Miracle Throne Chapter 342 Presents as a gift the medicine

Miracle Throne Chapter 342 Presents as a gift the medicine

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 342 มอบของขวัญเป็นสมุนไพร

บทที่ 342 มอบของขวัญเป็นสมุนไพร

เซียนเหยาระดับ 2 นั้นนับว่าเป็นของล้ำค่าเป็นอย่างมาก,ในเผ่าเองก็มีเซียนเหยาอยู่เหมือนกัน,ทว่าสมุนไพรเหล่านั้นได้เก็บเอาไว้ให้กับผู้เชี่ยวชาญเผ่าเอลฟ์อาวุโสที่มีอายุยืนนาน,เป็นสมบัติล้ำค่าที่ไม่ไช่ว่าทุกคนจะได้รับ,องค์หญิงเหว่ยเหว่ยอันไม่มีเหตุผลที่จะหลอกเอามาได้แน่,ดังนั้นทำได้อย่างเดียวเท่านั้นคือ ขโมย!

ยาทิพย์เหล่านี้สำหรับเผ่าได้มีการดูแลอย่างดี,ในแต่ละปีนับว่าจะช่วยเพิ่มพลังฝึกตนให้พวกเขาเป็นอย่างมาก,ที่จริงแล้วอาวุโสเผ่าเอลฟ์นั้นไม่จำเป็นต้องใช้ก็ได้,อาวุโสเอลฟ์ทุกคนนั้นมีพลังฝึกตนเหนือกว่าระดับเขตแดนภูติแท้แล้วไม่ใช่รึ?หากต้องการใช้ยาทิพย์ล่ะก็ควรจะเป็นระดับที่เหนือกว่านั้นขึ้นไปอีก!

สมุนไพรเหล่านี้ควรที่จะไปขโมยกับอาวุโสคนใดถึงจะเป็นเรื่องดีที่สุด?

อาวุโสเอลฟ์ที่จะไม่ทำให้เกิดปัญหาที่สุด,ในสามอาวุโส,อาวุโสอ่าวเป่ยเซินนับว่าเป็นคนที่มีความสัมพันธ์กับนางดีที่สุด,ทว่าในสวนของอาวุโสอาวเป่ยเซินนั้นก็มีเซียนเหยาเกิดขึ้นอยู่ไม่น้อย,หากว่านางจะนำมาสักหนึ่งต้นคงจะไม่แย่เท่าใดนัก!

ในเวลาดึกสงัดวันหนึ่ง.

เหว่ยเหว่ยอันได้ออกจากห้องของนางและแอบเดินทางไปยังสวนสมุนไพรของอาวุโสอาวเป่ยเซิน,สวนสมุนไพรแห่งนี้นั้นมีการป้องกันอย่างเข้มงวด,การป้องกันของมันเหนือล้ำเกินกว่าจะจินตนาการได้,ไม่สามารถที่จะมองเห็นสวนสมุนไพรด้านในได้เลย,ภายในนั้นมีกำแพงป้องกันที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก,ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญภูติแท้ก็ยากที่จะทำลายป้องกันนี้ได้,และนอกจากนี้ยังมีกับดักป้องกันอีกมากมาย,และมีหุ่นกลลาดตระเวนป้องกันสวนแห่งนี้ตลอดเวลา,ซ้ำยังมีค่ายกลที่ทรงพลังมากมายป้องกันเอาไว้อีกชั้นหนึ่งด้วย.

ด้วยการป้องกันที่สมบูรณ์แบบการจะขโมยออกมานั้นแทบจะเป็นศูนย์เลย.

ถึงแม้ว่าจะมีคนที่แข็งแกร่งสักเท่าไหร่การรุกล้ำเข้ามาภายในสวนสมุนไพร,การแจ้งเตือนทุกอย่างย่อมไม่หลุดพ้นไปจากสายตาของอาวุโสอาวเป่ยเซิน,แต่ถึงกระนั้นก็ยากที่จะขวางองค์หญิงเล็กเหว่ยเหว่ยอันได้,นางที่เป็นเจ้าของความสามารถควบคุมมิติ,ไม่ว่าจะเป็นกำแพงป้องกันแบบใหนก็เป็นเรื่องง่ายสำหรับนาง.

พรึบบ!

