Miracle Throne Chapter 336 Flames of war day after day

Miracle Throne Chapter 336 Flames of war day after day

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 336 ไฟสงครามเผาไหม้ไม่หยุดหย่อน

บทที่ 336 ไฟสงครามเผาไหม้ไม่หยุดหย่อน

ฉู่เทียนที่อยู่ในสภาวะวิกฤติมาหลายวัน,ความคิดของเขาที่กำลังล่องลอยอยู่บนอากาศที่ว่างเปล่า,ในหูของเขาที่ได้ยินเสียงอู้อี้หวีดหวิวอยู่ตลอดเวลา,บางครั้งก็ดังก้องบางครั้งก็อ่อนแอ,ฉู่เทียนที่รู้สึกว่าร่างกายของเขานั้นจมอยู่ในความวุ่นวาย,ราวกับกำลังจะฉีกขาดถูกบดขยี้ให้หายไปในหุบเหวที่ลึกสุดหยั่ง.

แต่ถึงกระนั้นในเวลานี้,ความมืดมิดที่ไร้ขอบเขตกับกำลังขยายปรากฏออกมาปกคลุมไปทั่วเทพอสูร,เทพอสูรตนนี้มีดวงเนตรเก้าดวง,แต่ละดวงนั้นมีสีที่แตกต่างกัน,แต่ละสีที่ปรากฏขึ้นมาสามารถทำให้ทุกสรรพสิ่งวุ่นวาย,แต่ละดวงนั้นต่างก็ประกอบด้วยเส้นทางที่มุ่งไปยังโลกแห่งสรรพสิ่ง

ดวงเนตรสีขาวคือมิติ,ดวงเนตรสีเงินคือเวลา,ดวงเนตรสีเขียวคือชีวิต,ดวงเนตรสีดำคือความตาย,ดวงเนตรสีม่วงคือดวงจิต,ดวงเนตรสีทองคือสัมผัสเทวะ....ดวงเนตรทั้งเก้านั้นต่างก็ยึดครองพลังที่แตกต่างกัน.

เทพอสูรเก้าดวงเนตรนั้น,นอกเหนือจากพลังธาตุทั้งมวลแล้ว,พลังทั้งเก้าที่มีนั้น ต่างก็เป็นสุดยอดพลังขั้นสุด!

ฉู่เทียนรู้สึกคุ้นเคยกับพลังความแข็งแกร่งของเทพอสูรเก้าดวงเนตรเป็นอย่างมาก,เพราะว่ามันคือฉู่เทียน,และฉู่เทียนก็คือมัน,มันเกี่ยวข้องกันเกี่ยวกับการกลับชาติมาเกิดใหม่,แต่ถึงกระนั้น,ก็ยังมีสิ่งที่ทำให้ฉู่เทียนนั้นรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก,เพราะว่าร่างของเทพอสูรเก้าดวงเนตรในเวลานี้,ดวงตาทั้งหมดต่างปิดแน่น,แต่กลับมีพลังที่คาดไม่ถึงกำลังแผ่ออกมาอยู่.

"ดวงเนตรนี้มัน..."

ฉู่เทียนที่เหมือนว่าจะสัมผัสได้ถึงดวงเนตรดวงที่สิบกำลังจะเปิดออกมา,พลังที่รุนแรงหนักหน่วงยากที่จะสามารถต้านทานได้,ทำให้ฉู่เทียนที่ตระหนักได้ถึงพลังที่ลึกล้ำอยู่ภายใน.

เป็นความฝันอย่างงั้นรึ?

ร่างกายของฉู่เทียนที่ชโลมไปด้วยเหงื่อ,อำนาจที่ไม่เคยเห็นของผนึกเทพบรรพกาล,พลังนิรนามของเทพบรรพกาลกำลังเตือนฉู่เทียน,ว่าไม่สามารถที่จะเปิดดวงเนตรนี้ได้ง่ายๆ,พลังของมันนั้นยิ่งใหญ่เกิดกว่าที่จะจินตนาการได้,เป็นพลังที่เหนือกว่าดวงเนตรที่เขามีอยู่ตอนนี้เลยรึ?

