Miracle Throne Chapter 51 Curing the Chronic Injury
นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 51 รักษาอาการบาดเจ็บเรื้อรัง
บทที่ 51 รักษาอาการบาดเจ็บเรื้อรัง
ฉู่เทียนกล่าวออกมาอย่างไร้เดียงสา"ถอดเสื้อผ้าออกได้แล้ว!"
เมิ่งหยิงหยิง,จ้องมองไปยังพี่สาวของนาง"ท่านพี่โปรดวางใจข้าจะจับตามองเขาเอง!"
เมิ่งชิงอู๋เม้มริมฝีปากแน่น,ความงามสง่าของนางราวกับจะสามารถทำลายได้ทั้งอาณาจักร,ดวงตาคู่งามที่เป็นประกาย,ดูลึกล้ำราวกับน้ำพุที่งดงาม,สามารถที่จะทำให้ทุกคนอ่อนระทวยไปพร้อมๆกัน.
อ๋า!!
ข้าจะ.. ถอด!
ฉู่เทียนมีเจตนาดีเพื่อช่วยเหลืออาการบาดเจ็บของนางเท่านั้น,ดวงตากลมโตสมบูรณ์แบบของนาง,ใบหน้าที่งามบริสุทธ์แม้ยามไม่ได้ตกแต่ง,ก็ดูประณีตน่าเมียงมองเป็นอย่างมาก.
เมิ่งชิงอู่ที่ร่างกายสั่นสะท้านค่อยๆถอดเสื้อผ้าออก,ผิวที่ขาวนวลดูนุ่มนิ่มอ่อนโยนน่าทะนุถนอม.
ขาคู่เรียวยาวที่สะอาดหมดจนราวกับหยกบริสุทธ์,บั้นท้ายที่อวบอิ่มดูโดนเด่นสมบูรณ์,เอวคอดกิ่วสมส่วน,แทบจะไม่สามารถหักหัวใจชายให้หลงไหลได้หากได้พบเจอ,เป็นหญิงสาวที่ทำให้รู้สึกว่าทุกคนด้อยกว่า
เป็นเหมือนกับธิดาเทพก็ไม่ปาน,สองคู่ชูชันตั้งตระหง่านราวกับจะชี้เด่ขึ้นไปบนฟ้า.
ผมดำสลวยมันขลับถูกแกะปม
ทิ้งตรงลงด้านล่างราวกับสายน้ำตกที่หลั่งไหลหลากลงมาจากที่สูง.
ราวกับเทพธิดาจากสวรรค์ชั้นเก้า,ความสวยของนางคงจะหาใครเทียบได้.
เมิ่งหยิงหยิงเองก็ยังจ้องมองตาไม่ขยับ.
ขาวยิ่งนัก!ทรงเสน่ห์อะไรเช่นนี้!
รูปร่างของพี่สาวนางช่างทำให้ทุกคนอิจฉาเหลือเกิน!
เมิ่งชิงอู๋ที่เปลี่ยนเป็นเปลือยเปล่า,ร่างกายของนางดูไม่ค่อยสุขสบายนัก,ผิวกายที่ราวกับหยกสลัก,ดวงตาที่กระจ่างใสราวกับแม่น้ำ,เปรียบกับเมื่อครั้งที่ทำตัวเคร่งขรึมแล้ว,ตอนนี้ดูอ่อนหวานและมีเสน่ห์มากมายยิ่งนัก,เหมือนกับดอกโบตั๋นที่ถูกแต่งเติมด้วยสีสันสวยงามเป็นความสวยที่เกินเยียวยา,ทว่าตอนนี้ที่ไม่ได้แต่เติมสีสันบนความงามนั่น,จะดูสวยเกินกว่าจนเทียบกันไม่ได้.
เมิ่งหยิงหยิงตะโกนออกไปเสียงดัง"เฮ้!ท่านพี่ถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้วนะ!ทำไมเจ้ายังไม่เริ่มซักทีล่ะ?"
เมิ่งชิงอู๋ที่ได้ยินคำพูดของนางสาว,แก้มทั้งสองข้างถึงกับแดงซ่าน,ราวกับดอกพีชที่กำลังบาน,แอบที่จะสำลักคำพูดอยู่เงียบๆ.
คาดไม่ถึงเลยว่าฉู่เทียนกลับตอบออกมาว่า"ข้ารู้แล้ว."
