Miracle Throne Chapter 46 Rampant domineering

Miracle Throne Chapter  46 Rampant domineering

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่  46 ยโสโอหังกดขี่ข่มเหง

บทที่ 46 ยโสโอหังกดขี่ข่มเหง

ผู้เยาว์สองคน,คนหนึ่งที่มีดถือมีด,อีกคนหนึ่งถือกระบี่,ยืนประจันหน้ากันที่หน้าประตูร้านอาหารกระทะร้อน,หน้าตาของพวกเขาดูดีทีเดียว,ดูไม่เหมือนคนทั่วไป,เหมือนกับผู้เยาว์ของตระกูลชั้นสูงที่โดดเด่นเหมือนกัน.

"พี่สาม,กระบี่วายุโหม สามกระบวนท่าของท่าน,ทรงพลังนัก,หากว่ากระบี่วายุโหม,ใช้ได้อย่างคล่องแคล่วกว่านี้ล่ะก็,ข้าคงต้องขอยอมแพ้เป็นแน่!"

"ฮ่า ฮ่า ,น้องเก้า,เจ้าไม่เห็นต้องดูแคลนตัวเองถึงขนาดนั้น,ทักษะมีดเพลิงเผาผลาญของเจ้าเองก็รุนแรงหนักหน่วงยิ่งนัก,ข้าเองก็แทบจะต้านไม่ไหวเช่นกัน."

"ที่จริงเมื่อเร็วๆนี้ข้าได้ฝึกทักษะมีดคลื่นกากบาทมาใหม่,ยังไม่พบใครที่พอจะทดสอบได้เลย,ไม่รู้ว่าท่านพอจะช่วยข้าได้หรือไม่."

"ฮ่า ฮ่า,เจ้านี่มีฝีมือจริงๆ,ถึงกับมีทักษะลับอยุ่อีกเรอะ."

"มา,พวกเรามาประลองกันอีกครั้ง!"

ทั้งสองคนต่างพูดคุยตอบโต้กันไปมา,โดยไม่สนใจคนที่อยู่รอบๆเลยแม้แต่น้อย.

สายตาของคนที่อยู่รอบๆค่อนข้างหวาดหวั่นอยู่ไม่น้อย,แม้ว่าทั้งสองคนจะเป็นคนหน้าใหม่ที่ไม่เคยเห็น,และไม่เคยรู้จักในเมืองเทียนหนานแห่งนี้,ทว่าจากการต่อสู้กันนั้น,พลังฝึกตนของทั้งสองนั้นมีไม่น้อยเลยทีเดียว,ฝีมือที่แสดงออกมานั้น,ไม่ได้ด้อยกว่าเหล่าพรสวรรค์ระดับต้นๆของเมืองเทียนหนานเลยแม้แต่น้อย.

ในเวลาเดียวกัน,เสียงโกรธเกรี้ยวคำรามลั่น,ดังสั่นสะท้านไปทั่ว ดังมาแต่ไกล.

"ไอ้พวกบัดซบ!"

ห่าฝนของเปลวเพลิงที่หล่นลงมาราวจากกลุ่มมวลเมฆาของก้อนเปลวเพลิงขนาดใหญ่,หล่นลงแตกกระจายไปทั่วพื้น,เกิดการลุกไหม้ไปรอบๆ,กระแทกลงมาจนทำให้พื้นเกิดหลุมขนาดใหญ่สองหลุมในทันที.

ทั่วทั้งร่างของหนานกงหยุนนั้นปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง,ค่อยโหมกระหน่ำลุกโชนขึ้นเรื่อยๆ,เกิดเสียงดังหึ่งๆจากการปะทุของเปลวเพลิง,เส้นผมยาวสีแดงเพลิงของนางกำลังโบกสะบัดร่ายรำบนอากาศ,ราวกับความโกรธเกรี้ยวของเทพธิดา,ภูติวิญญาณหงเพลิงที่ดูเป็นเงาเลือนๆปรากฏขึ้นบนอากาศ,ทำให้ทุกคนถึงกับจดจ้องมองไปที่นางเป็นสายตาเดียวกัน.

