วันศุกร์ที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2561

Miracle Throne Chapter 247 Mr. Qiu

Miracle Throne Chapter 247 Mr. Qiu

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 247 เซียนเซิงชิว


บทที่ 247 เซียนเซิงชิว



   
รัฐชิงที่ย่ำแย่ขนาดนี้,แล้วรัฐชิงตะวันออกไม่ย่ำแย่กว่านี้หรอกรึ?

รัฐชิงตะวันตกนั้นเป็นส่วนที่เชื่อมต่อกับน่านน้ำทั้งสี่และยังเป็นพื้นที่ขนส่งสินค้าไปยังรัฐทุกรัฐภายในอาณาจักรแห่งนี้,รัฐชิงตะวันออกถึงถูกตัดขาดด้วยเทือกเขาชิงหลิง,ถูกลอยแพมาหลายเดือนแล้ว,แน่นอนว่าทั้งกลุ่มโจรและกบฏต่างก็คงปรากฏขึ้นมาจากทั่วสารทิศแน่,ชีวิตของประชาชนในตอนนี้ไม่สามารถที่จะบอกได้เลย!


รัฐชิงที่เป็นท่อน้ำเลี้ยงของทรัพยากรทั้งอาณาจักร,หากต้องประสบกับภัยพิบัติของฝูงสัตว์อสุรจริงๆล่ะก็,นับว่าเป็นความสูญเสียจริงๆ.

ฉู่เทียนและเฉินปิงยวีที่เดินทางมาถึงหน้าตำหนักโหวเย่ว์,โหวเย่ว์มู่ชิง,รัฐชิง,ซึ่งตอนนี้ได้ควบตำแหน่งเจ้าเมืองไปด้วย,ดังนั้นโหวเย่ว์รัฐชิงก็คือเจ้าเมืองคนๆเดียวกัน,ตำหนักโหวเยว์ก็คือตำหนักเจ้าเมืองนั่นเอง,ตั้งอยู่ใจกลางเมืองหลวงของรัฐชิง.

"ช้าก่อน!"เหล่าผู้คุ้มกันหลายคนที่ยกอาวุธเข้าขวาง"พวกเจ้าเป็นใคร,ที่แห่งนี้พวกเจ้าสามารถเข้าไปได้อย่างงั้นรึ?"

ฉู่เทียนกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล"ข้าต้องการพบกับโหวเยว์มู่ชิง."

เหล่าองค์รักษ์ต่างก็แค่นเสียงอย่างเหยียดหยัน"เจ้าเป็นใคร,มีคุณสมบัติใดที่จะพบกับโหวเยว์?"

"ข้าเป็นพ่อค้าระหว่างแคว้นที่มาจากภายนอก,ตอนนี้ได้เห็นรัฐชิงที่ได้ประสบภัยจากแมงป่องอสรพิษ,ทำให้ทุกคนไม่สามารถใช้ชีวิตปรกติได้,ดังนั้นข้าจึงอาสามาช่วยเหลือโดยเฉพาะ."ฉู่เทียนที่กล่าวไม่ทั้งยโสและไม่ทั้งสุภาพไปพร้อมๆกัน."ช่วยแจ้งต่อโหวเยว์มู่ชิง,ข้ามีวิธีในการผ่านหุบเขามังกรทมิฬได้!"

"อะไรนะ?เจ้านี่นะรึ?อย่าทำให้ข้าขำจนตายดีกว่า!"เหล่าผู้คุมต่างจ้องมองอย่างเหยียดหยันไปยังฉู่เทียน"รีบไสหัวไปให้เร็วที่สุด,ข้าไม่มีเวลาเล่นกับพวกเจ้าหรอกนะ!กลับบ้านไปตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองด้วย!"

撒泡尿照照自己Sā pào niào zhào zhào zìjǐ ตักน้ำใส่กะโหลก ชะโงกดูเงา


เฉินปิงยวีที่กล่าวอย่างเย็นชาออกไป"ประชาชนของรัฐชิงนั้นแทบจะไม่สามารถใช้ชีวิตปกติได้แล้ว,โหวเยว์มู่ชิงคิดว่าจะแก้ปัญหาด้วยตัวเองได้รึอย่างไร,ข้ายังไม่เห็นวิธีการอะไรที่ได้ผลเลยไม่ใช่รึ?เห็นได้อย่างชัดเจนว่าโหวเยว์รัฐนี้ใช้การไม่ได้,ไม่แปลกใจเลยว่ารัฐชิงแห่งนี้ถึงได้โกลาหลวุ่นวาย.

