Miracle Throne Chapter 364 Hotel
นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 364 โรงแรม
บทที่ 364 โรงแรม
เมืองเล็กๆแห่งนี้สัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่แปลกประหลาด,ถึงจะมีคนมากมายนับไม่ถ้วน,นอกจากผ้าคลุมร่างขนาดใหญ่แล้ว,ทว่าทุกคนต่างก็สวมหน้ากากที่แปลกประหลาด,แต่ละคนนั้นเต็มไปด้วยความเร่งรีบไม่ค่อยสนทนากับคนอื่น.
สถานที่แห่งนี้ถูกจัดขึ้นเพื่อแลกเปลี่ยนวัตถุดิบพิเศษ,ทุกคนที่เดินทางมายังที่แห่งนี้ต่างก็อยู่หมู่บ้านเล็ก
หมู่บ้านน้อยที่อยู่ใกล้ๆนี้,เหล่าผู้คุ้มกันนั้นต่างก็เป็นคนของหมู่บ้านเหล่านี้ที่ช่วยกันเพื่อรักษาเมืองแห่งนี้เอาไว้,และยังมีปรมาจารปรุงยา,เถ้าแก่อาวุธที่เปิดร้านอาวุธ,คนส่วนมากทีเดินทางมายังสถานทีแห่งนี้ต่างก็เป็นกลุ่มคนหลบหนี,ทุกคนต่างก็เก็บความลับต่างๆและคลังสินค้าเอาไว้อย่างมิดชิด.
ใครกันที่ต้องการปล้นพวกเขา?
เมืองเล็กๆเหล่านี้ต่างก็ถูกปล้นชิงอยู่เป็นประจำ.
มีนักล่าและโจร,และพ่อค้าทาส,พวกเขาที่ค้นหาที่มาของหมู่บ้านเหล่านี้,ไล่ล่าสังหารปล้นชิงเงิน,ทั้งเผ่ากระต่าย,เผ่าจิ้งจอก,เอลฟ์
แน่นอนว่าหญิงสาวของเผ่าเหล่านี้,นับเป็นสินค้าราคาแพง,ไม่ว่าจะเป็นคนแคระ,เผ่าหมี,เผ่าเสือ
อื่นๆอีกมากมายต่างต้องการทาสเหล่านี้เป็นอย่างมาก.
ป่าแห่งความวุ่นวายที่มีทรัพยากรมากมาย,ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงหมู่บ้านเล็กๆ,ก็มีสมบัติวิเศษเก็บไว้มากมาย,ดังนั้นการปล้นชิงนั้นจึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะทำให้พวกเขามั่งคั่งขึ้นอย่างรวดเร็ว,ที่นี่ไม่มีกฏ,ไม่มีข้อผูกมัด,ใครจะต้านท่านความยั่วยวนนี้ได้กัน?
ภายใต้อันตรายเช่นนี้,เมืองเล็กตลาดมืดภายใต้ป่าแห่งความวุ่นวายนั้นมีประชากรจากหลากหลายเผ่าพันธ์.
เวลาทุกนาทีเต็มไปด้วยความอันตราย.
ถึงจะไม่ทำสิ่งใด,ไม่เพียงแต่มีอันตรายวิ่งเข้าหาตัวเองแล้ว,แม้แต่หมู่บ้านของตัวเองก็อาจจะถูกทำลายจนสิ้น.
เพราะด้วยเหตุนี้,กลุ่มของฉู่เทียนเองก็ไม่ได้เปิดเผยตัวตนเช่นกัน,พวกเขาที่สวมชุดคลุมปกปิดเดินเข้าไปพร้อมๆกัน,นอกเหนือจากเหว่ยเหว่ยที่ดูเหมือนกับเด็กแล้ว,ส่วนคนทั้งสี่เองก็ยังดูเหมือนว่าจะยังเป็นผู้เยาว์,เหมือนกับพ่อค้าทาสและทาสด้วยซ้ำ
ดูไม่น่าเกรงขามเท่าไหร่นัก,ดังนั้นจึงเป็นการสร้างความสนใจให้กับคนอื่นๆอย่างงั้นรึ?
