Miracle Throne Chapter 135 The devils teach especially

Miracle Throne Chapter 135 The devils teach especially

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 135 การสอนของปิศาจ.

บทที่ 135 การสอนของปิศาจ.

Chapter 135  The devils teach especially

การสอนของปิศาจ.

หลังจากนั้นหลานชายและหลานสาวซึ่งไปกับชายหนุ่มลึกลับ,สองวันสองคืนไม่ได้ยินข่าวคราวอะไรเลย.

ทำให้หยุนเทียนเหอค่อนข้างกังวลอยู่เหมือนกัน.

แม้ว่าหยุนเหยานั้นจะเป็นผู้เชี่ยวชาญปลุกดวงจิตขั้นที่ 4 ดินแดนดวงจิตปรากฏ,ทั่วทั้งรัฐกลางแห่งนี้ถูกจัดระดับให้เป็นยอดฝีมืออันดับต้นๆ,ทว่าประสบการชีวิตนั้นยังน้อยอยู่,ส่วนชายหนุ่มลึกลับนั่นเองก็เต็มไปด้วยความสามารถและความลึกลับ,ทว่าด้วยอายุของเขานั้นยังน้อยอยู่,ท่าทางที่ดูอหังการนั่น,จะกลายเป็นการช่วยกันสร้างปัญหาหรือไม่.

และยิ่งหลานตัวดีของเขาแล้ว....หยุนเทียนเหอไม่อยากจะคิดถึงเลย.

มีแต่สิ่งดีๆทั้งนั้นไม่ใช่หรือ ที่เขาสร้างขึ้นมา?

หากแต่สิ่งสำคัญที่สุด.

หยุนเทียนเหออยากรู้จริงๆ!

ฉู่เทียนกำลังพาหลานตัวดีของเขาทำอะไรกัน?

แม้ว่ากลุ่มหลานๆจะไม่มาติดต่อเขาเลย,ทว่าเขาก็คิดว่าจะลองแอบเดินผ่านๆไปดูซะหน่อย,เผื่อว่ามีอะไรที่เขาพอจะช่วยได้บ้าง?

หยุนเทียนเหอได้พบแล้วว่าตัวเขานั้นไม่สามารถที่จะทนความอยากรู้ได้อีกต่อไปแล้ว,ทันใดนั้นเขาก็ได้แอบไปด้านหลังของสำนักเมฆาอย่างเงียบๆ,เพราะสถานที่แห่งนี้เหล่าคนทั้งสามมักจะหายตัวเข้าไปเป็นประจำ.

หยุนเทียนเหอค่อนข้างที่จะตื่นเต้นหัวใจเต้นไปมาไม่หยุด.

This old bones 100 years old, for a lifetime was nearly frank, has not made such matter!

ชายชราที่มีอายุเข้าใกล้100 ปีแล้ว,ชั่วชีวิตนี้เขาเป็นคนตรงไปตรงมา,ไม่เคยกระทำการเช่นนี้มาก่อน!

"!!!!"

"ข้าไม่อยากฝึกแล้ว!ข้าไม่ต้องการที่จะฝึกต่อแล้ว!"

"เจ้ามันปิศาจ!นี่มันคือการทรมานชัดๆ!ข้าจะต้องฟ้องตาแก่แน่!"

ก่อนที่หยุนเทียนเหอจะผ่านเข้าไปข้างหลังสวนหย่อม,ก็ได้ยินเสียงดังผ่านออกมาแสดงท่าทางเจ็บปวดทรมานดังผ่านออกมาจากด้านใน,หยุนเทียนเหอที่สั่นสะท้าน,ไม่ใช่หลานของเขาหยุนเซียวหรอกรึ?

เขาร้องตะโกนเจ็บปวดทรมานเช่นนั้นได้อย่างไร!

หยุนเทียนเหอที่แอบค่อยๆปีนรั้วขึ้นไปดู.

มีวงเวทยอักขระที่มีขนาด2-3 เมตรถูกสร้างขึ้นมาบนลานด้านหลัง,หยุนเซียวที่สวมกางเกงขาสั้นและยังมีวงเวทย์อักขระถูกสลักอยู่ร่างของเขา,ทั้งสองแขน,ทั้งต้นข้า,หน้าอก,หลัง,เป็นลวดลาดอักขระ,พร้อมกับถุกกระตุ้นด้วยพลังวิญญาณที่อยู่รอบๆพื้น,ทำให้พลังมากมายกำลังโถมกระหน่ำบีบร่างกายของเขาอยู่.

