Miracle Throne Chapter 30 Before the summit,

Miracle Throne Chapter  30 Before the summit,

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 30 ก่อนงานชุมนุม

บทที่ 30 ก่อนงานชุมนุม

ความรู้สึกผิด,ความเสียใจ,ความโศกเศร้า,ได้กัดกินหัวใจของนางไม่หยุด!

ตั้งแต่เย็นเมิ่งหยิงหยิงไม่สามารถหลับลงได้เลย,ราวกับว่านางได้กลายเป็นองค์รักษ์ส่วนตัวของเขา,คอยปกป้องคุ้มครองอยู่หน้าห้องของฉู่เทียน,แม้แต่ก้าวเดียวนางก็ไม่ก้าวไปไหน,และนางเองแทบจะไม่ได้พักผ่อนเลยแม้แต่น้อย.

"หยิงหยิง,ดวงตะวันทอแสงแล้วนะ."เมิ่งชิงอู๋ที่นำเสื้อคลุมมาคลุมไหล่ของน้องสาวนาง,ภายในดวงตานั้นเต็มไปด้วยความรักใคร่และเอ็นดู,"เจ้าอยู่ปกป้องเขาไม่พักผ่อนเลยเหรอ,ข้าจะช่วยเจ้าดูแลแทนเจ้าเอง,เจ้าไปพักผ่อนเถอะ"

มันคงเป็นเรื่องที่เมิ่งหยิงหยิงนั้นยากที่จะทำใจได้,

นางไม่ร่าเริงสดใสเหมือนปรกติ,ราวกับว่านางเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อยไร้ซึ่งชีวิตชีวา.

ใบหน้าที่ซีดเซียวของนางนั้นราวกับกระดาษเปล่า,"ไม่เป็นไร,ข้ารู้ดีว่าข้านั้นไม่ได้มีความสามารถอะไร,คนชั่วช้าเหล่านั้นถ้าบุกเข้ามา,ข้าก็ไม่สามารถต้านได้เป็นแน่,แต่ว่าการที่ข้าทำเช่นนี้,อย่างน้อยก็ทำให้ใจของข้าดีขึ้นมาเล็กน้อย,ท่านปล่อยให้ข้าอยู่ที่นี้เถอะ."

"ก็ได้,ข้าจะอยู่เป็นเพื่อนเจ้าเอง."

ครั้งเห็นท่าทางของน้องสาวนางแล้ว,ภายในใจของนางได้แต่ทอดถอนใจ,บางทีหัวใจของหญิงสาว,คงจะถูกเขาคว้าไปแล้วกระมั้ง!

แสงตะวันที่ค่อยสาดแสงจ้าอย่างช้าๆ.

ในเวลาเดียวกันนั้นก็เกิดเสียงดังวุ่นวายเกิดขึ้น"ข้าเป็นพ่อบ้านตระกูลเย่,พวกไพร่ชั้นต่ำกล้าที่จะขวางทางข้ารึ?ปล่อยข้า!"

เหล่าผู้คุ้มกันหลายคนถึงกับร้องโอดโอยออกมาอย่างทรมาน.

เมิ่งชิงอู๋และน้องสาวถึงกับสะดุ้งตกใจ.

ชายหนุ่มคนหนึ่งอายุราวๆ 30 ปี,โจมตีเหล่าผู้คุ้มกันตระกูลเมิ่งนอนกองไปหลายคน,พร้อมกับกระทืบเหล่าผู้คุ้มกันของพวกนางอย่างโหดร้าย,ขณะที่เห็นเมิ่งชิงอู่และน้องสาวเดินมา,ทันใดนั้นเขาก็กล่าวออกมาเสียงดังในทันที,"หญิงสาวตระกูลเมิ่ง,หญิงงามล่มเมือง,ได้เห็นวันนี้,ไม่ผิดหวังจริงๆ,อย่างไรก็ตามวันแห่งความสุขกำลังจะหายไปจากพวกเจ้าแล้ว.!"