ดูเหมือนว่านางจะสามารถฉีกอากาศเคลื่อนที่ผ่านมิตที่ว่างเปล่าเข้าไปด้านในได้.

ทำให้องค์หญิงเล็กสามารถที่จะเข้าไปในสวนสมุนไพรของอาวุโสอาวเป่ยเซินได้ตรงๆ,นางที่เข้าไปข้างในได้พบกับสมุนไพรล้ำค่ามากมายอยู่เต็มไปหมด,มีสมุนไพรล้ำค่าหลายชนิด,แต่ละชนิดเป็นของล้ำค่าที่หายากยิ่งนัก.

เหว่ยเหว่ยอันรับรู้ว่าอาวุโสอาวเป่ยเซินเมื่อ 80 ที่แล้วได้นำเซียนเหยา,หญ้า อายุวัฒนะ มาจากซากโบราณสถานแห่งหนึ่ง!

หญ้าอายุวัฒนะนั้นไม่ใช่สมุนไพรที่ยอดเยี่ยมที่สุดในสวนแห่งนี้,ทว่ามันคือเซียนเหยาที่แท้จริง,บอกได้ว่าเป็นยาที่มีพลังสวรรค์อยู่เป็นจำนวนมาก,สามารถฟื้นฟูร่างกายได้ภายในวันเดียว,และยังช่วยยึดอายุไขเพิ่มขึ้นอีก 5 เปอรเซ็นต์,เป็นยาที่น่าเกรงขามมากสำหรับผู้ฝึกตนปลุกดวงจิต,สามารถที่จะช่วยทะลวงคอขวดได้อย่างง่ายๆเลย.

ยอดเยี่ยมมาก!

เป็นเจ้านี้ล่ะ!

องค์หญิงเล็กได้กุมกริชไร้ลักษณ์,พลังของมันนั้นสามารถที่จะทะลวงผ่านค่ายกลเฉือนไปยังมิติดังกล่าวทันที,สมุนไพรดังกล่าวถูกตัดออกมาจากพื้นที่เล็กๆ,ไม่เหลือแม้แต่รากและพื้นบริเวณนั้น,เซียนเหยาพร้อมพื้นดินบริเวณดังกล่าวหายไปในอากาศอย่างไร้ร่องรอย,ไม่ใช่การดึงสมุนไพรออกมา,แต่เป็นการเคลื่อนย้ายพื้นที่มิติตรงนั้นให้หายไปด้วยกันทั้งหมด.

นี่คือความสามารถพิเศษของเหว่ยเหว่ยอันเพียงคนเดียวเท่านั้นในป่าแห่งนี้,ค่ายกลของอาวุโสอาวเป่ยเซินนั้นจึงไม่ถูกสัมผัสให้ทำงานเลยแม้แต่น้อย.

"อาวุโสอาวเป่ยเซิน,อย่าได้ตำหนิข้านะ,ท่านพ่อของข้าก็บอกเสมอว่าต้องรู้จักกรุณาช่วยคนอื่น,ข้าต้องการจะนำยาของท่านไปช่วยฉู่เทียน,ซึ่งท่านก็จะได้ช่วยคนอื่นเช่นกัน!"

เซียนเหยาได้ถูกนำไปเรียบร้อยแล้ว.

เหว่ยเหว่ยอันก็หนีออกจากเผ่าในคืนนั้นเช่นกัน.

เพราะว่าองค์หญิงเล็กรู้ดีว่าการขโมยเซียนเหยาไปนี้ไม่สามารถที่จะซ่อนได้จากอาวุโสอาวเป่ยเซินได้นานนัก,หากเขาพบว่าเซียนเหยาที่ปลูกมากว่า 80 ปีถูกขโมยไปแล้ว,เขาจะต้องบ้าคลั่งเป็นแน่,นางจะต้องส่งสมุนไพรดังกล่าวนี้ไปให้ฉู่เทียนให้เร็วที่สุด,เพื่อหลีกเลี่ยงที่จะถูกตามนำกลับไป.

องค์หญิงเล็กที่เคยออกจากป่าครั้งแรก,นางที่หาญกล้าก้าวไปยังดินแดนอาณาจักรหนานเซี่ย,ท้ายที่สุดตอนนี้ก็ได้มาถึงดินแดนของรัฐกลางแล้ว,นางเดินทางไม่หยุดสุดท้ายก็มาถึงก่อนฟ้าสาง,ถึงแม้ว่าองค์หญิงเล็กจะมีทักษะเคลื่อนย้ายมิติ,ทว่าด้วยการเร่งรีบเดินทางมาไม่หยุดทำให้นางเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก.

