Miracle Throne Chapter 45 Meteor Grass

Miracle Throne Chapter  45 Meteor Grass

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่  45 หญ้าสะเก็ดดาว

บทที่ 45 หญ้าสะเก็ดดาว

หญ้าสะเก็ดดาว,นี่คือหญ้าสะเก็ดดาว!

หญ้าสะเก็ดดาว,เป็นชื่อที่พวกเขาเรียก,เนื่องจากว่ามีอุกาบาตขนาดใหญ่ที่หล่นลงมาจากอวกาศซึ่งเป็นวัตถุพิเศษที่มีเร่ธาตุส่วนผสมต่างๆมากมาย,ทังยังแพร่กระจายไปบริเวณลุ่มน้ำรอบๆ,ทำให้มีสมุนไพรลึกลับก่อเกิดขึ้นมา.

วัตถุดิบดังกล่าวไม่ใช่ยาทิพย์,ทว่าก็มีคุณสมบัติที่น่าอัศจรรย์,และมีเพียงแค่ลูกหลานสายตรงของตระกูลชั้นสูงในเมืองหลวงนำมันมาใช้งาน.

ในยุคนี้สมุนไพรดังกล่าวมีคุณสมบัติทางยาช่วยรักษาอาการบาดเจ็บของกระดูกเพียงอย่างเดียวเลยรึ?

มันเป็นการเหยียดหยามของขวัญจากสวรรค์ชัดๆ!

มันคงจะเหมือนกับเหมืองน้ำมันกระมังที่ยังไม่มีคนเห็นค่าว่าเป็นสมบัติล้ำค่า!

ไม่ใช่ว่าฉู่เทียนโชคดีเกินไป,ทว่าเป็นคนยุคนี้ต่างหากที่โง่จนเกินไป!

ฉู่เทียนแทบจะไม่มีคำพูด"ข้าต้องการเตรียมการในการซื้อหญ้าสะเก็ดดาวในจำนวนมหาศาลเป็นระยะเวลานาน,,ชุดแรกเอาเป็น 10,000 แล้วกัน,จากนั้นค่อยว่ากันอีกที!"

"10,000?"เมิ่งชิงอู๋รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก,หญ้าสะเก็ดดาว,แม้ว่าอาจจะไม่ถึงกับถูกเรียกว่าสมุนไพรชั้นยอด,ทว่าด้วยจำนวนดังกล่าวก็เป็นราคาหลายเหรียญทองเช่นกัน"เจ้าต้องการหญ้าสะเก็ดดาวทั้งหมดของเมืองเทียนหนานอย่างงั้นรึ?"

"หญ้าสะเก็ดดาวนั้นไม่ได้ใช้อย่างที่ท่านคิดหรอก,มันจำเป็นต้องใช้เป็นจำนวนมากเพื่อที่จะแสดงผลที่ยอดเยี่ยมอย่างแท้จริงออกมา, 10,000 ต้นนั้นยังน้อยด้วยซ้ำ,ไม่เพียงพอให้กับหลายคนใช้ในอีกหลายวันเลย!พูดตามจริง,ข้าวางแผนที่จะซื้อมันมาทั้งลุ่มน้ำนั่นล่ะ."

ซื้อมาทั้งลุ่มน้ำเลยอย่างงั้นรึ?

หญ้าสะเก็ดดาวนั้นถึงจะไม่ถูกเรียกว่าสมุนไพรล้ำค่า,ทว่าก็ถือว่าเป็นสมุนไพรที่ใช้รักษาที่ยอดเยี่ยมอยู่เหมือนกัน!

ยาน้ำที่ทำจากหญ้าสะเก็ดดาวเอง,ในตลาดก็มีความต้องการสูง,ลุ่มน้ำที่หญ้าสะเก็ดดาวเกิดเองจึงถูกควบคุมด้วยตระกูลใหญ่,การที่ต้องการในจำนวนมากจึงจำเป็นต้องใช้เงินที่มหาศาลเหมือนกัน!

