วันศุกร์ที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560

Miracle Throne Chapter 93 Negotiations

Miracle Throne Chapter 93 Negotiations

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 93 - ต่อรอง


บทที่ 93 - ต่อรอง


 

ผู้เยาว์ในชุดผ้าใหมชั้นดีสีน้ำเงิน,ซึ่งมีการปักขอบลวดลายอย่างประณีตเป็นรอยปักต้นไผ่,ที่ศีรษะของเขาเองก็มีเครื่องประดับเป็นมกุฏหยก.ที่มือของเขานั้นกุมพัดผ้าใหมขริบทอง,บนโต๊ะเองก็มีกระบี่ล้ำค่าที่ประดับประดาด้วยเครื่องประดับที่งดงาม,เปล่งประกายส่องแสงหรูหราระยิบระยับ,แสดงท่าทางของคุณชายที่อหังการของตระกูลชั้นสูงออกมา.


ชายหนุ่มคนนี้คงจะไม่ใช่ประมุขแต่อย่างใด.


ฉุ่เทียนจ้องมองไปยังชายชราที่อยู่ด้านข้างที่มีผมสีขาวแต่ร่างกายยังแข็งแรง,ดวงตาของเขาที่ดูแล้วแสดงออกมาถึงความเอื้อเฟือและสวมชุดที่ดูง่ายๆสบายๆ,ทำให้คนอื่นๆรู้สึกไม่ได้ถึงอันตราย,ทว่าสายตาดังกล่าวนั้นราวกับว่ากำลังปกปิดอะไรบางอย่างอยู่,ด้วยสายตาที่คมกริบของฉู่เทียนแล้ว,สามารถที่จะมองผ่านลึกเข้าไปด้านในได้.
!
แฟร็ป!



เสียงของพัดที่ถูกสะบัดเก็บเบาๆ.


ชายหนุ่มในชุดสีน้ำเงินลุกขึ้นมาทันใด,ก่อนที่จะยืนมือคารวะออกมาเล็กน้อยพร้อมกับกล่าวออกไปว่า"ไม่คาดคิดจริงๆว่าประธานหอการค้าปาฏิหาริย์,จะงดงามถึงเพียงนี้."


"ข้ามีนามว่า จิงเห่า,เป็นประธานน้อยของหอการค้าเทียนเฉินแห่งนี้."ชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินที่จับจ้องไปยังเมิ่งชิงอู๋ไม่วางตา,พร้อมกับเผยประกายตาที่ประหลาดใจเป็นอย่างมาก"นี่คือลุงของข้า,จิงเซียน,เป็นรองประธานหอการค้าเทียนเฉิน!"


ขาดซึ่งคาดหวัง


สายตาของชายหนุ่มที่จับจ้องหญิงสาวอย่างกระเหี้ยนกระหาย,คนเช่นนี้จะเป็นคนที่จะมาพูดคุยเรื่องสำคัญอย่างงั้นรึ?เพียงแค่มองแว็ปเดียวก็สามารถบอกได้ถึงโคตรเหง้าได้แล้ว!


ฉู่เทียนที่ไอออกมาสองสามครั้ง.


จิงเห่าที่สังเกตเห็นฉู่เทียน,สวมชุดในสีน้ำเงิน,เสื้อคลุมสีดำคลุมอีกชั้นพร้อมกับเหน็บกระบี่โบราณด้านหลัง,แทบจะไม่แตกต่างจากผู้คุ้มกันทั่วไป,"ข้าขอพูดตามจริงเลยนะ,ประธานเมิ่งที่งดงามราวกับนางสวรรค์ท่านนำคนแบบนี้,ซึ่งเต็มไปด้วยความหยาบโลนถึงเพียงนี้มาเป็นผู้คุ้มกันอย่างงั้นรึ? มันชั่งทำให้ประธานเมิ่งสูญสิ้นความสง่างามจริงๆ!"


"เห่าเอ๋อ อย่าได้เสียมารยาท."