ฉู่เทียนที่รู้สึกปวดหัวอย่างรุนแรง.

แม้ว่าจะได้พักมาหลายวันแล้ว,แม้ว่าร่างกายของเขานั้นจะยังไม่ดีขึ้นมาเลยก็ตาม,ทว่าด้วยพลังจิตของเขาได้กลับมาเป็นปรกติแล้ว,จึงทำให้เขาสามารถที่จะลุกขึ้นมาจากเตียงได้.

"หยิงหยิง,ด้านนอกมีเสียงดังอะไรกันรึ?"

"ฉู่เทียน,ในที่สุดเจ้าก็ฟื้นแล้ว!"ใบหน้าของเมิ่งหยิงหยิงที่หน้านิ่วคิ้วขมวดจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง,เมื่อนางได้ยินเสียงของฉู่เทียนนางหันหน้ากลับมาด้วยความดีใจในทันที,หลังจากนั้นก็กล่าวออกมาด้วยท่าทางกังวลและหวาดกลัว"กองกำลังอาณาจักรหนานเซี่ยพ่ายแพ้แล้ว,ตอนนี้นักรบเผ่าเฉวียนหยงเข้ามาในตำหนักจักรพรรดิได้แล้ว,เหล่าทหารและประชาชนต่างก็ยอมแพ้,หลายคนถูกสังหารไปอย่างไร้ทางต่อสู้,ทั่วทั้งตำหนักจักรพรรดิกำลังจะถูกทำลายหายไปแล้ว."

"อะไร?พ่ายแพ้แล้ว!"ฉู่เทียนที่ลุกขึ้นมาทันใด,"ทำไมกองกำลังอาณาจักรหนานเซี่ยพ่ายแพ้ง่ายดายขนาดนั้น,ป้อมปราการด่านหน้านั้นถูกลอบโจมตี,ทำให้ไม่สามารถที่จะต้านทานได้,แต่ตำหนักจักรพรรดิ,กับพ่ายแพ้ง่ายดายขนาดนี้เลยรึ?"

เมิ่งหยิงหยิงที่ถอนหายใจยาว"ข้าเองก็ไม่รู้เช่นกัน,ท่านพี่บอกว่าไม่ให้ข้าออกไป,ทว่าข้าได้ยินท่านพี่หนานกงได้บอกว่าหลีฮวอโหวทรยศ,พร้อมกับนำกองกำลังเข้ามาภายในทางลับของตระกูลหนานกง,พวกเขาร่วมมือกันโจมตีกันทั้งด้านนอกและด้านใน!"

มีกบฏอีกแล้วรึ?

ฉู่เทียนเริ่มรับรู้ได้,หากว่าทุกอย่างตกไปอยู่ในเมือของศัตรูแล้วล่ะก็,เมืองหลวงแห่งนี้คงจะจบแล้วไม่ใช่รึ?หอการค้าปาฏิหาริย์ที่นี่ก็เช่นกัน,เวลากว่าหกเดือนที่ทำการสร้างห้องทดลองขึ้นที่นี้ก็ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว.

"พวกเราอยู่ที่ใหนกัน?"

ฉู่เทียนพบว่าสถานที่ดังกล่าวนี้ไม่ใช่สำนักงานใหญ่ของหอการค้าปาฏิหาริย์.

"พระราชวัง,ท่านพี่สั่งให้ทำลายสถาบันวิจัยตำหนักจักรพรรดิเพื่อความปลอดภัย,พร้อมทั้งเผาสำนักงานใหญ่ไปแล้ว,พร้อมกับนำพนักงานทุกคนมายังพระราชวัง,จักรพรรดิสุริยันต์แผดเผาและเหวินเฉิงนำกองกำลังหลายแสนคนต้านทานศัตรูเอาไว้อยู่,เพื่อป้องกันไม่ให้ศัตรูเข้ามาภายในราชวังได้,ทว่าศัตรูมีมากจนเกินไป,ข้าเกรงว่า...."

