Immortality Chapter 88 Yin Moon Sovereign Dynasty
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 88 ราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่
บทที่ 88 ราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่
"แข็งแกร่งมาก!"เหล่ยติงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางหวั่นเกรง.
เซียนเซิงซือที่ถอยห่างออกมาอยู่ด้านหลัง,ต้องไม่ลืมว่าเขามีพลังฝึกตนต่ำที่สุด.
คนสี่คนที่เข้ามาล้อมรอบป้องกันหวงตี้ในทันที,แม้ว่าพลังฝึกตนของเขานั้นจะไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวแมงป่องอสนีนั่นก็ตาม,ทว่านับว่าจะเป็นการเสียเกียรติไม่น้อย,หากว่าให้หวงตี้เป็นคนลงมือเอง,ไม่เช่นนั้นจะให้เรียกว่าเจ้าแผ่นดินได้อย่างไร?
ขนทั่วร่างของจงซานที่กำลังไหม้เกรียม,สายฟ้าที่แผ่มานี้,ทำให้เขาบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้านบนตอนนี้เต็มไปด้วยอันตราย.
อย่างน้อย,จงซานก็ขอบคุณพวกเขาที่เข้ามาก่อน,หากว่าเขาไปยั่วยุแมงป่องอสนีเข้า,ในเวลานั้นด้วยความแข็งแกร่งของเขาและเทียนหลิงเอ๋อไม่มีทางที่จะหนีรอดได้เลย.
"ฟิ้ว!"หางของแมงป่องยัก,ที่ตวัดใส่แม่ทัพเหล่ยติงในทันที.
หางของมันที่เต็มไปด้วยกระแสไฟฟ้าพุ่งออกมาเป็นพายุสายฟ้า,ส่องประกายแสงแปบๆไปทั่ว,เต็มไปด้วยพลังที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก.
หางของมันที่เหวี่ยงออกมา,แม้ว่าจะยังไม่ถึงเป้าหมาย,แต่ไฟฟ้าที่พุ่งออกมาก่อนแล้ว,ดวงตาของแม่ทัพเหล่ยติ่งที่หรี่เล็กลง,เขาตะวัดแกว่งกระบี่ของเขาออกไปในทันที,ปราณกระบี่ที่พุ่งออกไป,เข้าไปปะทะกับหางของมันในทันที,พลังไฟฟ้าและปราณกระบี่ที่กระแทกเข้าหากันก่อนที่จะขยายออกมาหลายร้อยเท่า.
"ตูมมมมมม!"
เสียงระเบิดดังสนั่น,ทั้งกระบี่และหางของแมงป่องยักษ์ที่กระเด็นกลับคืน,หนังของแมงป่องนั้นแข็งแกร่งมาก,ทว่ากระบี่เองก็ทรงพลังไม่น้อย,คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ,นอกจากนี้สายฟ้าที่กระจายออกไปรอบๆนั้น,ทรงพลังมากมายนัก.
"ระวังเล็กไนสายฟ้าด้วย."เซียนเซิงซือที่ตะโกนออกมาในทันที.
ยังไม่ได้กล่าวจบด้วยซ้ำ,เหล็กไนของมันก็พุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว,พุ่งตรงไปยังร่างของแม่ทัพเหล่ยติง.
"ฮ่าฮ่า,ก็ได้,เจ้าสารเลว,"แม่ทัพเหล่ยติงที่หัวเราะออกมาเสียงดัง,กระบี่ของเขาที่ตะวัดออกไปอย่างรวดเร็วตัดเหล็กไน,การต่อสู้ของผู้ฝึกตนระดับก่อตั้งวิญญาณนั้นทรงพลังมาก,จงซานที่อยู่ไกลออกมายังสามารถสัมผัสได้ถึงพลังที่น่าเกรงขาม,พลังฟ้าดินที่รุนแรง,กลิ่นอายที่แผ่ออกมาจากกระบี่ของเขา.
ไม่ไกลออกมานั้น,เซียนเซิงซือได้แต่ส่ายหน้า,เขาที่ถอนหายใจเบาๆ,ดูเหมือนว่าแม่ทัพเหล่ยติงนั้นไม่เชื่อคำพูดของเขาเลยแม้แต่น้อย.
ด้วยการถอนหายใจ,ที่แม่ทัพเหล่ยติงไม่ได้ฟังเขาเลย,ทว่าหวงตี้นั้นได้ยิน,ทำให้เขานั้นตกใจอยู่ไม่น้อย,จริงอยู่ว่าพลังฝึกตนของเซียนเซิงซือนั้นจะไม่ได้สูงนัก,ทว่าพื้นเพของเขานั้น,ไม่สามารถที่จะดูแคลนได้,ในเมื่อเขาเอ่ยเตือนออกมาแน่นอนว่ามันจะต้องอันตรายอย่างแน่นอน.