ชายชราที่วางถ้วยชาหยกลงเบาๆ,แม้ว่าปากเขาจะแสดงท่าทางตำหนิก็ตามที,หากแต่ไม่คาดคิดเลยว่าหอการค้าเทียนเฉินที่ใหญ่โตขนาดนี้กลับต้อนรับแขกด้วยห้องต้อนรับขนาดเล็กถึงนี้,เพื่อใช้ในการเจรจาต่อรอง,นี่แสดงออกมาเป็นอย่างดีว่าไม่ได้ให้ความเคารพกับแขกที่มาเยือนเลยแม้แต่น้อย.


"นี่ไม่ใช่คนรับใช้ของเราหรอก,ทว่าเป็นเป็นประธานหอการค้าปาฏิหาริย์ฉู่เทียน."



ฉู่เทียนที่แสร้งเป็นว่าไม่ได้ยินสิ่งใด.


คนทั้งสองที่รับรู้แล้วก็ทำเป็นเออออห่อหมกไปด้วย.


"ชายแก่คนนี้ก็ได้ยินชื่อเสียงของประธานฉู่มาเล็กน้อย."จิงเซียนกล่าวแสดงท่าทางความหมายลึกซึ้ง"ท่านช่างเป็นคนที่ยอดเยี่ยมที่ได้ยินไปจนถึงในรัฐกลาง,ที่จริงแล้วเป็นคนที่ไม่หลงใหลในชื่อเสียง,เป็นผู้กล้าในหมู่ผู้เยาว์จริงๆ."


จริงๆรึ?

ไปเอาข้อมูลเขามาจากใหนกัน.

หากเขารู้ว่าฉู่เทียนทำอะไรไปบ้างเมื่อเร็วๆนี้,คงจะไม่กล้าพูดในโทนเสียงเช่นนี้.


จิงเห่าแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น"แม่นางเมิ่งชิงอู๋...."


เมิ่งชิงอู๋ตอบกลับอย่างนุ่นนวล"ข้าเป็นรองประธานของหอการค้าปาฏิหาริย์,ในเวลานี้เดินทางมากับท่านประธานเพื่อเจรจา."


เจ้าเด็กเวรนี้อายุยังไม่ถึง 20 ด้วยซ้ำ?เขากับเป็นประธานหอการค้าปาฏิหาริย์!


ซ้ำยังมีหญิงสาวที่งามโดดเด่นอยู่เคียงข้างกายอย่างงั้นรึ?


นี่มันช่างทำให้เหล่าบุรุษทุกคนต้องอิจฉายิ่งนัก!


จากใบหน้าท่าทางและสายตาของจิงเห่าบอกได้เลยว่าแสดงท่าทางไม่พึงใจนัก.


แน่นอนว่าฉู่เทียนนั้น สามารถสัมผัสได้ว่าหากเจอกับคนอื่นที่เอาเขามาเปรียบ หากเห็นว่ามีคนที่อายุน้อยกว่าตัวเอง,ที่ดูจะประสบความสำเร็จมากกว่า,ซ้ำยังมีสาวงามเคียงข้าง,แน่นอนว่าจะต้องทำให้คนอื่นอิจฉาในตัวของฉู่เทียนอย่างแน่นอน.


ฉู่เทียนที่ถือวิสาสะนั่งลงทันทีพร้อมกับกับกล่าวว่า"พวกเรามาเริ่มการเจรจากันดีกว่า."


ชายชุดดำศพทมิฬสองตนที่ยืนอยู่ราวกับรูปปั้น,เขามายืนอยู่ด้านหลังของพวกเขา,ยืนนิ่งงันเหมือนกันก้อนหินก้อนหนึ่ง.


"เอาล่ะ!เราเริ่มพูดคุยกันได้เลย."จิงเซียนที่เปลี่ยนท่าทางอย่างรวดเร็ว"เราได้รับรายงานมาว่าหอการค้าปาฏิหาริย์นั้นได้ทำการสั่งซื้อสินค้าของเรามาโดยตลอด,และมียอดสั่งซื้อในปริมาณที่มากมาย,และตอนนี้ต้องการที่จะทำการที่จะเป็นเจ้าของและจัดการด้วยตัวเอง,ดูเหมือนว่าพวกท่านจะต้องการหญ้าสะเก็ดดาวเป็นอย่างมากมายเลยซินะ!"


