Miracle Throne Chapter 265 The war of attacking a city!
นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 265 สงครามล้อมเมือง
บทที่ 265 สงครามล้อมเมือง
ทั้งกองกำลังรัฐกลางและรัฐใต้,ต่างก็เปลี่ยนเป็นเงียบงัน,ต้าเซวจื่อที่เข้าขวางกองกำลังนับแสนคนของรัฐใต้,คาดไม่ถึงเลยว่าถึงกับชี้หน้าด่าว่าโหวเยว์ซือฟาง,เหตุการณ์ที่เห็นนี้ทำให้พวกเขาคาดไม่ถึง.
โหวเยว์ทั้งแปดเสาหลักด้านกองกำลังของอาณาจักรหนานเซี่ย.
กู่เซี่ยนชิวเสาหลักแห่งนักวิชาการของอาณาจักรหนานเซี่ย.
พวกเขาทั้งคู่ต่างก็มีอิทธิพลที่สูงส่งในอาณาจักรหนานเซี่ย,เมื่อทั้งคู่ขัดแย้งกันคงหลีกเลี่ยงการต่อสู้ที่หนักหน่วงไม่ได้,ไม่คิดเลยว่าต้าเซวจื่อเองไม่ไว้หน้า,และตำหนิโหวเยว์ซือฟางต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้เลยรึ?!
เหตุการณ์นี้จะต้องทำให้อาณาจักรหนานเซี่ยสั่นสะเทือนเป็นแน่.
โหวเยว์เยว์ซือฟางนั้นไม่ใช่โหวเยว์ทั่วไป,เขายังมีพื้นหลังเป็นคนของตระกูลซ่างกวน.
กู่เซียนชิวเองก็หาใช่นักวิชาการธรรมดา,ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาไม่ได้มาจากตระกูลชั้นสูง,ไม่ได้มีสายโลหิตที่สูงส่ง,ทว่าเขาคือผู้อุ้มชูนักวิชาการทั่วทั้งอาณาจักรหนานเซี่ย,เป็นเสนาธิการอันดับหนึ่งของตระกูลตงฟาง,นักวิชาการอันดับหนึ่ง,ผู้มีความรู้อาวุโสที่ทุกคนเคารพ,ถึงแม้ว่าจะไม่มีพลังอำนาจที่แท้จริง,แต่ด้วยอิทธิพลและชื่อเสียง,ทำให้ตระกูลชั้นสูงไม่กล้าที่จะดูถูกเขาได้เลย.
กู่เซียนชิวถึงจะไม่มีตำแหน่งนักรบอย่างแท้จริงแต่ก็มีสถานะที่ไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลย!
กู่เซียนชิวคือบุคคลสาธารณะที่ทุกคนยกย่อง,เขาที่เป็นนักวิชาการใหญ่เป็นคนที่ประชาชนและนักวิชาการทั่วอาณาจักรให้ความนับถือ,หากถูกบุคคลสาธารณะเช่นนี้ว่ากล่าว,เช่นนั้นมีแต่จะนำความอับอายและหายนะมาสู่ตัวเองในท้ายที่สุด.
นี่คืออิทธิพลของต้าเซวจื่อ!
ตอนนี้บุคคลที่เป็นศูนย์รวมของปวงชนกำลังชี้หน้าตำหนิโหวเยว์ซือฟางอยู่,หากว่าเรื่องนี้แพร่ออกไปแล้วล่ะก็,เกรงว่าโหวเหว์ซือฟางคงถูกวิพากวิจารย์อย่างหนักแน่.
ศูนย์รวมจิตใจของปวงชนหาได้ใช่คนธรรมดาไม่.
ด้วยคำตำหนิของเขาที่ได้ประทับลงไปในกองทัพหนึ่งแสนคน,เพียงพอที่จะทำลายชื่อเสียงของพวกเขาสามตระกูลหลัก.
