Miracle Throne Chapter 184 Decisive battle Chu Xinghe

Miracle Throne Chapter 184 Decisive battle Chu Xinghe

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 184 การต่อที่หนักหน่วงกับฉู่ซิงเหอ

บทที่ 184 การต่อที่หนักหน่วงกับฉู่ซิงเหอ

เหล่ากองทัพอสูรที่แข็งแกร่งทรงพลังที่รับรู้ได้ถึงกลิ่นอายลึกลับ,ทำให้พวกมันตื่นตระหนกอย่างรุนแรงไร้ซึ่งจิตใจที่จะต่อสู้ต่อไป,พวกมันคำรามลั่นก่อนที่จะถอยหายหนีออกไปในทันที.

"พวกสัตว์ประหลาดหายไปใหนแล้ว!"

"ฉู่เทียนทำสำเร็จแล้วรึ?!"

"กลับไปเร็วเข้า!"

หุ่นกลของหนานกงหยุนและหยุนเหยาเองก็เร่งรีบกลับมายังห้องโถงหลักก่อนที่จะเห็นอักษรรูนมากมายที่พุ่งขึ้นมาไม่หยุดหย่อน,พร้อมกับเปลี่ยนเป็นลำแสงและเชื่อมกันไปมาราวกับใยแมงมุม,ก่อนที่มันจะเปลี่ยนเป็นใบไม้ขนาดใหญ่อย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน,มีความสูงถึง 20 ฟุต,ดูอลังการ,และงดงามเป็นอย่างมาก.

"เปิดประตูห้องสมบัติหลัก!"

"ได้รับรางวัล 200 แต้ม!"

ฉู่เทียนที่ได้คำอธิบายจากป้ายหยกที่ห้อยคอของเขาในทันที,ตัวเลขของมันที่พุ่งขึ้นไปไม่หยุดหย่อน,เขาได้รับคะแนนเพิ่มขึ้นมากถึง 200 คะแนนทีเดียว!

นี่คือคะแนนสูงที่สุดที่เขาเข้ามาภายในหอคอยทดสอบแห่งนี้!

นั่นก็หมายความว่าความยากของมันนั้นมากมายเหนือล้ำยิ่งกว่าการแก้ไขปัญหาปริศนารูบิคกว่าสิบเท่าทีเดียว.

ปัญหาที่คนมากมายหลายปีมาแล้วที่ไม่เคยมีใครสามารถแก้ปัญหาได้,ฉู่เทียนกับสามารถแก้ปัญหานี้ได้สำเร็จ,แลตอนนี้อริเขายังกลับมาไม่ถึงห้องโถงหลัก.

ฉู่เทียนเบาใจได้อยู่นิดหน่อย,เพราะปัญหาที่แท้จริงนั้นเพิ่งจะเริ่มจากตอนนี้!

"พวกเจ้าเร็วเข้า!"

ฉู่เทียนที่มองเห็นหนานกงและหยุนเหยากลับมา,ทันใดนั้นก็รีบกวักมือเรียกพวกนางในทันที,ใครจะรู้ล่ะในเวลานั้น,ประกายแสงสีทองสามสายก็พุ่งลงมาในทันที!

"ระวัง!"

ฉู่เทียนที่เร่งรีบเตือนทว่าสายไปแล้ว.

กระบี่สีทองสามเล่มที่ดูเหมือนจะลอยอยู่บนอากาศอยู่ก่อนแล้วได้พุ่งตรงลงมาพวกเขาทั้งสามในพริบตาเดียว,หยุนเหยาและหนานกงหยุนที่ตื่นตะลึงกับประตูขนาดใหญ่อยู่จึงไม่มีเวลาที่จะตอบสนอง,กระบี่ได้ทะลวงไปยังร่างของนาง,และเปลี่ยนเป็นแสงสีขาวหายไปในทันที.

กระบี่ดังกล่าวนั้นก็ทะลวงมายังฉู่เทียนเช่นกัน,ทว่ายันต์เวทย์ป้องกันบนร่างของเขาที่แตกไปในทันทีเปลี่ยนเป็นกำแพงป้องกันของเขาจากกระบี่สีทองได้.