เมิ่งชิงอู๋กำหมัดของนางแน่น,"หมายความว่าอย่างไร?"

สายตาของคนตระกูลเย่คนนี้เต็มไปด้วยความหื่นกระหายจ้องมองเขม็งไปยังสองสาว,"นับจากวันนี้พวกเจ้าจะไม่มีทาสไว้คอยบำเรออีกแล้ว,ความสุขของพวกเจ้ากำลังจะหายไป,ไม่มีผู้ชายให้เคล้าคลอสนองกาม,ช่างน่าสงสาร,ช่างน่าสงสาร!"

เมิ่งหยิงหยิงที่เต็มไปด้วยความเกรี้ยวโกรธ,"ไปลงนรกซะ!"

เมิ่งชิงอู๋เร่งรีบเข้าไปขวางน้องสาวของนางเอาไว้ห้ามปรามไม่ให้นางโกรธเกรี้ยว,คิ้วทั้งสองข้างนั้นขมวดเข้าหากันแน่น"เจ้าเข้ามาทำร้ายคนคุ้มกันของตระกูลข้าอย่างไร้ซึ่งเหตุผล,เพียงเพราะต้องการจะพูดคำเหล่านี้รึ?"

พ่อบ้านเย่หัวเราะเสียงดัง"ก็ดี,ไม่ต้องมากความ,ส่งเจ้าทาสราคาถูก ฉู่เทียนออกมาซะ!"

เมิ่งหยิงหยิงตะโกนออกไปด้วยความโกรธเกรี้ยว",เจ้าต้องการอะไร?"

พ่อบ้านเย่ครุ่นคิดชั่วคู่ก่อนที่จะกล่าวออกมาเสียงดัง"คุณชายใหญ่ตระกูลของพวกเราบอกว่าเจ้าทาสราคาถูกฉุ่เทียนนั้นกล้าล่วงเกินเขา,ไม่คาดคิดเลยว่าชีวิตของมันจะไปอยู่ในมือของคุณชายใหญ่ซะแล้ว,ตอนนี้หากมันต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ละก็,มีเพียงทางเลือกเดียว,ออกมาคุกเขาสามครั้ง,หมอบกราบอีกห้าครั้งที่ที่หน้าประตูตระกูลเย่,เพื่อเป็นการไถ่โทษของมัน,หากว่าทำออกมาจนเป็นที่พอใจแล้ว,ให้หักขามันทั้งสองข้าง,ก็จะสามารถรักษาชีวิตของมันได้แล้ว."

คุกเข่าสามครั้งอย่างงั้นรึ?

หมอบกราบห้าครั้งอย่างงั้นรึ?

ให้คุกเข่าเพื่อขอโทษ,จากนั้นก็ยังต้องถูกหักขาอีกอย่างงั้นรึ?

ฟันที่ขาวเรียวสวยของเมิ่งหยิงหยิงขบกันแน่น"เจ้ากล้ากระทำการโหดร้ายเช่นนี้,ไม่กลัวเวรกรรมตามสนองรึไง!"

"โหดร้าย?"พ่อบ้านเย่เผยยิ้มออกมา"คุณชายใหญ่ของพวกเรายังไม่ใจดีอีกเหรอ,แม้ว่ามันจะเป็นเพียงทาสชั้นต่ำ,ทว่าก็ยังอดทนไว้ชีวิตให้กับมัน,เพียงแค่หักขาของเจ้าทาสราคาถูกนี้ก็นับว่าดีเท่าไหร่แล้ว,แต่ว่านะพวกเจ้าสองพี่น้องอยากช่วยมันรึอย่างไร."

เมิ่งหยิงหยิงกล่าวออกมาเสียงดัง"พวกเจ้าต้องการอะไร?"