"ดี,ก็ได้,ให้มันได้อย่างนี้!"การที่โหวเยว์ซือฟางซ่างกวนหงได้รับการปฏิบัติเช่นนี้,ต้องโกรธเกรี้ยวอย่างที่สุดแน่นอน"เพราะว่าเห็นเจ้าเป็นต้าเซวจื่อดังนั้นจึงได้ไว้หน้าเจ้า,แต่ไม่คิดเลยว่าเจ้ากลับแสดงธาตุแท้ไม่สมกับเป็นต้าเซวจื่อ,เป็นเสาหลักของนักวิชาการอาณาจักรหนานเซี่ย,คิดที่จะต่อต้านคำสั่งของราชาหนานเหซี่ย,ลบหลู่คำสั่งขององค์ราชา,สมรู้ร่วมคิดกับกบฏ,เจ้าที่เป็นถึงต้าเซวจื่อกล้ากระทำการเช่นนี้รึ?!"
"โหวเยว์ซือฟางเจ้าไม่มีอะไรเพียงแค่คำสั่งของราชาในมือ,ที่จริงแล้วเจ้าตีความหมายของคำสั่งองค์ราชาผิดไป,เจ้าได้เคลื่อนย้ายกองกำลังจำนวนมากบุกเข้ามาภายในรัฐกลาง,ข่มขู่ประชาชนนับล้าน,ทำให้ราชวงศ์หนานเซี่ยเสี่ยมเสีย,ทำให้สามตระกูลหลักอับอาย,ทำให้ประชาชนทั่วอาณาจักรหนานเซี่ยขุ่นเคือง!หากว่ารัฐกลางถูกโจมตีล่ะก็,จะต้องทำให้คนบริสุทธิ์มากมายต้องบาดเจ็บล้มตาย,เมื่อถึงเวลานั้นคนทั่วทุกสารทิศจะสาบแช่ง,รัฐกลางเองก็เป็นหนึ่งในอาณาจักรแห่งนี้,เจ้าคิดว่าจะแบกรับผิดชอบได้อย่างงั้นรึ?วันนี้เจ้าเพียงแค่รับคำสั่งมา,ถึงแม้ว่าราชาหนานเซี่ยเดินทางมาด้วยตัวเอง,ตาเฒ่าคนนี้ก็จะต่อสู้จนตัวตาย!"
"ต้าเซวจื่อท่านได้รับคำสั่งมาให้จับกุมโจรร้ายไม่ใช่รึ?การที่ทำเช่นนี้คิดจะเอาผู้คนมาข่มขู่อย่างงั้นรึ!"
"เจ้ากล่าวว่าก่อการปฏิวัติ,บอกฉู่เทียนเป็นกบฏ,เจ้ามีหลักฐานอย่างงั้นรึ?"
"เขาลบหลู่ราชวงศ์,ทำร้ายทูตพิเศษ,ยังต้องการหลักฐานอะไรอีก!"
"ไม่มีหลักฐานอะไร,เพื่อความแค้นส่วนตัว,ไม่ลังเลเลยที่จะระดมกำลังจำนวนมากเพื่อเข้าโจมตีเมืองทั้งเมือง,เจ้าไม่รู้ละอายใจเลยรึ?"กู่เซียนชิวที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ชำเลืองมองตะโกนออกมาไปเสียงดัง"เหล่าทหารของอาณาจักรหนานเซี่ยเสียเลือดเสียเนื้อ,สละชีวิตเพื่อปกป้องประเทศและประชาชน,ที่แห่งนี้ไม่ใช่ทุ่งหญ้าเฉวียนหยง(kobold)
ที่นี่ไม่ใช่ชายแดนรัฐใต้,ที่นี่คือรัฐกลาง,มีพลเรือนมากมายภายในรัฐกลางแห่งนี้,มีประชาชนที่พวกเจ้าต้องปกป้อง,นี่คือพลเมืองของอาณาจักรหนานเซี่ยที่ทหารต้องปกป้อง!"
เป็นคำพูดที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ฉู่เทียนจ้องมองอยู่บนกำแพงรู้สึกพึงพอใจกับคำพูดดังกล่าวไม่น้อย.
ต้าเซวจื่อและโหวเยว์ซือฟางที่ตบหน้ากันด้วยคำพูด,เป็นเหตุการณ์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน.
เมิ่งชิงอู๋รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก,ทำไมนางจะไม่รู้,ชื่อเสียงของต้าเซวจื่อล่ะ,คาดไม่ถึงเลยว่ากลับมาช่วยฉู่เทียนเช่นนี้.