ฉู่เทียนที่รับรู้ว่าเฉินปิงยวีที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย.

นิสัยของเฉินปิงยวีนั้นเขารู้ดีว่าหญิงสาวผู้นี้เป็นคนปากหนัก,ไม่ไม่สนใจที่จะพูดกับใคร,หรือกล่าวสิ่งใด,ไม่ว่าจะสถานการณ์ใหนก็ตามนางมักจะเงียบอยู่ตลอด,หากไม่ถามนางก็ไม่เคยเอ่ยปาก,คาดไม่ถึงเลยว่าวันนี้นางกับเป็นคนที่เอ่ยปากก่อนเขาเลยรึ?

มือไม่พายเอาเท้าราน้ำ!

พวกเขาต่างก็รู้ดีว่าโหวเยว์ได้ใช้วิธีการมากมาย,ไม่ว่าจะเป็นวิธีใดเขาก็ได้ทดลองไปเกือบหมดแล้ว.

หากเป็นสถานการณ์ปกติพวกเขาย่อมไม่ปล่อยให้คนแปลกหน้าพูดเช่นนี้แน่,หากแต่สถานการณ์ตอนนี้อยู่ในช่วงเวลาวิกฤติ!

แม้ว่าเหล่าผู้คุ้มกันทั้งสองจะไม่เชื่อว่าแผนการของทั้งสองนั้นจะดีเยี่ยม,ทว่าไม่ว่าแผนการใดก็ตามก็ควรที่จะไปแจ้งต่อโหวเยว์มู่ชิงเอาไว้ก่อน,หากว่าวิธีการของคนทั้งสองได้ผลล่ะก็,พวกเขาทั้งสองอาจจะได้รับโทษก็เป็นได้.

"เอาล่ะ,เอาล่ะ,ข้าบอกความจริงกับพวกเจ้าก็ได้,เป็นไปไม่ได้ที่พวกเจ้าจะพบกับโหยเยว์มู่ชิง,โหวเยว์มู่ชิงได้ออกไปจัดการกับความวุ่นวายที่รัฐชิงตะวันออกอยู่,จะมาอยู่อย่างสบายใจในสถานที่แห่งนี้ได้อย่างงั้นรึ?"

อะไร?โหวเยว์มู่ชิงไม่ได้อยู่ด้านใน!

ฉู่เทียนที่คาดไม่ถึงเหมือนกันว่าหุบเขาชิงหลงนั้นมีความยาวกว่า 5000-6000 กิโลเมตร,และมีเส้นทางที่เชื่อมต่อกันถึงหกเส้นทาง,หากแต่เส้นทางที่ดีที่สุดคือเส้นทางหุบเขามังกรทมิฬ,ซึ่งใช้ในการขนส่งสินค้าเป็นหลัก,ส่วนเส้นทางอื่นนั้นสามารถที่จะเดินทางได้แต่ไม่เหมาะที่จะขนส่งสินค้า,ตอนนี้หุบเขามังกรทมิฬได้ถูกปิดผนึกไปแล้ว,แต่อีกห้าเส้นทางก็ยังใช้เดินทางได้อยู่,ถึงจะแคบและอันตรายก็ตาม,ทว่าหากจำเป็นก็ต้องใช้.

แน่นอนว่ารัฐชิงตะวันออกที่กำลังตกไปสู่ความวุ่นวายคงไม่มีใครที่จะนั่งงอมืองอเท้าได้อยู่อีกรึ?

หุบเขามังกรทมิฬคงจะไม่สามารถใช้ได้ในเวลาใกล้ๆนี้,อย่างแรกควรที่จะจัดการกับเหล่ากบฏและโจรร้ายที่โผล่มาซ้ำเติมผู้คนในรัฐชิงตะวันออกก่อน,จากนั้นจึงค่อยๆหาวิธีแก้ไขช้าๆ,หากว่าไม่สามารถทำได้ก็จำเป็นที่จะต้องขอกำลังเสริมจากตำหนักจักรพรรดิ

ฉู่เทียนถึงกับขมวดคิ้วแน่น,แผนการของเขาต้องหยุดชะงัก,ไม่คิดเลยว่าโหวเยว์มู่ชิงจะไม่ได้อยู่ในตำหนัก,และไม่รู้เช่นกันว่าจะกลับมาในเวลาใด.