"ข้าทนไม่ไหวแล้ว!"

ดวงตาทั้งสองข้างของหยุนเซียวเปลี่ยนเป็นขาวซีด,ก่อนที่จะทรุดลงไปน้อยกับพื้น.

ฉู่เทียนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ขนาดใหญ่,มือซ้ายของเขานั้นกำลังถือถ้วยน้ำชา,มือขวาของเขานั้นกำลังถือเอกกสารข้อมูลวิชาการสอนต่างๆทั้งหมดของสถาบันของรัฐกลาง,และเขาเองก็ทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินเสียงร้องโอดโอยของหยุนเซียวแม้แต่น้อย.

เมื่อเขาเห็นหยุนเซียวที่ล้มลงคิ้วทั้งสองข้างของเขาก็ขมวดไปมา,ดวงตาทั้งสองข้างของเขานั้นจับจ้องมองไปยังผนึกบนร่างของหยุนเซียวก่อนที่มันจะลุกโชนขึ้นมา,ส่องสว่างพลังสีแดงก็ปกคลุมไปทั่วร่างกายของเขาพร้อมกับปลุกเขาขึ้นมาอีกครั้ง.

"อ๊าก!"

"ปราณีข้าด้วย!"

"หยุดเถอะ!หยุดเร็วเข้า!"

หยุนเซียวถูกปลุกขึ้นมาราวกับปลาที่ขาดน้ำและโดนน้ำสาดลงมาให้ตะเกียกตะกายต่อไป.

"หยุดแกล้งตายต่อหน้าบิดาผู้นี้ได้แล้ว!ข้ามีวิธีในการรักษาเจ้า!"เสียงฉู่เทียนนั้นดูไม่เหมือนกับเด็กหนุ่มแม้แต่น้อย"ฝึกไปอีกสองพันครั้ง,วันนี้หากเจ้าไม่สามารถฝึกฝนสามมีดสำเร็จล่ะก็,ไม่ต้องกินข้าว,เจ้าเข้าใจใช่ใหม?และสิ่งที่ข้าเขียนเอาไว้ในคัมภีร์นั่นด้วย,เจ้าจะต้องท่องมันให้จำขึ้นใจสมบูรแบบให้ได้หากว่าเจ้าต้องการที่จะนอนวันนี้ล่ะก็."

"ปิศาจ!"

"เจ้ามันจอมปิศาจ!"

หยุนเซียวตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวดทรมานก้องกังวานไปทั่วทั้งลานด้านหลัง.

เรื่องนี้มันน่าสะพรึงกลัวเกินไปแล้ว!

ที่เห็นตอนนี้ราวกับว่าเป็นการทดลองร่างมนุษย์อยู่ก็ไม่ปาน!

หยุนเทียนเหอที่กำลังจ้องมองอยู่ค่อนข้างกังวลใจอยู่เช่นกัน.

หยุนเซียวถึงจะเป็นคนไม่เอาถ่าน,หากแต่ก็เป็นชายหนุ่มทายาทสายตรงของตระกูลหยุน,หากว่ามีปัญหาใดเกิดขึ้นล่ะก็,มันอาจจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ก็เป็นได้.

ท่าทางของหยุนเทียนเหอที่ดูสองจิตสองใจอยู่นั้น.

วูซซซ!

ผลไม้ลูกเล็กๆที่ลอยตรงมากระแทกไปที่หัวของเขา.

หยุนเทียนเหอรู้สึกตื่นตกใจสุดๆ.

ยากที่จะบอกได้ว่าเขานั้นได้เจอเข้ากับอะไร?

เป็นไปไม่ได้ มีคนเข้ามาด้านหลังโดยที่เขาไม่รู้ตัวได้อย่างไร!

เขาที่เป็นผู้เชี่ยวชาญที่เข้าใกล้เขตแดน ดวงจิตที่แท้จริง!