ใบหน้าของพ่อบ้านเย่นั้นเต็มไปด้วยท่าทางยียวน"ง่ายๆ,หากพวกเจ้าต้องการที่จะแลกเปลี่ยนกับขาของมันล่ะก็,คุณชายใหญ่เพียงต้องการที่จะให้เจ้าฉู่เทียนมันสำนึก,และนับถืออย่างสุดซึ้ง,มันจะต้องไปคุกเข่าสำนึกผิดที่ประตูบ้านตระกูลเย่,แล้วนอกจากนั้นพวกเจ้าจะต้องกลายเป็นนางบำเรอบริการพวกเราเป็นพิเศษ,ให้ทุกคนในตระกูลเย่ได้เพลิดเพลินใจกันให้ครบทุกคน."

"บัดซบ!"ใบหน้าของเมิ่งหยิงหยิงถึงกับแดงซ่านด้วยความโกรธเกรี้ยว"มันจะมากเกินไปแล้ว."

พ่อบ้านเย่ยังยืนตระหง่านรักษาความสงบกล่าวออกมาอย่างไม่แยแส"ฉู่เทียนเจ้าทาสชั้นต่ำนั่น,กล้าที่จะทำร้ายนายน้อยของพวกเราให้ได้รับบาดเจ็บ,และยังกล้าล่วงเกินคุณชายใหญ่,สบประมาทท่านอย่างแรง,เป็นพวกเจ้าเองที่ทำเกินไป,อย่าได้ลืมว่า,หลังจากนี้นั้นมันจะเป็นอย่างไรนั้น,ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพวกเจ้าแล้ว,มันเป็นคนช่วยชีวิตตระกูลเมิ่งของพวกเจ้าให้รอดไม่ใช่เหรอ,ตอนนี้มันกำลังโชคร้าย,พวกเจ้าไม่คิดจะช่วยเหลือมันสักหน่อยเหรอ."

ร่างแลกกับขาอย่างงั้นรึ?

หากว่าเมิ่งชิงอู๋กับน้องสาวไปยังตระกูลเย่,แน่นอนว่าสุดท้ายพวกนางจะต้องกลายเป็นนางบำเรอพวกมันเป็นแน่!

พ่อบ้านเย่ จ้องมองไปยังสองสาวที่กำลังหน้าซีดเผือด,ทำให้รู้สึกราวกับว่าตัวเองได้ทำภารกิจสำเร็จแล้ว,ในหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสุขอย่างหาที่เปรียบไม่ได้,ก่อนที่จะหัวเราะออกมาเสียงดัง"ข้าได้นำคำพูดมาบอกกล่าวพวกเจ้าแล้ว,ข้าขอลาล่ะ,ก่อนถึงคืนนี้,คุณชายของพวกเราคงได้เจอพวกเจ้านะ!"

พ่อบ้านเย่ที่กำลังจะเดินออกไป,ก็ได้ยินเสียงที่เอื่อยเฉื่อยดังออกมาจากที่ไกลออกไป"ข้า,ตื่นขึ้นมาตอนเช้าก็ได้ยินเสียงหมาเห่าเลยอย่างงั้นรึ?นึกว่าใครที่ใหน,หมาของตระกูลเย่นี่เอง หากไม่ระวังคงจะโดนกัดเป็นแน่แท้,อย่างไรก็ตามเถอะ,อยากมาก็มา,อยากไปก็ไปงั้นรึ,เจ้าคิดว่าที่นี่เป็นสุขาสารธารณะหรืออย่างไร?"

ฉู่เทียนที่เปลี่ยนเสื้อผ้าสะอาดสะอ้าน,ดวงตาทั้งสองข้างเป็นประกายสดใส,กลิ่นอายของพลังวิญญาณที่ราวกับจะระเบิดออกมาก็ไม่ปาน,ปกคลุมไปทั่วร่างกายของเขา,ดูเหมือนจะดูแข็งแกร่งกว่าเมื่อวานนี้ซะอีก.

