Miracle Throne Chapter 88 Who is the passer-by?

Miracle Throne Chapter 88 Who is the passer-by?

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่  88 - ใครคือลูเร็น?

บทที่ 88 - ใครคือลูเร็น?

ลูเร็น?

คนเร่ร่อน!

ช่างมีนามที่แปลกประหลาดมาก!

ความเป็นจริงแล้วคนเร่ร่อนนั้น,ได้ช่วยชีวิตของหยุนเหยาหลายต่อหลายครั้ง,ซ้ำยังช่วยพัฒนาวิชาบำเพ็ญของหยุนเหยาอีก,การกระทำที่ดูเหมือนไร้เจตนา,แต่กลับสามารถช่วยวิกฤติของตระกูลเหยาไว้ได้อีกด้วย!

หยุนเทียนเหอจะไม่คิดขอบคุณเขาได้อย่างไร?

ทุกอย่างที่เขาได้ยินจากหยุนเหยาแทบที่จะทำให้เขานั้นตื่นตระหนกอย่างแน่นอน,นามที่เหมือนกับคนเร่ร่อน,ซ้ำยังมีอายุไม่เกิน 18 ปี เป็นเพียงเด็กกะโปโลเท่านั้น!

เจ้าอันธพาลน้อยที่อายุไม่ถึง 18 ปีสมบูรณ์ด้วยซ้ำ,กลับไปวิ่งเล่นภายในสุสานโบราณศพทมิฬหมื่นปี,เผชิญหน้ากับราชันย์ศพทมิฬที่น่าหวาดกลัว,พร้อมกับช่วยหยุนเหยาหลบหนีออกมาด้วย.

ซ้ำเพื่อช่วยชีวิตของหยุนเหยาแล้ว.

เขาไม่ลังเลเลยที่จะใช้เม็ดยาเจาหัวที่ล้ำค่ามากมายจนประเมินค่าไม่ได้รักษานาง!

นี่นับว่าเขามีจิตใจที่กว้างราวกับมหาสมุทร,เม็ดยาเจาหัวนั้นเป็นเม็ดยาสำหรับผู้ฝึกตนระดับปลุกดวงจิตขั้นสูง,เป็นยาทิพย์ศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถช่วยชีวิตคนได้,ไม่มีผลข้างเคียงใดๆในการใช้,ทว่าเขากับนำมันมารักษาหยุนเหยาราวกับว่ามันเป็นลูกอมธรรมดา.

นี่เขากำลังคิดสิ่งใดอยู่กัน?

หยุนเทียนเหอที่เร่งรีบถามออกไป"เจ้าไม่นำเขากลับมายังรัฐกลางด้วยล่ะ,ข้าเองก็ต้องการขอบคุณเขาเป็นการส่วนตัว,เขาไม่เพียงช่วยชีวิตเจ้า,เขายังเป็นผู้มีบุญคุณช่วยตระกูลหยุนของเราเอาไว้ด้วย!"

รองประธานสถาบันเจิ้งโจว.

ประมุขสำนักเมฆา.

เหล่าคนมากมายทั่วรัฐกลางต่างก็ใฝ่ฝันที่จะสร้างสัมพันธ์ที่ดีต่อเขา,มีบัญฑิตมากมายของอาณาจักรหนานเซี่ยต่างก็ต้องการที่จะเรียนรู้และแลกเปลี่ยนความรู้กับเขา.

ในเวลาเช่นนี้

ตัวตนของคนที่น่าเคารพเป็นอย่างสูงนั้น,กลับกลายเป็นชายหนุ่มที่ไม่มีใครรู้จักและไม่ได้ต้องการการตอบแทนอย่างงั้นรึ?

หยุนเหยาที่ถอนหายใจยาว"คนผู้นี้มีนิสัยที่แปลกประหลาด,ชอบทำเรื่องอะไรตามความรู้สึกตัวเอง,อยู่ๆก็มาแนะนำและเปลี่ยนแปลงวิชาบำเพ็ญให้ข้า,อาจเป็นเพราะว่าเขาเห็นว่ามันสนุกล่ะมั้ง,ด้วยนิสัยของเขาแล้ว,ไม่มีอะไรที่จะสามารถชักจูงเขาได้เลย."

