Miracle Throne Chapter 173 Seizes the bridge of life
นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 173 สะพานมรณะ
บทที่ 173 สะพานมรณะ
สะพานศิลาแห่งนี้ไม่สามารถที่จะมองเห็นปลายทางได้เลย,!
ถนนด้านหน้าที่ดูสงบหากแต่แฝงไปด้วยอันตราย,ที่จริงแล้วพวกเขาไม่มีทางเลือก,มีเพียงเส้นทางเดียว,ให้พวกเขาก้าวไปด้านหน้า.
"ไม่ว่าอย่างใดก็ตาม,ข้าไม่ต้องการที่จะเป็นเนื้อบดให้กับค้อนยักษ์ของพวกยักษานั่นแน่!"ด้วยนิสัยของหนานกงหยุนที่ไม่หวาดกลัวต่อการท้าทายใดๆ,นางย่างก้าวไปยังสะพานทันที"เอาล่ะไปได้แล้ว!ข้าจะเป็นคนนำเอง!"
"ช้าก่อนสักครู่!"ฉู่เทียนที่จับจ้องมองไปยังสะพานดังกล่าวอย่างใคร่ครวญ,"สะพานดังกล่าวนี้ต้องมีบางอย่างแน่นอน,เจ้าอย่าได้ใจร้อนไม่เช่นนั้นอาจจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันได้."
องค์รักษ์ยักษาที่มีชุดเกราะที่แข็งแกร่งยกระดับขึ้นมาไม่หยุด,เหล่ายักษ์ตาเดียวที่มีวิวัฒนาการอย่างรวดเร็ว,เพียงเท่านั้นก็เพียงพอให้ต้องคิดแล้ว!
แล้วหากว่าสะพานศิลานี้ไม่มีปัญหาอะไร?นั่นไม่กลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่หรอกเหรอ!
ฉู่เทียนมั่นใจว่ามันจะต้องมีปัญหาบางอย่างแน่นนอน!ทำให้ทุกคนรั้งรอและสังเกตุไปรอบๆ,สะพานศิลาแห่งนี้เห็นได้ชัดว่ามันค่อนคับแคบอยู่ไม่น้อย,หากแต่ในมุมมองมนุษย์นั้นก็ยังรู้สึกว่ามันใหญ่อยู่ดี.
มันมีความกว้างสิบเมตร,ปูด้วยศิลาสีครามที่มันวาว,ราวกับเป็นแผ่นศิลาผลึกขนาดใหญ่ที่ทำจากการแช่แข็งน้ำและลงวงเวทย์ผนึกเอาไว้,ทำให้รับรู้ได้ถึงพลังวิญญาณที่ปกคลุมไปทั่วสะพานดังกล่าว.
หลินมู่ที่เป็นทหารรับจ้าง,ดังนั้นทำให้ลางสังหรณ์ของเขานั้นดีกว่าปรกติ,"สะพานแห่งนี้รู้สึกราวกับว่าเป็นกับดักขนาดใหญ่,หากว่าก้าวพลาดแล้วล่ะก็,ผลที่ได้แทบไม่อยากคิดเลย."
"ใช่แล้ว,ห้ามไปสัมผัสกับดักโดยเด็ดขาด."ฉู่เทียนที่จับจ้องมองไปยังสะพานหินอย่างละเอียด"ในศิลาแต่ละก้อนนั้นมีอักษรรูนที่สามารถแปรเปลี่ยนสถานะได้ตลอดเวลา,หากพวกเจ้าก้าวตามข้าแล้วล่ะก็,พวกเจ้าก็จะสามารถข้ามสะพานแห่งนี้ได้อย่างปลอดภัย."
หยุนเหยาที่กวาดตามองไปรอบๆ.
เหล่าศิลาแต่ละก้อนนั้นมีอักษรรูนสลักเอาไว้อยุ่,ทว่าด้วยประสบการณ์และความรู้ของนางแล้ว,ไม่สามารถเข้าใจมันได้แม้แต่ตัวเดียว,เห็นได้ชัดว่ามันเป็นอักษรรูนโบราณที่มาจากยุคสมัยโบราณกาลนั่นเอง.
