Miracle Throne Chapter 211 Yu Boss
นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 211 หยีเหล่าต้า
บทที่ 211 หยีเหล่าต้า
ที่ใจกลางของสี่คาบสมุทรนั้นเป็นดินแดนของหมู่เกาะ.
ดินแดนหมู่เกาะแห่งนี้ไม่ได้ใหญ่มากนัก,เป็นเหมือนกระดาษบางที่เปื่อยยุ่ย,ลอยฉีกเป็นชิ้นๆบนพื้นน้ำ,กระจายตัวขยายออกไปราวๆร้อยลี้.
เกาะที่ใหญ่ที่สุดนั้น,มีขนาดเท่ากับเมืองหลวงรัฐกลาง,มีรูปร่างเหมือนกับกะโหลกศีรษะ,
ดังนั้นจึงได้ถูกเรียกว่าเกาะกะโหลก.
เกาะกะโหลกนั้น,เป็นสำนักงานใหญ่ของกลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์!
ฉู่เทียนและเฉินปิงยวี,หยีเหลาหวู่,คนทั้งสามที่ลงเรือเล็กมา,พร้อมกับล่องมายังหมู่เกาะดังกล่าวอย่างช้าๆ.
บนเกาะแห่งนี้ไม่มีร่องรอยของมนุษย์เลย,เป็นเหมือนกับสิ่งก่อสร้างที่สร้างขึ้นมาเพื่อปิดบังแสงแดดอย่างง่ายๆเท่านั้น.
ความแข็งแกร่งของฉลามเขี้ยวยักษ์นั้นน่าพรั่นพรึงยิ่งนัก,ทว่าพวกเขากับไม่มีรายได้เข้ามามากนัก,ด้วยจำนวนสมาชิกที่มีมากมายนับไม่ถ้วน,ทำให้การใช้ชีวิตยากลำบาก,แต่ด้วยทรัพยากรทางน้ำที่อุดมสมบูรณ์อยู่ไม่น้อย,คนจำนวนแค่
100,000 คนจึงไม่ได้อดอยากจนถึงตาย,พวกเขาสามารถที่จะหาอาหารทางทะเลเพื่อยังชีพได้,และยังได้รับรายได้มาบ้างจากการปล้นชิงสินค้าจากเรือสินค้า,อยู่เป็นประจำ.
เรือเล็กตอนนี้ได้เดินทางมาถึงเกาะกะโหลกแล้ว.
หยีเหลาหวู่ที่กระโดดลงไปในแม่น้ำ,เพราะกลุ่มของฉลามเขี้ยวยักษ์นั้นไม่ได้มีท่าเรือให้เทียบท่า,ดังนั้นจึงจำเป็นต้องมีคนทำการลากนำเรือเข้าฝั่งแทน"ท่านทั้งสอง,โปรดตามข้ามา!"
ฉู่เทียนที่เดินตามไป,ตามมาด้วยเฉินปิงยวีตามมาข้างหลัง,พวกเขาเห็นศิลาสีขาวที่เป็นประตูขนาดมหึมา,หลังจากที่ผ่านเข้าประตูไปแล้ว.จะมีคลองที่แยกผ่านลึกเข้าไปนั้นปูด้วยศิลาอย่างดี,มีคลองที่คดเคี้ยวผ่านเข้าไปเป็นหุบเขาที่อยู่ด้านใน,เป็นพื้นที่เปิดกว้างไม่ใหญ่เท่าไหร่นัก,และตรงกลางนั้นมีรูปปั้นของเทพเจ้าแห่งแม่น้ำขนาดมหึมาตั้งอยู่หลายตน.
หลายปีมาแล้ว,กลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์นั้นไม่ต้อนรับคนจากภายนอกเลย.
แทบจะไม่เคยมีคนแปลกหน้าผ่านเข้ามาภายในหุบเขาแห่งนี้,ยิ่งที่ใจกลางของเกาะกะโหลกแล้วแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย.ดังนั้นการเดินทางเข้ามาของฉู่เทียนนั้นจึงทำให้กลายเป็นที่สนใจของทุกคนทั่วเกาะ,พวกเขาที่กระชับอาวุธพร้อมกับเข้าล้อมคนแปลกหน้าในทันที.
"ประมุขห้าท่านกลับมาแล้ว!"
"ข้าบอกแล้วประมุขห้าจะถูกจับได้อย่างไร?"