การเจรจายังไม่เริ่ม,เจ้าจิ้งจอกเฒ่าก็เริ่มพูดจาเช่นนี้ออกมา.


ดูเหมือนว่าพวกเขาต้องการที่จะบอกว่าตัวเองอยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบมากกว่าอย่างงั้นสินะ.


ฉู่เทียนที่ไม่ได้สนใจคำพูดเหล่านั้น,เขาได้กล่าวตรงไปตรงมาจี้ไปยังสิ่งที่เขาต้องการเลย,"ไม่จำเป็นต้องกล่าวอะไรมาก,ลุ่มน้าในการผลิตหญ้าสะเก็ดดาวนั้น,หอการค้าปาฏิหาริย์ต้องการเป็นอย่างมาก,เชิญเสนอราคามาได้เลย!"


จิงเซียนที่ขยิบตาเล็กน้อย.


จิงเห่าเสนอราคาออกมาทันใด,"พวกเราต้องการราคา 100 ล้านเหรียญทอง!"


100 ล้านเหรียญทอง?


เป็นราคาที่บ้าคลั่งขนาดนี้เลยรึ?


ลุ่มน้ำปลูกหญ้าสะเก็ดดาวนั้นที่จริงก็ไม่ได้มีมากมายขนาดนั้น.


หญ้าสะเก็ดดาวภายในลุ่มน้ำตอนนี้อย่างมากสุดก็เพียงแค่ 20-30 ล้านเหรียญทองเท่านั้น,คนเหล่านี้กับเปิดราคามาที่ 100 ล้าน,เป็นเรื่องที่บ้าคลั่งเป็นอย่างมาก!


ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าหอการค้าปาฏิหาริย์นั้นเป็นเพียงหอการค้าขนาดเล็กเท่านั้น,และถึงแม้ว่าจะเป็นหอการค้าเทียนเฉินเองก็ไม่สามารถที่จะจ่ายเงิน 100 ล้านเหรียญทองได้!


เป็นราคาที่หนักหนาสาหัสเลยทีเดียว,เมิ่งชิงอู๋รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากใบหน้าของนางถึงกับขาวซีด,"งั้นเหรอ,ที่ข้าเห็น,หญ้าสะเกิดดาวนั้นทำกำไรให้กับหอการค้าเทียนเฉินในแต่ละปี,เพียงแค่ 2-3 ล้านเหรียญต่อปีเท่านั้น,ตอนนี้จำนวนหญ้าสะเก็ดดาวเองก็ลดลงเป็นจำนวนไม่น้อย,ผลกำไรของพวกเจ้าในแต่ละปีก็มีแต่จะลดลง,แล้วยังกล้าเปิดราคาที่มีจำนวนมากถึงเพียงนี้เลยเหรอ!"


ฉู่เทียนยังคงเงียบและยิ้มออกมาอย่างสุขุม.


100 ล้านเหรียญรึ?


มาไม้นี้เหรอ!


คิดว่าบ้านของบิดาผู้นี้เป็นขุมเงินขุมทองรึไง?


มูลค่ากำไรทั้งหมดของหอการค้าเทียนเฉินเองยังไม่มีจำนวนมากถึงเพียงนั้นเลย.


จิงเซียนจงใจทำหูทวนลม,ด้วยเห็นท่าทางของหอการค้าปาฏิหาริย์ที่กระตือรือร้นต้องการลุ่มน้ำหญ้าสะเก็ดดาว,แน่นอนว่านับว่าเป็นเรื่องที่พวกเขาถือไพ่เหนือกว่าอย่างแน่นอน.


100 ล้านเหรียญทองเป็นไปไม่ได้แน่นอน,ทว่าพวกเขายังเปิดราคาดังกล่าวมา.


จิงเห่ายังกล่าวออกมาอย่างสุขุม,"ข้าบอกว่า 100 ล้านก็คือ 100 ล้าน,นอกเหนือจากนั้นไม่จำเป็นต้องกล่าวอะไรทั้งนั้น!"


เมิ่งชิงอู๋ที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยว,ลุกขึ้นยืนในทันที"พวกเจ้าไม่มีความบริสุทธิ์ใจตั้งแต่แรกแล้ว,ทำไมต้องเชิญพวกเราออกมาต่อรองราคาด้วย!"