เมิ่งชิงอู๋ถึงกับตื่นตระหนก,มือทั้งสองข้างช้อนเข้ามาปิดบังหน้าอกของตัวเองทันที"เจ้ารู้ได้อย่างไร?เจ้ามองเห็นรึ!"
ฉู่เทียนที่กดข่มความรู้สึกมีความสุขเอาไว้"ฉลาดน้อยอีกล่ะ,ตาข้าถึงจะมองไม่เห็น,แต่หูก็ใช่ว่าจะไม่ได้ยิน,ข้าไม่ได้มอง,แต่ไม่ใช่ว่าข้าจะไม่สามารถฟังได้ไม่ใช่รึ?"
เป็นเช่นนี้นั่นเอง.
ฉู่เทียนยืนขึ้นช้าๆ,"เตรียมตัวได้,ข้าจะเริ่มแล้ว!"
เมิ่งชิงอู๋ที่กุมหน้าอกของนางแน่น,หากแต่น่าสงสารนัก,ดูเหมือนว่ามันจะใหญ่โตเกินที่จะปิดมิดไม่เพียงแค่นั้นเพียงแขนอันเรียวเล็กของนางจะไปสามารถปิดร่างกายทั้งหมดของนางได้อย่างไรเล่า,ใบหน้าที่แดงซ่านลามผ่านไปถึงลำคอ,ร่างกายของนางสั่นสะท้าน,ด้วยความเขินอาย,หัวใจเต้นโครมคาม
ราวกับกำลังจะโบยบินพุ่งเข้าไปหลบในหลุมหลบภัยเสียให้ได้.
ตั้งแต่เด็กจนโต,เป็นไปได้อย่างไรที่นางจะเคยเผย
ร่างอันเปลือยเปล่าต่อหน้าชายหนุ่มเช่นนี้?
แล้วอาการป่วยตั้งแต่เกิดของนาง,จะสามารถรักษาได้จริงๆรึ?
หัวใจที่เต้นระส่ำ,ราวกับว่ากำลังตีกลองอยู่.
ฉู่เทียนสูดหายใจเข้าอย่างลึกล้ำ!
เปิดการใช้งานเนตรจิต!
แทบจะทันที,จุดปราณทั่วร่างของเมิ่งชิงอู๋,ผ่านการมองเห็นอย่างแจ่มแจ้งจากฉู่เทียน.
ฉู่เทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย"ท่านหญิง,แขนทั้งสองข้างของท่านไม่ยื่นออกมา,แล้วข้าจะฝังเข็มได้อย่างไร,รีบขยับออกมาเร็วเข้า!"
"หืม...."เมิ่งชิงอู่ที่ได้ยืนแขนออกมาได้ครึ่งเดียว,ทันใดนั้นทั่วทั้งใบหน้าของนางถึงกับตื่นตระหนก,ดวงตาทั้งสองถึงกลับคลอเบ้าด้วยน้ำตา,แทบจะร้องไห้โฮออกมา"เจ้า,เจ้า...เจ้าบอกว่ามองไม่เห็นไง!"
เมิ่งหยิงหยิงกระโดดเข้าไปหาอย่างบ้าคลั่ง,โกรธเกรี้ยวราวกับเด็กๆ,"เจ้าคนสารเลว,กล้าที่จะข่มเหงพี่สาวของข้าได้อย่างไร!ข้าจะจัดการเจ้า!"
"ช้าก่อน!,อย่าเพิ่งโกรธ,ไม่ควรขุ่นเคืองข้า!" ฉู่เทียนไม่ได้ระวังให้ดีกลับไปจุดชนวนปืนใหญ่เข้าแล้ว,เขาเร่งรีบกล่าวแก้ตัวออกมาว่า"ข้าใช้เนตรจิต,แน่นอนว่าข้าไม่สามารถมองเห็นร่างของท่าน,อย่าเพิ่งสงสัยข้าใช้ทักษะเนตรจิต,เนตรจิตพวกท่านเข้าใจใหม?"
ทั้งสองสาวจ้องมองหน้ากันและกันอย่างงงงวย.