ท้ายที่สุดแล้วเมิ่งชิงอู๋อดไม่ได้ที่จะสอบถามออกไป"หญ้าสะเก็ดดาวมีวิธีใช้ที่ยอดเยี่ยมจริงๆรึ? คู่ควรที่จะให้ความสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ?"

ฉู่เทียนไม่ตอบทว่ากลับจ้องมองไปทั่วร่างกายของนาง.

เมิ่งชิงอู๋ที่รู้สึกได้ถึงดวงตาคู่นั้น,ที่กำลังกวาดตาจ้องมองไปทั่วร่างของนาง,แก้มทั้งสองข้างของเมิ่งชิงอู๋ถึงกับร้อนระเรื่อไปหมด,แสดงท่าทางติติงว่ากล่าวเขาในทันที,"ข้าถามเจ้าอยู่นะ!เจ้าจะจ้องมองข้าเพื่ออะไร?!"

"ท่านหญิงเองกำลังได้รับบาดเจ็บอยู่หรือไม่?"

"เจ้ารู้ได้อย่างไร?หยิงหยิงเป็นคนบอกเจ้ารึ?"

"ข้าสามารถมองออก."ฉู่เทียนเผยยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวว่า"ตั้งแต่เกิดท่านก็ได้รับบาดเจ็บที่เส้นปราณมาแล้ว,ดังนั้นจึงเป็นเหตุให้เกิดอาการเจ็บป่วยโดยไม่รู้สาเหตุ,ทุกๆวันคงจะต้องฝืนทนอาการเจ็บปวด,และทุกครั้งที่ใช้พลังวิญญาณคราใด,ความเจ็บปวดก็ยิ่งทวีความรุนแรง,ข้ากล่าวถูกหรือไม่?"

ฉู่เทียนรู้เรื่องของนางได้อย่างไรกัน?

ชายคนนี้สามารถคาดคะเนได้แม่นยำมาก!

รายละเอียดที่พิเศษเช่นนี้แม้แต่น้องสาวของนางยังไม่รู้เลย!

ขณะที่มารดาของนางตั้งครรภ์นั้น,ครั้งหนึ่งได้ถูกศัตรูลอบโจมตี,จนได้รับบาดแผลหลายแห่งเหมือนกัน,แม้ว่าหอการค้าของนางตอนนั้นจะสามารถช่วยชีวิตเอาไว้ได้ก็ตาม,และหลังจากนั้นสองเดือนเมิ่งชิงอู๋ก็เกิดมา,เส้นปราณของเมิ่งชิงอู่ก็ได้รับความเสียหายมาตั้งแต่เด็ก,แม้ว่าจะไม่ทำให้นางกลายเป็นคนพิการ,ทว่าก็ทำให้นางเจ็บปวดอยู่ตลอด.

เมิ่งชิงอู๋เองไม่สามารถที่จะอดทนต่อความเจ็บปวดได้อย่างง่ายดายนัก,ทุกครั้งที่นางใช้พลังวิญญาณหรือต้องต่อสู้,เมื่อเส้นปราณถูกกระตุ้น,นางจะรู้สึกว่าเหมือนมีมดเป็นร้อยๆตัวรุมกัด,จนยากที่จะทนได้,จนนางคิดว่านี้คงจะเป็นโรคที่สืบทอดทางกรรมพันธุ์,ดังนั้นจึงคิดว่าคงไม่มียากใดที่จะสามารถรักษาไห้หายได้.

ฉู่เทียนกล่าวอย่างมั่นอกมั่นใจ"มีหลายวิธีที่จะรักษาท่านได้,หญ้าสะเก็ดดาวเองก็สามารถใช้รักษาได้,เป็นหนึ่งในวิธีรักษาโรคของท่านได้เลยล่ะ!"

จริงๆรึ?

อาการเจ็บป่วยที่มาจากกรรมพันธุ์เช่นนี้สามารถรักษาได้อย่างงั้นรึ?

อาการเจ็บป่วยนี้นำมาซึ่งความลำบากและเจ็บปวดต่อนางมาก!

ผ่านมากว่า 20 ปีแล้ว,นางได้รับความเจ็บปวดอยู่เป็นประจำ,ไม่กล้าคาดหวังเลยว่าจะสามารถรักษาได้!