ฉู่เทียนไม่กล้าที่จะอธิบายออกไป,ด้วยกับดักเห็นนี้
มันมีหลายรูปแบบจนเกินไป.
"ตั้งใจเอาไว้ให้มั่น,ห้ามก้าวพลาดโดดเด็ดขาด."
ฉู่เทียนที่ก้าวไปยังแผ่นศิลาที่อยู่ด้านหน้า,ทุกๆแผ่นศิลาที่เขาก้าวผ่านไปเกิดแสงสว่างจ้าขึ้นมาทันที,ฉู่เทียนไม่สนใจยังคงก้าวไปยังแท่นศิลาอื่น,สาม,สี่..ทุกๆก้าวที่เขาก้าวผ่านไปนั้นเกิดแสงสว่างจ้าขึ้นมาทุกครั้ง,หากแต่ก็ไม่มีกับดักอะไรเกิดขึ้น.
คนทั้งหกเองลอบดีใจอยู่ไม่น้อย.
โชคดีแล้วที่มากับฉุ่เทียน,ไม่เช่นนั้นแล้วการเข้าทดสอบในครั้งนี้,คงยากที่พวกเขาจะเคลื่อนไหวไปใหนได้!
คนทั้งหกจดจำเส้นทางที่ฉู่เทียนก้าวผ่านไปอย่างมั่นใจ,ด้วยทุกก้าวที่แผ่นหินที่ฉู่เทียนก้าวไปนั้น,พวกเขาจะสามารถมั่นใจได้ว่าจะไม่พบเข้ากับอันรายใดๆ,ความเร็วของพวกเขาจากที่ช้าก็ค่อยๆเร็วขึ้นเรื่อยๆ,ท้ายที่สุดก็เคลื่อนไปข้างหน้าได้ด้วยความรวดเร็ว.
อย่างไรก็ตามหลังจากที่ก้าวข้ามสะพานแห่งนี้มาแล้วครึ่งชั่วโมง,พวกเขาที่ก้าวผ่านมาโดยปลอดภัยไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นนั้น.
ก็มีเรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น!
เสียงดังหึ่งๆ ดังก้องไปทั่วบริเวณ!
เสียงเหมือนกับใบพัดที่หมุนด้วยความเร็วสูง,ดังมาจากทุกทิศทุกทาง!
รอบๆสะพานศิลา,บนพื้นที่ว่างเปล่า,ปรากฏบางอย่างที่มีขนาดสามเมตรปรากฏตัวขึ้นมาเป็นจำนวนมากมาย!เหล่าสัตว์อสูรเหล่านี้มีลายพาดสีดำเหลืองลายขวาง,เห็นได้ชัดเจนว่าเป็นแมลงอย่างหนึ่ง.หากแต่ขาของมันกับโค้งเรียวราวกับเคียวอันคมกริบ,นอกจากนี้ที่ใต้ท้องของมันยังมีเหล็กแหลมสีดำเข้มปรากฏขึ้นมาอีกด้วย.
ซ้ำยังมีปริมาณมหาศาลอีกด้วย!
พวกมันบินตอมไปมา ที่เห็นตอนนี้มีนับร้อยตัวเลยก็ว่าได้!
หยุนเซียวถึงกับร้องออกมาเสียงดัง"บัดซบที่สุด!ข้ารู้แล้วว่าทำไมถึงได้เรียกที่แห่งนี้ว่า พื้นพี่รังผึ้งยักษ์!และที่เห็นตอนนี้,มารดามันเถอะผึ้งเวรตะไลอะไรถึงได้มีขนาดใหญ่ถึงเพียงนี้,!พวกเรากำลังมุ่งตรงไปยังรังของมันชัดๆ!พวกเราจะทำอย่างไรดี!"
หนานกงหยุนถึงกับเขกหัวหยุนเซียวไปหนึ่งที"หยุดโหยหวนได้แล้ว!เจ้าไม่รู้สึกอายบ้างหรือไง!มันเป็นแค่แมลงเท่านั้น!"