เพราะคิดว่ามันสนุกอย่างงั้นรึ?

เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตทุกคนในตระกูลหยุนอย่างแท้จริง!

หยุนเทียนเหอรู้สึกเหมือนกับว่าการพยายามปรับปรุงวิชาบำเพ็ญตลอดห้าปีของเขานั้นว่างเปล่า,เจ้าเด็กคนนี้ใช้เวลาเพียงแค่พริบตาเดียวกับสามารถปรับปรุงพลังฝึกตนของตระกูลหยุนได้,และเขาได้กลายเป็นคนช่วยตระกูลหยุนทั้งหมดของเขาเอาไว้!

หยุนเทียนเหอที่ร้อนใจอดที่จะกล่าวออกมาไม่ได้"เขาช่วยชีวิตเจ้า,ซ้ำยังช่วยแนะนำวิชาบำเพ็ญให้กับเจ้าอีก,แสดงว่าเขาอาจจะต้องการผูกสัมพันธ์กับเจ้าไม่ใช่รึ?เขาจะต้องสนใจเจ้าเป็นแน่?เจ้าควรที่จะหาวิธีมัดใจเขา,แล้วเขาอาศัยอยู่ที่ใหนล่ะ?"

"ท่านปู่!"ใบหน้าของหยุนเหยาถึงกับแดงกล่ำ,"ท่านเข้าใจผิดแล้ว!ข้าบอกท่านแล้ว,ว่าเขามีนิสัยที่แปลกประหลาด,ไม่สามารถเอาสามัญสำนึกทั่วไปมาตัดสินได้! ความสัมพันธ์ของพวกเราไม่ดีนักนอกจากนี้บางทีความสัมพันธ์ของพวกเราทั้งสองอาจจะเป็นความแค้นก็เป็นได้!"

"ความแค้นอย่างงั้นรึ?"

"เป็นข้าที่ไปล่วงเกินเขาก่อน!"

หยุนเหยาไม่มีทางเลือก,นางทำได้แค่เพียงเล่าเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนที่จะเข้าไปในสุสานโบราณ,ตลอดจนการที่นางข่มเหงเขาและต้องการที่จะใช้เขาเป็นเหยื่อล่อ.นางทำได้แค่เพียงเล่าเรื่องทั้งหมดออกไป.

"สวรรค์!"หยุนเทียนเหอแทบกระอักโลหิต,เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว"เจ้าทำอะไรลงไป!บุคคลที่มีพรสวรรค์หายากเช่นนั้น,เจ้าดูหมิ่นเขาได้อย่างไรกัน!ปิดประตูกั้นโชคลาภ!ปฏิเสธลาภที่ควรจะได้!"

หยุนเหยามองค้อน,กล่าวออกมาตะกุกตะกัน"ใครจะไปรู้ล่ะว่าเขามีพรสวรรค์ที่หายาก?ที่หน้าของเขาไม่ได้เขียนไว้นิ!นอกจากนี้ข้ายัง..สิ่งที่เขาทำข้า ไม่อยากจำมันอีกต่อไป,หน้าตาแบบเขา,ก็มีเห็นเต็มไปหมด,ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจ!"

ใบหน้าของหยุนเทียนเหอเต็มไปด้วยสีหน้าหดหู่ใจ.

ด้วยคำพูดที่นางกล่าวมานั้น,มีแต่จะทำให้โดนดูถูก!

หยุนเหยาที่ถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก,เพราะว่าเขาไม่ได้สั่งสอนให้ดีนัก,ทำให้นางกดขี่ข่มเหงคนที่อ่อนแอกว่าอยู่เสมอ,ใช้ความแข็งแกร่งที่เหนือกว่าดูถูกคนที่อ่อนด้อยกว่า,จนท้ายที่สุดกลายเป็นว่าต้องพบเจอเข้ากับคนที่มีพรสวรรค์ที่เหนือล้ำกว่า!

หยุนเทียนเหอเองฃื่นชมเขาเป็นอย่างมาก,ลู่เร็นคนนี้ไม่ได้ใส่ใจกับความแค้น,บางทีเขาอาจจะกำลังช่วยสั่งสอนหยุนเหยาแทนหยุนเทียนเหออยุ่ก็เป็นได้,สำหรับตระกูลหยุนแล้ว,นับว่าเป็นของขวัญที่ล้ำค่ามหาศาลจริงๆ.