"ฉู่เทียน,เจ้ากล้าออกมาจริงๆอย่างงั้นรึ?ข้าล่ะชื่นชมเจ้าจริงๆ,จะตายอยู่แล้ว,ยังกล้ายโสโอหังอยู่อีก!"พ่อบ้านเย่ที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ,ดวงตาทั้งสองข้างกวาดตามองไปด้านหน้า,กล่าวออกมาด้วยเสียงที่ยโสโอหัง,"ข้าจะพูดให้เจ้าฟังอย่างแจ่มแจ้ง,อย่างแรกตาย,อย่างที่สองจงเชื่อฟังคำพูดของข้าซะ,เลือกมาข้อเดียว."

"ข้าเลือกข้อสามได้ใหม?"

"มีแค่สองข้อเท่านั้น,ข้าไม่มีข้อสามให้เจ้าหรอก."

"ข้อสาม,ข้าจะเหยียบเจ้า,จากนั้นก็จะเหยียบเย่หาน,จากนั้นก็จะเหยียบเย่ซ่ง,ท้ายที่สุดก็เป็นตระกูลเย่ทั่วทั้งรัฐกลางไงล่ะ!"

"เจ้า"

เป็นคำพูดที่ยโสโอหังมาก!

ถึงกับจะพลิกทั้งแผ่นดินเลยเหรอ!

พ่อบ้านเย่ถึงกับตื่นตะลึง,ทว่าไม่มีแม้แต่เวลาให้อ้าปาก,ฉู่เทียนได้โจมตีเข้ามาในทันที,พ่อบ้านเย่จะดีจะร้ายก็มีพลังดินแดนปรุงร่างระดับห้า,แต่กลับไม่มีแม้แต่ความแข็งแกร่งที่จะต้านทาน.

แค๊ก!

กระดูกหักเป็นสองท่อน!

ขาทั้งสองข้างหักลงกับตาของเขา!

พ่อบ้านเย่ร้องออกมาโหยหวนทรมาทรกรรม,ทั่วทั้งใบหน้าเต็มไปด้วยท่าทางไม่อยากจะเชื่อ.

ฉู่เทียนกล้าทำอย่างนี้เลยรึ?ในเมื่อชีวิตของเขานั้นอยู่ในมือของตระกูลเย่แล้วนี่นา!

พ่อบ้านเย่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว,กล่าวออกมาเสียงสั่น,เจ้ากล้าสังหารข้าเหรอ,นายน้อยของข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!"

"ข้าไม่ได้คิดจะสังเจ้าหรอกนะ,ข้ามีคำพูดสักสองสามคำให้เจ้าส่งกลับไป,บอกกล่าวกับเจ้าสารเลวสกุลเย่,จงเพลิดเพลินกับชีวิตที่ยังเหลือเอาไว้,ไม่เช่นนั้นแล้วจะไม่มีโอกาส."

ใบหน้าของพ่อบ้านเย่ถึงกับมัวหมอง"ก็ได้,ข้าจะช่วยเจ้านำคำเหล่านั้นกลับไป!"

ฉู่เทียนเผยยิ้มอย่างชั่วร้ายขึ้นมาในทันที"ตระกูลเย่ต้องการให้ข้าคุกเข่าสามครั้ง,และหมอบกราบที่หน้าประตูอย่างเคารพห้าครั้งอย่างงั้นรึ?เป็นความคิดที่สร้างสรรค์จริงๆ,ข้าจะตอบแทนกับสิ่งที่พวกเจ้ามอบให้มาก็แล้วกัน,แต่ว่าข้าไม่คิดว่ามันจะพิเศษเท่ากับความคิดของพวกเจ้ารึเปล่า?"

พ่อบ้านเย่ที่เห็นรอยยิ้มของฉู่เทียนก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันใด"เจ้าต้องการทำอะไร?"

ฉู่เทียนทำหน้าเป็นกล่าวออกมาว่า,"ข้าไม่ให้เจ้าลำบากใจ,เดี๋ยวเสื้อผ้าของเจ้าจะเปื้อนฝุ่นโคลน,เจ้าจะได้ใช้แขนแทนขากลับไปอย่างสะดวกไงล่ะ,เปลือยกายกลับไปตระกูลเย่ดีกว่า,ทำเช่นนี้แล้วยังทำให้คนทั่วทั้งเมืองเทียนหนานสนใจขณะที่เจ้ากลับไปตระกูลเย่ด้วยนะ!"