จิ้งจอกน้อยกระโดดออกมาขวางทางอยู่บนโต๊ะน้ำชา.


พร้อมกับพ่นน้ำลายแตกฟองแสดงท่าทางดุร้าย,ประท้วง ท่าทางของจิงเห่า!


ด้วยเงิน 100 ล้านเหรียญทองนั้น,ของอร่อยของมัน,จะสามารถซื้อได้มากมายขนาดใหนกัน?


จิงเซียนเผยสายตาที่สนใจขึ้นมาในทันที"สัตว์อสูรวิญญาณของพวกเจ้ามีนิสัยเหมือนมนุษย์มาก,บางทีคงจะเป็นสายพันธ์ตกทอดจากสายพันธ์โบราณ,ขายให้กับพวกเราเลยก็แล้วกัน,ราคาเท่าไหร่ก็ว่ามา."

"จิ้งจอกน้อยอาจะสูงกว่าสายพันธุ์อื่นก็จริง,ถึงแม้ว่าจะเป็นสายเลือดของสัตว์อสูรโบราณก็ตามที,ดูเหมือนว่าจะสายโลหิตจะมีแค่นิดเดียว,ราคาอย่างมากก็แค่ไม่กี่ล้านเท่านั้น"จิงเห่าที่จ้องมองลงไปพลางแค่นเสียงออกมา"หอการค้าเทียนเฉินจะให้ราคาพิเศษกับพวกเจ้าก็แล้วกัน,เอาเป็นว่าให้ไป 10 ล้านเหรียญทองเลยก็ได้,พวกเจ้าจ่ายเพียง 90 ล้านเหรียญทอง,เพื่อซื้อลุ่มน้ำก็แล้วกัน!"


จิ้งจอกน้อยจ้องมองอย่างดุร้ายข่มขู่ออกมาทันที,ขนสีขาวราวหิมะตั้งชั้นขึ้นเลยทีเดียว.


"เงื่อนไขของพวกเจ้านั้นเป็นไปไม่ได้ที่พวกเราจะยอมรับ!"เมิ่งชิงอู๋ที่แสดงท่าทางบ้าคลั่งออกมา,ด้วยความหวังเต็มเปี่ยมในการเจรจา,ใครจะรู้ว่าว่าชายทั้งสองที่นัดพวกนางเดินทางมาตั้งไกล,จงใจที่จะหลอกลวงเช่นนี้"ในเมื่อหอการค้าเทียนเฉินไม่มีความบริสุทธิ์ใจ,ทำให้หอการค้าปาฏิหาริย์รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก.ฉู่เทียน,พวกเรากลับกันเถอะ."


จิงเห่ากล่าวออกมาในทันที"ท่านหญิงเมิ่ง,ช้าก่อน!"


เมิ่งชิงอู๋เพ่งพิศ.


ใบหน้าที่ชั่วร้ายของจิงเห่ากล่าวออกมาอีก"พวกเรายังมีวิธีอื่นอีกที่พวกท่านไม่จำเป็นต้องจ่ายแม้แต่เหรียญเดียวอยู่,พวกท่านก็จะได้รับทรัพยากรแห่งนี้ไป!"


นับตั้งแต่ตนจนถึงตอนนี้,ฉู่เทียนยังนั่งอยู่กับที่,ไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว,บนใบหน้าของเขานั้นยังสุขุมไม่เปลี่ยนไป,เขายังคงเฝ้ามองการแสดงของทั้งสองอย่างไม่แยแส.


คิ้วที่เรียวงามของเมิ่งชิงอู๋ที่ขมวดเข้าหากัน.


กลุ่มพ่อค้าหน้าเลือดพวกนี้ไม่มีทางที่จะยอมขาดทุนอย่างแน่นอน.


ใครจะรู้เล่าว่าพวกเขานั้นมีเจตนาอะไรเอาไว้อีก,นางเอง ฟังไม่คล้ายฟัง กับคำพูดของพวกเขาแม้แต่น้อย.