"ฉู่เทียนพักอยู่ที่ใหนกันน่ะ?"

แต่ละรัฐในอาณาจักรหนานเซี่ยนั้น,ภาพในรัฐกลางดูจะแตกต่างจากที่อื่นโดยสิ้นเชิง,ตอนนี้เวลาเช้าตอนตีสี่คนก็ออกมาจากบ้านคึกคักแล้ว,หากเป็นรัฐอื่นในตอนตีสี่เช่นนี้,ทุกแห่งแทบจะยังไม่ออกมาจากบ้านจนทำให้ดูโหว่งเหวงเลยทีเดียว.

องค์หญิงเล็กที่เพิ่งเดินทางมายังอาณาจักรมนุษย์เป็นครั้งแรก,บ้านเรือนของมนุษย์ที่สร้างจากศิลาดูค่อนข้างแปลกมาก,ติดกันหนาแน่นอยู่เต็มไปหมด,ต้นไม้ในเมืองเองก็มีน้อยเป็นอย่างมาก,ทำให้นางไม่รู้สึกคุ้นเท่าใดนัก,สถานที่แห่งนี้สร้างขึ้นมาจากศิลาขนาดใหญ่จะอยู่อาศัยได้สะดวกสบายอย่างงั้นรึ?

ไม่มีต้นไม้,ไม่มีทุ่งหญ้า,ไม่มีสวน,ไม่มีบ่อน้ำ,และยังไม่มีห้อง,ไม่มีวิหกที่คอยขับขานเสียง...คนหลายร้อยคนที่กำลังเร่งรีบ,นางที่พยายามครุ่นคิดมากมาย,เผ่าพันธ์มนุษย์ช่างแปลกประหลาดจริงๆ!

ฉู่เทียนอาศัยอยู่ที่ใหนกัน?

เหว่ยเหว่ยอันปิดตาลง,ทันในนั้นก็จุดตะเกียงแห่งเปลวเพลิง เปิดเนตรเพลิง,สัมผัสเทวะของนางนั้นทรงพลังมาก,นางที่กวาดตาจ้องมองไปเกือบครึ่งเมืองในทันที,องค์หญิงเล็กพบว่าเผ่าพันธ์มนุษย์ช่างอ่อนแอนัก,อ่อนแอจนไม่สมเหตุสมผลเลย,ในโลกนี้อาณาจักรแห่งนี้อ่อนแอถึงเพียงนี้เลยรึ?

เหว่ยเหว่ยอันนั้นไม่มีความเห็นเกี่ยวกับสถานะของกลุ่มอิทธิพลในทวีปแห่งนี้,นางไม่รู้ว่าอาณาจักรขนาดเล็กนั้น,ถูกจัดให้เป็นกลุ่มอิทธิพลระดับต่ำที่สุด.

เผ่ามนุษย์ของอาณาจักรหนานเซี่ยนั้นอ่อนแอถึงขนาดนี้,ไม่สงสัยเลยว่าทำไมอาณาจักรอสูรวิญญาณถึงได้รุกราน!

องค์หญิงเล็กที่สามารถบอกได้ถึงความแข็งแกร่งแต่ละคนในอาณาจักรหนานเซี่ยแห่งนี้,นางมีความมั่นใจอย่างมาก,ว่าคนที่แข็งแกร่งและอ่อนแอนั้นอยู่ตรงใหน,ในรัฐกลางแห่งนี้ไม่มีใครสามารถที่จะคุกคามนางได้,นางเดินทางตรงไปหาคนที่แข็งแกร่งที่สุดในทันที,ฉู่เทียนที่มีสถานะสูงเป็นอย่างมากในอาณาจักรแห่งนี้,จะต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุดเป็นแน่.

คฤหสาสน์เจ้าเมืองเป็นวังหลวงของอาณาจักรหนานเซี่ยชั่วคราว.

ตงฟางเชวียนที่จัดการเกี่ยวกับธุระทางการทหารทั้งคืน,ขณะที่ตงฟางเชวียนกำลังครุ่นคิดใช้สมาธิอยู่นั้น.

