Miracle Throne Chapter 259 storehouse shade Stone Yunyong( in addition)
นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 259 วิธีการใช้ศิลาซัหยิง(เพิ่มเติม)
บทที่ 259 วิธีการใช้ศิลาซังหยิง(เพิ่มเติม)
ท่าทางขี้โม้เกินจริงของหยุนเซียว,สำบัดสำนวนที่ปล่อยออกมารื่นคอ,ถ้อยคำชัดเจน,ชัดถ้อยชัดคำ,ดูไพเราะเสนาะหูสร้างความอยากรู้อยากเห็นให้กับทุกคนจนถึงขีดสุด,ท้ายที่สุดก็ถึงเวลาอย่างเป็นทางการแล้วที่หอการค้าปาฏิหาริย์จะทำการเปิดสิ่งประดิษฐ์ของพวกเขา!
พนักงานของหอการค้าปาฏิหาริย์สองคน,ได้นำกระดานสี่เหลี่ยมผืนผ้าตั้งขึ้นมาด้านหน้าในทันที,มีผ้าแพรสีดำที่ปกคลุมสิ่งของดังกล่าวเอาไว้อยู่,ทำให้ทุกคนไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ข้างในได้.
"ขอให้ทุกๆท่านได้เป็นสักขีพยานในครั้งนี้!"
หยุนเซียวที่คว้าผ้าแพรสีดำเผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ด้านในในทันที.
ทุกๆคนที่ยืดแหงนคอจ้องมองออกไป,เห็นเพียงแค่กระจกบานหนึ่งเท่านั้น,และบนผิวหน้าของกระจกนั้นราวกับฉาบไปด้วยฝุ่นละอองขนาดเล็กมากมาย,และที่ด้านหลังของมันนั้นมีวงเวทย์อักขระขนาดใหญ่สลักอยู่และส่องแสงสว่างจ้าด้วยพลังเวทย์ออกมาเป็นระยะๆ.
"นี่มันหมายความว่าอย่างไร?"
"ไม่ใช่ว่ามันคือกระจกหรอกรึ?"
ผู้คนมากมายต่างส่งเสียงวิพากษ์วิจารณ์เสียงดังอื้ออึ้งด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์.
หยุนเซียวที่เย้ายวนพวกเขามาเป็นนานสองนาน,ทำให้ทุกคนคาดหวังจนถึงขีดสุด,ท้ายที่สุด?
กับนำเพียงแค่กระจกบานหนึ่งออกมาอย่างงั้นรึ? นี่ไม่ใช่ว่าหลอกลวงพวกเขาหรืออย่างไรกัน!
กู่เซียนชิวที่คอยสังเกตรอบๆอย่างใจจดใจจ่อ.
"เนตรแห่งจิต!"
"เปิดการใช้งาน!"
กู่เซียนชิวที่ใช้เนตรจิตตรวจสอบอย่างละเอียด,หากว่ามองด้วยตาเปล่าล่ะก็,สิ่งดังกล่าวนี้เป็นเพียงแค่กระจกเงาธรรมดา,แต่เมื่อมองโดยละเอียดด้วยเนตรจิตแล้วล่ะก็
จะพบว่ามันไม่ใช่กระจกธรรมดาๆเลย.
โครงสร้างของมันนั้นสร้างขึ้นมาจากโลหะบริสุทธิ์,มีพื้นผิวที่เรียบเนียนและมีฉาบด้วยโลหะขนาดเล็กด้านหน้าหนาหนึ่งมิลลิเมตร,กู่เซียนชิวไม่สามารถบอกได้ว่าสร้างมาจากวัสดุชนิดใด,มันเป็นวัสดุที่สะท้อนแสงออกมาเหมือนกับผิวของกระจกเงา,บอกได้อย่างแน่นอนว่านี่ไม่ใช่กระจกเงาแต่เป็นวัสดุที่สร้างขึ้นมาเหมือนกระจก.
"เงียบก่อน!ทุกท่านเงียบก่อน!"
หยุนเซียวตะโกนออกไปเสียงดังผ่านลำโพงกระจายเสียง.
ทุกคนหยุดพูดคุยกันช้าๆและกลายเป็นเงียบสงบ.
"ข้ารู้ว่าทุกท่านนั้นมีคำถามมากมาย!"
"ทุกท่านกล่าวถูกแล้ว!"