"ตำหนักจักรพรรดิไม่สามารถต้านได้แน่,พวกเรากำลังวางแผนหลบหนีกัน,เจ้า....อย่าเพิ่งถามอะไรเลย."ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดออกมา,เมิ่งชิงอู๋ที่เร่งรีบเข้ามา,เมื่อเป็นฉู่เทียนที่ได้สติแล้ว,นางก็เผยท่าทางประหลาดใจเป็นอย่างมาก"ฉู่เทียน?เจ้าฟื้นได้ทันเวลาพอดี!"

ฉู่เทียนที่ไม่รู้อะไรเลย"พวกเรากำลังจะหลบหนีอย่างงั้นรึ?หมายความว่าอย่างไร!"

"ตอนนี้ไม่มีเวลาอธิบาย,ช้าเพียงแค่หนึ่งนาทีก็ยิ่งอันรายเพิ่มขึ้นหนึ่งเท่า!"เมิ่งชิงอู๋ที่เร่งรีบกล่าวต่อเมิ่งหยิงหยิง"เร็วเข้า,พวกเราจะต้องรีบไปยังห้องโถงหลัก!"

ที่ห้องโถงหลักพระราชวัง,ในเวลานี้ไม่ได้ดูโออ่าเหมือนเดิมแล้ว,มีเหล่านักรบที่สวมชุดเกราะหนักอยู่เต็มไปหมด,ที่ด้านในห้องโถงนั้นสามารถมองเห็นได้นอกได้,ทั่วทั้งตำหนักจักรพรรดิในเวลานี้ถูกไฟเผาไหม้เกินกว่าครึ่งแล้ว,เกิดเป็นควันสีดำมากมายที่ปกปิดท้องฟ้าจนมืดคลึ้ม.

ฉู่เทียนที่เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย,ยกตัวอย่างจักรพรรดิสุริยันต์แผดเผาและเหวินเฉิง,กู่เซียนชิว,โหวเยววายุเทพ,โหวเย่ว์ศัลย์ทอง,โหวเยว์ซือฟางและคนอื่นๆ,ทุกๆคนต่างก็เปื้อนไปด้วยโลหิต,พร้อมกับแสดงท่าทางตื่นตระหนกอยู่.

ทุคนที่เห็นฉู่เทียนที่แสดงท่าทางซับซ้อนออกมา.

ฉู่เทียนที่ถามออกไปด้วยเสียงที่อ่อนแรง,"สถานการตอนนี้,ข้าได้ยินมาว่า,ตำหนักจักรพรรดิได้ล่มสลายแล้ว,ตอนนี้เหลือเพียงแค่กองกำลัง 200,00 นายที่กำลังปกป้องราชวังเอาไว้,และยังไม่รู้ว่าจะต้านทานอาณาจักรเฉวียนหยงได้อีกนานใหม,หากมันล่าช้าถึงเพียงนี้,จะสามารถถอยหนีได้อย่างงั้นรึ?"

จักรพรรดิสุริยันต์ที่ทุบไปที่หน้าอกด้วยท่าทางสำนึกผิด"ตำหนักจักรพรรดิที่ต้องล่มสลายนั้น,เป็นความผิดของข้าเอง,เป็นความผิดของตระกูลหนานกงที่ให้กำเนิดบุตรทรพี!"

