Miracle Throne Chapter Chapter 16 Vicious plot

Miracle Throne Chapter Chapter  16 Vicious plot

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 16 แผนการร้าย

บทที่ 16 แผนการร้าย

ควรจะทำอย่างไรดีล่ะ?

คิ้วที่ดำขลับของเมิ่งชิงอู๋ขยับไปมา,คิดใคร่ครวญก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างรวดเร็ว"ข้าคิดว่าจะพยายามไปไกล่เกลี่ยเขาเอง,ฉู่เทียนคงจะยังไม่ไปใหนไม่ไกล,พวกเรารีบตามหาเขาเถอะ,จะต้องหาเขาเจอแน่."

คงมีทางนี้ทางเดียวเท่านั้น!

สองสาวพี่น้องก็เร่งรีบแยกกันออกตามหา.

เมิ่งชิงอู๋เองก็จำเป็นที่จะต้องเตรียมอาหารเลี้ยงแขกในตอนกลางวันด้วย,เมิ่งหยิงหยิงจึงเป็นคนคอยจัดคน ออกตามหาตามถนน,ค้นหาตามตรอกซอกซอย,เวลาผ่านไปเรื่อยๆ,หากแต่ก็ไม่สามารถพบแม้แต่เงาของฉู่เทียน.

ใบหน้าของเมิ่งหยิงหยิงนั้นเปลี่ยนเป็นมืดมนเต็มไปด้วยความผิดหวัง"ฉู่เทียนที่เปี่ยมไปด้วยความสามารถ,หากเขาต้องการไปจริงๆ,แน่นอนว่าพวกเราไม่สามารถหาเขาเจอแน่."

เมิ่งชิงอู๋ได้ยินคำเหล่านั้น,ก็รู้สึกอัดอั้นเสียใจเช่นกัน,นางเองก็เจ็บปวดกับความไม่ยุติธรรมอยู่เช่นกัน,แม้ว่าการพบกันครั้งนั้นจะเต็มไปด้วยความเข้าใจผิดในตัวเขา,ทว่าเขาเองก็แก้แค้นนางคืนแล้ว,ไม่เพียงแต่นางต้องได้รับความอับอายอย่างรุนแรง,แต่ว่ายังโดนหวดก้นไปตั้งหลายสิบที,ร่างกายของนางไม่เคยถูกชายใดแตะต้องมาก่อน,นี่มันยังไม่เพียงพออีกรึ?

เป็นชายอกสามศอกไม่ควรที่จะใส่ใจ,กับอารมณ์ที่ขึ้นๆลงของผู้หญิงเช่นข้าเลย!

บั้นทายที่เรียวกลมของนางยังคงปวดแสบปวดร้อนอยู่เลย,ยังคงบวมเปล่งจนถึงตอนนี้,เขาก็แสดงท่าทางโหดร้าย,ไม่แพ้กันซะหน่อย!

ไม่มีความอ่อนโยนกับสตรีเลย!

ความรู้สึกของเมิ่งหยิงหยิงแตกต่างออกไปจากพี่สาวของนาง,นางรู้สึกสูญเสียมากกว่า,เพราะว่าเดิมทีด้วยพรสวรรค์ของนางนั้นธรรมดาทั่วไป,มันสมองเองก็ไม่ได้ดีเด่น,ไม่ได้มีความโดดเด่นอะไรเลยนอกจากใบหน้าที่สวยงาม,นับตั้งแต่เด็กจนโต,นางจะถูกจ้องมองด้วยสายตาที่ชั่วร้าย,เต็มไปด้วยความเหยียดหยันในตัวนาง,เมื่อตอนที่เย่เฟิงกล่าวว่านางเป็นเพียงขยะไร้ประโยชน์,แม้ว่าเมิ่งหยิงหยิงจะโกรธเกรี้ยว,ทว่านางกับยอมรับอยู่ข้างในลึกๆ.

ฉู่เทียน,เขาเป็นเหมือนดั่งสวรรค์ที่มอบความสุขและความยินดีคืนให้กลับนาง.

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ด้วยกันเพียงแค่สองวัน,ทว่าเป็นสองวันที่มีค่าสำหรับเมิ่งหยิงหยิงเป็นอย่างมาก,เต็มไปด้วยความตื่นเต้นสมหวัง,เป็นสองวันที่นางพึงพอใจมากที่สุดก็ว่าได้.

นี่เป็นครั้งแรกที่นางรู้สึกว่าโชคชะตาของนางได้เปลี่ยนไปแล้ว,หลังจากที่นางต้องยืนอยู่กลางพายุที่รุนแรง,นางรู้สึกเหมือนกับว่าถึงจะเป็นหมูก็สามารถบินขึ้นสู่ท้องฟ้าได้.

