยังหยิงเห่า,แม้นว่าไม่ได้เอ่ยชื่อก็ตาม,ศิษย์ทั้งสองคนของหยิงเห่าที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ใบหน้าแดงกล่ำ.
"พอแล้ว!"หยิงเห่าที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"อาจารย์! พวกมัน......!”ศิษย์ของหยิงเห่าที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
"ไม่ต้องพูดแล้ว!"หยิงเห่าที่หยุดคนทั้งสองเอาไว้.
"โง่,สอนไม่รู้จักจำ,เขาเป็นปราชญ์เทพที่แข็งแกร่งที่สุด,เพียงแค่นิ้วเดียวก็ฆ่าพวกเราได้แล้ว,เจ้าไม่ต้องการเห็นน้องสาวข้าแล้วรึไง!"เฟยเกอที่กล่าวสอบจูกาน.
"ข้า,เฟยเกอ,ท่านพูดอะไร?"จูกานที่กล่าวออกมาเสียงสั่น.
”!”
ในเวลานั้น,ทางเข้าออกด้านหลัง,คนของตระกูลไป๋ที่บินออกมา.
"อา,อาจารย์อาบรรพชน?
ท่านก็อยู่นี่อย่างงั้นรึ?"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋ที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
จากนั้นเขาที่หันหน้าไปยังตำแหน่งของหยิงเห่า,ใบหน้าเผยความกังวลกลัวว่าทั้งสองจะไปล่วงเกินปราชญ์เทพ,ต้องไม่ลืมว่าก่อนหน้านี้พวกเขาพูดเรื่อง,ชื่อ,ของลามก,กันก่อนออกมา.
จูกานที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว,ก่อนที่จะกล่าวออกมาเสียงดัง,ขณะที่ถอยออกไปอยู่ด้านหลังเขา.
"เจ้ามาก็ดีแล้ว,ข้าไม่ได้ทำอะไรสักนิด!"จูกานที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
ใบหน้าของผู้เยาว์ตระกูลไป๋ที่กระตุก,ไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้น,ก่อนที่เขาจะทำความเคารพเล็กน้อย,ก่อนจะบินตรงไปยังทิศทางของหยิงเห่า.
"ทั้งสองคือ?"หยิงเห่าที่สอบถามออกไป.
"พวกเขาคืออาจารย์อาบรรพชน? พวกเขาคือศิษย์ที่ไป๋หวงเพิ่งรับมา,ไม่ใช่คนตระกูลไป๋,ทว่าก็นับว่ามีสถานะที่สูงไม่น้อยในตระกูลไป๋!"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋เอ่ยออกมาอย่างไม่ปิดบัง.
"ไป๋หวง?
คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะรับศิษย์อย่างงั้นรึ?"หยิงเห่าที่เผยท่าทางประหลาดใจจ้องมองไปยังเฟยเกอและจูกาน.
"อืม!"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋พยักหน้ารับ.
"เรียนปราชญ์เทพ,ไป๋หวง(จอมราชันย์ไป๋)กล่าวว่าสถานการณ์ทั่วหล้าวุ่นวายสับสน,ก้อนกรรมที่เกี่ยวเนื่องยืดขยาย,ตระกูลไป๋นั้นไม่เหมาะที่จะเคลื่อนไหวชั่วคราว,ไม่สามารถพบกับท่านได้!"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋เอ่ย.
"อะไร? ไม่ใช่ว่าไป๋หวงไม่ต้องการพบพวกเราหรอกรึ?"ศิษย์ของหยิงเห่าที่โพลงออกมาทันที.
นี่คือปราชญ์เทพ,ไป๋หวงที่เก็บตัว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะปฏิเสธ?
ช่างหาญกล้านัก.
หยิงเห่าโบกมือ,หยุดศิษย์ของเขาที่โกรธเกรี้ยว.
"ไป๋หวงได้ฝากอะไรมา?"หยิงเห่ากล่าวสอบถาม.
"ไป๋หวงบอกว่ารับรู้เป้าหมายของท่านที่มาก,เกี่ยวกับการกระทำของศาลเทวะต้าเจิ้งภาคเหนือ,จงซาน?"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋เอ่ย.
"หืม?"
"ไป๋หวงกล่าวว่ามองเห็นการกระทำของต้าเจิ้ง,หากแต่ไม่ได้มีพลังพอที่จะเกี่ยวข้องต้าเจิ้ง,และไม่ต้องการเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับก้อนกรรมโดยไร้เหตุผล,ไป๋หวงกล่าวว่าศาลเทวะต้าเจิ้งนั้นจะทำให้ปราชญ์เทพเปลี่ยนแปลก,อีกไม่นานเร็วๆนี้,ต้าเจิ้งจะกระทำเรื่องที่ใหญ่โตขึ้น."ผู้เยาว์ตระกูลไป๋.