"พวกเราได้พ่ายแพ้แล้ว,ถึงสำนึกก็ทำอะไรไม่ได้!"หวินเฉิงเองก็เต็มไปด้วยท่าทางคับข้องใจ"ตำหนักจักรพรรดิคงจะไม่สามารถรักษาเอาไว้ได้แล้ว,อาณาเขตหวังหยีและรัฐซัง,และรัฐหลูที่ลีฮวอโหวควบคุมอยู่คงจะสูญเสียไปแล้ว,ทว่าอาณาจักรหนานเซี่ยยังมีแคว้นทั้งหกเหลืออยู่,แต่ละรัฐเองก็มีกำลังรบด้วยกันอีกหลายแสนคน,และยังมีเทือกเขาสูงที่ยืดขยายไปหลายหมื่นลี้เป็นกำแพงป้องกันทางธรรมชาติ,พร้อมกับมีคาบสมุทรทั้งสี่เป็นกำแพงป้องกันอีก,ยากที่เผ่าเฉวียนหยงจะสามารถยึดอาณาจักรหนานเซี่ยได้ทั้งหมด,เรื่องดังกล่าวนี้จะต้องจัดการในเวลานี้,ต้องทำให้ดีที่สุด,พวกเราจะต้องปกป้องอาณาจักรหนานเซี่ยเอาไว้,ต้องสู้ปกป้องแคว้นทั้งหกเอาไว้ให้ได้."

สถานการณ์ในเวลานี้ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้แล้ว.

ราชันย์แห่งเขี้ยวมียอดฝีมือมากมาย,กองกำลังของพวกเขานั้นเหนือกว่ามาก,เมื่อตำหนักจักรพรรดิแตกและเต็มไปด้วยความวุ่นวาย,และถูกทำลายหนักหนาสาหัส,หากว่าสถานการณ์ยังเป็นเช่นนี้,ไม่มาทางเลยที่จะพลิกกลับมาชนะได้,ถึงแม้ว่าจะเกิดปาฏิหาริย์สามารถขับไล่เผ่าเฉวียนหยงออกไปได้,แต่ว่าจะยังใช้การอะไรได้ล่ะตอนนี้?

ป้อมปราการด่านแรกพังทลาย,ตำหนักจักรพรรดิถูกทำลาย,อาณาจักรหวังยวียังจะคงเหลืออยู่อีกรึ? ทางเลือกที่ดีที่สุดในเวลานี้คือต้องย้ายกลับไปยังภาคใต้,ด้วยภูมิประเทศแล้วนับว่าอาณาจักรเฉวียนหยงนั้นเสียเปรียบเป็นอย่างมาก.

ปัญหาคือจะหลบหนีไปอย่างไร?

เสียงการต่อสู้ด้านนอกเวลานี้กำลังดังเข้ามาหนักขึ้นและก็หนักขึ้น.

จักรพรรดิสุริยันต์แผดเผาที่กล่าวออกมา"ตระกูลตงฟางนั้นมีทางลับภายในพระราชวัง,ต้าหวังซือตงฟางเห่าเหรียนนั้นมีคุณสมบัติที่จะเปิดทางลับได้,และรู้ว่าจะเปิดทางลับได้อย่างไร,ตอนนี้มีต้าเซียวจื่อและเฉินกว๋อจวินและเหล่าขุนนางคนอื่นๆอีก 1000 คนและยังมีเหล่าองค์รักษ์และนักรบระดับสูงอี 23,000 คน,สามารถที่จะหลบหนีออกไปยังเขตแดนหวังหยวีได้,หากต้องรวมกองกำลังพันธมิตรทั้งหกรัฐล่ะก็,รัฐกลางนั้นว่าเป็นชัยภูมิที่ดีที่สุด,สามารถที่จะใช้เป็นศูนย์กลางของอาณาจักรหนานเซี่ยได้,และยังสามารถที่จะใช้เป็นที่พึ่งสุดท้ายของอาณาจักรหนานเซี่ยแห่งนี้ได้อีกด้วย!"

ตงฟางเห่าเหรียนเองก็เป็นคนหนึ่งที่อาบไปด้วยโลหิต,ก่อนที่จะเดินออกมาในทันที"ทราบแล้ว!"

