Miracle Throne Chapter 221 The town kills the devil

Miracle Throne Chapter 221 The town kills the devil

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 221 สังหารปิศาจ

บทที่ 221 สังหารปิศาจ

เมืองหลวงรัฐสายฟ้า,มีประชาชนมากมายต่างเฝ้ารอฟังข่าวด้วยท่าทางกังวลใจ!

"สถานการณ์ย่ำแย่,เกิดขึ้นแล้ว!"

"โหวเยว์ท้งสามพ่ายแพ้!"

"กองกำลังวายุของรัฐสายฟ้าถูกสังหารเกือบทั้งหมด!"

"รัฐสายฟ้าจบกันแล้ว,พวกอสุรกายนั่นจะต้องโจมตีเข้ามา,หนี,ทุกคน หนีเร็วเข้า!"

"ทายาทของโหวเยว์ซือฟาง,ทายาทของโหวเยว์ศัลย์ทอง,และบุตรีของโหวเยว์วายุเทพ,กองกำลังพันธมิตรที่เข้าสู่สนามรบต่างก็พลัดหลงไม่รู้ชะตากรรม!"

รัฐสายฟ้าแห่งนี้กำลังพังพินาจแล้ว!

เหล่าทหารวายุที่สามารถหนีมาได้นั้น,ร่างกายที่ถูกเผาไปทั่วร่างผิวหนังที่มีรอยเขม่าเกาะไปทั่วร่างกาย,ผิวหนังที่แข็งด้านจากรอยไหม้ปรากฏรอยแตกเป็นลาย,โลหิตที่ไหลซึม,ดูขวัญพองสยองเก้า,ทำให้ทุกคนต่างตื่นตกใจเป็นอย่างมาก.

"อสุรกายกำลังจะบุกเข้ามาแล้ว!"

"พวกเรารีบหนีเร็วเข้า!"

ความหวาดกลัวหวั่นวิตกได้แพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว,เพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น,ทั่วทั้งเมืองหลวงรัฐสายฟ้าราวกับระเบิดลงทุกคนรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อไปหมด,ประชาชนทุกคนทั้งชายและหญิง,ต่างวิ่งพล่าน,ต้องการที่จะหนีออกไปยังรัฐอื่นเพื่อหลีกหนีจากภัยพิบัติ.

คนเป็นจำนวนมากที่ต้องการจะหนีออกจากรัฐสายฟ้านับเป็นประวัติการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน,หากว่าทุกคนต่างหนีไปจากรัฐสายฟ้าแล้วล่ะก็,รัฐสายฟ้าก็ไม่ต้องกลายเป็นเมืองร้างไปหรอกรึ?

ที่นี่คือเมืองหลวงของรัฐสายฟ้า!

เหล่าทหารของรัฐสายฟ้าต่างก็เร่งรีบหยุดพวกเขาเอาไว้.

ขณะนี้ถนนเต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่มาอังอยู่ทางออก,คนมหาศาลต่างก็ส่งเสียงโหวกเหวกโวยวาย,ทั้งหวาดผวาและโกรธเกรี้ยวด่ากราดสาดเสียเทเสียไปพร้อมๆกัน.

"บัดซบ!"

"พวกเจ้าไม่มีปัญญาที่จะปกป้องรัฐสายฟ้าแห่งนี้เอาไว้,แล้วยังห้ามไม่ให้พวกเราหนีอีกเหรอ!"

"ยังไม่ตายด้วยฝีมือของปิศาจร้ายหรอก,คงจะตายด้วยน้ำมือของพวกเจ้านี้ล่ะ,ความเลวร้ายทั้งหมดเป็นเพราะพวกเจ้านี้เอง!"

เกิดจลาจลฝูงชนที่โกรธเกรี้ยวอย่างหนักพยายามที่จะทะลวงการป้องกันของเหล่าทหารป้องกันเมือง,ภายในเมืองหลวงของรัฐสายฟ้าตอนนี้ต่างเต็มไปด้วยความวุ่นวาย,เกิดการปะทะกันไม่หยุดหย่อน,เหล่าทหารที่พยายามปิดล้อมฝูงชน,ถูกบดเบียดเหยียบกันตายไปเป็นจำนวนไม่น้อย.