ฉู่เทียนเร่งรีบกล่าวเพิ่ม"ข้าจะอธิบายให้ฟัง,ท่านที่อยู่ต่อหน้าข้านั้น,เป็นเพียงแค่เลือด,เนื้อ,กระดูกและกลุ่มก้อนพลังวิญญาณของดวงจิต,ด้วยทักษะเนตรจิตของข้านั้นไม่สามารถใช้ได้นานนัก,หากว่าเจ้าไม่ให้ความร่วมมือ,วันนี้คงไม่สามารถรักษาได้แน่."
เมิ่งชิงอู๋กัดริมฝีปากแน่น,ค่อยๆยื่นมือทั้งสองข้างของนางออก.
"ถูกแล้ว!"
"ทำตามคำแนะนำของข้า,ยืนตัวตรง!"
"ขาทั้งสองข้างชิดกันหน่อย,หน้าอกยกสูงไว้."
"ใช่แล้ว,นั่น,ก้นของเจ้ายกขึ้นหน่อย!"
เมิ่งชิงอู่ที่รู้สึกหมั่นใส้จึงเริ่มไม่พอใจแล้ว
"เจ้า..พอรึยัง!"
"ใช่แล้ว,อย่างงั้นล่ะ,อยู่ในท่านี้นะ,อย่าขยับล่ะ!"
"หยิงหยิงหยิบเข็มมาให้ข้า!"
เมิ่งหยิงหยิงไม่กล้าที่จะละเลยเขาเลย,หยุดขวางทาง,พร้อมกับเปิดกล่องและยื่นเข็มให้กับเขา,ใบหน้าเล็กๆของนางนั้นดูกระวนกระวายและอึดอัด,เพราะว่าอยู่ในช่วงเวลาสำคัญ.
ทักษะการฝังเข็มด้วยการซัดไปยังจุดปราณเป็นทักษะในตำนาน,เป็นการกระทำที่ยากลำบากเป็นอย่างมาก,ภายในการปิดตาอยู่เช่นนี้,เขาจะสามารถทำให้สำเร็จจริงๆรึ?
มันไม่ใช่เรื่องตลกขบขัน!
หนึ่งจุด,สองจุด,...ทุกจุดที่เป็นปัญหา.
การฝังเข็มที่สมบูรณ์นั่น,สามารถควบคุมพลังในการซัดเข็มออกไปยังจุดต่างๆได้อย่างงั้นรึ?
นำเข็มเหล่านั้นออกมา!
ทะลวงจุดปราณ!
เมิ่งหยิงหยิงที่จ้องมองอยู่นั้นไม่สามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจน,ฉู่เทียนได้กระทำอะไรไป.
ประกายแสงสีเงินที่ทะลวงผ่านไปพร้อมๆกัน,เข็มที่มีขนาดยาวได้พุ่งทะลวงอย่างนุ่มนวลไปยังหน้าอกของนาง,ทิ่มทะลวงห่างออกมาไม่กี่เซนติเมตร,เข็มเงินที่มีพลังวิญญาณคลุมอยู่เปล่งประกายแสง,ทว่าก็สั่นสะท้านไม่หยุดหย่อน.
เมิ่งชิงอู๋ที่บ่นอุบอิบอยู่นิดหน่อย.
ความรู้สึกที่เริ่มชา,คันเล็กน้อยแต่ไม่รู้สึกเจ็บ,บางทีอาจจะรู้สึกตื่นเต้นมากกว่า.
ฉู่เทียนที่ตระหนักได้ว่าร่างกายของเขานั้นอ่อนแอจนเกินไปไม่สามารถใช้เนตรจิตได้นานนัก,เขาจะต้องเพิ่มความเร็วขึ้นอีก.
เขายังคงซัดเข็มออกไปอย่างต่อเนื่อง.
สร้างความรู้สึกกังวลให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก,บางแห่งได้ทะลวงไปยังต้นขาของนางใกล้กับจุดที่มีความละเอียดอ่อนยิ่งนัก.
"อืม!"
เมิ่งชิงอู่ไม่สามารถทนทานได้จึงได้ครางเบาๆออกมา,ร่างกายของนางนั้นไม่เคยถูกกระทำเช่นนี้มาตั้งแต่เกิด,ครั้งแล้วครั้งเล่าจนทำให้นาขุ่นเคืองเช่นกัน,การกระทำกับร่างกายของนางเช่นนี้บางครั้งก็ทำให้นางรู้สึกอะไรบางอย่างขึ้นมาถึงกับเร่งรีบหนีบขาเข้ามาหากัน,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นแดงซ่าน.