ฉู่เทียนเปลี่ยนเป็นถมึงทึงไปเหมือนกัน"สารเลว!"

มันเป็นเรื่องบัดซบจริงๆ!

ฉู่ซิงเหอที่ยังกลับมาถึงห้องโถงด้วยซ้ำ,กระบี่ทั้งสามกำลังเข้าโจมตีพวกเขาอย่างไม่คาดคิด?

หนานกงหยุนและหยุนเหยา,ที่ไม่ได้เตรียมตัวป้องกัน,ดังนั้นจึงถูกสังหารไปในทันที.

ฉู่เทียนที่เพิ่งเปิดวงเวทย์ขนาดใหญ่ได้ ทำให้เขานั้นไม่มีเวลาป้องกันกระบี่ดังกล่าวด้วยเช่นกัน,โชคดีที่ได้ยันต์เวทย์ป้องกันที่ได้จากเขาวงกต,จึงทำให้ป้องกันการโจมตีได้,ไม่เช่นนั้นฉู่เทียนเองก็ต้องถูกดีดออกไปจากหอคอยเช่นเดียวกัน.

"มีปัญหาอะไร,ประหลาดใจอย่างงั้นรึ?"ฉู่ซิงเหอที่แค่นเสียงอย่างเย็นชาและสั่งการให้กระบี่วิเศษของเขาลอยขึ้นไปบนอากาศ"กระบี่ของข้านั้นมีหัวใจเป็นของตัวเอง,แม้ว่าข้าจะไม่อยู่,แต่ข้าก็ทิ้งกระบี่ไว้สามเล่ม,ดังนั้นข้าจึงสามารถมองเห็นทุกอย่างผ่านกระบี่ของข้า,จะโทษก็โทษตัวเจ้าเองที่ประมาท,ไม่เห็นต้องแปลกใจเลย."

นับว่าเป็นเรื่องน่ารังเกียจโดยแท้!

แต่ถึงกระนั้นก็ต้องบอกว่าเขามีความสามารถจริงๆ!

ฉู่เทียนที่ตั้งสมาธิไปยังค่ายกล มากจนเกินไปทำให้ไม่ได้ระวังกระบี่ของฉู่ซิงเหอที่เขาทิ้งไว้,ไม่คิดเลยว่าเขาจะสามารถมองผ่านกระบี่ได้อย่างงั้นรึ?

หนานกงหยุนที่มีพลังฝึกตนไม่สูงนัก,อย่างน้อยนางก็มีหุ่นกลไม่สามารถที่จะประมาทได้,และหยุนเหยาเองมีพลังฝึกตนเทียบได้กับลวอเซียงหลงและเย่เทียนหลาง,พวกนางน่าจะช่วยเขาได้บ้างสักหน่อย.

ทว่าในตอนนี้ถูกสังหารไปด้วยการลอบโจมตีจากฉู่ซิงเหอไปแล้ว.

นั่นก็หมายความว่าเหลือเพียงแค่ฉู่เทียนคนเดียวที่จะต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่ทรงพลังพร้อมกันถึงสามคน!

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า! แม้แต่สวรรค์ยังเข้าข้างพวกข้า!

ในเวลาเดียวกัน,ใบหน้าของลวอเซียงหลงนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้นยินดี,เขาหัวเราะออกมาด้วยความดีใจ,เหล่าคนรัฐกลางมากมายนับไม่ถ้วนต่างก็พยายามที่จะค้นหาสมบัติลับในตำนานจากหอคอยทดสอบโบราณแห่งนี้.

พยายามที่จะค้นหาสมบัติตกทอดที่น่าเกรงขาม,หากว่าใครได้มาล่ะก็มันเพียงพอที่จะใช้ได้ตลอดชั่วชีวิตอย่างแน่นอน,แต่ใครก็ตามที่พยายามแก้ไขปัญหาดังกล่าวแต่ก็ไม่สามารถค้นหาและได้รับมันมาเลย!

หลายปีมาแล้ว.

คนมากมายต่างก็พบแต่ความล้มเหลว,ไม่เคยมีใครสามารถทำได้,ใครจะรู้ล่ะว่าเจ้าสารเลวฉู่เทียนจะเปิดมันออกมาได้!