นี่เป็นครั้งแรกที่นางรับรู้ได้ถึงความปลอดภัย,ที่แม้แต่พี่สาวของนางยังไม่สามารถมอบให้ได้.

ฉู่เทียนที่เป็นเหมือนกับคนกะล่อน,อวดดีและเอาแต่ใจ**เป็นชายเจ้าสำราญ,เหลาะแหละ....แต่นางก็สัมผัสได้ว่าเขาเป็นคนดีที่สามารถเชื่อใจได้!

แม้ว่าจะเพียงระยะเวลาสั้นๆเพียงแค่สองวัน,นางกับกล้ากล่าวออกมาได้เลยว่าภายในใจของนางนั้นรู้สึกไม่ปรกติได้เกิดขึ้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน.

ใครจะรู้ล่ะว่าความยินดีที่เกิดขึ้นมาเพียงชั่วขณะ,มันจะหายไปในทันทีทันใด,ทำให้นางนั้นไม่สามารถที่จะยอมรับได้,ไม่มีเวลาให้นางได้เตรียมใจ,มันเหลือเพียงแค่ความวางเปล่าในหัวใจ,ที่เต็มไปด้วยความเสียใจและสูญเสียมากมายยิ่งนัก.

ข้าจะไม่สามารถพบเจอเจ้าได้อีกแล้วรึ?

เมิ่งหยิงหยิงไม่อยากเชื่อเลยว่านางจะเศร้าเสียใจได้มากมายถึงเพียงนี้,บางทีอาจกำลังมีแมลงตัวใหญ่ที่แอบกัดกินหัวใจของนางอย่างโหดร้ายอยู่ก็เป็นได้,มันทำให้นางไม่สามารถที่จะอดทนต่อความเจ็บปวดจนน้ำตาไหลร่วงลงมาเป็นสาย.

เมิ่งชิงอู๋เห็นท่าทางของน้องสาวที่เศร้าสร้อยเหลือคณานับ,ทำให้นางเองก็เศร้าเสียใจและสำนึกผิดอยู่เหมือนกัน,เพราะว่านางไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองเอาไว้ได้,เป็นผลทำให้ทำร้ายคนทั้งสอง,ไม่ใช่สิ,ควรจะสามต่างหาก,นางเองก็ต้องตกเป็นเหยื่อเช่นกัน!

"ท่านหญิง!"

"ท่านหญิง!"

"มีภัยพิบัติใหญ่เกิดขึ้นแล้ว!"

พ่อบ้านเจาเร่งรีบวิ่งเข้ามา,ด้วยตัวสั่นตื่นตระหนก,แทบจะสะดุดเท้าตัวเองล้ม.

ถึงอย่างงั้นเมิ่งชิงอู่กลับยังนิ่งงันอยู่ในตอนนี้,ยังมีปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกรึ?

พ่อบ้านเจาที่เหงื่อโซกไปทั้งตัวกล่าวออกมาว่า"ร้านขายยามีปัญหา!เหล่าคนที่ซื้อยาไปใช้ในตอนนี้ต่างถูกพิษกัน,เวลานี้เหล่าคนจำนวนมากจึงได้มาชุมนุมตัวกันที่นี่,เขาต้องการให้หอการค้าหนานหยุนอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น!"

เมิ่งชิงอู่ราวกับถูกสายฟ้าฟาด,"เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"

หอการค้าหนานหยุนนั้นได้วางแผนเข้าสู่ตลาดค้ายา,ได้ใช้เงินลงทุนไปเป็นจำนวนมหาศาล,ทำให้คิดว่าสามารถทำกำไรได้,การเปิดตลาดยาใหม่นั้น,แทบจะเป็นไปด้วยดี,ไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นเลย,อย่างไรก็ตามเพราะมันราบรื่นจนเกินไป,เมิ่งชิงอู๋จึงคิดว่าอาจจะเป็นแผนการณ์ที่ล่อลวงนางมาให้ติดกับ,นางกังวลเป็นอย่างมากถึงกับเคยเล่าให้เมิ่งหยิงหยิงฟัง.,

ลางสังหรเกี่ยวกับภัยพิบัติที่นางรู้สึก,คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะกลายเป็นจริง!

เมิ่งหยิงหยิงจ้องมองด้วยความเป็นห่วงไปยังพี่สาวของนาง"พวกเราจะทำอย่างไรกันดี?"

