Miracle Throne Chapter 61 Lying low until something blows over

Miracle Throne Chapter 61 Lying low until something blows over

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 61 - วิชาแปลงโฉมที่น่าตะลึงงัน

บทที่ 61 - วิชาแปลงโฉมที่น่าตะลึงงัน

หลายวันผ่านมา,หอการค้าได้ทำการเข้าควบคุมโรงงานของตระกูลถู,พร้อมทั้งได้ลงทุนในการสร้างหลอดไฟและโคมไฟมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม,หากว่าโรงงานดังกล่าวสามารถปฏิบัติงานได้อย่างเต็มทีล่ะก็,ทุกๆวันพวกเขาจะสามารถผลิตหลอดไฟฟ้าได้มากกว่าหมื่นหลอดต่อวัน!

สามารถผลิตได้มากกว่าหอการค้าปาฏิหาริย์ที่ผลิตอยู่ถึงสิบเท่า!

เมิ่งชิงอู๋เริ่มซื้อโรงงานขนาดเล็กพร้อมกับซื้อวัตถุดิบมากมาย.

ร้านขายยาหนานหยุนและร้านยันต์เวทย์หนานหยุน,ได้เงินจำนวนมากเพื่อนำมาใช้เป็นเงินทุน,ทำให้สามารถที่จะซื้อโรงงานในการสร้างคลังสินค้า,พร้อมจ้างเหล่าพนักงานปรุงยาและพนักงานวงเวทย์อักขระ,พวกเขาได้รับสมัครเหล่าผู้มากพรสวรรค์มากมาย,เพื่อเตรียมพร้อมที่จะขายและเปิดตัวอย่างเป็นทางการ.

หอการค้าปาฏิหาริย์พัฒนาอย่างยอดเยี่ยม!

ฉู่เทียนมีชื่อเสียงเป็นอย่างมากในเมืองเทียนหนาน,สูงขึ้นกว่าก่อนที่ความโกลาหลที่เกิดขึ้นมามายนัก.

อย่างไรก็ตามฉู่เทียนก็ไม่วางใจ,บางทีปัญหาที่แท้จริง,กำลังจะเริ่มต่างหาก!

หนานกงอี้ที่เข้ามาพบเขาเป็นการส่วนตัว,คำพูดแรกที่เขากล่าวออกมา"ข้าได้รับข่าว,เกี่ยวกับที่เจ้าได้สังหารผู้อาวุโสตระกูล ลวอและผู้เยาว์อันโดดเด่นของตระกูลฉู่แล้ว,ตอนนี้ถูกระจายข่าวไปทั่วรัฐกลางทีเดียว!"

เกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวนั้น.

ทุกคนถึงกับตื่นตะลึงเลยทีเดียว!

หนานกงอี้ที่ดูเหมือนว่าจะเป็นกังวลอย่างหนัก,"เจ้าควรที่จะระวังตัวเอาไว้ให้ดี,เจ้าได้สร้างความโกรธเกรี้ยวให้กับสองตระกูลใหญ่,ดังนั้นแล้วสถานการณ์ตอนนี้คงไม่ดีนัก,แทนที่จะเป็นกังวล,ควรที่จะเตรียมตัวเผชิญหน้าตอบโต้ในได้ทุกเวลาจะดีกว่า!"

คิ้วของเมิ่งชิงอู๋นั้นขยับไปมา"ทั้งสองตระกูลนั้นก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าตระกูลเย่เลย,หากว่าพวกเขาทั้งหมดร่วมมือกัน,เกรงว่าคงยากที่จะต่อต้าน."

"ท่านพี่,ท่านจะกังวลไปทำไมเล่า!"เมิ่งหยิงหยิงที่เชื่อใจฉู่เทียนอย่างหน้ามืดตามัว"ถึงแม้ว่าพวกเขาจะโหดร้าย,ไม่ใช่ว่าพวกเขาก็อยู่ในรัฐกลางหรอก,พวกเขาไม่สามารถที่จะจัดการฉู่เทียนได้อยุ่แล้ว!"