คงจะเห็นพวกเขาเป็นเหมือนกับหมูในอวย!
หลังจากคนทั้งห้าที่เข้ามาภายในเมืองเล็กแห่งนี้,พวกเขาก็สามารถที่จับจิตสังหารจากคนบางกลุ่มได้.
"ตงฟาง,เจ้าไปสอบถาม."ฉู่เทียนที่ไม่สนใจคนที่จ้องมองมาราวกับจะสังหารเขา"เจ้าลองไปสอบถามดูว่าในเมืองนี้มีสิ่งที่พวกเราต้องการบ้างใหม."
"ตกลง!"
ตงฟางเห่าเหรียนที่หมุนตัวและจากไป.
ตงฟางเห่าเหรียนนั้นเป็นบุตรชายของราชาหนานเซี่ยคนก่อน,เขาที่มีสิทธิ์ที่จะได้เป็นราชาหนานเซี่ยคนใหม่,ตอนนี้เขาได้กลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งของหอการค้าปาฏิหาริย์,ซึ่งนับว่าเขาได้รับอะไรหลายๆอย่างจากที่แห่งนี้เลยทีเดียว,แต่ถึงกระนั้นสำหรับตงฟางเห่าเหรียนแล้วเขาไม่ได้มีความสนใจในบัลลังก์เลยแม้แต่น้อย,เขาที่ชื่นชอบในความแข็งแกร่งช่วยพัฒนาหอการค้าปาฏิหาริย์ให้เติบโตขึ้นทีละน้อย.
ชายคนนี้ก็เหมือนกับหยกที่ยังไม่เจียระไน,รอเวลาการแกะสลัก,เขาที่ได้สืบทอดตำแหน่ง
จักรพรรดิอู๋อัน,ที่ได้รับมาจากตงฟางเชวียน.
ฉู่เทียนที่ตัดสินใจที่จะฝึกฝนตงฟางเห่าเหรียนเป็นแม่ทัพใหญ่ของหอการค้าปาฏิหาริย์,นำพาเหล่าขุนพลคนอื่นๆของหอการค้าปาฏิหาริย์,ตงฟางเห่าเหรียนในเวลานี้ยังหนุ่มอยู่มาก,ยังต้องได้รับการฝึกฝนและเก็บเกี่ยวประสบการณ์,ซึ่งจะกลายเป็นคนที่สุดยอดในอนาคต.
"พวกเราควรที่จะหาที่พักก่อน,ที่นี่ควรที่จะมีลวีก่วน!"
旅馆 (lǚguǎn/ลวีก่วน) สมัยก่อนที่จีนจะเปิดประเทศจะพบเจอคำนี้บ่อยๆ
แต่หลังจากที่จีนได้เปิดประเทศแล้ว旅馆 (lǚguǎn/ลวีก่วน)
ต่างๆก็ได้ปรับปรุงซ่อมแซมให้สวยและดีขึ้นเพื่อยกระดับเป็น宾馆 (bīnguǎn/ปินก่วน) คะ 旅馆 (lǚguǎn/ลวีก่วน) เป็นโรงแรมที่มีขนาดไม่ใหญ่มาก
มีสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐานครบครัน แต่อาจไม่หรูหราหรือสะดวกสบายเท่ากับ宾馆 (bīnguǎn/ปินก่วน)
คนทั้งสี่ที่ยังไม่ได้ก้าวออกไปถึงสองก้าวด้วยซ้ำ.
"หยุดตรงนั้น!"
ร่างที่ใหญ่โตหลายร่างยืนเด่นอยู่ด้านหน้า,แต่ละคนนั้นถืออาวุธครบมือ.