"ใช่,ข้านั้นมาด้วยเหตุผลดังกล่าว."หยิงเห่าที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"เรื่องใหญ่โต,ที่จะเกิดขึ้นที่ต้าเจิ้ง,จะมีเหล่ายอดฝีมือทั่วหล้ามารวมกัน,และยังมีบางอย่างที่จะเปลี่ยนแปลง,ควรจะจับตาจดจ้องมองสถานการณ์ทั่วหล้าให้ดี!"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋เอ่ย.
"ยอดฝีมือมารวมตัวกันอย่างงั้นรึ?
ความเปลี่ยนแปลงใหญ่? จับตาสถานการณ์ทั่วหล้าอย่างงั้นรึ?
แล้วยังมีอะไรอีกหรือไม่?"
"ไป๋หวงที่มอบคำพูดสุดท้ายให้กับท่าน,ชะตาชีวิต,สามารถเปลี่ยนแปลได้เสมอ,ทำให้ดีที่สุด!"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋เอ่ย.
จากนั้น,ผู้เยาว์ตระกูลไป๋ที่ก้าวเตรียมถอยจากไป.
"อาจารย์อาบรรพชน,พวกเรากลับกันเถอะ!"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋เอ่ย.
"กลับอย่างงั้นรึ? กลับไปทำอะไร?
ข้าไม่....!"เฟยเกอที่ดวงตาเบิกกว้าง,กล่าวได้ครึ่งคำก็หยุด,จ้องมองไปยังฝั่งตรงข้าม.
"เจ้ากลับไปก่อน!"จูกานที่เอ่ยออกมาด้วย.
ผู้เยาว์ตระกูลไป๋"...........!”
กลับไปก่อน? จะกล้าได้อย่างไร,ไม่ใช่ว่าทั้งสองกำลังคิดอะไรแปลกประหลาดอยู่,อย่างเช่นล่วงเกินปราชญ์เทพหรอกรึ?
"เจ้าคือปราชญ์เทพหยิงฮัว(ของลามก,หนังโป้)?"เฟยเกอที่ดวงตาเป็นประกาย.
"ถูกต้อง,ให้เรียกทั้งคู่ว่าอย่างไร?"หยิงเห่าที่พยักหน้ารับแววตาที่สั่นไหวเล็กน้อย,ศิษย์ของไป๋หวงอย่างงั้นรึ?
"ข้าเรียกว่าจูกาน! เขาชื่อเฟยเกอ!"จูกานที่เอ่ยออกมาในทันที.
เฟยเกอ? จูกานอย่างงั้นรึ?
หยิงเห่าและศิษย์ทั้งสองที่จ้องมองด้วยท่าทางแปลกประหลาด.
"ชื่อเหมือนกับตัวจริงๆ!"หยิงเห่าที่พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม.
"พวกเราธรรมดา,เจ้าต่างหากล่ะที่สมมากกว่า!"เฟยเกอที่เผยรอยยิ้มออกมา.
ผู้เยาว์ตระกูลไป๋ที่เข้าใจความหมาย,ทำให้ใบหน้ากระตุก,ต้องการจะหยุด,ทว่าก็ไม่รู้วิธีที่จะขวางอย่างไร.
"ข้า?"หยิงเห่าที่ไม่เข้าใจ.
"ข้าได้ยินมาว่าท่านต้องการไปยังทวีปทิศเหนืออย่างงั้นรึ?
ต้าเจิ้งรึ? พวกเราขอไปกับเจ้าด้วย!"เฟยเกอกล่าว.
จูกานที่ได้ยิน,ทันใดนั้นดวงตาเป็นประกาย,ใช่แล้ว,ไม่ใช่ว่าพวกเขากำลังหาวิธีไปจากตระกูลไป๋อย่างงั้นรึ?
"เจ้าต้องการไปต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของหยิงเห่าเป็นประกาย.
แต่ว่าไป๋หวงไม่ต้องการเปื้อนกรรมครั้งนี้,แต่ว่าศิษย์ทั้งสองนี่,หากนำพวกเขาไปด้วย,ไป๋หวงจะยังหยุดนิ่งอีกใหม?
นอกจากนี้,พวกเขาก็ไม่ได้บังคับ,แต่คนทั้งสองอาสาไปเอง.
"ใช่,ขอเดินทางไปพร้อมกับพวกท่านด้วยเป็นอย่างไร?"เฟยเกอเอ่ย.
"ข้าจะต้องการกลับไปยังทวีปปฐพีก่อน,และต้องอยู่ที่นั่นชั่วขณะ,รอคอยให้ถึงเวลาถึงจะเดินทางไปยังทวีปทิศเหนือ!"หยิงเห่าเอ่ย.