"ไม่จำเป็นต้องร้อนใจ,ที่จริงแล้ว,คนที่จะมาอธิบายเรื่องต่างๆนั้น,ไม่ใช่ตัวข้าคนนี้."หยุนเซียวที่ได้โอกาส,กล่าวออกมาเสียงดัง"เช่นนั้น,ขอเชิญรองประธานหอการค้าปาฏิหาริย์,แม่นางเมิ่งชิงอู๋!"
เมิ่งชิงอู๋มาด้วยตัวเองเลยรึ?
ทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ!
เป็นไปไม่ได้,เมิ่งชิงอู๋ไม่ได้ขึ้นมาบนเวทีเลย,ไม่มีใครสามารถมองเห็นนางเลย,ด้วยหน้าตาที่งดงามโดดเด่นนั่น,ไม่ว่านางจะเดินทางไปที่ใหน,ต่างก็เป็นที่ต้องสายตาผู้คนมากมาย,หากว่าเมิ่งชิงอู๋เดินทางมา,ทุกคนจะไม่รู้ได้อย่างไร.
"ทุกๆคนดูนั่นเร็วเข้า!"
"บนกระจกกำลังปรากฏรูปร่างบางอย่างออกมา!"
กระจกที่วางอยู่นิ่งงัน,ผิวด้านหน้าได้เปลี่ยนเป็นแสงที่มืดมิด,ก่อนที่บนผิวหน้าของมันกำลังเปลี่ยนไปโดยสมบูรณ์,มีไอหมอกกำลังปะทุขึ้นมารอบๆ,กลายเป็นหมอกที่ปกคลุมไปทั่วผิวหน้าของกระจก.
ผิวหน้าของกระจกที่ค่อยๆเข้มขึ้นเรื่อยๆ!
กระจกในตอนนี้มีส่องประกายแสงจ้าสว่างขึ้นและก็สว่างขึ้น,ท้ายที่สุดก็กวัดแกว่งกระเพื่อม,พลังงานที่มองไม่เห็นกำลังก่อตัวขึ้น,ประชาชนรู้สึกแปลกประหลาด,พื้นผิวของกระจกไม่มีอีกต่อไปแล้ว,กลายเป็นกรอบรูปบางๆและมีพื้นที่อยู่ภายใน.
"ซีๆๆ!"
"ดูตรงนั้นเร็วเข้า!"
คนจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก,พื้นผิวของกระจกในตอนนี้ได้ปรากฏเงาของคนขึ้น,จากภาพที่เลือนๆตอนนี้ค่อยๆดูชัดเจนขึ้น,กลายเป็นสาวงามในชุดสีขาวที่ดูโดดเด่นน่าประทับใจ,รูปร่างที่สมบูรณ์แบบ,ท่าทางสวยสง่า,ดูหนักแน่นเคร่งขรึม,ใครจะไม่รู้ล่ะว่าคนผู้นี้ก็คือเมิ่งชิงอู๋?
"โอ้ว,สวรรค์!"
"รองประธานเมิ่งชิงอู๋ได้ไปอยู่ในกระจกแล้ว!"
"นี่มันเรื่องอะไรกัน,นางเข้าไปอยู่ในกระจกตั้งแต่เมื่อไหร่!"
กระจกบานนี้ที่มีแสงสว่างชัดเจนขึ้นจนมองเห็นได้อย่างชัดเจน,เมิ่งชิงอู๋ที่อยู่ในห้องโถงใหญ่หอการค้าปาฏิหาริย์,นั่งอยู่บนม้านั่งไม้สักแกะสลักที่ดูหรูหรา,ที่ด้านข้างนั้นมีโต๊ะที่มีกาน้ำชาหยกตั้งอยู่,ผมสีดำขลับราวกับงานศิลปะ,ผิวกายที่ประณีตราวหยกสลัก,รอยยิ้มที่หยดย้อยพร้อมหลอมละลายจิตใจผู้คน,เผยให้เห็นความงามที่ยากที่จะมีใครทานทนได้,ราวกับดอกโบตั๋นที่งามสะพรั่งในสวนของราชวัง,งดงาม,ประดับประดาสถานที่อันหรูหรา,ไม่จำเป็นต้องแต่งแต้มอะไรมากมายนัก.
น่าแปลกประหลาดลึกลับยิ่งนัก!
