Miracle Throne Chapter 339 Vivian little princess

Miracle Throne Chapter 339 Vivian little princess

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 339 เสี่ยวกงจูเหว่ยเหว่ยอัน

บทที่ 339 เสี่ยวกงจูเหว่ยเหว่ยอัน

 องค์หญิงเล็กเหว่ยเหว่ยอัน.

ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้หลายสิบวัน,ขณะที่ตำหนักจักรพรรดิตกไปอยู่ในมือของศัตรู.

เอลฟนักเดินทางที่เพิ่งออกไปจากตำหนักจักรพรรดิพร้อมกับขี่อสูรเหยี่ยวมังกรมุ่งตกไปยังดินแดนทิศใต้,ข้ามผ่านรัฐกลาง,รัฐชิง,และรัฐใต้เดินทางกลับไปยังดินแดนพงไพรไร้สิ้นสุด.

เป็นป่าทึบกว้างหลายพันลี้ปกคลุมไปทั่วแนวเขาสูง,สถานที่แห่งนี้เป็นป่าโบราณที่เต็มไปด้วยอารยะธรรมลึกลับ,มีสัตว์อสูรมากมายที่น่าหวาดกลัวจนไม่สามารถจะจินตนาการถึงได้,สัตว์อสูรระดับ 3 เป็นเพียงแค่สัตว์อสูรระดับทั่วๆไปเท่านั้น,ไม่ว่าจะเป็นอาณาจักรหนานเซี่ย,เผ่าเฉวียนหยง,สถานที่แห่งนี้เป็นดินแดนที่อันตรายมากๆจนพวกเขาไม่สามารถจะย่างกรายเข้ามาได้ง่ายๆ.

ขณะที่นักเดินทางเดินทางอยู่บนอากาศนั้น,เขาได้ถูกข่มขู่และถูกเสียงคำรามไล่ตาม,เขาที่เดินทางต่อโดยไม่ใส่ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น,ซึ่งแน่นอนว่าถึงจะเป็นเช่นนั้นสัตว์อสูรเหล่านั้นก็ไม่กล้าที่จะโจมตีพวกเขา,พวกมันถึงแม้ว่าจะมีเชาว์ปัญญาไม่สูงนัก,ทว่าก็รู้ว่าใครแข็งแกร่ง ใครอ่อนแอกว่า.

นักเดินทางไม่ได้สนใจพวกมันนัก,เหยี่ยวมังกรที่เขาขี่อยู่นั้นเป็นสัตว์อสูรระดับสาม,ปีกของมันนั้นมีขนาดใหญ่ถึงสิบเมตร,มีเกล็ดมังกรสีแดงปรากฏขึ้นทั่วร่าง,ศีรษะของมันที่เป็นเหยี่ยวพร้อมกับมีกงเล็บที่แหลมคน,กลิ่นอายของมันที่ปลดปล่อยออกมานั้นน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.

นักเดินทางที่บินข้ามแนวเขากว้าง,พร้อมกับพุ่งลงไปยังดินแดนแห่งป่า,เข้ามายังป่ามรกตที่ปกคลุมไปด้วยสีเขียวมรกตแม้แต่ท้องฟ้า,แม้ว่าที่แห่งนี้จะเป็นป่าแห่งหนึ่งก็ตาม,ทว่าก็แตกต่างจากป่าทั่วไปเป็นอย่างมาก,มันเต็มไปด้วยพลังที่น่าเกรงขาม,ต้นไม้แต่ละต้นนั้นไม่เหมือนกับต้นไม้ธรรมดา,ราวกับเป็นสิ่งมีชีวิตอย่างหนึ่งที่สามารถเคลื่อนไหวได้.

พื้นที่ป่านี้มีความกว้างมากกว่าหลายร้อยลี้,มีต้นไม้สูงมากกว่าหนึ่งร้อยเมตรอยู่เต็มไปหมด,ต้นไม้แต่ละต้นนั้นสูงใส่ราวกับจะสามารถทะลวงไปถึงดินแดนสวรรค์,ต้นไม้แต่ละต้นนั้นมีประตูหน้าต่างเปิดเข้าไป,มีห้องที่หรูหราที่ถูกแขวนเอาไว้อยู่ด้านใน.

"อาวุโสอาวเป่ยเซิน."

"อาวุโสอาวเป่ยเซินกลับมาแล้ว!"