ไม่แยแสต่อลาภยศและคำสรรเสริญ,ใช้ชีวิตแบบที่ตนเองต้องการ,นี่มันเป็นรูปแบบของอัจฉริยะที่มีทักษะขั้นสูงไม่ใช่เหรอ!

หยุนเทียนเหอแอบปฏิญานอยู่ในใจ,ไม่ว่าจะต้องทำเช่นใด,จะต้องแลกด้วยอะไรก็ตามที,เขาจะต้องหาบุคคลผู้นี้ให้เจอ.

ขณะที่หยุนเทียนเหอจะสอบถามหยุนเหยาเพิ่มเติมนั้น.

พ่อบ้านคนหนึ่งก็เร่งรีบเข้ามา,"นายท่าน,มีจดหมายส่งมา!"

"ข้าไม่ต้องการดู!"หยุนเทียนเหอที่ไม่มีอารมณ์,เขาไม่ต้องการที่จะอ่านเลย,อดไม่ได้ที่จะสอบถามเรื่องด้านหน้ามากกว่า,"เอาออกไป."

ที่หน้าผากของพ่อบ้านถึงกับมีเหงื่อที่เย็นเยือบผุดออกมาเป็นเม็ดๆก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า"แต่ว่านี่เป็นจดหมายของ หุบเขาอู๋โย่ว."

หยุนเทียนเหอที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,ก่อนที่จะหยิบจดหมายดังกล่าวมาดู,ทันใดนั้นใบหน้าของเขาถึงกับเปลี่ยนไปในทันที,เร่งรีบบอกหยุนเหยา,"ข้ามีเรื่องต้องทำ,เจ้าไปพักก่อนก็แล้วกัน,เรื่องในวันนี้เจ้าเก็บเป็นความลับเอาไว้ก่อน,อย่าได้แพร่งพรายให้คนอื่นรู้อีกเป็นอันขาด."

หยุนเทียนเหอจำใจออกไปขึ้นรถเทียมสัตว์อสูรที่อยู่ด้านหน้า.

เขาได้มุ่งหน้าออกจาตระกูลหยุน,ตรงไปยังที่หมายที่ห่างออกไปหลายสิบลี้,ที่หุบเขาอู๋โย่ว.

ภายนอกหุบเขาแห่งนี้ดูไม่น่าอภิรมย์นัก,หากแต่เมือเข้าไปในหุบเขาแล้ว,กับมีน้ำตกที่ดูโอ่อ่าสวยงาม,เหล่ามวลดอกไม้ที่บานสะพรั่ง,ทุกหนทุกแห่งเต็มไปด้วยสวนสมุนไพร,มีหมู่มวลวิหกที่กำลังขับขานเสียงเพลงไปทุกแห่ง.

หยุนเทียนเหอนั้นไม่มีเวลาที่จะชมวิวทิวทัศน์แต่อย่างใด,เร่งรีบเข้าไปยังกลางหุบเขาในทันที,ก่อนจะมาอยู่ที่ด้านหน้าของกระท่อมมุงจากแห่งหนึ่ง,เขาได้ยื่นมือคารวะไปด้านหน้า"ผู้เฒ่าหยุนเทียนเหอ,คารวะโหวเย่ว์ !"

皇帝 หวงตี้  ฮ่องเต้

太子 (ไท่จื่อ) คือ รัชทายาท
王 (หวาง)  อ๋อง
侯 (โหว) เจ้าพระยา,พระยา,

 “เย่ว์” （爷:）ที่แปลว่าผู้ใหญ่ หรือผู้มีอายุ  

"เฒ่าหยุนไม่จำเป็นต้องมากพิธี,เข้ามาเถอะ."

เสียงของชายที่ดูเป็นกันเองและเรียบง่ายกล่าวออกมาจากกระท่อมมุงด้วยจาก.

มีชายรูปร่างกำยำคนหนึ่ง,จ้องมองหยุนเทียนเหออย่างตื่นเต้นและเคารพเป็นอย่างมาก " ผู้น้อยมีนามว่าเซียงหู่,เป็นนักเรียนที่ท่านโหวเย่ว์รับเข้ามาใหม่,ข้าจะเป็นคนนำท่านหยุนไปเอง."