เมิ่งชิงอู๋ที่นั่งอยู่ในสำนักงานใหญ่ของหอการค้าปาฏิหาริย์,แต่กลับสามารถที่จะมาเจอะเจอผู้คนต่อหน้าได้,ราวกับว่าสามารถเอื้อมมือไปสัมผัสได้,
เมิ่งชิงอู๋ที่เผยยิ้มออกมา,รอยยิ้มที่สง่าและสูงศักดิ์,ราวกับทำให้ผู้คนได้อาบแสงแดดที่อบอุ่นในฤดูหนาว,หลังจากที่เมิ่งชิงอู๋ได้ยกสิ่งประดิษฐ์ที่เรียกว่าไมโครโฟนขึ้นมา,นางก็กล่าวออกมาว่า"สวัสดีทุกท่าน!"
เสียงของนางที่ดังผ่านออกมาทางลำโพงกระจายเสียง.
เมื่อเห็นสิ่งแปลกประหลาดที่ไม่เคยเห็น,ดวงตาที่แทบถลนออกมาของต้าเซวจื่อ,เขาชำเลืองมองเขม็งดวงตาล่องลอยราวกับปลาตาย,นี่มันได้ทำลายล้างสำนึกรู้ของเขาไปแล้วอย่างสมบูรณ์!
เทคโนโลยีของหอการค้าปาฏิหาริย์ที่สามารถส่งผ่านเสียง,ซ้ำยังส่งผ่านรูปภาพมาได้,และตอนนี้ยังสามารถที่จะพูดคุย,เป็นการส่งผ่านทั้งภาพและเสียงในเวลาเดียวกัน,เป็นเทคโนโลยีที่สมบูรณ์แบบเป็นอย่างมาก,ไม่ใช่ว่าพวกเขาส่งทั้งสองอย่างออกมาพร้อมกันเป็นสิ่งที่ไม่ธรรมดาเลย,กลุ่มการค้าของฉู่เทียนสามารถทำอะไรเช่นนี้ได้เลยรึ?.
เมิ่งชิงอู๋สามารถที่จะขจัดปัญหาเกี่ยวกับการติดต่อกับเหล่าพ่อค้าใหม่ๆได้ด้วยการสื่อสารผ่านสถานีกระจายเสียง,ไม่เพียงแต่สามารถส่งเสียงออกไปได้เท่านั้น,ยังสามารถส่งภาพ
และยังมีการส่งภาพกลับไปได้อีกด้วย.
"ข้าสามารถที่จะเห็นทุกท่านที่มีความสุข,ต้องขอบคุณทุกท่านที่ให้การสนับสนุน."
"หอการค้าปาฏิหาริย์หลังจากที่ผ่านความยากลำบากวิจัยทดลองและพัฒนา,แร่ชนิดไหม่,ศิลาซังหยิง(ศิลาซ่อนเงา)ก็สามารถที่จะพบวิธีการใช้งานเมื่อเร็วๆนี้,อย่างที่ท่านเห็น,พวกเราได้ทำการสร้างหอคอยส่งสัญญาณรูปภาพตลอดจนสร้างกระจกซวนหยิงขึ้นมา."
传影Chuán yǐng กระจกแพร่ภาพ
ทุกๆคนต่างเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง,ประชาชนที่เงียบงันพูดอะไรไม่ออก.
"หอคอยส่งสัญญาณภาพนั้นหากจะให้กล่าวล่ะก็
เหมือนกับศิลาคลื่นแม่เหล็ก,ที่สามารถส่งผ่านสัญญาณที่แตกต่างกันออกไปได้,เพียงแต่ในครานี้พวกเราได้ทำการส่งภาพไปยังกระจกซวนหยิง,เปรียบกับสัญญาณแม่เหล็กที่ส่งผ่านสัญญาณวิทยุที่ทุกท่านได้ใช้งานก่อนหน้า,ที่สามารถรับสัญญาณเสียงได้,สิ่งประดิษฐ์ดังกล่าวนี้เมื่อทำการเผยแพร่แล้วจะสามารถทำให้ชีวิตของทุกท่านสะดวกสบายยิ่งขึ้น."