แต่ในเวลาเดียวกันชายชุดคลุมสีเขียว,แต่งตัวสง่าผ่าเผยและประณีต,ท่าทางเหนื่อยล้า,ใบหน้าที่ขาวซีดเล็กน้อย,ราวกับว่าอาจจะล้มได้ทุกเมื่อ,ทว่าดวงตาของเขาก็ฉายแสงลุกวาวไม่ยอมแพ้,เห็นได้อย่างชัดเจนถึงความลึกล้ำของสุดยอดผู้เชี่ยวชาญที่ถูกปกปิดไว้.

”!”

"คารวะซื่อจื่อ!"

世子 Shìzi ซื่อจื่อ seishi(n) heir; successor ผู้สือบทอด

ภายในใจของฉู่เทียนสั่นไหวเล็กน้อย,นี่คือทายาทของโหวเยว์มู่ชิงอย่างงั้นรึ?

ชายหนุ่มสวมชุดสีเขียวได้ออกคำสั่งออกมา"ข้าต้องการหญ้าภูติไร้หัว,หญ้าภูติแสงและรากดินทมิฬ,และหญ้าซากศพเป็นจำนวนมาก,ดินทางไปยังตลาดยาซื้อของพวกนี้มาให้มากที่สุด!"

"ขอรับ!"

"ดูเหมือนว่าจะพบวิธีในการแก้พิษแมงป่องอสรพิษได้รวดเร็วดีนี่นา."

ชายหนุ่มชุดสีเขียวขมวดคิ้ว,กวาดสายตามองมายังฉู่เทียน,หรี่ตามองเล็กน้อย.

ฉู่เทียนไม่สนใจสายตาที่แหลมคมของฝ่ายตรงข้ามเขาที่เผยยิ้มออกมา,และกล่าวเสริมว่า"สูตรยาดังกล่าวที่ใช้พิษต้านพิษ,นับว่าเป็นความคิดที่ดี,ทว่ามันยังมีจุดที่ผิดพลาดอย่างรุนแรงอยู่."

ซื่อจื่อโหวเยว์มู่ชิงชำเลืองมองออกมา,"เจ้ากำลังพูดอะไรกัน?"

"หากเพิ่มน้ำมูตรเน่าไปอีก,ก็จะทำให้ยาแก้พิษของเจ้าสมบูรณ์แบบไปอีก"ฉู่เทียนกล่าวต่อด้วยเสียงที่ชัดถ้อยชัดคำ,แต่ว่านะ,ถึงจะแก้พิษได้แต่ก็ไม่สามารถกำจัดพิษได้อย่างหมดจดหรอกนะ,การจะแก้พิษอสูรนั่นเป็นการใช้ทักษะปรุงยาชั้นสูง,ด้วยทักษะของรัฐชิงนั้นยากที่จะสามารถสร้างยาแก้พิษได้,กับวิธีการแก้พิษของพวกเจ้าเช่นนี้!เป็นการกระทำที่เสียเวลาเปล่า,ช่างเป็นวิธีที่ล้าสมัยมีแต่คนสมองหมูเท่านั้นที่ทำ!"

"สามหาว!"

เหล่าองค์รักษ์คุ้มกันถึงกับตัวสั่นเทิ้มเลยทีเดียว.

จบกัน,ซือจื่อตอนนี้โกรธเกรียวอย่างรุนแรงแล้ว!

ชายผู้นี้แส่หาเรื่องตายจริงๆ!

ซือจื่อโหวเยว์มู่ชิงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว"เซียนเซิงชิว มีความสามารถที่น่าตื่นตะลึงที่สุด,เขาที่อุทิศร่างกายและจิตวิญญาณในการช่วยเหลือคนอื่นๆอีกมากมาย,สิ่งที่เจ้าพูดออกมาคืออะไร?คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าพูดจาดูหมิ่นต่อหน้าตำหนักโหวเยว์,แม้แต่กล้าดูหมิ่น เซียนเซิงชิว?! จับพวกมันทั้งหมดไปขัง!",
先生 อ่านว่า เซียนเซิง แปลว่า ครู, คุณผู้ชาย,หมอ

สายตาของเฉินปิงยวีที่เผยรังสีฆ่าฟันออกมาในทันที.