"คงจะมั่นใจเช่นนั้นไม่ได้."หนานกงอี้ถอนหายในเบาๆ"ก่อนหน้านี้,แม้ว่าฉู่เทียนจะทำให้ตระกูลทั้งสองจับตามองอยู่,หากแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจในตัวเขามากนัก,ยังเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย,หากแต่ตอนนี้ตระกูลทั้งคู่กลายเป็นโกรธเกรี้ยว,สถานการณ์ตอนนี้คงไม่สามารถเทียบได้กับเรื่องราวก่อนหน้านี้ได้อย่างแน่นอน!"

หนานกงอี้กล่าวถูกแล้ว!

ตระกูลฉู่,ตระกูล ลวอ,และตระกูลเย่.

พวกเขาต่างก็เป็นตระกูลใหญ่ในรัฐกลาง,จะตระกูลใหนก็ไม่ต่างจากไปแหย่รังแตนแล้วไม่ใช่รึ?

ถึงจะเป็นคนธรรมดาแค่ใหน,ก็คงไม่สามารถที่จะทนเฉยไม่ทำอะไรเป็นแน่

จริงๆแล้วที่ฉู่เทียนล่วงเกินไปนั้น,ไม่ใช่คนทั่วไปของรัฐกลาง,ทว่าเป็นตระกูลใหญ่ทั้งสาม!

ตระกูลทั้งสามนั้นไม่ตลกเลย,พวกเขามีสถานะที่ไม่ธรรมดา,มีผู้เชี่ยวชาญระดับปลุกดวงจิตมากมาย,บอกได้เลยว่ามีเหล่าผู้เชี่ยวชาญมากมายราวกับฝูงเมฆ,หากพวกเขาเข้าโจมตีพร้อมกันล่ะก็คงยากจะป้องกัน,หรือหากพวกเขาส่งนักฆ่ามาแล้วล่ะก็,คงยากที่ฉู่เทียนจะสามารถหนีไปได้ตลอดรอดฝั่ง.

ตระกูลใหญ่ทั้งสามนั้นอาจจะใช้ข้ออ้างจัดการกับฉู่เทียน,เพื่อที่จะทำทุกอย่างในการยับยั้งหอการค้าปาฏิหาริย์ก็เป็นได้.

 

หอการค้าปาฏิหาริย์ที่เพิ่งเกิดใหม่นี้,นับว่าเป็นบททดสอบที่ยิ่งใหญ่ทีเดียว.

"ข้าได้เขียนจดหมายไปยังตระกูลแล้ว,พยายามให้พวกเขาส่งคนมาช่วย."หนานกงหยุนกล่าวแล้วก็หยุดชั่วขณะและกล่าวต่อว่า"วังหลวงเองก็อยู่ห่างไกลหลายพันลี้จากที่นี่,ระยะห่างจากรัฐกลางถึงพันลี,น้ำไกลยังไม่สามารถดับไฟที่อยู่ใกล้ได้!"

หนานกงหยุนขมวดคิ้วกล่าวออกมาว่า"งั้นให้ทำอย่างไรล่ะ!ให้พวกเรานั่งรอความตายอย่างงั้นเหรอ!"

เมิ่งชิงอู๋ออกความเห็น"พวกเราควรที่จะซ่อนตัวฉู่เทียนเอาไว้ก่อน,เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดการโต้แย้งที่รุนแรง,ถึงแม้ว่าพวกเขาต้องการที่จะคิดบัญชี,ก็ไม่สามารถหาคนเจอได้,"

หนานกงอี้เองก็ยังเป็นเจ้าเมืองอยู่,ตำแหน่งของเขาอาจจะไม่มั่นคงก็เป็นได้,ภายใต้การกดดันจากคนของตระกูลใหญ่ทั้งสาม,หากว่าเลือกที่จะเผชิญหน้าตรงๆล่ะก็,ย่อมไม่สามารถหลีกเลี่ยงถูกหมายหัวไปด้วยแน่.

หากว่าไม่สามารถหลีกเลี่ยงความขัดแย้งกับสามตระกูลใหญ่ได้ล่ะก็.

ปกป้องหอการค้าปาฏิหาริย์ไว้เป็นพอ.

ปกป้องเมิ่งชิงอู๋และเมิ่งหยิงหยิง.

หนานกงอี้สามารถที่จะทำสำเร็จอย่างแน่นอน.

ทุกคนต่างก็คิดหาวิธีในการช่วยเหลือฉู่เทียนกันอยู่!