หยุนเซียวถึงกับคร่ำครวญ,"แมลงรึ?ต้าเจี๋ย,ท่านจะบอกว่ามันเป็นแมลงได้อย่างไรนั่น!แมลงที่มีน้ำหนักหลายร้อยจินจะยังเรียกว่าแมลงอยู่อีกเหรอ!นับตั้งแต่เราเข้ามาภายในเขาวงกตแห่งนี้,พวกเราต่างหากที่ได้กลายเป็นแมลง!"
ใบหน้าของทุกคนถึงกับยิ้มอย่างขมขื่นออกมาทีเดียว.
เหล่าผึ้งยักษ์เหล่านี้ดูไม่เป็นมิตรแม้แต่น้อย,ซ้ำพวกเขายังขยับอย่างยากลำบากบนสะพานศิลาอีก,ทุกคนไม่สามารถที่จะขยับเพื่อต่อต้านพวกมันในสถานการณ์เช่นนี้เลย,หากว่าจะต้องสู้กับพวกมันบนนี้,แทบจะไม่ต่างจากปีนขึ้นไปบนสวรรค์เลย!
หยุนเหยาที่กุมมุกภูติวิญญาณสายฟ้าอยู่ในมือพร้อมกับปลดปล่อยพลังสายฟ้าโคจรรอบๆตัวนาง.
เสี่ยงดังหึ่งๆดังก้องไม่หยุด.
เหล่าผึ้งมากายกำลังบินโฉบไปมารอบๆสะพานหินหมุนวนไปมาราวกับว่ากำลังรอโอกาสอยู่!
"สังหารพวกมัน!"ฉู่เทียนที่สับไปยังผึ้งยักษ์ที่บินโฉบเข้ามาใกล้,ตัดผ่ามันออกเป็นสองท่อนไปในทันที,เขาบอกได้ว่าผึ้งเหล่านี้ไม่ได้มีความแข็งแกร่งเท่าใดนัก,ทำให้ฉู่เทียนเบาใจอยู่เล็กน้อย.
"ใครจะรู้ล่ะผึ้งยักษ์ที่ถูกสับออกเป็นสองท่อนนั้นได้
ถูกแยกหล่นลงไปด้านข้าง,ศพมันส่วนหนึ่งกระแทกลงไปยังแผ่นหินแผ่นหนึ่ง,ที่ห่างจากพวกเขาราวๆสิบจ้างโดยประมาณ.
ปัง!
กับดักเปิดการทำงาน!
สายฟ้าคำรามลั่นฟาดลงมาจากบนฟ้า,กระแทกไปยังศพผึ้งที่เข้าปะทะกับดักกลายเป็นขี้เถ้าไปในทันที...ใช่แล้ว,กลายเป็นฝุ่นผงเพียงพริบตาเดียว,ก่อนที่จะถูกสายลมพัดขี้เถ้านั้นหายไป,ไม่มีอะไรหลงเหลือบนแผ่นศิลาที่วับวาวตรงนั้นเลย!
ส่วนอีกซีกของซากผึ้งที่กระเด็นไปหล่นบนแผ่นศิลาอีกแผ่นหนึ่ง,พลังที่หนักหน่วงพุ่งออกมาทันที,ศพครึ่งซีดนั้นกลายเป็นศิลาหินไป,หลังจากนั้นก็ค่อยๆแตกกระจายกลายเป็นฝุ่นผงถูกลมพัดออกไป.
น่าหวาดกลัวจนเกินไปแล้ว!
ทุกๆแห่งบนสะพานแห่งนี้เป็นกับดักที่นำไปสู่ความตายได้ในทันที!
ด้วยสถานการณ์ตอนนี้จะต้องจัดการเหล่าผึ้งยักษ์,ไม่เพียงเท่านั้นจะต้องระวังกับดักบนพื้นอีกด้วย,และยังเป็นกับดักที่จะสังหารคนที่เหยียบในทันที!
สายฟ้าจากมุกภูติสายฟ้าถูกยิงขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง,กลายเป็นตาข่ายสายฟ้า,ปกคลุมคนทั้งเจ็ดเอาไว้ในทันที,เหล่าผึ้งยักษ์ที่พลาดเข้ามากระแทกสายฟ้า,พวกมันก็จะถูกกระแทกออกไปในทันที,ทำให้ไม่สามารถบุกเข้ามาโจมตีพวกเขาได้.