"สวัสดี,สวัสดี!"

ทันใดนั้น,เสียงหญิงหญิงสาวที่ดังหวานแหว๋วดังก้องอยู่ในหูของเขา,ตงฟางเชวียนถึงกับตื่นตระหนกขึ้นมาในทันทีเห็นร่างที่ไม่ใหญ่โตนัก,ยืนอยู่ห่างจากเขาออกไปเพียงแค่สองถึงสามเมตรเท่านั้น.

ใบหน้าของตงฟางเชวียนที่เปลี่ยนเป็นขาวซีดในทันที,พู่กันในมือของเขาที่ขวางออกไป.

ไม่ว่าอย่างไร,ในเวลาเช่นนี้กลับมีคนสามารถลอบเข้ามาได้,โดยที่ตงฟางเชวียนไม่สามารถสัมผัสได้เลยแม้แต่น้อย,ตงฟางเชวียนนั้นเป็นผู้ฝึกตนดินแดนภูติแท้ระดับ 2 ,นับว่าเป็นคนที่แข็งแร่งที่สุดในอาณาจักรหนานเซี่ยแห่งนี้,การที่มีฝ่ายตรงข้ามเข้ามาอยู่ใกล้เขาในระยะหนึ่งจ้างเช่นนี้,เขาที่ไม่สามารถสัมผัสกลิ่นอายได้จะให้เขานั้นอธิบายออกมาได้อย่างไร?

ไม่ใช่ว่านางคือสุดยอดนักฆ่าที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมากหรอกเหรอ!

และไม่ใช่ว่า,นางมีพลังฝึกตนที่สูงเป็นอย่างมากหรอกเหรอ!

หรือว่าทั้งสองข้อเลย,แม้แต่เหล่าองค์รักษ์ยังไม่มีใครรู้ตัว,การที่มาปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้าของตงฟางเชวียนเช่นนี้,แน่นอนว่าไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน.

องค์หญิงเล็กที่ไม่สนใจใช้นิ้วทั้งสองคีบพู่กันดังกล่าวไว้อย่างสบาย,พู่กันของตงฟางเชวียนที่ซัดออกไปถูกนางคีบเอาไว้,ตงฟางเชวียนถึงกับกลืนน้ำลายเข้าปาก,พร้อมกับปลดปล่อยพลังวิญญาณมหาศาลออกมา,ภูติวิญญาณของตระกูลตงฟางที่เปลี่ยนร่างเป็นอาวุธได้มันได้กลายเป็นหอกยาว,พร้อมกับทะลวงไปยังองค์หญิงเล็ก.

"ทำไมเจ้าจะต้องโจมตีข้าด้วย!"

องค์หญิงเล็กที่ยกมือขึ้น,ที่ด้านหน้าอากาศที่ว่างเปล่าก็บิดเบี้ยวเกิดเป็นช่องว่างมิติ,หอกที่ทะลวงเข้ามาหายไปในช่องว่างมิตินั้น,ก่อนที่จะปรากฏตัวออกมาอีกครั้งโจมตีไปที่ร่างของตงฟางเชวียน,ร่างกายของตงฟางเชวียนที่ถูกพลังตัวเองโจมตีสั่นสะท้านได้รับบาดเจ็บไปในทันที.

"เจ้าเป็นใครกัน?"

"ข้าแค่มาหาฉู่เทียนเพื่อมอบสมุนไพรให้เขา."เหว่ยเหว่ยอานยกกล่องไม้ในมือขึ้น,พร้อมกับกล่าวออกมาด้วยภาษาของมนุษย์"เจ้ารู้ใหมว่าฉู่เทียนอยู่ที่ใหน?"

"มาส่งสมุนไพรอย่างงั้นรึ?"

ตงฟางเชวียนที่เห็นเหว่ยเหว่ยอันเปิดกล่องไม้ออกมา,ทันในปราณสวรรค์ก็หนาแน่นเต็มไปทั่วอากาศ,ปกคลุมไปทั่วห้องในทันที,ตงฟางเชวียนที่ได้รับบาดเจ็บเมื่อได้รับกลิ่นอายดังกล่าว,ยังทำให้เขาอากาศดีขึ้นด้วย.

ยานี่มัน...

