Immortality Immortal Chapter 40 A Terrifying Old Man
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 40 ชายชราที่น่าสะพรึงกลัว.
บทที่ 40 ชายชราที่น่าสะพรึงกลัว.
ครึ่งวันผ่านไป,หลังจากที่ผลของวิชากายาเทพอสูรได้หายไปแล้ว.
จงซานที่สามารถสัมผัสได้ว่าพลังในระดับสี่เซียนนั้น,มีพลังมากมายจนเอ่อล้นออกมาจากร่างของเขา.
เพียงแค่ผลเดียวก็ทำให้เขาประสบผลได้มากมายขนาดนี้เลยรึ?
จงซานที่เด็ดผลโลหิตนิพพานที่เหลืออยู่ลงมา.
"หลิงเอ๋อ,แบ่งกันคนละหนึ่งลูก."จงซานกล่าว.
"ข้าไม่ต้องการแล้ว,มันไม่มีประโยชน์สำหรับข้า,ข้าต้องใช้สิบลูก,หากน้อยกว่านั้นมันไม่มีผลใดๆทั้งสิ้น,เจ้าเก็บเอาไว้เถอะ,ผลโลหิตนิพพานเป็นยารักษาบาดแผลด้วย,เจ้าควรที่จะเก็บไว้."เทียนหลิงเอ๋อกล่าว.
"อืม."จงซานพยักหน้า,ไม่ได้โต้แย้งแต่อย่างใด.
"ข้าเก็บไว้ในกำไลเก็บของได้ใช่ใหม?"จงซานสอบถาม.
"แน่นอน,เตี่ยบอกข้าว่าผลโลหิตนิพพานนั้นไม่มีเหี่ยวเฉา,เจ้าสามารถเก็บเอาไว้ในกำไลเก็บของหนึ่งปียังไม่เสียเลย."เทียนหลิงเอ๋อที่นึกถึงคำพูดที่นางได้ยินมา.
"อืม,ดีเลย."จงซานพยักหน้าและเก็บผลโลหิตนิพพานทันที.
"จงซาน,เจ้าพร้อมรึยัง?พวกเราจะทำการสำรวจด้านในถ้ำแล้ว,เพียงแค่เข้ามาก็พบกับผลโลหิตนิพพานแล้ว,บางทีเมื่อเข้าไปด้านในอาจจะมีอะไรที่ดีกว่าก็ได้."เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความคาดหวัง.
"อืม."จงซานพยักหน้า.
จงซานที่จับดาบยักษ์เอาไว้แน่น,หลังจากทีเขาฟื้นฟูร่างกายเสร็จแล้ว,เขารู้สึกประหลาดใจกับถ้ำแห่งนี้เป็นอย่างมาก,ราวกับว่าถ้ำแห่งนี้เพิ่งถูกสร้างขึ้นมา,หน้ำซ้ำผลโลหิตนิพพานเติบโตขึ้นมาได้เองอย่างงั้นรึ?,มีอะไรที่แปลกประหลาดหลายอย่างที่ดูเหมือนไม่สมเหตุสมผลเลย,ราวกับว่ามีใครจงใจสร้างมันขึ้นมา.
"ระวังตัวด้วย,ตามหลังข้ามา."จงซานกล่าวเตือน.
ไม่รู้ว่าทำไมเช่นกัน,เทียนหลิงเอ๋อที่ได้ยินเสียงของจงซานตอนนี้ทำให้นางรู้สึกดีไม่น้อย,นางที่เคยดื้อรั้นมาตลอด,เวลานี้กลับทำได้แค่ตอบรับคำพูดของเขา,"อืม."
ดาบยักษ์ที่เฝ้าระวังเขาเดินนำออกหน้าไป,จงซานและเทียนหลิงเอ๋อมุ่งตรงลึกเข้าไปในถ้ำ.
หลังจากนั้น,จงซานเริ่มประหลาดใจสังเกตเห็นว่ายิ่งเข้าไปลึกก็ยิ่งเป็นทางลาดชันลงไปเรื่อยๆลึกลงไปใต้พื้นดิน.
ประกายแสงสีแดงที่สว่างจ้าส่งผ่านออกมาจากด้านใน.
จงซานสังเกตเห็นว่าโครงสร้างของถ้ำแห่งนี้ดูไม่ปลอดภัยแม้แต่น้อย,มันพร้อมที่จะพังถล่มลงมาทุกขณะ.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาช้าๆและค่อยๆเดินลงไป,ลึกลงไปนั้น,มีความร้อนที่สูงมาก,แสงสว่างสีแดงที่เริ่มสว่างขึ้นเรื่อยๆ,จงซานสามารถสัมผัสได้ในทันที,ไม่รู้ด้วยเหตุผลใด,ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาเป็นอย่างมาก,นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
ความจริงพวกเขาต้องการที่จะลงมาด้านล่าง,วาดหวังว่าจะเจอโชคลาภบางอย่าง,ทว่ามีอะไรอยู่ด้านล่างอย่างงั้นรึ?
