Miracle Throne Chapter 243 Qing State

Miracle Throne Chapter 243 Qing State

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 243 รัฐชิง

บทที่ 243 รัฐชิง

คาบสมุทรทั้งสี่,ทะเลสาบที่ใหญ่ที่สุดของอาณาจักรหนานเซี่ย,ทิศตะวันตกคือรัฐกลาง,ทิศเหนือคือรัฐสายฟ้า,ทิศใต้คือรัฐใต้และทิศตะวันออกคือรัฐชิง.

ทะเลสาบแห่งนี้มีอาณาเขต 400,000 ตารางกิโลเมตร,มีความอุดมสมบูรณ์ทางน้ำเป็นอย่างมาก,ภายในรัศมีหนึ่งพันลี้ไม่มีอันตราย,แม่น้ำทุกสายของอาณาจักรหนานเซียน,จะต้องไหลผ่านลงมาในคาบสมุทรทั้งสี่นี้ทั้งหมด,ดังนั้นคาบสมุทรทั้งสี่นั้นจึงนับว่าเป็นสถานที่สำคัญเป็นอย่างมากของอาณาจักรหนานเซี่ยแห่งนี้.

หลังจากฉู่เทียนได้ร่วมมือกับกลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์ไปแล้ว,ทั่วทั้งเขตของสี่คาบสมุทรแห่งนี้จึงได้กลายเป็นหนึ่งในอิทธิพลของหอการค้าปาฏิหาริย์,นี่ถือว่าเป็นการยึดครองการขนส่งทางเรืองในระดับอาณาจักรเลยก็ว่าได้,เป็นกลยุทธ์ที่สำคัญเป็นอย่างมากของหอการค้าปาฏิหาริย์และยิ่งพวกเขาเจริญเติบโตมากเท่าไหร่หอการค้าปาฏิหาริย์และกลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์ก็จะยิ่งมีอิทธิพลมากขึ้นเท่านั้น,เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันกำลังเห็นผลได้มากขึ้นและก็มากขึ้น.

ยกตัวอย่างรัฐชิงที่เขาจะเดินทางไปด้วยตัวเอง,ฉู่เทียนไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยอีกต่อไป,ไม่มีกลุ่มอิทธิพลใหนที่จะเทียบได้กับกลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์,หอการค้าปาฏิหาริย์ที่เป็นเหมือนกับผู้นำกลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์,ยังมีสิ่งใดที่พวกเขาจะต้องกังวลเกี่ยวกับเขตแดนนี้อีกรึ?

"ท่านประธาน!"หยีเหล่าหวู๋ที่ขึ้นมาบนดาดฟ้าเรือกล่าวออกไป"อีกสองชั่วโมงพวกเราจะไปถึงรัฐชิงแล้ว."

"เจ้าจงจำไว้,ข้าไม่ได้มีนามว่าฉู่เทียน,ตอนนี้ข้าจะใช้นามว่า หยีจ้าง,เป็นประธานหอการค้าที่เดินทางไปมาระหว่างรัฐต่างๆ."ฉู่เทียนที่ได้แต่งกายเป็นเหมือนกับพ่อค้า,ด้วยวิชาแปลงกายทำให้เขานั้นดูมีอายุราวๆ 24-25 ปี,ไม่มีใครที่จะสามารถมองออกว่าเป็นเขา,"พวกเจ้าที่ไปยังรัฐชิงแล้ว,อย่าได้ทำอะไรที่ทำให้ศัตรูรู้ตัวได้,หากไม่จำเป็นอย่าได้สร้างความสนใจใดๆ."

"ขอรับ!"หยีเหล่าหวู่กล่าวอย่างเคารพ"ข้าจะจำไว้"

"ดี,เจ้ากลับไปก่อน!"

เฉินปิงยวีที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม,ชุดสีดำหน้ากากดำตามฉายาสาวงามไว้ทุกข์,แม้ว่าจะไม่สามารถมองเห็นรูปร่างที่แท้จริงได้,ทว่าด้วยทรวดทรงอกภูเขาไฟ,บั้นท้ายที่อุดมสมบูรณ์,เรียวขาที่เพรียวงาม,ไม่สามารถที่จะปกปิดความงามของนางเอาไว้ได้.