"แต่พวกเรามีคนมากมายที่อพยพออกไป,ฝั่งอาณาจักรเฉียนหยงจะปล่อยพวกเราไปง่ายรึ?"

จักรพรรดิสุริยันต์แผดเผาที่ตัดสินใจอย่างแน่วแน่,"โปรดวางใจ,ข้าและเหวินเฉิงจะนำกองกำลังกลุ่มหนึ่ง,เพื่อต่อสู้ต้านเหล่านักรบเผ่าเฉวียนหยงเอาไว้เอง,น่าจะสามารถถ่วงเวลาได้สักระยะ,พวกมันจะไม่สามารถไล่ตามพวกเจ้าไปได้!"

จากคำพูดของจักรพรรดิสุริยันต์แผดเผาและจักรพรรดิเหวินเฉิงที่ได้กล่าวออกมาราวกับว่าเตรียมที่จะต่อสู้จนโลหิตสุดท้าย.

"จักรพรรดิทั้งสองจะไม่เสี่ยงเกินไปอาจจะติดอยู่ในเมืองที่กำลังล่มหรอกรึ?!"กู่เซียนชิวที่กล่าวเตือนออกมาทันที"ตราบใดที่ขุนเขาเขียวขจียังอยู่ อย่าได้กลัวไม่มีฟืนเผา!"

留 得青山在，不怕没柴烧 [liúdéqīngshānzài,búpàméicháishāo] ตราบใดมีชีวิต ย่อมต้องมีความหวัง/ตราบใดที่ขุนเขาเขียวขจียังอยู่ อย่าได้กลัวไม่มีฟืนเผา

จักรพรรดิสุริยันแผดเผาที่ตัดสินใจแน่วแน่,"ตำหนักจักรพรรดิที่ต้องตกไปอยู่ในมือของศัตรู,เฟิงจวินนับว่าต้องรับผิดชอบในการรุกรานในครั้งนี้,ข้ารู้สึกละอายใจต่อบรรพชนของตระกูลหนานกงนัก,รู้สึกละอายต่อเหล่าวิญญาณวีระบุรุษของอาณาจักรหนานเซี่ย,ที่ต้องเสียเลือดเสียเนื้อในการต่อสู้,ข้าได้ตัดสินใจแล้วจะนำเหล่านับรบตระกูลหนานกงออกไปป้องกัน,เหล่าผู้เยาว์ของตระกูลตระกูลหนานกงที่อายุน้อยกว่า 20 ปีต้องอพยพไปภาคใต้ทั้งหมด,นับจากบัดนี้เป็นต้นไป,หนานกงหยุนจะกลายเป็นผู้ปกครอง,นับจากวันนี้ หนานกงหยุนและเหล่าผู้เยาว์ของตระกูลหนานกง,จะกลายเป็นสายเลือดใหม่ของตระกูลหนานกง,จะกลายเป็นหงส์เพลิงที่จะอาบเปลวเพลิงเพื่อกำเนิดใหม่!"

เพราะว่าหลีฮวอโหวทรยศ,จักรพรรดิสุริยันต์แผดเผาจึงรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก,ดังนั้นเขาจึงคิดที่จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่นี้เพื่อถ่วงเวลาให้กับทุกคน,ไม่ยอมให้ศัตรูผ่านไปได้,ทว่าเหวินเฉิงนั้นมีเหตุผลใดที่จะต้องอยู่ล่ะ? และอาณาจักรหนานเซี่ยนั้นมีผู้เชี่ยวชาญภูติแท้อยู่ไม่มากนัก!

