Miracle Throne Chapter 246 Difficult position in Qingzhou

Miracle Throne Chapter 246 Difficult position in Qingzhou

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 246 กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

บทที่ 246 กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เมื่อฉู่เทียนกล้ำกลืนออดทนต่อความเจ็บปวดเขาก็เดินทางมาถึงตรงเนินเขา,ทันใดนั้นเขาที่จ้องมองออกไป,เห็นกองกำลังถือคบเพลิงที่กำลังเคลื่อนที่มาช้าๆ,พวกเขาที่ยกคบเพลิงขึ้นสูง,มีจำนวนอย่างน้อยที่สุดหลายพันคน,มีขนาดที่ไม่น้อยเลยจริงๆ.

กองกำลังทหารม้าอย่างงั้นรึ?

คนเหล่านี้มาให้ถูกสังหารรึอย่างไร?ช่างเป็นกลุ่มคนที่โง่เง่าเป็นอย่างมาก,ที่เดินทางมาหาความตายอย่างไร้ประโยชน์!

เมื่อเหล่าทหารม้าเคลื่อนที่มาถึงปากทางหุบเขามังกรทมิฬ,มีกองทัพของแม่งป่องอสรพิษที่กำลังหลั่งไหล่ออกมาจากเทือกเขาชิงหลง(มังกรเขียว)ไม่หยุดหย่อน.

เหล่าทหารม้าของรัฐชิงเข้าใจว่าอสูรแมงป่องอสรพิษเหล่านี้,อันตรายเป็นอย่างมาก,โดยเฉพาะอย่างยิ่งหมอกพิษของพวกมัน,หากว่ามันเคลื่อนที่เข้าไปในเมือง,แน่นอนว่าจะต้องมีคนบาดเจ็บล้มตายมหาศาลแน่.

"เหล่าทหารหาญทุกคนฟังให้ดี!"

"จะต้องขวางกั้นตรึงเหล่ากองกำลังสัตว์อสูรเหล่นี้เอาไว้ให้ได้!"

"หากว่ามันผ่านออกมาจากหุบเขาแห่งนี้ล่ะก็,จะต้องมีคนตายมากมายอย่างแน่นอน!"

ฝูงสัตว์แมงป่องอสรพิษเหล่านี้สร้างพิษขึ้นมาเป็นจำนวนมาก,และพวกมันยังอยู่รวมตัวกันเป็นฝูง,จึงทำให้ยากที่จะจัดการ,และเมื่อตัวหนึ่งตัวใดถูกสังหารไป,ก็จะปรากฏหมอกพิษปรากฏขึ้นมามากมาย,พวกเขายังจะสามารถจัดการพวกมันได้อีกรึ?,ลำพังสถานที่รอบๆนี้ราวกับว่าอยู่ในความมืด,ไม่สามารถที่จะมองเห็นควันพิษที่กระจายออกไปรอบๆด้วยตาเปล่าอีกด้วย.

"เตรียมหน้าไม้!รอฟังคำสั่งยิงจากข้า!"

"เข้าระยะสามร้อยเมตร!สังหารพวกมันให้หมด!"

เหล่าทหารม้ารัฐชิงที่เตรียมพร้อมโจมตี,ทุกคนที่ต่างก็ง้างหน้าไม้และคันศรก่อนที่จะยิงออกไป,กลายเป็นห่าลูกศรไปยังเหล่าแม่งป่องอสรพิษ.

พรึด!!

แมงป่องอสรพิษหลายตัวที่ถูกลูกธนูของพวกเขา.

ตอนนี้ฝูงแมงป่องอสรพิษกำลังโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก,มันหยุดที่จะกินอาหาร,พร้อกกับพุ่งเข้าหาเหล่าทหารม้าเหล่านั้นในทันที,เหล่าทหารม้าเหล่านั้นเองก็ไม่กล้าที่จะประมาท,พวกเขาที่ถอยพร้อมกับปล่อยลูกศรออกมาเรื่อยๆ,ลูกศรที่ยังพุ่งออกไปไม่หยุด,อย่างไรก็ตามตอนนี้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าการโจมตีเช่นนั้นไม่ได้ให้ผลที่มีประสิทธิภาพมากมายนัก.