เมิ่งหยิงหยิงเผยยิ้มออกมา"ท่านปู่ผู้นี้ช่างร้ายกาจหาใครเปรียบจริงๆ!"
"กู่เซียนชิวเป็นนักวิชาการที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในอาณาจักรหนานเซี่ย."หยุนเทียนเหอที่ลูบเคราของตัวเอง,พร้อมกับหัวเราะเบาๆ."การต่อสู้ด้วยคำพูดเช่นนี้,นับว่าเป็นหนึ่งในทักษะนักวิชาการเป็นเรื่องธรรมดา."
ด้วยคำพูดของต้าเซวจื่อ,ราวกับว่าได้ฟาดไปที่หน้าโหวเยว์ซือฟางครั้งแล้วครั้งเล่า,จนทำให้โหวเยว์ซือฟางเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวจนถึงที่สุด.
"กล่าวไร้สาระ!ฉู่เทียนคือโจรร้ายที่ต้องกำจัดให้สิ้นซากไปจากแคว้นแห่งนี้!"
"ข้าได้สืบเรื่องราวของฉู่เทียนภายในรัฐกลางแล้ว,ประชาชนทุกคนอยู่ดีกินดี,พ่อค้าแม่ค้ามีกำไรมากขึ้น,พลเมืองทุกคนต่างก็มีชีวิตดียิ่งกว่าเมื่อก่อนมาก,โหวเยว์ซือฟาง
เป็นเจ้าที่เป็นคนเดินทางมาสร้างความวุ่นวาย,สร้างความไม่สงบ,แม้แต่นำพาภัยพิบัติสงครามเลือดมา"คำพูดของต้าเซวจื่อที่กล่าวจี้ตรงจุด,เชือดเฉือนคมกริบราวกับมีด"ที่เจ้ากล่าวมานั้นใครกันแน่ที่เป็นโจรร้ายของแคว้นแห่งนี้!"
โหวเยว์ซือฟางไม่สามารถที่จะทนต่อไปได้แล้ว,เขารู้ดีว่าไม่สามารถที่จะตีฝีปากสู้กับนักวิชาการได้อย่างแน่นอน,และแล้วเขาก็กล่าวออกมา,"ต้าเซวจื่อ,ยังไงซะฉู่เทียนก็ลบหลู่ตระกูลซ่างกวนจริงๆไม่ใช่รึ?"
"การกระทำของฉู่เทียน,ก็เพียงพอที่โหวเยว์เช่นข้าจะลงโทษมันพันล้านครั้งแล้ว!"
กู่เซียนชิวเป็นคนที่มีความคิดเด็ดขาด.
เขาแทบจะไม่มีความลังเลเลย.
เขามั่นใจในความสามารถของฉู่เทียน!
กู่เซียนชิวเข้าใจถึงความแข็งแกร่งของหอการค้าปาฏิหาริย์,ที่วันหนึ่งจะต้องแผ่อิทธิพลไปทั่วทั้งอาณาจักรและแม้แต่ทั้งทวีปแห่งนี้,ไม่มีใครที่จะสามารถมาแข่งขันกับหอการค้าปาฏิหาริย์ได้!
เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดต่อเขาอยู่เช่นกัน,หอการค้าปาฏิหาริย์ที่ฉู่เทียนเป็นคนก่อตั้ง,เขาที่ช่วยแก้ปัญหาของรัฐชิง,นับว่าเป็นพรสวรรค์ที่ยากจะหาพบเจอในการแก้ไขภัยพิบัติของสัตว์อสูร,ตลอดจนข่าวต่างๆที่เขาได้รับ,ไม่เพียงแต่เขาช่วยเหลือรัฐชิงแล้ว,เขายังช่วยแก้ไขความลำบากของรัฐสายฟ้าอีกด้วย!
บุคคลที่ล้ำค่าเช่นนี้จำเป็นต้องให้คุณค่าให้มาก!
ภูมิปัญญาสุดยอดผู้เชี่ยวชาญเช่นเขาจะสามารถเปลี่ยนทวีปทั้งหมดได้!
โหวเยว์ซือฟางเจ้าโง่เง่า,คำก็ทรยศ,อีกคำก็กบฏ,เขารู้ใหมว่าได้หาเรื่องใส่ตัวอยู่?
