Miracle Throne Chapter 359 Uncivilized nationalities autonomous region
นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 359 รวมดินแดน
บทที่ 359 รวมดินแดน
ท่านหญิงคาดเดาได้อย่างถูกต้อง.
ภัยพิบัติที่คาดไม่ถึงของเผ่าคนเถื่อน,ที่ต้องพบกับความข่มขืนกับงานแสดงชิ้นเอกของผู้กำกับฉู่เทียน,เป็นเรื่องที่เขานั้นได้วางแผนมาตั้งแต่รัฐกลางแล้ว,ฉู่เทียนที่แอบดำเนินการเรื่องนี้มาก่อน,ที่จริงฉู่เทียนก็รู้สึกหวั่นเกรงเหล่าคนเถื่อนอยู่เหมือนกันว่าจะสร้างปัญหา,ทว่าก็สนใจเหล่าคนเถื่อนที่มีพละกำลังเกินกว่าคนปรกติเช่นกัน.
เผ่าคนเถื่อนนั้นมีร่างกายที่แข็งแกร่งกว่ามนุษย์มาก,มีกระดูกที่แข็งเหมือนโลหะ,ผิวหนาเหมือนทองแดงตั้งแต่กำเนิด,ไม่จำเป็นต้องฝึกฝนวิชาบำเพ็ญใดๆ,ก็มีร่างกายที่ทรงพลังร้ายกาจแล้ว,มีพลังความแข็งแกร่งกว่ามนุษย์ทั่วไปสิบเท่า,ทรงพลังกว่าอสูรวิญญาณเผ่าเสือดาวและเผ่าหมาป่าห้าเท่า,และไม่ได้ด้อยไปกว่าอสูรวิญญาณเผ่าพยัคฆ์และเผ่าหมีหรืออาจจะแข็งแกร่งกว่า
1-2 เท่าด้วยซ้ำ.
คนเหล่านี้จะกลายเป็นกองกำลังที่น่าสะพรึงกลัวแม้ว่าจะไม่จำเป็นต้องฝึกฝนใดๆ,แต่ก็มีความสามารถไม่ได้ด้อยไปกว่ากองกำลังระดับสูงของอาณาจักรหนานเซี่ย,ด้วยเหตุนี้จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเผ่าคนเถื่อนถึงสามารถยึดครองพื้นที่ส่วนหนึ่งของรัฐใต้มาได้เป็นเวลานาน,โหวเยว์ซือฟางไม่สามารถที่จะกำจัดพวกเขาไปได้อย่างหมดสิ้น,ซ้ำยังได้รับความเสียหายจากเผ่าคนเถื่อนอยู่เป็นประจำจนต้องประนีประนอมเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง.
ในสายตาของฉู่เทียนนั้น,เผ่าคนเถื่อนรัฐใต้นับล้านชีวิต,ที่เป็นเหมือนดังกับระเบิด,แต่สำหรับเขาแล้วเป็นเหมือนกับแร่ทองด้วยซ้ำ!
สิ่งที่ฉู่เทียนที่สุด? ทรัพยากรวัตถุดิบรึ?
หรือจะเป็นเงินชื่อเสียง? ไม่เลย,สิ่งที่ขาดแคลนในเวลานี้ที่สุดคือนักรบ!
เผ่าคนเถื่อนคือกลุ่มคนที่เป็นนักรบมาตั้งแต่กำเนิด,ยังขาดการฝึกฝนสักเล็กน้อย,พวกเขาจะกลายเป็นกองทัพที่น่าพรั่นพรึงอย่างแน่นอน!
ก่อนที่จะเริ่มแผนการนั้น,ฉู่เทียนไม่ได้คิดจะใช้แผนการที่โหดเหี้ยมเช่นนี้เช่นกัน,เขาที่วางแผนค่อยๆปราบปรามอย่างช้าๆเพื่อรวบรวมคนเหล่านี้,ใครจะรู้ล่ะเมื่อเร็วๆนี้เขากับได้รับรายงานว่า,เผ่าคนเถื่อนแต่ละเผ่านั้นได้กักเก็บเสบียงเอาไว้เป็นจำนวนมาก,คาดว่ากำลังจะอพยพไปจากรัฐใต้.
หากเป็นเช่นนั้นนะรึ?