จำนวนของลูกศรจำนวนมากมายสามารถสังหารพวกมันได้ไม่กี่ตัว.

ตอนนี้เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันไม่ได้ผล,ฝูงแมงป่องอสพิษกำลังพุ่งตรงมายังพวกเขาอย่างรวดเร็ว.

พวกมันได้พ่นหมอกพิษออกมากมาย,ด้วยเวลากลางคืนเช่นนี้,แน่นอนว่าเหล่ามือธนูไม่สามารถที่จะเล็งออกไปได้อย่างแม่นยำ,การยิงของพวกเขานั้นไม่ต่างจากคนตาบอด,ภายใต้สถานะการเช่นนี้ ลูกศรมากมายไม่สามารถเข้าเป้าได้เลย.

และแล้วกองทหารส่วนใหญ่ก็เริ่มได้รับพิษที่แผ่ออกมา ก่อนจะหล่นลงไปกองกลิ้งเกือกอยู่บนพื้น,ราวกับว่าถูกคลืนสึนามิที่กวาดเข้ามา.

"บัดซบ!"

"ถอย,ถอยเร็วเข้า!"

นายกองทหารม้าที่กวัดแกว่งดาบและหอก,ต่างก็ร้องเสียงหลงให้ถอยทัพในทันทีซึ่งรอบๆ,ที่ได้รับความเสียหายอย่างหนัก,พวกเขาที่เริ่มถอยทัพออกไป,ยิ่งคบเพลิงเผาไหม้อากาศก็ยิ่งทำให้หมอกควันพิษเหล่านั้นแพร่กระจายเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว,เหล่าทหารม้า 300-400 นายถูกพิษร้ายในทันที.

ด้วยพิษที่ร้ายแรงของสัตว์อสูรแมงป่องอสรพิษนั้นร้ายกาจมากไม่มีทางที่เหล่าทหารเหล่านั้นจะทนได้,แม้เพียงแค่สัมผัสแค่ผิวกายเท่านั้น,ก็จะซึมเข้าทางรูขุมขนในทันที,และแน่นอนว่ามันจะทำให้ร่างของของพวกเขากลายเปนอัมพาตไปในทันที!

"อ๊ากก!"

"ข้าขยับไม่ได้!"

เหล่าทหารม้ามากมายที่ล้มไปนอนกลิ้งเกือกอยู่บนพื้นดิน,ไม่ต้องเอยว่าพวกเขาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว,ร่างกายของทหารที่กระตุกหงึกๆ,สูญเสียพลังไม่สามารถต่อต้านได้ทีละคนทีละคน.

เหล่าแมงป่องอสรพิษที่ดุร้าย,พุ่งเข้ามาตัดร่างของพวกเขาขาดเป็นท่อนๆ,ราวกับว่าพวกมันพึงพอใจกับกลิ่นคาวโลหิตและเลือดเนื้อที่ถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ,เป็นการไล่ล่าสังหารที่น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก,หมอกพิษดังกล่าวนั้นทำให้ทุกคนขยับร่างกายไม่ได้,แต่ก็ไม่ได้รุนแรงที่ทำให้พวกเขาหมดสติไป,เหล่าแมงป่องอสรพิษที่พุ่งเข้าจู่โจมอย่างหนักหน่วง,ทำให้พวกเขาได้แต่คร่ำครวญโหยหวนมองเห็นร่างของคนอื่นที่ถูกพวกมันจับฉีกออกมาด้วยก้ามที่ทรงพลัง.

เสียงเจ็บปวดและทรมานร้องตะโกนออกไปเสียงดังกัดกร่อนกินใจของเหล่าทหารม้าให้หวาดกลัวเป็นอย่างมาก.