"แม่!แม่จ๋า!"

เด็กหลงหลายคนมีเด็กหญิงผมแกะถักเปียที่พัดหลงอยู่ข้างถนน,นั่งร้องไห้เสียงดังอยู่ข้างๆสถานที่อันโกลาหล.

"รัฐสายฟ้าช่างโชคร้ายเหลือเกิน,รัฐสายฟ้ากำลังจะล่มสลายแล้ว!"

"ใครก็ได้ช่วยรัฐสายฟ้าด้วย!"

ใบหน้าของชายชราคนหนึ่งที่เงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยท่าทางสิ้นหวัง,พร้อมกับโหยหวนเจ็บปวด,โลหิตที่ไหลผ่านออกมาจากมุมปาก.

เมิ่งหยิงหยิงที่ยืนอยู่บนถนน,ซึมกะทือ,ใบหน้างงเป็นไก่ตาแตกจ้องมองไปยังฝูงชน.

ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้ล่ะ?

พ่ายแพ้ได้อย่างไร!

เป็นไปไม่ได้!

หลินมู่และฟางหานเร่งรีบเข้ามา"ท่านหญิงรอง,ที่นี่อันตรายมาก,พวกเราถอยกันก่อนเถอะ."

"ไม่ดีแล้ว,ฉู่เทียนยังไม่กลับมาเลย!"เมิ่งหยิงหยิงกล่าวอย่างมั่นใจ"เขา,หากว่าฉู่เทียนยังไม่กลับมา,เช่นนั้นยังมีความหวังอยู่!"

เมื่อเห็นใบหน้าของเมิ่งหยิงหยิงแล้ว,พวกเขาก็แสดงท่าทางไม่มีทางเลือกเช่นกัน.

อีกอย่างพวกเขาจะไม่เชื่อในตัวของเจ้านายตัวเองได้อย่างไร!

แต่ผลที่ออกมานี่...ปิศาจตนนั้นถึงกับสามารถโค่นโหวเยว์ทั้งสามได้เลยทำให้พวกเขาหวั่นใจไม่น้อย.

การแจกอาหารกระป๋องของนางได้หยุดลงเพราะจลาจลเช่นกัน,โหวเยว์วายุเทพ,โหวเยว์ซือฟางและโหวเยว์ศัลย์ทอง,เหล่าโหยเยว์ทั้งสามได้กลับมาแล้ว,คนทั้งสามเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง,แทบจะไม่ต่างจากขอทาน,จนไม่สามารถเห็นได้ถึงความสง่างามของโหวเยว์เลยแม้แต่น้อย.

"หยุด!"โหวเยว์ที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,"เจ้าพวกบัดซบกล้าก่อการจราจลเหรอ?พวกมันจะต้องได้รับการลงโทษตามกฏหมาย!"

"เอาล่ะ!"โหวเยว์ศัลย์ทองได้แต่ทอดถอนใจไปมา"อย่าไปโทษพวกเขา,โหวเยว์ผู้ปกป้องรัฐสายฟ้าเช่นข้า,แต่กลับไม่สามารถช่วยเหลือพวกเขาได้,เป็นข้าเองที่ไร้สามารถ."

โหวเยว์ศัลย์ทองประกาศเสียงดัง"เปิดประตูเมือง,ให้พวกเขาได้หลบหนีไปตามสะดวก!"

โหวเยว์วายุเทพเองได้แต่ทอดถอนใจอย่างหนักเช่นกัน.

เหล่าทหารที่หัวร้างข้างแตกมากมายต่างก็ตื่นตกใจกับคำสั่งของโหวเยว์ศัลย์ทอง,นี่คือโหวเยว์ศัลย์ทองผู้ชนะสิบทิศในอดีตอย่างงั้นรึ?ในเวลานี้,ทั้งชุดเกราะสีทองและหมวกเหล็กที่แตกกระจาย,ร่างกายที่ถูกเผาไหม้ไปทั่วร่างกึ่งเป็นกึ่งตายเลยทีเดียว!