เมื่อเผ่าคนเถื่อนอพยพออกจาแผ่นดินรัฐใต้เข้าไปซ่อนตัวในป่า,ไม่เพียงแต่ฉู่เทียนไม่สามารถใช้ประโยชน์อะไรได้แล้ว,ในอนาคตข้างหน้าจะกลายเป็นปัญหาต่อหอการค้าปาฏิหาริย์ที่จะกำลังจะบุกเบิกขยายออกไป.
หากรวมเผ่าคนเถื่อนที่มี 1 ล้านคนเข้าด้วยกันล่ะก็จะมีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก! หากว่าต้องการที่จะก้าวพัฒนาไปด้านหน้าล่ะก็,มีแต่ต้องต้องทำ,หากว่าเขาปล่อยปะละเลยคนเหล่านี้ไป,หากว่าคนเหล่านี้ซ่อนอยู่ในป่าโบราณและกลับมาทำอาชีพเดิมปล้นชิงเหมือนเมื่อก่อนแล้ว,จะสร้างปัญหาให้กับฉู่เทียนไม่สิ้นสุดและจะเข้าปราบปรามยากมาก,นี่นับว่าเป็นการปฏิวัติรัฐใต้อย่างหนึ่งเลยก็ว่าได้,เพราะว่าหากเขาสามารถยึดครองเหล่าอันธพาลนับล้านเหล่านี้ได้ล่ะก็,ผลที่ได้แทบจะไม่สามารถจินตนาการถึงได้เลย.
เรื่องเช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลย!
ดังนั้นฉู่เทียนจึงได้ส่งหนานกงหยุนแสร้งว่ากำลังค้นหาและช่วยตัวประกันไปเยือนเผ่าต่างๆและทำลายทุกอย่างของพวกเขา,ทำลายเสบียงและบ้านเรือนของพวกเขา,เพื่อแสดงแสนยานุภาพ,ให้รับรู้ถึงความแข็งแกร่งของหอการค้าปาฏิหาริย์,ซึ่งที่จริงแล้วพวกเขาไม่ได้สังหารเผ่าคนเถื่อนเลยแม้แต่คนเดียว,เพียงแต่เป็นการประทับความหวาดกลัวด้วยชื่อของฉู่เทียนและหอการค้าปาฏิหาริย์เท่านั้น.
ทำให้เผ่าคนเถื่อนไม่กล้าต่อต้านหอการค้าปาฏิหาริย์และนอกจากนี้เสบียงของพวกเขาก็ถูกทำลายไม่สามารถอพยพได้แล้ว,ทำให้สถานการณ์บีบบังคบ,ให้พวกเขาทุกคนมีทางเลือกเดียวคือยอมจำนวน,หวังว่าหอการค้าปาฏิหาริย์จะแสดงความเมตตา.
ฉู่เทียนได้บอกต่อตงฟางเห่าเหรียน"ให้นำเผ่าคนเถื่อนที่ยอมจำนนไปรวมตัวกันที่หุบเขาแห่ง,พร้อมกับให้ทหารม้า
100,000 คนล้อมพวกเขาเอาไว้,ไม่ให้ใครหนีได้."
"ตกลง!"
ตงฟางเห่าเหรียนที่ดำเนินการในทันที.
เผ่าคนเถื่อนกว่า 200,000
คนในเวลานี้ถูกนำไปรวมตัวอยู่ในหุบเขา,โดยมีนักรบหนานเซี่ยกว่า 100,000
คนได้ตั้งป้อมล้อมรอบพวกเขาทุกคนอยู่,ซึ่งทำให้เผ่าคนเถื่อนในเวลานี้รู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก,เหล่าทหารระดับสูงของอาณาจักรหนานเซี่ยนั้นมีระดับสูงเป็นอย่างมาก,ทำให้เหล่าคนเถื่อนไม่กล้าที่จะก่อความวุ่นวาย,และทหารหนานเซี่ยเองก็ยังอยู่บนที่สูงกว่า
หากเกิดการต่อสู้,เผ่าคนเถื่อนที่อยู่ในหุบเขามีแต่จบสิ้นไปเท่านั้น!