เป็นแรงกดดันวิญญาณที่หนักหน่วงเป็นอย่างมาก!

กลิ่นอายน่าสะพรึงกลัวจริงๆ!

เหล่าคนที่อยู่รอบๆเร่งรีบถอยหนีในทันที.

ชายหนุ่มที่ถือกระบี่เผยท่าทางตื่นตระหนกอยู่เช่นกัน"นี่คือพลังของภูติหงส์เพลิงอย่างงั้นรึ?เจ้าคือสุดยอดพรสวรรค์ หนานกงหยุน!"

ด้านนอกของร้านอาหารกะทะร้อนหยิงหยิงได้รับความเสียหายอย่างหนัก,เวทีที่ใช้ในการตัดริบบิ้นเปิดงานพังทลายเสียหายไปทั้งหมด,ป้ายโฆษณาร้านอาหารเองก็ถูกหั่นออกเป็นชิ้นๆ,เหล่าผู้คุ้มกันหลายคนต่างนอนโอดโอย,กองอยู่บนพื้นหลายต่อหลายคน.

โชคดีอยู่บ้างที่เสียหายเฉพาะด้านนอก.

พื้นที่ด้านในร้านเองไม่ได้รับความเสียหายแต่อย่างใด!

ถึงจะเป็นเช่นนั้นก็ตามที,ทว่าก็สร้างปัญหาใหญ่ให้กับหอการค้าปาฏิหาริย์เป็นอย่างมากทีเดียว!

หนานกงหยุนที่โกรธเกรี้ยวจนแทบบ้าคลั่งไปแล้ว"ทำไมพวกเจ้าทำเช่นนี้???"

ชายสองคนต่างสบตากันและกัน,สายตาแสดงท่าทางก่อกวน,ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม,"เพื่อความสนุก!"

สนุก?

เพื่อความสนุก?!

เจ้าพวกบัดซบมาก่อกวนร้านในเวลาเย็นย่ำเพียงนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเพื่อความสนุกรึ?

"แม่นางคนสวย,ทำไมถึงต้องโกรธเกรี้ยวจะเป็นจะตายเช่นนั้นด้วยเล่า?"ชายหนุ่มที่ถือมีดอยู่หัวเราะเสียงดัง,โบกมือไปมาพลางกล่าวออกไปว่า"พวกเราไม่ได้ทำลายสิ่งใดซะหน่อย,ทำร้ายพวกขี้ข้าแค่นิดหน่อย,ต้องการเงินสักเท่าไหร่,พวกเราจะชดเชยให้,ชดเชยสองเท่าเลย,แล้วให้มันจบๆกันไป!"

"ชดเชยรึ?พวกเจ้ามีปัญญารึ?"หนานกงหยุนที่ไม่สามารถควบคุมความโกรธเอาไว้ได้แล้วคำรามลั่น"ข้าต้องการชีวิตพวกเจ้า!รับฝ่ามือข้าไปซะ!"

"แม่นางหนานกง,ช้าก่อนสักนาที!"

ฉู่เทียน,เมิ่งชิงอู๋และเมิ่งหยิงหยิง,ที่เดินแทรกออกมาจากฝูงชน.

เมิ่งหยิงหยิงที่เห็นป้ายร้านกระทะร้อนพังย่อยยับ,ดวงตาทั้งคู่ของนางปิ่มๆไปด้วยน้ำตาในทันที,หลายวันที่นางต้องทุ่มเทให้กับภัตตาคารแห่งนี้,เพื่อประดับตกแต่ง,รวมทั้งแขวนป้ายอันนี้ด้วยตัวเอง,นางมุ่งมั่นใส่ใจมันเป็นอย่างมาก!

ไม่คาดคิดเลยว่าเพียงแค่เวลาไม่นาน,กลับกลายเป็นเช่นนี้เลยรึ?

จะไม่ให้นางเสียใจได้อย่างไร?

จะไม่ทำให้นางต้องใจสลายได้อย่างไร?