เสียงคำรามเบาๆของเหยี่ยวมังกรที่ส่งผ่านก้องไปทั่วสร้างความสนใจให้กับเอลฟ์ตนอื่นๆ,เมื่อเอลฟ์เหล่านั้นเห็นคนที่อยู่บนเหยี่ยวมังกรแล้ว,พวกเขาก็สามารถที่จะวางใจได้,ก่อนที่จะลดคันศรลงพร้อมกับส่งเสียงยินดี.

เอลฟ์ซ่อนตัวอยู่ในป่า,จนแทบจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของป่าไปแล้ว,หากไม่ใช่เผ่าพันธ์เดียวกันเข้ามาล่ะก็,ไม่สามารถที่จะสัมผัสถึงพวกเขาได้,อาวเป่ยเซินที่กระโดดจากความสูง 200 เมตร,ลอยราวกับใบไม้,ก่อนที่จะก้าวลงไปบนต้นไม้ที่หรูหราต้นหนึ่ง,เถาวัลย์บนต้นไม้ที่กวัดแกว่งไปมาอย่างอ่อนโยน,โยกย้ายส่ายไปมาราวกับใบหญ้าในท้องทุ่ง.

"อาวุโสอาวเป่ยเซิน,ในที่สุดท่านก็กลับมา!"

"อืม,สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง? ซีเหรินโหม๋ทางภาคเหนือได้หยุดเคลื่อนไหวแล้ว,เผ่าซียี่ทางทิศใต้เป็นอย่างไร,ด้วยที่ขุนเขาขนาดมหึมากั้นขวางอยู่พวกมันไม่น่าจะผ่านมาได้..."

食人魔Shí rén mó โอเกอร์ (อังกฤษ: ogre (เพศชาย) หรือ ogress (เพศหญิง)) เป็นสัตว์ประหลาดรูปร่างอย่างมนุษย์ มีรูปลักษณ์หน้าเกลียดหน้ากลัว มีอุปนิสัยดุร้ายและอำมหิต และมีสัณฐานมหึมา

蜥蜴 ความหมายคือ (xīyì)กิ้งก่า

"โปรดวางใจสถานการณ์ปกติ."

ร่างมากมายหลายร่างที่เหินไปมาบนต้นไม้ต้นนั้นต้นนี้,มองดูคล้ายกับผีเสื้อที่กำลังโผบินในสวนดอกไม้,ร่างของพวกเขาที่ดูเพรียวบาง,เผ่าเอลฟนั้นเป็นเผ่าที่แตกต่างกับเผ่ามนุษย์เป็นอย่างมาก,รูปร่างของพวกเขาแตกต่างจากมนุษย์โดยสิ้นเชิง,ร่างกายที่ผอมบางไม่มีไขมัน,เรียวสูงราวกับลำไม้ไผ่,หูที่ยาวเรียวงดงาม,ส่วนหญิงสาวเผาเอลฟนั้นงดงามราวกับสาวงามล่มเมือง,งดงามจนใครเห็นๆต้องอิจฉา.

เผ่าพันธ์เอลฟนั้นไม่มีคนที่อ้วนหรือผ่ายผอมจนเกินไป,ไม่มีตัวตนที่น่าเกลียดเลยแม้แต่คนเดียว,หญิงสาวเผาเอลฟ์นั้นต่างก็มีขนาดไม่ได้แตกต่างจากเผ่ามนุษย์นัก,ทว่าความงามของพวกนางนั้นนับว่าเป็นสาวงามชั้นหนึ่ง,เพราะว่าด้วยเหตุนี้นั่นเอง,จนทำให้ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าดินแดนเผ่าเอลฟ์นั้นเต็มไปด้วยสาวงามที่สุดของทวีปแห่งนี้!

อาวเป่ยเซินนั้นนับว่าเป็นคนหนึ่งที่ได้รับความนิยมที่สุดในเผ่า,เพราะว่าสถานะของเขาในเผ่านั้นนับว่าพิเศษเป็นอย่างมาก,เผ่าเอลฟ์นั้นเป็นเผ่าที่ปกปิดไม่ติดต่อกับเผ่าอื่นเท่าใดนัก,เอลฟ์นั้นหมดไม่อนุญาตให้ติดต่อกับดินแดนด้านนอก,ดังนั้นเผ่าเอลฟ์ส่วนมากจึงไม่ค่อยรู้เรื่องราวภายนอกนัก.