หากว่ายิ่งไล่ต้อนฉู่เทียนแล้วล่ะก็,จะมีประโยชน์อะไรกับอาณาจักรเทียนหนานแห่งนี้อย่างงั้นรึ?
และยิ่งต้องการสังหารเขาล่ะก็?
ไม่ต้องเอ่ยถึงเลยว่าจะต้องเสียหายเท่าไหร่,โลกใบนี้จะต้องสูญเสียผู้เชี่ยวชาญสุดยอดไป,อาณาจักรแห่งนี้จะต้องสูญเสียบุคคลสำคัญไปอย่างแน่นอน!
เขาจะต้องไม่ถูกสังหาร?
หากว่าฉู่เทียนกลับกลายเป็นศัตรูของอาณาจักรแห่งนี้ไปล่ะก็,นั่นจะสร้างหายนะเกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิดเลย,ไม่ต้องบอกด้วยว่าหอการค้าปาฏิหาริย์นั้นเป็นที่นิยมของคนทั่วทั้งรัฐกลาง,ฉุ่เทียนที่ได้กลายเป็นผู้นำของรัฐกลางไปแล้ว,ถึงแม้ว่ารัฐกลางจะถูกลอยแพถูกล่าวหาว่าเป็นกบฏ,และหากฉู่เทียนหนีไปแล้วล่ะก็,อีกไม่กี่ปี,เขาจะต้องสามารถกลับมาล้มล้างอาณาจักรแห่งนี้ได้อย่างแน่นอน!
เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงเหตุการณ์เช่นนั้น,กู่เซียนชิวไม่ลังเลเลยที่จะเข้าประหัตประหารกับโหวเยว์ซือฟาง!
กู่เซียนชิวที่เป็นผู้อุปถัมภ์นักวิชาการของอาณาจักรแห่งนี้,แม้ว่าจะไม่ได้มีตำแหน่งที่แท้จริง,ทว่าในนามของอาณาจักรหนานเซี่ย,อย่างน้อยที่สุดเขาจะต้องไม่ทำให้ฉู่เทียนต้องกลายมาเป็นศัตรูของอาณาจักรแห่งนี้แน่!
"ข้าไม่มีเวลามาต่อล้อต่อเถียงกับเจ้า,นี่คือคำสั่งราชา!"โหวเยว์ซือฟางที่ยกตราประทับขึ้นสูง"กองกำลังทั้งหมดรับคำสั่ง,เริ่มโจมตีเมืองในทันที,ไปนำชีวิตของกบฏฉู่เทียนกลับมา,ใครกล้าขัดขื่นให้ถือว่าพวกมันเป็นกบฏก่ออาชญากรรมไปด้วย!"
ซ่างกวนหงพร้อมที่จะแลกด้วยทุกสิ่งทุกอย่าง.
ไม่ใช่ว่าเขาไม่ใส่ใจต้าเซวจื่อ?
วันนี้ตระกูลซ่างกวนที่ถูกดูหมิ่น,เขาและตระกูลซ่างกวนย่อมต้องโกรธเกรี้ยว,หากว่าเขาต้องหวั่นเกรงล่าถอยด้วยคำพูดของต้าเซวจื่อแล้วล่ะก็,เกียรติยศของตระกูลซ่างกวนจะเอาไปไว้ที่ใหน,เรื่องนี้ไม่สามารถที่จะยอมได้แน่นอน,เขาทำได้อย่างเดียวคือต้องแสดงความแข็งแกร่งออกมา!
"โจมตีเมือง!"
"โจมตีเมือง!"
ซ่างกวนหงได้โบกสะบัดธงให้สัญญาณ.
เสียงกลองรบที่เริ่มลั่นดัง,เสียงแตรเขาสัตว์ที่ดังสนั่น,พร้อมกับเสียงคำรามของสัตว์อสูรกำลังคำรามออกมาเบาๆ.
กองกำลังเกราะหนักของรัฐใต้,จัดกองกำลังออกเป็นสองกอง,เข้าจู่โจมกราบซ้ายกราบขวา.
"ก็ได้!"กู่เซียนชิวที่เหินขึ้นกลับไปยืนบนซีจิวพร้อมกับบินกลับมายังรัฐกลาง,"เหล่าองค์รักษ์วังหลวงฟังคำสั่ง,จงต่อสู้เพื่อป้องกันเมืองหลวงของรัฐกลางเอาไว้!"