ฉู่เทียนที่นั่งหาวหวอดๆอยู่ด้านข้าง,เพียงได้ยินก็เหมือนกับง่วงเหงาหาวนอน ได้แต่นั่งฟังก่อนที่จะพูดออกมาว่า"ท่านหญิง,ท่านจะช่วยให้ข้าเข้าไปในตลาดมืดได้หรือไม่?ข้าต้องการที่จะเข้าไปหาวัตถุดิบบางอย่างภายในตลาดมืด,อาจจะสามารถพบกับอะไรบางอย่างที่เป็นประโยชน์ซ่อนเอาไว้อยู่ก็ได้,อย่างน้อยก็คอยจนกว่าเรื่องราวต่างๆจะเงียบ,ท่านคิดว่าอย่างไร?"

หนานกงอี้ถึงกับสะดุ้ง"เจ้าต้องการที่จะเข้าไปในตลาดมืดอย่างงั้นรึ?"

เมิ่งชิงอู๋เร่งรีบกล่าวออกมา,"เรื่องนี้ไม่ควรอย่างยิ่ง!"

เมิ่งชิงอู๋ได้อธิบายออกมาว่า"เจ้าอยู่ในเมืองเทียนหนานแห่งนี้,พวกเรายังสามารถปกป้องเจ้าได้,ทว่าหากว่าเจ้าออกจากเมืองไปแล้ว,ไม่ใช่ว่ากลายเป็นเดินไปอยู่ในเงื้อมมือพวกเขาหรอกรึ?,ทุกๆอย่างที่อยู่ในเมืองเทียนหนานแห่งนี้,ไม่มีสิ่งใดที่ตระกูลเย่จะไม่รู้,หากว่าเจ้าออกจากเมืองเทียนหนานไป,เป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะไม่รู้!"

ฉู่เทียนหัวเราะเสียงดัง,"พวกเขาจะทำอะไรข้าได้ล่ะ?รออีกสักไม่กี่นาที,ข้าจะไปเตรียมตัวและก็จะกลับมามาอย่างรวดเร็ว!"

เป็นยาแบบใดกันที่ฉู่เทียนต้องการ?

ผ่านไปหลายนาที.

ชายคนหนึ่งในชุดสีม่วงก็เดินเข้ามา"วายร้าย ลูเร็น,คารวะทุกท่าน."

นี่มันใครกัน?

ชายคนนี้มีอายุไม่ต่ำกว่า 20 ปี,ดวงตากลมโตคิ้วดก,ใบหน้าทั่วไป,ไม่มีลักษณะพิเศษอะไร.เหมือนๆกับชาวบ้านทั่วไป,หากว่าหลงไปในกลุ่มคน,ไม่มีทางที่จะรู้ว่าเขาเป็นใคร.

เขามีชื่อที่ดีจริงๆ!

เขากล่าวออกมาอีกครั้ง,"ผ่าน"!

เมิ่งหยิงหยิงที่มายืนอยู่ด้านหน้าลูเร็น,จ้องมองไปมาอยู่ครู่หนึ่ง,พร้อมกับหยิกไปที่แก้มของเขา,พร้อมกับดึงผมของเขา,เผยท่าทางตื่นตระหนก,"เจ้า,เจ้าคือฉู่เทียนอย่างงั้นรึ?"

ฉู่เทียนหัวเราะเสียงดัง"วิชาพลางกายของข้าก็ใช้ได้ดีเหมือนกัน!"

ไม่เพียงแค่ความสูง,รูปร่างและท่าทาง,แม้แต่เสียง,ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด,ราวกับว่าได้กลายเป็นอีกคนหนึ่ง!

ไม่ใช่ว่านี่คือวิชาปลอมตัวที่น่าทึ่งเลยไม่ใช่รึ?

หนานกงหยุนเองยังไม่อยากเชื่อ"เจ้าทำเช่นนี้ได้อย่างไร?"

ฉู่เทียนเผยยิ้มหน้าบาน"ไม่มีอะไรยากเพียงแค่ใช้ยาน้ำช่วยเท่านั้น,เป็นการปลอมตัวที่พิเศษ,ไว้โอกาสหน้าข้าจะสอนเจ้าก็แล้วกัน!"

ในเวลานี้หากว่าเขาออกจากเมืองไป,ย่อมไม่มีใครที่จะสามารถจดจำฉู่เทียนได้อย่างแน่นอน!

