Immortality Chapter 42 Hongluan Flame
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 42 เพลิงหงหลวน
บทที่ 42 เพลิงหงหลวน
"ฮึด,ฮึบ,ฮึบ."
ที่กลางอากาศนั้น,เทียนหลิงเอ๋อที่หายใจแรง.
นางที่เริ่มดิ้นรน,เพื่อที่ทำให้ตัวเองหลุดพ้น.
อีกฝั่งหนึ่งนั้น,ใบหน้าของชายชราเปลี่ยนเป็นสีแดง,จ้องมองไปยังจงซานด้วยความไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย.
ร่างกายของเทียนหลิงเอ๋อเองก็ส่ายไปมา,จากด้านหนึ่งไปยังอีกด้านหนึ่ง,นางที่สามารถความคุมร่างได้ทีละนิด?
ร่างกายของนางที่ส่ายไปมา?
เทียนหลิงเอ๋อที่เห็นแขนของนางเริ่มขยับได้แล้ว,ดูเหมือนว่าพันธนาการจะอ่อนแรงลง?
มันอ่อนแอลง?
เทียนหลิงเอ๋อที่ตะเกียกตะกายอย่างหนักหน่วง,คาดไม่ถึงท้ายที่สุดก็สามารถหลุดออกมาได้.
เทียนหลิงเอ๋อที่พุ่งตรงไปหาจงซาน,ซึ่งจงซานตอนนี้ก็ยังถูกพันธนาการเอาไว้.
เมื่อนางไปอยู่ข้างๆของจงซาน,นางสัมผัสได้ว่าพื้นที่รอบๆนั้นราวกับว่าอุณหภูมิสูงขึ้นยิ่งกว่าเก่าซะอีก,ทำไม,ทำไมล่ะ,นางถึงได้รู้สึกร้อนขึ้นในทันที?ราวกับว่ามันจะเผาไหม้ไปทั้งร่างของนาง,ความร้อนนี้เป็นความร้อนที่ทำให้นางต้องการที่จะถอดเสื้อผ้าออก,ร้อนมากๆ.
ส่วนชายชราที่ดูดซับหมอกหลงหลวนเข้าไปเป็นจำนวนมาก,ใบหน้าตอนนี้กำลังบิดเบี้ยว,สับสัน?
เวลานี้เขาเริ่มแสดงท่าทางหวาดกลัวขึ้นแล้ว,หวาดกลัวขึ้นเรื่อยๆ,ความรู้สึกนี่จะเป็นอย่างไรในสภาพที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้?มันจะกลายเป็นอย่างไร?
ร่างกายท่อนล่างตั้งแต่เอวลงไปที่ถูกแช่แข็งด้วยน้ำแข็งทมิฬ,เขารับรู้ได้ในทันทีว่ามันอยู่ในสภาวะอันตรายอย่างถึงที่สุด.
เขาที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยใบหน้าที่ดุร้าย.
"พรึดๆๆ"
ร่างกายของจงซานที่ลอยม้วนกระแทกเข้าไปยังผนังของถ้ำ,หน้าอกที่กระแทกผนังถ้ำอย่างรุนแรง,โลหิตที่พุ่งออกมาจากปากของเขา.
ด้วยสัมผัสเทวะของชายชราที่บังคับให้จงซานลอยกระแทกผนัง,หากว่าจงซานเป็นเพียงผู้ฝึกตนระดับสี่เซียนเทียนทั่วไปล่ะก็,เขาจะต้องตายแน่นอน.
จงซานที่ค่อยๆเงยหน้าขึ้นพร้อมกับจ้องมองออกไปด้วยความยากลำบาก,ก่อนที่จะเริ่มหัวเราะราวกับคนเสียสติ.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า."
ยิ่งเขาหัวเราะเสียงดังเท่าไหร่,หมอกหงหลวนก็ยิ่งถูกสร้างขึ้นมามากเท่านั้น,พลังงานสีชมพูที่พวยพุ่งตรงไปยังทิศทางของชายชรา,จงซานรู้ดีว่าหากว่าจิตใจของชราไม่สามารถควบคุมได้ล่ะก็,เขาจะอยู่ในภาวะอันตราย,เขาจะต้องมั่นใจว่าสามารถทำให้ชายชราสับสนและนั่นคือโอกาสเดียวทีจะทำให้เขามีชีวิตรอด.
จงซานที่ใช้พลังจิตสร้างหมอกหงหลวนไปจนถึงขีดสุด,ทว่าเขาก็ยังคงกระตุ้นให้มันทำงานต่อไปเหมือนเดิม.
"แค๊กๆๆ"
เสียงแตกร้าวที่ดังขึ้นที่หว่างคิ้วของเขา,ซึ่งมันคือช่องว่างเก็บพลังจิตของเขานั่นเอง.