"พลังวิญญาณของข้ามีจำกัด,การที่ต้องสร้างโล่ป้องกันขนาดใหญ่เช่นนี้,คงไม่สามารถป้องกันเอาไว้ได้นาน!"หยุนเหยาที่ขมวดคิ้วพร้อมกับกล่าวออกไป,"รีบสังหารพวกมันเร็วเขา,อย่าให้ร่างของพวกมันตกลงมาใกล้ๆพวกเราไม่เช่นนั้นจบเห่แน่!"
<<เพลงกระบี่วายุสลายมวลเมฆา >>
ในช่วงเวลาวิกฤตินั้น,เฟิงไฉ่เตี๋ยก็แสดงความสามารถออกมา,นางเองเป็นผู้ฝึกตนพลังธาตุลมอยู่แล้ว,จึงสามารถโจมตีระยะไกลได้อย่างเชี่ยวชาญ,พลังโจมตีที่รวดเร็วและรุนแรง,และยิ่งเพลงกระบี่วายุสลายมวลเมฆาทำให้พลังโจมตีทรงพลังเป็นอย่างมาก,ทำให้สามารถสังหารเหล่าสัตว์อสูรที่มีขนาดใหญ่ได้อย่างแม่นยำ,นางจึงเป็นคนที่เหมาะกับสถานการณ์ตอนนี้ที่สุด!
ปราณกระบี่สีเขียวมากมายถูกตวัดโค้งเกิดคลื่นอัดอากาศออกไป,เหล่าผึ้งต่างก็ถูกจัดการไปทีละตัวๆ.
แต่ก็ใช่จะสามารถวางใจกับอันตรายที่กำลังคืบคลานเข้ามา,เหล่าผึ้งยักษ์นั้นอยู่ห่างออกไปไกลระยะโจมตีก็มีจำนวนไม่น้อย,คนอื่นๆนอกจากเฟิงไฉ่เตี๋ยแล้ว,ยากที่จะสามารถโจมตีถึงได้,ซ้ำเหล่าผึ้งยักษ์ก็มีจำนวนมากจนเกินไป,พวกมันได้เข้ามาล้อมรอบสะพานอยู่เต็มไปหมด,จนทำให้พวกเขาแทบจะขยับไปด้านหน้าไม่ได้.
เหล็กไนสีดำที่อยู่ด้านล่างลำตัวของมันนั้นกำลังยกสูงเหมือนกับกำลังเล็งมายังพวกเขา
เหมือนว่าเหล็กไนของพวกมันได้ฉาบไปด้วยประกายแสงสีเขียว,เห็นได้ชัดเจนว่ามันเป็นพิษที่รุนแรงและร้ายกาจเป็นอย่างมาก.
หยุนเซียวถึงกับปาดเหงื่อ,"ชักจะแย่แล้ว!"
พรึบ
พรึบ...เหล็กไนนับร้อยที่กำลังพุ่งออกมาราวกับห่าฝน,ถูกเล็งและยิ่งเข้ามาบนสะพานหินอย่างบ้าคลั่ง,เหล็กไนแต่ละเล่มนั้นรวดเร็วรุนแรง,และพุ่งมาด้วยความเร็วเสียง,เป็นความเร็วที่แทบจะมองไม่เห็นได้ด้วยตาเปล่า,มากมายจนเห็นเป็นรูปเป็นร่างของหมู่มวลเมฆาเลยทีเดียว.
ตาข่ายสายฟ้าที่กางออกไปกระแทกเข้ากับเหล็กไนเหล่านั้นระเบิดเสียงดังก้อง.
ห่าฝนเหล็กไนที่กระแทกเข้ากับกำแพงสายฟ้ากระเด็นออกไปด้วยแรงระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวไม่หยุดหย่อน.
ใบหน้าของหยุนเหยาถึงกับเปลี่ยนเป็นขาวซีดและกลายเป็นถมึงทึงขึ้นเรื่อยๆ"ไม่ได้การแล้ว,เหล็กไนนั้นมีพิษและมีมากจนเกินไป,โล่สายฟ้าของข้าไม่สามารถต้านเอาไว้ได้อีกแล้ว,หากมันจะยิงมาไม่หยุดมากมายขนาดนี้!"