พวกเขารู้สึกว่าได้ลงมา,ลึกกว่าพันเมตรแล้ว,ถ้ำแห่งนี้มีขนาดใหญ่มาก,มีความลึกถึงหนึ่งพันเมตรเลยรึ?
ในเวลาเดียวกัน,จงซานที่สัมผัสได้ว่าอุณหภูมิรอบๆนี้ร้อนมากเทียบเท่าจุดเดือดทีเดียว,ไม่,บางทีอาจจะร้อนยิ่งกว่านั้น,เสื้อผ้าของเขาในเวลานี้เต็มไปด้วยไอร้อนแผ่ออกมา,จงซานที่ลองนำน้ำออกมาจากกำไลเก็บของเทลงในถ้วย,พริบตาเดียวเท่านั้น,กลายเป็นไอน้ำระเหยไปในทันที.
เขาที่เก็บถ้วยและตอนนี้ได้ยินเสียงดัง
"ผุด ผุด,"อยู่ห่างออกไป,ลาวา?เขามั่นใจว่าจะต้องเป็นลาวาแน่นอน.
เสียงดังกล่าวนี้คือเสียงพองตัวของลาวา,เขาที่สังเกตเห็นเหตุการณ์แปลกๆ,ในเวลาเดียวกันพื้นที่แห่งนี้ดูหนาแน่นไปด้วยหมอก,เต็มไปด้วยไอน้ำมากมาย.
ไอน้ำที่ออกมาจาผนังถ้ำ,ทว่ามันกลับถูกดูดลงไปด้านล่างแทบจะในทันที.
"จงซาน,นี่มันเกิดอะไรขึ้น?"เทียนหลิงเอ๋อที่ชี้ไปยังไอน้ำที่ถูกดูดออกมาจากผนังด้วยท่าทางประหลาดใจ.
มีไอนำที่ถูกดูดออกมาจากก้อนศิลาอย่างงั้นรึ?เป็นไปได้อย่างไร?เทียนหลิงเอ๋อที่เบิกตากว้างไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย.
"น้ำใต้ดิน,ถูกเปลี่ยนไห้เป็นไอน้ำ,ก่อนที่จะถูกดูดออกไป."จงซานที่จับจ้องอยู่.
"น้ำใต้ดิน?"เทียนหลิงเอ๋อที่รู้สึกประหลาดใจมา,เตี่ยของนางเคยเล่าให้นางฟัง,แต่ว่านางก็ไม่เคยเห็นมาก่อนเช่นกัน.
"แต่ว่า...."จงซานที่หรี่ตาจ้องมองด้วยท่าทางสงสัย.
"แต่ว่าอะไรอย่างงั้นรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่สอบถามออกไป,ทำไมพวกเขาถึงหยุดไม่ไปข้างหน้าล่ะ?
"แต่ว่า,ทำไมมันถึงถูกดูดลงไปด้านล่าง?
เหมือนกับว่าไอน้ำเหล่านั้นถูกส่วนลึกในถ้ำนั้นกำลังดูดเข้าไปอยู่."จงซานที่กำลังครุ่นคิดกับสิ่งที่เขาเห็น.
ตามความเข้าใจของเขาแล้ว,หากว่ามีลมอยู่ใต้ถ้ำนั้นปกติมันจะต้องพัดออกมา.
อย่างไรก็ตามการที่มันถูกดูดลงไปด้านล่างนี้,เป็นเรื่องที่แปลกไม่เคยเห็นมาก่อนเช่นกัน.
"พวกเราก็แค่ลงไปดู,ไม่เช่นนั้นแล้วพวกเราจะรู้อย่างงั้นรึ?"เทียนหลิงเอ๋อกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นและวิ่งตรงลงไปด้านล่างทันที.
"เฮ้,ช้าก่อน."จงซานที่เร่งรีบวิ่งตามนางไปทันที.
พวกเขาที่วิ่งลงไปราวๆ 20 เมตร,ซึ่งก็ไปถึงจะสิ้นสุดทางเดินเช่นกัน.