เขาไม่สามารถใช้พลังจิตได้อีกแล้วรึ?
อย่างไรก็ตาม,จงซานที่แสดงสีหน้าที่แปลกประหลาดใจขึ้นมาในทันที.
เพราะว่า,ที่ใจกลางของช่องวางนั้นเขาสัมผัสได้ว่า,กำลังมีอะไรเปิดออกมา,เป็นสีชมพูขนาดเล็ก,ส่องประกายแสงวับวาวอย่างคาดไม่ถึง.
เปลวเพลิง?เป็นเหมือนเพลิงขนาดเล็กแต่ดูไร้ซึ่งขอบเขต?
"ไม่หมดไม่ทะลวง,ไม่ทะลวงไม่เติบโต,ไม่เติบโตไม่จุดเพลิง."
ทันใดนั้นจงซานที่นึกขึ้นได้ถึงข้อความบทหนึ่งในคัมภีร์หงหลวนเทียน,ระดับสาม?นี่คือการก้าวไปสู่ระดับสามอย่างงั้นรึ?
จงซานไม่อยากเชื่อถึงการเปลี่ยนแปลงที่ระหว่างคิ้วของเขา,ระดับสาม?รวดเร็วขนาดนี้เลยรึ?
ทั้งวิชาหงหลวนเทียนและกายาเทพอสูรนั้นต่างก็มี12
ระดับทั้งคู่,ทว่าวิชากายาเทพอสูรกลับยังอยู่ในระดับแรกอยู่เลย,ไม่มีท่าทีที่จะทะลวงไปยังระดับสองมาเป็นระยะเวลานานแล้ว.
โชคชะตาช่างเล่นตลกกับข้า? พรสวรรค์ที่ต่ำเตี้ย,ทว่าเป็นไปได้ว่าเขาอาจจะมีพรสวรรค์ด้านการสกัดกลั่นหรือปรุงยาอย่างงั้นรึ?
จงซานยังไม่สามารถขยับได้และเขาก็หมดแรงด้วยการใช้เคล็ดวิชาหงหลวน,แม้ว่าตอนนี้เขาจะก้าวไปยังระดับสามก็ตาม,เขารู้ดีว่าเขาอยู่ในสภาพอ่อนแอที่จะพยายามใช้งานมัน,นอกจากนี้,เขาที่จ้องมองไปยังชายชรา,ตอนนี้เขาได้รับบาดเจ็บหนัก,ดูเลวร้ายยิ่งกว่าเมื่อก่อนมาก,กระดูกทั่วร่างของเขาราวกับว่ามันกำลังจะทะลวงออกมานอกร่าง,กระดูดซีกโครงของขาที่แตกหัก,มันมีพลังที่มากมายมหาศาลกำลังจะทะลวงเนื้อของเขาออกมา.
เทียนหลิงเอ๋อที่เห็นจงซานลอยออกไปกระแทกกำแพง,นางที่ตื่นตกใจเร่งรีบเข้ามาหาจงซาน,ซึ่งจงซานตอนนี้เพิ่งใช้หมอกหงหลวนกระจายออกไปรอบๆ,เทียนหลิงเอ๋อที่เข้ามาประคองจงซานขึ้น,นางที่รู้สึกสับสนขึ้นมาในทันที.
จงซานเวลานี้ไม่สามารถที่จะขยับได้เลย,ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้เทียนหลิเอ๋อกระทำตามที่ต้องการ.
อีกฟากหนึ่ง,ชายชราในเวลานี้สูญเสียการควบคุมร่างกายกลายเป็นสับสนวุ่นวายไปแล้ว.
ถึงแม้ว่าพลังฝึกตนของชายชราจะทรงพลังเป็นอย่างมาก,ทว่าหมอกกำหนัดหงหลวนที่เป็นยาทิพย์ที่ต่อต้านสวรรค์,ดวงตาของชายชราตอนนี้กลายเป็นสีแดงฉาน,ถึงแม้ว่าส่วนร่างของเขาจะถูกแช่แข็ง,และมันแตกออกเป็นเสี่ยงๆไปแล้ว,เขาที่ไม่ต่างจากขันที,หากแต่เมื่อได้รับหมอกหงหลวนเข้าไป,ก็ไม่สามารถที่จะต้านทานความกระสันซ่านได้.
เส้นผมของเขาที่บิดเกลียวไปมาอย่างบ้าคลั่ง.