"ประมุขห้า,ท่านได้นำคนทั้งสองนี้มาบูชายันต์ให้กับเทพเจ้าแห่งท้องทะเลอย่างงั้นรึ?"
เหล่าคนของกลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์นั้นแต่ละคนแต่งตัวที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,สวมรองเท้าบูท,พร้อมกับเสื้อกั๊กเป็นชุดเกาะหนังจระเข้,ส่วนเสื้อผ้าข้างในนั้นขาดรุ่งริ่ง,ราวกับว่าเพิ่งจะรอดพ้นมาจากภัยพิบัติ,ที่เกิดขึ้นเป็นประจำของเกาะชาวประมง.
เฉินปิงยวีค่อนข้างประหลาดใจ,แม้ว่าคนเหล่านี้จะมีความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดา,ทว่าชีวิตของพวกเขาเองก็แทบจะไม่ต่างจากขอทาน,ในอาณาจักรหนานเซี่ยแห่งนี้ยากที่จะพบเห็นได้จริงๆ!
เหล่าผู้เยาว์,คนชรรา,ผู้หญิง,แม้แต่เหล่าเด็กเล็ก
สภาพทุกคนแทบจะไม่ต่างกัน.
กลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์นั้นก่อตั้งมาเพียง 20
ปีแล้ว,เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีจำนวนมากมายขนาดนี้,คนส่วนมากนั้นเพิ่งจะเข้าร่วมที่หลังนั่นเอง.
เพิ่งเข้าร่วม?
ไม่จำเป็นต้องคาดเดาอะไรมากนัก!
กลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์นั้นได้โจมตีเรือสินค้าและหมู่บ้านขนาดเล็ก,และทำการปล้นชิงและยังจับตัวประกันที่มีชีวิตมาด้วย,ในอีกทางหนึ่งก็เป็นการตัดปัญหาตามมา,อีกทางหนึ่งก็เป็นการเพิ่มสมาชิกของกลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์นั่นเอง.
ด้วยพลังตกทอดทำให้พวกเขาสามารถควบคุมทุกคนได้อย่างสมบูรณ์,ไม่ว่าจะเป็นใครที่ได้โลหิตจากเผ่าแห่งท้องทะเล,ก็จะได้รับคำสาบไปโดยปริยาย,ไม่มีทางที่จะหลบหนีไปจากคาบสมุทรทั้งสี่ได้.
ท้ายที่สุดก็ต้องเข้าร่วมกับกลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์ไปในที่สุด.
ถึงอยากจะหนี?ก็เป็นไปไม่ได้!เมื่อเหล่าสมาชิกกลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์หากหนีขึ้นฝั่ง,เพียงแค่ 1-2
วันไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำ,พวกเขาทุกคนจะต้องตายไปอย่างไม่ต้องสงสัย.
"ไปให้พ้น!"
"ข้าจะจัดการทุกอย่างเอง!"
หยีเหลาหวู่ได้ไล่เหล่าสมาชิกฉลามเขี้ยวใหญ่ที่ดูท่าทางสนุกสนานออกไป,หลังจากที่นำฉู่เทียนเดินทางเข้ามาภายในหุบเขา,เข้าไปในสถานที่ลึกเข้าไป,เข้ามาในถ้ำด้านในซึ่งเป็นที่อยู่ของเหล่าระดับสูงของกลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์,มีเพียงแค่เหล่าหัวหน้าสาขาและคนระดับสูงขึ้นไปเท่านั้นที่มีสิทธิ์ที่จะเข้าไปได้.
"เหลาหวู่!เจ้ากลับมาแล้วเหรอ!"ชายที่มีผิวหนังเป็นเงาวัยกลางคนที่มีขวานคู่เหน็บด้านหลัง,เผยท่าทางดีใจเมื่อเห็นหยีเหลาหวู่กลับมา,"ข้าได้ยินมาว่าคนจากรัฐกลางจับเจ้าเอาไว้อย่างงั้นรึ?พวกเขาไม่ได้ทำอะไรกับเจ้านะ!"
[老五Lǎo wǔ เหลาหวู่ ,น้องห้า]
หยีเหลาหวู่ ยกมือคารวะไปด้านหน้า"ซีเจ้,เซี่ย,ข้าไม่ได้เป็นอะไร..."