"ไม่เป็นไร,ไม่เห็นเป็นไรเลย."ฉู่เทียนที่ยกมือขึ้นห้ามนางเอาไว้,ก่อนที่จะกล่าวออกไป"ข้าจะไปนั่งรออยู่ในห้องขัง,เพราะว่าอย่างไร,คนเหล่านี้ก็ต้องมาตามเราในที่สุด."

เหล่าองค์รักษ์ที่นำกุญแจมือมาใส่พวกเขาทั้งสองก่อนที่นำพวกเขาไป"ตามข้ามา!"

"ข้าไปก่อนก็ได้."ฉู่เทียนกล่าวต่อซือจื่อโหวเยว์มู่ชิง"จำคำพูดของข้าเอาไว้ด้วยล่ะ,ฝากไปบอกเซียนเชิงชิวด้วย!"

พวกเขาที่ถูกคุมตัวมาไว้ในห้องขังตำหนักโหวเยว์,ภายในห้องขัง,เฉินปิงยวีแสดงท่าทางฉุนเฉียวเป็นอย่างมาก,นางเป็นใครกัน?แม้แต่โหว์เยว์ทั้งแปดของหนานเซีย,ยังไม่มีใครกล้าจับนางขังเลย.

"มีอะไรรึ?ท่านโกรธรึอย่างไร?"

"ทำไมไม่เข้าไปในตำหนังโหวเยว์เลยล่ะ,โหวเยว์มู่ชิงก็ไม่ได้อยู่,ไม่มีใครสามารถขวางข้าได้."

ฉู่เทียนกล่าวอย่างห่อเหี่ยว"ความรุนแรงไม่สามารถแก้ปัญหาได้,เจ้าสังหารคนเป็นงานประจำรึอย่างไร."

เฉินปิงยวีมองค้อนมายังเขา"เจ้าจะตำหนิข้าที่ข้าตบเจ้ารึอย่างไร."

"ไม่เห็นเกี่ยว."

"ปากว่าตาขยิบ."
口是心非 ความหมายคือ (kǒushì xīnfēi)ปากกับใจไม่ตรงกัน

"ก็ได้,ข้ายอมรับ."

"แค่เรื่องกระจิดริด."

"เจ้าคิดว่ามันเล็กน้อย."ฉู่เทียนสอบถาม"งั้นมาเปลี่ยนกันใหม?"

เฉินปิงยวีกลับไปนั่งสมาธิอยู่บนพื้น,ความงามที่ประณีตสวยสง่าใบหน้าที่ไร้ซึ่งความรู้สึก,หากแต่จะมีใครรู้ล่ะภายใต้ใบหน้าที่เย็นชานั้น,ภายในนางคิดอะไรอยู่จริงๆกันแน่.
............

ตำหนังโหวเย่ว์รัฐชิง.

ในห้องทดลอง.

"วัตถุดิบที่เซียนเซิงชิวที่ต้องการข้าซื้อมาเรียบร้อยแล้ว."

ซือจื่อของโหวเยว์มู่ชิง,มู่เฉวียน,ที่เข้ามาอย่างเร่งรีบ,เข้ามาหาชายชราที่สวมชุดสามัญสีน้ำตาล,คนผู้นี้แต่งกายไม่ต่างจากชาวบ้าน,มีหนวดยาวเฟิ้มสีขาว,แววตาอ่อนโยน,ใบหน้าที่ขาวซีด,หลายวันนี้หลายคืนมานี้เขาแทบไม่ได้พักผ่อนเลย.

"ดีๆ,นำเข้ามา."

เซียนเซิงชิวนั้นเปลอมเป็นนักวิชาการอาวุโสที่ตระเวณไปทั่ว,หลังจากที่เขารู้ว่ารัฐชิงที่ประสบเข้ากับปัญหาใหญ่,เป็นเขาเองที่อาสามาช่วยโหวเยว์มู่ชิง,โหวเยว์ชิงมู่ตอนแรกไม่สนใจ,เพราะเห็นท่าทางแล้วสถาพเหมือนกับนักวิชาการเร่ร่อนทั่วๆไป,อย่างไรก็ตามหลังจากที่ได้ฟังความคิดเห็นของเขาก็ทำให้เขาเคารพอาวุโสผู้นี้,พร้อมกับยังมอบหน้าที่ให้กับเขาอีก.

