Miracle Throne Chapter 297 Prince
นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 297 หวังจื่อ
บทที่ 297 หวังจื่อ
ตงฟางเห่าเหรียนนั้นเป็นหวังจื่อของตระกูลตงฟางเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองเป็นอย่างมาก,นับตั้งแต่ยังเด็กนั้นนับว่าเป็นคนที่เก่งกาจและมีชะตาที่โดดเด่นมาโดยตลอด,หากเปรียบเทียบกับฉู่ซิงเหอแห่งรัฐกลางแล้วไม่ได้ด้อยไปแม้แต่นิดเดียว,ทว่าด้วยตระกูลตงฟางที่เป็นตระกูลที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน,ทำให้ตงฟางเห่าเหรียนมีทรัพยากรในการฝึกฝนอย่างไม่จำกัด.
ตงฟางเห่าเหรียนที่มีอายุมากกว่าฉู่ซิงเหอหลายปี,และมีทรัพยากรให้ใช้มากมายยิ่งกว่าฉู่ซิงเหอทำให้พลังฝึกตนของเขาในตอนนี้ก้าวไปถึงระดับปลุกดวงจิตระดับ
9 เรียบร้อยแล้ว!
ด้วยอายุที่ยังเยาว์,ความแข็งแกร่งขนาดนี้,เหล่าอาวุโส
นับไม่ถ้วนคงต้องได้รับความอับอายไปตามๆกัน,และยังมีตระกูลตงฟางอยู่เบื้อหลังอีก,เกรงว่าเมื่อเติบโตไปในภายภาคหน้าคงมีอนาคตที่ยากจะอธิบายได้,จะสามารถก้าวผ่านไปยังเขตแดนภูติที่แท้จริงได้อย่างแน่นอน,จะกลายเป็นเสาหลักที่ยิ่งใหญ่ของตระกูลตงฟางอย่างไม่ต้องสงสัย!
ตงฟางเห่าเหรียนนั้นไม่เพียงแต่มีพรสวรรค์ที่สูงส่ง,ซ้ำในเมืองหลวงนั้นต่างก็ได้ยินซื่อเสียงเป็นคนคลั่งในการต่อสู้เป็นอย่างมาก!
"ข้ามีนามว่าฉู่เทียน."
แน่นอนว่าฉู่เทียนนั้นไม่ทราบสถานะของฝ่ายตรงข้าม!
เมิ่งชิงอู๋ที่ตะหนักได้ว่าคนผู้นี้คือหวังจื่อ,เกรงว่าฉู่เทียนจะไปกล่าวอะไรไม่ควรทำให้ฝ่ายตรงข้ามต้องโกรธเกรี้ยว,ทันใดนั้นนางก็เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที"ข้าและคนอื่นๆนั้นไม่รู้ว่าหวังจื่อจะมาเยี่ยมเยือนในเวลาเช่นนี้,พวกเราไม่ได้ทำการต้อนรับ,หวังว่าท่านจะไม่ตำหนิ,ขอเชิญท่านด้านนี้เลย."
"เจ้าไม่มีสิทธิที่จะพูดคุยกับข้า."ตงฟางเห่าเหรียนกล่าวดุเมิ่งชิงอู๋ด้วยท่าทางเย็นชา,ดวงตาที่คมกริบราวกับเหยี่ยวจับจ้องมองมายังฉู่เทียน"ข้าไม่เข้าใจเลยจริงๆ,ฉู่ซิงเหอพ่ายแพ้คนเช่นเจ้าได้อย่างไร?"
คิ้วที่คมเข้มของเมิ่งชิงอู๋ที่ขมวดเข้าหากันไปมาเผยท่าทางอักอ่วนใจ.
นางที่เคยติดต่อกับผู้คนมากมาย,ทั้งคนที่ไร้เหตุผลและจองหอง,มีคนมากมายที่มีนิสัยแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง,แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่เคยเห็นคนเช่นนี้มาก่อนเลย,คนผู้นี้ไม่ได้ต้องตากับรูปลักษณ์ของนางเลยแม้แต่น้อย.