"นอกจากนี้,ด้วยการพัฒนาวิจัยศิลาซังหยิง,พวกเราสามารถที่จะสร้างสิ่งประดิษฐ์ที่สามารถเก็บเสียงและภาพเคลื่อนไหวและภาพถ่ายเอาไว้ได้,นั่นก็หมายความว่าพวกเราสามารถที่จะบันทึกภาพสัตว์อสูร,ภาพของภูมิประเทศและตัวตนของสิ่งมีชีวิตอื่นๆ,เป็นข้อมูลที่สามารถจัดเก็บได้อย่างชัดเจนและมั่นคง,พวกเราจะสามารถเก็บสิ่งต่างๆที่ไม่เคยเห็นให้ทุกคนได้เปิดดูและเก็บไว้ให้กับลูกหลานได้เรียนรู้,ศึกษาอารยะธรรมชีวิตประจำวันของพวกเราได้,ซึ่งนับว่าจะกลายเป็นสิ่งที่สามารถล้มล้างบันทึกของประวัติศาสตร์การเก็บข้อมูลได้เลย."
เมิ่งชิงอู๋ที่ดูมีเอกลักษณ์โดดเด่น,ท่าทางสวยสง่าแต่ไม่หยิ่งจองหอง,เงียบขรึมแต่ไม่เย็นชา,ให้ความรู้สึกที่ลึกล้ำต่อทุกคนเป็นอย่างมาก.
ทุกคนที่นึกถึงคำพูดของหยุนเซียวก่อนหน้านี้,ทำให้รุ้สึกโลหิตเดือดพล่านขึ้นมาทันใด!
ในอนาคตวันข้างหน้านั้นบางทีคงจะเป็นเช่นนั้นได้จริงๆแน่!
ทุกๆคนไม่จำเป็นต้องจากไปใหนจากรัฐกลาง,ก็สามารถที่จะเห็นอารยะธรรมภายนอกและดินแดนที่ไม่เคยเห็น,ทุกคนไม่จำเป็นต้องออกไปเสี่ยงตาย,ก็จะสามารถมองเห็นมังกรยักษ์
ปี่เหมิง(Behemoth)
ที่น่าเกรงขามได้,คนทุกคนสามารถที่จะบรรยายความเป็นอยู่และอารยะธรรมของพวกเขาไว้บอกเล่ากับคนรุ่นหลัง,เพื่อให้พวกขาจดจำตัวเองเอาไว้ได้.
"ตอนนี้,จะขอเปิดเผยข้อมูลให้กับทุกท่านสักเล็กน้อย."เมิ่งชิงอู๋ได้กล่าวออกไปเสียงดังชัดเจน"พวกเราได้ทำการพัฒนาสินค้าตัวแรกออกมาแล้ว,เป็นอุปกรณ์บันทึกภาพสองมิติ,เป็นเทคโนโลยีในการจัดเก็บภาพเอาไว้,ทุกท่านจะสามารถจัดเก็บภาพของทุกท่านได้อย่างสมบูรณ์แบบ."
"ทุกท่านต้องการที่จะเก็บรักษารูปลักษณ์ที่เยาว์วัยของทุกท่านไปตลอดกาลหรือไม่?ทุกท่านต้องการที่จะบันทึกเหตุการณ์และความทรงจำตลอดไปหรือไม่?ตอนนี้โอกาสมาถึงแล้ว,หอการค้าปาฏิหาริย์ของพวกเราจะเริ่มเปิดร้านตั้งแต่วันพรุ่งนี้,เพียงแค่รายจ่ายเพียงเล็กน้อยก็จะสามารถบันทึกความทรงจำได้ตลอดกาล,ทุกๆท่านก็จะมีหลักฐานเหตุการณ์แห่งประวัติศาสตร์เก็บเอาไว้ได้!"
"ขอบคุณทุกท่านที่ให้การสนับสนุน!"
ด้วยคำกล่าวมากมาย!
ตอนนี้มีวิธีในการเปลี่ยนรูปลักษณ์ในกระจกให้สามารถคงอยู่ได้,เมิ่งชิงอู๋ไม่ได้กล่าวคำพูดทั้งหมดออกมา,ไม่เช่นนั้นแล้วอาจจะทำลายความอยากรู้ของทุกคนไปได้,ดังนั้นจึงได้ทำการจบการเผยแพร่ออกอาการภาพดังกล่าวนี้ไป!
"บิดา,มารดาเจ้าเถอะ,ข้าจะต้องไป,ข้าจะต้องไปแน่นอน!
"ข้าจะต้องเก็บรูปร่างที่ยังหนุ่มของข้าเอาไว้แน่,ต่อไปวันข้างหน้าหากว่าข้าแก่ลง,คงไม่มีใครได้เห็นรูปร่างอันหล่อเหลานี่แน่นอน."