สภาพของโหวเยว์เช่นนี้? น่าสังเวชขนาดนี้เลย!

!

หอกยาวที่ขวางกั้นเหล่าชาวเมืองได้เปิดออกแล้ว.

ซ้ำยังมีเหล่าทหารอีกไม่ถ้วนที่ร่วมวงหนีไปด้วยเช่นกัน.

คนเหล่านี้ต้องการที่จะหนีทั้งที่อาศัยอยู่มาหลายชั่วอายุคนอย่างงั้นรึ?ใครก็ตามที่การเป็นผู้ลี้ภัยนั้นก็จะกลายเป็นคนยากจนอนาถาในทันที!แต่ถึงกระนั้น,รัฐสายฟ้าตอนนี้ก็ไม่ปลอดภัยแล้ว,พวกเขาไม่มีทางเลือกที่จะต้องหลบหนี,พวกเขาไร้ซึ่งทางเลือกอย่างสมบูรณ์!

โหวเยว์ทั้งสามต่างก็จ้องมองความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในรัฐสายฟ้าไร้ซึ่งคำพูด.

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขารู้สึกว่ามีความแข็งแกร่งที่น้อยนิดซะเหลือเกิน!

"เฟิงเฉินยังไม่กลับมา,พลัดหลงไม่รู้อยู่ที่ใหน."โหวเยว์ซือฟางขมวดคิ้วแน่น"บัดซบ!ถ้ารู้เช่นนี้ข้าไม่เดินทางเอาตัวมายุ่งกับความวุ่นวายนี้แน่!"

โหวเยว์วายุเทพที่ชำเลืองมองไกลออกไป,แม้ว่าจะไม่มากนัก,ทว่าเขาก็ยังคงหวังกับชายหนุ่มผู้หนึ่งจะสร้างปาฏิหาริย์ขึ้นมาได้.

รัฐสายฟ้านั้นเป็นเพียงแค่แคว้นหนึ่งในอาณาจักรหนานเซี่ย.

หากรัฐสายฟ้าล้ม,ก็นับว่าอาณาจักรแห่งนี้เสียหายไปไม่น้อยเช่นกัน,อาณาจักรหนานเซี่ยที่ต้องเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรวิญญาณ,ซึ่งก็นับว่าบอบช้ำมาพอแล้ว,กลับต้องได้รับผลกระทบที่ยิ่งใหญ่ในครั้งนี้อีกรึ?

......

ไม่มีใครรู้ตอนนี้.

ตัวการของภัยพิบัติครั้งใหญ่นั้น,ได้ถูกผนึกเอาไว้ในแอ่งน้ำขนาดเล็กแห่งหนึ่ง.

อสุรกายอัคคีโลกันตร์นั้นเป็นอสูรที่อาศัยอยู่ในพิภพโลกันตร์,เป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่อยู่ร่วมกัน,พวกมันต่างไล่ล่าสังหารกลืนกินกันและกันเพื่อความอยู่รอด!

แน่นอนว่ามันจะเคยเห็นวิธีการต่อสู้ของมิติอื่นได้อย่างไร?

ฉู่เทียน,หยุนเหยา,เฟิงไฉ่เตี๋ยและหนานกงหยุน,ต่างก็อยู่กระจายในแต่ล่ะยอดเขาตามลำดับ.

ทุกคนต่างจับไปยังธวัชค่ายกล,พร้อมกับปลดปล่อยพลังเข้าไปในธวัช,เพื่อเปิดใช้งานค่ายกลผนึกอสุรกายอัคคีโลกันตร์,พลังที่มาจากโลหิตเทวะเจือจาง,ดั้งนั้นพลังของมันไม่ได้อ่อนแออย่างแน่นอน,มันมีพลังของเทพเจ้าที่สามารถทำให้เหล่าอสูรอ่อนแอลงได้!

อสุรกายอัคคีโลกันตร์ได้ถูกผนึกพลังที่แข็งแกร่งเอาไว้.