ตงฟางเห่าเหรียนที่ไม่ได้สนใจเมิ่งชิงอู๋เลยแม้แต่น้อย,จนทำให้นางถึงกับยืนนิ่งกลายเป็นตัวโง่งม,นางไม่สามารถดึงดูดอะไรเขาได้สักนิดเลยอย่างงั้นรึ?
ตงฟางเห่าเหรียนกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล"ในเมื่อเจ้าสามารถล้มฉู่ซิงเหอได้,นั่นก็อธิบายได้ว่าเจ้านั้นไม่ธรรมดามีพรสวรรค์ที่หายาก,ทำไมถึงได้กระทำการอันไร้ประโยชน์เช่นนี้,นับว่าไม่คุ้มค่ากับพรสวรรค์ของเจ้าเลย,เรื่องที่เจ้าทำทั้งหมดนี้มันไม่มีความหมายอะไรเลย!"
บัดซบ.
หาเรื่องกันหรืออย่างไร!
ฉู่เทียนรู้สึกไม่ชอบหน้าหวังจื่อไม่น้อยเลย,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าใบหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยความเหยียดหยันฉู่เทียน.
ตงฟางเห่าเหรียนนั้นรู้ดีถึงความสามารถของฉู่ซิงเหอ,เขาคิดว่าฉู่ซิงเหอไม่ได้อ่อนแอและมีพรสวรรค์ที่หายาก,ทว่าเปรียบกันแล้วเขาแข็งแกร่งกว่า,เนื่องจากมีตระกูลที่ทรงพลังกว่า,ดังนั้นพลังฝึกตนจึงก้าวไปได้ไกลกว่าฉู่ซิงเหอ,หากว่าฉู่ซิงเหอเดินทางมายังตำหนักจักรพรรดิในวันข้างหน้า,แน่นอนว่าเขาจะต้องมีความสามารถที่มากมาย,และก้าวมาแข็งขันกับเขาได้ในเวลาอันรวดเร็ว!
ซึ่งเรื่องนี้เองทำให้ตงฟางเห่าเหรียนนั้นมีความคาดหวังไม่น้อย!
นอกจากหวังเทียนหลางของตระกูลหวัง,ตงฟางเห่าเหรียนก็ยังไม่สามารถหาใครที่คู่ควรกับฝีมือของเขาในรุ่นเดียวกันนี้ได้เลย,ใครจะรู้ล่ะว่าฉู่ซิงเหอกลับไปพ่ายแพ้คนในตระกูลเดียวกันไปซะก่อน,ยังไม่ทันได้เติบโตเลย,ทำให้เขาไม่สามารถหาคู่มือที่คู่ควรได้เลย,เรื่องเช่นนี้จะทำให้ตงฟางเห่าเหรียนหดหู่ได้อย่างไร?
และนิสัยของฉู่เทียน,ตงฟางเห่าเหรียนไม่ชอบใจเลยแม้แต่น้อย.
เห็นได้อย่างชัดเจนว่าชายผู้นี้มีพรสวรรค์ที่น่าพรั่นพรึง,ทว่ากับสร้างหอการค้าหาเงิน,ไม่ใช่พิสัยของผู้เชี่ยวชาญเลยแม้แต่น้อย,ราวกับว่านี้เป็นนิสัยของพ่อค้าที่สนใจแต่เรื่องเงินๆทองๆ.
"ข้าต้องบอกหวังจื่อ."ฉู่เทียนที่รู้สึกประหลาดใจ"ท่านกับข้าไม่เคยมีเรื่องบาดหมางใจมาก่อน,ทำไมท่านต้องมาหาเรื่องข้าด้วยล่ะ?"
"ข้าหาเรื่องเจ้าเหรอ,ข้าเพียงต้องการมาเตือนเจ้า,การจะเป็นผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่งนั้นจะต้องมีเป้าหมายหลักเพียงอย่างเดียว,แต่ว่าเจ้านั้นกับทำอะไรมากมายที่ขัดขวางการฝึก,ข้าขอเตือนเจ้าว่าอย่าได้กระทำการอะไรที่ไร้ประโยชน์,สิ่งที่จะเป็นตัวขัดขวางพรสวรรค์ของตัวเอง."