เมิ่งหยิงหยิงถึงกับกับฟันกร๊อดๆด้วยความโกรธ.

น้องสาวของนางที่ เอาการเอางานขยับขันแข็งแข็งเตรียมงาน,เมื่อเห็นเช่นนี้ก็ทำให้ เมิ่งชิงอู๋ รู้สึกโกรธเกรี้ยวด้วยเช่นกัน!

อย่างไรก็ตาม,นางพยายามสกัดกั้นความโกรธเอาไว้,กล่าวออกมาด้วยสีหน้าสุขุม"พวกเจ้าเป็นใคร?พวกเราไม่เคยล่วงเกินพวกเจ้าแต่อย่างไร!"

ลางสังหรณ์ของเมิ่งชิงอู๋ได้กระตุ้นเตือนนางอยู่ตลอด,นางรู้สึกคลุมเคลือในตัวฝ่ายตรงข้าม,นางไม่กล้าที่จะเร่งรีบนัก,บางทีนี่อาจจะเป็นกับดักหรือไม่?

ชายหนุ่มที่ถือกระบี่กวาดตามองแบบปรายๆไม่สนใจนางแม้แต่น้อย,พร้อมกับกล่าวออกไปด้วยเสียงอันดังและก้องกังวาน"พวกเราเป็นใคร,เจ้าแค่พวกต่ำต้อยไม่มีสิทธิ์ที่จะรู้,ทางที่ดีไสหัวไปให้พ้นๆ,อย่ามากวนใจให้เสียอารมณ์!"

ชายคนที่ถือมีดอยู่หัวเราะดังลั่น"ฮ่า,ฮ่า,ฮ่า,พี่สาม,ท่านนี่มันช่างไร้หัวใจจริงเลย? สาวงามที่งามหยดย้อยระดับอาณาจักรถึงเพียงนี้,พูดจากอ่อนหวานกับท่านถึงขนาดนั้น,ท่านไม่ควรที่จะกล่าวเช่นนั้นหรอกนะรู้ใหม?, แม่สาวที่งดงาม,เจ้า,หากว่ามาจูบข้าสักฟอด,ข้าคนนี้จะบอกเองว่าข้าคนนี้เป็นใคร!"

ชายที่ถือกระบี่ได้จับจ้องมองไปยังเมิ่งชิงอู๋อย่างพินิจพิเคราะห์,"?! โอ้วไม่คาดคิดเลยว่า เมืองเทียนหนานที่เล็กกระจิดริด,คาดไม่ถึงจริงๆในหมู่มวลดอกโบตั๋นจะมีสาวงามถึงเพียงนี้,เจ้าอย่าอยู่เลยเมืองเล็กๆขนาดนี้,ไปอยู่รัฐกลางกับข้าดีกว่า,ข้ารับรองเลยว่าเจ้าจะมีชีวิตที่ดีขึ้นอย่างแน่นอน!"

ส่วนชายที่ถือมีดเองก็ส่งยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมา"หญิงสาวที่สวยตอนกลางวันรึ,จะสู้ผู้หญิงสวยในตอนกลางคืน,อย่าได้ลืมดูแลน้องชายคนนี้ด้วยล่ะ."

คนทั้งสองนี้หยาบคายเป็นอย่างมาก!

ถึงกับดูถูกเมิ่งชิงอู๋ต่อหน้าคนมากมาย.

ถึงแม้ว่าจะเป็นเย่หานก็คงเทียบคนเหล่านี้ไม่ได้!

แน่นอว่าคนธรรมดาไม่มีทางที่จะยโสโอหังกดขี่ข่มเหงคนอื่น,ตระกูลของทั้งสองคนนี้ต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!

พวกเขาทั้งสองกล่าวว่ามาจากรัฐกลาง,มีเพียงแค่คนจากเมืองหลวงรัฐกลาง,ที่แสดงออกมาถึงความยโสโอหังถึงเพียงนี้,นอกจากนี้พวกเขาคงจะเพิ่งเคยมาที่เมืองเทียนหนานแห่งนี้,ไม่เช่นนั้นแล้วคงจะต้องรู้จักเมิ่งชิงอู๋อยู่แล้ว.

