Miracle Throne Chapter 290 Yingying was angry

Miracle Throne Chapter 290 Yingying was angry

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 290 ความโกรธของหยิงหยิง

บทที่ 290 ความโกรธของหยิงหยิง

งานวันเกิดของท่านหญิงในวันนี้ถูกทำลายย่อยยับ,แน่นอนว่าไม่สามารถจัดต่อไปได้,หลังจากที่เมิ่งชิงอู๋ได้ทำการส่งแขกเหรื่อกลับ,ภายในห้องส่วนตัวใบหน้าที่งดงามก็เริ่มตำหนิฉู่เทียน"เจ้าได้สร้างเรื่องใหญ่โตขึ้นแล้วรู้ใหม?"

"ท่านหญิงก็รู้ว่าข้าไม่มีทางเลือก,นั่นก็ไม่ใช่เพราะว่าท่านหรอกเหรอ?"ฉู่เทียนยังคงกล่าวออกมาอย่างอหังการ."เจ้าเวรนั้นบังอาจรังแกน้องสาวของท่าน,ไม่ว่ามันจะเป็นใคร,ข้าก็จะไม่ทน!ถึงมันจะเป็นบุตรชายของราชาหนานเซี่ย,หากว่ากล้าทำเช่นนั้นข้าก็จะทุบมันเช่นกัน!"

ใจหนึ่งของเมิ่งชิงอู๋เองก็รู้สึกอบอุ่นเช่นกัน.

ไม่ต้องสงสัยในนิสัยของฉู่เทียน,หากคนรอบข้างไม่ได้รับความเป็นธรรม,เขาจะออกหน้าในทุกครั้ง.

ฉู่เทียนที่เห็นท่าทางที่ซับซ้อนจริงจังของท่านหญิง"มีปัญหาอะไร?เบื้องหลังของคนสกุลหวังยิ่งใหญ่กว่าสามตระกูลหลักอย่างงั้นรึ?"

เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!

ในอาณาจักรหนานเซี่ยแห่งนี้สามตระกูลหลักคือคนที่มีอิทธิพลสูงที่สุด.

แม้ว่าฉู่เทียนจะไม่รู้เรื่องดังกล่าว,ซึ่งแท้จริงแล้วอาจจะไม่สามารถเอาไปเปรียบกับสามตระกูลหลักได้ทว่าก็นับว่าเป็นเรื่องใหญ่,ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่ฉู่เทียนจะไม่ได้ยินมา.

"แน่นอนว่าตระกูลหวังไม่สามารถเทียบได้กับสามตระกูลหลักได้,ทว่าสถานะของตระกูลหวังเองก็นับว่าพิเศษ."เมิ่งชิงอู๋ที่กล่าวแล้วหยุด,ก่อนที่จะถามฉู่เทียนไปอีกครั้ง"เจ้าเคยได้ยินตระกูลราชวงศ์อาณาจักรต้าเซี่ยหรือไม่?"

ตระกูลราชวงศ์ต้าเซี่ย?

อย่างไร!

เมิ่งชิงอู๋ที่รู้สึกราวกับว่าฉู่เทียนไม่เคยได้ยิน"ตระกูลราชวงศ์ของอาณาจักรต้าเซี่ยเมื่อครั้งก่อน,ซึ่งพวกเขาถูกราชาแห่งเขี้ยวไล่สังหารทั้งหมดและยึดพระราชวังต้าเซี่ยไป,เหล่าเชื้อสายของตระกูลราชวงศ์ของต้าเซี่ยที่ถูกไล่ล่าไปจนทั่ว,ทำให้เหล่าเชื้อสายของตระกูลหลักของตระกูลราชวงศ์หลายคนได้ตายไปเกือบ,ดังนั้นตระกูลตงฟางจึงได้กลายเป็นตระกูลราชวงศ์ใหม่นั่นเอง."