ใบหน้าของหลีหู่น่าเกลียดน่ากลัว,"หัวหน้า,นี่มัน...."
เหล่าองค์รักษ์วังหลวงที่ดูลังเลใจ,อีกฝั่งคือตราประทับเหวินเฉิงและโหวเยว์ซือฟาง,อีกฝั่งคือต้าเซวจื่อของอาณาจักรหนานเซี่ยกู่เซียนชิว,
ไม่ว่าจะเป็นใครพวกเขาไม่สามารถที่จะขัดขืนได้!
"ไม่ได้ยินคำสั่งหรืออย่างไร?"เฉาเป่าที่กำหมัดแน่น"ปกป้องเมืองหลวงรัฐกลางเอาไว้!"
เฉาเป่านั้นเป็นทหารองค์รักษ์ในตำแหน่งหัวหน้าองค์รักษ์มานาน,เขาไม่ใช่กองกำลังทหารธรรมดาอย่างแน่นอน,เขาที่ปฏิบัติหน้าที่ในตำหนักจักรพรรดิมานานหลายปี,เขาตระหนักได้ถึงนิสัยของต้าเซวจื่อ,การกระทำของต้าเซวจื่อนั้นมีเหตุผลทุกครั้งไป,ทว่าการที่ได้เห็นต้าเซวจื่อไม่ลังเลและเต็มไปด้วยความโกรธนั้น,เฉาเป่าเองก็เพ่งเคยเห็นเช่นกัน,อีกอย่างนั้นเขาก็มีเหตุผลที่จะทำเช่นนี้ด้วยเช่นกัน.
อย่างแรกนั้นคำสั่งขององค์ราชา,ได้มอบหมายให้องค์รักษ์ทั้งหมดรับคำสั่งจากกู่เซียนชิว.
อย่างที่สอง,กู่เซียนชิวนั้นมีตระกูลตงฟางหนุนหลัง,ไม่เพียงเท่านั้นเขายังเป็นต้าเซวจื่อของอาณาจักรหนานเซี่ย,และยังเป็นเสนาธิการลำดับหนึ่งของตระกูลตงฟาง,เหล่าองค์รักษ์วังหลวงที่จะต้องจงรักภัคดีต่อราชวงศ์,และแน่นอนก็คือ
ตระกูลตงฟางคือเสาหลักของอาณาจักรแห่งนี้.
จะเป็นไปได้อย่างไรที่เฉาเป่าจะเลือกช่วยตระกูลซ่างกวนเพื่อจัดการเสนาธิการของตระกูลตงฟาง?
กู่เซียนชิวที่มีสถานะที่สูงในตระกูลตงฟาง,หากว่าเขาโกรธเกรี้ยวและมีปัญหากับตระกูลตงฟางแล้วล่ะก็!สามตระกูลใหญ่ที่มีการขับเคี่ยวแข็งกันมาโดยตลอด,ตระกูลซ่างกวนและตระกูลหนานกงย่อมเต็มไปด้วยความสุขไม่ว่ากล่าวอะไรเป็นแน่.
การอยู่ฝั่งกู่เซียนชิว,ดูเหมือนว่าราชาหนานเซี่ยจะสามารถให้อภัยพวกเขาได้มากกว่า.
ไม่ว่าจะเหตุผลใหนๆ,หากต้องเลือกลบหลู่ฝั่งใดฝั่งหนึ่ง,ยังไงเขาก็ต้องเลือกยืนอยู่ฝั่งตระกูลตงฟางมากกว่า!
เสียงกระทบของชุดเกราะที่ดังผ่านออกมา,พร้อมกับการย่างก้าวที่พร้อมเพรียงตรงมายังหน้าประตูของรัฐกลาง,กองกำลังกำลังที่แข็งแกร่งมีประสบการณ์ต่อสู้สูง,แม้แต่กองกำลังเผ่าคนเถื่อนที่มีประสิทธิภาพยังไม่สามารถที่จะต้านทานการโจมตีของพวกเขาได้!
"สังหาร!"