"เจ้าพวกสารเลว!"เหล่าทหารราบที่เห็นเหล่าพี่น้องที่กำลังเกลือกกลิ้งโหยหวย,ดวงตาที่แดงซ่านไปด้วยความโกรธ,"สังหาร!สังหาร!สังหาร!สังหารพวกมัน!"

พวกเขาเริ่มปล่อยหน้าไม้อีกครั้ง.

เหล่าแมงป่องอสรพิษที่มองเห็นอาหารมากมาย,และกินอาหารด้วยความดีใจ,เมื่อเหล่าทหารที่คอยโจมตีพวกมันไม่หยุดหย่อน,ทำให้มันโกรธเกรี้ยวขึ้นมา,ได้พุ่งเข้าหาอาหารชิ้นใหม่,เหล่าทหารที่ถูกโจมตีคนแล้วคนเล่าได้กลายเป็นอาหารของพวกมันไปด้วย.

แมงป่องอสรพิษเหล่านี้มักจะอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม,และเข้าจู่โจมพร้อมๆกัน,ด้วยเส้นทางหุบเขามังกรทมิฬนั้นมีพื้นที่ไม่ได้กว้างขวางมากนัก,เหล่าทหารจึงไม่มีพื้นที่ให้หลบหนี,ทำให้แมงป่องอสรพิษเข้าโจมตีพวกเขาอย่างมีประสิทธิภาพ.

และอีกอย่างหนึ่งในพื้นที่มืดๆเช่นนี้,แมงป่องอสรพิษนั้นสามารถซ่อนตัวได้อย่างดีเยี่ยม.

และหมอกพิษของมันนั้นเป็นเสียเขียวเข้มกลมกลืนไปกับความมืดไม่สามารถที่จะมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า,เมื่อเหล่าทหารถูกหมอกพิษเล่นงาน,ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าพวกเขาก็จะกลายเป็นอาหารของพวกมันไปในทันที.

"!ข้าถูกพิษ!"

"ช่วยข้าด้วย,ทางด้านซ้ายถูกพวกมันโจมตีแล้ว!"

"ช่วยข้าด้วย,ทางด้านขวาถูกโจมตีแล้ว!"

เหล่าทหารม้ามากมายที่กำลังล้มลงกองอยู่บนพื้นคนแล้วคนเล่า,เสียงที่โหยหวนทรมารทรกรรมดังผ่านความมืดออกมาไม่หยุดหย่อน,กองกำลังทหารตกอยู่ในความโกลาหลโดยสิ้นเชิง,แตกฝูงไร้ระเบียบ,เหล่าแมงป่องอสรพิษที่บุกเข้าโจมตีพวกเขาอย่างพร้อมเพียง,หัวหน้านายทหารตอนนี้โชคร้ายตายไปเรียบร้อยแล้ว.

"หนี!"

"หนีเร็วเข้า!"

ทหารม้าหลายพันคน,มีเพียงแค่ 700-800 คนที่สามารถหนีรอดไปได้.

ส่วนคนอื่นๆนั้นถูกพิษของแมงป่องอสรพิษ,ทุกคนต่างถูกฉีกร่างกลายเป็นอาหารของพวกมัน,ทั้งคนทั้งม้าถูกสังหารเรียบไม่เหลือ,จากนั้นแมงป่องอสรพิษทั้งหมดก็ล่าถอนไป,เหลือเพียงแค่ร่องรอยของชุดเกราะที่ฉีกขาย,หมวกเหล็กที่เสียหาย,อาวุธลูกศรมากมายที่กระจัดกระจายทิ้งเอาไว้เบื้องหลัง.

เฉินปิงยวีและฉู่เทียนยืนอยู่บนเนินเขา,พวกเขาที่สามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาทั้งหมดได้,อย่างไรก็ตามถึงพวกเขาอยากจะช่วยแต่ก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้อย่างแน่นอน.

เป็นฝูงสัตว์อสูรที่น่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก!