"ทำไมต้องใช้พันธมิตรด้วยล่ะ?"เสียงที่เย็นยะเยือบดังผ่านออกมา,เต็มไปด้วยความมั่นใจ"มีเพียงข้าปกป้องเจ้า,ก็ไม่มีใครสามารถทำอันตรายเจ้าได้แล้ว."

นางที่ตั้งมั่นในตำแหน่งองค์รักษ์ส่วนตัวของเขาเป็นอย่างมาก.

ดี,ยอดเยี่ยม,นับว่าเป็นเป็นความรู้สึกที่หนักแน่นจริงๆ!

ฉู่เทียนไม่ได้กังวลว่าเฉินปิงยวีนั้นจะไม่สามารถปกป้องเขาได้,แต่ตอนนี้จำเป็นต้องกันเอาไว้ก่อนเป็นเรื่องดีที่สุด.

"ข้ารู้ว่าท่านแข็งแกร่งเพียงใด,ไม่มีใครที่แข็งแกร่งกว่าท่านอย่างแน่นอน."สายตาของฉู่เทียนที่กวาดตามองรูปร่างที่สมส่วนของนางก่อนที่จะไปหยุดที่ใบหน้า,แล้วถามออกไป"ทำไมถึงได้ใส่หน้ากากล่ะ?"

เฉินปิงยวีที่ขมวดคิ้วไปมา"รูปร่างหน้าตานั้นไร้ประโยชน์,มีแต่จะสร้างปัญหาให้เท่านั้น!"

ฉู่เทียนเพ่งพิศกับคำพูดของนาง.

ในโลกใบนี้มีด้วยรึที่หญิงสาวจะไม่ต้องความงดงาม?เฉินปิงหยวีที่มีความงดงามที่เหลือล้นกลับกลายเป็นภาระให้กับนาง,ไม่ใช่ในหัวของนางนั้นเต็มไปด้วยกับการฝึกฝน,ความปราถนาในความรู้สึกของหญิงสาวไม่มีเลยรึ? นี่มัน!

คงจะมีบางอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อนางยังเด็ก,ดังนั้นจึงได้กลายมาเป็นคนเช่นนี้อย่างนี้งั้นรึ?

"นั่นคือเหตุผลสินะ" ฉู่เทียนที่นำเหล้าหวานจากน้ำเต้าอู๋จี้ออกมามอบให้กับเฉินปิงยวี."พวกเราที่เดินทางไปรัฐชิงเพื่อไม่ให้เกิดปัญหาในการซื้อเหมืองแร่ในครั้งนี้,การเคลื่อนไหวครั้งนี้จึงไม่สามารถที่จะเปิดเผยได้,ต้องไม่ลืมว่าฝั่งตำหนักจักรพรรดินั้นพวกเรายังไม่รู้ท่าทีพวกเขา,ดังนั้นคงเป็นการดีถ้าไม่ไปใหนจากรัฐกลางในเวลานี้."

ฉู่เทียนนั้นก็เป็นคนที่มีความรู้สึกเหมือนวัยรุนคนหนึ่ง,และชายหนุ่มเองก็ต้องแต่งหญิงสาวเพื่อเป็นเพื่อนคู่ใจ,ที่จริงมันก็ควรที่จะเป็นสิ่งหนึ่งที่หญิงสาวต้องการ,เขาคงต้องทำให้นางรับรู้ว่าความอบอุ่นและเพื่อนคู่ใจนั้นสำคัญซะแล้ว!

"เชิญ,ดื่มๆ!"

ฉู่เทียนยกแก้วคารวะเฉินปิงยวีหนึ่งชาม.

เฉินปิงยวีที่ยังไม่ได้ดื่มเข้าไปด้วยซ้ำ,กลิ่นหอมจากเหล้าหวานของฉู่เทียนนั้น,มีกลิ่นที่ไม่ธรรมดาเลย,นับว่าเป็นของล้ำค่าเป็นอย่างมาก,ต้องไม่ลืมว่ามันได้ถูกหมักด้วยน้ำผึ้งจิตวิญญาณหมื่นปีและยังมีหญ้าแก่นหยวนและวัตถุดิบล้ำค่าอื่นๆอีกมากมาย,ไม่เพียงแค่ช่วยฟื้นฟูพลังวิญญาณ,ยังสามารถช่วยเพิ่มพลังฝึกตนอีกด้วย.