"อ๊ากๆๆๆๆๆ"
ชายชราที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้ว,ร่างของเขาที่บิดเบี้ยวไปมา,เส้นผมที่เชื่อมต่อกับลาวาตอนนี้ถูกดึงหลุดออกมา,น้ำแข็งสีดำที่กำลังเริ่มงอกลุกลามขึ้นมาเรื่อยๆกินไปจนถึงหน้าอกของเขาเพียงชั่วพริบตา,เขาที่รู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมากและค่อยๆสูญเสียเหตุผลสติสัมปชัญญะทันที,ผมของเขาเวลานี้หมุนเกลียวพุ่งลงไปยังลาวาอีกครั้ง,พร้อมกับดูดซับความร้อนเข้ามาอย่างไม่สามารถควบคุมได้.
พิษอัคคีมากมายที่ถูกดูดซับเข้ามาภายในร่างของชายชรา.
"อ๊ากกๆๆๆๆๆๆๆ!"
ชายชราที่หวีดร้องโหยหวน,น้ำแข็งทมิฬที่กัดกินร่างกายของเขาอย่างรวดเร็วและทั่วร่างของเขาก็เกิดไฟลุกไหม้ไปพร้อมกัน.
ชายชราที่ลอยออกไปด้วยความเจ็บปวด.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม"
ร่างกายของเขาที่กระแทกกับเพดานถ้ำ.
เกิดเสียงดังสนั่นไปทั่วทั้งถ้ำแห่งนี้,ก่อนที่การสั่นสะท้านนั้นจะทำให้ลาวาเกิดคลื่นสาดกระเซ็นไปทั่ว.
หลังจากกระแทกไปยังเพดาน,ร่างของชายชราก็เปลี่ยนทิศทางอีกครั้ง.
"ตูมมมมม"
จงซานที่เฝ้าดูเหตุการณ์รู้สึกหวาดผวาไปพร้อมๆกัน.
ถ้ำขนาดใหญ่นี้กำลังจะพังทลายลงอย่างงั้นรึ?ชายชรากำลังจะพังถ้ำแห่งนี้อย่างงั้นรึ?
อย่างไรก็ตาม,จงซานที่นอนกองอยู่บนพื้น,เขาที่ไม่สามารถขยับได้เลย,แขนทั้งสองข้างของเขาที่สั่นไหว,ที่ด้านหน้าของของเขานั้น,มีเทียนหลิงเอ๋อที่เคลียคลอร่างของเขาไปมา,นางที่จูบและลูบไล้ไปทั่วร่างของเขา,ทั้งหน้าและหน้าอกของเขา.
ร่างกายที่อ่อนนุ่ม,แขนของนางที่ราวกับปลาหมึกกำลังโลมเล้าไปทั่วร่างเขาไม่หยุดหย่อน,ลูบไล้ไปทั่วร่างของจงซาน,นางที่รุกเร้าร่างของเขาทีละนิดๆ,ไม่รู้เลยว่าตอนนี้ต้องทำอย่างไร?และสถานการณ์ตอนนี้จะเป็นเช่นไรต่อไป.
เทียนหลิงเอ๋อที่อยู่บนร่างของจงซาน,นางที่สับสนเป็นอย่างมากไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้น,ใบหน้าของนางที่เหมือนสะอึกสะอื้น,ปากเล็กๆของนางที่จูบลงไปบนปากของจงซานไม่หยุด,และยังมีเสียงสะอื้นออกมาเบาๆด้วย.
ช่างน่าอายนัก!
บนใบหน้าของจงซานตอนนี้เผยท่าทางเป็นกังวลเป็นอย่างมาก,หากว่ายังเป็นเช่นนี้ล่ะก็?ทั้งสามคน,ชายชราที่กระแทกไปยังผนังต่างๆอย่างรุนแรง,ศิลามากมายที่แตกกระจาย,เกิดเป็นหลุมต่างๆ,ตอนนี้เป็นเรื่องอันตรายเป็นอย่างมาก,มีโอกาสที่ถ้ำแห่งนี้จะทรุดพังถล่มลงมา.
เขาที่ไม่สามารถขยับได้,ได้รับบาดเจ็บหนัก,อีกทั้งตอนนี้เทียนหลิงเอ๋อยังควบคุมร่างกายของตัวเองไม่ได้ด้วย.
เห็นเทียนหลิงเอ๋อบนร่างของเขา,รูปร่างที่อ่อนนุ่นสง่างามของนาง,แม้ว่าจะดูท่าทางตะขิดตะขวงใจอยู่,ทว่าไม่ว่าชายใดก็คงไม่สามารถทนได้,แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บหนักอยู่ก็ตาม.
จงซานในตอนนี้,ที่จริงเขาไม่ควรที่จะอยู่ในฤทธิ์ของหมอกหงหลวน,ด้วยปรกติเขามีภูมิคุ้มกันเนื่องจากเป็นผู้ใช้วิชา,ทว่าเนื่องจากเขาได้รับบาดเจ็บหนัก,จึงทำให้มีผลอยู่บ้างเหมือนกัน.