เผ่าคนเถื่อนตอนนี้เต็มไปด้วยความหวาดวิตกใจตุ้มๆต่อมๆ,
เพราะว่าเหล่าเด็กและที่อ่อนแอนั้นโดยทั่วไปจะให้อยู่แต่ในเผ่า,คนเหล่านี้ไม่มีความสามารถป้องกันการโจมตีได้,หากแต่เผ่าของพวกเขาในเวลานี้นั้นถูกทำลายย่อยยับไปแล้ว,สิ่งก่อสร้างทุกอย่างอาวุธและเสบียงถูกทำลายจนสิ้น,ในเวลานี้พวกเขาไม่รู้เลยว่าจะต้องทำอย่างไร.
เผ่าคนเถื่อนบางคนที่ตะโกนออกมาด้วยความร้อนใจ"พวกเราต้องการพบเฉินกว๋อจวิน!"
วีดดด ตูมมมม!
ปืนใหญ่พลังเวทย์ถูกยิงออกมาในทันที!
พลังทำลายล้างมหาศาลทำลายภูเขาลูกหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆโล่งเตียนไปในทันที!
เผ่าคนเถื่อนที่จ้องมองด้วยความหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิมอีก,เดิมทีหอการค้าปาฏิหาริย์มีอาวุธที่ร้ายกาจกว่าที่พวกเขาเห็นมาซะอีก!
หากว่าเขาใช้สิ่งดังกล่าวนี้จัดการพวกเขา,พวกเขาหลายร้อยหลายพันคนคงจะตายไปเพียงแค่การโจมตีเดียวในทันที!"
"หุบปากให้หมด!"ตงฟางเห่าเหรียนที่สวมชุดเกราะรบเต็มยศ,แสดงอำนาจที่น่าเกรงขามไม่ธรรมดาออกมา,นั่งอยู่บนอาชาวายุสายฟ้าขนาดใหญ่,กล่าวออกไปยังคนเถื่อนที่อยู่ในหุบเขา,อำนาจบารมีที่แสดงออกมาในรูปแบบของแม่ทัพอาวุโส,พร้อมกับกล่าวออกมาเสียงดังข่มขวัญ"เฉินกว๋อจวินกำลังสืบสวนเกี่ยวกับเรื่องเผ่าคนเถื่อนปล้นคาราวานสินค้าอยู่,พวกเจ้าทั้งหมดยังเป็นผู้ต้องสงสัยอยู่,จงอยู่อย่างสงบที่นี่,จนกว่าเรื่องทุกอย่างจะกระจ่าง,ไม่ต้องกลัวเฉินกว๋อจวินจะให้ความเป็นธรรมกับพวกเจ้าแน่นอน!"
"พวกเราถูกใส่ร้าย!พวกเราไม่ได้ทำ!"
"เป็นเผ่าแรดดำแน่ๆเป็นคนทำ!"
"ผายลมเจ้านะสิ! เผ่าแรดดำของพวกเราครึ่งเดือนแล้วไม่ได้ออกไปใหน,เป็นเผ่าวัวเหล็กนั่นล่ะ,ข้าเห็นพวกมันนำทีมกลุ่มหนึ่งออกจากเผ่าไปเมือวันที่แล้ว!"
"มารดาเถอะ! อย่ามาใส่ร้ายข้า,พวกเราแค่ไปล่าสัตว์เท่านั้น!"
”......”
เผ่าคนเถื่อนต่างกระวนกระวายใจ กล่าวหากันและกัน,ด้วยการที่เป็นเผ่าพันธุ์ที่ไม่ฉลาดนักจึงไม่มีใครคิดได้อย่างแน่นอนว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของฉู่เทียนที่จัดฉากขึ้นมา,ทั้งที่พวกเขาทั้งหมดต่างก็เป็นเหยื่อด้วยกันทั้งหมด,ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีเผ่าคนเถื่อนเผ่าใหนเชื่อว่านี้เป็นเรื่องที่หอการค้าปาฏิหาริย์สร้างเรื่องขึ้นมา,เพราะว่าด้วยศักยภาพของหอการค้าปาฏิหาริย์แล้ว,สามารถที่จะทำลายพวกเขาให้สิ้นซากได้อย่างง่ายดาย,ทำไมต้องทำเรื่องให้ยุ่งยากเช่นนี้กัน?
เผ่าคนเถื่อนที่ส่งเสียงเซ็งแซ่โต้เถียงกันไปมา,และมีเผ่าอื่นๆที่ถูกนำตัวมาอยู่ในภายในหุบเขาแห่งนี้,คนเริ่มแน่นขนัด,การโต้เถียงก็ยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ.