เป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดมาก!

ทำไมเดินทางมาเมืองเทียนหนานเพียงครั้งแรกก็สร้างความลำบากให้กับหอการค้าปาฏิหาริย์เลยอย่างงั้นรึ?

หนานกงหยุนที่แทบจะทนไม่ไหวต่อไปแล้ว"พี่ซิงอู๋,พวกมันเกินจะทนไหวจริงๆ!สำหรับคนอย่างพวกมัน,ข้าจัดการเพียงแค่กระบวนท่าเดียวเท่านั้นล่ะ!"

"หนานกงหยุน,พวกเรารู้จักเจ้าดี,รู้ถึงความแข็งแกร่งของเจ้า,วันนี้มันไม่มีเรื่องใดเกี่ยวกับเจ้าเลย,ทางที่ดีเจ้าอย่างยุ่งเรื่องของคนอื่นดีกว่า!"บางทีชายหนุ่มที่ถือกระบี่นั่นอาจจะไม่รู้ก็ได้ว่าหนานกงหยุนนั้นเป็นหุ้นส่วนของร้านอาหารกระทะร้อน,จึงได้กล่าวออกไปเสียงดังเช่นนี้ "หากไม่ต้องการให้หนานกงอี้ต้องเดือดร้อนไปด้วย,อยู่อย่างสงบอย่ามาขวางทางพวกข้า!"

"กล่าวได้ถูกต้องแล้ว!"ชายที่ถือมีดตะโกนออกไปด้วยเสียงดัง"ฉู่เทียน,ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะเลวทรามต่ำช้าถึงเพียงนี้,ให้ผู้หญิงออกมาสู้หน้า!หากว่าเจ้ายังเป็นผู้ชายอยู่ล่ะก็,หยุดหลบอยู่หลังผู้หญิงแล้วออกมาซะ!"

สาวงามทั้งสามสามต่างเผยท่าทางประหลาดใจ.

คนพวกนี้รู้จักฉู่เทียนอย่างงั้นรึ?

เป้าหมายพวกเขาคือฉู่เทียนอย่างงั้นรึ?

ทำไมล่ะ?

ไม่ใช่คนของตระกูลเย่หรือคนตระกูลถู,ฉู่เทียนยังมีศัตรูอื่นอยู่อีกงั้นรึ?

ชายที่ถือมีดแค่นเสียงเย้ยหยันก่อนกล่าวออกไป,"ข้าจะนับถึงสาม,หากไม่กลิ้งออกมา,คุกเข่าขอขมาต่อหน้าพวกเราล่ะก็,พวกเราจะเผาร้านของเจ้าซะ!"

เป็นศัตรูเก่าของเขาจริงๆซินะ!

ฉุ่เทียนไม่รู้สึกคุ้นในสมองของเขาเลย,ทว่าบางอย่าง,ก็ไม่จำเป็นต้องเข้าใจก็ได้,เขาเดินออกมาอย่างไม่ลังเล.

ชายที่ถือกระบี่แค่นเสียง,"ไม่เข้าใจภาษาคนหรืออย่างไร?คุกเข่า!"

ฉู่เทียนที่เผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวลพร้อมกับกล่าวออกไปว่า"ดูเหมือนว่าพวกเจ้าต้องการจะทดสอบฝีมือตัวเอง,พวกเราไม่ลองมาแลกเปลี่ยนฝีมือกันสักหน่อยเป็นไง?"

ดวงตาของทั้งสองเต็มไปด้วยท่าทางประหลาดใจต้องการจะหัวเราะออกมา,ราวกับได้ยินเรื่องตลกขบขันสุดสุดอยู่.

"ไอ้ขยะ,คาดไม่ถึงเลยว่าต้องการท้าทายพวกเราอย่างงั้นรึ?"

"น่าขัน!มันน่าขบขันเกินไปแล้ว!"