ฉู่เทียนที่สงสัย."แล้วมันมีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลหวังอย่างไรกัน?"

"แน่นอนว่ามีความเกี่ยวข้องกัน."เมิ่งชิงอู๋ที่กล่าวอย่างจริงจัง"ในอดีตนั้นเหล่าลูกหลานของตระกูลราชวงศ์ต้าเซี่ยนั้นไม่ได้ถูกไล่ล่าสังหารตายไปทุกคน,ยกตัวอย่างตระกูลสาขาที่ถูกส่งออกไปประจำการในที่ห่างไกล,หลังจากที่ตระกูลตงฟางที่กลายเป็นผู้นำของสามตระกูลหลักได้ขับไล่เผ่าเฉวียนหยงแบ่งแยกดินแดนออกมาได้,เหล่าลูกหลานของตระกูลราชวงศ์มากมายจึงได้ย้ายกลับมาใช้ชีวิตในตำหนักจักรพรรดิอีกครั้ง,อย่างไรก็ตามด้วยเป็นตระกูลสาขาจึงไม่มีคุณสมบัติที่จะนั่งบัลลังก์,นอกจากนี้เหล่าอาวุโสของตระกูลราชวงศ์เหล่านั้นยังไม่ได้แข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อน,เมื่อราชาองค์แรกขึ้นปกครองอาณาจักรหนานเซี่ย,เพื่อที่จะไม่ให้สกุลราชวงศ์แทรกซ้อนจนก่อให้เกิดความวุ่นวาย,ราชาหนานเซี่ยจึงได้ให้ละทิ้งชื่อตระกูล,และเปลี่ยนสกุลใหม่ว่า,หวัง,ตอนนี้เจ้าเข้าใจแล้วหรือยัง?"

ตระกูลหวังมีจุดกำเนิดเช่นนี้นั่นเอง?

คาดไม่ถึงเลยว่าคนเหล่านี้จะเป็นลูกหลานของราชวงศ์เก่า!

แต่ถึงกระนั้นเป็นตระกูลราชวงศ์เก่า,แล้วมันอย่างไรล่ะ?

ในดินแดนแห่งนี้จำเป็นต้องรับฟังในคนที่มีอำนาจ,แน่นอนว่าจึงมีเพียงตระกูลราชวงศ์เท่านั้นที่ยืนอยู่เหนือตรงนั้น,ตระกูลหนานกง,ตระกูลตงฟางและตระตระกูลซ่างกวนมีอำนาจในสิ่งดังกล่าว,ส่วนตระกูลหวังนั้นไม่ได้มีสิทธิที่จะทำเช่นนั้น.

ภายใต้อำนาจของราชาหนานเซี่ยคือเหตุผลสูงสุด.

เมิ่งชิงอู๋ที่กล่าวออกมา"นับตั้งแต่เริ่มราชวงศ์หนานเซี่ยตระกูลแรก,ตระกูลหวังก็ได้ก่อตั้งขึ้นมา,พวกเขาเองมีโหวเยว์ถึงสองคน,ดังนั้นอิทธิพลของตระกูลหวังจึงเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว,ทว่าในเวลานี้นั้น,พวกเขาก็มีโหวเยว์ถึงสามคนเมื่อเร็วๆนี้อีกด้วย."

"แล้วมันหมายความว่าอย่างไร?"

"ถึงพวกเขาจะไม่ได้เป็นเฟิงจวินอย่างเป็นทางการ,ทว่าด้วยความแข็งแกร่งของกองกำลังของเขาแล้ว,เทียบเท่ากับเฟิงจวินในเวลานี้เลยทีเดียว,และภายในตระกูลหวังยังมีกงซือหวังเทียนหลงที่เพิ่งจะมีอายุ 30 ปี,ก็มีพลังฝึกตนปลุกดวงจิตระดับ 9 แล้ว,อีกเพียงนิดเดียวก็จะเทียบเท่ากับโหวเยว์ทั้งแปดแล้ว."