อาวเป่ยเซินนั้นรับผิดชอบในการเดินทางไปหลากหลายที่,เพื่อที่จะรวบรวมเรื่องราวของอาณาจักรรอบๆและเผ่าอื่นๆไปทั่วทวีป,เขาจะเดินทางออกไปครั้งล่ะ 1-2 ปี,ก่อนที่จะกลับมาพร้อมกับบอกเล่าเรื่องราวต่างๆทั้งวัฒนธรรมจากดินแดนต่างๆ,ดังนั้นเหล่าหนุ่มสาวชาวเอลฟ์ทั้งชายและหญิงจึงได้ห้อมล้อมสนใจเขาเป็นอย่างมาก.

อาวเป่ยเซินกล่าวทักทายออกไป."สวัสดี!"

"เฮ้,ซูซู อาวเป่ยเซิน!"ในเวลาเดียวกันนั้นเสียงที่สดใสเจี้ยวแจ้วราวกับระฆังเงินกล่าวออกมาดังก้องไปทั่ว,เสียงดังกล่าวนี้ทำให้อาวเป่ยเซินรู้สึกเย็นยะเยือบ,รู้สึกปวดหัวได้ตลอดเวลา,แต่เขาก็เผยยิ้มออกมาอย่างอบอุ่นพร้อมกับจ้องมองไปยังต้นเสียง"นั่นไม่ใช่องค์หญิงเล็กเหว่ยเหว่ยอันหรอกเหรอ,หนึ่งปีที่ไม่เห็นเหว่ยเหว่ยอัน ดูเหมือนว่าจะงดงามยิ่งกว่าเมื่อก่อนอีกนะ."

叔叔 ความหมายคือ (shū shū)อา หรือบางทีใช้เรียกผู้ชายที่อายุน้อยกว่าพ่อแต่มีศักดิ์เท่ากัน

อาวเป่ยเซินมองขึ้นไปยังขาท่อนล่างที่เรียวงามน่าดึงดูด,ดูเรียวเล็กขาวบริสุทธิ์,เหมือนกับหยกสกัดเนื้อดี,อาจจะเรียกได้ว่าเป็นศิลปะที่สมบูรณ์แบบ,ที่กำลังสะบัดเท้าก้าวเหินผ่านเข้ามา,เมื่อเห็นหญิงสาวเข้ามาหา,ถึงแม้ว่าอาวเป่ยเซินจะมีความสามารถ,แต่ก็ไม่สามารถที่จะตระหนักได้ในทันที,นับว่านางมีความสามารถอยู่ไม่น้อย.

นี่คือสาวงามของเผ่าเอลฟ์,หน้าตาของนางนั้นมีรูปร่างคล้ายกับหญิงสาวมนุษย์ที่มีอายุ 12 หรือ 13 ปี,ผมสีเขียวมรกตมีมงกุฏดอกไม้ที่งดงามบนหัว,ใบหน้าสวยบริสุทธิ์,ราวกับเทพธิดานางฟ้าก็ไม่ปาน.

นี่คือเอลฟ์หญิงสาวเผ่าเอลฟ์,ที่มีความงดงามหมื่นลี้,เป็นคนที่สวยงามมากมายนัก.

"ชิ,ข้าไม่ได้มาให้เจ้าชมหรอกนะ!"องค์หญิงเล็กเหว่ยเหว่ยอัน เพียงแค่สะบัดเท้าก็หายไปในทันที,ก่อนที่จะมาปรากฏอยู่บนพื้น,ในมือของนางนั้นมีผลไม้สีแดงที่สองประกาย,พร้อมกับเสียงดังกรุ๊ฟๆเมื่อนางกัดมัน,น้ำผลไม้ที่ชุ่มฉ่ำแตกกระเซ็น,ดวงตาของนางเป็นประกายจ้องมองไปยังอาวเป่ยเซิน,ก่อนทีนางจะกล่าวออกมาเสียงดังแจ่มแจ้ง"ของขวัญของข้าล่ะ,เจ้าคงไม่ลืมหรอกนะ?"

อาวเป่ยเซินที่ปาดเหงื่ออย่างรวดเร็ว"ข้าได้จัดเตรียมของขวัญให้กับองค์หญิงเล็กเหว่ยเหว่ยอันแล้ว,ข้าไม่มีทางลืมอย่างแน่นอน,ในครั้งนี้ข้าเชื่อว่าท่านจะต้องชอบมัน."