หวงตี้ที่ยื่นมือออกมา,ดาบสีดำทมิฬขนาดเล็กก็ปรากฏขึ้น,พร้อมกับขยายใหญ่ขึ้น,เป็นความเร็วที่เหล่าองค์รักษ์ของเขาไม่สามารถที่จะตอบสนองได้,ก่อนที่จะลอยออกไปหาแมงป่องอสนีทันที.
ดาบยักษ์ที่มีความยาวหลายร้อยจั้งลอยอยู่บนอากาศ,พลังที่สั่นสะเทือนฟ้าสะเทือนดิน,กลิ่นอายที่มหาศาล,สายลมที่พัดผ่าน,รวดเร็วราวกับสายฟ้า,แม้แต่จงซานและเทียนหลิงเอ๋อที่อยู่ใต้ดินยังรู้สึกราวกับว่าจะปลิวออกไป,รู้สึกราวกับขุนเขาขนาดใหญ่กำลังกระแทกลงมา.
แมงป่องอสนีนั้นเร็วมาก,แม้ว่าจะรับรู้ได้ถึงพลังที่ยิ่งใหญ่ของหวงตี้,ทว่าดวงพลังที่มันมีก็สามารถฉีกกระชากกระบี่ยักษ์ของแม่ทัพเหล่ยติงได้.
ปัง,เสียงดังสนั่นก้องกังวาน,เหล็กไนสีม่วงที่ทะลวงกระบี่ของแม่ทัพเหล่ยติงในทันที.
เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อเป็นอย่างมาก,เป็นไปได้อย่างไร,เหล็กไนสายฟ้านั้นสามารถทะลวงกระบี่วิเศษของเขาได้?หนำซ้ำมันยังมีพิษสีม่วงที่อาบอยู่,พุ่งตรงมายังร่างของแม่ทัพเหล่ยติง,ดูเหมือนว่าหากมันทะลวงเข้ามาในร่างของเขา,เขาจะตายในทันที.
แม่ทัพเหล่ยติงนั้นได้ปลดปล่อยกลิ่นอายปกคลุมร่างกาย,ทว่าม่านพลังของเขานั้นดูเหมือนกับกระดาษที่ถูกหมุดทะลวง,คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะไม่มีพลังต้านทานแม้แต่น้อย,เขาที่กำลังเห็นเหล็กในกำลังจะทะลวงร่างตัวเอง,ด้วยความเร็วที่มากมายเป็นอย่างมาก,จนทำให้แม่ทัพเหล่ยติงนั้นไม่สามารถหลบได้เลย,ไม่มีโอกาสที่จะตอบสนองด้วยซ้ำ.
"ตูมมมมม!"
เสียงดังสนั่น,ดาบยักษ์ที่หั่นร่างของแมงป่องอสนีกระแทกลงมาจากบนท้องฟ้า,สับลงไปยังใต้ดิน,กลายเป็นร่องขนาดใหญ่,ด้วยพลังที่ยิ่งใหญ่ของดาบยักษ์.
นี่คือพลังของราชวงศ์ราชวงศ์หลักจักรพรรดิหยินเยว่.เป็นพลังของหวงตี้ราชวงศ์หยินเยว่นั่นเอง.
จงซานที่กอดเทียนหลิงเอ๋อเอาไว้ใต้ดิน,ดวงตาของเขาที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น,ทว่าก็พยายามที่จะสงบใจ,ในเวลานี้ทำได้แค่นั้น.
ดูเหมือนว่าเหล็กไนสายฟ้านั่น,จะหยุดไปในทันทีเช่นกัน,แม่ทัพเหล่ยติงถึงกับอ้าปากค้าง,ร่างกายที่กระตุกถอยออกมาเล็กน้อย.
เหล็กไนสายฟ้าสีม่วงที่หล่นออกมาช้าๆ,กระบี่ของเขาก็หล่นลงพื้นเช่นกัน,มันถูกทะลวงจนกลายเป็นรู.
ทุกคนที่เงียบสนิท,แม่ทัพเหล่ยติงที่ปาดเหงื่ออันเย็นเยือบ,เพียงแค่เสี้ยวอึดใจเขาก็ต้องตายไปแล้ว,ความรู้สึกที่เขาไปยืนอยู่ปากเหวชั่วขณะถึงกับทำให้เสียวสันหลัง.