"ตระกูลซ่างกวนนับว่าเป็นมันสมองของอาณาจักรหนานเซี่ยที่ต้องรับผิดชอบ,การที่เผ่าเฉวียนหยงเปลี่ยนไป,มีผู้เชี่ยวชาญปรากฏขึ้นมามากมายขนาดนี้,ซ้ำยังนำกองกำลังบุกมาโจมตีอย่างสายฟ้าแลบ,จักรพรรดิเช่นข้าเองก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธความรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ได้เช่นกัน,เช่นนั้นความรับผิดชอบทั้งหมดนี้ตระกูลซ่างกวนก็จำเป็นต้องรับผิดชอบด้วย"เหวินเฉิงที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง"จักรพรรดิเช่นข้าที่เป็นผู้นำตระกูลซ่างกวนมาหลายร้อยปี,หลงไหลในการต่อสู้และวางกลยุทธ์ทางการเมืองเพื่อผลประโยชน์ต่อตัวเอง,จนลืมคำสั่งสอนของบรรพชนที่เคยสังการเอาไว้,จักรพรรดิที่ไร้ความสามารถ,ตระกูลซ่างกวนเองก็เป็นหนึ่งในตระกูลรากฐานของตำหนักจักรพรรดิ,ตอนนี้ก็เหมือนกับอยู่ในเรือลำเดียวกันไม่ใช่รึ?ตระกูลซ่างกวนรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย,เช่นนั้นแล้ว,ขอให้ได้ต่อสู้ถ่วงเวลาให้กับพวกเจ้าจนกว่าจะไม่สามารถขยับได้!"

สิ่งที่คนทั้งสองได้แสดงออกมาในเวลานี้,ทำให้ฉู่เทียนเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ในทันที.

จักรพรรดิอู๋อานได้กล่าวเอาไว้ จักรพรรดิสุริยันต์แผดเผาและจักรพรรดิเหวินเฉิงนั้นแตกต่างออกไปกับตระกูลอื่นๆ ต่างจากตระกูลทั่วไปที่เขาเคยพบมา,ตอนนี้ฉู่เทียนเองก็ไม่เข้าใจเช่นกัน,สิ่งที่เขารู้มานั้นคือสิ่งใด,นี่คือคนของตระกูลขุนนางอย่างแท้จริง,ฉู่เทียนมองเห็นเกียรติและศักดิ์ศรีที่ทั้งสองคนมีแตกต่างจากตระกูลทั่วไปอย่างเทียบกันไม่ได้เลย!

พวกเขาคือเฟิงจวินของอาณาจักรหนานเซี่ย,ถึงแม้ว่าอาจจะต้องตายก็จะขอสู้จนกว่าชีวิตจะหาไม่!

"ฉู่เทียน!"เสียงที่แหบเคลือส่งผ่านเข้าไปในหูของเขา,เป็นโหวเยว์ซือฟางที่โลหิตอาบไปทั่วร่างจ้องมองมายังเขา"ข้ากล่าวตามตงข้าโกรธเกรี้ยวเจ้าฝังแน่นจนไปถึงกระดูก,ช่างน่าเศร้าที่ความแค้นนี้ไม่สามารถชำระได้แล้ว,หากแต่เจ้าเป็นคนของอาณาจักรหนานเซี่ยแห่งนี้ล่ะก็,เจ้าจะต้องแบกความรับผิดชอบทั้งหมดเอาไว้ให้ได้,ไม่เช่นนั้นแล้วถึงข้าจะตายกลายเป็นผี,ข้าก็ไม่มีทางปล่อยเจ้าไปแน่!"

ตูมมมม!

เสียงของพระราชวังด้านนอกเกิดเสียงดังสนั่นถล่มลงมาแล้ว.

จักรพรรดิสุริยันต์แผดเผาได้ตะโกนไปยังคนทุกคน"ไปได้แล้ว,ไม่เช่นนั้นจะไม่มีเวลาพอ!"

"สถานการณ์ในเวลานี้สำคัญมาก!"เหวินเฉิงที่กล่าวออกมาเช่นกัน"ไปได้แล้ว!"