ความสามารถของพวกเขานับว่าร้ายกาจเป็นอย่างมาก.

พรสวรรค์ของหวังเทียนหลงนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าฉู่เซิงเหอเลย.

"สิบปีก่อน,กองกำลังหลีเหยี่ยนของตระกูลหนานกงที่ถูกทำลายไป,ก็มีกองกำลังมังกรสงครามที่ขึ้นมาแทนที,หลังจากสิบปีมานี้,กองกำลังมังกรสงครามนับว่าเป็นกองกำลังระดับสูงของอาณาจักรหนานเซี่ยแห่งนี้เลย,พวกเขานับว่าเป็นกองกำลังที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมากแน่นอนว่าหวังเทียนหลงเองก็คือหนึ่งในผู้นำของกองกำลังที่มีชื่อเสียงที่สุดในเวลานี้."

"เจ้าว่าอะไรนะ?กองกำลังมังกรสงคราม!"ฉู่เทียนราวกับว่าคิดว่าคิดอะไรอยู่,ไม่ใช่ว่านี่คือโอกาสหรอกรึ,"งั้นขุนพลมังกรบินหวังถูเกี่ยวอะไรกันกับเขา?"

"เจ้ารู้จักขุนพลหวังถูกด้วยอย่างงั้นรึ?"เมิ่งชิงอู๋ที่ประหลาดใจเล็กน้อย,ทว่าก็ไม่ได้คิดอะไร,"จอมพลหวังถูกนั้นเป็นรองแม่ทัพของกองกำลังมังกรสงคราม,เป็นลุงของหวังเทียนหลง."

ดีมาก!

ศัตรูในทางแคบ.

โลกใบนี้มันช่างคับแคบจริงๆ.

ถึงคราวนี้ฉู่เทียนไม่ทุบตีหวังเหยี่ยน,หอการค้าปาฏิหาริย์ก็ยากที่จะหลีกพ้นความสงบสุขเช่นเดียวกัน.

ขุนพลหวังถูคงต้องการที่จะสังหารฉู่เทียนอย่างแน่นอน,ฉู่เทียนที่ได้ทำการยกเค้าวิหารโลหิตสีชาดไปซึ่งแน่นอนว่าเรื่องนี้คงจะปิดไม่มิดไปตลอด,คิดว่าแม่ทัพหวังถูจะไม่หาทางคิดบัญชีกับเขางั้นรึ?

เอาล่ะ,เอาล่ะ.

ตระกูลหวังแข็งแกร่งและมีอิทธิพลแล้วอย่างไรล่ะ?

ต้ากงซือของตระกูลหวังเป็นโหวเยว์อายุน้อยในประวัติศาสตร์แล้วอย่างไรล่ะ?

"ข้าฉู่เทียนสร้างศัตรูไว้มากมายนับไม่ถ้วน,จะมากขึ้นหรือน้อยลงก็ไม่ต่างกัน,หากพวกเขาต้องการแก้แค้น,ก็มาได้ตามสบาย"ฉู่เทียนกล่าวออกมา,ทันใดนั้นก็เปลี่ยนโทนเสียง"ในทางกลับกัน,โหวเยว์อายุที่น้อยที่สุดของอาณาจักรหนานเซี่ยจะเป็นที่สนใจต่อท่านหญิงในอนาคตเช่นนั้นท่านหญิงถึงได้ใส่ใจงั้นเรอะ."

เมิ่งชิงอู๋ที่ชำเลืองมองไปตาขุ่นตาเขียว"เจ้า,หากว่ากล่าวเช่นนี้อีกล่ะก็,ข้าโกรธเจ้าอย่างแน่นอน."

เพ่ย,แค่ถามออกไปตรงๆ.

เพียงแค่นี้จำต้องโกรธด้วยรึอย่างไร!