ฉู่เทียนยังคงทำหน้าเป็น"ท่าน,หากว่าไม่เชื่อแล้วล่ะก็,พวกเรามาพนันกันใหม,หากว่าข้าสามารถรักษาท่านด้วยการใช้หญ้าสะเก็ดดาวล่ะก็,ท่านต้องจูบข้า,หรือหากว่าไม่สามารถทำสำเร็จล่ะก็,ข้าจะจูบท่าน,ต่างคนต่างไม่ติดหนี้กัน,ท่านคิดว่าอย่างไร?"

เมิ่งชิงอู๋มองค้อนไปยังเขา"พูดจาไร้สารอีกแล้ว,ข้าจะโกรธเจ้าจริงๆแล้วนะ!"

ใบหน้าของเมิ่งชิงอู๋ที่ดูขึงขัง,แสดงท่าทางไม่พอใจ,ไม่ขำไปกับเขา!

ฉู่เทียนที่เร่งรีบหัวเราะออกมากลบเกลื่อน,"อย่าเพิ่งโกรธ,ใจเย็นก่อน,แต่ว่านะหญ้าสะเก็ดดาวนั่นจะต้องซื้อให้ได้นะ!"

เมิ่งชิงอู๋กล่าวอย่างเป็นกังวล"หนึ่งหมื่นต้นอย่างน้อยก็ต้องใช้ถึงแสนเหรียญทอง,หอการค้าของพวกเราตอนนี้คงไม่มีเงินทุน,อย่างไรก็ตาม,ข้าและหยิงหยิงนั้นไม่ต้องเป็นกังวลหรอก,ขอเพียงแค่ช่วยชีวิตเจ้าก่อน."

"กลัวอะไรล่ะ?ภัตตาการของพวกเราไม่ใช่ว่ากำลังจะเปิดบริการหรอกเหรอ!"

"นั่นมันก็,แต่ว่านะ..."

"ไม่ต้องกังวลไป."ฉู่เทียนเองค่อนข้างมั่นใจในร้านอาหารแห่งปาฏิหาริย์เป็นอย่างมาก"ข้ามีลางสังหรว่า,จะสามารถได้เงินมาเป็นกอบเป็นกำเลยทีเดียว,ข้าไม่ทำให้มันขาดทุนหรอกน่า,พวกเราจำต้องใช้สมุนไพรหนึ่งหมื่นต้นเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้,ข้าจำต้องใช้มันในทันที."

"ก็ได้,หนึ่งหมื่นก็หนึ่งหมื่น,ยังไงเจ้าก็เป็นประธานนี่นา."

หญ้าสะเก็ดดาว 10,000 ต้นนั้นนับว่าเป็นค่าใช้จ่ายที่เยอะทีเดียว,ทว่าด้วยคำพูดที่เชื่อมั่นของฉู่เทียน,นางไม่สงสัยเลยว่าจะสามารถหาเงินกลับมาได้เพียงพอ,ถึงอย่างนั้นพวกนางเองก็ยังสามารถขอหยิบยืมจากซ่งเทียนเหยี่ยนได้นั่นเอง.

ด้วยการขาดเงินทุน!

จึงทำให้ขาดแคลนค่าใช้จ่ายต่างๆไปด้วย!

เรื่องด้วยสุดตอนนี้,คือทำให้หอการค้าอาหารแห่งปาฏิหาริย์เปิดตัวเป็นทางการให้ได้.

จุดเด่นของกลุ่มการค้าปาฏิหาริย์,หอการค้าการจัดการอาหารแห่งปาฏิหาริย์แน่นอนว่าต้องเป็นที่สนใจของฝูงชนแน่นอน,อย่างไรก็ตามผู้บริหารของหอการค้าเมิ่งหยิงหยิงและหนานกงหยุนเอง,ก็มีชื่อเสียงฉาวโฉ่วเป็นที่รู้จักของทุกคนทั่วเมืองเทียนหนานแห่งนี้อยู่แล้ว.

หนึ่งคือแม่เสือสาวที่ขึ้นชื่อลือชาเรื่องการทำลายล้าง.