นั่นจะไม่ทำให้ลวอเซียงหลงมีความสุขได้อย่างไรล่ะ?

ภายในดวงตาของเย่เทียนหลางเองก็เต็มไปด้วยความโลภเช่นเดียวกัน,ตราบเท่าที่เขาได้รับสมบัติตกทอดโบราณของหอคอยฝึกฝนนี้มาแล้วล่ะก็,ต่อไปเขาจะไม่ต้องทนให้ใครดูถูกเหยียดหยามได้อีก!

ฉู่ซิงเหอยังคงเงียบสงบ,มือทั้งสองของของเขาที่ควบคุมกระบี่วิเศษ,พร้อมกับรับกระบี่สามเล่มที่กลับคืนมา,เป็นกระบี่ที่เขาปล่อยออกไปลอบโจมตีก่อนหน้านี้.

เมื่อเขาลืมตาขึ้น,ดวงตาที่แหลมคมของเขานั้น,ลึกลงไปข้างในนั้นมีจิตสังหารที่รุนแรงซ่อนเอาไว้อยู่!

เปรียบกับลวอเซียงหลงและเย่เทียนหลางแล้ว,ราวกับเด็กเล็กไปเลยเมื่อเทียบกับฉู่ซิงเหอ!

ฉู่ซิงเหอนั้นที่เห็นการกระทำของฉู่เทียนทั้งหมด,ชายหนุ่มคนนี้น่าพรั่นพรึงเป็นอย่างมาก,อีกไม่นานจะต้องกลายมาคุกคามเขาอย่างแน่นอน,ดวงตาของฉู่ซิงเหอที่เปล่งประกาย!

ฉู่ซิงเหอนั้นเต็มไปด้วยความยโสโอหัง.

ตัวเขาที่เหนือคนอื่นยืนอยู่เหนือเหล่าผู้เยาว์ในรุ่นเดียวกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว?

ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถสังหารคนผู้นี้ในสถานที่ลึกลับแห่งนี้ได้,ทว่าการจะสามารถทำให้เขาพิการจนไม่สามารถพัฒนาในอนาคตได้นั้นยังสามารถทำได้อยู่!

"ไม่รู้หรอกนะว่านี่เป็นโชคดีหรือโชคร้ายของเจ้ากันแน่!"ลวอเซียงหลงที่รู้สึกประหลาดใจกับสายตาของเขาที่ค่อยๆเปลี่ยนเป็นเย้ยหยันจ้องมองไปยังฉู่เทียน"ข้าไม่คิดจริงๆเลยว่าเจ้าจะมีหยกป้องกันการโจมตี,หากว่าไม่มีมันล่ะก็,มันคงจะง่ายไปหน่อยไม่ใช่รึ?"

"เจ้าที่เป็นคนเปิดประตูห้องสมบัติให้กับพวกเรา,ตอนนี้ก็ไร้ประโยชน์อีกต่อไปแล้ว"ใบหน้าของเย่เทียนหลางที่เต็มไปด้วยความมืดมนและเย็นชา"จากนี้เป็นการคิดบัญชีกับเจ้าแล้ว!"

"เจ้าตั้งใจอยู่แล้ว,ทำไมยังต้องพูดมากไร้สาระอยู่อีกรึ?"ฉู่เทียนนั้นไม่โง่พอที่จะต่อกรกับคนทั้งสามพร้อมๆกัน,สายตาที่สองประกายของเขา,บ่นพึมพำออกมาทันที"เจ้าจะเข้ามาพร้อมกัน,หรือเข้ามาทีล่ะคนก็เชิญได้เลย?"

จะตายอยุ่แล้ว,ทว่ายังกล้าปากดีอยู่อีกรึ?

อยู่ต่อหน้า,สามต้าซื่อที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งรัฐกลาง!

ตัวตนของพวกเขานั้นคือตัวตนของผู้เยาว์อันดับต้นๆของรัฐกลางที่ไม่เคยมีใครกล้าที่จะมาสร้างปัญหา!

"ในเมื่อเจ้ามีความแค้นที่สุด,ก็ให้นายน้อยหมาป่าสวรรค์จัดการก็แล้วกัน."