พร้อมกับให้ท่านเจ้าเมืองจัดหาเหตุผลเพื่อยืนยันตัวตนคนใหม่ให้กลับเขา.

เช่นนั้นแล้วคนผู้นี้ก็จะกลายเป็นคนอีกคนหนึ่งในทันที!

ฉู่เทียนที่เห็นทุกคนกำลังแสดงท่าทางประหลาดใจ,จึงกล่าวออกมาอย่างพึงพอใจ"พวกเจ้าอย่างลืมล่ะ,ข้ามีนามว่า ลูเร็น,เป็นผู้ฝึกตนเร่ร่อน,เพราะต้องการที่จะไปยังตลาดมืดด้วยกัน,ดังนั้นจึงได้เดินทางมาสอบถามเรื่องราวต่างๆกับพวกเจ้า!ข้าไม่รู้จักพวกเจ้าเลย,และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับหอการค้าปาฏิหาริย์อีกด้วย!"

เหนือ!

เหนือชั้นจริงๆ!

หากเป็นเช่นนี้ย่อมสามารถหลอกคนอื่นได้อย่างแน่นอน!

หากว่าฉู่เทียนยังอยู่ภายในเมืองเทียนหนานล่ะก็,แน่นอนว่าจะต้องพบปะกันกับเมิ่งหยิงหยิงและเมิ่งชิงอู๋,อาจจะมีคนมองออกก็ได้,ทว่าหากฉู่เทียนจากเมืองเทียนหนานไปล่ะก็,จะมีใครมองออกอย่างงั้นรึว่าเขามีความสัมพันธ์กับหอการค้าปาฏิหาริย์?

"ตลาดมืดนั้นอยู่ภายในหุบเขาหยินซิ."หนานกงอี้ค่อนข้างหวาดหวั่นเกี่ยวกับหุบเขาหยินซี,"หุบเขาหยินซีนั้นเป็นสถานที่อโคจร,เจ้ารู้เรื่องเกี่ยวกับมันเท่าไหร่?"

ตลาดมืดเป็นตลาดแบบใดกัน?

ตลาดพิเศษที่แตกต่างจากตลาดธรรมดา!

เหล่าพ่อค้าต่างถิ่นเองก็ต้องการที่จะเข้ามาทำการค้าในเมืองเช่นกัน,ทว่าด้วยขั้นตอนที่มากมายซับซ้อน,นอกจากนี้ยังต้องจ่ายภาษีทีสูงเป็นอย่างมาก!

ตลาดทั่วไปจึงมีการจำกัดปริมาณสินค้าอย่างเข้มงวด,หลีกเลี่ยงผลกระทบที่อาจจะเกิดกับตลาดทั่วไปของคนในท้องถิ่น,จำนวนกองคาราวานเองก็ถูกจำกัดจำนวน,หลีกเลี่ยงที่จะมีคนไม่ประสงค์ดีและสายลับแฝงตัวเข้ามา,หรือเหล่าคนที่ต้องการทำสิ่งผิดกฏหมาย,เข้าซุ่มโจมตีเหล่าพ่อค้าคนกลาง.

เพราะว่ามีข้อจำกัดมากมาย,ตลาดมืดจึงได้เกิดขึ้น,พร้อมกับอยู่ในเขตพื้นที่ห่างจากเมืองใหญ่,เหล่าพ่อค้าต่างถิ่นที่ไม่ต้องการที่จะเคลื่อนย้ายสินค้า,ต้องการจะมาก็มา,ต้องการจะไปก็ไป,ไม่มีกฎอะไรเลย,ไม่จำเป็นต้องจ่ายภาษีอีกด้วย.

สินค้าที่มีขายนั้น,ไม่ว่าจะเป็นของที่ขโมยมา,ปล้นมา,หรือสินค้าที่ไม่สามารถขายในเมืองได้,แน่นอนว่าสามารถนำมาขายในตลาดมืดได้.

ก่อนนี้เคยมีขนาดเล็กแต่ก็ค่อยเติบโตขึ้นมา.

รวมตัวขึ้นมาจนกลายเป็นตลาดขนาดใหญ่,ที่เรียกว่าตลาดมืด.