เมิ่งหยิงหยิงกำหมัดของนางแน่น,กล่าวออกมาอย่างขุ่นเคืองฉู่เทียน"เฮ้!เจ้าดูพี่สาวของข้าด้วย,นางหายใจติดขัดแล้ว,ร่างของนางก็เปลี่ยนเป็นแดงไปหมดแล้ว,ขาทั้งสองข้างของนางกำลังสั่นอยู่นะ,นางจะไม่เป็นไรใช่ไหม?!"
สาวซื่อบริสุทธ์คนนี้!
รู้จักคำว่าความรู้สึกเขินอายรึเปล่า!
เมิ่งชิงอู๋เร่งรีบกล่าวออกมา"ข้า...ข้าสบายดี!"
ฉู่เทียนกล่าวออกมาทันที,"หันหลัง!"
เมิ่งชิงอู๋เร่งรีบหันกลับหลังทันที,เข็มซัดอีกกว่าสิบเล่ม,ทั้งแขน,ไหล่และแผ่นหลัง,บั้นทายและต้นขา,ทุกจุดที่เข็มเงินได้ปักลงไปนั้นมีพลังวิญญาณที่แฝงอยู่เกิดประกายแสงวับวาว.
น่ากลัวยิ่งนัก!
เข็มเงินมากมายนับไม่ถ้วนปักอยู่บนร่างกายของนาง.
เมิ่งหยิงหยิงถึงกับกอดแขนทั้งสองข้างแน่น,ตัวสั่นเทิ้ม!
"เสร็จรึยัง!"
ฉู่เทียนที่เริ่มหมดแรง,ไม่สามารถที่จะใช้ทักษะเนตรจิตได้นานกว่านี้แล้ว,ใบหน้าของเขาขาวซีด,ถึงขีดจำกันแล้ว.
"อย่าเพิ่งขยับไปใหน!"
"หลังจากนี้หนึ่งนาที,รอให้พลังวิญญาณที่อยู่ในเข็มแผ่กระจายไปยังจุดปราณต่างๆแล้ว,เช่นนั้นค่อยถอนเข็มเงินออกมา,จากนั้นก็ลงไปนั่งแช่ในน้ำสมุนไพร,เพื่อเริ่มฟื้นฟูในขั้นต่อไป."
.....
หนึ่งนาทีได้ผ่านไปแล้ว,เข็มเงินไม่ส่งแสงวับวาวต่อไปแล้ว.
บอกได้ว่าพลังวิญญาณได้แผ่เข้าไปในเส้นปราณเป็นที่เรียบร้อยแล้ว.
เมิ่งหยิงหยิงเริ่งรีบช่วยพี่สาวของนางถอนเข็มเงินออกจากร่าง,เมิ่งชิงอู่ที่นั่งอยู่ภายในอ่างคลิสตัล,แช่อยู่ในน้ำสีน้ำเงินพลางน้ำตาไหลออกมาอาบไปทั่วร่างของนาง,ความรู้สึกเย็นเปื้อนไปด้วยความยินดีไหลผ่านเข้าไปในหัวใจของนาง,ก่อนที่จะคลุมไปทั่วร่างของนางอย่างช้าๆ.
ฉู่เทียนที่ค่อยๆก้าวเดินอย่างช้าๆ.
เมิ่งชิงอู่ใช้มือทั้งสองข้างปิดหน้าอกของนางไว้,ดวงตาคู่งามของนางจ้องมอง,ราวกับว่านางกำลังตกอยู่ในห้วงภวังค์"เจ้าจะทำอะไรนะ?"
"อย่าขยับ!"
"อ๋า!!"
แขนคู่หนึ่งที่ดูอบอุ่นและทรงพลัง,ได้วางไปที่ไหลของนางก่อนที่จะกดนางให้นางจมลงไปในอ่างคลิสตัล.
ใบหน้าของเมิ่งชิงอู่เริ่มแดงไปหมดจนเริ่มหลั่งเหงื่อออกมา,นางที่อยู่ใกล้ฉู่เทียน,สามารถมองเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของฉู่เทียนได้ดี,ใบหน้าที่ดูมั่นคงจริงจัง,กลิ่นอายของบรุษที่ราวกับจะทำให้นางรู้สึกฟุ้งซ่าน.