ทำได้แค่เพียงกัดฟัน,ทนการโลมเล้าของเทียนหลิงเอ๋อ,ทว่าก็ยากที่จะต้านทาน,และท้ายที่สุดแขนของเขาที่สั่นไปมา,ตอนนี้สามารถขยับได้แล้ว,สามารถที่จะคว้าร่างของเทียนหลิงเอ๋อเอาไว้,ร่างกายของเขาที่ค่อยๆขยับได้ทีละน้อยๆ.
ขณะที่ยื้อหยุดเทียนหลิงเอ๋อเอาไว้,จงซานที่จ้องมองออกไป,เห็นถ้ำบางส่วนเริ่มพลังทลายลงมา,ดูเหมือนว่ามีเศษหินที่ล่วงหล่นลงมาบ้างแล้ว,,พลังของชายชรานั้นมีมากมายมหาศาล,เขาที่ชนกระแทกพื้นที่รอบๆเสียงดังสนั่น,จนทำให้พื้นที่รอบๆพังทลายลงมา.
จงซานที่พยายามที่จะผลักดันให้เทียนหลิงเอ๋อขยับออกไป.
เพื่อหลีกเลี่ยงเศษดินเศษหินที่กำลังพังลงมาก,เขาที่ทำการลากเทียนหลิงเอ๋อเข้าไปหลบที่มุมแห่งหนึ่ง.
"คลืนๆๆๆๆ"
ผุดๆๆๆๆ,คลื่นๆ,ก่อนที่เสียงดังกล่าวจะสงบลง.
สายตาของจงซานที่จ้องมองไปยังใจกลางของบ่อลาวา,ชายชราที่กระโดดลงไปยังใจกลางแล้วนั่นเอง.
ผู้แข็งแกร่ง,ผู้ฝึกตนที่ยืนอยู่เหนือใครๆ,แน่นอนว่าเขาคือผู้แข็งแกร่ง,เขาที่สุญเสียตัวตน,เกิดความสับสนอย่างรุนแรง,จนกระโดดลงไปสู่บ่อลาวา.
จงซานที่อาปากค้างนิ่งงัน,จ้องมองไปยังชายชราที่หล่นลงไปในบ่อลาวา,เขาที่กำลังพยายามตะเกียกตะกาย,ทว่าก็ไร้ซึ่งเสียงใดๆออกมาจากปากของเขา.
เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว,ในที่สุดเขาก็ตะหนักได้ว่าพวกเขาปลอดภัยชั่วคราวแล้ว.
เขาที่หันกลับมา,จ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อที่ไร้สติ,นางที่ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกมา,ตอนนี้เสื้อผ้าของนางที่หลุดลุ่ย,เผยให้เห็นชุดชั้นในสีแดงด้านใน,เป็นชุดลายปักรูปดอกไม้ขนาดเล็ก,กระต่ายน้อยสีขาวที่ชูช่อโผล่ออกมาให้เห็น,และกดลงไปยังหน้าอกของจงซาน,เสื้อผ้าของจงซานที่ถูกเทียนหลิงเอ๋อฉีกออก.
บนใบหน้าของจงซานนั้นกำลังฝืนยิ้มออกมา.
เมื่อพลังค่อยๆกลับคืนมา,เพลิงหงหลวนของเขาเวลานี้ลุกไหม้ขึ้นในทันที,มันกำลังดูดซับเผาไหม้หมอกหงหลวนอย่างรวดเร็ว,พิษหงหลวนในร่างของเทียนหลิงเอ๋อ,เพียงแค่สองลมหายใจก็สามารถสลายมันไปได้หมด,จงซานที่ยิ้มออกมาอย่างขมๆ.
เทียนหลิงเอ๋อ?จงซานที่สายหน้าไปมา,บนใบหน้าที่เผยสีหน้าที่แปลกประหลาด,เกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นเหมือนกัน,แต่ถึงกระนั้น,ภายในใจของเขาก็ยังคงมั่นคง,ยังพอที่จะขัดขืนมันได้.
ส่วนหมอกหงหลวนที่อยู่รอบๆตอนนี้ได้ถูกดูดซับกลับคืนมาหมดแล้ว.
ที่ใจกลางหน้าผากของเขานั้น,กลุ่มก้อนเปลวเพลิง,ที่ค่อยๆขยายใหญ่มากยิ่งขึ้นกว่าเดิม.
เทียนหลิงเอ๋อที่ถูกถอนพิษก็หลับไปด้วยความเหนื่อยล้า,ดูเหมือนว่าผลของหมอกหงหลวนนั้นจะมีไม่น้อย,เมื่อถูกดูดซับพิษออกไปหมดนางถึงหลับในทันที,จงซานได้ฝืนยิ้มออกมา,อีกครั้งแล้วที่ต้องดูดซับพิษหงหลวนเทียนออกจากร่างของนาง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น