"ขอบคุณ!"

เย่เทียนหลางนั้นเผยท่าทางมีความสุขที่สุด.

โอกาสที่เขารอมานานแสนนาน!

เย่เทียนหลางที่ไม่พูดพร่ำทำเพลง,เขาได้ใช้วิชาของตระกูล,"อสูรหมาป่าเปลี่ยนราง"ร่างของเขาที่กลายเป็นหมาป่า,แขนขาทั้งสี่ที่ส่งแรงกระโจนออกไป.

"ตอนนี้ก็ตายไปซะ!"

บนใบหน้าที่เย็นชาของฉู่เทียนนั้น,รู้สึกเบาใจขึ้นมาในทันที.

แผนการของฉู่ซิงเหอนั้นลึกล้ำมาก,เขาที่ไม่สอดมือเข้ามาเพราะเขาเองก็ไม่ต้องการให้ลวอเซียงหลงและเย่เทียนหลางได้ส่วนแบ่งในสมบัติตกทอดอย่างแน่นอน,เขาจึงได้จงใจกล่าวออกไปเช่นนั้น,ไม่เช่นนั้นแล้วด้วยความสามารถของฉู่ซิงเหอแล้ว,เขาต้องสามารถเห็นทุกอย่างได้ทั้งหมด,เย่เทียนหลางที่พุ่งออกมานั้น,เขาจะต้องพบจุดจบอย่างแน่นอน!

ก็ดีเหมือนกัน!

หากพวกเขาร่วมมือกันล่ะก็.

ฉู่เทียนย่อมไม่มีโอกาสเลยแม้แต่น้อย,ทว่าตอนนี้เริ่มมีแสงสว่างเล็กๆแล้ว.

"คิดว่าจะทำให้ข้าพิการอย่างงั้นรึ?ลองถามหมัดหุ่นกลของข้าก่อนเป็นไง!"

หุ่นกลที่อยู่ด้านหลังของฉู่เทียนก็ลุกขึ้น,ปล่อยหมัดออกไปยังเย่เทียนหลางเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.

แน่นอนว่าเย่เทียนหลางนั้นไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน,เขาได้ลอยขึ้นไปบนอากาศ,เขาได้ลดแรงปะทะเหินขึ้นไปบนอากาศหลายเมตรเพื่อหลบหมัดที่ทรงพลังของหุ่นกลยักษา"ด้วยทักษะกระจอกๆนั่น,คิดว่าจะหยุดข้าได้อย่างงั้นรึ?"

ไม่เลวนี่!

การเคลื่อนไหวของหุ่นกลนั้นเป็นรุปแบบง่ายๆธรรมดาๆเพราะเหล่าสัตว์อสูรภายในหอคอยทดสอบนี้ส่วนมากมักจะเป็นพวกที่มีสติปัญญาต่ำ.

เย่เทียนหลางที่มีประสบการต่อสู้มากมาย,เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่สามารถรับมือหุ่นกลได้,ตราบเท่าที่การโจมตีของหุ่นกลนั้นจะต้องถูกสั่งการมาจากฉู่เทียนอีกต่อหนึ่ง,ทำให้เวลาที่เขาคาดเดาการเคลื่อนไหวได้ง่ายขึ้นไปอีก.

การจะสังหารหุ่นกลนั้นลำบากไม่น้อย,แต่การสังหารฉู่เทียนนั้นง่ายยิ่งกว่าปลอกกล้วย!

ใครจะรู้ล่ะที่มุมปากของฉู่เทียนนั้นเผยยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย"เจ้าคงกำลังเข้าใจผิดไปมากเลย!"

หุ่นกลยักษาอีกตนที่กระโดดมาจากด้านหลังเข้าโจมตีเย่เทียนหลาง.

เย่เทียนหลางนั้นประหลาดใจสุด....ไม่คิดเลยว่านี่คือการลอบโจมตี!

เมื่อเขารุ้ตัว,มันก็สายไปแล้ว,หมัดที่ทรงพลังกระแทกเข้าที่ด้านหลังของเย่เทียนหลาง,เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,พลังวิญญาณปกป้องร่างกายแตกออกเป็นเสี่ยงๆ,ส่งร่างของเขาลอยตรงมายังด้านหน้าของฉู่เทียน.