"เหลาหวู่!"หยีเหลาหวู่ที่ยังกล่าวไม่จบด้วยซ้ำ,ก่อนที่เสียงที่แหบเคลือก็ดังสนั่น,ผ่านออกมาจากถ้ำที่มืดมิดที่ลึกเข้าไปด้านใน"เจ้ากล้านำคนผ่านเข้ามาด้านในได้อย่างไร,ลืมกฏธรรมเนียมของเราแล้วรึ?"
ฉู่เทียนมองผ่านไปยังถ้ำที่มืดมิดที่อยู่ด้านหน้า.
ภายในส่วนลึกที่สุดของถ้ำที่มืดมิดนั้นมีสระน้ำขนาดมหึมาอยุ่,ทันใดนั้นก็มีคลื่นน้ำที่รุนแรงเกิดขึ้นมาในทันที,ก่อนที่จะปรากฏร่างๆหนึ่งที่ขึ้นมาจากแม่น้ำ,ร่างกายของเขาที่เปียกโชก,มีหยดน้ำที่หยดกระเซ็นออกจากร่างของเขาไม่หยุด,กลิ่นอายที่หนาวเย็นมืดมนและน่าสะพรึงกลัวถูกปลดปล่อยออกมาเต็มไปทั่วถ้ำแห่งนี้,ส่งผลให้ทุกคนที่สัมผัสได้เต็มไปด้วยความหวาดกลัว.
"ต้าเกอ!โปรดฟังข้าอธิบายก่อน!"หยีเหลาหวู่เร่งรีบยกมือคารวะไปด้านหน้า,"คนผู้นี้มาจากรัฐกลางพวกเขาสามารถที่จะแก้คำสาบของพวกเราที่มีมาหลายปีได้!"
[大哥Dàgē ต้าเกอ พี่ใหญ่]
"โอหัง!เหลาหวู่!เจ้ากล้าดูหมิ่นทะเลสาบเทวะเหรอ!"ชายที่ผอมสูงเส้นผมขาวเทาอีกคนได้เดินออกมา,เส้นผมที่กำลังสะบัดไปมา,ใบหน้าที่ถมึงทึงน่าหวั่นเกรง"เจ้ารู้หรือเปล่าว่ากำลังทำสิ่งใดอยู่!"
ยวีเหลาหวู่เร่งรีบกล่าวออกไปอีกครั้ง"เออร์เจ้,ข้าไม่ได้..."
[二哥Èr gē เออร์เกอ,พี่สอง]
"ทะเลสาบเทวะ?ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!"ฉู่เทียนไม่ได้อยากฟังเหล่าพี่น้องโต้เถียงกัน,จึงได้หัวเราะออกมาในทันที,พร้อมกับเสียงที่ดังลั่นก้องกังวานสั่นสะท้านไปทั่วทั้งหุบเขา"การจะปกครองคนทั่วทั้งหมู่เกาะ,กว่า
100,000 คน จึงจำเป็นต้องสร้างเรื่องทะเลสาบเทวะขึ้นมาอย่างงั้นรึ?ช่างเป็นเรื่องที่น่าหัวร่อที่สุด,ถึงกับได้สร้างข่าวลือ,เพื่อที่จะหลอกลวงตัวเองเช่นนี้!"
ทะเลสาบเทวะมันมีที่ใหนกัน?
นี่คือสิ่งที่กลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์สร้างขึ้นมาเพื่อที่จะทำให้ง่ายต่อการปกครอง!
เพื่อที่จะทำให้กฏระเบียบของกลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์นั้นดูศักดิ์สิทธิ์,ดังนั้นจึงได้สร้างเรื่องทะเลแห่งพระเจ้าขึ้นมา,ไม่มีอะไรเลยเพียงเพื่อชักจูงให้ทุกคนในกลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์เป็นกลุ่มที่มั่นคง,ทำให้พวกเขารับรู้ได้ถึงตัวตนของพรเจ้า,เช่นนั้นก็จะสามารถควบคุมคนเหล่านั้นได้อย่างสบายๆ.
ไม่เช่นนั้นแล้ว.
การปกครองที่ใช้อำนาจเป็นที่ตั้งแน่นอนว่ายากที่จะสามารถหาเหตุผลใดๆมาอธิบายได้.
ชายรูปร่างกำยำเส้นผมสีเทาที่ชี้ตั้งเต็มไปด้วยความโกรธ"ลบหลู่ทะเลสาบแห่งพระเจ้า!แส่หาความตาย!พวกเจ้าต้องถูกจับเป็นเหยื่อบูชายันต์แก่ทะเลสาบเทวะ!"