อีกหนึ่งก็เป็นที่กล่าวขวัญรู้จักในฐานะสาวสวยสมองฝ่อ.

ทว่าทั้งสองเองก็มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักในเรื่องความงามเป็นอย่างมาก,ไม่ว่าจะเป็นคนใหนก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลย,เมื่อให้ทั้งสองรับผิดชอบเกี่ยวกับหอการค้าที่สำคัญเช่นนี้,ไม่รู้เช่นกันว่าจะมีปัญหาใดเกิดขึ้นหรือไม่?

ในตอนแรกนั้นหลังจากที่ข่าวแพร่ออกไป,คำเยาะเย้ย,ความสงสัย,ถ้อยคำล้อเลียน,ข่าวลือมากมายหลากหลายและคำใส่ร้ายป้ายสีต่างก็ถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็ว!

*** คนชั่วบาปหนาย่อมจะปล่อยหมาออกจากปาก!

เมิ่งหยิงหยิงและหนานกงหยุนต่างก็เก็บความขุ่นเคืองเอาไว้,กัดฟันอดทนไม่ตอบโต้,ปล่อยให้ทุกคนคิดไปต่างๆนาๆ,เมื่อเวลามาถึง,พวกเขาจะเห็นทุกอย่างด้วยสายตาจนต้องตาถลนออกมาแน่.

เพื่อให้ธุรกิจร้านภัตตาคารอาหารสามารถเปิดได้โดยสมบูรณ์,พวกนางทั้งสองจึงยุ่งอยู่ตลอดเวลาทุกวัน,แทบจะตลอดทั้งวันตลอดทั้งคืน,ไม่มีแม้แต่เวลาพักผ่อน,พวกนางต่างวางแผน,จัดตำแหน่งร้าน,พร้อมกับโฆษณาอย่างเต็มรูปแบบ,แทบจะทำทุกอย่างด้วยตัวเองเกือบทั้งหมด.

เมิ่งชิงอู๋เองต้องการที่จะให้น้องสาวได้มีประสบการณ์,ดังนั้นนางจึงคอยมองอยู่ห่างๆและแนะนำนางอยู่ไกลๆเท่านั้น,ไม่ว่าจะเป็นการจัดการเรื่องคน,การจัดการเรื่องวัตถุดิบและการใช้จ่ายต่างๆ,ทุกๆอย่างนั้นจะต้องตัดสินใจให้ผิดพลาดน้อยที่สุด,ไม่เช่นนั้นแล้วก็จะไม่สามารถบริหารงานได้ด้วยตัวเอง.

ฉู่เทียนที่โบกไม้โบกมือเก็บของในคลังสินค้าโดยที่ไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรเท่าไหร่,ทว่าน่าแปลกที่สองวันมานี่ไม่เห็นเมิ่งหยิงหยิงเลย.

จวบจนถึงวันเปิดธุรกิจ,เมิ่งหยิงหยิงที่ได้เรียกตัวฉู่เทียน,เพื่อไปตรวจสอบอุปกรณ์ทั้งหมดที่มีของภัตตาคาร.

สถานที่แห่งนี้นับว่าเป็นศูนย์กลางทำเลทองของเมืองเทียนหนานทีเดียว.

ภัตตาคารสูงสี่ชั้น,ตั้งอยู่ใกล้สี่แยกกลางเมือง,ตัวภัตตาคารมีขนาดใหญ่โอ่อ่าเป็นอย่างมาก,มีการซ่อมแซมให้อยู่ในสภาพดี,มีป้ายโฆษณาขนาดใหญ่ส่องแสงวับวาว,มีรูปสลักมังกรบินและหงเพลิงร่ายรำ,และถึงแม้ว่าจะห่างออกไปหลายร้อยเมตรก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนมีตัวอักษรที่อ่านได้ว่า, ร้านอาหารกระทะร้อนหยิงหยิง!

ฉู่เทียนที่มองเห็นก็แสดงท่าทางเบิกบานใจเป็นอย่างมาก"ชื่อนั่นคงจะมีความหมายแฝงอยู่สินะ!"