หุ่นกลสองตน!

ชายคนนี้...ควบคุมหุ่นกลได้สองตัว!

นับตั้งแต่แรก,เขาก็ได้ส่งสัมผัสเทวะ เพื่อเข้าควบคุมหัวใจหุ่นกลของหนานกงหยุนที่ถูกทิ้งเอาไว้,กระตุ้นให้มันทำงาน,พร้อมกับเข้าโจมตีเย่เทียนหลางที่ด้านหลัง.

ความแข็งแกร่งของหุ่นกลนั้นนะรึ?

ถึงเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส,ทว่าเขาก็สูญเสียพลังป้องกันร่างของเขาไปชั่วคราวอย่างแน่นอน.

ด้วยการใช้สัมผัสเทวะของเขาในการควบคุมหุ่นกลของเขานั้นสมบูรณ์แบบแทบจะไม่ต่างจากการใช้มือสัมผัสเองด้วยซ้ำ,หมัดของหุ่นกดยักษ์ที่ฟาดลงมาอย่างรุนแรงนั้น,ทำให้เย่เทียนหลางไม่อยากยอมรับเลย,เขาเต็มไปด้วยความโกรธเกลียดก่อนที่จะกลายเป็นลำแสงสีขาวหายไปเช่นกัน.

"นายน้อยหมาข้างทางมีทักษะเท่านี้เองเหรอ!"

ฉู่เทียนตอนนี้ยังสามารถควบคุมหุ่นกลของหยุนเหยาที่ทิ้งเอาไว้อีกด้วย,ตอนนี้หุ่นกลสามตัวได้ยืนเรียงแถวตามลำดับเพื่อป้องกัน.

ฉู่ซิงเหอยังคงนิ่งสงบเยือกเย็นราวกับสายน้ำ,ไม่สามารถที่จะคาดเดาความคิดของเขาได้เลยแม้แต่น้อย.

ใบหน้าของลวอเซียงหลงที่แสดงท่าทางประหลาดใจสุดๆ"เป็นไปได้อย่างไร?เขาสามารถที่จะควบคุมหุ่นกลเหล่านี้ได้อย่างไร,เขาสามารถที่จะแยกพลังจิตควบคุมได้อย่างงั้นรึ?"

"นี่คือพลังที่เรียกว่าสัมผัสเทวะ."ฉู่ซิงเหอที่ยืนอยู่ใจเย็นกล่าวออกไปอย่างสุขุม"ทักษะที่เรียกว่าสัมผัสเทวะนั้นเหนือล้ำกว่าเขตแดนเนตรแห่งใจซะอีก,ด้วยพลังดังกล่าวแล้ว,จึงสามารถควบคุมหุ่นกลในระยะไกลได้ไงล่ะ."

อะไรนะ?

เหนือกว่าดวงตาแห่งใจอย่างงั้นเหรอ!

เป็นเรื่องที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน!

ฉู่ซิงเหอกล่าวต่อ"น้องชาย,เจ้ามั่นใจพอหรือไม่?"

ใบหน้าของลวอเซียงหลงนั้นกลับมาเป็นปรกติ,"เย่เทียนหลางมันเป็นแค่ขยะถึงได้ล้มเหลว,ในเมื่อเป็นเช่นนั้น,ให้เป็นฝีมือข้าเอง!"

สายตาของฉู่ซิงเหอที่จับจ้องไปยังลวอเซียงหลงที่กำลังเดินออกไป,มีประกายแสงแห่งความเหยียดยันอยู่ภายใน.

ฉู่เทียนที่ยืนอยู่ตรงกลางห้องที่เต็มไปด้วยกระจก,โดยมีหุ่นกลยักษาที่ล้อมรอบเขาเอาไว้,พวกมันยืนตั้งแถวกันอยู่นั้นดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,ฉู่เทียนกล่าวออกไปอย่างไม่แยแส"เจ้าต้องการที่จะลองความสามารถของหุ่นกลยักษาอย่างงั้นรึ?"