กองทัพแมงป่องอสรพิษเหล่านี้ได้ครอบครองหุบเขาชิงหลงแห่งนี้ไปแล้ว,ไม่มีทางที่มนุษย์จะเข้ามากล้ำกลายได้อย่างง่ายดายนัก,ไม่แปลกใจเลยว่าเจ้าอ้วนเดนตายนั่นขายทรัพยากรจำนวนมากให้กับเขา.

เฉินปิงยวีขมวดคิ้วกล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา,"จำเป็นต้องแจ้งรัฐกลาง,ให้ส่งกองกำลังมาเสริมหรือไม่?"

"เจ้าไม่เห็นสภาพที่น่าสยองของกองกำลังรัฐชิงแล้วเหรอ!กองกำลังหอการค้าปาฏิหาริย์มีความสำคัญเกินกว่าที่จะมาเสียหายที่นี่."ฉู่เทียนถอนหายใจหนึ่งครั้ง,แสดงท่าทางห่อเหี่ยวใจ"เวลานี้คงทำอะไรไม่ได้,ใครจะรู้ว่าพวกเราจะพบเจอเข้ากับปัญหาซะแล้ว."

"ทำอย่างไรดี?"

"พิษที่อยู่ในร่างของเจ้าเองก็ยังถอนออกไม่หมดหรอกนะ."ฉู่เทียนกล่าวต่อเฉินปิงยวี,"พวกเราเข้าไปในเมืองกันก่อน."

เฉินปิงยวีทำราวกับว่านางได้ลืมเรื่องก่อนหน้านี้แล้ว,กล่าวออกไปเรียบๆ"กลับไปยังเมืองหลวงอย่างงั้นรึ?"

"จากสถานะการณ์ของหุบเขาชิงหลงตอนนี้,แมงป่องอสรพิษได้ยึดครองหุบเขาแห่งนี้ไม่ใช่แค่วันสองวันนี้อย่างแน่นอน,ข้าคิดว่าเมืองหลวงรัฐชิงเองก็คงจะกระวนกระวายมากยิ่งกว่าพวกเราซะอีก,พวกเขาเองคงจะเริ่มวางแผนแก้ปัญหาอยู่ก่อนแล้ว,พวกเราเพียงแค่ไปช่วยพวกเขาก็เพียงพอแล้ว!"

จากสิ่งที่ฉู่เทียนได้กล่าว.

รัฐชิงก็ควรที่จะเป็นกังวลมากกว่าทุกๆคน!

หุบเขาชิงหลงในตอนนี้ถูกปกคลุมไปด้วยแมงป่องอสรพิษหลายพันตัวปกคลุมไปทั่วแล้ว!

ก่อนหน้านี้อสูรแมงป่องอสรพิษ,ไม่เคยปรากฏออกมาในดินแดนของมนุษย์เลย,ทำไมเมื่อหลายเดือนก่อนหน้าถึงได้ปรากฏออกมาไม่รู้,แมงป่องอสรพิษตอนนี้กระจายตัวอยู่เต็มหุบเขามักกรทมิฬอย่างคาดไม่ถึง,ไม่คิดจริงๆจะมาปรากฏตัวขึ้นที่เทือกเขาชิงหลงแห่งนี้.

ด้วยหุบเขาแห่งนี้คือทางผ่านของเทือกเขาชิงหลงเพื่อเชื่อมกันระหว่างรัฐชิงตะวันตกและรัฐชิงตะวันออก,และเส้นทางหุบเขามังกรทมิฒแห่งนี้ก็เป็นเส้นทางที่สำคัญเป็นอย่างมาก,หากว่าไม่สามารถจัดการกับอุปสรรค์ที่ขวางกั้นเส้นทางไปแล้วล่ะก็,จะนำพาซึ่งปัญหามาสู่รัฐชิง,ไม่จำเป็นต้องเอยเลยว่าจะมีผลกระทบขนาดใหน.