ที่ด้านนอกเกิดเสียงดังอื้ออึงก้องไปด้วยความโกรธของฝูงชน.

"แม่ค้าหน้าเลือดทำลายคนเจ็บ!"

"แม่ค้าหน้าเลือดวางยาพิษพวกเรา!"

"เมิ่งชิงอู่,อย่าเป็นเต่าหดหัว,ออกมาเดี่ยวนี้!"

มีแขกพิเศษสามคนในบ้าน,ด้านนอกมีฝูงชนที่กำลังสร้างความปั่นป่วน,เมิ่งชิงอู๋คิดว่าคงจะเกิดปัญหาที่นางยากที่จะแก้ไขได้แล้ว,จึงได้กล่าวกับเมิ่งหยิงหยิงว่า"ต้องเป็นแผนการของศัตรูของพวกเราได้วางเอาไว้อย่างแน่นอน,เจ้าเข้าไปยังห้องโถงด้านในไปหาซ่างต้าซือ,อยู่กับพวกเขา,เจ้าจะปลอดภัยอย่างแน่นอน."

เมิ่งหยิงหยิงกล่าวออกมาอย่างเร่งรีบ,"แล้วท่านพี่ล่ะ?"

"ข้าดูแลตัวเองได้,ไม่จำเป็นต้องกังวล."เมิงชิงอู๋ตะโกนเรียก"หัวหน้าเมิงเจ้านำคนอีกหลายคนมาด้วย,พวกเราจะออกไปพบพวกเขากัน."

เมิ่งชิงอู๋นั้นไม่ได้ปรากฏตัวในทันที,นางคอยสังเกตอยู่ภายในประตู.

ด้านนอกนั้นเต็มไปด้วยฝูงชนที่กำลังโกรธเกรี้ยว,ราวกับว่าเกิดการก่อการร้าย,มีเหล่าทหาร,ทหารรับจ้าง,เหล่านักผจญภัย,พร้อมกับผู้ฝึกตนอิสระ,เพราะกลุ่มเป้าหมายของร้านขายยา ของนางนั้น เป็นผู้ฝึกต้นฝึกหัดทุกคน,ดังนั้นเมื่อเกิดเหตุเช่นนี้เกิดขึ้น,จึงก่อให้เกิดผลกระทบไปทั่วกับกลุ่มที่มีอำนาจไปแทบทุกกลุ่ม.

ในเวลาเดียวกัน,นางก็สามารถตระหนักได้ในทันที,ไม่แปลกใจเลยว่าร้านขายยาของนางถึงได้เปิดบริการมาได้อย่างราบรื่น,ศัตรูของนางนั้นไม่ได้ว่าแผนทำลายธุรกิจของนางโดยตรง,ซึ่งพวกเขาวางแผนที่จะยืมมือฆ่าคนโดยใช้กลุ่มอิทธิพลอื่นๆนี่เอง!

"แม่ค้าหน้าเลือด,ไส่หัวออกมา!"

"น้องชายของข้ายังไม่ได้สติเลยตอนนี้,เอาความยุติธรรมคืนมาให้ข้า!"

หัวหน้าเมิ่งได้เดินออกไปเป็นคนแรก,พร้อมกับชักดาบยาวออกจากเอง,พร้อมกับฟันไปที่หินที่อยู่ด้านหน้าแตกกระจายเป็นผุยผง,พร้อมกับตะโกนออกไปเสียงดัง,"เงียบ!ท่านหญิงต้องอธิบายให้พวกเจ้าเข้าใจอยู่แล้ว!เอาแต่ตะโกนเช่นนี้จะมีประโยชน์อะไร?จะสามารถแก้ปัญหาได้รึ?"

หัวหน้าเมิ่งนั้นเป็นนักรบที่มีชื่อเสียงพอตัว.

ด้วยพลังฝึกตนปรุงร่างระดับ 7,ความแข็งแกร่งของเขานั้นไม่ธรรมดาเลย,เหล่าคนมากมายได้แต่ซุบซิบพูดคุยกันไปมา,รู้สึกหวั่นเกรงขึ้นมาทันที.

"เมิ่งซาน,เจ้ายังเหลือศักดิ์ศรีอยู่เรอะ!"

หัวหน้าเมิ่งจ้องมองเข้าไปในกลุ่มคน,ด้วยท่าทางที่แปลกประหลาด,สายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชังจนถึงขีดสุด,เพราะว่าในกลุ่มคนนั้นไม่ใช่ใครคนอื่น,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นหานเซาหลง,เป็นศิษย์พี่ผู้ฝึกสอนของเมิ่งหยิงหยิงนั่นเอง,เป็นศิษย์คนที่สองของซ่างหลีซิง,และยังเป็นหนึ่งในคนที่จะเป็นประธานหอการค้าเห่ยซุยในวันข้างหน้า.