ฉู่เทียนที่ยกมือคารวะไปยังคนทั้งสองพร้อมกับกล่าวออกมาอย่างหนักแน่น"วันนี้เป็นวันที่น่าอายนัก,ฉู่เทียนรู้สึกอับอายยิ่งนัก,ในวันนี้ข้าฉู่เทียนขอปฏิญาณว่าวันหนึ่ง ข้าจะจัดการเผาเฉวียนหยงให้ได้!"

จักรพรรดิสุริยันแผดเผาที่หัวเราะเสียงดัง"มีเพียงเจ้าก็เพียงพอแล้ว,เผ่าเฉวียนหยงจะต้องล่มสลายอย่างแน่นอน!"

"ก่อนที่ราชาจะตายนั้นได้แต่งตั้งเจ้าให้กลายเป็นเฉินกว๋อจวิน,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าคาดหวังกับเจ้ามากมายนัก,ตอนนี้อาณาจักรหนานเซี่ยต้องพบกับความยากลำบาก,ผู้ปกครองอาณาจักรนั้นได้มาถึงจุดเชื่อมต่อแล้ว,อาณาจักรหนานเซี่ยของพวกเราจะต้องคงอยู่."เหวินเฉิงที่เดินมาด้านหน้าฉู่เทียน"ตระกูลซ่างกวนมีบุณคุณความแค้นกับเจ้าอยู่ไม่น้อย,ขอให้มันสิ้นสุดไปในวันนี้,และที่นี่,ขอให้เจ้าปกป้องอาณาจักรแห่งนี้เอาไว้ด้วย!"

"ไป!"

"รีบไป,อย่าให้เสียเวลา!"

กู่เซียนชิวกล่าวต่อตงฟางเห่าเหรียน."เร็วเข้า,รีบเปิดทางลับ!"

เหล่าผู้เยาว์ของคนทั้งสามตระกูล,นักรบซีจิว,และเหล่านักวิชาและผู้มีพรสวรรค์รวมทั้งหมด 20,000 คน,และสมบัติที่สามารถเคลื่อนย้ายได้ก็ได้นำออกมาจากราชวัง,ส่วนสิ่งของอื่นๆก็เผาทิ้งทั้งหมด,ท้ายที่สุดด้วยการนำของตงฟางเห่าเหรียน,ก็ได้นำคนทั้งหมดออกไปยังเส้นทางลับ.

ตูมมมม คลืนน....

ประตูหน้าของราชวังกำลิดเปิดขึ้นช้าๆ.

จักรพรรดิสุริยันต์แผดเผาและจักรพรรดิเหวินเฉิงที่จ้องมองตำหนักจักรพรรดิที่มีเปลวเพลิงลุกไหม้ไปทั่ว,เหล่ากองกำลังของเผ่าเฉวียนหยิงที่บุกเข้ามามากมาย,ภายในใจได้แต่ถอนหายใจ.

ไม่คิดเลยว่า,หลายวันก่อนยังเป็นเมืองที่คึกคัก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะล่มสลายภายในคืนเดียว,อาณาจักรหนานเซี่ยที่สะสมความแข็งแกร่งมาหลายปี,กลับต้องมาถูกเผาและทำลายไป.

ราชาหนานเซี่ยตาย,ป้อมปราการด่านหน้าแม่ทัพจอมพลตงฟางเจวียนที่ตายไปก่อน,ต่อไปก็จะเป็นจักรพรรดิสุริยันต์แผดเผาและจักรพรรดิเหวินเฉิงสินะ.

"ตาเฒ่าหนานกง,พวกเราที่จะต้องมาจบสิ้นไปด้วยกัน,เจ้ายินดีรึอย่างไร!"

"ใช่แล้ว,ไม่มีที่ให้ถอยแล้ว,พวกเรานั้นแก่เกินไปแล้ว,ในอนาคตข้างหน้าควรจะปล่อยให้เหล่าหนุ่มสาว!"

"อย่างน้อยที่สุดก็สามารถสร้างเกียรติยศที่เลิศหรูสุดท้ายไว้ได้,ไม่ได้ตายไปอย่างไร้ค่า!"