ฉู่เทียนเร่งรีบเปลี่ยนหัวข้อในทันที"แล้วหยิงหยิงล่ะ?นางมักจะเกาะติดข้าเป็นประจำ,นี่ข้ามาถึงตำหนักจักรพรรดิแล้ว,ยังไม่ได้พูดกับนางซักคำแล้วนางไปใหนแล้วล่ะ,ไม่เข้าใจนางเลยจริงๆ!"

"นางโกรธเจ้าอย่างไงล่ะ!"

"เพ่ย,มาโกรธข้าเรื่องอันใด,ข้าไม่ได้ไปยุแหย่นางตรงใหนซะหน่อย!"

"เจ้าลืมที่ได้สัญญากับหยิงหยิงก่อนที่จะมายังรัฐกลางอย่างงั้นรึ?"

"ข้ากล่าวอะไรล่ะ?"

"เลว,คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะลืมจริงๆ?เจ้าบอกว่าหลังจากได้รับราชโองการแล้วเจ้าจะรีบตามมาในทันที,เจ้าไม่รู้เหรอว่าหลังจากที่ราชาได้ส่งราชโองการออกไปนั้น,หยิงหยิงมีความสุขขนาดใหน? ทุกๆวันนางได้สอบถามข่าวของเจ้าตลอดเวลา,เฝ้ารอคอยต้อนรับเจ้าตลอดเวลา,ท้ายที่สุด?เจ้าใช้เวลาครึ่งเดือนก็ยังมาไม่ถึง"เมิ่งชิงอู๋ชำเลืองมองค้อนออกไป"เจ้าคิดว่าหยิงหยิงจะไม่โกรธอย่างงั้นรึ?"

ฉู่เทียนที่ตบหน้าผากตัวเองอย่างแรง,บัดซบลืมสนิทเลย"ข้าได้พบเข้ากับสถานการณ์ฉุกเฉินกลางทาง,เรื่องนี้ข้าไม่ได้ตั้งใจแน่นอน!"

เมิ่งชิงอู๋ที่แสดงท่าทางขึงขังจริงจัง"เจ้าที่เห็นนางกับไม่มีอธิบายอะไรเลย,เจ้าคิดว่าหยิงหยิงจะคิดอย่างไร?นางเป็นคนที่ละเอียดอ่อนและบริสุทธิ์,ซึ่งนั่นก็ทำให้นางคิดว่าเจ้าไม่สนใจนางเลย,หากนางไม่เสียใจก็แปลกแล้ว!"

"เอาล่ะ,เอาล่ะ,ข้าทำผิดไปแล้ว,ข้าจะไปขอโทษนางเองดีใหม?"ฉู่เทียนที่เดินออกไปก่อนที่จะหันหน้ามามอง"ท่านหญิง ข้าไปก่อน!"

เมิ่งชิงอู๋ที่เห็นหลังฉู่เทียนจากไปไวไว,ดวงตาที่ใสกระจ่างของนางเผยรอยยิ้มที่ซับซ้อน.

ชายคนนี้เป็นคนแบบใดกัน?ปรกติก็จะเป็นคนโมโหร้ายเอาแต่ใจ,มีความเชื่อมันในตัวเองอย่างร้ายกาจ,ไม่ใช่ว่าจะยอมรับอะไรง่าย,หากแต่ท่าทางในตอนนี้,กับแสดงท่าทางต้องการที่จะไปขอโทษสาวน้อยคนหนึ่ง,ช่างเป็นคนที่ขัดแย้งในตัวเองจริงๆ.

ฉู่เทียนที่เตรียมของขวัญมากมายเดินไปยังห้องของเมิ่งหยิงหยิง.

"หยิงหยิง?"

"หยิงหยิง,เจ้าอยู่ข้างในใช่ใหม?"

"แม่นางน้อยหยิงหยิง,เจ้าตอบข้าหน่อย."