เหล่าคนอื่นๆต่างก็หวาดกลัวหัวหน้าเมิ่ง,หากแต่หานเซาหลงกลับไม่ได้หวาดกลัวเขาเลย ยังคงตะโกนออกไป"ร้านขายยาหอการค้าหนานหยุนขายยาคุณภาพต่ำให้กับลูกค้าแล้วยังมีหน้าสบายใจอยู่อีกเรอะ,จนท้ายที่สุดเรื่องได้ถูกเปิดโปงออกมา,ตระกูลหานของเราเองก็กลายเป็นเหยื่อ,ได้รับความเดือดร้อน,พวกเราต้องการความยุติธรรม,เมิ่งชิงอู่เจ้ายังกล้าหลบหน้าอยู่อีกรึ,คิดว่าพวกเราเป็นคนโง่อย่างงั้นรึถึงได้ทำอย่างนี้,ความยุติธรรมอยู่ที่ใหน? เจ้ายังเป็นคนอยู่อีกเรอะ!"

เพียงแค่คำพูดเหล่านั้นของเขาก็สามารถปะทุความเกรี้ยวโกรธขึ้นมาทันที.

ฝูงชนต่างสูญเสียการควบคุมอีกครั้ง.

"หอการค้าหนานหยุนขายยาอย่างดี,ไม่มีทางที่จะมีปัญหาใดๆ."

เสียงที่เต็มไปด้วยความเย้ายวนผ่านออกมา,แต่ว่าร่างกายร่างนั้นกลับน่าดึงดูดมากกว่า.

เมิ่งชิงอู๋ที่ค่อยๆออกมาอย่างช้าๆ,ชุดสีขาวราวหิมะในฤดูหนาว,ผมดำสลวยทิ้งลงราวกับน้ำตกที่ยิ่งใหญ่,ยิ่งทำให้นางดูสูงศักดิ์ยิ่งขึ้น,ราวกับว่าเป็นเทพธิดาที่ได้เสด็จมาเยือนผืนโลก.

ในเวลานี้,ถึงหน้าตาจะดูสงบนิ่ง,ทว่าภายในใจนั้นเต้นโครมคราม,เหตุการณ์ในครั้นนี้มันใหญ่โตมาก,เป็นเรื่องที่น่ากลัวเป็นอย่างมาก,นางไม่สามารถที่จะพบสัญญาณดังกล่าวได้ก่อนหน้านี้.

ช่องทางของวัตถุดิบนั้นน่าเชื่อถือได้.

นักปรุงยาที่จ้างมาก็มาจากนอกเมืองด้วยราคาที่สูงลิ่ว.

การดำเนินงานของเมิ่งชิงอู๋นั้นแทบจะไร้ที่ติก็ว่าได้!

ดังนั้นแล้ว,คนนอกย่อมไม่สามารถวางยาพิษได้,บางที,สิ่งที่เป็นไปได้,จะต้องมีคนของหอการค้าหนานหยุนของนางเองที่มีส่วนร่วมในครั้งนี้,เพียงแค่คาดเดามาจนถึงจุดนี้,เมิ่งชิงอู๋ก็ถึงกับหนาวสั่นไปทั้งตัว!

แม้ว่าจะไม่รู้ว่าเป็นใครกันที่ทรยศกันแน่.

แต่คนผู้นี้จะต้องเป็นคนที่นางไว้ใจเป็นอย่างมากแน่!

"แม่ค้าหน้าเลือด,ขนาดนี้แล้วยังกล้าปฏิเสธหน้าด้านๆอีกรึ!"

"เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้,เจ้ากล้าที่จะปฏิเสธอย่างงั้นรึ!"

"ทุกๆคนที่มาในวันนี้ต่างก็ถูกพิษมาทั้งนั้น,เจ้าเป็นแม่ค้าหน้าเลือดที่เอาแต่กำไรขุดเลือดขูดเนื้อ,การค้าขายของเจ้าไร้ซึ่งเมตตาและคุณธรรมอย่างสิ้นเชิง!"