"สำหรับพวกเรา!"

ผู้เชี่ยวชาญดินแดนภูติแท้ทั้งสองที่นำทัพผู้เชี่ยวชาญของสามตระกูลและเป็นกองกำลังสุดท้าย,บุกเข้าโจมตีอย่างบ้าคลั่งกับกองกำลังเผ่าเฉวียนหยง.

การต่อสู้ถวายชีวิต,ทุกคนเข้าปะทะโดยกำลังสุดท้ายที่มี.

กองกำลังเผ่าเฉวียนหยงนั้นโจมตีเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง,นับว่าเป็นการต่อสู้ที่หนักหน่วงอย่างต่อเนื่องตลอดทั้งวันทั้งคืน.

ตอนเช้าที่ดวงตะวันขึ้นมานานแล้ว,เปลวเพลิงสงครามที่ค่อยๆสลายหายไป,ราชันแห่งเขี้ยวที่จ้องมองไปยังตำหนักราชวัง,สายตาที่กวาดตามองซากปรักหักพังทั้งหมดอย่างละเอียด.

"เรียนราชันย์แห่งเขี้ยว,ศพของตงฟางเจวียน ซ่างกวนซังเฟิง,และหนานกงเหยี่ยน ได้ถูกนำไปฝังในสุสานนักรบของตำหนักจักรพรรดิแล้ว."

"ดี!"

หวังเทียนหลงที่กล่าวออกมาอย่างเป็นกังวล"ข้าไม่พบกับศพกลุ่มของพวกฉู่เทียนเลย!"

"มีอะไรที่ต้องกังวลไป?"นักรบเฉวียนหยงเฉียวกล่าวออกมาอย่างไม่สนใจ"สงครามเช่นนี้,ศพจะถูกทำลายสลายไปก็เป็นเรื่องปกติ."

"เป็นไปไม่ได้!"หวังเทียนหลงที่รู้สึกสังหารใจไม่ดี"เขาจะต้องมีชีวิตแน่นอน!"

นักรบเผ่าเฉวียนหยงที่คิดอยู่ชั่วขณะ,ถึงแม้ว่าจะมีชีวิตอยู่แล้วมันอย่างไรล่ะ? อาณาจักรหนานเซี่ยก็ยึดมาได้แล้ว,กองกำลังแตกทัพออกไปจนหมด,พวกเขาจะสามารถลุกขึ้นมาจากความล้มเหลวได้อย่างงั้นรึ?

ราชันย์แห่งเขี้ยวที่คิดชั่วขณะพร้อมกับกล่าวออกมา"ข้าจะให้นักรบแร้งอสูรกลุ่มหนึ่งออกไปค้นหาพวกเขาก็แล้วกัน!"

สายไปแล้ว.

การหลบหนีในครั้งนี้เมิ่งชิงอู๋ได้ทำการเตรียมการเอาไว้แล้ว.

กองเรือฉลามเขี้ยวยักษ์ในเวลานี้,ได้ทำการเทียบท่าที่รัฐซังแล้ว,นางได้เตรียมการเอาไว้อย่างรวดเร็ว,เหล่าผู้เยาว์มากมายตลอดจนผู้มากพรสวรรค์ที่อพยพมาจากตำหนักจักรพรรดิ,ตอนนี้กำลังขึ้นไปบนเรือแล้ว,เมิ่งชิงอู๋ที่จ้องมองไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมอกควัน,อารมณ์ของนางที่หนักอึ้ง,ไม่คาดคิดเลยว่านางจะต้องทิ้งตำหนักจักรพรรดิหนีมาเช่นนี้.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????

สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP (สถานปัจจุบัน แปลจบ 658 แล้ว)==>  Click

-เว็ปฟรี วันละหนึ่งตอน

-กรุ๊ป vip ลงครบทุกลุ่มแล้ว