ดาบยักษ์ที่ลดขนาดก่อนที่จะลอยกลับไปหาหวงตี้.ในเวลานี้,แม่ทัพเหล่ยติงที่ค่อยๆได้สติ.
เขาที่เร่งรีบกล่าวออกมา,"ขอบพระทัยฝ่าบาท."น้ำเสียงยังสั่นอยู่เลย,เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันอันตรายเป็นอย่างมาก,หากไม่เพราะว่าหวงตี้ช่วยเอาไว้,เขาคงตายอย่างแน่นอน.
"เจ้าไม่คิดจะขอบคุณเซียนเซิงเหรอ,หากเขาไม่เอ่ยเตือน,ข้าคงไม่ลงมือ."หวงตี้ที่กล่าวออกมาพร้อมกับยกความดีความชอบให้กับเซียนเซิงซือ.
อย่างไรก็ตามเซียนเซิงซือที่กล่าวเตือนเขาออกมาในตอนนั้น.
แม้ทัพเหล่ยติงไม่สนใจที่จะฟังคำเตือนเขาเลยแม้แต่น้อย.
"ขอบคุณเซียนเซิง."แม่ทัพเหล่ยติงที่กล่าวออกมา,ทว่าสีหน้าแววตาของเขานั้นไม่ได้รู้สึกเช่นนั้น,บางทีในความคิดของเหล่ยติงนั้น,เขาไม่คารพเซียนเซิงซือมาตั้งแต่แรกแล้ว,ต้องไม่ลืมว่าเขามีพลังเพียงแค่ระดับแกนทองเท่านั้น.
หวงตี้ที่เห็นท่าทางของแม่ทัพเหล่ยติงเป็นเช่นนี้ก็ทำได้แค่ขมวดคิ้วไปมา,แต่ก็ไม่ได้กล่าวอะไร,เขาเองก็รับรู้ได้ถึงนิสัยของพวกเขาดี,คงจะเป็นเรื่องยากที่จะควบคุมความรู้สึกได้.
"เกือบไม่รอดแล้ว."คนอื่นๆถึงกับต้องถอนหายใจเช่นกัน,อันตายเป็นอย่างมาก,หากหวงตี้ไม่ลงมือ,ปีหน้าคงเป็นวันครบรอบวันตายของแม่ทัพเหล่ยติงแน่นอน.
"เซียนเซิง,ดูนั่นยังมีไข่แมงป่องอีกตัว,มันคือแมงป่องอสนีหรือไม่?"หวงตี้ที่สอบถามเซียนเซิงซือีกครั้ง.
"แมงป่องอสนีนั้นจะอยู่เป็นตัวผู้-ตัวเมีย,ตัวที่ถูกฝ่าบาทสังหารนั้นเป็นเพียงแมงป่องตัวเมีย,ทว่าอีกตัวนั้นเป็นแมงป่องตัวผู้,ซึ่งมีความแข็งแกร่งกว่า,พวกเราควรที่จะรีบเก็บบุบผาอสนีและรีบไปกันเถอะ,อย่าเสียเวลาเลย,แมงป่องตัวผู้นั้นมีความรู้สึกไม่น้อย,ไม่ต้องบอกเลยว่าเมื่อมันเห็นแมงป่องตัวเมียแล้ว,มันจะรู้สึกเช่นไร,ไม่เช่นนั้นบางทีมันอาจทำลายพวกเราได้."เซียนเซิงซือกล่าว.
"อืม."ทุกคนต่างก็เห็นด้วย,ตอนนี้ไม่มีใครกล้าท้ายทายแมงป่องอสนีอีกแล้ว.
"เหนือหัว,ข้าได้เก็บบุพผาอสนีแล้ว,ไปกันเถอะ."
"ช้าก่อน."หวงตี้ที่หันหน้าไปยังทิศทางของจงซานและเทียนหลิงเอ๋อ,ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
เห็นสายตาของหวงตี้ที่จับจ้องมองมา,พร้อมกับจิตสังหารที่รุนแรงแผ่ออกมา,ทำให้จงซานหัวใจบีบรัด,ไม่สามารถบอกได้เลยว่าตอนนี้จะมีปัญหาอะไรตามมา?
"แมลงสองตัวนั่นอย่างงั้นรึ?เหนือหัว,ข้าจะไปตรวจสอบเอง."แม่ทัพเหล่ยติงที่เปลี่ยนความกลัวก่อนหน้านี้เป็นความโกรธในทันที.
"หืม?"หวงตี้ที่จ้องมองไปยังแม่ทัพเหล่ยติง,ราวกับว่าเขากำลังรับรู้ว่าแม่ทัพเหล่ยติงกำลังต้องการทำสิ่งใด,ก่อนที่เขาจะพยักหน้าให้.