คาดไม่ถึงเลยว่าเด็กหนุ่มคนนี้จะได้รับโอกาสเป็นศิษย์ของโหวเย่ว์,เด็กคนนี้ต่อไปจะเต็มไปด้วยโชคลาภวาสนาอย่างแน่นอน!

กระท่อมมุงจากหลังนี้ภายในดูธรรมดาเป็นอย่างมาก,มีกู่ฉิน(พิณจีนโบราณ)ที่ดูงดงามตั้งอยู่ตรงกลางเรือน,ชายคนหนึ่งที่สวมชุดคลุมยาวและมีผมตรงยาวนั่งอยู่ด้านหน้ากู่ฉิน,สายตาที่ดูสว่างใสและคมกริบ,มีกลิ่นอายที่ดูนุ่มนวลและเต็มไปด้วยความเมตตา.

หยุนเทียนเหอที่นั่งทำความเคารพ,"โหวเยว์มีเรื่องด่วนอันใดกัน,ถึงได้ต้องการพบข้าอย่างเร่งรีบถึงเพียงนี้.."

"มันเป็นเรื่องของไฉ่เอ๋อ."โหวเย่ว์เผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล"เจ้าจะหลบอยู่ทำไม,ไม่ออกมาทักทายอาวุโสหยุนล่ะ."

หญิงสาวที่สวมชุดสีรุ้งสดใสระรานตา,ดวงตาที่งดงาม,ผิวที่ขาวใสราวหิมะ,ใบหน้าที่ประณีต,เป็นความงามที่มีแต่อยู่ในความฝัน,สามารถที่จะสะกดคนทุกๆคนได้.

"เฟิงไฉ่เตี๋ยคารวะอาวุโสหยุน."

เสียงที่นุ่มนวลราวกับเสียงของสกุณาที่ขับขานในสวนดอกไม้ท่ามกลางหุบเขาที่สวยงาม,ทำให้คนที่ฟังรู้สึกสบายเป็นอย่างมาก.

หยุนเทียนเหอที่ลูบเคราของเขาเบาๆ"ชายเฒ่าคนนี้อิจฉาโหวเย่ว์ยิ่งนัก,แม่นางไฉ่เตี๋ยดูจะงดงามสวยขึ้นทุกๆปีเลย!"หยุนเทียนเหอที่ถอนหายใจเบาๆ.

ทั่วทั้งรัฐกลางนั้นทุกคนต่างก็รู้ดี.

เฟิงไฉ่เตี๋ยนั้นเส้นปราณมีปัญหาตั้งแต่เกิด,ไม่สามารถที่จะฝึกฝนวิชาได้, ด้วยเรื่องนี้ยากที่จะแก้ได้ ถึงแม้ว่าจะเป็นความรู้ที่มีมากมายของเขา,เขาเองยังไม่สามารถหาวิธีการได้เลย,แต่แล้วโหวเย่ว์กับเชิญเขามาอีกในวันนี้ไม่รู้ว่าเพื่ออะไรกัน.

โหวเย่ว์ยืนกระดาษม้วนเล็กๆออกไป,"เมื่อเร็วๆนี้,ไฉ่เตี๋ยได้เดินทางไปยังตลาดมืด,และได้พบเข้ากับบุคคลลึกลับที่มีทักษะสูงส่ง,เขาได้มอบสูตรยานี้ให้กับไฉ่เตี๋ย,ท่านหยุนช่วยตรวจสอบด้วย."

หยุนเทียนเหอที่รับสูตรยาดังกล่าวมาดู

หอบๆๆ!

หยุนเทียนเหอถึงกับชำเลืองมองตาโต,แทบจะถลนออกมาจากเบ้า.

"สูตรยานี้ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย,ยอดเยี่ยม,มันยอดเยี่ยมจริงๆ!"

โหวเย่ว์ถึงกับสั่นไปถึงจิตวิญญาณ"ท่านหยุนท่านหมายความว่า,สูตรยานั่นสามารถใช้ได้จริงๆรึ?"