"เจ้าไม่กล้าหรอก!หยุดเดียวนี้นะ!"

ฉู่เทียนจับพ่อบ้านเย่ยกขึ้นให้ใช้แขนแทนขา,เมิ่งชิงอู๋และเมิ่งหยิงหยิงแทบสำลักน้ำลายออกมาทีเดียว,เป็นการกระทำที่โหดร้ายมาก,ฉู่เทียนที่กำลังทำเช่นนี้,ทำให้พวกนางเร่งรีบหันหน้าหนีอย่างเร็วไว,ฉู่เทียนถอดเสื้อผ้าของพ่อบ้านเย่ออกอย่างรวดเร็ว,จากนั้นก็ผลักเขาออกไปข้างนอกถนนในทันที.

ชายร่างเปลือยเปล่าเดินกลับหัวอยู่กลางถนน,ชายคนนี้หรือพ่อบ้านเย่,ทำให้คนที่สัญจรไปมาถึงกับตื่นตระหนกร้องกันระงมตลอดสองข้างทาง.

นี่นับว่าเป็นการดูถูกตระกูลเย่อย่างรุนแรง,เป็นการสร้างความอับอายอย่างที่สุดโดยฝีมือของฉู่เทียน!

แน่นอนว่าเรื่องดังกล่าวนี้จะกลายเป็นข่าวที่ร้อนแรงที่สุดในเมืองเทียนหนานแห่งนี้.

"ไม่จำเป็นต้องเป็นกังวลอะไรทั้งนั้น."ฉู่เทียนหันหน้าไปยังสองสาว,"ข้าได้ใช้พลังวิญญาณจากดวงจิตอสูร,ตอนนี้ข้ามีพลังดินแดนปรุงร่างระดับห้า,สามารถที่จะตัดการเชื่อมต่อกับจิตวิญญาณจากพันธะสัญญาได้ชั่วคราว,หากเป็นไปตามที่ข้าคาดการณ์,จะสามารถปกป้องดวงจิตวิญญาณของข้าได้สองเดือน."

เมิ่งหยิงหยิงที่เพิ่งผ่อนคลายถามออกไปด้วยความกังวล"แล้วสองเดือนหลังจากนั้นล่ะ?เจ้าจะเป็นอย่างไร?!"

ฉู่เทียนพยักหน้า"ไร้ซึ่งปัญหาขอแค่ข้าสามารถปลุกดวงจิตวิญญาณได้,หากว่าข้ามีพลังฝึกตนถึงดินแดนปลุกดวงจิต,การจะยกเลิกพันธะสัญญาก็เป็นเรื่องง่ายยิ่งกว่าปลอกกล้วย!"

สองเดือน?

ดินแดนปลุกดวงจิตวิญญาณ!

เป็นเรื่องตลกรึอย่างไร?

คนที่มีระดับปลุกดวงจิตในเมืองเทียนหนานแห่งนี้มีเพียงหยิบมือ,ภายในสองเดือนจะต้องไปถึงระดับปลุกดวงจิตวิญญาณ,ความเป็นไปได้แทบจะเป็นศูนย์!

เมิ่งหยิงหยิงที่ก้มหน้าราวกับท่าทางของเด็กน้อยสำนึกผิด,หากไม่เพราะว่านางเป็นต้นเหตุ,ฉู่เทียนคงไม่ประสบปัญหาถึงเพียงนี้.