ซึ่งผลสุดท้ายนั้นเขาก็ทำให้ทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความตื่นตะลึง.

นักวิชาการอาวุโสผู้นี้มีความรู้ลึกล้ำ,อุทิศตนเพื่อส่วนรวมถึงกับเดินทางมาช่วยเหลือโหวเยว์มู่ชิงด้วยตนเอง,รัฐชิงที่ได้นักวิชาการที่มีความสามารถเช่นนี้มาช่วยเหลือ,นับเป็นเหมือนกับเทียนไขที่จุดประกายความหวังให้กับพวกเขาในทันที!

รัฐชิงแห่งนี้นั้นมีนักวิชาการกว่า 100 คนเข้าร่วมในการค้นหายาแก้พิษของแมงป่องอสรพิษ,ผ่านมาแล้วหนึ่งเดือนพวกเขายังไม่สามารถทำได้สำเร็จ,แต่หลังจากได้เซียนเชิงชิวผู้นี้ช่วยเหลือเพียงแค่สองวันกับทำให้พวกเขาคืบหน้ากว่าก่อนซะอีก,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าคนผู้นี้มีความสามารถที่ล้ำลึกเป็นอย่างมาก!

ในครั้งแรกนั้นโหวเยว์มูชิงนั้นเตรียมการที่จะเดินทางด้วยตัวเอง,เพื่อไปขอความช่วยเหลือจากหยุนเทียนเหอประมุขสำนักเมฆาเพื่อเดินทางมาช่วยรัฐชิง,ต้องไม่ลืมว่าความรู้ของหยุนเทียนเหอนั้น,นับว่าเป็นนักวิชาการชั้นหนึ่งของอาณาจักรหนานเซี่ยแห่งนี้,แต่ยังไม่ได้เดินทางก็ได้นักวิชาการที่มีความสามารถไม่น้อยกว่าหยุนเทียนเหอมา,ทำให้โหวเยว่มู่ชิงรู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก.

การได้นักวิชาการผู้มากความรู้มาในเวลานี้,ทำให้โหวเยว์มู่ชิงมีเวลาเดินทางไปดูแลรัฐชิงตะวันออก,ช่างเป็นโชคลาภที่ยิ่งใหญ่จริงๆ.

และยังมีสิ่งที่โหวเยว์มู่ชิงคาดไม่ถึงจริงๆ,ไม่เคยคาดหวังว่าจะปรากฏนักวิชาการอิสระที่เดินทางมาช่วยพวกเขาโดยไม่หวังผลตอบแทน,และยังวิจัยยาแก้พิษอสูรแมงป่องอสรพิษอย่างสุดความสามารถ,และเซียนเชิงชิวผู้นี้ไม่สนใจในชื่อเสียงและลาภยศเลย,เป็นการเสียสละเพื่อคนของรัฐชิงแม้ว่าจะต้องยากลำบากเท่าไหร่ก็ตาม.

เซียนเซิงชิวพยักหน้า,ทันใดนั้นก็เริ่มทดสอบผลของยามากมาย,เป็นกระบวนการที่น่าเบื่อมาก,ในการหาความแตกต่างของส่วนผสมในการสร้างยาแก้พิษขึ้นมา.

"การทอสอบครั้งที่ 81 ของยากแก้พิษ,กำลังจะเริ่มแล้ว,ขอให้ซือจื่อบันทึกผลแต่ละอย่างอย่าให้ตกหล่อน."

เซียนเซิงชิว,ที่ทำการจัดเตรียมของเหลวตามสูตรต่างๆเพื่อทำปฏิกิริยากับพิษของแมงป่องอสรพิษ,เมื่อของเหลวเหล่านั้นผสมเข้ากับพิษของแมงป่องอสรพิษ,ก็เริ่มเจือจางไปในทันที,ทว่าก็ไม่ได้ทำให้หมดพิษไปแต่อย่างใด.

"พิษคงเหลือ 48 % ,ยาถอนพิษนี้ประสิทธิภาพอ่อนด้อยจนเกินไป!"คิ้วสีขาวราวับหิมะของเซียนเซิงชิวที่ขมวดไปมา"การทดลองที่ 81 ล้มเหลว,คงต้องเพิ่มหญ้าภูติแสงลงไปอีกหน่อย."