ฉู่เทียนที่จ้องมองออกไป,มีคนต่างเผ่าหลายคน,เผ่าโจรหนู,เผ่าคนเถื่อน,และยังมีหัวหน้าที่มีหน้าตาร่างกายคล้ายกับตะกวดมีเกล็ดสีเขียวทั่วร่าง,เพราะว่าพวกมันได้เข้ามาใกล้สามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นที่เหม็นของพวกมันส่งออกมา.
ฉู่เทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย"มีสิ่งใดที่จะแนะนำอย่างงั้นรึ?"
คนหลายคนที่จ้องมองกันและกัน,เผยวายตาที่หื่นกระหายออกมา.
"สินค้าเจ้าคุณภาพดี!"ชายที่เป็นตระกูลที่เป็นหัวหน้าล้วงศิลาก่อเกิดระดับต่ำออกมาสามอันพร้อมกับพูดว่า"ผู้หญิงสามคนของเจ้า,ข้าขอซื้อ!เจ้ารับเงินนี้ไป แล้วไสหัวไปซะ!"
ฉู่เทียนที่จ้องมองออกไป,ตลกร้ายอะไรกัน?
สามศิลาก่อเกิดระดับต่ำ?
ดวงตาที่มุ่งร้ายของชายรูปร่างตะกวดจ้องมองมายังฉู่เทียน"หูหนวกรึอย่างไร?ข้าจ่ายเงินให้เจ้าแล้ว,ผู้หญิงของเจ้าตอนนี้เป็นของข้าแล้ว,ไม่รู้จักรึอย่างไร,ในเมืองเล็กแห่งนี้ไม่มีใครกล้ายุแหย่พวกข้า!"
เมิ่งหยิงหยิง,เหว่ยเหว่ยและเฉินปิงยวี
ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นถมึงทึง.
แม้ว่าจะรู้ว่าบรรยากาศในป่าแห่งความวุ่นวายนั้นจะย่ำแย่,ทว่ากลางวันแสกๆกับมีพวกที่ทำตัวไร้เหตุผลเช่นนี้โผล่หัวออกมา,คนเหล่านี้ช่างน่ารำคาญจริง,แม้ว่าจะมีคนจำนวนมากปรากฏอยู่,ทว่ากลับแสดงอำนาจราวกับว่ากำลังสนุกสนาน.
ฉู่เทียนหรี่ตามองออกไปพร้อมกับกล่าวออกไปว่า"ข้าไม่เข้าใจในความต้องการของพวกเจ้า!"
" ในเมื่อพูดด้วยดีๆไม่ยอมทำตาม
ก็คงต้องใช้กำลังบังคับ!" ชายเผ่าตะกวนชักดาบออกมาจากเอว,ดาบที่มีสีเขียวมรกตปะทุพลังวิญญาณมหาศาลออกมา"ตายไปซะ!"
กระจอกมาก!
ความแข็งแกรงเขตแดนดวงจิตปรากฏ!
นี่คือเมืองเล็กที่เปิดขึ้นชั่วคราวไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร,ซึ่งมีแต่คนระดับต่ำที่อยู่ชายขอบ,ไม่คาดคิดเหมือนกันว่าจะมีพลังปลุกดวงจิตระดับ
4 ,ไม่สงสัยเลยถึงได้กล้าพูดจาใหญ่โต,ป่าแห่งความวุ่นวายความแข็งแกร่งคือทุกอย่าง,อย่างไรก็ตาม
คนเหล่านี้หาเรื่องผิดคนซะแล้ว!
เคล้ง!
ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น.
ชายเผ่าตะกวดที่ฟันลงมาบนกระบี่ที่แหลมคม คมกระบี่เป็นผลึกใสราวกับน้ำแข็ง,ท้ายที่สุดดาบยาวของชายเผ่าตะกวดแตกหักลายเป็นเต้าหู้สับในทันที,กลุ่มคนของชายเผ่าตะกวดเต็มไปด้วยความประหลาดใจ,จะดีจะร้ายดาบยาวนั่นก็เป็นศาสตราวิญญาณระดับสูง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกตัดขาดเช่นนี้,เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้?