คลืนนนนน!
ภูเขาอีกลูกถูกทำลายเรียบเป็นหน้ากลอง!
ตงฟางเห่าเหรียนที่ยกลำโพงขึ้นพร้อมกับตะโกนออกไปเสียงดัง"ใครกล้าสร้างความวุ่นวายจะถูกลบออกไปทั้งเผ่า!"
เผ่าคนเถื่อนที่หวาดผวาขึ้นมาในทันที.
"พวกเรายอมจำนน!"
"ขอให้เฉินกว๋อจวินโปรดอภัย!"
”......”
ฉู่เทียนที่นั่งอยู่บนเนินเขาสูงจิบชาอยู่,เขาจ้องมองไปยังร่างกายที่แข็งแกร่งของเผ่าคนเถื่อน,พยักหน้าอย่างพึงพอใจ,ตราบเท่าที่เขานำมาฝึกฝนสักเล็กน้อย,ก็จะกลายเป็นนักรบที่แข็งแกร่งได้,สวรรค์ได้ช่วยเขาแล้วจริงๆ!
"คนเหล่านี้สมองกล้ามช่างน่าสงสารนัก."เมิ่งหยิงหยิงที่เห็นเผ่าคนเถื่อนที่อยู่ในหุบเขาด้านร่างที่กำลังหวาดกลัวและโต้เถียงกันไปมาด้วยความโกรธ,อดไม่ได้เลยที่จะรู้สึกเห็นอกเห็นใจคนเหล่านี้"เป้าหมายของพวกเราสำเร็จแล้ว,พวกเขาก็ยอมจำนนแล้ว,พวกเราควรจะปล่อยพวกเขาได้แล้ว!"
ฉู่เทียนที่ส่ายหน้าไปมา"เผ่าคนเถื่อนเหล่านี้เป็นพวกหยาบโลน,ไม่ได้ใช้ความคิดและเหตุผลในการดำเนินชีวิต,หากพวกเราต้องการจะจัดการกับคนเหล่านี้ล่ะก็,จะต้องให้บทเรียนที่ลึกซึ้ง,จนกว่าจะถึงที่สุด
ไม่งั้นก็ไม่สามารถปล่อยคนเหล่านี้ได้,คนพวกนี้เป็นพวกหัวมงกุฎท้ายมังกร,ถึงปากจะบอกว่ายอมจำนน,ทว่าเมื่อพวกเราปล่อยพวกเขา,ข้ามั่นใจว่าเพียงแค่คืนเดียวคนเหล่านี้ก็จะหนีหายไปหมด."
[หัวมงกุฎท้ายมังกร
สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึง ของสิ่งหนึ่ง ซึ่งมีลักษณะรูปร่างทรวดทรงไม่กลมกลืน
ขัดแย้งกันเอง]
"แล้วจะทำอย่างไรกับพวกเขาล่ะ?"
"ก่อนอื่นให้ตากแดดตากลมสักหนึ่งอาทิตย์,จนกว่าพวกเขาจะเหนื่อยและขยับต่อไปไม่ได้อีกต่อไป!"
เมิ่งหยิงหยิงที่คิดว่าเรื่องดังกล่าวดูจะโหดร้ายอยู่เหมือนกัน"หากปล่อยให้พวกเขาหิวจะไม่ทำให้พวกเขาก่อการจลาจลหรอกรึ?"
ฉู่เทียนกล่าวต่อ"เผ่าคนเถื่อนทุกคนใช้ชีวิตตามความรู้สึก,พวกเขาได้เห็นความแข็งแกร่งของพวกเราแล้ว,พวกเขาไม่กล้าที่จะกระทำการอะไรบุ่มบ่ามเช่นนั้น,อีกอย่าง,ข้ายังไม่เคยเอ่ยเลยว่าจะสังหารพวกเขา,ตราบเท่าที่พวกเขามีหวัง,พวกเขาก็จะรอ."
เมิ่งหยิงหยิงได้แต่ถอนหายใจ,เหล่าคนเถื่อนสมองกล้ามทั้งหลาย,ข้าคงช่วยอะไรพวกเจ้าไม่ได้,ใครให้พวกเจ้าไปถูกตาฉู่เทียนกัน,ช่างดวงซวยอะไรเช่นนี้!
เป็นไปดั่งที่เขากล่าว.