ซึ่งก็แน่นอนว่ารัฐชิงตอนนี้เต็มไปด้วยความกระวนกระวายไปแล้ว,กองทัพหลายพันคนที่เดินทัพมา,สุดท้ายก็พ่ายแพ้กับไปไม่เป็นท่า,ไม่เพียงเท่านั้นแมงป่องอสรพิษยังไม่ถูกกำจัดให้ลดลงเลยแม้แต่น้อย,และยังทำให้พวกมันได้กินอาหารที่อุดมสมบูรณ์,ในเวลานี้นับรัฐชิงมีผู้บาดเจ็บล้มตายไปเป็นจำนวนมากเลยทีเดียว.

กองกำลังแมงป่องอสรพิษเหล่านี้,สามารถที่จะจัดการกองกำลัง 40,000-50,000 ให้แตกทับได้เลย!

ทำไมรัฐสายฟ้าที่ได้พบกับภัยพิบัติอย่างรุนแรง,ซึ่งมีรัฐกลาง,รัฐใต้และรัฐชิงที่อยู่ใกล้,จึงมีเพียงแค่รัฐชิงที่ไม่สามารถเดินทางไปช่วย,ในราชโองการของจักรพรรดิอู๋อานนั้นได้ระบุเพียงแค่รัฐใต้และรัฐกลางเท่านั้น,ไม่ได้เอ่ยรัฐชิงเลย.

เพราะตำหนักจักรพรรดินั้นเข้าใจในสถานะการณ์ดี,รัฐชิงในเวลานี้ยังไม่สามารถรับประกันความปลอดภัยได้,ยังจะมีเวลาสามารถไปช่วยรัฐอื่นได้อีกรึ?

ในเวลานี้ฉู่เทียนที่เดินทางมาถึงเมืองหลวงรัฐชิงแล้ว,คนทั่วทั้งเมืองตอนนี้เต็มไปด้วยความเศร้าสร้อยและหดหู่.

เมื่อคืนที่ผ่านมานั้นมีการต่อสู้นองโลหิตที่หนักหน่วง,เหล่ากองกำลังมากกว่า 2000 ,มีโชคดีแค่ส่วนน้อยที่สามารถกลับมายังเมืองหลวงรัฐชิงได้,แน่อนว่าจะทำให้คนในเมืองนี้มีกระจิตกระใจที่จะทำอะไรอยู่อีกรึ?

ข่าวคราวของรัฐชิงตะวันออกนั้นไม่ได้รับมากว่าสองเดือนแล้ว.

รัฐชิงตะวันออกนั้นไม่ได้มีเขตแดนติดพื้นที่ของอาณาจักรหนานเซี่ยส่วนอื่นๆเลย,มีเพียงเส้นทางหุบเขามังกรทมิฬเท่านั้นที่สามารถขนถ่ายสินค้าไปยังท่าเรือได้,ตอนนี้2-3 เดือนแล้วไม่สามารถที่จะส่งสินค้าได้!ทรัพยากรทั้งหมดของพวกเขาที่จะต้องขนส่งผ่านทางเรือเท่านั้น,ทุกอย่างตอนนี้หยุดกิจการทั้งหมด,สินค้าและการทำเหมือง,โรงงานทั้งหมดหยุกิจการ,คนงานไม่มีรายได้เข้ามา,เศรษฐกิจเสียหายอย่างหนัก,คนไม่มีอาหารที่จะกิน,เกิดการปล้นชิงไปทั่ว!

หยีเหล่าอู๋ที่วิ่งเข้ามาหาฉู่เทียนอย่างเร่งรีบ,"ท่านประธาน,ดูนั่น!"

"ใช่แล้ว?"ฉู่เทียนที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย"นำข้าไป!"

หลังจากผ่านไปสิบนาที,ฉู่เทียนก็ได้เข้าไปในคฤหาสน์พ่อค้าที่ร่ำรวยแห่งหนึ่ง,มีคนกล่มหนึ่งของกล่มฉลามเขี้ยวยักษ์บุกเข้ามาด้วย,เข้าทุบตีเหล่าผู้คุ้มกันของพวกเขา,และเหล่าคนรับใช้ให้นอนกองเจ็บปวดทรมานอยู่บนพื้น.