ในเวลานั้น,จิ้งจอกน้อยสีขาวล้วนที่มีขนฟูฟ่อง,กำลังนั่งไขว้ห้างอยู่บนข้างรั้ว,และแขนของมันก็กำลังกำผลไม้ลูกเล็กๆสีแดงเอาไว้ด้วย,สายตาที่เจ้าเล่ห์สุดๆกำลังจับจ้องมายังเขา.

ไม่ได้การแล้ว!

ชู่ๆๆ! หยุนเทียนเหอเร่งรีบยกหนึ่งนิ้วให้สัญญาณห้ามส่งเสียงไปยังจิ้งจอกน้อย,หัวใจของเขาถึงกับหล่นวูบเลยทีเดียว,เขาไม่รู้ว่าจิ้งจอกน้อยนี้ปรากฏตัวมาเมื่อไหร่กัน?มันที่มาปรากฏตัวอยู่ใกล้ๆเขา,โดยที่เขาไม่สามารถสัมผัสมันได้เลยแม้แต่น้อย.

ไม่ดีแน่!ตัวตนของเขาหากถูกเผยออกไปล่ะก็!

อายุของหยุนเทียนเหอขนาดนี้แล้ว,กลับมาปีนป่ายกำแพงเพื่อแอบดู,เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ใหน.

ใบหน้าน้อยๆของจิ้งจอกตัวเล็กพยักไปมาพร้อมกับหรี่ตาลง,ฮึ ฮึ,ท่าทางของมันราวกับว่าเข้าใจคำพูดของหยุนเทียนเหอ.

หยุนเทียนเหอรู้สึกเบาใจขึ้นมาเล็กน้อย.

ในเวลาเดียวกันนั้น,จิ้งจอกน้อยก็ชี้ไปที่ปากของมัน,ก่อนที่จะยื่นขาหน้าของมันไปข้างหน้ากระดิกไปมา,ราวกับว่าต้องการค่าปิดปาก,หากไม่ล่ะก็....

เป็นสัตว์เลี้ยงแบบใดกัน!

เขาโดนจิ้งจอกไถซะแล้ว!

หยุนเทียเหอทำได้แค่ล้วงเอาอัญมณีขนาดเท่ากับไข่ไก่ออกมา,ดวงตาของจิ้งจอกน้อยถึงกับลุกโชนทีเดียว,ก่อนที่มันจะใช้จมูกดมกลิ่นไปมา,และก็คว้าเข้าปากไปในทันที.

 "คู,คู!"

จิ้งจอกน้อยถึงกับยกนิ้วให้ แสดงท่าทางพึงพอใจเป็นอย่างมาก.

อัญมณีก้อนดังกล่าวนั้นเป็นแก่นอสูรระดับ 3 ,ซึ่งมีพลังเทียบเคียงกับผู้ฝึกตนปลุกดวงจิต,และยังมีขนาดใหญ่เท่ากับฝ่ามือ,เจ้าตัวน้อยกับกินไปในคำเดียวเลย.

จิ้งจอกน้อยตบไปที่ท้องของมันเบาๆ,จากนั้นก็ชี้ไปที่ปากอีก,พร้อมกับยื่นมือขอเพิ่มอีก,เหมือนกับบอกว่าข้ายังไม่อิ่ม,ส่งมันมาอีก!

หยุนเทียนเหอแทบจะเป็นลมไปในทันที.

แก่นอสูรระดับ 3 เจ้าตัวน้อยนี้คิดว่าเป็นอะไรกัน?ของขบเคี้ยวเหรอ!

"ท่านปู่,ท่านมาทำอะไรอยู่ที่นั่นรึ?"หยุนเหยาที่เดินก้าวออกมา"ลูเร็นรู้ว่าท่านมา,จึงให้ข้ามาอธิบายเรื่องต่างๆให้กับท่านฟัง."

ทันใดนั้นจิ้งจอกน้อยก็ส่ายหน้าเบาๆแสดงท่าทางว่ามันโชคร้ายเหลือเกิน,ก่อนที่จะกลายเป็นควันหายไปในทันที.

หยุนเทียนเหอถึงกับตื่นตระหนก

นี่เขาถูกเจ้าจิ้งจอกน้อยนั่นหลอกอย่างงั้นรึ?