ภายในใจของจงซานที่สั่นไหวไปมา,เขาที่สำผัสได้ว่าความตายกำลังคืบคามมาแล้ว,อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะยืนอยู่ปากเหวแห่งความตายก็ตาม,จงซานก็ไม่มีทางที่จะเผยความกลัวออกมาให้เห็นแน่นอน.
เทียนหลิงเอ๋อที่รู้สึกหวาดกลัวกำลังพลิกตัวไปมาในอ้อมกอดของจงซาน,ในตอนแรกที่พวกเขาพบกับเมียวเซียนเหรินนั้น,พวกเขายังพอต่อต้านได้บางเล็กน้อย,ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับกลุ่มคนที่น่ากลัวขนาดนี้,ยากที่จะสามารถต้านทานได้,ในโลกนี้มีคนไม่ดีมากมายขนาดนี้เลยรึ?
ทำไมข้างนอกสำนักไคหยางเต็มไปด้วยคนเลวมากมายขนาดนี้กัน?
.
อย่างน้อยนางก็ยังโชคดีที่อยู่ในอ้อมกอดกับจงซาน,โชคดีที่นางไม่พบกับความน่ากลัวเช่นนี้เพียงแค่คนเดียว.
เซียนเซิงซือที่จ้องมองอย่างไร้อารมณ์,เขาไม่ได้คิดที่จะลงไปจัดการคนเหล่านั้น,แต่ก็คาดหวังกับการกระทำของแม่ทัพเหล่ยติงเหมือนกัน,ทว่าเขาก็ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา,ยังคงจ้องมองอย่างเย็นชา.
"คลืนๆๆ"
ฝ่ามือของเหล่ยติงที่กระแทกลงบนพื้นดินที่อัดมายังร่างของจงซานและเทียนหลิงเอ๋อ,ภายใต้การโจมตีที่รุนแรงนั้น,จงซานและเทียนหลิงเอ๋อไม่สามารถที่จะต้านทานได้แลย,จงซานที่ยังคงกอดเทียนหลิงเอ๋อแน่น.
หากสวรรค์ไม่ยินยอม,จงซานย่อมไม่อาจฝืน,หากเขาไม่ตายในวันนี้,เขาจะต้องสร้างราชวงศ์สวรรค์เพื่อสะสมวาสนาบารมีทำให้มีพลังที่จะต่อต้านสวรรค์,หากเขาไม่ตายในวันนี้,เขาจะต้องเอาคืนคนเหล่านี้
100,000 เท่า.
แม่ทัพเหล่ยติงที่เห็นทั้งคู่กอดกันกลม,ก็หัวเราะเสียงดัง,"สมกันแล้ว,โปรดวางใจ,แม่ทัพเช่นข้า,ย่อมไม่สังหารพวกเจ้าง่ายๆ.หากพวกเจ้าเชื่อฟัง."
จงซานที่ต้องการที่จะกล่าวโน้มน้าว,และหลังจากได้ยินคำพุดของแม่ทัพเหล่ยติง,ดูเหมือนว่าเขาจะรู้ตำแหน่งพวกเขาแล้ว?แต่ยังไม่สังหารอย่างงั้นรึ?หากว่าพวกเขายังนิ่งเงียบเขาอาจจะยิ่งมีอันตราย,อย่างน้อยลองเจรจาก่อน,ไม่ว่าอย่างไรหากว่าพวกเขาไม่ตาย,ก็น่าจะยังพอมีวิธี.
เขาที่ลอบมองไปยังแม่ทัพเหล่ยติง,เขาจะต้องจดจำรูปร่างของคนผู้นี้เอาไว้,หลังจากนี้,หากเขาไม่ตาย,จะต้องแกแค้นแน่นนอน.
"อาวุโส,พวกเราแค่คนจร,ไม่เคยพบกันมาก่อน."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงสั่นๆ.
"ไร้สาระ,ออกมา,เดินไปตรงนั่น."แม่ทัพเหล่ยติงที่ชี้ไปยังตำแหน่งของลำต้นของบุพผาอสนี.
"ทราบแล้ว"จงซานและเทียนหลิงเอ๋อที่ออกมาจากที่ซ่อนก่อนที่จะเดินไปยังตำแหน่งดังกล่าว.
"ผลุ๊บ"
รากของมันที่ดึงพวกเขาเข้าไปในทันที.
"ลงไปซะ"แม่ทัพเหล่ยติงที่ตะโกนออกไป.
„”
แรงฉุดกระชากที่ดึงพวกเขาลงไปด้วยแรงกดมหาศาล.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น