"ข้าต้องการกระบี่เล่มนี้ด้วย!"
ชายเผ่าตะกวดได้ตวัดกงเล็บที่แหลมคมของเขาอกไป,คว้าไปยังกระบี่เล่มดังกล่าวในทันที,ฉู่เทียนที่สะบัดข้อมือกลับมา,กระบี่อเวจีที่ถูกชักเข้ามาเก็บในฝัก,ชายเผ่าตะกวดที่ไม่รู้ว่าแขนตัวเองถูกสับไปก่อนแล้ว,ก่อนที่จะร้องออกมาด้วยความเจ็บ,แขนของเขาที่ดึงกลับคืนมา,ทว่าเกิดเป็นรอยไหม้มีเปลวเพลิงสีขาวน้ำเงินที่ลุกไหม้อยู่.
เปลวเพลิงดังกล่าวนั้นแพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว,ลุกลามไปยังกล้ามเนื้อของเขาที่กำลังหดลงแพร่ลามไปทั่วร่างกาย,กล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งของเขา,ก่อนที่จะค่อยๆเหี่ยวแห้งเล็กลงอย่างรวดเร็ว,ก่อนที่จะแตกกร่อนร้าวออกมา,ถูกเปลี่ยนกลายเป็นขี้เถ้าสลายหายไปกับสายลมไปทั้งหมด.
พรรคพวกของชายตะกวดคนอื่นๆที่เห็นถึงกับสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว.
พวกเขาไม่รู้เลย,เมืองเล็กๆเช่นนี้,เหล่าคนที่เดินทางมานั้นต่างก็เป็นหมู่บ้านขนาดเล็กที่กระจายไปรอบๆนี้จะมีคนที่ร้ายกาจเช่นนี้ได้อย่างไร?
พวกเขาที่ต้องการจะวิ่งหนีไปในทันทีแต่ก็ไม่มีเวลาเพียงพอ!
เฉินปิงยวีที่สะบัดมือออกไป,บุปผาเหมันตร์ที่เกิดเป็นประกายแสงวับวายที่ลอยออกไป,แช่แข็งคนเหล่านั้นในทันที,พรรคพวกคนอื่นๆของชายเผ่าตะกวดปรากฏแท่งน้ำแข็งโผล่ออกมานับร้อย,ก่อนที่จะถูกทะลวงสลายหายเป็นไอ,ไม่มีพลังแม้แต่น้อยที่จะต้านทานได้.
เมิ่งหยิงหยิงที่จ้องมองไปยังเศษเนื้อที่กองอยู่บนพื้น"คนพวกนี้ต้องการอะไรกัน?"
กับเหล่าอันธพาลเช่นนี้,แม้แต่เมิ่งหยิงหยิงยังไม่มีความสงสารให้เลยแม้แต่นิดเดียว.
เหล่าคนที่พบเห็นตอนนี้เผยสีหน้าแห่งความหวาดกลัว,คนทั้งสี่ที่ผ่านเข้ามานี้,ทุกคนถอยออกหากในทันที,ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้พวกเขาอีกแล้ว,หากว่าต้องลงโทษคนๆหนึ่งเพื่อเตือนคนอื่นๆ,แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องที่ดี,และในเวลานี้ก็จะทำให้งานของฉู่เทียนราบรื่นขึ้นไม่ใช่รึ?
เหล่าคนที่สัญจรไปมารอบๆต่างก็กระซิบกระซาบสายตาที่จ้องมองอย่างยินดีกับความโชคร้ายของคนอื่น,ราวกับว่ามันเป็นงานแสดงอย่างหนึ่ง,ฉู่เทียนรู้ดีเรื่องเช่นนี้มันไม่ได้ง่ายเหมือนทุกที่,แต่ถึงกระนั้น,ฉู่เทียนก็ไม่ได้รู้สึกหวั่นเกรงแต่อย่างใด,เขาเชื่อว่าเมืองเล็กๆที่เป็นชายของป่าแห่งความวุ่นวาย,ย่อมไม่มีใครที่จะคุกคามเขาได้.