ไม่รู้ว่าจะต้องจัดการมันอย่างไร,ทว่าด้วยสัมผัสแล้ว,หากว่าล้มเหลวล่ะก็,บางทีคงจะมีอันตรายที่ยิ่งใหญ่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน!

"โฮกกกก!"

อสุรกายอัคคีโลกันตร์ดิ้นรนอย่างรุนแรง,มันกำลังพยายามก้าวไปด้านหน้า,ด้วยความแข็งแกร่งของอสุรกายอัคคีโลกันตร์มีมากมายนัก,หนานกงหยุนและคนอื่นๆนั้นต่างรู้สึกถึงพลังที่มากมายมหาศาลของมันได้,แทบจะกดธวัชค่ายกลเอาไว้ไม่อยู่.

"จับเอาไว้!"

"อย่าให้หลุดโดดเด็ดขาด!"

"ไม่เช่นนั้นพวกเราตายกันหมดแน่!"

เท้าทั้งสองข้างของฉู่เทียนในตอนนี้จมบุ๋มเข้าไปลงบนพื้นดิน,กัดฟันแน่นยึดธวัชเอาไว้สุดกำลัง,คนทั้งสามเองก็แทบจะไม่ต่างกัน,พวกนางต่างก็ต้องใช้กำลังทั้งหมดออกมา.

อสุรกายอัคคีโลกันตร์ที่ไล่จับโหวเยว์ทั้งสามก่อนหน้า,ทำให้มันใช้พลังไปไม่น้อย,พลังที่เหลืออยู่ในตอนนี้จึงยากที่จะหนีพ้นจากค่ายกลนี้ไปได้.

อสุรกายอัคคีโลกันตร์ยังตะโกนคำรามลั่น.

เปลวเพลิงอสูรสีเขียวที่ถูกพ่นออกมาตอนนี้กำลังฟุ้งกระจายไปทั่วแอ่งดังกล่าว,เพลิงสีเขียวนี้แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญเขตแดนดวงจิตปรากฏยังไม่สามารถทนได้,แน่นอนว่าเป็นเพลิงความร้อนสูงอย่างแน่นอน.

"ไม่ได้ผลหรอก!"ฉู่เทียนตะโกนออกไปเสียงดัง"พลังของมันกำลังลดลงเรื่อยๆแล้ว,พวกเราอดทนอีกหน่อย!"

เมื่อเพลิงสีเขียวของมันฟุ้งเต็มกระจายเต็มแอ่งแห่งนี้,จิ้งจอกน้อยก็จะพุ่งออกมา,พร้อมกับดูดซับพลังทั้งหมดเขามาภายในร่างของมันในทันที,หลังจากนั้นก็จะมีบุพผาเหมันตร์ที่กระจายออกไปเต็มพื้นที่,ทำให้ความร้อนของมันลดลงอย่างรวดเร็ว,ซึ่งสงผลให้พลังของมันลดลงเรื่อยๆ.

อสุรกายอัคคีโลกันตร์ได้พยายามครั้งแล้วครั้งเล่า,ท้ายที่สุดก็ล้มเหลมทุกๆครั้ง,พลังของมันหายไปมากขึ้นและก็มากขึ้น.

"ได้การแล้ว!"ฉู่เทียนสั่งการทันที"เฉินปิงยวี,ลงมือ!"

เฉินปิงยวีสะบัดชายธวัชออกไปในทันที,ก่อนที่จะกระโดดลงไปในแอ่งของหุบเขา.

อสุรกายอัคคีโลกันตร์ต่อยออกมายังร่างของนางเสียงดังสนั่น,แต่พลังความเร็วของมันลดลงไปมากมายทีเดียว.

เฉินปิงยวีหลบการโจมตีสบายๆ,ก่อนที่จะวนไปด้านหลังของมันพร้อมกับปักธวัชลงไป.