"ต้าหวังจื่อ,ท่านคงจะไม่รู้ว่าการใช้ชีวิตในโลกนี้มันยากเพียงใด!"ฉู่เทียนแค่นเสียง"ข้าต้องการจะรู้ว่านับตั้งแต่ท่านฝึกฝนจวบจนถึงตอนนี้,ท่านได้ใช้ยาทิพย์ที่ได้จากตระกูลตงฟางไปเท่าไหร่แล้ว,มีทรัพยากรมากมายเท่าไหร่ที่ถูกใช้ไป?"
ตงฟางเห่าเหรียนยังคงเฉยเมย"เจ้าถามเพื่ออะไร!"
"ท่านคิดว่าทุกๆคนใช้ชีวิตอยู่ในตระกูลราชวงศ์ทุกคนอย่างงั้นรึ?
สามารถที่จะซื้อยาทิพย์โดยไม่ใช้เงินอย่างงั้นรึ?สามารถซื้อทรัพยากรในการฝึกฝนได้โดยไม่มีเงินรึอย่างไร?
ซื้อวิชาฝึกฝนโดยไม่มีเงินได้รึ?
คิดว่าตระกูลของทุกคนนั้นมีทุกอย่างให้พร้อมแล้วเหรอ,ท่านคิดว่าทุกคนจะมีเหล่าผู้อาวุโสมากมายคอยปกป้องเหมือนท่านรึอย่างไร?
ดอกไม้ในเรือนกระจกที่เติบโตขึ้นมา,มีคุณสมบัติใดที่จะยโสโอหังต่อต้นหญ้าในทุ่งร้างที่กระเสือกกระสนเติบโตขึ้นมาได้กัน?"
ใบหน้าของตงฟางเห่าเหรียนถึงกับเปลี่ยนสี.
นี่นับว่าเป็นคนแรกที่มีคนบอกว่าเขาเป็นดอกไม้ในเรือนกระจก.
ตงฟางเห่าเหรียนแค่นเสียง"เจ้าคิดว่าข้านั้นด้อยกว่าเจ้าอย่างงั้นรึ?"
ฉู่เทียนยักไหล่,"ข้าไม่ได้บอกเช่นนั้นหากว่าหวังจื่อคิด,เช่นนั้นมันก็คงถูกต้อง."
เมิ่งชิงอู๋ที่รู้สึกหัวใจเต้นโครมคราม.
ไม่ได้การแล้ว,หวังจื่อคนนี้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเป็นพวกสมองกล้าม,ตอนนี้เขาถูกฉู่เทียนยุแหย่ต้องโกรธเกรี้ยวอย่างแน่นอน.
"ดี,ยอดเยี่ยม,ชื่อเสียงของตระกูลตงฟางนั้นไม่สามารถที่จะดูถูกได้."สายตาของตงฟางเห่าเหรียนที่เผยท่าทางโกรธเกรี้ยว"ในเมื่อพูดเช่นนี้ออกมา,เจ้าควรจะรู้อยู่แล้วว่าจะได้รับผลเช่นไร!"
"ที่นี่คือสำนักงานใหญ่หอการค้าปาฏิหาริย์!"เมิ่งชิงอู่ที่กล่าวออกไปในทันที"ไม่คิดเลยว่าหวังจื่อคิดจะใช้กำลังรังแกคนอ่อนแอกว่าอย่างงั้นรึ?"
"ไม่,ทว่าจะเป็นการต่อสู้กันอย่างยุติธรรม."ตงฟางเห่าเหรียนที่กล่าวออกมาอย่างเย็นชา"ข้าจะปิดกั้นพลังฝึกตนของข้าให้มีระดับเดียวกันเพื่อต่อกรกับพวกเจ้า,ข้าต้องการที่จะเห็นต้นหญ้าที่กระเสือกกระสนขึ้นมานั้นจะทนทานเพียงใด!แน่นอน,เจ้าสามารถที่จะเลือกไม่สู้ได้,ข้าจะไม่ฝืนใจพวกขี้ขลาดหรอกนะ!"