"หยิงหยิง,เจ้าจะรู้สึกผิดเพื่ออะไร,เรื่องนี้เจ้าไม่ได้ผิดซะหน่อย"ฉู่เทียนที่ยืนอยู่ด้านหน้าเมิ่งหยิงหยิง"เจ้าซื้อข้ามาจากตลาดค้าทาส,ข้าเป็นหนี้บุญคุณเจ้าด้วยซ้ำ,ไม่เช่นนั้นแล้วข้าอาจจะกลายไปเป็นแรงงาน,บางทีข้าคงจะไม่มีโอกาสเหมือนเช่นตอนนี้เลยด้วยซ้ำไป,เรื่องพันธะสัญญานั้น,มันได้ผ่านไปแล้ว,เรื่องเช่นนี้เป็นโอกาสดีด้วยซ้ำ,ที่พวกเราจะได้เริ่มความสัมพันธ์กันใหม่,ไม่ดีหรอกรึ?"

เมิ่งหยิงหยิงที่น้ำตาคลอเบ้า,ภายในใจของนางรู้สึกสั่นไหว,ก่อนที่จะมองค้อนไปยังเขา"เจ้าเป็นคนที่กะล่อนเจ้าเล่ห์,ไม่มีอะไรผูกมัด,กลัวว่าเจ้าจะรังแกข้าหนักกว่าเดิมนะซิ!"

ฉู่เทียนที่ทำท่าทางหวาดกลัว"เจ้าเป็นท่านหญิงของข้านะ,ข้าจะกล้าทำได้อย่างไร!"

เมิ่งหยิงหยิงที่ปาดน้ำตาไปมา,ชายคนนี้หน้าไม่อายจริงๆ ยังกล่าวกล่าวออกมาเช่นนี้อีก,ที่จริงแล้วเขาเป็นคนที่แกล้งนางมากกว่าใครๆตั้งแต่ที่นางได้เจอมา!

เมิ่งหยิงหยิงที่เผยท่าทางที่สงสัย"เจ้าจะสามารถไปถึงดินแดนปลุกดวงจิตภายในสองเดือนจริงๆรึ?"

"เจ้าไม่เชื่อในตัวข้าอย่างงั้นรึ?!"

"ไม่,ที่จริงแล้ว!ข้าเชื่อว่าเจ้าต้องทำสำเร็จ,แต่ว่าการที่จะไปถึงดินแดนปลุกดวงจิตนั้น,มันเป็นระดับที่สูงและอยู่ไกลเป็นอย่างมาก,ข้ากลัวว่าข้าจะไม่สามารถก้าวตามเจ้าได้ทัน!"

"เจ้าไม่ต้องกังวลหรอก,พวกเราจะกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งด้วยกัน!"ฉู่เทียนที่ลูบหัวของเมิ่งหยิงหยิงไปมา"หม้อปรุงยายังไม่หายไปใช่ใหม?"

เมิ่งหยิงหยิงกล่าวออกมาอย่างคับอกคับใจ"ใครอนุญาตให้เจ้าลูบหัวข้ากัน,ข้าไม่ใช่เด็กแล้วนะ! ชิ!,มันต้องอยู่แน่นอนอยู่แล้ว,หม้อปรุงยานั้นดูโกโรโกโสซะขนาดนั้น,ท่าทางไม่มีค่ามีราคา,ใครมันจะขโมยของเจ้าไปกัน?"

ฉู่เทียนถอนหายใจยาว"หม้อปรุงยานั้นหากถูกขโมยไปแล้วเป็นเรื่องที่หนักหนาและแย่เลยนะ,มันมีค่ามากกว่าพันธะสัญญาสิบเท่าเลยด้วยซ้ำ,ไม่อยากคิดเลย, วิธีการปรุงยานั่นจะเปิดเผยออกไปไม่ได้!ตอนนี้เจ้าไปนำหม้อปรุงยานั่นมาที,ข้าจะใช้มันสกัดแก่นอสูรคงจะได้สักหลายเม็ดเหมือนกัน."

เมิ่งหยิงหยิงรู้สึกสนใจขึ้นมาในทันที,"เจ้าต้องการที่จะสกัดกลั่นยาเสริมพลังอย่างงั้นรึ?เป็นเม็ดยาอะไร!"