เพราะว่าราชอาณาจักรนั้นมีการเข้าปราบปรามบ่อยๆ,ตลาดมืดจึงไม่กล้าที่จะจัดตั้งอย่างโจ่งแจ้ง,ดังนั้นส่วนใหญ่แล้วตลาดมืดนั้นจะเป็นตลาดที่ไม่น่าเข้าไปนัก,นอกจากนี้ยังตั้งอยู่ในสถานที่ป่าเถื่อนด้วยนั่นเอง.

หุบเขาหยินซีเองก็เป็นหนึ่งในนั้น

หนานกงอี้อธิบายต่ออีก,"หุบเขาหยินซีนั้นเป็นสถานที่อโคจรที่มีชื่อที่สุดของรัฐกลาง,บอกได้ว่ามันเกิดขึ้นมา 5,000-6,000 ปีมาแล้ว,ครั้งนี้สำนักอสูรที่น่ากลัวเปิดทำการที่นั่น,ไม่รู้เหมือนกันว่าถูกทำลายย่อยยับไปได้อย่างไร,หุบเขาหยินซีนั้นเต็มไปด้วยกับดักมากมายปกคลุมไปทั่ว,เป็นสถานที่อันตรายเป็นอย่างมาก."

คาดไม่ถึงเลยว่าตลาดมืดจะถูกตั้งขึ้นบนซากปรังหักพังของสำนักโบราณ?

ฉู่เทียนมีความสนใจเป็นอย่างมาก!

หนานกงอี้ยังกล่าวต่ออีก,"ที่ต้องเรียกว่าหุบเขาหยินซีนั้นเป็นเพราะว่าศพทมิฬนั้นมีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก,บอกได้เลยว่าคนที่ตายในหุบเขาหยินซีนั้น,ร่างกายจะสามารถคงอยู่ได้หลายสิบปีไม่เน่าเปื่อย,เพราะว่าศพเหล่านั้นจะดูดซับพลังงานหยินเข้าไปมากมายจนกลายเป็นศพทมิฬนั่นเอง."

"ได้ยินเรื่องที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนั้น!"เมิ่งหยิงหยิงแสดงท่าทางหวาดกลัว"ศพทมิฬนี้ดุร้ายหรือไม่?"

"แม้ว่าครั้งหนึ่งจะเคยเป็นมนุษย์,หากเมื่อถูกเปลี่ยนกลายเป็นอสูรแล้ว,แน่นอนว่าย่อมไม่มีจิตใจของมนุษย์หลงเหลืออยู่,จะมีแต่ความบ้าคลั่งดุร้ายเท่านั้นล่ะ!"หนานกงหยุนยังคงกล่าวต่อว่า"ศพทมิฬนั้นไม่มีชีวิต,พวกมันจึงมีพลังที่ไม่สิ้นสุด,พร้อมทั้งเมื่อเปลี่ยนเป็นศพทมิฬแล้ว,ก็จะมีพลังที่น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก!"

หนานกงอี้ยังคงอธิบายต่อ"ศพทมิฬที่มีอายุสิบปีนั้นจะมีพลังฝึกตนปรุงร่างระดับหนึ่ง,อยู่ยงคงกระพัน,มีพลังที่มากมายไม่มีสิ้นสุด,ซ้ำตามร่างของมันก็ยังมีพิษอีกด้วย,ความสามารถในการต่อสู้นั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้ฝึกตนระดับสองหรือสามดินแดนปรุงร่างเช่นมนุษย์เลย,หลังจากผ่านสิบปีไปแล้วมันก็จะกลายพันธ์,เมื่อมีอายุยี่สิบปีศพทมิฬก็จะมีพลังดินแดนปรุงร่างระดับสอง,ศพทมิฬ30ปีเองก็จะมีพลังดินแดนปรุงร่างระดับ 3 ด้วยเช่นกัน!"

"หุบเขาหยินซีนั้นเป็นซากปรักหักพังที่ถูกทำลายมาหลายพันปีแล้ว,ดังนั้นศพย่อมมีศพที่มีอายุหลายร้อยปีเป็นแน่,หรือแม้แต่ศพอสูรที่มีอายุหลายพันปีอยู่ด้วยเช่นกัน!"

เมิ่งชิงอู๋ขมวดคิ้วไปมาจดจ่อรับฟังอย่างตั้งใจ.