"ใครกล้าท้าทางเจ้านายของพวกเรา!"
ฉู่เทียนยังไม่เปิดปากด้วยซ้ำ,เสียงที่แสบแก้วหูก็ดังผ่านมาแต่ไกล.
ร่างสองร่างที่พุ่งตรงมาอย่างรวดเร็ว,ไม่ใช่ใครที่ใหนเป็นเมิ่งหยิงหยิงและหนานกงหยุนนั่นเอง,หนานกงหยุนที่ถือค้อนยักษ์กวัดแกว่งไปมา,ใบหน้าที่ดูจริงจังเป็นอย่างมาก.
"เจ้าต้องการท้าท้ายเจ้านายของเรา,จะต้องล้มข้าซะก่อน!"
"เจ้าคือหนานกงหยุนอย่างงั้นรึ?"ตงฟางเห่าเหรียนจ้องมองเลยผ่านฉู่เทียนออกไป,ดูเหมือนจะดูตื่นเต้นไม่น้อย"ข้าได้ยินมาว่าเจ้ามีความสามารถที่แท้จริง,หวังว่าจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง!"
หนานกงหยุนที่จ้องมองไปยังฉู่เทียน,ที่พยักหน้าให้.
"ต้องการลิ้มลองความร้ายกาจของขุ่นป้าเหรอ!"หนานกงหยุนที่กระโดดออกไปอย่างรุนแรง,เท้าของนางที่ก้าวไปด้านหน้า,ถึงกับทำให้พื้นสะเทือนบุบยุบลงด้วยพลังถีบในการเพิ่มความเร็ว"รับค้อนข้องข้าไปซะ!"
姑奶奶 ความหมายคือ (gū nǎi nǎi )เป็นคำที่บุคคลในครอบครัวของแม่เรียกลูกสาวที่แต่งงานออกไปแล้ว
นับเป็นแรงระเบิดที่รวดเร็ว!
มีพลังทำลายมากมายทีเดียว!
ตงฟางเหาเหรียนที่ปิดกั้นพลังฝึกตนให้มีระดับเดียวกัน,ด้วยสถานการณ์เช่นนี้เขาไม่กล้าประมาทเลยแม้แต่น้อย,เขาได้ปล่อยปราณสีม่วงคุ้มกันแขนทั้งสองข้างของเขาเอาไว้.
คลืนนนน!
ค้อนยักษ์ของหนานกงหยุนที่ฟาดลงมาอย่างรุนแรง.
ปราณสีม่วงที่รวมตัวกันป้องกันค้อนยักษ์,สามารถที่จะปิดกั้นพลังที่ทะลวงลงมาได้ทั้งหมด,พร้อมกับคลุมไปยังค้อนของหนานกงหยุนในทันที,พลังระเบิดหลอมรวมกับปราณม่วงของเขาหล่นกระจายลงพื้น.
แรงกระแทกของค้อน!
สะท้อนกลับเสียงดังสนั่น.
ค้อนที่สั่นไหวอย่างรุนแรงถูกดีดกับออกไปกระแทกลงไปยังพื้นเสียงดังสนั่นกระแทกหนานกงหยุนถอยออกมาหลายก้าว.
แรงกระแทกกลับมาทำให้หนานกงหยุนเสียสมดุลด้วยแรงกระแทกเช่นกัน,ทว่าหนานกงหยุนที่มีกายานิรันดร์จึงไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร.
ใบหน้าของตงฟางเหาเหรียนนั้นยังคงสงบ.
ชื่อเสียงของหนานกงหยุนในตำหนักจักรพรรดินั้นไม่ได้ชัดเจนนัก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีความแข็งแกร่งเพียงเท่านี้รึ?