"นั่นมันโรงเตี้ยมไม่ใช่รึ?"
เมิ่งหยิงหยิงที่ยืนอยู่บนอาคารที่สร้างด้วยศิลาผสานแบบหยาบๆ,เหมือนกับสุสานหลุมฝังศพซะมากกว่า,พื้นที่ดังกล่าวนั้นถูกปกคลุมด้วยตะใคร่น้ำและเถาวัลย์,ในร่องหินสามารถมองเห็นตะขาบและแมงมุม,แมลงมีพิษอื่นๆอยู่เต็มไปหมด,สิ่งก่อสร้างที่สร้างขึ้นมาจากศิลานี้,สร้างขึ้นมาราวกับถูกปิดตาย,ไม่มีหน้าต่างระบายลม.
ไม่มีตะเกียงไม่มีโคมไฟ.
มีอุปกรณ์ให้แสงที่สร้างขึ้นมาจากแมลงเรืองแสง.
สิ่งก่อสร้างที่สร้างจากหินนี้มีขนาดสูงไม่ถึงสองเมตรด้วยซ้ำ,พื้นที่ด้านในมีขนาดสิบเมตร,ดูไม่ต่างจากคอกสุนักด้วยซ้ำ.
เมิ่งหยิงหยิงที่คิดว่าการที่มายังสถานที่แห่งนี้,คงจะไม่แคล้วต้องพักผ่อนอยู่ในกระโจมที่พัก,ในป่าแห่งความวุ่นวายที่เต็มไปด้วยความอันตราย,ที่พักแห่งนี้ค่อนข้างหยาบเป็นอย่างมาก,ทว่าก็ดูค่อนข้างแข็งแรงทีเดียว.
แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เมิ่งหยิงหยิง,เหว่ยเหว่ยและคนอื่นๆไม่สามารถยอมรับได้.
คาดไม่ถึงเลยว่าที่พักแห่งนี้จะเป็นกิจการของออค.
ออคจะแตกต่างจากเผ่าอสูรวิญญาณเกือบทุกเผ่า,เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีขนาดใหญ่มีอยู่เป็นจำนวนมากในป่าแห่งความวุ่นวาย,ผิวกายของพวกมันแข็งแกร่งและมีสีเขียว,ร่างกายสูงใหญ่และแข็งแกร่ง,มีเขี้ยวแหลมสองข้าง,ดูหยาบกระด้างป่าเถื่อนไม่ต่างจากเผ่าคนเถื่อนเลยแม้แต่น้อย.
ออคเหล่าปันสวมชุดกันเปื้อนด้านหน้า,เปลือยส่วนบนขึ้นไป,ที่ด้านหลังนั้นมีขวานยักษ์สะพายอยู่,มีผมเปียที่ถักยาวรวบไปด้านหลัง,ปากที่ส่งกลิ่นเหม็นเปรี้ยวออกมาตลอดเวลา
ที่อยู่ห่างออกมาหนึ่งจ้างมีคนกลุ่มหนึ่งที่กำลังสูบบุหรี่อยู่,บนผนังเองก็มีซากของสัตว์อสูรที่แช่อยู่ในขวดสุรา,เป็นยาดองที่วางอยู่เรียงรายเต็มไปหมด.
老板 ความหมายคือ (lǎo bǎn)เถ้าแก่
นายห้าง เจ้าของร้าน
"ต้องการห้องพักอย่างงั้นรึ?"ออคที่กล่าวออกมาด้วยภาษาอสูรวิญญาณ,"หนึ่งวันต่อห้องหนึ่งศิลาก่อเกิดระดับต่ำ!"