"พิษคงเหลือ 48 %,ยาแก้พิษนี้ก็ยังอ่อนด้อย,ล้มเหลว!"

"พิษคงเหลือ 45 %,ยาแก้พิษนี้ก็ยังอ่อนด้อย,ล้มเหลว!"
”......”

การทดลองหลายๆครั้งสุดท้ายก็สิ้นสุด,มู่เฉวียนที่เขียนข้อมูลต่างๆลงไปในบันทึก,หลายๆสูตร ต่างก็มีอักษรขนาดใหญ่ที่เขียนว่าล้มเหลวปรากฏขึ้นมา,การทดลองที่ดีที่สุดสามารถที่จะเจือจางพิษได้ 30 % กล่าวอีกนัยย์หนึ่งแม้แต่เซียนเซิงชิวก็ยังไม่สามารถค้นหายาแก้พิษนี้ได้,ยังไม่ค้นพบสูตรยาที่จะสามารถแก้พิษได้อย่างสมบูรณ์

ใบหน้าของเซียนเซิงชิวนั้นจ้องมองอย่างเป็นทุกข์,"ได้ผลลัพธ์ที่แย่มาก,จริงๆแล้วผิดพลาดที่ตรงใหนกัน?"

"ผลลัพธ์ที่แย่...."เมื่อมู่เฉวียนที่ได้ยินคำพูดดังกล่าว,ทันใดนั้นภายในหัวของเขาก็มีคำแนะนำหนึ่งผ่านเข้ามา,จึงเอ่ยออกไปอย่างไม่ได้คิด"เซียนเซิงชิว,ไม่รู้ว่าหากเติมน้ำมูตรเน่าลงไปด้วยจะทำให้ได้ผลที่ดีกว่าเดิมหรือไม่?"

"น้ำมูตรเน่า?น้ำมูตรเน่า? ใช่แล้วเป็นน้ำมูตรเน่า...อย่างนี้นี่เอง!"

"มหัศจรรย์!ยอดเยี่ยมที่สุด!" เซียนเซิงชิวเผยสีหน้ายินดีอย่างที่สุด,เขาไม่ทันคิดถึงเรื่องนี้ได้อย่างไร"เร็วเข้า,ไปเตรียมน้ำมูตรเน่ามาให้ข้า!"

เซียนเซิงชิวได้เพิ่มน้ำมูตรเน่าลงไปในสูตรยาของเขาเพิ่มไปอีก.

เมื่อยาแก้พิษได้ถูกปรุงขึ้นมาใหม่,ก่อนที่จะใช้หลอดหยดหยดลงไปในสารพิษสีดำบนจานทดลอง,ทันทีที่ของเหลวไหลเข้าผสมกัน,ราวๆ 4-5 วินาที,ของเหลวสีดำ,ทันใดนั้นก็กลายเป็นน้ำที่ใสสะอาดไปในทันที.

สำเร็จ?

สำเร็จแล้วจริงๆ!

"พิษคงเหลือต่ำกว่า 1% ผลของมันลดลงเป็นอย่างมาก,นี่สิถึงจะเป็นยาแก้พิษที่พวกเราต้องการ!"เซียนเซิงชิวที่จ้องมองไปยังมู่เฉวียนด้วยความยินดีและนับถือเป็นอย่างมาก"เจ้าช่างเป็นคนที่ทำให้ข้าประหลาดใจจริงๆ,ซือจื่อของโหวเยว์มูชิงที่หนุ่มแน่นขนาดนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีทักษะความสามารถทางด้านการปรุงยาที่ยอดเยี่ยมถึงเพียงนี้,สายตาหลักแหลม,เจ้าช่างเป็นบุตรแห่งสวรรค์ของโหวเยว์มู่ชิงจริงๆ,อาณาจักรหนานเซียของพวกเราช่างโชคดีจริงๆ,ตาเฒ่าคนนี้มีตาแต่หามีแววจริงๆ!"


มู่เฉวียนเผยสีหน้าอักอ่วน,"เซียนเซิงชิวเข้าใจผิดแล้ว,ข้าไม่ได้เข้าใจตัวยาดังกล่าวเลยแม้แต่น้อย!"


ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย



สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP  Click

-เว็ปฟรี 2 วันนอัพหนึ่งตอน

-กรุ๊ป vip วันล่ะ 2 ตอน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น