เหล่านักรบซีจิวร้อยคน,กำลังโฉบขึ้นไปบนฟ้าพร้อมกับเสียงคำรามของสัตวอสูรที่ดังลั่งสั่นสะเทือนไปทั่วท้องฟ้า.
"นักรบซีจิวองค์รักวังหลวงอย่างงั้นรึ?!"โหวเยว์ซือฟางให้สัญญาณกวัดแกว่งสัญญาณธง,"เตรียมคันศรค่ายกลทองคำ!"
เหล่ากองกำลังรัฐใต้ที่เตรียมคันศรคันใหญ่ที่ส่งเสียงดังหวีดหวิวแม้แต่เวลาขึ้นคันศร,คลื่นพลังขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นปรากฏวงเวทย์อักขระสีทองปกคลุมลูกศร.
ลูกศรมากมายนับไม่ถ้วนราวกับฝูงตั๊กแตนปาทังกา.
มืดฟ้ามัวฝนเต็มท้องฟ้า.
เป็นเหตุการณ์ที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
"เร็วเข้า,สั่งการออกไป!"ใบหน้าของฉู่เทียนถึงกับเปลี่ยนเป็นจริงจัง"ให้ประชาชนทุกคนกลับเข้าบ้านเรือน,ซ่อนตัวอยู่ในสถานที่ปลอดภัย,ก่อนที่สงครามจะจบ,ห้ามทุกคนออกมาโดยเด็ดขาด!"
สงครามได้ปะทุขึ้นแล้ว!
ทักษะการต่อสู้ของกองกำลังรัฐใต้นั้นน่าเกรงขามมาก,แม้ว่าจะมีองค์รักษ์วังหลวงและต้าเซวจื่อก็ตาม,ทว่าก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงสงครามนองเลือดในครั้งนี้ได้!
"เตรียมตัว!"
"ปกป้องรัฐกลางเอาไว้!"
เฉาเป่าที่ควบซีจิวพุ่งทะยานไปด้านหน้า,เหล่ากองกำลังทหารที่พุ่งตามติดไม่ได้หวั่นเกรงห่าลูกศรเลยแม้แต่น้อย,พวกเขาที่พุ่งตรงไปด้วยหน้า.
ซีจิวคำรามเสียงแหลมบาดแก้วหู.
ปีกของมันที่เริ่มสะบัดกลายเป็นพายุ,ปกป้องร่างกายของมันในทันที,ด้วยความแข็งแกร่งของสัตว์อสูรในตำนานและเหล่าองค์รักษ์ซีจิวที่แข็งแกร่ง,เพียงแค่ห่าลูกศรไม่สามารถสร้างอาการบาดเจ็บให้พวกเขาอย่างแน่นอน,เหล่าลูกศรมากมายที่ถูกปัดเป่ากระแทกกลับไปยังกองทัพทหารเกราะหนักรัฐใต้.
"คิดจะใช้พายุหมุนหยุดข้าอย่างงั้นรึ!"โหวเยว์ซือฟางที่แค่นเสียงเย็นชาออกมา"ยิงลูกศรต่อไป!กองกำลังที่สอง,กองกำลังที่สาม,มุ่งออกไปด้านข้าง,ใช้โล่ขวางกั้นการโจมตีเอาไว้!"
เสียงกลองรบที่ดังสนั่นเป็นจังหวะเร้าหัวใจ.
กองกำลังรัฐใต้ตอนนี้ได้บุกเข้าโจมตีเต็มรูปแบบ,กองกำลังหนึ่งแสนนายกำลังเคลื่อนกระบวน!
รอบๆรัฐกลางนั้นไม่ได้มีอันตราย,กองกำลังคุ้มเมืองจึงมีไม่มาก,และด้วยกองกำลังรัฐใต้ที่บุกมาทันทีทันใด,ทำให้รัฐกลางไม่สามารถที่จะจัดกระบวนเตรียมแผนป้องกันอะไรได้มากนัก.
การต่อสู้ในครั้งนี้จึงนับว่าตรึงมือเลยทีเดียว!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne
#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย
สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP (สถานปัจจุบัน แปลจบ 658 แล้ว)==> Click
-เว็ปฟรี วันละหนึ่งตอน
-กรุ๊ป vip ลงครบทุกลุ่มแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น