"ไสหัวไปให้พ้น."หยีต้าเหล่าที่นำชายอ้วนคนหนึ่งลากผ่านเข้ามาในประตู,ก่อนที่จะโยนลงไปนอนกองอยู่บนพื้น,พร้อมกับชักดาบออกไปวางอยู่บนคอของชายอ้วนพุงพุ้ย,"ท่านประธาน,ข้าพบเห็นเขา,ที่กำลังเก็บข้าวของเตรียมตัวเดินทางหลบหนีไป!"

"เจ้าเป็นใคร!กล้าที่จะสังหารคนกลางวันแสกอย่างงั้นรึ!"ชายอ้วนพุงพุ้ยที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว,ก่อนที่จะค่อยๆเงิยหน้าที่บวมช้ำของตัวเองขึ้นมา,ก่อนที่จะมองเห็นฉู่เทียนและเฉินปิงยวี"เจ้า,เจ้า...ยังไม่ตายอยู่อีกเหรอ!"

ฉู่เทียนที่แค่นเสียงเย็นชาออกไป."บิดายังไม่ตาย,เจ้าผิดหวังขนาดนั้นเลยเหรอ!"

"เข้าใจผิดแล้ว,เข้าใจผิดกันแล้ว!"ชายอ้วนพุ่งพุ้ยก็เข้าใจในที่สุดว่าคนกลุ่มนี้ทำไมถึงต้องซ้อมเขา"เมื่อคืนเกิดอุบัติเหตุขึ้น,ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเหล่าลูกน้องของข้าหายไปใหน!"

ฉู่เทียนแค่นเสียงเย็นชา,"อย่างงั้นรึ?"

"ฝูงสัตว์อสูรนั้นไม่ได้ออกล่าเหยื่อเป็นประจำ,นานๆที 3-5 ก็ยังไม่ปรากฏตัว,ข้าไม่รู้ว่าท่านจะโชคร้ายขาดนั้น,แต่มันก็คุ้มค่ากับจำนวนแร่ที่มากมายขนาดนั้นแน่นอน!"

"ชิ!"ฉู่เทียนที่เดินมาอยู่ด้านหน้าชายอ้วน,"เจ้ารู้ดีอยู่แล้วหุบเขามังกรทมิฬนั้นมีความเสี่ยงสูง,กับไม่บอกล่าวต่อข้าเกี่ยวกับฝูงของสัตว์อสูร,เจ้ามีอะไรที่จะอธิบายอย่างงั้นรึ?"

ไร้สาระ!

หากไม่มีฝูงสัตว์อสูร,ใครเขาจะขายแร่เหล่านั้นกันเล่า,ซ้ำยังขายให้กับเจ้าในราคาถูกไม่ใช่รึ?ในเมื่อขายไปในราคาต่ำขนาดนั้น,แน่นอนว่ามันจะต้องมีความเสี่ยงอย่างแน่นอน.

"อย่าเพิ่งโกรธ!พี่หยีอย่าเพิ่งโกรธ!"ชายอ้วนที่กล่าวออกไปอย่างเป็นทุกข์"ผลผลิตของหบุเขามังกรทมิฬนั้นถูกหยุดเอาไว้เพียงแค่ชั่วคราว,ทว่าท่านควรที่จะรู้,ไม่ว่าอย่างไรทรัพสินเหล่านั้นในรัฐชิงนั้น,มีอยู่มากมายและยังสามารถขายได้ทั่วทั้งอาณาจักรหนานเซี่ย,ในเวลานี้แร่เหล่านี้ของพี่หยีนั้นมีมูลค่ามหาศาล,ถึงแม้ว่าท่านจะไม่ทำเหมืองเอง,ทว่าหากขายออกไปล่ะก็ต้องทำเงินก้อนโตอย่างแน่นอน!"