"ใช่,พวกเราก็ต้องการไปเที่ยวเล่นทวีปปฐพีด้วย,เมื่อถึงเวลาค่อยไปพร้อมกับเจ้าได้!"เฟยเกอเอ่ย.
"ตกลง!"หยิงเห่าที่พยักหน้าด้วยความพอใจ.
"อาจารย์อาบรรพชน,ท่านไปไม่ได้นะ!"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋ที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"เสียมารยาท,ข้าเป็นอาจารย์อาบรรพชนเจ้า,หรือเจ้าเป็นอาจารย์อาบรรพชนข้า?"เฟยเกอที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ใช่,เจ้าคิดจะห้ามพวกเรารึอย่างไร,เจ้าต้องการถูกลงโทษอย่างงั้นรึ?"จูกานที่กล่าวสนับสนุน.
ผู้เยาว์ตระกูลไป๋ที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ,"เจ้ารอก่อน,ข้าขอไปปรึกษาท่านปู่ก่อน.
"ก็ไป!"จูกานเอ่ย.
ผู้เยาว์ตระกูลไป๋ที่ร้อนรน,รู้สึกไม่ดี,เขาไม่รู้จะหาวิธีใดห้ามอาจารย์อาบรรพชน.
"ปราชญ์เทพหยิงฮัว,ไปกันเถอะ!"เฟยเกอที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ตกลง,ไป!"หยิงเห่าที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ก่อนที่เขาจะสะบัดมือ,นำเฟยเกอและจูกาน,หายไปพร้อมกับพวกเขาในทันที.
"อาจารย์อา,ไม่ได้นะ!"ผู้เยาว์ตระกูลไป๋ที่ตะโกนเสียงดัง
ทว่า,ปราชญ์เทพที่นำทั้งสองจากไป,ใครจะขวางได้?
พริบตาเดียวทั้งหมดก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย.
ผู้เยาว์ตระกูลไป๋ที่เต็มไปด้วยความรุ่มร้อนกระวนกระวายใจ,คนทั้งสองหายไปแล้ว,ทว่าในเวลาเดียวกันชายวันกลางคนและชายชราก็ปรากฏขึ้น.
"ท่านปู่ทั้งสอง,อาจารย์อาบรรพชนเขา...."ผู้เยาว์ตระกูลไป๋เอ่ย.
"ไม่มีปัญหา,พวกเรารู้อยู่แล้ว!"ชายชราที่พยักหน้ารับ.
"ครับ!"
"พวกเขาไปครั้งนี้,ไม่รู้จะโชคดีหรือหายนะกันแน่?"ชายวันกลางคนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"พวกเขา?
มีชะตาแข็งเป็นอย่างมาก,ค่ายกลสุสานของไท่อี้ในอดีต,ยังไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้,โปรดวางใจ."ชายชราเอ่ย.
"อืม!”
-----------------------------------------------------------------
ร้อยปีถัดมา,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!
ภายในตำหนักเทียนหยวน.
จงซานที่นั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะ,ที่ด้านหน้านั้นมีเสนาธิการคนสำคัญ,แต่ละคนมีใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม.
"ยินดีกับเซิ่งหวัง,ผู้บัญชาการหลินเซียว,เวลานี้ได้ยึดครองพื้นที่สามแห่งทางตะวันออกแล้ว,การบุกเบิกอาณาจักรทางตะวันออกประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"ดี!
ให้หลินเซียว,รักษาขวัญกำลังใจของทัพและประชาชนเอาไว้,และสร้างความมั่นคงของดินแดน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความพึงพอใจ.
"รับทราบ!"
"เซิ่งหวัง,ทัพทางใต้,ทางตะวันตกและทางเหนือก็ใกล้จบแล้ว,ดูเหมือนว่าจะไม่ถึง
50 ปี,ดินแดนทั้ง 12 คงจะตกเป็นของต้าเจิ้งโดยสมบูรณ์!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"ดี!"จงซานพยักหน้ารับ.
"นอกจากนี้,ยังมีพื้นที่อีกสีแห่งที่หวังจะเข้าร่วมต้าเจิ้ง,
36 ดินแดนทวีปทิศเหนือ,กล่าวได้ว่าเวลานี้เพียงห้าสิบปี, 18
พื้นที่จะต้องกลายเป็นของต้าเจิ้ง,เท่ากับว่าพวกเรายึดครองทวีปทิศเหนือครึ่งหนึ่งแล้ว!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้ามีความสุข.
"สถานการณ์เวลานี้,พื้นที่สี่แห่งโดยรอบ,ไม่จำเป็นต้องประกาศเกี่ยวกับว่าได้เข้าร่วมต้าเจิ้งชั่วคราว,รอคอยให้เวลาที่เหมาะที่สุดค่อยกระทำ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ครับ!"ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
"อี้เหยี่ยน,เจ้าส่งสัญญาณชีพหนูไปยังเสียวหวังที่ขั้วโลกเหนือ,ให้เขาเตรียมทัพ,รอคอยคำสั่งจากข้า,เตรียมพร้อมเคลื่อนทัพลงมา!"จงซานออกคำสั่ง.