"ข้าคิดว่าเรียกชื่อท่านเฉยๆนั้นเป็นการไม่ให้เกียรติท่านเท่าใดนัก,ทว่าข้าก็ไม่อยากเรียกท่านเหมือนกับหนานกงหยุน ถ้าเรียกท่านป้าคงจะดูไม่เหมาะสมนัก,ต้องไม่ลืมว่าท่านยังไม่แก่เลย."ฉู่เทียนที่ยกเหล้าหวานดื่มลงไป"เช่นนั้น,ข้าจะเรียกท่านว่า ปิงเจี่ย."

ขนตาของนางสั่นไหวไปมา.

"ในเมื่อเจ้าไม่ถือ,ใยข้าต้องใส่ใจด้วย."ฉู่เทียนที่ยังคงก้อร่อก้อติก,พร้อมกับรินเหล้าหวานให้กับนามอีกแก้ว."ไม่รู้ว่าปิงเจี่ยมีสิงใดเป็นกังวลอย่างงั้นรึ?"

"ไม่?"

"ทำไมท่านถึงดูกลุ่มอกกลุ้มใจอยู่ทั้งวันเลยล่ะ?"ฉู่เทียนสอบถามออกไปด้วยท่าทางอยากรู้"พรสวรรค์ของท่านนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าฉู่ซิงเหอเลย,ต้องไม่ลืมด้วยว่าท่านเป็นเพียงผู้ฝึกตนไร้สังกัด,แม้ว่าจะเป็นทูตทางการของตระกูลหนานกง,ทว่าทรัพยากรที่ได้ก็จำกัดเป็นอย่างมาก,นอกจากนี้วิชาบำเพ็ญของตระกูลหนานกงยังแตกต่างกันกับวิชาของท่านเป็นอย่างมาก,ถึงอย่างงั้นวิชาบำเพ็ญที่ท่านมีอยู่ตอนนี้,ก็ไม่ธรรมดาเลย."

เฉินปิงยวีขมวดคิ้วนิดหนึ่งจนแทบมองไม่เห็น,นางไมได้ต่อต้านฉุ่เทียนแต่อย่างใด,แม้แต่ชื่นชมฉู่เทียนด้วยซ้ำ,หากเป็นคนอื่นแล้วล่ะก็,นางคงจะไม่สนใจด้วยซ้ำไป.

"มีสิ่งใดที่คับอกคับใจอย่างงั้นรึ?"ฉู่เทียนที่เห็นท่าทางผิดปกติของนาง"ทุกคนล้วนแล้วแต่มีเรื่องที่ไม่สามารถทำได้,มันคงไม่ลำบากเกินไปที่จะให้คนช่วยเหลือเรื่องดังกล่าว!"

เฉินปิงยวีชำเลืองมองออกไป,"เจ้าไม่สามารถช่วยข้าได้."

"น่าขัน!"ฉู่เทียนที่แสดงท่าทางไม่พอใจเล็กน้อย."ไม่ใช่ว่าท่านประเมินข้าต่ำไปหรอกรึ? อย่าหาว่าข้าฉู่เทียนโอ้อวด,หากท่านต้องการดวงดาว,ข้ายังสามารถเก็บมาให้ท่านได้!"

หัวใจของนางที่สั่นไหว.

มันผ่านมาหลายปีแล้ว,นางเองได้ค่อยๆยอมแพ้ในที่สุด,ด้วยคำพูดของฉู่เทียนนั้นราวกับว่ามีแสงสว่างที่ถูกจุดขึ้นในใจ,หากเป็นคำพูดของคนอื่นนั้น,แน่นอนว่านางไม่มีทางเชื่ออย่างแน่นอน,ทว่าคนผู้นี้อาจจะทำสำเร็จก็ได้...บางทีเขาอาจจะเป็นคนที่จะสามารถช่วยนางแก้แค้นได้!