มีลาวา,ที่กำลังเดือดปุดๆ,ที่จุดสิ้นสุดของถ้ำ,เป็นภาพที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,เป็นบ่อลาวาขนาดใหญ่และมีระเบียงเป็นชั้นๆล้อมรอบ,ซึ่งด้านบนนั้นเป็นหลุมขนาดใหญ่เป็นเหมือนกับปล่องภูเขาไฟที่ปล่อยควันไฟและไอน้ำออกไปเหมือนทุกที่.
นี่คือลาวาใต้ดิน.
ไอน้ำมากมายที่ถูกดูดซับลงมาที่นี่และปล่อยออกไปยังปล่องควัน.
บ่อลาวานั้นมีขนาดรัศมีหนึ่งร้อยเมตร,ฟองลาวามากมายที่ผุดปุดๆกลายเป็นฟองและระเบิดออกเป็นระยะๆ.
ระเบียงรอบๆสระเหล่านี้เป็นฝีมือคนสร้างขึ้นมาอย่างแน่นอน,เนื่องจากพื้นที่ดูเรียบมากและยังอยู่ด้านล่างสุดของถ้ำอีกด้วย.
เทียนหลิงเอ๋อที่นำหน้าเขามาก่อนอย่างรวดเร็ว,ทว่าไม่รุ้ว่านางคิดอะไร,นางเปลี่ยนเป็นหันหลังหันวิ่งกลับคืนมา.
ร้อนอย่างงั้นรึ?,แม้แต่จงซานยังสามารถทนได้,แน่นอนว่าความร้อนย่อมไม่มีปัญหาสำหรับเทียนหลิงเอ๋อ,หรือว่านางไปเจออะไรด้านใน.
"ผี,มีผีด้านใน!"เทียนหลิงเอ๋อที่พุ่งกลับหลัง,พร้อมกับพุ่งเข้าสู่อ้อมกอดของจงซาน.
"หึหึ,ในที่สุดพวกเจ้าก็มาถึงอย่างงั้นรึ?"เสียงที่แผ่วเบาดังผ่านมาจากด้านล่างแต่ก็ทำให้พวกเขาได้ยิน.
จงซานที่มองออกไปถึงกับทำให้หนังหัวชาหนึบ,ขนลุกเกรียวเลยทีเดียว.
ชายผู้นี้เป็นใครกัน?
แม้ว่าจะมีรูปร่างเป็นมนุษย์ทว่าก็เพียงครึ่งตัวเท่านั้น,จากส่วนเอวลงไปด้านล่างนั้นถูกผนึกไว้ในของแข็งเหมือนกับกล่องน้ำแข็ง,ครึ่งร่างของเขานั้นถูกแช่แข็งเอาไว้,นอกจากนี้ก้อนน้ำแข็งที่ผนึกเขานั้นยังเป็นสีดำอีกด้วย,แม้ว่าจะอยู่ใกล้ๆกับลาวาก็ตาม,อากาศรอบๆกายเขาก็ยังคงส่งผ่านความเย็นออกมา,ผ่านลึกเข้าไปในน้ำแข็งสีดำนั้น,จงซานสามารถมองเห็นขาของเขาได้,อย่างไรก็ตามมันอาจจะไม่เรียกว่าขาอีกต่อไปแล้ว.
ขาทั้งสองข้างถูกแช่แข็งนั้นหักเป็นส่วนๆ,มีกระดุกที่ทิ่มออกมาจากผิวหนัง,บางส่วนกลายเป็นผลึก,ดูเป็นภาพที่สยดสยองเป็นอย่างมาก,
ส่วนเหนือเอวขึ้นไปนั้นกลับมีความร้อนที่สูงมาก,ร่างกายท่อนบนของเขานั้นแดงไปหมด,และที่สำคัญที่น่าขนลุกที่สุดก็คือเส้นผมของเขา.
ผมทุกเส้นของเขาที่ยืดยาวออกมาส่องประกายแสงสีแดงถักเป็นตาข่ายและเชื่อมต่อกับลาวา,หากไม่เห็นกับตาคงไม่มีใครเชื่ออย่างแน่นอน.
จงซานที่สังเกตเห็นใบหน้าของเขา,นับว่าเป็นชายชราที่อัปลักษณ์ทีเดียว,ไม่ว่าใครก็ตามที่เห็นย่อมรู้สึกขวัญผวาไปตามๆกัน.
"ข้าดูเหมือนผีขนาดนั้นเลยรึ?"เสียงของชายชราที่น่าพรั่นพรึงเผยยิ้มออกมา.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,มือของเขายังคงกุมดาบเอาไว้แน่นเพื่อป้องกันตัวเอง.
"ท่านเห็นพวกเราตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"จงซานถามออกไปด้วยท่าทางสุขุม.