"ข้ารู้ว่าเจ้าอยู่ด้านใน,หากว่าเจ้าไม่ตอบล่ะก็,ข้าจะเข้าไปแล้วนะ."

มีเสียงค๊อกแค๊กในห้องเล็กน้อย.

ในเมื่อนางไม่ปฏิเสธ,แสดงว่าเห็นด้วย.

ฉู่เทียนที่ผลักประตูเข้าไปด้านใน,เมิ่งหยิงหยิงที่นั่งอยู่บนโต๊ะตัวหนึ่ง,เปิดตำราเล่มหนึ่งตั้งใจอ่านหนังสือดังกล่าวไม่สนใจใคร"ข้ากำลังอ่านหนังสืออยู่,อย่ามารบกวนข้า!"

สาวน้อยคนนี้คงจะโกรธจริงๆ.

ฉู่เทียนที่เดินเข้าไปอยู่ใกล้ๆเมิ่งหยิงหยิงที่กระฟัดกระเฟียด"เจ้าอ่านหนังสืออยู่รึ?เจ้ารู้ว่าข้านั้นมีความรู้สึกซึ้ง,ข้าสามารถแนะนำเจ้าได้นะ."

"ใครต้องการคำแนะนำจากเจ้ากันล่ะ?"เมิ่งหยิงหยิงที่สะบัดหน้าเล็กๆของนางไปอีกด้าน"ข้าเรียนของข้าได้."

โอ้ว.

สาวน้อยผู้นี้ปากแข็งซะจริง!

ฉู่เทียนแสร้งเป็นไม่ได้ยิน"เจ้าโกรธข้าอย่างงั้นรึ?"

"รู้อยู่แก่ใจดี!"

[明知故问  míngzhīgùwèn  รู้อยู่แก่ใจ ยังแกล้งถาม / รู้แล้ว ยังแกล้งถาม/รู้อยู่แก่ใจ ยังจงใจถาม 
ความหมายคือ เป็นการถามคำถามที่คนถามเองเขาก็รู้คำตอบในเรื่องนั้นดีอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องมาถามอีกนั่นเองค่ะ]

"ในระหว่างที่ข้าเดินทางมานั้นข้าได้พบกับเหตุการณ์เร่งด่วน ข้าและหนานกงและเจี่ยปิงจึงได้ออกนอกเส้นทางไป,ดังนั้นจึงทำให้การเดินทางล่าช้า."ฉู่เทียนที่กำลังปลอบใจสาวน้อยที่บูดบึ้ง."เพื่อชดเชยความผิดของข้าในครั้งนี้,ข้าได้เตรียมของขวัญมาให้เจ้าด้วย,เพื่อมาขอโทษเจ้าในครั้งนี้."

เมิ่งหยิงหยิงที่ได้ยินคำพูดดังกล่าว,ใบหน้าของนางรู้สึกผ่อนคลายลงในทันที,ทว่ายังแสร้งทำเป็นกำลังคิดอยู่"ชิ,เจ้าคิดจะใช้สิ่งของขอโทษข้ายังงั้นเหรอ,ข้าไม่ใช่เด็กๆนะ."

"ข้าได้เตรียมศาสตราวิญญาณระดับดีเยี่ยมหลายชิ้น,เม็ดยาทิพย์จิตวิญญาณหลายสิบขวด..."ฉู่เทียนที่ได้กล่าวถึงสิ่งต่างๆออกมา,ทำให้เมิ่งหยิงหยิงตื่นตะลึงไปในทันที,มีสมบัติวิเศษมากมายขนาดนี้เลยเหรอ.

ได้โอกาสฉู่เทียนที่ถอนหายใจเข้ามาในทันที"บางทีเจ้าเองคงไม่รู้ว่าของขวัญที่ข้าเตรียมมานี้,ข้าได้พยายามอย่างยากลำบากเพื่อที่จะต่อสู้กับเจ้าปิศาจร้าย,จนทำให้ข้าได้รับบาดเจ็บหมดสติไปสามวันสามคืน,เกือบตกตายไปแล้ว!"