"ที่นี่ไม่เหมาะที่จะพูด,พวกเราเปลี่ยนสถานที่เถอะ."

หยุนเหยาที่นำวิชาต่างของทั่วทั้งสำนักเมฆาจากสนามการต่อสู้ต่างๆ,นางไม่รอให้หยุนเทียนเหอได้สอบถาม,นางก็กล่าวออกไปในทันที"ท่านปู่,ท่านอายุถึงเพียงนี้,คาดไม่ถึงว่าท่านกับปีนกำแพงเพื่อถ้ำมองอีก,ท่านไม่รักษาหน้าตัวเองเลยเหรอ! แต่ท่านไม่จำเป็นต้องกังวลไปหรอก,ลูเร็นเพียงแค่ฝึกฝนแบบพิเศษให้กับหยุนเซียวเท่านั้น,เขาได้ระมัดระวังเป็นอย่างดี,อย่างไรก็ไม่ถึงชีวิตอย่างแน่นอน!"

"ฝึกพิเศษอย่างงั้นรึ?"

"ลูเร็นได้เปลี่ยน 13 มีดบินอสนีให้กลายเป็นสามมีดเป็นอสนีได้สำเร็จแล้ว,จากนั้นก็ได้ทำการถ่ายทอดให้กับหยุนเซียวฝึกฝนให้ได้ภายในสองวัน."

หยุนเทียนเหอถึงกับตื่นตระหนกหัวใจสั่นไหว,"สามารถเปลี่ยน 13 มีดบินสายฟ้าให้กลายเป็น 3 มีดบินอสนีได้อย่างงั้นรึ?สามารถทำเช่นนั้นสำเร็จด้วยเหรอ?"

"ที่แรกข้าก็คิดว่าไม่น่าเชื่อเลย,ทว่าเขากับทำสำเร็จ,ข้าจะแสดงให้ท่านดู,ท่านคิดว่าเป็นอย่างไร."

หยุนเหยาไม่ได้มีภูติวิญญาณดาบ,จึงยากที่จะสามารถเข้าใจได้ถึงแก่นของมีดสั้น,นางไม่ได้แสดงทักษะทั้งหมดออกมา,หากแต่เป็นเพียงเสนอแนวคิดในการฝึกฝนเท่านั้นเอง.

หยุนเทียนเหอนั้นเป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญในทักษะการต่อสู้เช่นกัน!

เขาจะไม่สามารถมองเห็นเจตจำนงของมันได้อย่างไร?ด้วยสิ่งที่เขาเห็นตอนนี้ทำให้หายใจติดๆขัดเลยทีเดียว.

นี่ไม่ใช่การปรับเปลี่ยนทักษะมีดบินแล้ว?

นี่มันคือการเกิดใหม่ชัดๆ!

พลังกดดันวิญญาณของ 13 มีดบินอสนี,ตอนนี้เหลือเพียงแค่ สามมีดบินอสนี,แทนที่กลิ่นอายนั่นจะลดลง,แต่กลับกลายเป็นว่ามันมีพลังที่มากขึ้นกว่าเดิมซะอีก.

ทักษะการต่อสู้นี้เป็นผู้เยาว์คนหนึ่งเปลี่ยนมันอย่างงั้นเหรอ.

จากวิชาระดับธรรมทั่วไป,กลับกลายเป็นวิชาชั้นเยี่ยมระดับต้นๆของอาณาจักรหนานเซี่ยไปแล้ว!

หยุนเหยาที่เก็บดาบกลับคืน,"หยุนเซียวนั้นมีพื้นฐาน 13 ใบมีดอสนีอยู่แล้ว,ดังนั้นการฝึกวิชาสามมีดสั้นอสนีนี้จึงได้พัฒนารวดเร็ว,แน่นอน,ว่าด้วยวิธีของลูเร็นที่ใช้ในการบังคับเขาด้วย,หยุนเซียวที่ต้องถูกเขาบังคับขู่เข็น,ตอนนี้สองวันแทบไม่ได้หลับนอน,และไม่สามารถหนีออกจากการควบคุมของเขาอีกด้วย."

"ดี!เยี่ยม!ยอดเยี่ยมที่สุด!"

"ทำดีแล้ว!ทำได้ดีแล้ว!"