กลุ่มคนจำนวนมากกว่าร้อยคนที่พยุงกันเข้ามาชุมนุม,คนเหล่านี้แต่ล่ะคนต่างก็ได้รับบาดเจ็บ,อยู่ในภาวะเหนื่อยอ่อน,ใบหน้าของพวกเขากลายเป็นสีเทาผิดปรกติ,ร่างกายสั่นเทิ้ม,เหงื่อไหลออกมาไม่หยุด,แน่นอนว่าทั้งหมดนี้ต้องเกิดจากการติดพิษอย่างแน่นอน.

หานเซาหลงที่มายืนอยู่ด้านหน้าผู้คน,กล่าวราวกับว่าเต็มไปด้วยความยุติธรรม"คนเหล่านี้เป็นเพียงเยื่อแค่เล็กน้อยเท่านั้น,คนทุกคนที่อยู่ที่นี่ต่างก็ได้ใช้ยาที่ซื้อมาจากร้านการค้าหนานหยุน,,ร้านค้าหนานหยุนที่เพิ่งเปิดการค้ามาสองอาทิตย์,คนเหล่านี้ก็ถูกพิษกันทุกคน,ความจริงก็ปรากฏออกมาแล้ว,เจ้ายังปฏิเสธอีกรึ?พวกเราทุกคนจะต้องได้รับความยุติธรรมในครั้งนี้!"

"พูดถูกแล้ว"

"พวกเราจะต้องทวงคืนความยุติธรรม!"

นี่ต้องเป็นแผนที่ได้วางแผนมาล่วงหน้าแล้ว,และเตรียมการมาอย่างระมัดระวัง!

"ทุกคนโปรดใจเย็นกันก่อน."เมิ่งชิงอู่รู้ดีว่าตอนนี้คงทำอะไรไม่ได้แล้ว,ไม่ว่านางจะทำอย่างไร,ก็มีแต่จะเพิ่มความโกรธเกรี้ยวของผู้คนมากกว่า,คงทำได้แค่หาวิธียับยั้งความโกรธของพวกเขาเอาไว้ก่อน,"เรื่องนี้มีเงื่อนงำอยู่,ขอให้พวกท่านเชื่อข้า,เชื่อในหอการค้าหนานหยุน,แน่นอนว่าพวกเราจะสืบสวนความจริงให้ได้,และจะชดเชยค่าตอบแทนให้กับเหยื่อทุกคน!"

"ชดเชยความเสียหาย?"

"เจ้าสามารถชดเชยได้รึ?"

"หลังจากที่พวกเราได้รับพิษ,พลังฝึกตนของพวกเราก็เสียหายอย่างหนัก!"

"พวกเรายังไม่รู้เลยว่าเป็นพิษแบบใด,หอการค้าหนานหยุนจะสามารถสืบเรื่องนี้ได้เรอะ,ไม่รู้ว่าจะมีคนตายไปก่อนเท่าไหร่,เจ้ายังกล้าพูดว่าจะชดเชยความเสียหายให้อีกเรอะ?"

เรื่องในครั้งนี้ดูเหมือนว่ามันจะหนักหนาเกิดกว่าจะจินตนาการถึงได้.

เพราะว่าไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นยาพิษที่ร้ายแรงชนิดใด,นั่นก็หมายความยาพิษนี้ต้องมีการเตรียมการเอาไว้อย่างดี,ถึงแม้ว่าจะเป็นหอการค้าหนานหยุนเองก็ไม่สามารถที่จะระบุได้อย่างแน่นอนว่าเป็นพิษแบบใด,หากว่าไม่รู้ว่ามันคือพิษอะไร,ก็ย่อมไม่มีร่องรอยเบาะแสของพิษ?นอกจากนี้หากไม่รู้ว่าเป็นพิษชนิดใด,ย่อมไม่มีวิธีในการที่จะแก้พิษได้,และยิ่งปล่อยเวลาให้เนิ่นนาน,ท้ายที่สุดหากว่าพิษยังคงลุกลามไปเรื่อยๆ,ก็จะยากที่จะหยุดและแก้พิษได้นั่นเอง!

"พี่ชายของขาได้ซื้อยาน้ำหล่อเลียงพลัง,ในตอนนั้นเขาได้ถูกพิษเข้าขณะปฏิบัติภารกิจอยู่,ทำให้เขาถูกสัตว์อสูรสังหาร"ชายคนหนึ่งทั่วทั้งใบหน้าเต็มไปด้วยเครา,เขาพุ่งออกมาจากฝูงชน,พร้อมกับยกขวานเหล็ก,คำรามลั่นพร้อมจะผ่าทุกคนออกเป็นเสี่ยงๆ,"เจ้าขายของคุณภาพต่ำขูดเลือดขูดเนื้อ,ทำให้พี่ชายของข้าต้องตาย!"