ฉู่เทียนได้จับกุมเผ่าคนเถื่อนทั้งหมดเอาไว้เจ็ดวันเจ็ดคืน,ไม่ให้น้ำให้อาหาร,ให้กินแค่เพียงน้ำค้างที่หล่นลงมาจากฟ้าเท่านั้น,เจ็ดวันทุกคนที่หิวโหยตาลาย,ทุกคนที่เหน็ดเหนื่อยแทบยืนไม่ไหว,เหนื่อยล้าสภาพไม่ต่างจากกลุ่มลี้ภัยที่อยู่อย่างแออัด.
ขณะที่ร่างของเผ่าคนเถื่อนยืนไม่ไหวใกล้จะหมดสตินั้น.
ทันใดนั้น.
นักรบกลุ่มหนึ่งก็ได้กลับมารายงาน.
ตงฟางเห่าเหรียนที่นั่งอยู่บนอาชายักษ์ได้ออกมาประกาศเสียงดัง"ข้ามีข่าวดีจะแจ้งทุกคน,กลุ่มพวกสารเลวที่บุกโจมตีหอการค้าปาฏิหาริย์ตอนนี้ได้ถูกจับเรียบร้อยแล้ว!"
ทุกคนถึงกับสั่นสะท้านไปถึงดวงจิต.
ถูกจับแล้วอย่างงั้นรึ?
"พวกโจรปล้นชิงถูกจับทีป่าทางตะวันออกเฉียงเหนือ,ไม่ได้เกี่ยวกับอาณาเขตทิศใต้,ในเมื่อพวกมันถูกจับแล้ว,ดังนั้นเรื่องทั้งหมดจึงไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น,เฉินกว๋อจวินได้สั่งให้ปล่อยพวกเจ้าทั้งหมด!"
ทุกคนที่เต็มไปด้วยความดีใจ.
ท้ายที่สุดเรื่องก็จบสิ้นแล้ว.
เหล่าทหารที่ประจำการอยู่บนเนินเขาในเวลานี้ได้ถอยทัพไปหมดแล้ว,กองกำลังหนานเซี่ยทั้งหมดเองก็กำลังถอนกำลังไปหมดแล้วเช่นกัน,ตอนนี้คงเหลือแค่เพียงเผ่าคนเถื่อนที่ยังคงทำหน้างงงวยกันอยู่.
"ช้าก่อน!"เหล่าประมุขคนเถื่อนหลายคนได้กล่าวออกไป.
"ยังมีเรื่องอะไรอีก?"
"ท่านแม่ทัพ,เผ่าของพวกเขาถูกทำลายย่อยยับ,เสบียงอาหารเองก็ไม่มีเหลือแล้ว."ใบหน้าของประมุขเผ่าคนเถื่อนที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า."เหล่าคนในเผ่าของพวกเราตอนนี้โหยหิวไม่มีแรง,ไม่มีพลังแม้แต่กำลังจะเดินด้วยซ้ำ."
ตงฟางเห่าเหรียนที่ขมวดคิ้ว"พวกเจ้าคนเถื่อนเองก็ได้ทำอะไรมาบ้างในอาณาจักรหนานเซี่ยแห่งนี้,ก็น่าจะรู้ดีพวกเจ้าเองก็สร้างปัญหามาไม่น้อย,เฉินกว๋อจวิ้นไม่ให้สังหารพวกเจ้าทั้งหมดก็นับเป็นของขวัญที่ล้ำค่าแล้ว!"
ทุกคนในเวลานี้ถึงกับต้องเอ่ยปากออกมา"พวกเราได้ยอมจำนนต่อเฉินกว๋อจวินแล้ว,ขอให้เฉินกว๋อจวินโปรดให้ทางเดินกับพวกเราด้วย!"
"เรื่องนี้ข้าไม่สามารถที่จะตัดสินใจได้!"ตงฟางเห่าเหรียนกล่าวต่อ"ข้าจะกลับไปขอคำแนะนำจากเฉินกว๋อจวินก่อนแล้วกัน!"
"ขอบคุณท่านแม่ทัพ,ขอบคุณท่านแม่ทัพ!"
ตงฟางเห่าเหรียนจากไปไม่นานนัก,ก่อนที่จะกลับมา,เผ่าคนเถื่อนนั้นยังไม่จากไปใหน,พวกเขาแทบจะไม่มีแรงจะจากไป.