"กล้าทำให้ทะเลสาบเทวะแปดเปื้อน,ตายไปซะ!"
"สังหารพวกมัน!"
กลุ่มคนระดับสูงของกลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์ที่โกรธเกรี้ยว,ปลดปล่อยจิตสังหารปกคลุมไปทั่ว.
เฉินปิงยวีที่ขมวดคิ้วแน่น,ภายในถ้ำที่มืดมิดนั่น,แทบจะไม่มีแสงส่องเข้าไปเลย,ดังนั้นจึงไม่สามารถมองผ่านเข้าไปได้,อย่างไรก็ตาม,ด้วยกลิ่นอายแห่งการฆ่าฟันที่แผ่ออกมานั้น,ต้องมีผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งอยู่,เป็นพลังที่เหนือกว่าจะจินตนาการได้.
ฉู่เทียนยังคงมีสีหน้าราบเรียบ,กล่าวออกมาอีก"หากว่าข้าเดาไม่ผิดล่ะก็,พวกเจ้าได้รับสมบัติตกทอดมาจากเผ่าแห่งท้องทะเล,เป็นเผ่าแห่งท้องทะเลในยุคโบราณกาลที่ใช้การเพิ่มความแข็งแกร่งด้วยแท่นบูชาโลหิต,จำเป็นที่จะต้องทำการสังเวยโลหิตแก่แท่นบูชาเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง,เป็นการกระตุ้นสายโลหิตให้แข็งแกร่งและทรงพลัง,นี่เป็นวิชาลับที่ทำได้แต่เผ่าแห่งท้องทะเลเท่านั้น,หากแต่พวกเจ้านั้นไม่รู้เรื่องนี้,จึงได้ใช้วิธีดังกล่าวนี้เพิ่มพลังให้กับตัวเอง."
"แต่ว่านะ,พวกเจ้าไม่รู้ว่าร่างกายของมนุษย์นั้นแตกต่างกับเผ่าแห่งท้องทะเล,จึงทำให้การสังเวยโลหิตเผ่าแห่งท้องทะเลเพื่อกระตุ้นพลัง,จนเป็นเหตุให้โลหิตของพวกเจ้าเกิดการกลายพันธ์ไปด้วย,ทำให้มีลักษณะบางอย่างของเผ่าแห่งท้องทะเลไปเล็กน้อย,เป็นต้นว่ามีเหงือกและครีบ,นี่เป็นเพียงแค่การกลายพันธ์เริ่มแรกเท่านั้น,หากว่ายังปล่อยไปเรื่อยๆล่ะก็,พวกเจ้าจะไม่สามารถที่จะออกจากน้ำได้เลย,ไม่เช่นนั้นแล้วล่ะก็,ร่างกายของพวกเจ้าจะแห้งและอ่อนแอลงจนตายไปในที่สุด!"
"แน่นอน,พวกเจ้าเองก็คิดว่าหากทำการสังเวยโลหิตซ้ำๆไปเรื่อยๆ,จะทำให้ร่างกายของพวกเจ้านั้นมีสายโลหิตของเผ่าแห่งท้องทะเลเข้มขึ้นขึ้นเรื่อยๆ,ซึ่งการมีสายโลหิตแห่งเผ่าแห่งท้องทะเลมากขึ้นเรื่อยๆนั้นก็จะยิ่งทำให้พวกเจ้ามีพลังที่แข็งแกร่งขึ้น!แต่อย่างไรก็ตามร่างกายของพวกเจ้าเองก็จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆกลายเป็นมีรูปร่างของเผ่าแห่งท้องทะเลมากขึ้นเท่านั้น,และจะกลายเป็นอสุรกายแทนที่จะเป็นครึ่งคนครึ่งเงือก,และไม่ใช่เงือก,แต่ด้วยพวกเจ้านั้นเป็นมนุษย์แน่นอนว่าย่อมไม่สามารถที่จะรับความเข้มข้นของโลหิตของเผ่าแห่งท้องทะเลได้,เมื่อถึงจุดที่โลหิตของเผ่าแห่งท้องทะเลเข้มข้นเกินกว่าที่ร่างจะรับได้แล้ว,พวกเจ้าจะต้องตายไปในที่สุด!"
"ถึงพวกเจ้าจะเลิกสังเวยโลหิต,หรือว่าทำการสังเวยโลหิตต่อไป,สุดท้ายแล้วพวกเจ้าก็ต้องตายอยู่ดี,ข้ากล่าวถูกใหม!"