จิงเห่าที่กล่าวออกมาอย่างเฉิดฉาย,"พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องเสียเงินสักเหรียญเดียว ก็จะได้ลุ่มน้ำดังกล่าวไป,แล้วพวกเรายังจะให้พวกเจ้าอีก 5 ล้านเหรียญทองเพื่อเป็นการซื้อหุ้นของพวกเจ้า,หุ้นหอการค้าปาฏิหาริย์ 60 เปอร์เซ็น,และต่อไปพวกขยะก็ไสหัวไปให้พ้น,ข้าจะเป็นประธานบริหารงานทั้งหมดเอง."


ลุ่มน้ำที่ไม่มีอะไรอย่างอื่นเลย,กับต้องการที่จะแลกเปลี่ยนกับหอการค้าปาฏิหาริย์ที่มีอนาคตไม่สิ้นสุดอย่างงั้นรึ?


ในโลกใบนี้ยังมีคนกล้ายื่นข้อเสนอที่น่าละอายถึงเพียงนี้ออกมาอยู่อีกรึ?


นี่มันไม่ใช่การเจรจาแล้ว.


มันเป็นการกรรโชกชัดๆ!

เมิ่งชิงอู๋ที่ไม่ต้องการที่จะรับฟังอะไรจากพวกเขาอีก"ฉู่เทียน,พวกเราไปกันเถอะ!"


เหล่าผู้คุ้มกันของหอการค้าเทียนเฉินออกมาขวางในทันที,ไม่ยินยอมให้นางขยับออกไปได้แม้แต่น้อย.


ใบหน้าของเมิ่งชิงอู๋เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,"พวกเจ้าหมายความว่าอย่างไรกัน?"


"หอการค้าปาฏิหาริย์เป็นคนส่งจดหมายมาเองว่าต้องการซื้อสถานที่แห่งนี้,ตอนนี้กับล้มการเจรจาและหนีไปอย่างงั้นเรอะ,กล้าที่จะมาล้อเล่นกับหอการค้าเทียนเฉินอย่างงั้นรึ?พวกเจ้าทำให้พวกเราเสียเวลาไปเท่าไหร่แล้ว,เวลาแต่ล่ะนาทีของพวกเรานั้นเสียหายไปหลายพันเหรียญทองแล้วไม่รู้รึอย่างไร?"


"พวกเจ้ายังกล้าพ่นคำพูดหน้าอับอายเหล่านี้ออกมาอย่างงั้นเหรอ!"


จิงเห่าที่ยืนอยู่อย่างสุขุมกล่าวออกมาอย่างใจเย็น"อยากจะไปอย่างงั้นรึ?ก็ได้! จ่ายค่าเสียเวลาของพวกเรามาก่อน!ก็ไม่ได้มากมาย,10 ล้านเหรียญก็แล้วกัน!"


ในเวลาเดียวกัน,ฉู่เทียนก็หัวเราะออกมาอีกหลายครั้ง,ก่อนที่จะพาเมิ่งชิงอู๋กลับมานั่งที่เดิม"ท่านหญิง,ไม่เห็นต้องโกรธเลย."


เมิ่งชิงอู๋ที่ไร้ซึ่งคำพูด,"เจ้ายังจะให้ข้ายิ้มได้อยู่อีกเหรอ?"

"ข้าต้องการที่จะพูดคุยธุรกิจอย่างตรงไปตรงมา,ทว่าดูท่าพวกเราคงตกลงกันไม่ได้,สิ่งที่พวกเราและพวกเขาต้องการนั้นแตกต่างกัน,ในเมื่อหอการค้าเทียนเฉินไม่ชอบวิธีการปกติ,พวกเราก็จะทำการวิธีการที่พวกเขาเสนอมาก็แล้วกัน!"ขณะที่ฉู่เทียนกล่าว,ก็ลุกขึ้นยืน,สอบถามออกไปพร้อมกับเสียงหัวเราะ"พวกเจ้าทั้งสองโดนใจข้าเป็นอย่างมาก,ต้องการที่จะบีบบังคับซื้อขายสินะ,คิดจะจับเสือมือเปล่าหรืออย่างไร?"


ด้วยสมองที่ปราดเปรื่องของหอการค้าเทียนเฉินแล้ว,คงจะเห็นหอการค้าปาฏิหาริย์เป็นหมูในอวยกระมัง.