แม้ว่าตงฟางเห่าเหรียนจะปิดกั้นพลังฝึกตนเอาไว้,ทว่าตงฟางเห่าเหรียนก็มั่นใจว่าในระดับเดียวกันยากที่จะมีคนต่อกรกับได้,ถึงแม้ว่าคู่ต่อสู้จะมีระดับสูงกว่า,ยังไม่สามารถชนะเขาได้อย่างแน่นอน,หนากงหยุนที่มีสถานะต่ำเป็นอย่างมากในตระกูลหนานกง,วิชา
เพลิงผลาญสวรรค์
ที่ฝึกจึงมีระดับต่ำ,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตงฟางเห่าเหรียน,เขาที่มีสถานะสูงได้ฝึกวิชาลับปราณเมฆา
และได้ไปถึงระดับสมบูรณ์ขั้นสุดเรียบร้อยแล้ว.
พลังเท่ากันอย่างงั้นรึ?
平分秋色Píngfēnqiūsè
ได้รับเสมอกันทั้งสองฝ่าย ได้ไปคนละครึ่ง
แม้ว่าพลังของตงฟางเห่าเหรียนจะทรงพลังทีเดียว,ทว่าด้วยพลังป้องกันที่ลึกลับ,ดังนั้นจึงทำให้นางไม่ได้รับบาดเจ็บ.
"พลังที่เจ้ามี,"ตงฟางเห่าเหรียนที่ยังคงยืนอยู่อย่างสุขุมกล่าวออกมาอย่างใจเย็น"มันยังดูดาดๆเท่านั้น!"
หนานกงหยุนที่โกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที,ก่อนที่จะกวัดแกว่งค้อนไปมาอย่างบ้าคลั่ง,ตงฟางเห่าเหรียนที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว,สร้างปราณสีม่วงขึ้นมาเพื่อต้านค้อนยักษ์เป็นหอกยาวเล่มหนึ่ง,ที่กำลังเคลื่อนไหวไปมาราวกับอสรพิษที่พุ่งออกไปราวกับจะฉกไปยังฝ่ายตรงข้าม.
"มีอะไรก็แสดงออกมา."
ค้อนยักษ์ของหนานกงหยุนที่ลุกโชติช่วงตอนนี้ได้เปลี่ยนเปลวเพลิงเป็นสีทองพร้อมกับคำรามลั่น,รุนแรงกว่าเมื่อก่อนเป็นอย่างมาก,แทบจะทันทีที่หนานกงหยุนเคลื่อนไหว,เปลวเพลิงที่เปลี่ยนเป็นรูปร่างของหงเพลิงไปในทันที.
"จงดูหงเพลิงสยายปีกของข้าซะ!"
พลังของหนานกงหยุนที่ปลดปล่อยออกมานั้น,เป็นหงเพลิงที่มีเปลวไฟสีทอง,กำลังล่วงหล่นลงมาราวกับอุกกาบาต.
นี่คือเปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์,ซึ่งหนานกงหยุนรับรู้มาจากวิชา
<ศาสตร์เทพแห่งนิพพาน>!
ตงฟางเห่าเหรียนที่ตระหนักได้ดีว่าเพลิงสีทองนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,ไม่สามารถที่จะต้านทานได้โดยง่าย,หอกยาวของเขาที่ถูกกระแทกปัดออกมา,ก่อนที่เขาจะตวัดกลับคืนพร้อมกับถอยหลังออกมาด้วยความรวดเร็ว.
"ร้อยวิหกสุริยันต์!"
หงส์เพลิงสีทองที่พุ่งเข้ามาทุกทิศทุกทางกลายเป็นวิหกหลายร้อยตัว,เขาจู่โจมร่างของตงฟางเห่าเหรียนในทันที.
"ภูติวิญญาณตงเห่า!"
หอกยาวของตงฟางเห่าเหรียน,พุ่งออกจากมือของเขาก่อนที่จะลอยอยู่กลางอากาศกลายเป็นเมฆสีม่วงขนาดใหญ่,พร้อมกับป้องกันวิหกสีทองในทันที,ท้ายที่สุดในเวลานี้
ตอนนี้พลังที่พลุ่งพล่านถูกผลักออกมาจากเมฆสีม่วง,ค้อนขนาดยักษ์ของนางที่กวัดแกว่งสูงขึ้น,พร้อมกับปลดปล่อยพลังเปลวเพลิงออกมาไม่หยด,ก่อนที่จะควบรวมกลายเป็นรูปร่าง.