"อย่ามาหลอกข้า!ครั้งก่อนเจ้าก็บอกกับข้าเช่นนี้,ซ้ำยังบอกว่าเป็นสมบัติล้ำค่าของอาณาจักรใหญ่ระดับจวั้นกว๋อเลย,เป็นสมบัติโบราณของเผ่าสวรรค์บรรพกาล,ท้ายที่สุดไม่เห็นได้เรื่องเลย!"

"ครั้งนี้เป็นสิ่งของเผ่ามนุษย์ในอาณาจักรเล็กๆ,ข้ารู้สึกว่ามันเป็นสิ่งของที่น่าประทับใจมาก,แม้ว่าจะมีราคาไม่สูงนัก,ทว่าท่านต้องพอใจแน่นอน!"

ดวงตาองค์หญิงเล็กที่ส่องประกายสีเขียวมรกต,นางไม่ต้องการสิ่งของที่มีค่าอะไรเลย,ขอเพียงแค่มันเป็นสิ่งของที่น่าสนใจก็เพียงพอแล้ว,ซึ่งตอนนี้อาวเป่ยเซินได้นำเครื่องเล่นออกมา.

"ผีอะไรเล่า?นั่นไม่ใช่กระจกรึไง!"

"นี่เรียกว่าเครื่องเล่น,เป็นอุปกรณ์ที่สามารถเก็บเสียงและรูปภาพได้,นับเป็นสิ่งที่น่าสนใจอย่างที่ไม่เคยมีมากก่อน,ให้ข้าสอนวิธีใช่ท่านเป็นอย่างไร........ข้ายังมีอีกหลายอย่าง,นี่เรียกว่าเครื่องบันทึกเสียงแม่เหล็ก,อาหารกระป๋อง,หลอดไฟฟ้า,อีกมากมาย,จะต้องมีสิ่งที่ท่านชอบแน่นอน."

องค์หญิงเล็กเหว่ยเหว่ยอันแสดงท่าทางสนใจเล็กน้อย.

"ให้ข้าลองดู."องค์หญิงเล็กที่คว้าเครื่องเล่นพร้อมกับสิ่งประดิษฐ์อื่นๆใส่เข้าไปในแหวนเก็บของของนาง,ขณะที่อาวเป่ยเซิงรู้สึกวางใจ,องค์หญิงเล็กก็หันหน้ามาชำเลืองก่อนจากไปหนึ่งครั้ง"หากว่ามันไม่น่าอัศจรรย์หรือน่าสนใจล่ะก็,ข้าจะให้เจ้ากลายเป็นปุ๋ยให้กับสวนดอกไม้ของข้าเลย!"

ร่างของอาวเป่ยเซินถึงกับสั่น,อะไรนะ? นี่จะให้เขาชดใช้ด้วยชีวิตเลยรึๆไง!

องค์หญิงเล็กไม่ปล่อยโอกาสให้อาวเป่ยเซินกล่าวอะไรเลยแม้แต่น้อย,เพียงแค่พริบตาเดียวนางก็หายไปในทันที.

อาวเป่ยเซินที่อ้าปากค้างยังไม่มีเวลากล่าวอะไรออกไปแม้แต่น้อย,ทำได้แค่เพียงแค่ภาวนาว่าสิ่งประดิษฐ์จากอาณาจักรหนานเซี่ยอันกระจ่อยร่อยนั้นจะทำให้องค์หญิงเล็กที่ไร้เหตุผลและเจ้าเล่ห์นั่นพอใจได้,พรสวรรค์ขององค์หญิงเล็กนั้นพิเศษเป็นอย่างมาก,ถึงแม้ว่าจะเป็นอาวเป่ยเซินก็ไม่สามารถตามนางทัน,เพียงแค่พริบตาเดียว,องค์หญิงเล็กก็กลับมายังห้องส่วนตัวของนาง.

"ทุกๆคนมาดูนี่เร็วเข้า!"

"เสี่ยวกงจู นำของประหลาดมาให้พวกเจ้าดูด้วยล่ะ."

公主 ความหมายคือ (gōng zhǔ )เจ้าหญิง

เมื่อองค์หญิงเล็กกลับมายังห้องต้นไม้ของนาง,ทันใดนั้นนางก็นำสิ่งของดังกล่าวออกมาให้เหล่าเอลฟ์ตนอื่นๆดู.