"หุ่นกลยักษารึ?"ลวอเซียงหลงที่หัวเราะออกมาเสียงดังด้วยท่าทางยโส,เขาได้นำยันต์เวทย์ลึกลับออกมา,พร้อมจ้องมองออกไปและกล่าวอย่างเย็นชา"ก็แค่ของเล่น!"

ทันใดนั้นยันต์เวทย์ก็ส่องแสงจ้าอย่างรุนแรง!

อักษรรูนมากมายที่หมุนวนทั่วร่างของลวอเซียงหลง,ร่างของเขาที่ขยายออกไปสูงกว่า 20 เมตร ก่อนที่เขาจะปล่อยหมัดที่หนักหน่วงออกมาหุ่นกลตนหนึ่งได้รับความเสียหายในทันที!

รวดเร็วเป็นอย่างมาก,เท้าอีกข้างของเขาเตะออกไปยังหุ่นกลอีกตัว,หุ่นกลตนนั้นถึงกับลอยออกไปถึงมุมห้องในทันที.

และตนสุดท้ายท่อนแขนของเขากวาดออกมา,ปะทะเข้ากับหุ่นกลอีกตัวในทันที!

โหดร้าย!ป่าเถือน!

หุ่นกลสามตัวก่อนหน้านี้,ร่างกายของพวกมันได้รับความเสียหายอย่างหนัก,จนไม่สามารถที่จะใช้งานได้อีก,อักขระป้องกันของมันนั้นพลังทลายใช้การไม่ได้เลย,พลังของลวอเซียงหลงที่ได้จากการกลายร่างของยันต์เวทย์นั้นน่าสะพรึงกลัวมาก,มันได้เพิ่มพลังทำลายให้กับลวอเซียงหลงขึ้นมาอีกหลายเท่าในทันที,ซ้ำวิชาของตระกูลลวอเองก็มุ่งเน้นไปการต่อสู้ระยะประชิดด้วย,หุ่นกลทั้งสามตนแทบจะไม่สามารถใช้การได้เลย,พวกมันถูกลวอเซียงหลงจัดการไปเรียบร้อย.

เป็นความจริง!

พวกเขาเองก็เก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากเส้นทางวงกตมาไม่น้อยเช่นกัน!

ลวอเซียงหลงที่ได้ยันต์เวทย์เปลี่ยนร่างเป็นยักษา,และยังช่วยเพิ่มพลังโจมตีให้กับเขาไปอีก 5-6 เท่าเป็นการชั่วคราว,เขาในตอนนี้เข้าใกล้กับระดับผู้ฝึกตนเขตแดนดวงจิตที่แท้จริงเลยก็ว่าได้,ทำให้ทักษะการต่อสู้ของพวกเขาเหนือกว่าเหล่าหุ่นกลยักษานั่นเอง!

นั่นก็หมายความว่าทักษะต่อสู้ของเขาในตอนนี้ไม่ได้ด้วยไปกว่า องค์รักษ์ยักษาแม้แต่น้อย,แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือเขานั้นมีสติปัญญาที่สูงกว่าเหล่ายักษาเหล่านั้นที่เป็นเพียงแค่โลหะ,ลวอเซียงหลงที่มีวิชาบำเพ็ญและทักษาการต่อสู้อีกมามาย.

เขาคือตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวอย่างแน่นอน!

"ไม่มีของเล่นอีกแล้วเหรอ!"ลวอเซียงหลงที่กล่าวออกไปเสียงดังน่าเกรงขาม,เขากล่าวไม่รีบเร่งและชัดเจน"ข้าจะหักกระดูกของเจ้า!เพื่อเป็นการตอบแทนที่เจ้าได้เปิดห้องสมบัติตกทอดให้ข้า,เดียวจะรีบทำให้มันจบไปเลยแล้วกัน!"

"แน่นอนว่าหนึ่งในพวกเราจะต้องได้รับสมบัติตกทอดไป"ฉู่เทียนจ้องมองอย่างช่วยไม่ได้ที่เห็นเหล่าหุ่นกลถูกทำลายไปอย่างโหดร้าย,ทว่าเขาเองก็ยังสุขุม,แทบจะไม่กระพริบตา"ทว่าคนๆนั้น,มันไม่ใช่เจ้า!"