หยุนเทียนเหอที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นแดงกล่ำด้วยความตื่นเต้น"ด้วยประสบการของชายชราเช่นข้าแล้ว,อัตราความสำเร็วมีความเป็นไปได้สูงมาก,แน่นอนว่าพวกเราควรที่จะลองดู,นอกจากนี้,ถึงแม้ว่าจะล้มเหลว,ด้วยสูตรยาดังกล่าวนี้ก็ไม่เป็นอันตรายต่อร่างกายเลย...มีเพียง,วัตถุดิบพิเศษหลักที่พวกเราต้องการ,มันไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถหาได้ง่ายๆในอาณาจักรหนานเซี่ยของพวกเรา."

"ที่อาวุโสกล่าวนั้นหมายถึงเห็ดล้างไขโลหิตหรือไม่?"เฟิงไฉ่เตี๋ยที่นำหม้อคลิสตัลออกมา "ก่อนที่เขาจะจากไปนั้น,เขาได้มอบสิ่งดังกล่าวนี้ให้กับข้าด้วย!"

ดวงตาของหยุนเทียนเหอถึงกับต้องหรี่ตาลงทีเดียว"ภายในอาณาจักรหนานเซีย,จะสามารถหาวัตถุดิบดังกล่าวนี้ได้อย่างไร?ท่านหญิงไฉ่เตี๋ย,ช่วยบอกชายเฒ่าคนนี้หน่อยเถอะ,ชายคนที่มีทักษะอันสูงล้ำคนนี้เป็นใครกัน?"

เฟิงไฉ่เตี๋ยเผยยิ้มขบคิดเป็นเวลานานทีเดียว "ภายในใจของท่านหยุนนั้น,ท่านเองน่าจะสามารถคาดเดาได้ถูกต้อง,ใช่หรือไม่?"

"เขามีนามว่า ลูเร็นอย่างงั้นรึ?"

แน่นอนว่าหยุนเทียนเหอสามารถคาดเดาได้ถูกต้อง,ในเวลาเดียวกันเขาไม่อยากเชื่อเลยว่าในโลกใบนี้จะมีคนที่มีความสามมารถน่าสะพรึงกลัวขนาดนี้ได้?

"ถูกแล้ว!เขาเป็นเพียงแค่คนจร!"

สมองของหยุนเทียนเหอถึงกับโง่งมเต็มไปด้วยความงงงวยในทันที!

เป็นเขาได้อย่างไร?

ชายคนนี้ไม่เพียงช่วยหยุนเหยายกระดับพลังฝึกตน,ไม่คาดคิดเลยว่าจะช่วยแม่นางเฟิงไฉ่เตี๋ยรักษาปัญหาร่างกายของนางด้วย,ที่แม้จะเป็นเขายังไม่สามารถทำได้เลย?

ชายวัยกลางคนที่ดูเหมือนจะประหลาดใจเป็นอย่างมาก,"มีปัญหาอะไรรึ?คาดไม่ถึงเลยว่าท่านจะรู้จักชายที่มีทักษะสูงคนนี้ด้วยรึอย่างไร?"

"ไม่ถึงกับว่ารู้จักเขาดีนัก,ทว่าเป็นเขาที่ได้ช่วยเหลือตระกูลหยุนของข้าเอาไว้!"

หลังจากนั้นหยุนเทียนเหอก็อธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นออกมา.

ชายวัยกลางคนเผยประกายแสงที่ประหลาดใจสุดๆ,"ในรัฐกลางของพวกเรายังมีคนที่รอบรู้มากกว่าท่านหยุนอีกรึ?"

หยุนเทียนเหอที่เผยรอยยิ้มอย่างขมขื่น,"ชายแก่คนนี้เป็นได้เพียงคนคุยโตหากเทียบกับความรู้ของเขา,และยิ่งวันนี้ที่ได้เห็นเช่นนี้แล้ว,ข้าเป็นเพียงแค่กบในบ่อน้ำเท่านั้นล่ะ!"

จากคำบอกเล่าของบุตรสาวแล้ว,ชายวัยกลางคนดูเหมือนว่าจะสนใจชายที่มีความสามารถโดดเด่นคนนี้เหมือนกัน.

ลูเร็น?

คนเร่ร่อนรึ?

บางทีนามนี้อาจจะเป็นเพียงแค่นามแฝงเท่านั้น!