โล่สายฟ้าและเปลวเพลิง เป็นโล่พลังที่ไร้รูปร่างไม่สามารถที่จะคงตัวอยู่ได้หากไม่มีพลังหล่อเลี้ยง.
ดังนั้นพลังในการป้องกันนั้น
ย่อมไม่สามารถเทียบได้กับโล่โลหะ,โล่ดินและโล่น้ำแข็งที่มีรูปร่างมั่นคง.
การกระแทกเหล็กไนด้วยสายฟ้าความเข้มข้นสูงนั้น,จำเป็นต้องใช้พลังมหาศาลในการควบรวมพลังและระเบิดสิ่งของที่กระแทกออกมาพร้อมกันด้วย,กระบวนการทุกอย่างในการสร้างโล่สายฟ้านั้นจึงกินพลังวิญญาณอย่างมากมายและไม่หยุดหย่อน,การจะสร้างความหนาแน่นให้กับโล่สายฟ้านั้นจึงไม่เสถียรและคงอยู่ได้ไม่นาน.
ท้ายที่สุดแล้วเหล็กไนอาบพิษก็ล่วงหล่นหลุดออกมาจากโล่ตาข่ายสายฟ้า
มายังพวกเขา.
"โล่ภูเขาน้ำแข็ง!"
ทั่วร่างของฟางหานนั้นปลดปล่อยพลังวิญญาณสีขาวออกมา,รวมตัวกันขึ้นมากลายเป็นโล่น้ำแข็งขนาดใหญ่,เหล็กไนที่กระแทกไปยังโล่,ถึงกับปักลึกลงมาเลยก็ว่าได้ทว่าก็ไม่สามารถทะลวงผ่านมาถึงทุกคนได้.
"เอาล่ะ!"
ฟางหานสามารถที่จะป้องกันเหล่าเหล็กไนที่ลอยละล่องมาด้วยโล่ขนาดมหึมา.
"ระเบิดน้ำแข็ง!"
โล่น้ำแข็งระเบิดขึ้นมาในทันที,เหล่าเข็มน้ำแข็งและเหล็กไนต่างก็พุ่งกระจายออกไปทุกทุกทาง,เหล่าผึ้งยักษ์ทั้งหมดไม่สามารถที่จะหลบพ้นได้,ถูกเข็มน้ำแข็งกระแทกหลายตัวที่ล่วงหล่นลงไปบนพื้น.
อย่างไรก็ตาม,มันอ่อนแอจนเกินไป!
พลังฝึกตนของฟางหานนั้นไม่ได้สูงมากและไม่มีทางเลยที่เขาจะสร้างอาการบาดเจ็บให้กับพวกมันได้,ตอนนี้ยังคงมีเหล่าเหล็กไนพิษยังคงพุ่งตรงมายังพวกเขาทุกคนต่างก็ต้องป้องกันด้วยพลังของตัวเอง.
มีเหล็กไนบางเล่มที่ตกลงมาบนพื้นข้างๆพวกเขา.
แผ่นศิลาส่องสว่างวับวาบกับดักถูกกระตุ้นในทันที,พิษสีเขียว,กลายเป็นหมอกถูกปลดปล่อยออกมารอบทุกคนในทันที.
ใบหน้าของทุกคนตอนนี้ถึงกับเปลี่ยนไป!
บัดซบ!
เหล็กไนนั่นทำให้กับดักบนพื้นทำงาน,นอกจากนี้พวกเขาจะต้องป้องกันเหล็กไนไม่ให้มาถูกร่างของพวกเขาแล้ว,ยังต้องป้องกันไม่ให้เหล็กไนเหล่านั้นพุ่งลงไปยังแผ่นหินที่มีกับดักวางเอาไว้อีก!"
"ดูดซับ!"
หลินมู่เรียกภูติวิญญาณต้นหลิวออกมา,เนื่องด้วยผ่านมาเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว,ทำให้ภูติวิญญาณต้นหลิวของเขานั้นฟื้นฟูความแข็งแกร่งกลับมาไม่น้อย,ตอนนี้เขาได้ทำการดูดซับพิษที่กับดักบนพื้นปลดปล่อยออกมาในทันที.