เอลฟ์เหล่านี้ยังดูเยาว์ยิ่งกว่าองค์หญิงเล็กมาก,หลายคนที่มีรูปร่างเหมือนกับมนุษย์ 4-5 ขวบเท่านั้น,ยังดูดนิ้วของตัวเองอยู่เลย,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยท่าทางไร้เดียงสา.

"เจี่ยกงจู,มันคืออะไรเหรอ?"

"ทำไมไม่เคยเห็นมาก่อนเลย!"

แน่นอนว่าองค์หญิงเล็กที่ยืนขึ้นแสดงท่าทางภาคภูมิ,นางที่ยืนอยู่ท่ามกลางเหล่าเอลฟ์เด็กๆ,ราวกับว่าเป็นหัวหน้ากลุ่มของเด็กๆกลุ่มนี้"สิ่งนี่นำมาจากโลกภายนอก,กงจูยังไม่เคยเห็น,พวกเจ้าต้องไม่เคยเห็นแน่นอน."

"แล้วมันใช้อย่างไรรึ?"

"อย่าใจร้อน,ให้ข้าศึกษาก่อน!"

"นี่คือสิ่งใด,มีกลิ่นหอมด้วยล่ะ."เอลฟ์ที่มีรูปลักษณ์หกขวบได้นำอาหารกระป่องออกมาดู"สิ่งนี้กินได้อย่างงั้นรึ?"

"อย่าตะกละ,เจ้ารู้ว่ามันกินได้!"องค์หญิงเล็กกล่าวต่อ"อาวเป่ยเซินบอกว่ามันเป็นอาหารกระป๋องของมนุษย์,มันมีรสชาติดีที่เดียว,นำสิ่งนี้ไปแบ่งให้กับทุกคน."

นิสัยขององค์หญิงเล็กที่เป็นคนตรงไปตรงมา,ด้วยเหตุนี้ทำให้เหล่าเด็กๆมากมายชอบมาเล่นกับนาง,ทว่าในเวลานี้เหล่าอาหารกระป๋องหลายร้อยกระป๋องที่อาวเป่ยเซินนำกลับมาได้แจกจ่ายให้กับเด็กๆคนละหลายสิบกระป๋อง.

เอ๊ะ!

องค์หญิงเล็กที่ทำการเปิดอาหารกระป๋องออกมา,ทันใดนั้นกลิ่นที่หอมหวนอย่างรุนแรงกระจายออกไปทั่ว,ทำให้องค์หญิงเล็กรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก,เผ่ามนุษย์มีความสามารถในการปรุงเนื้อสัตว์อสูรด้วยรึ?นางคิดว่าทั่วทั้งทวีปแห่งนี้น่าจะมีแค่เอลฟ์ที่มีความสามารถในการทำอาหารจากสัตว์อสูรได้!

"อืม,อร่อย,อร่อยมากๆเลย!"

เหล่าเอลฟ์เด็กๆที่ได้ชิมเองก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก,แม้ว่าจะกล่าวได้ว่าเผ่าเอลฟนั้นจะสามารถปรุงเนื้อสัตว์อสูรได้,ทว่าโดยปรกติแล้วอาหารหลักของพวกเขาจะเป็นผักและผลไม้มากกว่า,เกี่ยวกับเนื้อไม่ใช่อาหารที่เชี่ยวชาญอะไรนัก,เมื่อพวกนางได้กินอาหารของหอการค้าปาฏิหาริย์ที่มีวงเวทย์ในการอุ่นอาหารด้วยแล้ว,สามารถที่จะทำให้อาหารกระป๋องเหล่านี้ร้อนขึ้นได้,ทำให้เอลฟ์แต่ละตนต่างก็ชื่นชม.

อร่อยขนาดนี้เลยรึ?

องค์หญิงเล็กที่เปิดอาหารกระป๋องเนื้อหมี,เนื้อของมันนุ่มราวกับเยี่ยกระดาษ,รสชาติกลมกล่อม,กระดูกยังเคี้ยวได้กรุ๊ฟๆ,องค์หญิงเล็กที่ซดไปทั้งน้ำซุปของมัน,นางรู้สึกเสียใจเล็กน้อยขึ้นมาทันที,หากรู้ว่าอร่อยขนาดนี้ ก่อนหน้าคงไม่บอกคนอื่นๆแน่.