"แต่อย่างงั้น,เจ้ายังหลอกข้าให้ไปสำรวจเพื่อเสี่ยงอันตราย,นั่นไม่ใช่แผนที่เจ้าวางไว้เพื่อที่จะสังหารข้าหรอกเหรอ,เจ้าบังอาจนัก,จัดการ!"

สมาชิกของกลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์เตรียมลงมือในทันที.

"หยุด,หยุด!"ชายอ้วนพุงพุ้ยตะโกนเสียงดังโหยหวน,"ข้าจะลดให้ท่านอีก 30 ล้านเหรียญ,เพื่อขอโทษที่ล่วงเกินพี่หยี!"

ราคาต่ำสุดของเหมืองเหล่านี้มีมูลค่าถึง 300.06 ล้านเหรียญ,ท้ายที่สุดก็ขายให้กับฉู่เทียนเพียง 100.05 ล้านเหรียญ,นับเป็นราคาที่ถูกเป็นอย่างมาก.

อย่างที่ชายอ้วนนี้กล่าว,หุบเขามังกรทมิฬนั้นอีกไม่ช้าก็สามารถใช้การได้,ทรัพยากรของรัฐชิงมากมายมหาศาลที่ทุกรัฐต่างต้องการ,หากว่ารัฐชิงหยุดส่งสินค้าเหล่านั้นล่ะก็,มันมีผลต่อทั่วทั้งอาณาจักรหนานเซี่ยแห่งนี้แน่,รับรองว่าราชอาณาจักรเองก็ย่อมไม่ปล่อยให้เกิดเหตุการดังกล่าวขึ้นแน่.

ฉู่เทียนที่ดูเหมือนหมดความอดทน,"เจ้าหมูอ้วนน่าลำคาญจริงๆ,จับมันเอาไว้!"

"อภัยด้วย,อภัยให้ข้าด้วย!"

หยีเหล่าหวู่ที่หิ้วชายอ้วนที่หวาดกลัวเดินตามมาด้วย.

เฉินปิงยวีที่ดูขุ่นเคืองใจเล็กน้อย"เจ้าจะปล่อยมันไปอย่างงั้นรึ?"

"หาได้ใช่คนสำคัญอะไร,เขาไม่สามารถที่จะทำอันตรายพวกเราได้."ฉู่เทียนที่กล่าวออกมา,ก่อนที่จะหยุนและกล่าวต่อ"อีกอย่าง,ข้ามีแผน,เจ้าหมูอ้วนนี่จะสามารถช่วยเหลือเราได้."

"แผนอะไร?"

"หุบเขามังกรทมิฬนั้นได้หยุดทำงานมานานสามเดือนแล้ว,ข่าวคราวดังกล่าวนี้ไม่ได้แพร่ออกไป,และตอนนี้พวกเขากำลังประสบปัญหาเหล่าฝูงสัตว์อสูรอาจบุกเข้าโจมตีเมือง,นั่นเป็นเหตุให้ราคาของทรัพยากรตอนนี้ลดต่ำลง,มีเหมืองอีกหลายแห่งที่ต้องการขายในทันที,หากมีคนที่คิดเหมือนเจ้าอ้วนนี้ล่ะก็,คงจะมีพ่อค้าอีกลายคนที่ต้องการที่จะขายทรัพย์สินของพวกเขาในราคาถูกอย่างแน่นอน."

"เจ้าหมายความว่า,เราจะใช้โอกาสนี้ในการซื้อขายทรัพยากรเหล่านี้อย่างงั้นรึ?"

"ฉลาดมาก!"

"แต่พวกเราไม่ได้มีเงินมากมายขนาดนั้น."

"ไม่มีเงินแล้วไม่สามารถซื้อได้อย่างงั้นรึ?"ฉู่เทียนเผยยิ้ม,"เอาล่ะ,พวกเราไปตำหนักโหวเยว์กันก่อน!"

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????

สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP  Click

-เว็ปฟรี 2 วันนอัพหนึ่งตอน

-กรุ๊ป vip วันล่ะ 2 ตอน