บางทีแม้แต่หน้าตาของเขาเองก็คงจะปลอมแปลงอยู่ก็เป็นได้!

ต้องไม่ลืมว่า,แม้แต่บุตรสาวของเขาเอง,ไฉ่เตี๋ยยังมีวิชาในการปลอมตัวด้วยเช่นกัน,หากเป็นคนระดับนั้นจะเป็นได้อย่างไรล่ะที่จะไม่มีทักษะดังกล่าว?

จากคำบอกเล่าของบุตรสาวของเขาแล้ว,ชายคนนี้อายุราวๆ 17-18 ปี,เป็นคนง่ายๆสบายๆ,พร้อมกับเป็นเจ้าของกระบี่อเวจี,มีจิ้งจอกสีขาวเป็นสัตว์เลี้ยง...แม้ว่าจะไม่มีข้อมูลมากนัก,ทว่าการจะหาคนที่พิเศษเช่นนี้,คงจะไม่ยากเย็นนัก.

อย่างน้อยที่สุดพลังและความสามารถของเขานั้น,ต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!

หากว่าสามารถรักษาบุตรสาวของเขาล่ะก็,เช่นนั้นก็นับว่าติดหนี้เขาก้อนโตทีเดียว!

"พวกเราเริ่มกันดีกว่า!"

หยุนเทียนเหอและชายวัยกลางคน,ได้เก็บรวบรวมสมุนไพรอื่นๆในทันที,ก่อนที่จะเริ่มปรุงยาตามสูตรที่ได้มา,เพื่อใช้ในการรักษาเฟิงไฉ่เตี๋ย.

หนึ่งวันหลังจากนั้น.

ตูมมมมม!

หุบเขาอู๋โย่วที่งดงาม,มีกลิ่นอายที่ทรงพลังกำลังกำลังแผ่พุ่งทะยานทะลวงเมฆาขึ้นไปสู่ท้องฟ้า,เป็นกลิ่นอายที่ทรงพลังมันค่อยๆรวมตัวกันขึ้นอย่างช้าๆก่อนที่จะกลายเป็นนกยูงสีน้ำเงินที่งดงามและสง่า!

"ยินดีกับโหวเย่ว์ด้วย!"

"ยินดีกับโหวเย่ว์ด้วย!"

"ภูติวิญญาณหงส์มรกต,เป็นภูติวิญญาณระดับมหัศจรรย์,อีกไม่นานก็เลื่อนระดับไปเป็นภูติวิญญาณระดับพระเจ้าได้แล้ว!"

หยุนเทียนเหอที่ยืนอยู่ทางเข้าของหุบเขา,ทั่วทั้งใบหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยความยินดีต่อชายวัยกลางคนที่กำลังแสดงท่าทางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.

บนใบหน้าของชายกลางคนที่ดูแน่นิ่งมาโดยตลอด,นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเผยยิ้มออกมา,พร้อมกับหัวเราะออกมาอีกหลายครั้งด้วย!

ดี!

มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีอะไรขนาดนี้!

คิดถึงบุตรสาวของเขาที่กลายเป็นคนปรกติได้,นับตั้งแต่บัดนี้,ชะตาชีวิตของนางได้เปลี่ยนไปแล้ว.

หลายปีที่ผ่านมา,เขาได้ใช้ทักษะพิเศษและยาทิพย์มากมาย,ฉีดเข้าไปในร่างกายของนาง,ช่วยยกระดับความแข็งแกร่งจนทำให้นางมีพลังระดับปรุงร่างขั้นที่ 9 ได้.

ในเวลานี้,เส้นปราณของนางที่ถูกรักษาให้กลายเป็นปรกติแล้ว,ทำให้พลังมากมายที่ผนึกอยู่ภายในร่างกายของนาง,ถูกดูดซับเข้ามาได้อย่างสมบูรณ์,จนทำให้ความแข็งแกร่งของเฟิงไฉ่เตี๋ย,เพียงพริบตาเดียวเลือนระดับเหนือกว่าระดับปลุกดวงจิตขั้นที่ 2 เลยทีเดียว.

นี่เป็นความยินดีและตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก!