ด้านหลังของเจ้าอสุรกายอัคคีโลกันตร์,ถูกธวัชขนาดเล็กปักเขาที่ตรงกลาง,พลังโลหิตเทวะที่เป็นปฏิปักษ์อย่างรุนแรง,แผ่ซ่านไปทั่วข้างหลังของมันในทันที.

ราวกับขุนเขาขนาดมหึมากดทับมาบนร่างกายของมัน.

คลืนนนนน!

ร่างขนาดมหึมาของอสุรกายอัคคีโลกันตร์ฟุบลงกับพื้น,พยายามตะเกียกตะกายอยู่หลายครั้ง,เฉินปิงยวีที่สะบัดชายธวัชอันที่สองเตรียมที่จะปักไปยังร่างของมันอีก.

คาดไม่ถึงเลยว่า,อสุรกายอัคคีโลกันตร์จะพลิกศีรษะกลับ 180 องศาได้ในพริบตาเดียวมันเตรียมพ่นเปลวเพลิงสีเขียวยิ่งไปยังร่างของนาง.

ฉู่เทียนที่รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก"ระวังด้วย!"

ตูมมมม!

ปรากฏหมอกขึ้นมา!

จิ้งจอกน้อยปรากฏขึ้นมาด้านหน้าของเฉินปิงยวีพร้อมกับดูดซับเพลิงสีเขียวเข้ามาในท้องในทันที,ด้วยการดูดซับเปลวเพลิงสีเขียวไม่หยุด,ท้องของมันตอนนี้ถึงกับป่องขึ้นมาทีเดียว.

"ทำได้ดี!"ฉู่เทียนออกคำสั่ง"ปักไปที่เข่าของมัน!"

ธวัชอีกอันก็ปักไปที่เข่าของอสุรกายอัคคีโลกันตร์.

ทันใดนั้น,พลังโลหิตเทวะก็ปกคลุมทั่วทั้งขาขวาของมัน,อสุรกายอัคคีโลกันตร์ที่คุกเข่าลงกับพื้น,เหมือนว่าจะขยับไม่ได้อีกต่อไป.

คนทั้งสี่ตอนนี้สามารถรู้สึกผ่อนแรงลงได้.

อสุรกายอัคคีโลกันตร์ไม่มีพลังที่จะสามารถต้านทานได้อีกแล้ว.

"ปักไปที่ไหล่!"

เฉินปิงยวีที่ปักธวัชอีกอันไปที่ไหล่ซ้ายขอมัน,โลหิตเทวะที่ส่องประกาย,ปกคลุมไปทั่วแขนของมันในทันที,ตอนนี้แขนทั้งสองข้างไร้ซึ่งพลังแล้ว.

ธวัชแต่ละอันนั้นประกองด้วยวงเวทย์อักขระ.

ด้วยค่ายกลที่มีพลังของเทพเจ้า,พลังของอสุรกายอัคคีโลกันตร์จึงถูกผนึกเอาไว้,ไม่สามารถที่จะต่อต้านได้เลยแม้แต่น้อย,ซ้ำอสุรกายตนนี้ยังไม่มีพลังสมบูรณ์ที่มีชีวิตเพียงแค่พันกว่าปีเท่านั้น,หรือถึงจะเป็นอสุรกายอัคคีโลกันตร์แสนปีเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเทพบรรพกาล,ก็แทบจะไม่ต่างจากมดแมลง.

"เป็นไงล่ะ!พยายามอีกสิ!"

ภายใต้คำสั่งของฉู่เทียน,ธวัชอีกหลายอันที่ปักไปเต็มร่างของอสุรกายอัคคีโลกันตร์.

ทั่วทั้งร่างของอสุรกายอัคคีโลกันตร์ที่ถูกปักไปด้วยธวัชมากมาย,พลังของมันตอนนี้หายไปโดยสิ้นเชิง,มีเพียงแค่เปลวเพลิงสีเขียวเล็กๆที่ยังคงเผาไหม้อยู่เล็กน้อยที่ภายในกะโหลกของมัน,เปลวเพลิงสีเขียวทั่วร่างก่อนหน้านี้ดับไปเรียบร้อยแล้ว.