การบอกกล่าวว่าขอเจรจาการค้านั้นเป็นเพียงเรื่องหลอกลวง,ด้วยมูลค่าของหอการค้าของการค้าเทียนเฉินที่มีกว่าร้อยล้านเหรียญทองนั้น,ได้มาถึงจุดคอขวดแล้วตอนนี้,ทำให้จำเป็นต้องมองหาตลาดใหม่,ซึ่งการที่หอการค้าปาฏิหาริย์มีเทคโนโลยีใหม่จึงเป็นสิ่งที่พวกเขารอคอยมานาน.


แน่นอน.


ก่อนหน้านี้หอการค้าเทียนเฉินต้องไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้นที่เมืองเทียนหนานเมื่อเร็วๆนี้แน่!


ดังนั้นแล้วจิงเห่าจึงได้มั่นใจถึงเพียงนี้.


"ข้าขอเตือนพวกเจ้าหากมีสมองอยู่ล่ะก็"จิงหู่ที่กล่าวเตือนต่อฉู่เทียน"จงว่านอนสอนง่ายกับการบังคับซื้อขายในครั้งนี้!ยุคนี้คือกฏป่า,ผู้แข็งแกร่งกลืนกินผู้อ่อนแอ ไม่จำเป็นต้องการเหตุผลใดๆทั้งนั้น!สำหรับหอการค้าเปิดใหม่ได้ราคาดีขนาดนี้,พวกเจ้าน่าจะพึงพอใจได้แล้ว!"


การบังคับซื้อขาย แล้วจะต้องรู้สึกพึงพอใจด้วยรึ?


มารดาเถอะตรรกะอะไรของพวกมัน!


"หอการค้าเทียนเฉินยิ่งใหญ่ขนาดใหน?หากได้พวกเราเป็นผู้หนุนหลังล่ะก็."ใบหน้าของจิงเห่านั้นเต็มไปด้วยความยโสโอหัง,"หอการค้าปาฏิหาริย์จะยิ่งใหญ่ขนาดใหน!นี่เป็นโอกาสดีของพวกเจ้าแล้ว!ขอเตือนเอาไว้ว่าควรจะรีบคว้าโอกาสนี้ไว้,ไม่เช่นนั้นแล้วพวกเจ้าอาจจะมาเสียใจภายหลังก็ได้!"


ฉู่เทียนที่ไม่ได้รู้สึกโกรธเกรี้ยวแต่อย่างใด"จริงๆรึ?พวกเจ้ามีแผนจะทำอะไร?"


"อย่ามาตีหน้าโง่!ความอดทนของข้ามีขีดจำกัด!ไร้ซึ่งรากฐาน,โครงสร้างอ่อนแอ,ไม่มีทางที่พวกขี้หมาอย่างพวกเจ้าจะสามารถขับเคลื่อนงานวิจัยที่พัฒนาขึ้นใหม่ที่มีเพียงแค่ 1-2 เทคโนโลยีหรอก!"จิงเห่าที่ทุบโต๊ะดังฉาด"หากพวกเราจะบังคับพวกเจ้าขาย,แล้วพวกเจ้ากล้าขัดรึไง?ในเมื่อไร้ซึ่งความแข็งแกร่ง,ก็ไม่จำเป็นต้องรักษาหน้าต่อไปแล้ว!"


"พูดได้ดี!"ฉู่เทียนที่หรี่ตาลงเล็กน้อย,สายตาของเขาลุกวาวขึ้นมาด้วยความเย็นชา"ข้ายอมรับคำพูดของเจ้าเป็นอย่างมาก!"


จิงเห่าถึงกับตื่นตกใจ.


เจ้าเด็กนี้มันประสาทขนาดนี้เลยรึ?


"เห่าเอ๋อ,หยุดกล่าวอะไรไร้สาระได้แล้ว!"จิงเห่าที่กล่าวออกมาไม่หยุด,จนท้ายที่สุดจิงเซียนจึงได้กล่าวออกมาทันควัน,ชายทั้งสองที่คอยส่งบทต่อกันและกันอย่างลื่นไหล,แทบจะแบ่งงานกันได้อย่างสมบูรณ์แบบทีเดียว.