เฉินปิงหยวีที่เผยท่าทางขมขื่นและปวดร้าว"เอาล่ะ."

"ปล่อยมันไปจะดีกว่า!"

"อย่าได้ถามเลย,ข้ายังไม่ต้องการที่จะพูด!"

"จะอย่างไรก็ตาม,ข้าหวังเจ้าท่านจะเข้าใจ,ท่านเข้าร่วมกลุ่มกับพวกเรา,เป็นส่วนหนึ่งของพวกเรา"ฉู่เทียนที่กวาดตามองออกไป,เห็นเฉินปิงยวีที่ดูลำบากใจ,จะด้วยเหตุผลใดก็ตามนางเองยังไม่ต้องการเปิดเผย,ฉู่เทียนที่ยืนเหล้าหวานให้นางและกล่าวว่า"หอการค้าปาฏิหาริย์คือครอบครัวของท่าน,หากมีเรื่องอะไร,อย่าได้แบกมันไว้บนไหล่เพียงคนเดียว."

เหล้าหวานสีทองที่อยู่บนชามหยก,สะท้อนสีหน้าของเฉินปิงยวีที่ดูซับซ้อน.

ฉู่เทียนที่ดูเป็นห่วงเป็นใยนาง,ทำให้ความรู้สึกของนางตอนนี้มีอารมณ์มากมายเป็นพันเป็นหมื่นที่ไหลพันกันอยุ่.

นับตั้งแต่เด็กจนเติบโตมาถึงขนาดนี้,นางสามารถที่จะนับพวกเขาเป็นพรรคพวกได้จริงๆรึ?

หยีเหล่าหวู่เดินกลับมาอีกครั้ง"ท่านประธาน,พวกเรามาถึงท่าเรือแล้ว!"

รัฐชิง,เป็นเช่นนี้เอง,รัฐที่เต็มไปด้วยสีเขียว,ภูเขาที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยแมกไม้ปกคลุมพื้นที่กว่า 90 เปอร์เซ็น,ภูมิประเทศซับซ้อน,เต็มไปด้วยภูเขาสูงอยู่เต็มไปหมด.อาจจะนับได้ว่ารัฐชิงนั้นเป็นหนึ่งในรัฐทั้งแปดของหนานเซี่ยที่มีทรัพยากรมากมายที่สุดก็ได้.

เพราะว่ารัฐชิงนั้นมีสินค้ามากมาย,นับเป็นสินค้าเกี่ยวกับทรัพยากรจำนวนมากที่สุดที่ส่งออกไป,และด้วยเหตุนั้นท่าเรือของรัฐชิงจึงใหญ่โต,และมีพ่อค้ามามายที่เดินทางมาค้าขายไม่หยุดหย่อน.

กลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์ที่ได้เดินทางมายังรัฐชิงก่อนหน้านี้หนึ่งอาทิตย์แล้ว,พวกเขาที่ได้เตรียมการสร้างโรงเก็บสินค้า,ท่าเรือต่างๆของตัวเอง,ทำให้ได้รับข่าวคราวของศิลาคลื่นแสงเหนือเข้า,จึงได้แจ้งข่าวไปยังรัฐกลาง.

"จะต้องติดต่อใครอย่างงั้นรึ?"

"เรียนท่านประธานโปรดวางใจ,พวกเราได้นัดผู้ติดต่อแล้ว,ในตอนเย็นของวันนี้!"

"งั้นก่อนอื่นนำแผนที่ให้ข้าดูก่อน."

แผนที่ของรัฐชิงนั้นยังมีภูมิประเทศบางแห่งที่ดูแล้วไม่กระจ่างแจ้งนัก.

รัฐชิงและรัฐกลางนั้นแตกต่างกันมาก,รัฐกลางพื้นที่ส่วนมากแล้วเป็นหุบเขาที่ราบสูง,ส่วนรัฐชิงนั้นเป็นแนวเขาที่เต็มไปด้วยป่า,และมีแนวเขาที่มีชื่อเสียงที่สุดคือ"หุบเขามังกรเขียว" ซึงจะอยู่บนเทือกเขามังกรเขียวนั่นเอง!