ด้วยคำพูดที่ดังสั่นสะท้านไปทั่วถ้ำ,ทำให้เหล่าระดับสูงของฉลามเขี้ยวยักษ์,เปลี่ยนเป็นเงียบไปในทันที!
"แค๊ก!"ชายชระที่มีผมสีขาวค่อยๆลุกขึ้นมาจากแอ่งน้ำ,กล่าวออกมาด้วยเสียงแหบพล่าสีหน้าถมึงทึง"เจ้าคิดว่าตัวเองนั้นวิเศษมากจากใหนกัน?"
"ไม่กล้าๆ,แต่ข้าคือฉู่เทียน....."
ร่างกายของชายชราผมขาวนี้มีขนาดใหญ่โตมาก,ทว่าผิวกายของเขานั้นกลับแห้งและมีพังผืดขึ้นเต็ม,ใบหน้าที่สวมหน้ากากปลาโบราณเอาไว้,ในมือของเขานั้นได้จับไม้เท้ากระดูกปลาเอาไว้.
ฉู่เทียนที่ยังกล่าวไม่จบด้วยซ้ำ!
ชายผมขาวก็สะบัดนิ้วอย่างรวดเร็ว,หยดน้ำถูกส่งลอยออกไปโจมตีไปฉู่เทียนในทันที.
รวดเร็วยิ่งนัก!
ฉู่เทียนที่ไม่มีแม้แต่เวลาหลบ,หยดน้ำดังกล่าวก็ปรากฏอยู่ข้างหน้า,ก่อนที่จะระเบิดออกมา,กลายเป็นบอลน้ำ,คลุมไปยังร่างของฉู่เทียน,พร้อมกับขังฉู่เทียนไว้ด้านในและค่อยๆยกเข้าขึ้นไปในอากาศ.
บอลน้ำดูเหมือนว่าจะบางและเล็ก,ทว่ากลับดูแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก.
ด้วยพลังฝึกตนของฉู่เทียนในตอนนี้,ไม่มีทางทำลายออกมาได้อย่างแน่นอน.
ชายชราผมขาวที่ดวงตาเป็นสีน้ำเงินที่แปลกประหลาด,แววตาเต็มไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรง"เจ้าคิดว่ามีโหวเย่ว์วายุเทพคอยสนับสนุนด้านนอก,คิดว่าจะสามารถดูหมิ่นกลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์ได้อย่างงั้นรึ?ถึงจะเป็นโหวเยว์วายุเทพมาด้วยตัวเอง,ชายแก่คนนี้ก็ยังไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย,ลำพังเจ้าเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเช่นเจ้า!"
ดวงตาที่เปล่งประกายของเฉินปิงยวี.
พร้อมกับปลดปล่อยไอเย็นที่รุนแรงออกจากฝ่ามือขวาของนาง,ฝ่ามือที่เรียบเนียนปล่อยซัดไปยังชายชราผมขาว.
ชายชราผมกล่าวที่ปล่อยหยดน้ำ,ยิงไปยังเฉินปิงยวี,คิ้วของเฉินปิงยวีขมวดไปมา,พร้อมกับปล่อยแสงสีขาวออกไป,ทันใดนั้นหยดน้ำดังกล่าวก็ถูกแช่แข็งไปในทันที.
"ชิ!"
ชายผมข่าวถึงกับแค่นเสียงอย่างเย็นชาออกมา.
หยดน้ำที่ถูกแช่แข็งนั้นระเบิดออกมาในทันที,เกิดคลื่นน้ำที่ซัดไปทุกทิศทุกทางภายในถ้ำแห่งนี้,ทำให้คนอื่นๆถึงกับยืนนิ่งไปเลยทีเดียว.
เหล่าคนระดับสูงของกลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์ใบหน้าถึงกับเปลี่ยนสีไปในทันที.
พลังฝึกตนของหญิงสาวนางนี้สูงเป็นอย่างมาก,แม้ว่าจะอ่อนด้อยกว่าพี่ใหญ่ของพวกเขาเล็กน้อย,ทว่าเหนือกว่าประมุขสองอย่างแน่นอน.
ร่างของเฉินปิงยวีที่ถอยออกมาหลายก้าว,ใบหน้าของนางเปลี่ยนไปเล็กน้อย...ชายชราที่แปลกประหลาดมีพลังที่เหนือกว่าที่คาดไว้มาก,นางคงไม่ใช่คู่ต่อกรของเขาเป็นแน่.