ฉู่เทียนที่เห็นดังนั้นจึงตะโกนออกมาไปเสียงดัง"ไม่ต้องป้องกันแล้ว!โจมตีพวกมันเต็มกำลัง!กำจัดพวกมันให้หมด!"
หากว่ายังถูกโจมตีมาอยู่เช่นนี้,ย่อมมีแต่จะเกิดปัญหา
กับดักที่อยู่รอบกายของพวกเขา,ยิ่งป้องกัน,ก็จะยิ่งทำให้พวกเขาเสียเปรียบ,ทางที่ดีที่สุดคงทำได้แค่รีบสังหารเหล่าผึ้งยักษ์เหล่านี้ให้หมดไปในเวลารวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้.
"ไม่มีทางเลือกแล้ว!"
"วิหกสายฟ้า!"
หยุนเหยาที่ประกบมือเข้าหากันเรียกตาข่ายส่ายฟ้าให้กลับมารวมตัวกันก่อนที่จะแปรเปลี่ยนร่างเป็นวิหกสายฟ้าขนาดมหึมาที่มีลำตัว
7-8 เมตรพร้อมกับโบยบินพุ่งเข้าโจมตีเหล่าผึ้งยักษ์.
หลังจากที่หยุนเหยาเริ่มเข้าโจมตีแล้ว,เฟิงไฉ่เตี๋ยเองก็ปล่อยปราณกระบี่วายุออกไปอีกหลายสิบสายเช่นเดียวกัน,ส่วนคนอื่นๆที่ไม่ถนัดการโจมตีระยะไกลพวกเขาจะค่อยปัดป้องเหล่าเหล็กไนที่พุ่งเข้ามาโจมตีแทน.
หยุนเหยา,สมแล้วที่เป็นผู้ฝึกตนเขตแดนดวงจิตปรากฏ,วิหกสายฟ้าของนางนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก,ไม่ว่ามันจะโฉบไปยังสถานที่แห่งใดก็สามารถจัดการเหล่าผึ้งยักษ์เหล่านั้นได้อย่างหมดจด.
ผ่านไปเพียงไม่นาน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสังหารพวกมันไปแล้วหลายสิบตัว.
"ยอดเยี่ยม!"
หนานกงหยุนที่ได้แต่ให้กำลังใจเสียงดัง,ด้วยการสังหารที่รวดเร็ว,เหล่าผึ้งยักษ์ในตอนนี้,อีกไม่นานจะต้องถูกสังหารไปหมดอย่างแน่นอน!
อย่างไรก็ตามในเวลาเดียวกันนั้น.
ทันใดนั้นผึ้งสีดำเมี่ยมหนึ่งตนก็ปรากฏขึ้นมาในทันที,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าผึ้งยักษ์ตนนี้มันแตกต่างจากตัวอื่นอย่างชัดเจน,ทั่วร่างของมันนั้นมีสีเงาโลหะส่องประหาย,พร้อมกับพุ่งตรงออกมาราวกับอุกกาบาตเข้ามาโจมตีพวกเขา,ข้าหน้าของมันที่แหลมคมเป็นเคียวที่คมกรริบ,พร้อมกับตวัดออกมาเป็นปราณพลังที่รุนแรงกระแทกออกมายังสะพานศิลา.
"ปัง!"
ปราณพลังดังกล่าวนี้มีรัศมีทำให้กับดัก 5-6
อันทำงานขึ้นมาได้ในทันที,ไม่อยากคิดเลยว่าหากมันพุ่งกระแทกพื้นแล้วจะเกิดสิ่งใดขึ้น
หนานกงหยุนเร่งรีบปล่อยหมัดออกไปในทันที.
ตูมมมม!
พลังวิญญาณสีแดงกระแทกไปยังปราณพลังของมัน,ก่อนที่จะทะลวงไปยังร่างของมันต่างฝ่ายตร่างถูกระแทกถอยออกมา,ร่างของนางที่ไถลออกมาอีกหลายก้าว,เหลือเพียงแค่นิดเดียวจะเลยขอบปลอดภัยของแผ่นศิลา!