หัวหน้าเมิ่งตะโกนออกมาเสียงดัง"ถอยออกไป!"

ดาบยาวที่ตวัดป้องกันขวานเหล็ก,ด้วยพลังวิญญาณที่เหนือกว่าสามารถที่จะกระแทกฝ่ายตรงข้ามให้ลอยออกไปส่งผลให้เขากระเด็นกระแทกกลุ่มคนที่อยู่ด้านหลัง.

หัวหน้าเมิ่งยังคงยกดาบยาวขึ้นปกป้องเมิ่งชิงอู๋,"ใครกล้าทำร้ายท่านหญิง,อย่าหาว่าข้าโหดร้ายก็แล้วกัน!"

หานเซาหลงจับจ้องมองไปยังชายเคราดก,ทันใดนั้นเขาก็ตะโกนออกไปว่า"เหล่าผู้ฝึกตนทุกคนยังไม่เห็นธาตุแท้พวกเขาอีกเรอะ,นอกจากจะไม่ให้คำตอบใดๆแล้ว ยังคิดจะจัดการทุกคนอีกด้วย!"

"ขับไล่นางออกไป!"

"พวกเราทุกคนฆ่าพวกคนชั่วซะ!"

"ทำลายล้างหอกาค้าที่ขูดเลือดขูดเนื้อพวกเรา!"

เมิ่งชิงอู๋จ้องมองฝูงชนที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างไม่ลืมหูลืมตา,ทันใดนั้นหน้าตาของนางก็เปลี่ยนเป็นซีดเผือด..จบแล้ว,ทุกอย่างได้จบแล้ว,ไม่ว่าจะอดทนเพียรพยายามไปเท่าไหร่,สุดท้ายแล้วกลับกลายเป็นเช่นนี้ไปได้,หอการค้าหนานหยุนของนางที่ครั้งหนึ่งเคยรุ่งโรจน์เปี่ยมไปด้วยเกียรติถูกทำลายย่อยยับไม่เหลือแล้ว.

เดินผิดหนึ่งก้าว,ล้มทั้งกระดาน!

นางได้วางแผนอย่างรอบคอบมาตั้งหลายปี,ระมัดระวัง,ค่อยเป็นค่อยไป,ถึงจะมีอุปสรรค์บ้างขัดแย้งกันระหว่างหอการค้าที่แข็งแกร่งกว่า,แต่ท้ายที่สุดก็ต้องพังไม่เป็นท่า.

ทันใดนั้นเมิ่งชิงอู่รู้สึกหมดเรี่ยวแรงเหนื่อยล้า.

นางเมื่อยล้าเพลียใจอย่างที่สุด.

"ทุกคนโปรดใจเย็นก่อน."เมิ่งชิงอู๋ตะโกนออกไปเสียงดัง,น้ำตาที่กำลังเอ่อล้นไปบนดวงตา,นางก้าวออกไปสองก้าวยืนตรงเบื้องหน้าหน้าทุกคน หัวใจของนางเต็มไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย เจ็บปวดสลดหดหู่และความพ่ายแพ้ในเวลาเดียวกัน นางพยายามเค้นน้ำเสียงให้หนักแน่นและตะโกนออกไปเสียงดัง""ข้าพูดอีกครั้งหอการค้าหนานหยุนจะชดเชยให้กับผู้สูญเสียทุกคนทั้งหมด โปรดเชื่อข้าแม้ว่าวันนี้ตระกูลของข้าจะต้องล่มสลาย ข้าจะไม่หนี ข้าจะชดเชยให้กับพวกท่าน,พ่อบ้านเจา!"

พ่อบ้านที่แก่ชราได้ก้าวออกมาอย่างไร้เรี่ยวแรงออกมาด้านหน้านายหญิง.

 เมิ่งชิงอู๋ได้สังการไปว่า"ท่านจงไปนำเงินสดทั้งหมดของหอการค้าของเรามา,เพื่อชดเชยเบื้องต้นให้กับผู้เสียหาย,จากนั้นก็นำหอการค้าของเราทั้งหมด,สิ้นทรัพย์ที่เรามีอยู่ไปจำนองให้หมด,ไม่ต้องใส่ใจว่าจะได้เท่าไหร่,พวกเราจะจ่ายค่าชดเชยให้กับเหยื่อที่เสียหายทั้งหมด!"

"ท่านหญิง,ท่านกำลังจะล้มเลิกทำลายกิจการของพวกเราทั้งหมดอยู่นะ!"น้ำตาของพ่อบ้านเจาไหลออกมาเป็นสาย"ทำไมต้องทำเช่นนี้,นี่ไม่ใช่ความผิดของพวกเรา!มันเป็นแผนร้าย!เป็นแผนร้ายของคนอื่น!"