"ตั้งแต่พวกเจ้ากินผลโลหิตนิพพานแล้ว."ชายชราที่น่าหวาดกลัวเผยยิ้มอย่างสยอดสยองออกมา.
เทียนหลิงเอ๋อตอนนี้รับรู้แล้วว่าเขาไม่ใช่ผี,นางที่ค่อยหันกลับมาจ้องมองไปยังชายคนดังกล่าวอีกครั้ง.
"พวกเราขออภัยท่านด้วยที่เข้ามารบกวน,ตอนนี้พวกเราขอไปตามทางของพวกเราก็แล้วกัน,"จงซานเร่งรีบกล่าวออกมา,พร้อมกับเร่งรีบถอนตัวกลับ,ซึ่งมีเทียนหลิงเอ๋อในอ้อมแขนของเขา.
"ข้าไม่เคยเห็นคนมีชีวิตมานานกว่าหนึ่งร้อยปีแล้ว,พวกเจ้าไม่คิดที่จะมาพูดคุยกับชายชราคนนี้สักเล็กน้อยหน่อยรึ?"ชายชราที่น่ากลัวกล่าวออกมาด้วยเสียงหดหู่.
เทียนหลิงเอ๋อที่รู้สึกเห็นอกเห็นใจเมื่อได้ยินคำพูดของชายชรา,เขาคงจะเหงาขนาดใหนที่ไม่เห็นใครมานานนับร้อยปีแล้ว?บางทีแค่อยู่คุยกับเขาสักพักก็คงได้.
"ขออภัย,อาวุโสด้วย,พวกเรามีธุระที่ต้องจัดการ,ไว้พวกเราจะมาเยี่ยมท่านครั้งหน้าก็แล้กัน."จงซานที่เร่งรีบถอยหลังทันที,เขาไม่มีความสงสารอาทรต่อชายชราคนนี้ได้แน่.
เห็นจงซานที่ยืนกรานที่จะจากไป,ทำให้ชายชราดังกล่าวรู้สึกไม่พอใจ,และเขาชำเลืองมองออกไป,ทันใดนั้น,จงซานก็แข็งทื่อไปในทันที.
จงซานที่รู้สึกหวาดผวาขึ้นมาทันที,เขาไม่สามารถขยับได้?เกิดอะไรขึ้นกัน?
ชายชราคนนี้ทำอะไรกัน?
ในเวลาเดียวกันนั้น,เทียนหลิงเอ๋อเองก็เบิกตากว้างไม่อยากเชื่อเช่นกัน,แม้แต่เทียนหลิงเอ๋อก็ไม่สามารถขยับได้.
"ข้าเพียงแค่ต้องการคนพูดคุยด้วยเท่านั้น."ชายชราคนดังกล่าวพูดขึ้นมาอีกครั้ง.
จากนั้น,ร่างของจงซานและเทียนหลิงเอ๋อก็ลอยขึ้นมาบนอากาศถูกลากมุ่งตรงไปหาชายชรา.
"อ๋าๆๆๆ,เจ้าทำอะไร?"เทียนหลิงเอ๋อที่ตะโกนโวยวายเสียงดัง.
"อาวุโส,พวกเราจะอยู่,วางพวกเราลงก่อน."จงซานที่กล่าวออกมาทันที.
"คลืนๆๆ."
พวกเขาทั้งสองที่หล่นลงไม่ไกลจากชายชรา.
ชายชราผู้นี้,เพียงแค่มอง,ก็ทำให้พวกเขานิ่งงัน,เป็นคนที่แข็งแกร่งทรงพลังมาก.
จงซานที่รู้สึกระวังตัวกับท่าทางของชายชราคนนี้เป็นอย่างมาก,เขาที่เก็บดาบของเขาเข้าไว้ในกำไลเก็บของเพื่อลดท่าทางขัดขืนของเขาออกไป.
แน่นอนว่า,ชายชราที่รู้สึกยินดีกับการกระทำของจงซาน,อย่างไรก็ตามแม้ว่าจงซานจะลดการป้องกันลง,ทว่าก็ยังระวังภัยมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม.
"ท่าน,ท่านหยุดพวกเราและควบคุมพวกเราด้วยสัมผัสเทวะอย่างงั้นรึ?แม้แต่เตี่ยของข้ายังไม่สามารถทำได้,ท่านแข็งแกร่งกว่าเตี่ยของข้าอย่างงั้นรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่นั่งอยู่บนพื้นจ้องมองไปยังชายชราด้วยความระมัดระวัง.
"บางทีนะ."ใบหน้าที่น่าหวาดกลัวอัปลักษณ์ของชายชราที่เผยยิ้มออกมา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 วันต่อตอน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น