ทุกคนต่างก็รู้ว่าตลาดมืดนั้นเป็นสถานที่ลี้ลับ,แต่คงไม่รู้จริงๆว่าตลาดมืดนั้นจะอันตรายขนาดนั้น.

เป็นไปไม่ได้เลยที่ฉู่เทียนจะนำใครไปด้วย,เขาคงจะต้องไปสถานที่อันตายนั่นคนเดียว,ไปยังดินแดนของภูติอสูรไปยังดินแดนที่ศพทมิฬอาละวาด,จะบอกคนอื่นอย่างไรดีเพื่อให้พวกเขาสบายใจ?

ศพทมิฬรึ?

ค่อนข้างน่าสนใจไม่น้อย!

ฉู่เทียนนั้นไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย,"เรื่องดังกล่าวที่เล่ามานั้น,ข้ารู้ดีทุกคนโปรดวางใจ,ข้ามีวิธีที่จะจัดการพวกมัน!"

ที่จริงแล้วการที่จะไปยังตลาดมืดนั้นก็เหมือนกับไปแสวงโชคนั่นล่ะ.

นี่ไม่ใช่แค่เพียงสถานที่ตั้งตลาดมืดเท่านั้น,พร้อมกันนี้มันยังเป็นสำนักโบราณที่ถูกทำลายไปอย่างมีเงื่อนงำ.

สถานที่แห่งนี้อาจจะมีโชคใหญ่อยู่ก็เป็นได้,ฉู่เทียนไม่อาจที่จะมองข้าม,หรือจะยอมปล่อยผ่านไปได้รึ?

หนานกงอี้เห็นท่าทางแล้วคงไม่มีทางที่จะโน้มน้าวฉู่เทียนเอาไว้ได้,ทว่าเขาก็อดไม่ได้เลยที่จะปล่อยเขาไป,ทว่าด้วยความสามารถทุกอย่างที่ฉู่เทียนมี,แม้ว่าด้วยนิสัยของเขาจะบ้าคลั่ง,ทว่าเขานั้นหาได้ใช่คนโง่,การกระทำของเขาย่อมผ่านการใตร่ตรองแล้วนั่นเอง.

ที่พักของตลาดมืดนั้นอยู่ที่ชายขอบของหุบเขาหยินซี,สถานที่ดังกล่าวนั้นมีศพทมิฬที่ไม่แข็งแกร่งเทาใดนัก.

ฉู่เทียนใช้เวลาสองวันเตรียมตัวอยู่ภายในเมืองเทียนหนาน,เขาได้เตรียมยันต์เวทย์จำนวนมากเอาไว้,ขวดยาน้ำและยาเม็ดต่างๆ,ที่จริงตอนนี้เขาดูเหมือนผู้ฝึกตนเร่ร่อนเป็นอย่างมาก.

เงิน?

เขาได้นำเงินไปด้วย 500,000 เหรียญทอง!

เขาได้เปลี่ยนพวกมันเป็นการ์ดเก็บเงินระดับทอง,แต่ละใบนั้นมีความจุ 10,000 เหรียญทอง!

เงินเหล่านี้ไม่จำเป็นที่ต้องนำไปเป็นจำนวนมาก,เพราะว่าฉู่เทียนนั้นได้ยินเรื่องราวจากหนานกงอี้แล้วว่าเหล่าพ่อค้าต่างถิ่นเหล่านี้พวกเขาไม่ค่อยจะยอมรับเหรียญทองจากราชอาณาจักร,ที่สร้างขึ้นมา,ดังนั้นเขาจึงได้นำเงินไปด้วยเพียงเล็กน้อย.

การเตรียมตัวได้กระทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว.

ฉู่เทียนได้ออกมาจากเมืองเทียนหนานแล้ว.

พร้อมกับมุ่งไปทางเหนือ.

ฉู่เทียนต้องเดินทางทั้งกลางวันและกลางคืนผ่านมาหลายวันแล้ว.

ในที่สุดเขาก็มาถึงเมืองที่มีชื่อว่า,เมืองศิลาดำ"เป็นเมืองขนาดเล็ก.