"แพงมากๆ!"เมิ่งหยิงหยิงที่ชำเลืองมองตาโต,สิบศิลาก่อเกิดระดับต่ำนั้นมีค่าเท่ากับ
1 ล้านเหรียญทอง,เพียงแค่ 4-5 ล้านเหรียญทองก็เพียงพอที่จะซื้อโรงแรมชั้นหนึ่งในอาณาจักรหนานเซี่ยได้แล้ว"เจ้าเห็นว่าพวกเราเป็นคนจากที่อื่นดังนั้นจึงคิดจะขูดเลือดขูดเนื้อพวกเราอย่างงั้นเหรอ!"
ออคที่แสดงท่าทางหายใจไม่สะดวก,ไม่ได้สนใจเหว่ยเหว่ยและเมิ่งหยิงหยิงแม้แต่น้อย,พร้อมกับแคะขี้มูกก้อนใหญ่ออกมาจากด้านใน"ขูดเลือดขูดเนื้อคืออะไร?สาวน้อย!"
"เจ้า..."
"หยิงหยิง,พอแล้ว!"ฉู่เทียนไม่ต้องการให้เกิดปัญหามากกว่านี้,ได้ล้วงศิลาก่อเกิดสามก้อนออกมา"สามห้อง,เตรียมห้องให้พวกเรา!"
ดวงตาของออคที่เป็นประกาย,ทันใดนั้นก็รับศิลาก่อเกิดมา,"เยี่ยม,เยี่ยม,พวกเจ้าตามข้ามา!"
ชายที่มีผิวสีเขียวก็พาพวกเขามายังห้องพัก.
เมิ่งหยิงหยิงที่จ้องมองไปยังออคที่ดูสกปรก,ภายในใจราวกับอัดอั้นอยู่ในใจ,ออคนับเป็นเผ่าที่ขึ้นชื่อลือชาที่สุดเรื่องความสกปรก,นี่พวกนางจะต้องอาศัยอยู่ในที่แห่งนี้จริงๆรึ?
หลังจากที่เหลาปันออครับเงินมาแล้ว,ราวกับว่าได้กลายเป็นคนที่สุภาพอ่อนน้อมเป็นอย่างมาก.
ในเวลาเดียวกันตงฟางเห่าเหรียนก็กลับมา"ข้าได้ไปสำรวจตลาดแล้ว,แต่ไม่พบสถานที่แลกเปลี่ยนแร่ธาตุเลย,ที่แห่งนี้มีแต่การแลกเปลี่ยนผลิตภัณฑ์พื้นบ้านทั่วไป."
สงสัยจะเดินทางมาเสียเปล่าอย่างงั้นรึ?
จะต้องมาเสียเวลากับสถานทีบัดซบนี้!
"ไม่ใช่เรื่องแปลก,สถานที่แห่งนี้เป็นเพียงหมู่บ้านขนาดเล็กที่มารวมตัวกัน,พวกเขายังไม่รู้ในวิธีในการนำแร่มาใช่ประโยชน์ด้วยซ้ำ,ถึงแม้ว่าจะมีแร่พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะใช้ประโยชน์พวกมันได้."ฉู่เทียนที่สายหน้าไปมา,"เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา,อย่างน้อยที่สุดในเมืองแห่งนี้,พวกเราสามารถที่จะหาข้อมูลสำคัญๆที่เป็นประโยชน์ได้,หรืออย่างน้อยก็มีเป้าหมายที่จะเดินทางไปยังเมืองต่อไปได้."
ทุกคนที่กำลังปรึกษาหารือกันอยู่.
เหล่าปันออคก็กลับมา,พร้อมกับถาดที่ดูเปอะเปื้อน,พร้อมกับแสดงท่าทางนอบน้อมนำขวดสุรามาขวดหนึ่งและกลับแกล้มเป็นเนื้อสัตว์อสูรหลายอย่าง.