ใบหน้าเล็กๆของเมิ่งหยิงหยิงที่มีสีแดงระเรื่อ"ท่านพี่บอกว่า ภัตตาคารอาหารแห่งปาฏิหาริย์นั้น,ควรที่จะแบ่งลูกค้าออกเป็นสามกลุ่ม,ระดับล่าง,ระดับกลางและระดับสูง,ลูกค้าระดับล่างนั้นจะเป็นกลุ่มเป้าหมายเหล่าผู้ฝึกตนทั่วไป,ตลอดจนทหารรับจ้าง,ดังนั้นจึงมีราคาที่ไม่แพง เพื่อให้ความสะดวกกับพวกเขาจึงมีการขายอาหารประเภทกระทะร้อนเพื่อดึงดูดแขกนั่นเอง"

ฉู่เทียนไม่ค่อยเข้าใจเท่าใดจึงได้สอบถามไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น"แล้วลูกค้าระดับกลางและระดับสูงจึงเรียกว่าภัตตาคารอย่างงั้นรึ?"

"ส่วนภัตตาคารระดับกลางนั้นก็จะมีอีกชื่อหนึ่ง,เรียกว่า เขตแดนเมฆาซ่อนเร้น,เป็นชื่อที่ศิษย์พี่หนานกงเป็นคงตั้งนะ,และภัตตาการระดับสูงที่มีการบริการโดยเฉพาะนั้นก็จะมีชื่อว่า"โรงแรมหรูแห่งปาฏิหาริย์" เพื่อลูกค้าระดับสูงโดยเฉพาะ,ซึ่งจะมีอาหารที่มีราคาแพงเป็นพิเศษ,และมีสิ่งอำนวยความสะดวกพร้อมบริการเฉพาะด้วย."

อาหารกระทะร้อนที่ราคาถูกและความรวดเร็ว,ภัตตาคารที่ต้องการบริการส่วนตัวสะดวกสบายและรวดเร็ว,และบริการพิเศษระดับโรงแรมชั้นสูง.

ลูกค้าสามแบบเพื่อให้สอดคล้องกับความต้องการของมวลมหาชน.

ฉู่เทียนเองก็ไม่เชี่ยวชาญในธุรกิจเช่นนี้,หากแต่ต้องยอมรับฝีมือของท่านหญิงอยู่แล้วว่ายอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก.

ร้านอาหารกระทะร้อนหยิงหยิงนั้นมีสี่ชั้น,เป็นสถานที่ที่หอการค้าหนานหยุนต้องใช้เงินไปกว่าหลายพันเหรียญทอง,เพื่อซื้อภัตตาคารนี้มา,แต่ละชั้นนั้นมีโต๊ะรับแขกกว่าร้อยชุดและหลายห้องอาหารส่วนตัวอันหรูหรา,สามารถรองรับลูกค้าระดับสูงได้กว่าร้อยคน,หลังจากได้ปรับปรุงใหม่หลายสิบวัน,โต๊ะอาหารทุกโต๊ะนั้นก็ได้วางวงเวทย์อักขระลงบนหม้อเพื่อเชื่อมติดกับโต๊ะเพื่อป้องกันการขโมยด้วย.

ทุกคนต่างทำงานกันอย่างขะมักเขม้น

 

เหล่าคนงาน 6-7 คนที่กำลังสร้างแผงลอยยกสูงขายอาหารกะทะร้อนที่ด้านหน้าประตู.

พนักงานบริการร้านอาหารกระทะร้อนมีถึง 80 คนส่วนมากแล้วเป็นพนักงานที่ถูกปรับเปลี่ยนมาจากหอการค้าหนานหยุน,กำลังทำความสะอาดอย่างคึกคักกุรีกุจอ,พร้อมกับจัดแต่งบอนไซและแขวนมันประดับประดา,ภายในห้องครัวเองก็มีพ่อครัว,ที่กำลังเตรียมอาหารจานเนื้ออยู่,เนื้อหมู,เนื้อแกะ,เนื้อวัวและเนื้อกวางอีกหลายอย่างด้วยกัน.

แน่นอนว่า,ทั้งหมดเป็นเนื้อสัตว์อสูรระดับต่ำนั่นเอง.