"ฝ่ามือวิญญาณเหมันตร์!"

ฝ่ามือของเฉินปิงยวีที่ฟาดลงไป.

เปลือกที่คลุมร่างศิลาสีเขียวเข้มยังคงนิ่ง.

ร่างกายของมันนั้นแข็งแกร่งมาก!

ฉู่เทียนกล่าวออกมาเสียงดัง"ร่างของมันไม่สามารถทะลวงผ่านได้,เจ้าไม่สามารถทำลายจากภายนอกได้,อสุรกายอัคคีโลกันตร์ภายในร่างของมันมีหัวใจปิศาจ,เป็นเหมือนกับประตูชีวิตของมัน,ทำลายมันซะ!"

เฉินปิงยวีที่สังเกตเปลือกร่างของมัน,ที่ใจกลางของอสุรกายอัคคีโลกันตร์ที่ตรงกลาง,เป็นบริเวณหนึ่งที่ดูเหมือนกับหัวใจของเหล่าอสูรอื่นๆ,เป็นใจกลางของร่างกายที่มีอะไรบางอย่างบรรจุอยู่.

"อย่าได้สังหารข้า!"อสุรกายอัคคีโลกันตร์ที่ส่งพลังจิตออกมา"ข้าขอเป็นอสูรรับใช้ของท่าน!"

หนานกงหยุนและเฟิงไฉ่เตี๋ยถึงกับสะดุ้ง.

อสุรกายอัคคีโลกันตร์แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,หากว่ามันฟื้นฟูพลังความแข็งแกร่งกลับมาเท่าปรกติล่ะก็,บางที่คงเหนือกว่าจักรพรรดิทั้งสามอย่างแน่นอน,หากว่าสามารถใช้ประโยชน์จากมันได้ล่ะก็,จะทำให้พวกเขานั้นทรงพลังมากมายเท่าไหร่กัน.

"เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่ออสุรกายอย่างเจ้าอย่างงั้นรึ?"ฉู่เทียนยังคงสงบหัวเราะออกมาอย่างสุขุม,ไม่หวั่นไหวเลยแม้แต่น้อย"จัดการ!"

เฉินปิงยวีที่ปลดปล่อยภูติวิญญาณบุพผาเหมันตร์,ก่อนที่จะรวมพลังของกรวยแท่งน้ำแข็งขนาดใหญ่,พร้อมกับทิ่มลงไปที่หัวใจอสูรของมัน.

"ไม่!!!"

อสุรกายอัคคีโลกันตร์ร้องออกมาอย่างเจ็บปวดทรมาน.

ศิลาแข็งที่ปกคลุมร่างของมันได้พังทลายลงมา,ราวกับอิฐที่ไม่มีปูนเชื่อม,แตกกระจายกลายเป็นกองศิลามากมายเต็มไปหมด.

ตายแล้ว!

เป็นเรื่องที่ยากมากที่จะจัดการอสุรกายที่แม้แต่โหวเยว์ทั้งสามคนยังไม่สามารถจัดการได้,คาดไม่ถึงเลยว่าด้วยค่ายกลที่ฉู่เทียนได้จัดเตรียมมา,แม้ว่าจะสังหารอสุรกายอัคคีโลกันตร์,คนทั้งสี่ก็แทบหมดแรง,รวมทั้งเฉินปิงยวีที่ใช้พลังวิญญาณไปเกือบทั้งหมด.

"ตายไปแล้วรึ?"

"พวกเราชนะแล้ว!"

"คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถจัดการมันได้!"

"ถ้าท่านพ่อรู้จะต้องภูมิใจในตัวพวกเราอย่างแน่นอน!"

หนานกงหยุน,เฟิงไฉ่เตี๋ยและหยุนเหยาตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.

แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ผู้ช่วย,ทว่าด้วยอสุรกายอัคคีโลกันตร์ที่น่าพรั่นพรึงถึงเพียงนี้,ถูกจัดการด้วยฝีมือพวกนางแล้ว,ก็อดไม่ได้เลยที่จะรู้สึกภาคภูมิใจ!