ห่างกันเพียงแค่เซ็นเดียวเท่านั้น!
ขาของนางจะก้าวไปยังแผ่นหินแผ่นอื่น!
หนานกงหยุนถึงกับใจหายวูบ,คิดว่านางเกือบไปแล้ว,ผึ้งยักษ์ที่ถูกนางกระแทกออกไปก่อนนี้,ทันทีที่มันตั้งหลักได้มันก็ยกก้นของมันพร้อมกับยิงเหล็กไนออกมาในทันที.
หนานกงหยุนที่หลบตามสันชาติญาณ,ทำให้เหล็กไนของผึ้งยักษ์ตนนั้นกระแทกไปยังกับดัก,ส่งผลให้อักษรรูนมากมายส่องประกายแสงขึ้นมาในทันที.
"ไม่ดีแล้ว!"
"พลังมากมายกำลังพวยพุ่งออกมา.
หยุนเซียวที่ต้องการคว้านางไว้.
"หลบเร็วเข้า!"
หนานกงหยุนที่ตะโกนออกไปเสียงดัง ทว่ามันกับสายไปแล้ว!
คลื่นอัดอากาศที่รุนแรงกระแทกออกมา,หนานกงหยุน,หยุนเซียวและเฟิงไฉ่เตี๋ยทั้งสามคนถึงกับลอยออกไป
ด้วยแรงแกระแทกกระเด็นห่างออกไป 4-5 จ้าง จนทำให้หล่นจากสะพานศิลา,ล่วงหล่นลงไปในหุบเหวที่ไร้ก้นบึ้งในทันที.
ผึ้งยักษ์หลายตนโฉบไปในทันที,พร้อมกับคว้าไปยังพวกเขา,พร้อมกับทะยานออกไปในความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุดทันที.
"มันจับข้า,ช่วยข้าด้วย..."
หยุนเซียวตะโกนออกมาเสียงดังด้วยท่าทางน่าสังเวชก่อนที่จะหายไปในความมืดในที่สุด.
เหล่าผึ้งยักษ์ตนอื่นหลังจากไม่สามารถจับใครได้อีกแล้ว,และพวกมันเองก็เสียหายไปไม่น้อย,และแล้วมันก็ถอยกลับรังไปในที่สุด.
"สารเลว!"หยุนเหยาที่ขมวดคิ้วที่กวาดตามองไปทั่วสะพานศิลาด้วยความโกรธ,สองตาของนางที่แดงกล่ำและกำหมัดแน่น"พวกเขาทั้งสามคนที่ล่วงหล่นจากสะพานและถูกเหล่าผึ้งยักษ์เหล่านั้นจับตัวไป,พวกเขาต้องตายอย่างแน่นอน!"
ภายในใจของหลินมู่และฟางหานนั้นมีความกลัวแฝงอยู่"ด่านทดสอบที่โหดหินเช่นนี้ใครจะสามารถผ่านได้!"
มันโหดร้ายเกินไปแล้ว!
สะพานแห่งนี้ไม่ใช่คนทั่วไปจะสามารถผ่านไปได้เลย!
ทั่วทั้งรัฐกลางแห่งนี้,เกรงว่าคนที่จะสามารถมองเห็นกับดักได้คงมีเพียงแค่ฉู่เทียนคนเดียวเท่านั้น,หากเป็นคนอื่นล่ะก็การผ่านสะพานศิลาแห่งนี้มีแต่ต้องเสี่ยงโชคเอาเท่านั้น,และแน่นอนว่าแทบจะไม่มีทางที่จะสามารถผ่านไปถึงอีกฝั่งได้เลย.
ใครจะรู้ล่ะว่าด่านทดสอบแห่งนี้ไม่เพียงบนสะพานหินที่เต็มไปด้วยอันตราย,ซ้ำยังมีฝูงสัตว์อสูรมากมายคอยขัดขวาง,มันยากเกินไปจริงๆร้ายกาจจนยากที่จะยอมรับได้!
ตอนนี้ผ่านมากี่ชั่วโมงกัน?
หนานกงหยุนและคนอื่นๆก็ถูกดีดออกจาการแข่งขันไป!