"ที่รัก,พวกเราจะต้องไปเก็บความทรงจำของพวกเราเอาไว้!"
”......”
เมื่อเมิ่งชิงอู๋หายไปจากกระจก,แสงบนกระจกก็ค่อยๆจางไปเรื่อยๆจนกลายเป็นกระจกธรรมดา,สถานการณ์ตอนนี้ของทุกคนเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง,ทุกคนเต็มไปด้วยความดีใจประหลาดใจ,ตื่นตระหนก,ครุ่นคิด,และยินดี...มีความรู้สึกมากมายนับไม่ถ้วน!
"น่าชังนัก!"กู่เซียนชิวได้แต่คร่ำครวญถอนหายใจยาว"หากว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นก่อน
50
ปีแล้วล่ะก็,ข้าคงจะได้บันทึกความหล่อเหลาของข้าเอาไว้แล้ว,ช่างน่าเศร้า,ช่างน่าสงสาร,รูปร่างของข้าตอนนี้ดูไม่ได้เลย!"
ไม่ว่าอย่างไร!
โอกาสเช่นนี้จะพลาดได้อย่างไร?
ชายแก่เช่นเขาต้องการที่จะเป็นคนกลุ่มแรกในประสบการแห่งประวัติศาสตร์เช่นนั้น!
กู่เซียนชิวที่ถูกชักจูงอดไม่ได้เลยที่ต้องการจะไปเข้าแถวเพื่อเปิดประสบการณ์ใหม่,ในเวลานี้เขาได้ลืมไปหมดแล้วว่าตันเองนั้นเดินทางมายังรัฐกลางเพื่อทำอะไร.
ใครกันเล่าที่ไม่หวังที่จะเก็บความเยาว์วัยของตนเองเอาไว้?เรื่องเช่นนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย,มีเพียงแค่หอการค้าปาฏิหาริย์เท่านั้นมีวิธีในการเก็บความเยาว์วัยแบบหนึ่งของทุกคนเอาไว้ตลอดกาล!
............
หอการค้าปาฏิหาริย์เปลี่ยนเป็นยุ่งวุ่นวายไปแล้วในตอนนี้.
"ดีแล้ว,ตรงนั้นล่ะ!"
"โคมแสงตรงนั้นเอาออกไปเลย."
"สิ่งของตรงนี้เอาออกไปให้หมดเลย."
ภายในห้องโถงหลักตอนนี้ดูวุ่นวายอลหม่านน่าดู,ฉู่เทียนควบคุมด้วยตัวเอง,เหล่าพนักงานของหอการค้าปาฏิหาริย์ที่เคลื่อนย้ายโคมแสงและฉากกันให้ควัก,จัดแต่งห้องโถงใหม่อย่างรวดเร็ว.
เมิ่งชิงอู๋ยืนเป็นกำลังใจดูสูงเด่นหน้าอกตั้งตระหง่าน,ร่างกายที่ชะโลมไปด้วยเหงื่อบางๆ.
ไม่ต้องบอกเลยว่าเรื่องเช่นนี้นับตั้งแต่โบราณกาลมาจนถึงตอนนี้ไม่เคยมีเรื่องเช่นนี้มาก่อน,ภายในใจของท่านหญิง
จริงๆแล้วเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเป็นอย่างมาก!
นางที่ต้องอยู่ต่อหน้าคนจำนวนมากในการถ่ายทอดสดออกไปเช่นนั้น,นับเป็นประสบการณ์ที่ไม่เคยมีมากก่อนของเมิ่งชิงอู๋เลยก็ว่าได้.
"ซับเหงื่อหน่อยเถอะ,ท่านหญิงทำงานหนักไปแล้ว!"
ฉู่เทียนเข้ามาหา,พร้อมกับใช้ผ้าเช็ดหนาไหมสีขาวเช็ดเหงื่อให้กับเมิ่งชิงอู๋ด้วยตัวเอง.
"เพ่ยย!เอามือของเจ้าออกไปเลย!"เมิ่งชิงอู๋ที่ค่อนข้างเขินอาย,รีบถอยห่างออกไปด้วยเกรงว่าคนอื่นจะเห็น,นางรู้สึกกระวนกระวายใจเร่งรีบกล่าวออกไปว่า"พวกเราจะไม่มีปัญหาจริงๆรึ?