จิ้งจอกน้อยที่เลียไปที่กงเล็บของมัน,กวัดแกว่งหางที่ฟูฟ่องไปมา.

ดวงตาของมันเป็นประกายจ้องมองไปยังศพของอสุรกายอัคคีโลกันตร์.

ทันใดนั้นดวงตาลอกแลกไปมา.

จิ้งจอกน้อยได้นำหุ่นไม้อสูรออกมา,สลักอะไรบางอย่างลงบนหุ่นไม้ดังกล่าวด้วยกงเล็บของมัน,ก่อนที่จะกระโดดไปยังศพของอสุรกายอัคคีโลกันตร์,พร้อมกันนี้ยังพยายามที่จะสั่นหุ่นไม้ไปมา.

มีพลังสีม่วง,ที่กำลังถูกดูดออกมาจากศพของอสุรกายอัคคีโลกันตร์.

หนานกงหยุนที่สอบถามออกไปด้วยความประหลาดใจ"เจ้าตัวเล็กกำลังทำสิ่งใดรึ?"

  

如来 (หยูไหลหรือหยู่ไล้) เป็นมาเช่นนั้นเองผู้เขียน: เหล่าตั๊ง          

如来 หยูไหลหรือจีนแต้จิ๋วว่าหยู่ไล้ เป็นคำที่ปราชญ์ทางพุทธศาสนาของจีนแปลมาจากคำว่า “ตถาคต”ตถาคตเป็นคำที่พระพุทธเจ้าทรงเรียกพระองค์เอง ฉะนั้น ตถาคตก็จึงหมายถึงองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทั้งยังแปลว่า “พระผู้ไปแล้วอย่างนั้น”

ปราชญ์ทางพุทธศาสนาของจีนมีสติปัญญาล้ำลึก ไม่ได้แปลคำว่า “พระผู้ไปแล้วอย่างนั้น” เป็นหยูชวี่ 如去 เพราะถ้าท่านไปแล้วอย่างนั้น คนจีนที่ยากจนทนทุกข์ทรมานและด้อยการศึกษาในสมัยนั้น จะไปพึ่งอะไรได้ ก็จึงได้แปลเป็นหยูไหล 乘如实之道而来，而成道觉 หรือ 佛如自安稳之道而来，此佛亦如是而来，故称如来 แปลว่าเป็นมาเช่นนั้นเอง หรือเป็นเช่นนั้นเอง ท่านพุทธทาสภิกขุ ผู้เป็นสดมภ์หลักทางพุทธศาสนาของไทย ได้เคยยกคำว่า “ตถาคต” และ “ตถตา” ในคำเทศนาสั่งสอนของท่าน

ในพุทธศาสนาแบบจีน(นิกายมหายาน)นั้น ถือว่ามีพระพุทธเจ้าบังเกิดขึ้นแล้ว นับจำนวนไม่ถ้วน คำว่าโฝ佛 หรือโฝถัว佛陀 ถือเป็นการเอ่ยนามถึงพระพุทธเจ้าโดยรวม通称 เช่นเดียวกับคำว่าหยูไหลก็เป็นการกล่าวโดยรวม

แต่พระพุทธะในนิกายมหายานมีองค์พระศากยมุนี释迦牟尼 องค์พระอมิตาภพุทธ阿弥陀佛 ฯลฯ พระพุทธเจ้าดังได้เอ่ยนามนี้เป็นชื่อเฉพาะ特称 หากแต่บางครั้งก็เติมคำว่าหยูไหลลงไปด้วย เช่น 释迦如来佛，阿弥陀如来 ขอสาธุชนโปรดทำความเข้าใจให้ถูกต้อง ก่อนจะเอ่ยคำว่า “มันเป็นเช่นนั้นเอง”

ที่มาhttp://www2.manager.co.th/mwebboard/listComment.aspx?QNumber=174271&Mbrowse=33

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????

สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP  Click

-เว็ปฟรี 2 วันนอัพหนึ่งตอน

-กรุ๊ป vip วันล่ะ 2 ตอน