ฉู่เทียนยกริมฝีปากขึ้นอย่างเหยียดหยัน"ยังงั้นเลยเหรอ,พวกเจ้าเข้ามาพร้อมกันเลยเป็นอย่างไร?"

นี่มันเกิดเข้าใจอะไรผิดอยู่เหรอ!

มันคือฉู่เทียนจริงๆรึ?

คนขี้ตื่น ใจเสาะเมื่อปีที่แล้ว,มันคนนี้เป็นคนขี้ขลาดตาขาวไม่ใช่รึ?

เมื่อปีที่แล้วจะถูกเหยียดหยามด่าว่ามันสักเท่าไหร่,เจ้าคนนี้ก็สั่นกลัวไม่กล้าที่จะตอบโต้อะไรแม้แต่น้อยไม่ใช่หรือ?

ชายคนที่ยืนอยู่ตรงนี้,แม้ว่าหน้าตาจะเหมือนกัน,ทว่าก็แตกต่างกันราวกับนรกและสวรรค์ก็ไม่ปาน!

ชายหนุ่มที่ถือกระบี่รู้สึกเต็มไปด้วยท่าทางดูหมิ่นดูแคลน,ก่อนที่จะโกรธเกรี้ยวพร้อมกับกล่าวออกมาอย่างอัปยศ"น้องเก้า,เจ้าบัดซบนี่ถือดีมากเกินไป,เห็นพวกเราแล้วยังไม่คุกเขา,ซ้ำยังพูดจาโอหังไร้ยางอายกล้าท้าทายพวกเรา,แสดงท่าทางต่อต้านสวรรค์ก็ไม่ปาน,เจ้ารู้ใช่ใหมว่าจะต้องทำอย่างไร?"

"ข้ารู้แล้วทำให้มันพิการไปเลย,จะได้ช่วยมันฟื้นฟูความทรงจำได้อีกครั้ง."ชายคนที่ถือมีดอยู่แค่นเสียง"เจ้าแสร้งทำเป็นไม่รู้จักพวกเราอย่างงั้นรึ?แล้วมันอย่างไร?ไอ้สารเลวสุดท้ายมันก็เป็นคนเลวไปตลอดการ!จะไปซ่อนอยู่ที่ใหนของโลกนี้ก็ไม่เปลี่ยนแปลง!ดูคมมีดของข้าให้ดี!"

ชายถือมีดระเบิดเสียงตระโกนออกมา,พร้อมกับกวัดแกว่งมีดดาบระเบิดพลังสีขาว เปล่งประกาย,สะท้อนกลายเป็นริ้วแสงสีขาวเหมือนสายรู้ง,ฉีกกระชากอากาศที่อยู่รอบๆ,เกิดเสียงดังหวีดหวิว,ราวกับว่าอากาศกำลังจะฉีกขาดออกจากัน,ก่อนที่มันจะพุ่งออกไปอย่างรุนแรงหมุนเคว้งพุ่งตรงเพื่อไปตัดเข่าของฉู่เทียน"อย่างแรก,ข้าจะตัดขาทั้งสองข้างของมันซะ!"

หนานกงหยุนที่กำหมัดแน่น.

ทว่าเป็นเมิ่งชิงอู๋ที่ขวางนางเอาไว้ "ให้เขาเป็นคนจัดการ."

ชายคนถือมีดนั้นมีพลังฝึกตนดินแดนปรุงร่างระดับ 7,เทียบเท่ากับลวอหยูที่เข้าร่วมงานชุมนุม,ท่าถึงจะดูคล้ายคลึงกัน,แต่ว่าชายคนที่ถือมีดคนนี้ก็ไม่ใช่คนของเมืองเทียนหนานแห่งนี้,ไม่เช่นนั้นคงจะรู้ว่าฉู่เทียนสามารถล้มลวอหยูได้,หากเป็นเช่นนั้นแล้วละก็,เขาคงไม่กล้าประมาทฉู่เทียนถึงเพียงนี้.