ผิวของท่านหญิงช่างเนียนนุ่มยิ่งนัก!
ราวกับว่ากำลังสัมผัสกับผ้าใหมอยู่ก็ไม่ปาน!
ฉู่เทียนที่ดึงแขนทั้งสองข้างออกมาก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า"ข้าจะเริ่มวางวงเวทย์และเจ้าจะต้องฝึกฝนบำเพ็ญพลังฝึกตนพร้อมกับร่ายอาคมที่ข้าสอนเจ้าไป,อย่าวอกแวกเสียสมาธิโดยเด็ดขาด,ตอนนี้เพิ่งฝังเข็มบนร่างของเจ้าเสร็จ,ข้าจะทำการชำระล้างเส้นปราณของเจ้าและช่วยชี้นำพลังอำนาจแห่งดวงดาราเพื่อรักษาร่างของเจ้าที่เสียหายไป."
เมิ่งชิงอู่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่นุ่มนวลอ่อนระทวย"ข้ารู้แล้ว!"
ฉู่เทียนวางมือลงไปบนอ่างคลิสตัล,วงเวทย์อักขระเริ่มส่องแสงขึ้นมาทันที,น้ำยาสมุนไพรที่อยู่ในอ่างเองก็เริ่มเดือดผุดๆ,พร้อมกับปลดปล่อยแสงสว่างจ้าออกมาด้วย,ทำให้ร่างกายของเมิ่งชิงอู๋ฟื้นฟูสะสมพลังงาน.
เมิ่งหยิงหยิงจ้องมองตาเขม็ง.
เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดลี้ลับมาก.
การฝึกพลังเช่นนี้เป็นวิธีการที่ไม่เคยเห็นเลย!
คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถสร้างวงเวทย์ลงบนอ่างอาบน้ำคลิสตัลเพื่อแช่ขณะบำเพ็ญพลังได้!
ฉู่เทียนที่เผยท่าทางเหนื่อยล้า"หยิงหยิง,พวกเราออกไปเถอะ,ให้ท่านหญิงได้บำเพ็ญพลังฝึกตนแค่เพียงลำพัง,ไม่ควรรบกวนนาง."
พวกเขาออกไปจากห้อง.
เมิ่งชิงอู๋รู้สึกผ่อนคลาย,หัวใจของนางที่เต้นไปมาโครมครามไม่หยุดนั้น,ผ่านไปนานเหมือนกันถึงได้สงบลง.
คนไม่เอาใหน!
รู้นะว่าต้องการเอาเปรียบข้า!
เมิ่งชิงอู๋เผยท่าทางที่ขมขื่น,ดูเหมือนว่านางเองจะขวยเขินเอียงอายเหมือนกับเด็กสาวทั่วไป,ทั้งทีโดยปรกติท่าทางที่นางแสดงออกมานั้นจะเห็นได้ชัดว่าตรงกันข้ามกันอย่างชัดเจน.
เมิ่งหยิงหยิงที่เดินนำฉู่เทียนออกมาลานด้านนอก,นางช่วยฉู่เทียนถอดชุดสีดำออกมา,พร้อมกับผ้าปิดตาสีดำ,เขาจ้องมองไปยังฉุ่เทียนอยู่ชั่วขณะพร้อมกับกล่าวออกมาว่า"เฮ้,เจ้าคงกำลังคิดว่าตัวเองโชคดีอยู่ใช่ใหม?"
"ไม่ได้คิด,เจ้ากล่าวเช่นนั้น...โอ้ย!"ฉู่เทียนกระพริบตาไปมา,กล่าวออกมาอย่างหน้าด้าน"ข้ากำลังจะเป็นล้มแล้ว,พยุงข้าไว้เร็วเข้า!"
"ทำบ้าอะไรนะ!"เมิ่งหยิงหยิงหลบฉู่เทียนที่โผเข้ามา,พร้อมกับย่ำไปที่เท้าของเขา,ไม่สนใจเขาพร้อมกับด่าว่าเขาออกมา"ดูใบหน้าของเจ้าสิแดงไปหมดแล้ว,ดูเหมือนว่าจะเลือดลมพลุ้งพล่าน,อยู่ล่ะสิ!คงจะมีความสุขมากสินะ,ชายคนอื่นไม่มีใครแม้แต่ได้สัมผัสมือของท่านพี่,แต่พี่สาวของข้าถึงกับถอดเสื้อผ้าต่อหน้าเจ้าเช่นนี้นะ!"