เมิ่งชิงอู๋ยิ้มออกมาด้วยความเสียใจ.

ถึงจะเป็นแผนร้าย,แต่ว่าจะมีประโยชน์อันใด?

ฝ่ายตรงข้ามได้เตรียมการมาอย่างรอบคอบและสมบูรณ์แบบ พวกเขามั่นใจว่านางจะไม่สามารถติดตามร่องรอยใดๆ ได้,นอกจากนี้ผู้กระทำผิดมีแนวโน้มว่าจะเป็นคนใน ดังนั้นแม้ว่าเหตุการณ์นี้จะกระจ่างขึ้นหอการค้าหนานหยุนก็ยังจะถูกกล่าวหาว่าไม่สามารถจัดการกับคนของตนได้ ในที่สุดก็ไม่สามารถปัดความรับผิดชอบได้อยู่ดี

นอกจากนี้หลังจากผ่านเรื่องเลวร้ายเช่นนี้ไปได้ แม้ว่าหอการหนานหยุนจะได้รับการผ่อนผันให้สามารถเปิดดำเนินการต่อไป แต่ด้วยสูญเสียชื่อเสียงขนาดนี้แล้ว หอการค้าหนานหยุนยังจะมีโอกาสเติบโตได้อีกหรือ?

พ่อบ้าเจาเสียใจสั่นสะท้านไปทั้งร่าง "ในวันนั้นนายท่านและนายหญิงใหญ่ เริ่มก่อตั้งหอการค้าหนานหยุน พวกเขาต้องเดินทางไปทั่วเพื่อการค้า,บ่าวรับใช้เฒ่าคนนี้ได้ติดตามพวกเราโดยตลอด ดิ้นรนต่อสู้มาด้วยกันมานานหลายสิบปี ข้าเฝ้าดูหอการค้าหนานหยุนสร้างเนื้อสร้างตัวเติบโตขึ้นด้วยสายตาของข้าเอง เมื่อหกปีก่อนนายท่านและนายหญิงใหญ่ประสบภัยพิบัติ ตาแก่คนนี้ควรจะถูกฝังไปพร้อมกับพวกเขา แต่เพราะข้ายังมีห่วงเป็นกังวลกับหอการค้าที่พวกเขาสร้างไว้ มันเป็นความพยายามในชั่วชีวิตของพวกเขา ณ วันนี้หอการค้าหนานหยุนกำลังล่มสลายไป ,ทำไมข้าต้องทนอยู่อย่างอัปยศเช่นนี้ไปอีก,ข้าขอตายไปพร้อมกับพวกเหล่าวายร้ายพวกนี้ซะยังดีกว่า!"

"พ่อบ้านเจา,ไม่นะ!"

พ่อบ้านเจาพุ่งตรงเข้าไปหาหานเซาหลง,เมิ่งชิงอู่ที่ต้องการจะห้ามเขาแต่ก็สายไปแล้ว,ธนูได้พุ่งตรงออกมาจากฝูงชนพุ่งตรงมายังอกของชายชราในทันที.

"พ่อบ้านเจา!"เมิ่งชิงอู่พุ่งออกไปแม้ว่านางจะถูกหัวหน้าเมิ่งหยุดเอาไว้ก็ตาม,ก่อนที่ร่างของชายชราจะล้มลงเข้ามาซบอ้อมแขนของนางเอาไว้,มือทั้งสองของนางชุ่มไปด้วยโลหิต,นางจ้องมองออกไปยังฝูงชน,พร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา,"ข้าได้ยอมพ่ายแพ้แล้ว,พวกเจ้าชนะแล้ว,พวกเจ้าชนะไปแล้ว,ทำไมถึงได้ทำเช่นนี้!ทำไม!"

หานเซาหลงหัวเราะเสียงดัง"เมิ่งชิงอู๋,เจ้านี่มันโง่หรือว่าปัญญาอ่อนกันแน่,เจ้าคิดว่าชดเชยทุกอย่างด้วยเงินแล้วคิดว่าจะเพียงพอแล้วรึ?พี่หวัง,โปรดบอกนางด้วย!"

ชายคนหนึ่งที่สวมหมวกเหล็กและเกาะเหล็กเหมือนกับทหาร,ได้เดินออกมา,พร้อมกับชูป้ายคำสั่ง"ข้าหัวหน้าหวัง,เป็นหัวหน้าทีมสืบสวนของเมืองเทียนหนาน!"