ทว่าคิดถึงภาพพจน์ตัวเองแล้ว,นางไม่สามารถที่จะขอคืนได้แล้ว.

"เสี่ยวกงจู,เครื่องเล่นนี้ใช้อย่างไร?"

"ข้าลองก่อน!"เหว่ยเหว่ยอันที่กำลังทำตามวิธีที่อาวเป่ยเซิงบอกมา,สายตาที่ใสแจ่วนับสิบคู่ชำเลืองมองมายังผิวหน้ากระจกซึ่งกำลังสะท้อนภาพของพวกเขา,ทันใดนั้นก็ปรากฏแสงเจิดจ้าไปบนผิวกระจก,ก่อนที่จะเริมมีภาพเกิดขึ้น.

”!”

เหล่าเอลฟ์เด็กๆมากมายต่างตื่นตกใจ,วิ่งหนีออกมาอย่างรวดเร็ว.

"นี่มันคืออะไรกัน?"

"ทำไมกระจกบานนี้ถึงได้มองเห็นภาพโลกด้านนอกได้?"

"สวรรค์,นี่มันกระจกในตำนานที่สามารถมองเห็นมิติอื่นได้อย่างงั้นรึ? นี่จะต้องเป็นสิ่งของที่มีเวทย์มนต์ยุคบรรพกาลอยู่อย่างแน่นอน!"

องค์หญิงเล็กที่รู้สึกประหลาดใจมากๆนี่นับว่าเป็นครั้งแรกเลย,นางไม่คิดเลยว่าจะพบเข้ากับสถานการณ์เช่นนี้,ไม่คิดเลยว่าองค์หญิงเช่นนางจะไม่เคยเห็นเวทย์ที่แปลกประหลาดเช่นนี้,บางทีสิ่งดังกล่าวนี้อาจจะไม่ใช่อุปกรณ์เวทย์มนต์,แต่เป็นสิ่งประดิษฐ์บางอย่าง,ดังนั้นนางจึงได้ยกสิ่งดังกล่าวขึ้นพร้อมกับกล่าวออกไปว่า"ไม่ต้องตกใจ,ไม่ต้องกลัว,สิ่งดังกล่าวนี้ไม่มีอันตราย."

ทุกคนที่รุ้สึกเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง,ทว่ากลับสร้างความอยากรู้ให้กับพวกเขาเป็นอย่างมาก,เมื่อภาพยนตร์ดังกล่าวเริ่มฉายออกมา,แทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งเหล่าเอลฟ์เด็กๆได้เห็นเลย,ต่างก็ส่งเสียงอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจไม่หยุด.

”!”

"ดูที่ภาพเหล่านั้น!"

"นี่ภาพกำลังเคลื่อนไหวด้วย!"

"สิ่งนี้เหมือนว่าจะเชื่อมกับโลกภายนอก,นี่มันเป็นเวทย์แบบใดกัน?"

เหล่าเอลฟ์ทั้งหลายอดไม่ได้เลยที่จะนำมือออกไปสัมผัส,ก่อนที่จะรับรู้ได้ว่ามันเป็นเพียงแค่กระจกบานหนึ่งที่ราบเรียบและเย็นยะเยือบ,บางทีอาจจะเป็นกระจกที่แบ่งแยกกับโลกภายนอก.

"พวกเจ้าหยุดได้แล้ว!"องค์หญิงเล็กเหว่ยเหว่ยอันที่ไม่เข้าใจกับสิ่งดังกล่าวเลยแม้แต่น้อย,นางที่กล่าวออกไปเสียงดัง"เงียบ,เสียงดังไปแล้ว,ข้าไม่ได้ยินอะไรเลย,หากพวกเจ้าไม่ฟังข้าล่ะก็,ข้าจะไม่ให้พวกเจ้าดู!"

เหล่าเอลฟ์เด็กต่างเงียบเสียงในทันที.

ทุกๆคนต่างก็จ้องมองตาโต,แต่ละคนตื่นตะลึงจ้องไม่กระพริบตา"สัตว์ประหลาด!"

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????

สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP (สถานปัจจุบัน แปลจบ 658 แล้ว)==>  Click

-เว็ปฟรี วันละหนึ่งตอน

-กรุ๊ป vip ลงครบทุกลุ่มแล้ว