"มีประกาศรับสั่งมา!"
ตงฟางเห่าเหรียนที่ยกม้วนคำสั่งขึ้นสูง.
เผ่าคนเถื่อนต่างคุกเข่ารับประกาศคำสั่งของเฉินกว๋อจวิน.
ตงฟางเห่าเหรียนได้อ่านคำสั่งเสียงดัง,ใจความประกาศคำสั่งของเฉินกว๋อจริงนั้นไม่มีอะไรมากได้ระบุไปว่า: ด้วยความวุ่นวายความเสียหายที่เกิดขึ้นนับว่าเป็นเรื่องที่หนักหนาสำหรับเผ่าคนเถื่อน,ทว่าก็ไม่สมควรที่จะต้องเห็นใจ,เผ่าคนเถื่อนนั้นปรกติจะฆ่าฟันเผาบ้านปล้นชิงคนอื่นๆเป็นประจำ?อย่างไรก็ตาม
ทุกคนต่างก็อยู่ภายในท้องฟ้าเดียวกัน,องค์จักรพรรดิเห็นแก่มนุษยธรรมจึงได้ให้ทางออกสำหรับทุกคน.
เพื่อให้รัฐใต้เกิดความสงบและมั่นคงในระยะยาว
และส่งเสริมความมั่นคงต่ออาณาจักร,เพื่อช่วยสนับสนุนอาณาจักรหนานเซี่ยให้เจริญรุ่งเรื่องในอนาคต,หอการค้าปาฏิหาริย์ตัดสินใจที่จะลงทุนสนับสนุนบูรณะเมืองเก่าที่เคยเป็นที่อยู่ของมนุษย์เมื่อ
50 ปีที่แล้วขึ้นมาใหม่,เมืองแห่งนี้มีขนาด 300
ลี้,นับจากบัดนี้ไปให้เป็นเขตปกครองของเผ่าคนเถื่อน,เพื่อให้เผ่าคนเถื่อนทุกคนได้ใช้ดำเนินชีวิตเหมือนดังประชาชนทั่วไป.
เพื่อป้องกันไม่ให้เผ่าคนเถื่อนได้กลับไปทำอาชีพเก่าอีกต่อไป,หอการค้าปาฏิหาริย์จะทำการมอบเงินจำนวนหนึ่ง,และอาหารให้กับเผ่าคนเถื่อนเพื่อใช้การยังชีพ,โดยได้พัฒนาพื้นทีดังกล่าวเป็นเขตทำเหมืองและและสร้างโรงงานขนาดใหญ่ขึ้น,ให้เผ่าคนเถื่อนได้ทำงานเพื่อเลี้ยงตัวเอง.
ตามประกาศคำสั่งแล้ว.
เผ่าคนเถื่อนในเวลานี้ดูตื่นเต้นโลหิตสูบฉีด.
เฉินกว๋อจวินได้ทำการสร้างเมืองให้เผ่าคนเถื่อนโดยเฉพาะ!
เป็นเรื่องที่ทำให้พวกเขาหายใจไม่ทั่วท้อง,เผ่าคนเถื่อนและเผ่ามนุษย์นั้นเกิดการต่อต้านและไม่ยอมรับกันและกัน,การจะใช้ชีวิตให้เป็นปกตินั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้,ดังนั้นเฉินกว๋อจวินจึงได้คิดที่จะสร้างเขตปกครองตัวเองของเผ่าคนเถื่อนโดยเฉพาะขึ้นมา!และยังมีการจัดเตรียมอาหารและสิ่งยังชีพเบื้องต้นให้,ซ้ำยังมีการจัดเตรียมงานให้กับพวกเขา,นับจากนี้เป็นต้นไปพวกเขาไม่จำเป็นต้องเป็นโจรปล้นชิงอีกต่อไปแล้ว.
เผ่าคนเถื่อนเป็นจำนวนมากเองก็ค่อนข้างสับสน,พวกเขาไม่รู้เช่นกันว่าจะปรับเปลี่ยนชีวิตเช่นนี้อย่างไร,ทว่าแล้วพวกเขามีทางเลือกอย่างงั้นรึ?
บ้านเรือนและเสบียงของพวกเขาไม่มีแล้ว,ในสภาพนี้พวกเขาไม่สามารถอพยพไปใหนได้,ดังนั้นจึงจำเป็นที่จะต้องลองปรับเปลี่ยนชีวิตของพวกเขาเท่านั้น.