หยุนเทียนเหอที่ลูปไปที่เคราตัวเองไปมา,หัวเราะออกมาอย่างสบายใจ.

"เพียงแค่สามมีดบินที่กำเนิดใหม่นี้ก็ได้กลายเป็นวิชาที่ทรงพลังของตระกูลหยุนไปซะแล้ว,ซ้ำวิชาบำเพ็ญของตระกูลหยุนยังถูกปรับปรุงให้ยอดเยี่ยมขึ้นมาอีก,นับว่าศาสตร์การต่อสู้สองอย่างได้ถูกปรับปรุง,เพียงแค่เด็กหนุ่มนี้เดินทางมายังสำนักเมฆา,ตระกูลหยุนของพวกเราก็แทบจะไม่ต่างจากการได้รับการอวยพรจะพระเจ้าแล้ว!"

หยุนเหยาที่ถอนหายใจยาว"หยุนเซียวที่ได้รับบาดความเจ็บปวดทรมาน,ข้าเกรงว่าตอนนี้เขาคงจะรู้สึกเสียใจจนแทบจะขาดใจแล้ว,ทว่าวิธีการของฉู่เทียนเองก็ดูโหดร้ายเป็นอย่างมาก,ซ้ำยังน่าพรั่นพรึงแม้แต่ข้ายังหวาดหวั่น,ราวกับว่าไม่ใช่คน,ข้ากลัวว่าเขาจะไม่ทน..."

"ชิ!หากไม่ทนลำบากจะได้รับโชคอย่างไร!"หยุนเทียนเหอที่สายหน้าไปมา"ตาเฒ่าผู้นี้,หากว่าหนุ่มกว่านี้สัก 60-70ปี,ข้าก็หวังว่าจะได้เปลี่ยนตัวกับหยุนเซียวหลานไม่เอาใหนนั่นซะเลย!เป็นคนหนุ่มซะเปล่าไม่รู้จักความอดทน,แล้ววันข้างหน้าจะสามารถทำงานใหญ่ได้อย่างไร?"

น้ำเสียงของหยุนเทียนเหอที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองใจ.

เขาได้ลืมทุกอย่างไปโดยสิ้นเชิง,เกี่ยวกับเรื่องที่เขากังวลจนต้องปีนกำแพงแอบดู.

หยุนเทียนเหอที่กล่าวกระตุ้นนางอีกครั้ง"เจ้าจะต้องตามคุณชายไปอย่าให้ห่าง,ถึงแม้ว่าเจ้าจะได้เรียนรู้อะไรเล็กๆน้อยจากเขา,นั่นก็นับว่าเป็นโชคที่จะช่วยเพิ่มวาสนาให้กับเจ้า,เข้าใจใหม?อีกอย่างนะ,พยายามถามด้วยว่าเขาแต่งงานหรือยัง,เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้วนะ."

"ท่านปู่!"

"ใบหน้าของหยุนเหยาถึงกับแดงซ่าน!"

"ที่ข้าพูดออกมาทำให้เจ้าเขินอายด้วยเหรอ,เอาล่ะๆ,เรื่องเช่นนี้มันเป็นเรื่องของหนุ่มสาว,ข้าไม่ขอยุ่งเกี่ยว."หยุนเทียนเหอที่หัวเราะออกมาอย่างมีความสุขพร้อมกับลูบเคราตัวเองไปมา."หากว่ามีปัญหาใด,ก็ค่อยมารายงานข้าก็แล้วกัน,งั้นก็ช่วยข้าดูแลหยุนเซียวเจ้าหลานตัวดีให้ดีละ นี่มันอาจจะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่ยิ่งใหญ่ของตระกูลเราเลยก็ได้ ดังนั้นเจ้าอย่าทำอะไรผิดพลาดล่ะ,เข้าใจหรือไม่?"

หยุนเหยาเร่งรีบตอบออกมาอย่างรวดเร็ว"ข้าเข้าใจแล้ว,ได้โปรดอย่าได้กังวลเรื่องนี้เลย!"

หยุนเทียนเหอรู้สึกอารมณ์ดีเป็นพิเศษ,หัวเราะร่า,ก่อนที่จะหันหน้าแล้วจากไป.

หลายสิบปีมานี้เขาไม่เคยมีความสุขขนาดนี้เลย.