หัวหน้าหวังทีมสืบสวนกล่าวออกมาว่า" เกี่ยวกับการถูกพิษของคนมากมายนับไม่ถ้วนในครั้งนี้ เป็นเรื่องที่หนักหนาน่ารังเกียจเป็นอย่างมาก, ตามกฎหมายของอาณาจักรและกฏหมายหอการค้า เมิ่งชิงอู๋ ผู้เป็นหัวหน้าหอการค้าไม่สามารถค้นหาความจริงได้ นางจะต้องรับผิดชอบและรับการปฏิบัติในฐานะผู้สมรู้ร่วมคิด นางจะถูกเนรเทศและถูกพิพากษาให้ทำงานหนักตลอดชีวิตที่ชายแดน คนอื่นๆในตระกูลของนางจะกลายเป็นหญิงบำเรอและเป็นทาสทหาร"

โหดร้ายเกินไปแล้ว!

เมิ่งชิงหวู่จะถูกตราประทับเป็นผู้ถูกเนรเทศ

เมิ่งหยิงหยิงจะถูกลงโทษให้กลายไปเป็นหญิงบำเรอทหาร.

โหดเหี้ยมถึงเพียงนี้เลยรึ?

"บัดซบ!"ในเวลาเดียวกัน,เสียงดังราวกับเสียงระฆังขนาดใหญ่ดังก้องกังวานแผ่กระจายออกมาจากข้างใน,เต็มไปด้วยความบ้าคลั่งอย่างไร้ขอบเขต""เจ้าหน้าตัวเมียตนไหนต้องการส่งอาจารย์ข้าให้ไปเป็นผู้หญิงบำเรอกัน?แส่หาความตาย!มารับหมัดแห่งความพิโรจน์ของบิดาผู้นี้ซะ!"

พลังที่น่ากลัว แรงกดดันมหาศาลก็ปรากฏขึ้นมาทันที.

ทุกคนที่อยู่ที่นี่ถึงกับหายใจลำบาก,แม้แต่ขยับร่างกายยังไม่สามารถทำได้.

หัวหน้าหวังที่ก่อนหน้านี้ได้เอ่ยคำพูดที่เต็มไปด้วยความชอบธรรมออกมา,ท้ายที่สุดกับเป็นคำสั่งเสียก่อนตาย,เพียงแค่พริบตาหมัดที่ทรงพลังกลายเป็นริ้วแสงพุ่งทะลวงตรงมายังร่างของเขา,เสียงดังกระหึ่มกระแทกตรงออกมาจากระยะทางสิบเมตร,ทั่วทั้งร่างของเขาแตกเป็นเสี่ยงเสี่ยงในทันที,ไม่มีแม้แต่เวลาให้เขาได้เอ่ยหรือส่งเสียงออกมาแม้แต่น้อย,เขาก็ได้ตายไปเรียบร้อยแล้ว.

ใบหน้าของหานเซาหลงเปลี่ยนเป็นซับซ้อนทันที."พวกเจ้ากล้ามาก!...กล้าสังหารเจ้าหน้าที่กลางวันแสกๆ!"

ในเวลาเดียวกันเสียงของหญิงสาวที่คุ้นเคยก็ดังออกมา"คนแซ่หาน,กล้าหลอกลวงอาจารย์,แต่งนิทานเล่าความเท็จ,เจ้าเองก็กล้าไม่ใช่น้อย!"

"หนานกงหยุน?"

ร่างทั้งสามร่างก็เผยตัวออกมาช้า.

หนึ่งในนั้นสวมร้องเท้าบูทส้นสูง,ในเครื่องแต่งกายที่วาบหวิวและผมสีแดงพาดลงมาราวกับน้ำตกที่งดงาม,เป็นหญิงสาวที่ร้อนแรงเป็นอย่างมาก.

หนึ่งนั้นเป็นชายที่สูงกว่าสองเมตร,ราวกับหมีทมิฬ รูปร่างใหญ่โตเป็นชายที่แข็งแรงกำยำอายุราวๆ 30 ปี.

คนสุดท้ายนั้นเป็นเพียงชายแก่ผมสีขาวที่ดูธรรมดาเป็นอย่างมาก.

หานเซาหลงที่จับจ้องไปยังซ่างหลีซิงในเวลานี้,ราวกับได้พบกับภูติผีปิศาจเลยทีเดียว,อารมณ์สีหน้าของเขาถึงกับเปลี่ยนไปในทันที"ตาแก่...อาจารย์!"

  

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????