ชายชราผมขาวนั้นรู้สึกตื่นตกใจอยู่เล็กน้อย.
หญิงสาวคนนี้อายุยังไม่มากนัก,หากแต่พลังฝึกตนนั้นไม่ได้อ่อนด้อยเลย,หากว่ารวมเข้ากับโหวเย่ว์วายุเทพของโหวเย่ว์ทั้งแปดของอาณาจักรหนานเซี่ยแล้วล่ะก็,คนที่มาเยือนกลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์ในครั้งนี้,ไม่ธรรมดาเอาซะเลย!
ใบหน้าของหยีเหลาหวู่ที่หวั่นเกรงที่จะเกิดอะไรขึ้น"ต้าเกอ,หยุดเถอะ!จะสังหารเขาไม่ได้นะ!"
ฉู่เทียนที่ถูกขังอยู่ในบอดน้ำ,แม้ว่าเขาจะขยับไม่ได้,แต่ก็ไม่ได้ลำบากอะไร,เพราะชายชราผมขาวนั้นไม่ได้ตั้งใจจะสังหารเขาอยู่แล้ว.
"หยีเหล่าต้า
กลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์ร้ายกาจจริงๆ,คิดไม่ถึงเลยว่าเฉินปิงยวีจะดูด้อยกว่าเล็กน้อย."ฉู่เทียนที่กล่าวอย่างมั่นใจ,ไม่ได้คิดว่าตัวเองกำลังถูกจับอยู่เลยแม้แต่น้อย"ทว่าท่านเองก็ได้รับพลังจากมรดกเผ่าแห่งท้องทะเลลึกล้ำที่สุด,หากข้าเดาไม่ผิดล่ะก็,ร่างกายของท่านได้กลายพันธ์ไปเรียบร้อยแล้วเท้าของท่านเกิดพังผืดขึ้น,ร่างกายที่ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,แม้แต่กระดูกทั่วร่างก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไปแล้ว."
เหล่ากลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์ต่างก็จ้องมองออกไป.
เป็นความจริงที่ต้าเกอของพวกเขานั้นไม่เคยถอดหน้ากากออกเลย,และยังใส่มันอย่างแน่นหนา,ร่างกายของเขากลายพันธ์จริงๆรึ?
ชายชราผมขาวที่ไม่กล่าวอะไรได้แต่เงียบ.
"ข้าบอกได้เลยว่าท่านคงจะอยู่ได้อีกไม่ถึงครึ่งปี!"ฉู่เทียนที่กล่าวออกไปด้วยเสียงดังชัดเจน"ท่านตายก็ตายไป,แต่ท่านจะลากกลุ่มฉลามเขี้ยวยักษ์ตายไปด้วยทั้งหมด,นี่คือสิ่งที่เหล่าพี่น้องของท่านได้รับทั้งที่ต้องต่อสู้เสี่ยงชีวิตเพื่อท่านมาตลอดอย่างงั้นรึ?!นอกจากนี้,ท่านจะทนดูดายเหล่าพี่น้องต้องเสี่ยงชีวิต,กลายเป็นครึ่งผีครึ่งคน,เป็นผีก็ไม่ใช่เป็นสัตว์ประหลาดก็ไม่เชิง?!"
ชายชราผมขาวที่ร่างกายสั่นสะท้านไปทั่วร่าง.
"ต้าเกอ!"หยีเหลาหวู่เร่งรีบกล่าวออกมา"นายท่านฉู่เทียนสามารถช่วยพวกเราได้,ท่านดูคำสาบของข้าซิ,มันได้หายไปแล้ว,ท่านไม่เชื่อก็ตรวจสอบดูสิ!"
ร่างของชายชราผมขาวที่จับไปยังข้อมือของหยีเหลาหวู่พร้อมกับตรวจสอบเส้นโลหิต.
ดวงตาของเขาที่เปลี่ยนเป็นกลมโตเปล่งประกายสีน้ำเงินที่เข้มขึ้นและก็เข้มขึ้น,หลังจากนั้นก็ตื่นตะลึงประหลาดใจเป็นอย่างมาก,ท้ายที่สุดก็แสดงท่าทางไม่อยากเชื่ออย่างรุนแรง.
จริงๆ...หายได้จริงๆรึ?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne
#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย
สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP Click
-เว็ปฟรี 2 วันนอัพหนึ่งตอน
-กรุ๊ป vip วันล่ะ 2 ตอน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น