ฉู่เทียนที่โบกมือเบาๆ.

กระจกหลักก็ปล่อยแสงออกมาในทันที.

"ใบหน้าของลวอเซียงหลงถึงกับเปลี่ยนไป".นี่......."

ราวกับว่าเขานั้นตระหนักได้ถึงบางอย่าง,เขาต้องการที่จะหลบหนีทว่าไม่มีเวลาแล้ว,ด้วยความเร็วแสงนั้นมีผู้ใดที่จะเร็วกว่าอย่างงั้นรึ?เมื่อลำแสงถุกส่งออกไป,ด้วยการสะท้อน 30-40 ครั้ง,ท้ายที่สุดมันก็มีพลังมหาศาล,ลวอเซียงหลงที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารเช่นนี้มีเหรอที่จะสามารถหลบได้.

"ไม่!!!"

ลวอเซียงหลงที่ร้องออกไปด้วยความเจ็บปวดทรมาน,ดังก้องกังวานไปทั่วห้องโถง,ลำแสงเจาะเข้ามาบนอกของเขา!

กลายเป็นแสงสีขาวหายไปในทันที!

ลวอเซียงหลงที่ถูกส่งออกไปนอกหอคอยฝึกฝน..

ฉู่เทียนที่จัดการปัญหาทุกอย่างในพริบตาเดียว,ก่อนที่สายตาของเขาตอนนี้จะจับจ้องมองไปยังฉู่ซิงเหอ,แสดงท่าทางอบอุ่น,ราวกับว่าได้พบเจอกับเพื่อเก่าที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายปี"นายน้อยกระบี่ฟ้า,เจ้าทำผิดพลาดไปสองอย่าง,อย่างแรกเจ้าไม่ควรสังหารคนของข้า,อย่างที่สองเจ้าจงใจปล่อยทีมของเจ้ามาหาความตาย."

ฉู่ซิงเหอยังคงยืนอยู่อย่างสงบกล่าวออกไปอย่างสุขุม"แล้วมันอย่างไรล่ะ?"

ฉู่เทียนกล่าวออกไป"ข้าสามารถสังหารเจ้าได้ด้วยตัวคนเดียวไงล่ะ."

"ที่จริงข้าต้องการจะสังหารเจ้าตั้งแต่แรกแล้ว,แต่ว่าข้าคิดว่าเจ้านั้นไม่สามารถทำได้,จึงได้จงใจปล่อยเจ้าไป,ไม่ได้มีอะไรเลยเพียงเพราะแค่ต้องการให้เจ้าเปิดห้องสมบัติเท่านั้น"ฉู่ซิงเหอที่หัวเราะออกมาดวงตาที่ส่องประกายราวกับนกฮูกต้องไฟ"เจ้าคิดว่าข้าได้ทำผิดพลาดอย่างงั้นรึ?....เจ้าประเมินพลังของข้าต่ำมากจนเกินไป!"

ฉู่ซิงเหอปลดปล่อยปราณกระบี่ในทันที.

กระบี่สีทองที่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า,แยกออกเป็นสองเล่ม,และกลายเป็นสี่เล่ม....จนท้ายที่สุดก็แยกออกเป็นสิบหกเล่ม,ตอนนี้พวกมันกำลังโคจรล้อมรอบฉู่ซิงเหอ,ด้วยความเร็วที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า.

"เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถล้มข้าได้อย่างงั้นรึ?"ร่างของฉู่ซิงเหอที่ค่อยๆลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า,ราวกับว่าเขานั้นได้กลายเป็นเทพกระบี่ที่ทรงพลังจนสามารถดูแคลนคนได้ทั้งโลก,น้ำเสียงที่เย็นชาดังก้องกังวานกระแทกออกไปราวกับคมกระบี่"ข้าจะทำให้เจ้าได้รับรู้ ว่าเจ้านั้นโง่งมขนาดใหน!"

 ฉู่เทียนเผยยิ้มออกมา"ข้าไม่คิดเช่นนั้น."

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????

สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP  Click

-เว็ปฟรี 2 วันนอัพหนึ่งตอน

-กรุ๊ป vip วันล่ะ 2 ตอน