ที่ด้านหน้าประตูเกิดเสียงโหวกเหวกขึ้นในทันที,เหล่าองค์รักษ์ของตระกูลตงฟางต่างก็ตะโกนออกมาเสียงดัง"จับนักฆ่าเอาไว้!"

"ช้าก่อน!"ตงฟางเชวียนที่หยุดทุกคนเอาไว้ในทันที,หากว่าคนผู้นี้ต้องการสังหารเขา,ลำพังองค์รักษ์ทุกคนคงไม่สามารถหยุดได้"เขาไม่ได้อยู่ที่นี่,เจ้าต้องไปหาเขาที่หอการค้าปาฏิหาริย์."

....

เมิ่งหยิงหยิงที่นอนอยู่บนเตียงพลิกตัวไปมา,เกิดเรื่องมากมายขึ้นเมื่อเร็วๆนี้,ทำให้นางเป็นกังวลจนนอนไม่หลับ,ฉู่เทียนตอนนี้เองก็ไม่สบายนัก,เมิ่งหยิงหยิงรู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก,นางไม่รู้ว่าจะช่วยฉู่เทียนได้อย่างไร.

อีกอย่างหนึ่งเมื่อเร็วๆนี้กองกำลังเผ่าเฉวียนหยงก็ได้ทำการบุกโจมตีเรือสินค้า,พวกมันคงจะเตรียมตัวบุกเข้ามายังทางภาคใต้อยู่.

หากไม่มีฉู่เทียน,ทุกคนจะหยุดเผ่าเฉวียนหยงที่บ้าคลั่งได้อย่างงั้นรึ?

ในเวลาเดียวกัน,ก็มีข่าวส่งต่อมายังเมิ่งหยิงหยิง,บอกว่ามีใครบางคนนำยามาส่งที่รัฐกลาง,เมิ่งหยิงหยิงที่เร่งรีบแต่งตัวออกไปในทันที,ไม่คิดไม่ฝันเลย,นางที่ดีใจกระโดดโลดเต้นเลยทีเดียว,นางที่แต่งตัวธรรมดา,พร้อมกับร้อนรนเร่งรีบไปยังคฤหาสน์ของตงฟางเชวียนในทันที.

นางที่มาถึงก็เห็นพี่สาวของนางเดินทางมาถึงอยู่ก่อนแล้ว.

ในเวลานั้น,ใบหน้าของเมิ่งชิงอู๋ที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น,ร่างของนางที่สั่นเทิ้ม,มือทั้งสองข้างที่กุมกล่องไม้เล็กๆอยู่,เห็นท่าทางที่ตื่นเต้นของพี่สาวที่สุขุมของนางแล้ว,ในกล่องไม้ใบนั่นจะต้องเป็นเซียนเหยาอย่างแน่นอน.

"เอ๋! นั่นไม่ใช่องค์หญิงเมิ่งหยิงหยิงหรอกเหรอ?"

เมิ่งหยิงหยิงที่พบว่ามีสาวน้อยอายุ 12 หรือ 13 ปี,มีผมสีเขียวเข้ม,สวมชุดใบไม้ที่ดูสดใส,ชุดของนางนั้นถูกถักทอขึ้นมาด้วยใบไม้ที่ดูพิเศษเป็นอย่างมาก,เห็นผิวตรงเท้าของนางที่ขาวเนียนราวหิมะ,ดูงดงามยิ่งนัก,ใบหูของนางที่เรียวยาว,พร้อมกับยกถ้วยชานั่งจิบอยู่บนโต๊ะรับรอง,ดวงตาของนางเป็นสีเขียวมรกตมีประกายแสงที่สงสัยใคร่รู้เกี่ยวกับเรื่องราวของเผ่ามนุษย์.

คนผู้นี้สวมชุดที่แปลกประหลาดและเป็นคนเผ่าพันธ์อื่นจ้องมองไปยังเมิ่งหยิงหยิง,ดวงตาถึงกับส่องประกายขึ้นมาในทันที,เท้าที่ขาวเรียวส่องประกายก้าวไปบนพื้น,พร้อมกับมาอยู่ข้างๆเมิ่งหยิงหยิงด้วยท่าทางดีใจประหลาดใจ,จับจ้องมองเมิ่งหยิงหยิงอย่างพินิจพิเคราะห์"เจ้าดูงดงามกว่าในภาพยนตร์ซะอีก,ข้าและพี่น้องต่างก็ชอบเจ้าจริงๆ,ไม่คิดเลยว่าจะได้พบเจ้า,ข้าดีใจจริงๆ!"