เทือกเขามังกรเขียวนั้นมีความยาวถึง 5300 กิโลเมตร,ตัดผ่านรัฐชิง,และอาจจะเรียกได้ว่าเป็นเทือกเขาที่ยาวที่สุดของอาณาจักรหนานเซี่ยแห่งนี้เลย!

ทำให้รู้สึกราวกับว่าแผนที่ของแคว้นชิงนั้นมีพื้นที่กว้างใหญ่ไม่สิ้นสุด,ราวกับว่ามีมังกรขนาดมหึมาที่พาดตัวอยู่บนพื้นโลก,แบ่งแยกรัฐชิงออกเป็นสองส่วน,ลากผ่านป่าเขาขนาดมหึมา,และคำว่า"ชิง"ของรัฐชิงก็มาจากพื้นที่ทั้งหมดที่เต็มไปด้วยสีเขียว,และมีทรัพยากรแร่มากมายในดินแดนแห่งนี้,บางทีอาจจะสามารถกล่าวได้ว่าสินค้าหลักของรัฐชิงนั้นคือทรัพยากรธรรมชาติมีกว่า 80 เปอร์เซ็นของสินค้าทั้งหมดก็ว่าได้!

[青Qīng  ชิง เขียวธรรมชาติ]

หุบเขามังกรเขียวนั้นเป็นพรมแดนธรรมชาติ,ที่ตัดผ่านดินแดนสองแห่ง,เป็นรัฐชิงตะวันตกและรับชิงตะวันออกแบ่งแยกกันออกโดยสิ้นเชิง,ทั้งสองแห่งคือแคว้นเดียวกันแล้วสามารถติดต่อกันได้อย่างงั้นรึ?แน่นอนว่ามันมีวิธีอยู่!

รัฐชิงแห่งนี้มีการสำรวจและเปิดพื้นที่มานานแล้ว,ท้ายที่สุดหุบเขามังกรเขียวเองก็พบเส้นทางที่สามารถเชื่อมกันได้ถึงหกแห่ง,ซึ่งนับว่าเป็นเส้นทางที่มีชื่อเสียง"หกเส้นทางแห่งหุบเขามังกรเขียว"

เส้นทางทั้งหกนั้นไม่เหมือนกันเลย,ห้าเส้นทางที่แคบและคดเคี้ยว,ถูกจัดให้เป็นพื้นที่อันตราย,และเป็นเขตแดนของสัตว์อสูร,บางแห่งคับแคบและสูงชันราวกับประตูสวรรค์,ยากที่รถเทียมอสูรจะผ่านไปได้,มีเพียงเส้นทางเดียวที่มีชื่อเรียกว่า,หุบเขามังกรทมิฬ, ซึ่งมีขนาดกว้างและเรียบ,เป็นเส้นทางที่เจ้าหน้าที่ทางการใช้โดยเฉพาะ,เพื่อใช้ในการเคลื่อนย้ายทรัพยากร,เป็นเส้นทางสำหรับกองทัพเข้าและออก,นับเป็นเส้นทางที่ปลอดภัยที่สุด.

หุบเขามังกรทมิฬนั้น,เป็นเส้นทางหลักที่ใช้เชื่อมรัฐชิงตะวันออกและรัฐชิงตะวันตก,มีการทำโรงงานไม้แปรรูปเป็นจำนวนมากตลอดจนเหมืองแร่ซึ่งสามารถเคลื่อนย้ายได้สะดวกสบาย.