มือที่ใหญ่และสกปกของเหล่าปัน,ที่พร้อมกับรินสุราให้,ใบน้าที่ดูน่เกียจน่ากลัวเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์,เขี้ยวสองซี่สีเหลืองที่ยืนออกมา"แขกผู้มีเกียรติ,เชิญดื่มได้เลย,นี่เป็นสุราของเผ่าออคเรา,บริการฟรี,รับรองพวกท่านต้องชอบ!"
ฉู่เทียนที่รับแก้วสุรามา.
พร้อมกับจ้องมองไปยังสุราขาวขุ่น,พร้อมกับแสดงท่าทางประหลาดใจ.
ออคเหล่าปันที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวออกมา"เผ่าออคของเรา,หากปฏิเสธสุราจากสหายแล้ว,ถึงว่าไม่ให้เกียรติอย่างรุนแรง!"
"สหาย,เจ้าใส่ยาพิษในสุรานี้."ฉู่เทียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่รังเกียจ,"แล้วสิ่งนี้ยังคิดว่าเป็นสุราอยู่งั้นเหรอ?เจ้านำน้ำที่ไม่ต่างจากของเสียให้ข้าเช่นนี้,ยังคิดจะให้คนอื่นดื่มอีกเหรอ!"
ออคเหล่าปันที่รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก.
พิษดังกล่าวนี้ถูกนำมาจากนักปรุงยาชั้นยอดในเมือง,เขาที่รับปากว่าไม่มีใครรู้อย่างแน่นอน,คนต่างถิ่นมากมายที่เข้ามาพักยังโรงแรมแห่งนี้,ต่างก็ถูกพิษของออคเหล่าปันนี้สังหารทั้งหมด,ชายคนนี้รู้ได้อย่างไร.
"เจ้ากล้าปฏิเสธความหวังดีของข้าเหรอ!"ออคเหล่าปันที่ทิ้งถ้วยสุรา,พร้อมกับชักขวานคู่ออกมาด้านหลัง,พร้อมกับกล่าวออกมาอย่างดุร้าย"ข้าจะให้เจ้ารู้ว่าปฏิเสธความหวังดีจากออคจะได้รับชะตากรรมอย่างไร!"
ไม่กลัวเกรงสิ่งใดเลยรึ?
เท้าของตงฟางเห่าเหรียนที่กระทืบออกไป,ออคเหล่าปันที่กระเด็นออกไป.
ร้ายกาจขนาดนี้เลยรึ?
ออคเหล่าปันที่เร่งรีบยืนขึ้น,ท้ายที่สุดยังไม่ได้พูดอะไรด้วยซ้ำ,ลูกศรก็พุ่งทะลวงผนังศิลาพุ่งเข้ามา,ทะลวงไปยังหน้าออกของออคเหล่าปันทันที.
แต่ว่า...บัดซบ!
ลูกศรนี้มาจากใหนกัน!
ออคเหล่าปันตายไปในทันที.
บริเวณรอบๆนั้นมีลูกศรมากมายที่พุ่งผ่านกำแพงเข้ามาไม่หยุดหย่อน,ทะลวงโรงแรมดังกล่าวเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง,เป็นการยิงลูกศรเข้ามาจากภายนอกเพื่อสังหารทุกคนที่อยู่ในโรงแรมแห่งนี้อย่างชัดเจน,ฉู่เทียนที่รู้สึกงงงวย,บัดซบใครกันที่ยิงธนูออกมา,ใครกันที่เป็นคนสร้างความวุ่นวายนี้ขึ้นมากัน?
"ข้ามาแล้ว!"
เหว่ยเหว่ยที่เปิดมิติออกมาพร้อมกับนำทุกคนออกมาจากภายในโรงแรงดังกล่าวในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne
#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย
สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP (สถานปัจจุบัน แปลจบ 658 แล้ว)==> Click
-เว็ปฟรี วันละหนึ่งตอน
-กรุ๊ป vip ลงครบทุกลุ่มแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น