"เป็นเช่นนั้นได้ไงล่ะ?ข้าไม่ใช่คนประเภทนั้นซะหน่อย"ฉู่เทียนจ้องมองนางอย่างสงสัย,"ไม่ใช่ว่าเจ้าหึงข้าเหรอ?"
"หึงเหรอ?เป็นไปไม่ได้!!!"เมิ่งหยิงหยิงถึงกับใบหน้าแดงกล่ำ,กล่าวแก้ตัวเสียงสูง"อย่าพูดอะไรไร้สาระ,มีสิ่งใหนที่ข้าต้องหึงกันล่ะ?ข้า...ข้าไม่ได้ชอบเจ้าซะหน่อย,ข้าจะหึงเจ้าได้ไงล่ะ?นอกจากนี้,พี่ของข้าเองก็ไม่มีทางชอบคนอย่างเจ้าด้วยเหมือนกัน!"
"เจ้ายืนยันได้นะว่าท่านหญิงไม่ได้ชอบข้า?"
เมิ่งหยิงหยิงกล่าวออกมาอย่างมั่นใจ,"ข้ารู้ว่าพี่ของข้านั้น,นางชื่นชอบเพียงผู้กล้าอัจฉริยะที่แข็งแกร่ง!"
ฉู่เทียนกล่าวออกมาอย่างไม่อายใคร"เฮ้
นั่นไม่ใช่ว่าเป็นตัวตนของข้าเลยไม่ใช่เหรอ?"
"เพ่ย!"เมิ่งหยิงหยิงมองค้อนกล่าวออกมาอย่างเหยียดหยัน"เจ้าคนเหลวไหลน่าไม่อาย,ปิศาจเช่นเจ้านี่นะ!"
หลังจากที่นางกล่าวจบแล้ว.
ภายในดวงตาของสาวน้อยเองก็มีประกายแสงแห่งความเป็นกังวล.
สิ่งที่นางกำลังคิดบางทีนางอาจจะรู้ถึงมันดี.
"ที่เจ้ากล่าวมันไม่ถูกต้อง! ข้าต้องฟ้องเจ้าข้อหาหมิ่นประมาทซะแล้ว!"
ฉู่เทียนโอดครวญ.
เขาไม่ได้ห่วงหน้าตาอะไรอยู่,เขารับรู้ดี.
หากแต่ตั้งแต่เดินทางมาในยุคนี้ก็ไม่เคยเที่ยวหอนางโลมเลยไม่ใช่เหรอ?
ตั้งแต่ที่เขาย้อนเวลามาในยุคนี้ก็ได้ไล่ตามท่านหญิงรอง,จนไม่เคยข้องแวะกับสาวคนอื่นเลย!
แม้ว่าจะทำได้แค่ชื่นชมคุณค่านิสัยใจคอของเหล่าท่านหญิงที่มีรูปร่างสวยงามเท่านั้น.
หากแต่ก็ไม่เคยคิดที่จะกระทำอะไรที่เกินกว่าตัวตนของเขาที่เคยเป็นเลย!
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง,เมิ่งชิงอู๋ก็ได้สวมชุดคลุมสีขาวเข้าชุดสมส่วน,เดินออกมาจากในห้อง.
เมิ่งชิงอู๋ที่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง,ผมยาวประบ่าทิ้งลงด้านหลัง,ผิวกายที่ดูเปล่งประกายราวกับหยกสลัก,ขาวนวลละมุนเหมือนหิมะ,ความงามที่เหนือล้ำยิ่งกว่าเมื่อก่อน,ร่างกายของนางมีพลังวิญญาณ
ประกายแสงแห่งดวงดารา,เห็นแล้วเปรียบกับว่าได้เห็นนางฟ้านางสวรรค์ก็ไม่ปาน.
เมิ่งหยิงหยิงที่โต้เถียงกับฉู่เทียนไปมาก่อนที่จะหยุดในทันที,"ท่านพี่,ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?"