ฉู่เทียนเผยยิ้มอย่างเย้ยหยัน,พร้อมกับคำรามออกมาเบาๆ,พร้อมกับตวัดนิ้วมือขวาหนึ่งครั้ง,"ไสหัวไปให้พ้น!"

ในขณะนั้น!

นิ้วเปล่าๆไร้ซึ่งพลังวิญญาณห่อหุ้ม,ปะทับไปบนคมมีด!

ราวกับสายฟ้าฟาด,พลังสีขาวที่คลุมมีดดาบ แตกสะบั้นออกเป็นเสี่ยงๆทันที!

ชายถือมีดถอยหลังอีกครั้งและอีกครั้ง,สั่นสะท้านโซเซไปมา 6-7 ก้าว,ก่อนที่จะหยุดร่างตัวเองเอาไว้,สิ่งที่เขาเห็น,ตรงกลางของมีดดาบไป๋เหลียนที่หลอมมาจากโลหะชั้นดี,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกเจาะด้วยนิ้วมือ.

เพียงแค่นิ้วมือเดียวกับสามารถทำลายปราณดาบของเขาลงได้!

หนำซ้ำยังเจาะลงไปบนมีดดาบที่ทำมาจากเหล็กชั้นดีอีก!

เป็นพลังที่น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก!

"ทำให้ข้าพิการ?ลำพังพวกเจ้านี้นะ?"ฉู่เทียนที่กวัดแกว่งนิ้ว,พลังที่น่าสะพรึงเปล่งประกายแปรเปลี่ยนเป็นพลังหมุนวนไปมาเป็นพลังที่มองไม่เห็นและเป็นพลังที่เจาะมีดดาบเมื่อสักครู่นี้เช่นกัน,ดาบมีดไป๋เหลียนที่ทำจากเหล็กชั้นดีที่ถูกเจาะทะลวงไปและตอนนี้ได้ทะลวงไปบนอกของชายใช้มีด,พร้อมกับส่งพลังออกไปตัดเส้นปราณทั่วร่างของชายคนนั้นในทันที.

พรึบบ!

ชายหนุ่มคนนั้นถึงกับกระอักโลหิตคำโต,สั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัวตะโกนออกไป"หยุด!!!"

ที่ปลายนิ้วทั้งสิบของฉู่เทียนนั้นมีประกายแสงสีทองระเรื่ออยู่,เป็นพลังวิญญาณทีทรงพลังเป็นอย่างมากถูกปลดปล่อยไปยังตำแหน่งต่างๆ,ทะลวงไปยังจุดปราณแต่ละจุดของชายคนดั่งกล่าวในทันที,พร้อมกับพุ่งผ่านไปจุดรวมเส้นปราณของเขาอีกด้วย.

ชายหนุ่มคนดังกล่าวถูกปราณพลังที่ไหลบ่าไปทั่วร่าง,ร้องโอดโอยกลิ้งเกลือกล้มลงไปนอนกระเด้งกระดอนไปมา,เขาไม่สามารถรับรู้ได้ถึงเส้นปราณของตัวเอง,ใบหน้าของเขาแปรเปลี่ยนเป็นเหมือนคนที่กำลังจะตาย,ตะโกนอย่างขวัญหนีดีฝ่อ "ช้าก่อน...ข้ายอมแพ้,อย่าทำร้ายข้าอีกเลย!"

"ยอมแพ้อย่างงั้นรึ?"

"เจ้าเป็นคนเห็นบิดาผู้นี้เป็นคนขี้ขลาดตาขาวจริงๆเหรอ!"

ฉู่เทียนที่ได้ยินคำพูดก่อนหน้านี้มันช่างน่าขำขันสุดๆทีเดียว!

สองสหายบัดซบนี่ได้มาสร้างปัญหาให้กับภัตตาคารของเขา,ไม่เพียงแต่สร้างปัญหาใหญ่ให้กับหอการค้าปาฏิหาริย์,ซ้ำยังบอกว่าจะมาทำลายพลังฝึกตนของฉู่เทียนอีก,ตอนนี้ถูกสั่งสอนหน่อย,กลับบอกว่าขอยอมแพ้แล้วก็จะหายกันอย่างงั้นรึ?