การแยกเสียงและภาพถ่ายแพร่สัญญาณออกไป จะไม่มีปัญหาแน่นะ!"
"ข้าบอกท่านหญิงไปแล้ว,ไม่เชื่อใจข้าเลยรึ?
ข้าปวดใจจริงๆเลย!"
ใบหน้าของเมิ่งชิงอู๋ที่เปลี่ยนเป็นสีแดง,"คนอย่างเจ้ามีหัวใจด้วยงั้นรึ?"
"มีข้าอยู่ไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน"ฉู่เทียนที่นำกระจกคลิสตัลที่มีขนาดเท่ากับป้ายหยกออกมา"ท่านโปรดรอได้เลย,หลังจากสิ่งนี้ออกวางขาย,และกระจายออกไปทั่วอาณาจักร,พวกเราก็จะสามารถออกอากาศไปทั่วทั้งทวีปได้เลย."
เมิ่งชิงอู๋ที่ยืนเด่นพยักหน้า,พร้อมกับจ้องมองแผ่นกระจกที่มีขนาดเท่ากับป้ายหยก"มันช่างน่าอัศจรรย์ใจยิ่งนัก,ไม่คิดเลยวัสดุชิ้นนี้จะมีทักษะที่พิเศษขนาดนี้เลยรึ?คาดไม่ถึงเลยว่าจะนำรูปภาพจากสถานที่อื่นๆให้ไปปรากฏในของชิ้นนี้ได้."
"ท่านยังไม่เข้าใจเหรอ!ศิลาซังหยิงนั้นมีความสามารถที่เหมือนกับศิลาซังอวิ๋นนั้นล่ะ."ฉู่เทียนกล่าวออกไปว่า"ศิลาซังอวิ๋นสามารถที่จะรับเสียงและเก็บเสียงเอาไว้,ตราบเท่าที่พบกับคำแนะนำที่ถูกต้องแล้วล่ะก็พวกเราก็สามารถใช้สิ่งประดิษฐ์ทั้งสองได้อย่างไม่มีปัญหาอยู่แล้ว."
"ท่านลองมองที่วงเวทย์ที่อยู่ด้านหลังนี้สิ."ฉู่เทียนที่กลับกระจกและกล่าวออกมา"นี่คืออักขระธาตุแสงที่ใช้ในการสร้างภาพขึ้นมา,ศิลาซังหยิงนั้นสามารถจับลำแสงได้อย่างไม่ผิดเพี้ยนเลย,ถึงมันจะไม่ค่อยเสถียรเท่าไหร่ก็ตามที,ทว่าก็สามารถสร้างภาพขึ้นมาได้,ด้วยการใช้วงเวทย์อักระนี้ช่วยแล้วล่ะก็ภาพที่ได้ก็จะสมบูรณ์ยิ่งขึ้น,ไว้วันหลังข้าจะสอนหลักการให้ท่านก็แล้วกัน,หลังจากนี้หอการค้าปาฏิหาริย์ก็จะมีเทคโนโลยีที่สามารถส่งผ่านทั้งภาพและเสียงออกไปพร้อมๆกัน,พวกเราสามารถที่จะรวมทั้งสองสิ่งเข้ากันได้"
เมิ่งชิงอู๋รู้สึกคาดหวังในใจเป็นอย่างมาก.
"ฉู่เทียน,พี่ชิงอู๋!"หนานกงหยุนเร่งรีบวิ่งเข้ามา"ข้าและหยิงหยิงเตรียมตัวเสร็จแล้ว,ตอนนี้ขาดแต่พวกท่านแล้ว!"
เมิ่งชิงอู๋ถามออกไปอย่างงงงวย"มีอะไรรึ?"
"แน่นอนอยู่แล้วภาพถ่ายอย่างไงล่ะ!"ใบหน้าของหนานกงหยุนที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น"หุ้นส่วนของหอการค้าปาฏิหาริย์ยุคก่อตั้ง,แน่นอนว่าจะต้องบันทึกภาพเป็นกลุ่มแรกของประวัติศาสตร์!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne
#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย
สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP (สถานปัจจุบัน แปลจบ 658 แล้ว)==> Click
-เว็ปฟรี วันละหนึ่งตอน
-กรุ๊ป vip ลงครบทุกลุ่มแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น