"หยิงหยิง,ข้าสบายดี,ตอนนี้สบายตัวจริงๆ!"เมิ่งชิงอู๋ที่เข้าไปกอดน้องสาวของนางอย่างตื่นเต้น."ข้าสามารถฝึกฝนพลังฝึกตนที่แข็งแกร่งได้แล้ว,นับจากนี้ข้าสามารถต่อสู้กับคนอื่นได้เป็นปรกติ!ไม่รู้สึกหน้ามืดหรือมีปัญหาอะไรแล้ว!"
ฉู่เทียนที่เดินตรงมา,หัวเราะเสียงดัง"ยินดีกับท่านหญิงที่หายป่วยแล้ว,และยังสามารถได้ทักษะความสามารถที่ยอดเยี่ยมกับมาแล้ว!"
เมิ่งชิงอู๋ที่จ้องมองไปที่เขา,แก้มทั้งสองข้างถึงกับร้อนผ่าวขึ้นมาทันที,ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขา,ทว่าก็กล่าวขอบคุณเขาด้วยเสียงเบาๆ,"โชคดีที่ได้เจ้าช่วยไว้,ไม่เช่นนั้นแล้วลำพังแค่ฝึกฝน,อาการป่วยของข้าก็กำเริบได้ตลอดเวลา,ในที่สุดข้าก็เข้าใจแล้ว่า,หญ้าสะเก็ดดาวนั้นมีคุณค่ามากมายเท่าใด!"
การที่คนๆหนึ่งจะบำเพ็ญพลังฝึกตนนั้นจำต้องใช้หญ้าสะเก็ดดาวเป็นพันต้น,เพียงคนเดียวก็ต้องใช้จ่ายไปว่า
100,000 เหรียญทองในทุกๆเดือนแล้ว!
นี่ก็แค่คนเดียว,หากเป็นสองหรือสามคน,หากใช้วิชาการบำเพ็ญพลัง"กายานิรันดรโอบแสงดารา"พร้อมกันล่ะก็,นั่นจะต้องใช้ทั้งทรัพยากรและเงินมากมายมหาศาล,ราวกับโยนทิ้งไปในหลุมลึกที่ไม่รู้จักเต็มแน่นอน!
เมื่อฝึกฝนไปถึงระดับกายแก้ว,กายเพชรและกายแสงศักดิ์สิทธิ์,การใช้ทรัพยากรก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าและยิ่งเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าอย่างแน่นอน!
เมิ่งชิงอู่เริ่มคิดว่าหอการค้าเริ่มสร้างรายได้แล้ว,ถึงแม้ว่าตอนนี้ยังไม่เพียงพอ,เป็นเพียงก้าวแรกของเส้นทางเดินเท่านั้น.
ก่อนหน้านี้เมิ่งชิงอู๋ไม่เคยรู้สึกเลยว่าเงินนั้นยังสามารถใช้ทำอะไรได้.
นางคิดเพียงแค่ว่าจะต้องทำหน้าที่บริหารงานหอการค้าให้ดีที่สุดเท่านั้น.
จะสร้างมูลค่าไปทำไม.
ตอนนี้ความคิดของนางได้เปลี่ยนไปแล้ว!
เงินเท่ากับทรัพยากร,ทรัพยากรคือความแข็งแกร่ง!
คนๆหนึ่งถึงจะมีพรสวรรค์ที่สุดยอดเพียงใด,หากไร้ซึ่งทรัพยากรในการฝึกฝน,การจะประสบความสำเร็จคงมีได้อย่างจำกัด,หรือหากว่ามีพรสวรรค์ทั่วไป,หากได้รับสมบัติสวรรค์มาครอง,ก็ย่อมกลายเป็นผู้ฝึกตนระดับแนวหน้าได้.
เมิ่งชิงอู๋รู้สึกว่าความเข็งแกร่งนั้นมีความสำคัญเป็นอย่างมาก.
การบริหารงานนั้นจำต้องให้ได้รับเงินมาให้มากกว่านี้,นางรู้สึกกระตือรือร้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน.
ฉุ่เทียนกล่าวต่อ"เจ้า,หนานกงหยุน,เฒ่าซ่งและซ่างหลีซิงต้าซือ,เป็นสมาชิกหลัก,ควรจะมีสิทธิ์ฝึกฝนวิชา
"กายานิรันดรโอบแสงดารา"แม้ว่าทรัพยากรจะมีไม่มากนัก,ทว่าทุกๆเดือนหญ้าสะเก็ดดาวนั้นจะเติบโตเพียงพอให้เก็บเกี่ยว,พวกเราสามารถใช้กำไรในการใช้จ่ายเท่าที่จะเป็นไปได้,น่าจะเป็นการดีหากสามารถที่จะซื้อหญ้าสะเก็ดดาวมาได้ทั้งหมด."