การเตรียมอาหารประเภทซุบเองจำต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างยิ่ง.

เนื้อสัตว์อสูรและโลหิตของมันเองนับว่าเป็นวัตถุดิบในการทำสตูต้มสมุนไพรเป็นอย่างมาก.

งานของฉู่เทียนนั้นคือการตรวจสอบวงเวทย์ของกระทะ,เพื่อรับประกันการเปิดธุรกิจในครั้งนี้,ว่ากระทะพลังเวทย์นั้นสามารถใช้ได้ปรกติ,ไม่เช่นนั้นแล้วหากว่าเปิดธุรกิจในวันแรกแล้วเกิดปัญหาขึ้นล่ะก็,อาจจะส่งผลไปถึงเรื่องอื่นๆด้วยก็เป็นได้.

"ข้าได้ตรวจสอบทุกอย่างแล้ว,ไม่มีปัญหาอะไร,พวกเจ้าวางใจได้!"

หนานกงหยุนและเมิ่งหยิงหยิงก็สบายใจ.

พวกเขาอีกหลายคนได้กลับไปประชุมเร่งด่วน,เพื่อเตรียมพร้อมรับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้,พวกเขานั้นตระเตรียมงานกันอย่างพิถีพิถันเป็นอย่างมากในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา,เพื่อป้องกันไม่มีอะไรผิดพลาดขึ้นได้.

และพวกเขายังต้องใช้ผู้คุ้มกันอีกจำนวนหนึ่งเพื่อป้องกันการก่อกวนจากผู้ไม่หวังดี.

อย่างไรก็ตาม,พรุ่งนี้จะมีหนานกงอี้,ซ่งปิงและคนอื่นๆที่เดินทางมาเพื่องานเปิดร้านนี้ด้วย,และเย่ซ่งที่กำลังต้องการแก้แค้นฉู่เทียนอยู่ด้วย,สถานการณ์ตอนนี้จึงไม่ใครดีเท่าไหร่นัก.

เมิ่งหยิงหยิงที่คาดหวังเป็นอย่างมากจนเต็มไปด้วยความกังวล"พวกเจ้าว่า,พวกเราจะราบรื่นไหมในวันพรุ่งนี้?หากว่าเกิดปัญหาขึ้นจะทำอย่างไรดี!"

หนานกงหยุนตบโต๊ะดังฉาด,หายใจหอบๆด้วยความตื่นเต้น"ปากเสีย,พวกเราเหนื่อยมาหลายวันแล้ว,ห้ามคิดอย่างนั้น,มันยังจะมีอะไรเกิดขึ้นได้อยู่อีกรึ?"

ถืงจะพูดอย่างนั้น.

อย่างไรก็ตามทุกคนก็ดูออก,หนานกงหยุนเองก็เต้นเต้นไม่น้อยกว่าทุกคนเช่นกัน.

เมิ่งชิงอู๋เข้าใจอารมณ์ของทุกคนดี,ไม่ว่าจะเป็นใครจะต้องมีครั้งแรกไม่ใช่รึ?นางเองก็ได้แต่ยิ้มปลอบใจทุกคน"พวกเราได้ทำทุกอย่างที่จำเป็นต้องทำไปหมดแล้ว,อย่าได้คิดฟุ้งซ่าน,พวกเจ้าทั้งสองเองไม่ได้พักผ่อนมาหลายวันแล้ว,กลับบ้านและนอนพักให้สบายในคืนนี้เถอะ,เพื่อเติมเต็มพลังงานให้เพียงพอที่จะเปิดร้านในวันพรุ่งนี้."

พวกเขาได้สอดแทรกโฆษณามาตั้งแต่งานชุมนุมแล้ว!

เพียงแค่การปรุงอาหารด้วยพลังเวทย์ก็สร้างเสียงหัวเราะอื้ออึงดึงดูดความสนใจของคนจำนวนมากแล้ว.