ประมุขเผ่าหลายเผ่า,ตัดสินใจที่จะนำลูกเผ่าคนเถื่อนไปยังเขตปกครองใหม่ของตัวเอง,ทันทีที่พวกเขาได้พบเห็นเมืองใหม่.
เขตปกครองที่ฉู่เทียนได้มอบให้กับเผ่าคนเถื่อนนั้น,พวกเขาทุกคนที่ได้เห็นแล้วต่างเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง,เมืองเก่าแห่งนี้ไม่ได้ทรุดโทรมแต่อย่างใดเลย,ซ้ำยังมีขนาดใหญ่,ไม่เพียงแต่กำแพงเมืองที่ดูแข็งแกร่ง,บ้านเรือนต่างๆกำลังซ่อมแซมอยู่,ทว่าก็มีกระโจมชั่วคราวสร้างขึ้นมาอยู่เต็มไปหมด.
มีรถเทียมสัตว์อสูรที่กำลังเดินทางเข้ามายังเมืองเก่า.
แต่ละคันนั้นเต็มไปด้วยผลไม้และสุราตลอดจนอาหารต่างๆ!
เหล่าคนเถื่อนในเวลานี้ที่หิวเป็นทุนเดิมเมื่อได้กลิ่นของอาหารที่โชยมาน่าดึงดูยิงนัก,ความกังวลมากมายก่อนหน้านี้,ทันใดนั้นก็ยอมรับในสิ่งที่เฉินกว๋อจวินมอบให้ในทันที,พร้อมกันนี้ยังปฏิญาณที่จะซื่อสัตว์ต่อเฉินกว๋อจวินอีกด้วย,ทุกคนถึงกับตะโกนกู่ก้องยอมรับเขตแดนของตัวเองในทันที.
ฉู่เทียนช่างใจกว้างยิ่งนัก.
หอการค้าปาฏิหาริย์ได้จัดเตรียมเรื่องดังกล่าวมาก่อนแล้วอาหารที่พวกเขาได้จัดเตรียมมามีจำนวนมหาศาล,เพียงพอที่จะทำให้คนกลุ่มใหญ่ไม่อดตายในระยะเวลาหนึ่งทีเดียว.
ก่อนหน้าเหล่าคนเถื่อนที่เต็มไปด้วยความกังวลและลังเล,พวกเขาที่เป็นกังวลเกี่ยวกับอาหารเพื่อยังชีพ,ตอนนี้ทำให้พวกเขาตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก
เรื่องที่ไม่คาดฝันนี้ยังจะทำให้พวกเขานิ่งอยู่ได้รึ?
นี่คือเขตแดนการปกครองของเผ่าคนเถื่อน,ไม่เพียงแต่ถูกยอมรับโดยเผ่ามนุษย์,พวกเขายังมีอาหารให้กินอิ่ม,สามารถดำรงชีวิตต่อไปได้,พวกเขาก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว?
หลายวันหลังจากนั้นเมืองแห่งนี้ก็เริ่มมีชีวิตชีวาขึ้นเรื่อยๆ,เขตปกครองตัวเองของคนเถื่อนเติบโตขึ้นเรื่อยๆ,เริ่มแรกที่มีมาเพียงสิบเผ่า,ในเวลานี้เผ่าอื่นๆก็เริ่มทยอยเดินทางมา.
เวลานี้การถูกข่มขู่ด้วยพลังให้ต้องยอมจำนน ดูจะแตกต่างกับการให้เผ่าคนเถื่อนยินดียอมจำนนด้วยตัวเอง.
หลังจากที่ฉู่เทียนเห็นพวกเขาค่อยๆมั่นคงเรื่อยๆโดยให้ปกครองกันเอง,หากแต่กระทำเรื่องเกินเลยก็จะใช้ความแข็งแกร่งทางการทหารเข้ามาควบคุม,เพื่อที่จะให้สามารถควบคุมคนเหล่านี้ได้อย่างสมบูรณ์.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne
#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย
สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP (สถานปัจจุบัน แปลจบ 658 แล้ว)==> Click
-เว็ปฟรี วันละหนึ่งตอน
-กรุ๊ป vip ลงครบทุกลุ่มแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น