อายุที่ย่างเข้าหนึ่งร้อยปีแล้ว,ถึงกับฮัมเพลงราวกับวัยรุ่น,ทั่วทั้งใบหน้านั้นมีความพึงใจที่,กลับไปนี้เขาคงจะนอนหลับฝันดีแน่นอน.

ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าการฝึกฝนหยุนเซียวนั้นเกินกว่าเป้าหมายของเขา,ทว่าตระกูลหยุนเองก็ได้ผลประโยชน์มากมาย,นอกจากนี้สิ่งที่คอยกวนใจของเขามาตลอด,หลานชายไม่เอาอ่าวของเขาที่สร้างแต่เรื่องปวดหัว,บางทีคงถึงเวลาให้เขาได้เกิดใหม่ซะที.

ตระกูลหยุนช่างโชคดีจริงๆ!

หยุนเทียนเหอช่างโชคดีอะไรปานนี้!

หยุนเหยาที่กลับมายังลานฝึก.

หยุนเซียวที่ยืนกึ่งเปลือยบนวงเวทย์,พร้อมกับฝึกฝนวิชามีดบินด้วยท่าทางน้ำหูน้ำตาไหลพรากๆ,"ท่านไปเจอท่านปู่มาแล้วใช่ใหม,บอกเขาเร็วเข้ามีปิศาจร้ายกำลังทรมานข้าอยู่,เขาไม่ใช่คนแล้ว,โหดร้ายไม่มีความปราณี!ให้ท่านปู่มาช่วยข้าเร็ว!"

หยุนเหยาส่ายหน้าไปมา"เขาคงไม่ช่วย,เจ้าต้องทนฝึกนี้ให้ได้."

หยุนเซียวที่ร้องให้ตะโกนออกมาเสียงดัง"ฟี่ใหญ่,พี่ใหญ่,ท่านต้องช่วยข้านะ!"

ค่ายกลถูกกระตุ้นในทันที.

หยุนเซียวที่ร้องโอดโอยออกมาอย่างทรมานดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า!

ฉู่เทียนที่กำลังนั่งอยู่ท่ามกลางแสงจันทร์,ที่ด้านข้างของเขานั้นมีตะเกียงน้ำมันธรรมดา,และมีจิ้งจอกน้อยที่กำลังนั่งกอดอกบนตักของเขา,มือหนึ่งของเขาถือถ้วยน้ำชา,อีกมือหนึ่งถือรายงานข้อมูลศิลปะการต่อสู้.

แม้ว่าลักษณะทั่วไปของเขานั้นจะดูธรรมดาทั่วไปเป็นอย่างมาก,ทว่าบรรยากาศรอบๆตัวเขานั้นกลับดูลึกล้ำไร้ที่สิ้นสุด.

ดวงตาที่สุกไสส่องสกาว,เผยยออกมาให้เห็นถึงประกายแสงที่ฉลาดหลักแหลม.

เป็นหยุนเหยาที่เข้าใจผิดเอง.

ชายคนนี้หาได้ใช่ผู้เยาว์แต่อย่างใด,ข้างในนั้นเป็นชายเฒ่าแปลกประหลาดที่ใช้ชีวิตมาหลายร้อยปีมาแล้ว!

ไม่มีใครที่จะมองเห็นความคิดของเขา,ไม่มีคนที่จะสามารถเข้าใจความคิดของเขาได้!

ตำราที่ฉู่เทียนได้รับมานี้เป็นข้อมูลเกี่ยวกับทักษะต่างๆทั่วทั้งสถาบันศึกษาของรัฐกลาง,เขาสามารถอ่านตำราเหล่านั้นได้อย่างรวดเร็ว,แต่ละหน้าแต่ละหน้าที่เขาเปิด,เขาต้องอดแค่นเสียงด้วยความเหยียดหยันออกมาไม่ได้,"ขยะ,นี่ก็ขยะ,มารดาเถอะนี่เขาเรียกว่าวิชาสอนเหรอ,มีแต่จะทำให้นักเรียนกลายเป็นขยะเท่านั้น!"

น้ำเสียงของชายคนนี้ช่างดูอหังการจริงๆ!