ชายวัยกลางคนที่โบกไม้โบกมือ" ไฉ่เอ๋อ,คงต้องปิดตัว,ปรับแต่งพลังอีกหลายวัน,ห้ามทุกคนเข้าใกล้เป็นอันขาด,ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์,สังหารพวกมันอย่าได้ปราณี!,"

เป็นเสียงทีทรงพลังและมีอำนาจเป็นอย่างมาก.

พริบตาเดียวนักรบเงาก็หายไปจากร่างกายของชายวัยกลางคนในทันที.

ชายวัยกลางคนกล่าวออกมาต่อหยุนเทียนเหอ,"ท่านหยุน,ขอบคุณท่านเป็นอย่างมากที่ช่วยเหลือ,มันช่างเป็นเรื่องที่มีความสุขควรค่าต่อการเฉลิมฉลองจริงๆ,โหวเย่ว์เช่นข้าหลายปีมาแล้วไม่เคยมีความสุขเช่นนี้มาก่อนเลย,พวกเราไปดื่มสักจอกเถอะ!"

หยุนเทียนเหอเองก็เต็มไปด้วยความสุขเช่นเดียวกัน.

นี่ไม่เพียงแค่ช่วยเหลือคนที่มีเชื่อเสียง,เขายังสามารถสร้างหนี้บุณคุณเอาไว้ด้วย,เรื่องดังกล่าวนี้นับว่าเป็นผลประโยชน์ขนาดใหญ่สำหรับตระกูลหยุนเลยทีเดียว,ด้วยการกระทำครั้งนี้ของเขาจะช่วยปลดเปลื้องการถูกกดดันจากภาระอันหนึ่งอึ้งของตระกูลหยุนได้.

หากว่าเขาไม่สามารถทำภารกิจนี้ให้สำเร็จลุล่วงได้.

ถึงจะตายไป,ก็ไม่มีหน้าไปพบบรรพชนอย่างแน่นอน.

ผลประโยชน์ทุกอย่างที่เขาได้รับนี้ล้วนแล้วแต่เป็นฝีมือของคนจรที่ช่วยเขาในครั้งนี้.

"โหวเย่ว์!"

ชายชุดดำปรากฏขึ้นมาที่ด้านหน้าหุบเขา.

ชายวัยกลางคนขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนสอบถามออกไป,"มีเรื่องอะไร?"

"มีข่าวมาแจ้ง,มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นที่เมืองเทียนหนาน."

ชายชุดดำได้อธิบายเรื่องต่างๆด้วยเสียงโทนต่ำ.

ชายวัยกลางคนที่ได้ยินเรื่องทั้งหมดได้สอบถามออกไป"เรื่องดังกล่าวนี้?ทุกคนในเมืองหลวงรู้รึยัง?"

ชายชุดดำส่ายหน้าไปมา"ข่าวยังมาไม่ถึงแน่นอน,เหล่าตระกูลใหญ่ต่างๆก็ยังไม่มีใครรู้,ตระกูลฉู่และตระกูลเย่เองคาดว่าน่าจะได้ข่าวแล้ว,อย่างไรก็ตาม เย่อู๋เตาและบุตรชายเมื่อไม่นานมานี้ได้ออกไปสำรวจซากปรักหักพังที่ทางใต้,คงจะต้องใช้เวลาอีกหลายวันถึงจะกลับมาได้,ส่วนนายน้อยกระบี่ฟ้าฉู่ซิงเหอ,ตอนนี้ปิดตัวฝึกฝนวิชาอยู่,ตระกูลฉู่เองก็น่าจะยังไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร."

ชายวัยกลางคนจึงได้กล่าวออกไปว่า"ในเมื่อเป็นเช่นนั้น,ก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไร!"

"ขอรับ!"

ทันใดนั้นชายชุดดำก็ได้ถอยหนีไปในทันที.

"เมืองเทียนหนาน,สังหารเย่ซ่ง.."ชายวัยกลางคนที่ครุ่นคิดไปหลายนาที,ราวกับว่าคิดอะไรบางอย่างได้,ก่อนที่ดวงตาของเขาจะลุกวาว,ที่มุมปากของเขายกขึ้นมายิ้มเล็กน้อย"ไปๆ,ดื่มกันดีกว่า,!"

ที่มาจากhttp://www.novelupdates.com/series/miracle-throne/

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????

สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP  Click