紫云 Zǐ yún เมฆม่วง
เพียงชั่วระยะเวลาหนึ่ง.
เปลวเพลิงของหนานกงหยุนที่ควบรวมกลายเป็นค้อนขนาดใหญ่!
"ขุนแม่ไม่เชื่อว่าจะไม่สามารถทุบตีเจ้าได้!"
หนานกงหยุนที่เตรียมตัวเขาจู่โจม,ฉู่เทียนที่พบเข้ากับอะไรบางอย่าง"พอแค่นั้นล่ะ!"
ทั่วทั้งร่างของตงฟางเห่าเหรียนนั้นปลดปล่อยประกายแสงสีม่วงออกมาทันที,ปกคลุมร่างกายของเขาจากบนลงล่าง,ควบรวมเป็นชั้นเหมือนชุดเกราะหนาหนึ่งชุน,แทบจะในทันที,ตงฟางเห่าเหรียนก็ปลดปล่อยพลังวิญญาณที่รุนแรงออกมา,ที่ด้านซ้ายนั้นเป็นโล่ขนาดใหญ่,ที่ด้านขวาเป็นกระบี่เล่มหนึ่ง.
ภูติวิญญาณของตระกูลตงฟางคืออะไรกัน?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์พลังวิญญาณได้!
เมื่อค้อนยักษ์ถูกฟาดออกไป,กระแทกไปยังโล่ขนาดใหญ่,พลังของค้อนที่กระแทกโล่ก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ,และพลังงานทั้งหมดกระดอนกับมายังร่างของหนานกงหยุน,เป็นพลังรุนแรงกระแทกร่างของนางถึงกับลอยออกไป,ทันใดนั้นตงฟางเหาเหรียนก็ยิงกระบี่บินออกไป,กระแทกร่างของขณะที่หนานกงหยุนลอยอยู่บนอากาศ.
"ไม่ได้การแล้ว!"
ใบหน้าของเมิ่งหยิงหยิงและเมิ่งชิงอู๋ถึงกับเปลี่ยนเป็นขาวซีดเร่งรีบที่จะเข้าไปช่วย.
ท้ายที่สุด,ทั่วร่างของหนานกงหยุนที่ถูกปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิงสีทอง,ราวกับหงส์เพลิงที่กำลังสยายปีกร่อนไปบนพื้น,ร่างกายของนางที่ส่องสว่างโชติช่วงด้วยเปลวเพลิง
ลุกไหม้อย่างรุนแรง,บาดแผลที่นางถูกปราณกระบี่นั้นค่อยๆถูกเผาไหม้ก่อนที่จะบาดแผลดังกล่าวจะค่อยๆลดขนาดลงจนหายไปในที่สุด.
เป็นเรื่องที่แปลกประหลาด,บาดแผลของนางสามารถที่จะหายไปในทันที!
ตงฟางเห่าเหรียนที่ตื่นตะลึงไม่น้อย,มีวิชาบำเพ็ญใด,ที่ร้ายกาจขนาดนี้เลยรึ?
"ไม่เห็นจะมีผลอะไรเลย!"
"เข้ามา!"
หนานกงหยุนที่ขมวดคิ้วแน่น,พลังวิญญาณของนางใช้ไปมากเลยทีเดียว,
<ศาสตร์เทพแห่งนิพพาน>นั้นไม่เพียงแต่ใช้ต่อสู้ได้,ทว่ายังสามารถช่วยรักษาอาการบาดเจ็บของตัวเองได้ด้วย,แต่ก็กินพลังวิญญาณไปไม่น้อยทีเดียว.
"เอาล่ะ,หนานกง,เจ้าถอยออกมา."
ฉู่เทียนที่เดินตรงเข้ามา,"จากนี้,ข้าจะเป็นเพื่อนเล่นให้กับท่านเอง."
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne
#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย
สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP (สถานปัจจุบัน แปลจบ 658 แล้ว)==> Click
-เว็ปฟรี วันละหนึ่งตอน
-กรุ๊ป vip ลงครบทุกลุ่มแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น