ตำราต่างๆมากมายที่เขากำลังนำมาอ่าน,ไม่ว่าจะเป็นวิชาหลอมอุปกรณ์,วงเวทย์อักขระ,ตำรายา,วิชาบำเพ็ญและอีกหลายศาสตร์ความรู้ในยุคนี้.

ตำราเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นตำราที่ส่งมาจากอาณาจักรใหญ่ๆทั้งนั้น.

เขาที่เป็นคนที่เป็นอัจริยะที่หายาก,มีทักษะที่แท้จริง,แต่จำเป็นต้องมาดูถูกตำราเรียนของสถาบันจากรัฐกลางเช่นนี้ด้วยรึ?ในเมื่อมันเป็นตำราเรียน,ทุกเล่มที่เขาอ่านนี้ล้วนแล้วแต่มีการตรวจสอบและขัดเขาอย่างดีจากเหล่าผู้เชี่ยวชาญมากมาย,มีการพัฒนาปรับปรุงมาหลายร้อยปี,ซึ่งนี้ก็นับว่าเป็นการทำอย่างสุดความสามารถของพวกเขาแล้ว

"พูดตามจริงนะ,ตำราการสอนของสถาบันรัฐกลางนั้นมันย่ำแย่ฟอนเฟะถึงเพียงนี้,แน่นอนว่าพวกเราสามารถที่จะทำตลาดเรื่องนี้ได้."ฉู่เทียนที่ลุกขึ้นยืน,"ข้ามีความมั่นใจว่า,จะสามารถหากำไรจากเรื่องนี้ได้เป็นอย่างมากทีเดียว."

หยุนเหยาเองยังไม่เข้าใจแม้กระทั่งถึงตอนนี้.

วิธีที่ฉู่เทียนจะใช้ทำเงินนั้นคือวิธีใด!

ฉู่เทียนสอบถามนาง"วัตถุดิบสำหรับทำยาที่ข้าต้องการ,เจ้าได้เตรียมไว้หรือยัง?"

หยุนเหยาพยักหน้า,"ทุกอย่างเตรียมไว้แล้ว,อยู่ในห้อง."

"ด้วยยาเหล่านี้ข้าจำเป็นต้องใช้ก่อน,เงินเหล่านี้ข้าขอติดเจ้าเอาไว้ก่อน,ไว้ข้าหามาได้แล้วจะคืนเจ้า."เมื่อฉู่เทียนเดินเข้ามาในลานที่พัก,พร้อมกับจ้องมองไปยังหยุนเซียว,ทันใดนั้นเขาก็หยุดจ้องมอง,ทั่วทั้งใบหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยท่าทางดุร้าย"เจ้าช่วยกระตือรือล้นเพื่อบิดาหน่อยจะได้ใหม?ไม่ว่าอย่างไรข้าจะต้องหาเงินอีกหลายสิบล้านเพื่อที่จะไปซื้อธาตุแห่งชีวิตให้เร็วที่สุด,ความหวังของข้าอยู่ที่เจ้าแล้ว!หากว่าเจ้าทำให้บิดาไม่สามารถซื้อมันมาได้ล่ะก็,ข้าจะหักขาเจ้าซะ!"

อะไรนะ?

หลายสิบล้าน?

หยุนเหยารู้ว่าฉู่เทียนจำเป็นต้องใช้เงินในตอนนี้,ทว่าเจ้าเด็กผู้นี้กลับมีความอหังการนัก,นอกจากนี้ยังไม่ยอมที่จะเสียหน้า,หากว่าเขาเอ่ยออกมากับปู่ของนางล่ะก็ย่อมได้มันมาแน่นอน

อย่างไรก็ตาม.

หลายสิบล้านเหรียญทอง...มันไม่ใช่จำนวนน้อยๆเลย.

เขาที่ต้องการช่วยหยุนเซียวก็เพื่อที่จะหาเงินอย่างงั้นรึ?ถึงแม้ว่าเขานำหยุนเซียวออกไปเพื่อขายทักษะต่อสู้,มันจะสามารถหาเงินได้มากขนาดนั้นเลยเหรอ.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????

สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP  Click

-เว็ปฟรี 2 วันนอัพหนึ่งตอน

-กรุ๊ป vip วันล่ะ 2 ตอน