ลำพัง,ท่านเจ้าเมือง,ท่านแม่ทัพและเหล่าอาจารย์วิชาอักขระของสมาคมวงเวทย์อักขระ,ต่างก็คาดหวังรอคอย,และยังมีกลุ่มคนที่มีชื่อเสียงอีก,ไม่ใช่ว่าใครก็ล้วนแล้วแต่มีอิทธิพลที่จะดึงดูดคนเข้ามาได้แล้วไม่ใช่รึ?ในเมื่อพวกเขาเดินทางมาร่วมงาน,แน่นอนว่าคนอีกมากมายต้องตามมาอย่างแน่นอน!

ผลกระทบของเหล่าผู้มีชื่อเสียง,จะกลายเป็นการกระตุ้น,ภัตตาคารพลังเวทย์ที่สร้างความฮือฮา...ที่เป็นเหมือนกับไพ่ไม้ตายในการดึงดูดเหล่าคนที่ไม่รู้จักและเต็มไปด้วยความสงสัยให้เข้ามาจนกลายเป็นความนิยมในที่สุด,ไม่จำเป็นที่ต้องกังวลอะไรนักเกี่ยวกับการดึงดูดลูกค้า.

ฉู่เทียนเองที่ต้องการที่จะให้กำลังใจพวกนาง,หากแต่กลับยังไม่ได้ทันที่จะเปิดปาก.

ที่ประตูมีการต่อสู้เกิดขึ้น.

เหล่าผู้คุมกันต่างก็ถูกทุบตีให้ลงไปนอนกองอยู่บนพื้น.

"ท่านประธาน!"

"ท่านประธาน!"

"เกิดปัญหาใหญ่แล้ว!"

"มีคนสองคนที่ต่อสู้กันที่ด้านนอก,ไม่เพียงแต่พวกเขาได้ทำให้ลายเวทีอาหารของพวกเราเสียหายเท่านั้น,แต่ว่าเมื่อพนักงานของพวกเราเข้าไปหยุดพวกเขา,พวกเขาก็ทำร้ายพวกเรา,สถานการณ์ตอนนี้ไม่ดีและข้าคิดว่าคงจะแย่ไปกว่าเดิมแน่,ขอให้พวกท่านออกไปดูด้วยเถอะ!"

ทันทีที่ทุกคนได้ยิน.

ทุกคนต่างตื่นตกใจ!

มารดามันเถอะ,พวกเวรนี้มันจะเกินไปแล้ว,กล้ามาก่อความวุ่นวายในเวลาเช่นนี้!

อยากจะต่อยตีกันทำไมไม่ไปที่อื่น,ถนนก็มีตั้งมากมาย,กลับเลือกถนนเส้นนี้,ถนนเส้นนี้เองก็ยาวไม่ใช่เล่น ทว่ากับเลือกตรงนี้พร้อมกับทำลายประตูร้านอาหารกระทะร้อนอีก!

มันจะทำการน่ารังเกียจเกินไปแล้ว!

ถึงกับกล้าทำลายหน้าร้านก่อนวันเปิดร้านอาหารเช่นนี้!

ไม่ใช่ว่าพวกมัน,จงใจหาเรื่องอย่างชัดเจนไม่ใช่รึ?!

หนานกงหยุนกระโดดออกไปด้วยความเกรี้ยวกราด,"ไอ้พวกบัดซบ,ใครมันกล้ามาสร้างปัญหาในเวลาเช่นนี้,ขุ่นแม่คนนี้จะทำให้มันเสียใจที่มีชีวิตอยู่เลย!"

** 狗眼看人低 => 责骂那些看不起大众的势力小人。สำนวนภาษิตจีนใช้ด่าคนถ่อยที่ดูถูกพลังของมวลมหาชน

** 狗嘴吐不出象牙来。=> 比喻坏人说不出好话。
คนเลวต่ำทราม มีแต่ภาษาผรุสวาท / คำพูดที่หลอกลวงไม่จริงใจ หรือคนชั่วบาปหนาย่อมจะปล่อยหมาออกจากปาก

ที่มา http://www.thaiday.com/mwebboard/listComment.aspx?QNumber=365431&Mbrowse=33

***มีคนขอมาลงวันแม่ให้หน่อย 

ที่มาจากhttp://www.novelupdates.com/series/miracle-throne/

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????

สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP  Click