วูซซ!

คลื่นพลังวิญญาณจากนิ้วของเขายังคงถูกส่งออกไปไม่หยุดหย่อน!

สุดท้ายแล้วจุดรวมปราณของเขาก็ถูกทำลายจนไม่เหลือชิ้นดี!

ชายผู้ใช้มีดเป็นอาวุธร้องออกมาเจ็บปวดสยดสยองทรมาน,"ไม่!!!!"

ชายถือกระบี่ไม่สามารถใจเย็นอยู่ต่อไปได้แล้ว"กล้ามาทำร้ายน้องเก้าของข้าได้อย่างไร!ตายไปซะ!" กระบี่ยาวที่ตวัดเหินข้ามอากาศ,ปราณกระบี่สีม่วงเข้มเสียงดังหวีดหวิวถูกยิงพุ่งตรงออกไป!"

ฉู่เทียนที่เต็มไปด้วยท่าทางเหยียดหยันตวัดฝ่ามือปัดปราณกระบี่ดังกล่าวแยกแตกออกจากกัน.

"เจ้ามันก็แค่สวะ!"

ขาทั้งสองข้างของเขาที่กระโดดขึ้นอย่างนุ่มนวล,ราวกับลมพัดผ่าน,พร้อมกับเข้าโจมตีอย่างรวดเร็ว.

ไม่ดีนัก!

ชายที่ถือกระบี่หยุดกลางอากาศพร้อมเหวี่ยงกระบี่ฟาดฟันไปมาเกิดประกายแสงของคมกระบี่ 4-5 รอย,ประกฏเป็นตาข่ายคมกระบี่ขนาดมหึมา,พร้อมกับพยายามป้องกันการโจมตีที่ทรงพลังของฉู่เทียน.

"กระจอกเกินไปแล้ว!"

"อ่อนแอที่สุด!"

ฝ่ามือของฉู่เทียนที่ทรงพลังไม่ได้สนใจจะป้องกัน,พลังตาข่ายคมกระบี่แต่อย่างใด,เขาได้ตวัดฝ่ามือของเขาออกไปยังท้องน้อยของชายถือกระบี่,พร้อมกับทำลายจุดตันเถียนทะเลพลังปราณทั้งหมดโดยตรง.

"อ๊าก!"

ชายถือกระบี่ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด,ราวกับว่าดาวหางที่ล่วงหล่นลอยละล่องลงมาจากท้องฟ้า,กระเด้งกระดอนไปกับพื้น,กระบี่ยาวของเขาหล่อนลงอยู่ข้างๆตัว.

ดวงตาของฉู่เทียนเปล่งประกายจ้องมองจิกกัด,"ดินแดนปรุงร่างระดับ 7,และดินแดนปรุงร่างระดับ 7 ขั้นปลาย,ความแข็งแกร่งอันกระจ้อยร่อย,หาญกล้ายโสโอหังต่อหน้าข้าอย่างงั้นรึ?มีความสามารถแค่เล็กน้อย,กล้าท้าทายหอการค้าปาฏิหาริย์รึอย่างไร!

ทุกคนที่เห็นต่างเผยท่าทางประหลาดใจเป็นอย่างมาก.

ผ่านงานชุมนุมมาเพียงแค่สองวันเท่านั้น!

ดูราวกับว่าพลังของฉู่เทียนกลับเพิ่มขึ้นมาจนคาดไม่ถึงเลยทีเดียว!

ชายทั้งสองคนนั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญดินแดนปรุงร่างระดับ 7 ร่วมมือจัดการเขา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกจัดการอย่างง่ายดาย,นอกจานี้ดูจากท่าทางแล้ว,พวกเขาทั้งคู่คงถูกทำลายพลังฝึกตนจนแหลกสลายหายไปหมดแล้ว.