จิงเซียนตอนนี้ก็สามารถสร้างเป้าหมายที่ชัดแจ้งได้แล้ว.


หากว่าพวกเขาสามารถที่จะเปิดการเจรจาได้อย่างยอดเยี่ยมล่ะก็,ซึ่งด้วยวิธีการมาอย่างสันตินั้นคงยากที่จะสามารถใช้ได้สมบูรณ์,ดังนั้นแล้ว,หอการค้าเทียนเฉินจึงได้ปรับเปลี่ยนวิธีการดังกล่าวให้เป็นวิธีที่พิเศษที่สุด.


จิงเซียนกล่าวออกมาอย่างจริงจัง"หอการค้าเทียนเฉินนั้นขอแสดงความจริงใจในความร่วมมือ,เพื่อแสดงความนับถือขอใช้เงิน 10 ล้านเหรียญในการซื้อหอการค้าปาฏิหาริย์,ด้วยราคานี้นับว่ายุติธรรมกับหอการค้าปาฏิหาริย์ที่เพิ่งก่อตั้ง."


ล่อลวง,ข่มขู่,สัญญาว่าจะให้!


เตรียมการมาดีจริงๆ!


10 ล้านเหรียญทองสำหรับตระกูลขนาดเล็กหรือหอการค้าขนาดเล็กนับว่าเป็นจำนวนมากเกินพอ.


ทว่าเงินอันน้อยนิดสิบล้านเหรียญทองนี้,ต้องการที่จะซื้อหอการค้าปาฏิหาริย์ที่มีอนาคตไร้ขอบเขตเหรอ?


เมิ่งชิงอู๋รู้สึกขุ่นเคืองใจเป็นอย่างมาก,สิ่งดังกล่าวนี้มันต่างจากปล้น ตรงใหนกัน?


หอการค้าเทียนเฉินแสร้งทำว่าต้องการเจรจาการค้า,แท้จริงแล้วมีจุดประสงค์ที่น่ารังเกียจซ่อนอยู่!


ไม่ใช่ว่าการกระทำเช่นนี้เป็นการทำลายศักดิ์ศรีและศีลธรรมของพ่อค้าหรอกรึ?


หอการค้าเทียนเฉินไม่หวั่นเกรงที่จะโดยสาปแช่งและดูถูกอย่างงั้นรึ?


ฉู่เทียนยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาดื่มอย่างไม่เร่งรีบ"หากว่าข้าไม่ยินยอมจะเป็นอย่างไรงั้นรึ?"


"ไม่ยินยอมอย่างงั้นรึ?"จิงเห่ากวาดสายตาจ้องมองไปรอบๆ,"ก่อนอื่นมองไปรอบๆ,ตอนนี้นี้เจ้าน่าจะรู้แล้วว่าไม่ได้ขึ้นอยู่กับพวกเจ้าแล้ว!"


หอการค้าเทียนเฉินนั้นได้เตรียมเหล่านักรบชั้นสูงกว่าร้อยคน,ซึ่งคอยจับจ้องเข้ามาด้วยจิตสังหารที่รุนแรง เตรียมพร้อมอาวุธครบมือ,พวกเขาค่อยๆโผล่ออกมาช้าๆ,และส่งแรงกดดันอันหนักหน่วงผ่านออกมา.



ฉู่เทียนที่จ้องมองออกไป,ทีมุมปากของเขานั้นเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"น่าสนใจอยู่เหมือนกัน!"



ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย



สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP  Click

-เว็ปฟรี 2 วันนอัพหนึ่งตอน

-กรุ๊ป vip วันล่ะ 2 ตอน

7 ความคิดเห็น:

  1. ศพทมิฬกวาดเรียบแน่นอน ตกข่าวแบบนี้พี่ฉู่ยิ้มเลย

    ตอบลบ
  2. ขายดีๆไม่ชอบ ชอบถูกยึด เดี๋ยวพี่ฉู่จะจัดให้

    ตอบลบ
  3. น้ำล้นแก้วเบย มีแค่เศษเนื้อ - -

    ตอบลบ
  4. ตอนหน้า ลงไปนอนวัดพื้นกันให้หมด ไอ้ร้อยกว่าคนเนี้ย 555+

    ตอบลบ