ส่วนคนที่เหลืออยู่ตอนนี้จะสามารถต้านได้นานเท่าไหร่กัน?
"ตอนนี้มันเร็วเกินไปที่จะสรุป!"ฉู่เทียนที่จ้องมองไปยังความว่างเปล่าที่ไร้ที่สิ้นสุด"สัตว์อสูรพวกผึ้งเหล่านี้มันต้องจับเหยื่อไป,พวกมันไม่มีทางที่จะสังหารเหยื่อในทันที,เป็นไปได้ว่ามันจะนำพวกเขาไปยังรังขอมันที่อยู่ใกล้ๆนี้,หากว่าพวกเราสามารถตามมันไปได้,บางทีอาจจะสามารถช่วยคนทั้งสามได้."
"รังรึ?"หลินมู่ที่ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น,"ฝูงผึ้งหลายร้อยตัวนั้นน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก,หากว่าไปยังรังของมันบางทีพวกเราคงไม่สามารถที่จะหนีไปใหนได้ด้วยซ้ำ."
ฟางหางพยักหน้า,"เหล่าผึ้งที่ออกมาหาอาหารนั้นเป็นเพียงแค่ผึ้งงานที่มีระดับต่ำสุด,หากว่าเข้าไปในรังของมันล่ะก็,บางทีอาจจะเจอกับราชินีผึ้งหรือผึ้งตัวอื่นที่แข็งแกร่งกว่าก็ได้!"
ด้วยสถานการณ์ตอนนี้แล้ว,อย่าว่าแต่ไปยังรังผึ้งเลย,หากว่าระหว่างทางถูกฝูงผึ้งเข้าจัดการอีกครั้ง,ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขาตอนนี้,การจะเอาตัวรอดก็ลำบากแล้ว.
"ข้ามีวิธี!"
"นำซากศพของผึ้งเหล่านั้นมาให้ข้า!"
หลินมู่จ้องมองไปยังศพของผึ้งสองตัวที่ยังสมบูรณ์อยู่อย่างระมัดระวัง.
"พวกมันคือสัตว์อสูรชนิดหนึ่งที่ถูกเรียกว่าผึ้งยักษ์,อวัยะวะของมันนั้นมีความสามารถในการตรวจจับ,นอกจากนี้สติปัญญาของมันเองก็ไม่สูงนัก."ระหว่างที่ฉู่เทียนกล่าวนั้นเขาก็ใช้กระบี่ของเขาเฉือนไปยังร่างกายของมัน,ก่อนที่จะนำขี้ผึ้งเหลวที่อยุ่ด้านในออกมา,ซึ่งส่งกลิ่นออกมารุนแรงไม่น้อย"นี่เรียกว่าขี้ผึ้งเหลว,พวกเราสามารถนำมาทาทั่วร่างกาย,เหล่าผึ้งงานจะไม่เข้ามาโจมตีพวกเรา!"
หลินมู่และฟางหานนั้นเผยประกายแสงแห่งความชื่นชมและรู้สึกอับอายไปด้วยเหมือนกัน.
พวกเขาทั้งคู่นั้นเป็นทหารรับจ้าง,เกี่ยวกับความรู้เอาตัวรอดกับไม่มีเลย,กลายเป็นว่าพวกเขานั้นต้องเรียนรู้วิธีเช่นนี้กับฉู่เทียน,ด้วยวิธีนี้ย่อมสามารถที่จะหลีกเลี่ยงการถูกโจมตีและลอบเข้าไปในรังผึ้งได้สำเร็จแน่,แต่หากว่าถูกจับได้ล่ะก็คงต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!
และแน่นอนว่าพวกเขาไม่สามารถที่จะปล่อยคนทั้งสามไปได้,อย่างไรก็ต้องไปช่วยไม่ใช่รึ?
ถึงจะรู้ดีว่ามันเต็มไปด้วยอันตราย,อย่างไรพวกเขาก็ต้องไปเท่านั้น!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne
#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย
สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP Click
-เว็ปฟรี 2 วันนอัพหนึ่งตอน
-กรุ๊ป vip วันล่ะ 2 ตอน
สายฟาร์มก็ไม่ไหว
ตอบลบ