แร่ผลึกที่ฉู่เทียนต้องการตรวจสอบนั้นอยู่ใน หุบเขามังกรทมิฬ

"สินค้าของรัฐชิงนั้น,นับว่าเป็นอันดับต้นๆของทั้งแปดรัฐ,ตามข่าวนี้ไม่น่าจะใช่เรื่องเท็จ."ฉู่เทียนที่จับจ้องมองไปรอบแผนพี่อย่างใคร่ครวญ,อดไม่ได้เลยที่จะชื่นชม"เทือกเขามังกรเขียวแห่งนี้นั้นมีแร่หลายร้อยชนิดที่เดียว,และอาจจะมีสมบัติหลายพันชิ้นพร้อมกับสมุนไพรอีกมากมาย,มีปักษาหายากและสัตว์อสูรมากมายนับไม่ถ้วนเป็นสถานที่ยอดเยี่ยมจริงๆ,ดังนั้นเนื่องจากยังไม่ได้บุกเบิก,ทำให้มีการใช้ทรัพยากรไปไม่มาก,เป็นสถานที่ยอดเยี่ยมจริงๆ,นี่คือโอกาสของพวกเราแล้ว."

ทำไมฉู่เทียนจะต้องพัฒนาหอการค้าให้ใหญ่โตเรื่อยๆอย่างงั้นรึ?

นั่นก็เพราะหากไม่มีอิทธิพลและอำนาจล่ะก็คงยากที่จะสามารถยึดครองทรัพยากรได้!

ทรัพยากรของรัฐชิงนั้นยังสำรวจได้ไม่ถึง 5 % ด้วยซ้ำ,หากว่าหอการค้าปาฏิหาริย์ต้องการที่จะขยายอิทธิพลในอนาคตแล้วล่ะก็,รัฐชินนับว่าเป็นสถานที่ขนาดใหญ่ที่มีประสิทธิภาพในการตอบสนอง,และด้วยการขนส่งที่ควบคุมน่านน้ำทั้งสี่,หอการค้าปาฏิหาริย์จะยิ่งเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว.

"มีคนมาแล้ว."

"คุณคือประธานหยีจ้างใช่หรือไม่?"ชายที่อ้วนพุ่งพุ้ยได้เดินเข้ามา,เขาเห็นฉุ่เทียนก็เดินเข้ามาพร้อมกับจับมือทักทาย,และเผยยิ้มให้."โชคดีแล้ว,โชคดีจริงๆ,ข้ายินดีๆจริงที่ได้พบท่านประธาน!"

แล้ว.

เขาที่คลายมือทักทาย,จับจ้องมองไปยังฉู่เทียนด้วยท่าทางประหลาดใจ"ไม่คิดเลยว่าท่านประธานจะยังหนุ่มถึงเพียงนี้ก็ทำธุรกิจระหว่างรัฐเรียบร้อยแล้ว,การที่สามารถทำการค้าระดับแคว้นได้เช่นนี้,น่าชื่นชมจริงๆ."

ท่าทางของชายอ้วนผู้นี้ดูแปลกประหลาดเล็กน้อย.

"ท่านประธานกล่าวชมเกินไป"ฉู่เทียนกล่าวเข้าเรื่องในทันที"ข้าไม่ค่อยชอบอ้อมค้อม,ท่านควรจะรู้,ไม่รู้ว่าท่านได้นำสิ่งที่ข้าต้องการมาด้วยหรือไม่?"

"แน่นอน,ข้าไม่ลืมอยู่แล้ว!"ชายอ้วนพุ่งพุ้ยได้กวักมือเรียกคนรับใช้ด้านหลัง"ท่านสามารถตรวจสอบได้ในทันที!"

พวกเขาได้หิ้วหีบขนาดใหญ่,หลังจากเปิดออกมาทันในนั้นเกิดแสงสว่างระยิบระยับ,เป็นศิลาที่โปร่งแสงมันวาวส่องประกาย.

ฉุ่เทียนที่หยิบแร่ดังกล่าวขึ้นมาพร้อมกับพิจารณาใคร่ครวญ.

ศิลาผลึกแสงเหนือนั้นมีลักษณะที่พิเศษเป็นอย่างมาก,มันสามารถที่จะแผ่รังสีออกมาด้วยพลังที่เข้มข้น,เพื่อตรวจสอบให้แน่ใจ,เขาจึงต้องการเดินทางเพื่อตรวจสอบด้วยตัวเอง.

ยอดเยี่ยม,ในที่สุดก็พบแล้ว!

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????

สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP  Click

-เว็ปฟรี 2 วันนอัพหนึ่งตอน

-กรุ๊ป vip วันล่ะ 2 ตอน