"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับ.
"เซิ่งหวัง,จินอี้เหว่ยได้แจ้งข่าวมา!"หลิวอู๋ซ่างที่เริ่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"
"จวงจื่อเตรียมเปิดเทศนาเต๋า,นอกจากนี้ยังไม่ใช่ที่พื้นที่ของเขาด้วย!"หลิวอู๋ซ่างกล่าว.
"ข้ารู้!"จงซานเผยยิ้มออกมา.
"หืม?"
"ข้ายังรู้ว่าเมื่อเร็วๆนี้,ราชาในทวีปภาคเหนือ,เดินทางไปพบกับจวงจื่อบ่อยๆ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เวลานี้พวกเขาจำต้องเลือกระหว่างต้าเจิ้งของพวกเรา,หรือเข้าร่วมพิธีกรรมสังกัดจวงจื่อ,ไม่มีอะไรแปลก!"สุ่ยจิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"พิธีกรรมสังกัดศาสนา? ในโลกนี้ไม่มีพิธีกรรมสังกัดศาสนาที่แท้จริง,ไม่มีสิ่งใดที่ไม่แฝงไปด้วยผลประโยชน์,ใครกันล่ะจะรอคอยความตาย,เพื่อผลประโยชน์ไม่มีทางที่จะหลบเลี่ยงความขัดแย้ง,ข้าเองก็เช่นกัน,หงจวินก็ไม่มีทาง,แม้แต่จวงจื่อก็ด้วย."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ทว่า,หากต้าเจิ้งต่อต้านกลุ่มอิทธิพลทางศาสนาของจวงจื่อ,การรวมทวีปภาคเหนือของต้าเจิ้ง,ก็จะยากไปด้วย,ต้องไม่ลืมว่า,ทหาร,แม้นว่าจะมีขวัญกำลังใจสูง,ทว่า.......!"จงเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ขับเคลื่อนด้วยความชอบธรรม?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ใช่,ทัพของต้าเจิ้งที่บุกยึดครอง 12
ดินแดนนั้น,แม้นว่าจะมีหัวใจที่ฮึกเหิม,ทว่าก็มีต้องคิดถึงหลักการความชอบธรรมด้วย,การบุกเบิกดินแดนนับว่าค่อนข้างโหดร้ายรุนแรง,คงยากที่จะหลีกเลี่ยงความเที่ยงธรรม,มีแต่จะสร้างความเกลียดชังกับประชาชนมากมาย,เป็นเรื่องยากที่จะหลีกเลี่ยงเรื่องเหล่านี้ได้!"จงเทียนพยักหน้ารับ.
"ใครบอกว่าต้าเจิ้งไม่มีความเที่ยงธรรมล่ะ?"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"จงเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เจ้าคือความชอบธรรม!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
อี้เหยี่ยน,สุ่ยจิงที่เผยยิ้มจ้องมองไปยังจงเทียน.
"ข้า?"จงเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"แน่นอน,จวงจื่อเปิดเทศนาเต๋าเพื่ออะไร?
ไม่ใช่ว่าเพื่อเผยแผ่สร้างคุณกับคนทั่วหล้าหรอกรึ?
เขาที่ต้องการรวบรวมความศรัทธาของผู้คน,เพื่อขวัญกำลังใจทัพอย่างงั้นรึ?
เขาที่ใกล้เคียงปราชญ์เทพยังเรียกศรัทธาจากคนได้มากมาย,แล้วเจ้าล่ะ?
เจ้าเป็นถึงปราชญ์เทพ!"จงซานกล่าว.
"?"จงเทียนที่ราวกับตระหนักอะไรบางอย่างได้.
"เจ้าเองก็เตรียมเปิดเทศนาธรรมด้วย!"จงซานกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"ข้า?
เทศนาธรรมอย่างงั้นรึ?"จงเทียนที่เผยท่าทางแปลกประหลาด.
"ใช่,เจ้าจงกล่าวเกี่ยวกับศาสนาประจำชาติของต้าเจิ้งนั้น,เพื่อโปรดธรรมแก่คนทั่วทวีปทิศเหนือ,เพื่อประชาชนทั่วทุกแห่ง! เจ้าต้องเรียกศรัทธาของผู้คน,เพื่อที่จะกำราบความอหังการของจงจื่อ! ยึดครองความศรัทธาของผู้คนทวีปทิศเหนือเพื่อต้าเจิ้งพวกเรา!"จงซานที่กล่าวยืนยันหนักแน่น.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น