ฉู่เทียนที่กล่าวออกมาเช่นนั้น.
ถึงกับทำให้เมิ่งชิงอู๋คิดว่าเขากำลังพูดตลกอยู่.
ในตอนนี้ดูเหมือนว่าบางทีคงจำเป็นที่จะต้องซื้อหญ้าสะเก็ดดาวมาทั้งหมด.
ทว่าด้วยทรัพยากรที่ต้งใช้มากมายเช่นนั้น,หอการค้าปาฏิหาริย์จะสามารถจ่ายได้รึ?
ฉู่เทียนที่เต็มไปด้วยความกระปี้กระเป่า,พร้อมกับได้สอนวิชาบำเพ็ญพลัง
กายานิรันดรโอบแสงดารา ต่อ
เมิ่งหยิงหยิง,หนานกงหยุน,ซ่งเทียนเหยี่ยนและซ่างหลีซิงตามลำดับ,ให้พวกเขาได้เริ่มฝึกฝนวิชาบำเพ็ญลับนี้กัน.
การมอบวิชาบำเพ็ญพลังที่ทรงพลังนี้ให้อย่างไม่มีค่าใช้จ่าย.
ไม่มีการเก็บค่าใช้จ่ายใดๆทั้งนั้น.
ด้วยทุกคนนั้นจำเป็นที่ต้องเพิ่มพลังฝึกตน,การใช้ยาและสมุนไพรจึงเป็นสิ่งจำเป็น.
เพราะการใช้วิชาบำเพ็ญพลัง
กายานิรันดรโอบแสงดารา
พวกเขาคิดว่าเป็นเพียงวิชาระดับกลาง,ทว่ากลับทำให้พวกเขาประหลาดใจที่สามารถเพิ่มพลังฝึกตนในระดับสูงขึ้นได้!
การสร้างความแข็งแกร่งให้กับทีมงานนั้น,เป็นสิ่งที่จำเป็น.
เพราะด้วยนิสัยที่ง่ายๆสบายๆของฉู่เทียน,ที่ดูทั่วไปเหมือนกับเป็ดแต่แท้จริงเป็นหงส์,ไม่มีอะไรที่คนอื่นจะสามารถประเมินเขาได้!
ซ่งเทียนเหยี่ยนและซ่างหลีซิง,เพราะว่าอายุที่มากแล้ว,ดังนั้นพลังฝึกตนของพวกเขาจึงค่อนข้างที่จะเพิ่มขึ้นมาช้า,พลังฝึกตนของเมิ่งหยิงหยิงและหนานกงหยุน,ได้เพิ่มขึ้นไปจนเริ่มไปอยู่หน้าประตูขั้นต่อไปแล้ว.
กายานิรันดรโอบแสงดาราเหนือกว่าวิชาสืบทอด
"เพลิงผลาญสวรรค์"ของตระกูลหนานกงซะอีก!
ฉู่เทียนกล้าที่จะแบ่งปันวิชาที่ล้ำค่ายอดเยี่ยมเช่นนี้ออกมาเลยรึ?
ความกล้าบ้าบิ่นเช่นนี้นับว่าเป็นคนที่น่าชื่นชมยิ่งนัก!
ทุกคนถึงกับร้อนรุ่มตื่นเต้นที่ได้ติดตามฉู่เทียน.
ขณะที่ทุกคนกำลังยุ่งอยู่กับการบำเพ็ญพลัง,ด้วยวิชาลับที่ได้กับฉู่เทียน,อีกด้านหนึ่งของเมืองก็มีคนกลุ่มหนึ่งที่แอบวางแผนบางอย่างอยู่อย่างเงียบๆ
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne
#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย
ภัยมืด
ตอบลบพระเอกใจดีเกินไปละ
ตอบลบได้เลวาตบเกรียนแตก สวยพี่สวย
ตอบลบขนาดย้อนกลับมาอ่านอีกรอบผมยังว่าพระเอกโง่เกินไปก่อนย้อนอดีตมาตำแหน่งก็สูงนะ โลกไม่น่าชมพูขนาดนี้
ตอบลบ