"?"เมิ่งหยิงหยิงที่หันหน้ามาอย่างรวดเร็ว"จริงๆรึ?เจ้าไม่ได้หลอกข้านะ!"

ฉู่เทียนที่แสดงท่าทางเจ็บปวด,พร้อมกับแสดงบาดแผลที่ยังไม่หายออกมาให้ดู"หากเจ้าไม่เชื่อถามหนานกงก็ได้,ข้าหมดสติสามวันสามคืนจริงๆ,จะเอาเรื่องเป็นตายมาล้อเล่นได้อย่างไร."

"เจ้าบาดเจ็บมาอย่างงั้นรึ?"เมิ่งหยิงหยิงที่เร่งรีบเข้าไป,หาร่องรอยอาการบาดเจ็บของฉู่เทียน" มันหาได้มีสิ่งใดสำคัญ?เจ้านี่ช่างโง่นัก,หอการค้าของพวกเรามีเงินมากมาย,มีสิ่งใดที่จะไม่สามารถซื้อได้กัน,เจ้าอย่าได้เอาชีวิตไปเสี่ยงอันตรายแบบนี้อีกนะ!"

สาวน้อยคนนี้ช่างไร้เดียงสาจริงๆ.

เรื่องก่อนหน้านี้นางได้ลืมไปหมดแล้ว.

ฉู่เทียนแสร้งแสดงท่าทางเสียสละอย่างมากออกมา."ไม่ใช่ว่าข้าทำเพื่อพวกเจ้าสองพี่น้องหรอกรึ?แม้ว่าหอการค้าปาฏิหาริย์จะร่ำรวย,ทว่าก็เพิ่งเติบโตขึ้นมาได้ไม่นานจึงไม่ได้มีทรัพยากรมากมายนัก,ดังนั้นข้าจึงต้องเสี่ยงอันตราย,เพื่อที่จะค้นหายาทิพย์เพื่อช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งให้พวกเจ้า,เจ้าเองก็รู้ว่าพวกเรามีศัตรูมากมาย,ตำหนักจักรพรรดินั้นไม่ปลอดภัยเลย."

鞠躬尽瘁 ความหมายคือ (jūgōngjìncuì)อุทิศตัวเองทั้งหมด

ในขณะนั้น.

ฉู่เทียนแสร้างแสดงความเสียใจเป็นอย่างมาก"ใครจะรู้ล่ะว่าข้าเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายรอดกลับมาได้,ซ้ำยังช่วยเจ้าทุบตีคนอันธพาลมารังแกเจ้า,แต่ท่านหญิงน้อยกลับไม่สนใจ,โกรธเกรี้ยวที่ข้าเดินทางมาล่าช้า,ข้ารู้สึกเสียใจจริงๆ."

九死一生（jiǔsǐyìshēng）หมายถึง คนที่ผ่าอันตรายที่เกือบเอาชีวิตไม่รอด

"ข้า,ก็ข้า..."ใบหน้าของหยิงๆที่แดงระเรื่อ,ทันใดนั้นก็รู้สึกผิด,ดวงตาทั้งสองข้างชุ่มไปด้วยน้ำ"เป็นข้าไม่ดีเอง,ข้าไม่ดีเอง,ไม่คิดว่าจะทำให้เจ้าเสียใจ?ข้าขอโทษเจ้าด้วย!"

"ตกลง,สาวงามต้องรู้จักยอมรับผิด,ข้าให้อภัยเจ้าเช่นกัน"ฉู่เทียนที่วางมือไว้บนไหล่ของเมิ่งหยิงหยิง"ถือว่าพวกเราหายกันก็แล้วกัน!"

เมิ่งหยิงหยิงพยักหนา,พร้อมกับกล่าวออกมา"หลังจากนี้,พวกเราต้องมีอันตรายแน่,สิ่งที่เกิดขึ้นนี้,พวกเราจะเป็นอย่างไร?"

กับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นทำให้นางรู้สึกผิดอยู่เหมือนกัน.

"วางใจ,วางใจ,เรื่องทั้งหมดนี้ข้าเข้าใจแล้ว!"ฉู่เทียนที่กล่าวออกมา"วันนี้ที่เกิดเรื่องขึ้นในห้องโถง,คนที่เจ้าบอกว่าชอบ,เขาเป็นใครอย่างงั้นรึ?"

ใบหน้าของเมิ่งหยิงหยิงที่เปลี่ยนเป็นสีแดงกล่ำ,"เจ้าสนใจด้วยเหรอ?"

"เหลวไหล!"ฉู่เทียนที่แสดงท่าทางโหดเหี้ยม"ใครกล้ามายุ่งกับหยิงหยิงน้อยของข้า,ต่อให้มันมีพี่ชาย 20 คน,ข้าจะทุบมันให้หมอบเลย!"

หัวใจของเมิ่งหยิงหยิงที่เต้นไปมาเขินอายแทบมุดแผ่นดินหนี.

เจ้ากะล่อนนี้เห็นได้ชัดเจนว่านางหมายถึงใครยังแกล้งโง่อีก!

ขณะที่เมิ่งหยิงหยิงที่รู้สึกกระอักกระอ่วนอยู่นั้น,ก็มีคนเข้ามาตะโกนเรียกอยู่นอกประตู"ท่านประธาน,,กระแสรับสั่งองค์ราชา,เชิญท่านประธานเข้าไปยังพระราชวังเพื่อพบพระองค์!

มารดาเถอะ,กำลังจะเข้าได้เข้าเข็มทีเดียว.

ฉู่เทียนที่ตอบกลับออกไป"ข้ารู้แล้ว,เดี๋ยวข้าตามออกไป."

"เจ้าไปพบองค์ราชาจะมีอันตรายใหม?"เมิ่งหยิงหยิงที่เป็นกังวลเป็นอย่างมาก,นางที่เดินทางมายังตำหนักจักรพรรดิเกือบเดือนแล้ว,ยังไม่เคยพบเห็นองค์ราชาเลย,ที่จริงก็พอจะรู้นิสัยของราชาหนานเซี่ยอยู่บ้าง,แข็งแกร่งและเอาแต่ใจอย่างที่สุด"ในเวลานี้ไม่เพียงแต่เจ้าได้รับบาดเจ็บกลับมาและยังได้ทำร้ายกงซือของตระกูลหวังอีกด้วย."

"มีต้าเซวจื่อและจักรพรรดิอู๋อานอยู่,มีสิ่งใดต้องกลัว?"ฉู่เทียนที่แสดงท่าทางมั่นใจ"ราชาหนานเซี่ยแล้วอย่าไรล่ะ?ข้าไปพบกับเขาก่อน,เจ้าอ่านหนังสือไปเถอะ,มีสิ่งใดไม่เข้าใจก็เก็บเอาไว้แล้วข้าจะมาตอบ."

ฉู่เทียนทีออกมาจากห้องหยิงหยิง,อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา,

สาวน้อยคนนี้ไร้เดียงสายิ่งนัก,เขาว่าอะไรก็เชื่อ.

การจะง้อสาวน้อย,ไม่ใช่เรื่องยากอะไร?

ฉู่เทียนที่อารมณ์ดี,เปลี่ยนเสื้อผ้า,ก่อนที่จะขึ้นรถเทียมอสูรที่หรูหรา,พร้อมกับมุ่งตรงเข้าสู่วังหลวง.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????

สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP (สถานปัจจุบัน แปลจบ 658 แล้ว)==>  Click

-เว็ปฟรี วันละหนึ่งตอน

-กรุ๊ป vip ลงครบทุกลุ่มแล้ว