หนานกงหยุนถึงกับสะดุ้งจ้องมองด้วยท่าทางมึนงง,เจ้าเด็กคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ,มีพลังฝึกตนเกินกว่าที่นางคาดเอาไว้เป็นอย่างมาก,ไม่เจอกันเพียงไม่กี่วัน,กลับเพิ่มพลังฝึกตนได้มากมายถึงเพียงนี้เลยรึ?หากมีโอกาสล่ะก็,นางจะต้องถามความลับของเขาอย่างแน่นอน!

"เป็นไปได้อย่างไร?"

"เจ้าคือฉู่เทียนจริงๆรึ?"

ใบหน้าของผู้เยาว์ทั้งสองตอนนี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัวขวัญหนีดีฝ่อ.

ในอดีตที่ผ่านมาเขาไม่มีพลังฝึกตน,เป็นเพียงขยะใช้แล้วทิ้งที่มีชื่อว่าฉู่เทียน,กลับกลายเป็นคนแข็งแกร่งเช่นนี้ได้อย่างไร?

ในอดีตที่ผ่านมาพวกเขาจะปู้ยี่ปู้ยำอย่างไรก็ยังได้,พวกเขาเห็นฉู่เทียนเป็นเพียงแค่ของเล่น,ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าพวกเขาได้กลายเป็นของเล่นอย่างคาดไม่ถึงเลยไม่ใช่รึ?

มันแตกต่างกันเกินไป!

มันเป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้จริงๆ!

"พี่สาม,ไม่,เส้นปราณทั้งหมดของข้าถูกทำลายไม่มีชิ้นดีเลย!"

"พลังวิญญาณของข้าหายไปหมดแล้ว,ฉู่เทียน,เจ้ามันโหดร้ายเกินไปแล้ว!"

พวกเขาไม่คาดคิดเลยผลสุดท้ายแล้วจะออกมาเช่นนี้ได้,แน่นอนว่าพวกเขาเป็นผู้เยาว์ที่มีพรสวรรค์ที่ดี,ไม่อยากจะคิดจริงๆเพียงแค่เรื่องแค่นี้กลับทำให้พวกเขากลายเป็นคนพิการ,นับจากนี้จะไม่สามารถฝึกบำเพ็ญพลังได้อีกต่อไป.

เสียใจ,หวาดกลัว,และเกียจชังเต็มไปหมด,ฉู่เทียนมันคือปิศาจชัดๆ!

"โหดร้ายอย่างงั้นรึ?"ฉู่เทียนที่แสดงท่าทางครุ่นคิดเล็กน้อย"เจ้าต้องการที่จะทำให้ข้าพิการ,เจ้าไม่คิดว่าตัวเองก็ชั่วร้ายอย่างงั้นรึ?หอการค้าของข้า,ถูกพวกเจ้าทำร้ายจนเสียหาย,ข้าไม่สังหารพวกเจ้า,นับว่าเมตาเท่าไหร่แล้ว!"

"ไอ้เด็กนอกคอกเหิมเกริมเกินไปแล้ว!"

เสียงที่ทรงพลังดังผ่านออกมาจากร้านน้ำชาที่อยู่ข้างๆ,พร้อมกับถ้วยน้ำชาที่ลอยตรงมายังฉู่เทียนด้วยความเร็วสูง,แน่นอนว่าต้องเป็นฝีมือของผู้เชี่ยวชาญระดับสูงอย่างแน่นอน!

หมัดที่แข็งแกร่งของฉู่เทียนก็ถูกปล่อยออกไปในทันที,กระแทกไปยังถ้วยน้ำชาแตกกระจายออกเป็นเสี่ยงๆ!

ฉู่เทียนถอยห่างออกมาเล็กน้อย,ด้วยพลังโจมตีเมื่อสักครู่นี้น่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีพลังดินแดนปรุงร่างระดับ 8 ขั้นปลายเป็นแน่!

หนานกงหยุนแค่นเสียงอย่างเย็นชา,"เจ้าวายร้ายหลบอยู่ที่ใหนกัน! ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าเอง!"

ที่มาจากhttp://www.novelupdates.com/series/miracle-throne/

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????

สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP  Click