เมืองศิลาดำนั้นเป็นเมืองขนาดเล็กที่อยู่ใกล้กับหุบเขาหยินซี,เมืองแห่งนี้มีประชากรน้อยกว่า 100,000  กว่า ครึ่งหนึ่งของพวกเขาเป็นคนพื้นเมือง,หากไม่ใช่คนของตระกูลใหญ่ที่อพยพมาจากหุบเขาหยินซีแล้วล่ะก็,พวกเขาก็จะเป็นพ่อค้าและผู้ฝึกตนแร่รอนที่มาแสวงหาโชคนั่นเอง.

ฉู่เทียนหลังจากที่ปลอมตัวนั้น,เมื่อเขาเดินเข้าไปในฝูงชนดูกลมกลืนเป็นอย่างมาก,พร้อมกับค่อยๆสอบถามเกี่ยวกับเรื่องราวของหุบเขาหยินซี.

"ขายยาทิพย์,สมุนไพรที่เพิ่งขุดมา!"

"ขายแก่นอสูรทั่วไป,ขายแก่นอสูรที่เปี่ยมคุณภาพ!"

"ของเถื่อนที่เพิ่งได้มา,เข้ามาดูกันก่อน!"

„”

เมืองศิลาดำเองไม่ใช่ตลาดมืด,เป็นเพียงแค่เมืองขนาดเล็กทว่ากลับมีพ่อค้าอยู่จำนวนมาก.

เป็นเพียงแค่เมืองเล็กที่ห่างไกล,มีประชากรต่างถิ่นเป็นจำนวนมาก,ดังนั้นการจัดการสถานที่แห่งนี้จึงไม่เข้มงวดเท่าใดนัก,มีสินค้าที่ถูกปล้นมามากมายมาขาย,หากว่าใครมีความอดทนเพียงพอ,บางทีบางคนอาจจะได้สมบัติล้ำค่าก็เป็นได้.

"ข่าวด่วน!"

"ข่าวล่าสุด!"

"กองคาราวานนิกายจันทราทมิฬของอาณาจักรต้าโจว,พวกเขากำลังจะไปยังตลาดมืด,พวกเขามีสมุนไพรมากมาย,อาวุธและวิชาบำเพ็ญพลังที่กำลังจะนำไปขายที่ตลาดมืด!"

"พวกเขาไม่รับเหรียญทองจากราชอาณาจักร,ตราบเท่ามีเพียงแก่นหยิน,สามารถนำไปแลกเปลี่ยนเท่าที่พวกเจ้าต้องการ!"

ข่าวดังกล่าวนี้.

ทำให้ทุกคนรู้สึกตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก!

ประเทศที่มีนามว่าอาณาจักรหนานเซี่ยนั้น,เป็นเพียงแค่อาณาจักรเล็กๆ,ส่วนอาณาจักรต้าโจวนั้นเป็นอาณาจักรที่มีขนาดใหญ่,มีประชากรและอิทธิพลมากยิ่งกว่า,พวกเขามีขนาดและอิทธิพลมากกว่าอาณาจักรหนานเซียจนเทียบไม่ติดทีเดียว!

นิกายของอาณาจักรต้าโจวได้เดินทางมายังอาณาจักรหนานเซี่ยเช่นนี้,ก็เพื่อแลกเปลี่ยนซื้อขายซึ่งนับว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่อาณาจักรหนานเซียนั้นจะมีสินค้าที่มีคุณภาพเป็นที่ต้องการของทุกคน!

ฉู่เทียนรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.

เขาที่ต้องการเดินทางไปยังตลาดมืดให้เร็วที่สุด.

อย่างไรก็ตามการเดินทางไปยังสถานที่ดังกล่าวนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย!

ภูมิประเทศของหุบเขาหยินซีนั้นค่อนข้างลำบากซ้ำยังมีกับดักที่น่าพรันพรึงมากมาย,คงจะรับประกันไม่ได้ที่จะสามารถเข้าไปได้ภายใน 8-10 วันและอาจจะพบเข้ากับอันตรายเมื่อไหร่ก็ได้,ดังนั้นจึงจำเป็นต้องมีคนนำทาง,เพื่อเป็นเพื่อนร่วมทางในการผ่านภูมิประเทศดังกล่าวเข้าไป.

ทว่าเขาควรที่จะหาคนนำทางสักคน?

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????

สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP  Click

-เว็ปฟรี 2 วันนอัพหนึ่งตอน

-กรุ๊ป vip วันล่ะ 2 ตอน