เมิ่งหยิงหยิงที่แสดงท่าทางขวยเขินเล็กน้อย.

คนผู้นี้เป็นใครกัน?

"หยิงหยิง,นี่คือองค์หญิงเหว่ยเหว่ยอัน เผ่าเอลฟ์แห่งพงไพร!"เมิ่งชิงอู๋ที่เดินเข้ามาหาน้องสาว"นางมอบเซียนเหยาให้กับฉู่เทียน,หอการค้าปาฏิหาริย์ของพวกเราเป็นหนี้บุญคุณคนผู้นี้แล้ว."

"องค์หญิงเอลฟ์อย่างงั้นรึ?"เมิ่งหยิงหยิงถึงกับตื่นตระหนก,นี่คือองค์หญิงจริงๆ,ทว่าหยิงหยิงนั้นเป็นเพียงแค่องค์หญิงสมมติเท่านั้น,เมิ่งหยิงหยิงไม่กล้าละเลยเลยแม้แต่น้อย"ท่านพี่องค์หญิง,เอ๋,หรือข้าควรที่จะเรียกท่านว่าท่านย่าองค์หญิงดี,ข้า..เมิ่งหยิงหยิง,ต้องขอบคุณท่านที่ได้ช่วยเหลือฉู่เทียน!"

ใบหน้าขององค์หญิงเล็กที่เปลี่ยนไป,กล่าวของมาอย่างขุ่นเคือง,"ท่านย่าอะไรกัน?ข้าดูเหมือนท่านย่าของเจ้าอย่างงั้นเหรอ!"

องค์หญิงที่แสดงท่าทางไม่พึงพอใจเป็นอย่างมาก,หัวใจของตงฟางเชวียนเองถึงกับเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะเช่นกัน,เอลฟ์เด็กนี้ถึงจะดูไร้พิษสง,ที่จริงแล้วกับมีพลังฝึกตนที่ลึกล้ำเป็นอย่างมาก,หากว่าไม่ระวังแล้วล่ะก็คงจะถูกจัดการไม่มีเหลือ,เป็นเรื่องที่น่าหวาดกลัวมาก.

เมิ่งหยิงหยิงที่เกาหัวไปมาพร้อมกับเร่งรีบขอโทษออกมา"ขออภัย,ขอภัยด้วย,อายุไขของเอลฟ์นั้นไม่เหมือนมนุษย์,ข้าเลยไม่รู้ว่าจะเรียกท่านว่าอย่างไร."

อายุไขของเผ่าเอลฟ์นั้นยืนยาวกว่ามนุษย์มาก,องค์หญิงเล็กผู้นี้ถึงจะมีรูปร่างเหมือนเด็กอายุ 13-14 ปี,แต่ที่จริงแล้วอายุของนางนั้นก็อยู่ประมาณ 60-70 ปีแล้ว,เมิ่งหยิงหยิงที่มีอายุแค่เพียง 16 ปี,จึงคิดว่าควรที่จะเรียกว่าท่านย่าไม่ใช่รึ?แต่ดูเหมือนว่าไม่ว่าจะเอลฟ์หรือมนุษย์,การจะกล่าวถึงอายุนั้นจะเป็นเรื่องที่ใหญ่โตอยู่ทีเดียว.

"ช่างเถอะ!"องค์หญิงเล็กที่ไม่ได้ใส่ใจนักก่อนที่จะกล่าวออกไปอย่างตื่นเต้น"ข้าไม่เห็นฉู่เทียนมาเลย?ข้าอยากเจอเขา!"

"ฉู่เทียนบาดเจ็บอยู่จึงไม่สามารถลุกขึ้นมาได้."เมิ่งชิงอู๋ที่ไม่สามารถรอได้แล้ว"พวกเราจะต้องไปส่งยาให้เขา!"

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????

สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP (สถานปัจจุบัน แปลจบ 658 แล้ว)==>  Click

-เว็ปฟรี วันละหนึ่งตอน

-กรุ๊ป vip ลงครบทุกลุ่มแล้ว