"ทุกคนจะได้รับส่วนแบ่งกันทุกคน,ส่วนเม็ดยาอะไรนั้นเป็นความลับก่อน!"ฉู่เทียนที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น"การชุมนุมในอีกไม่กี่วันนี้,ข้าจะต้องเพิ่มพลังขึ้นอีกสักหน่อย,เจ้าเชื่อใจข้าได้เลย."

เจ้าพวกบัดซบนั่นต้องการที่จะควบคุมข้าด้วยวิธีการน่ารังเกียจนั่นอย่างงั้นรึ?เช่นนั้นแล้วอย่าได้ตำหนิข้าที่โหดร้ายและไร้ความเมตตา!

ฉู่เทียนเป็นคนที่ชัดเจนเกี่ยวกับบุญคุณความแค้น,ความเมตตาบอบบางเหมือนดั่งน้ำหยด,หากแต่ความแค้นกับพรั่งพรุเหมือนดั่งน้ำพุ,ใครร้ายมาเท่าใดตอบกลับไปเท่านั้น,ยิ่งไปกว่านั้น,เรื่องของตระกูลเย่กระทำการมากจนเกินไปแล้ว.

ครั้งแรกส่งหานสงมาสังหารเขา.

ต่อมาส่งคนมาขโมยพันธะสัญญาของเขาอีก.

หากยังหน่อมแน้ม,ฉู่เทียนคงต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย,เมิ่งชิงอู๋และน้องสาวเองก็ต้องจบสิ้นอย่างแน่นอน.

หลายวันนับจากวันนั้น,ฉู่เทียนได้ให้ซ่างหลีซิง,หนานกงหยุน,คอยปัดเป่าคนของตระกูลเย่ที่ตามมาตอแย,ฉู่เทียนเองก็ปิดประตูซ่อนตัวอยู่แต่ภายในห้อง,พร้อมกับสองพี่น้องเมิ่ง,เพื่อสกัดกลั่นเม็ดยาจากแก่นอสูรหมาป่าวายุทมิฬปีกคู่,ซึ่งทำให้ได้เม็ดยาที่ล้ำค่ามาหลายเม็ด,จากการสกัดกลั่นยาในครั้งนี้.

วันชุมนุมเองก็ใกล้วันเข้ามาแล้ว.

หลายวันหลังจากนั้น.

ภายในตำหนักเจ้าเมือง.

หนานกงอี้เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวกระแทกถ้วยน้ำชาเสียงดัง,คำรามออกมาด้วยความโกรธ,"หยุนเอ๋อ,ทำอะไรมากเกินไป ไม่คิดว่าจะไร้เหตุผลเกินไปแล้ว!"

หนานกงอี้รู้สึกโกรธเกรี้ยวบุตรสาวเป็นอย่างมาก.

นางนับว่าเป็นบุตรสาวที่เป็นอัจฉริยะโดดเด่น,ทว่าโชคไม่ดีเลยที่เป็นคนหัวแข็ง,พูดไม่ค่อยฟัง!

นับตั้งแต่วันที่นางมาขอเงินหนานกงอี้ไม่สำเร็จ,คาดไม่ถึงเลยว่านางจะแอบนำสมบัติที่หนานกงอี้สะสมไว้ออกไปขาย,รวบรวบเงินมาได้กว่าหลายหมื่นเหรียญทอง,บางครั้งนางก็ไม่กลับบ้าน,ไม่มีใครรู้ว่านางนั้นแอบทำอะไรอยู่!

ในอีกไม่กี่วันถัดมาก็ได้ยินข่าวกระจายออกไปทั่ว,ว่านางได้ทุบตีเย่หานกลางถนน!

หลังจาก หนานกงอี้รู้เรื่องเข้า,แทบจะกระอักเลือดออกมาทีเดียว.

เย่หานเป็นใครเขาจะไม่รู้ได้ไง?

บุตรชายคนโตของตระกูลเย่ประจำสาขาเมืองเทียนหนาน,เขาเป็นคนที่เพิ่งกลับมาจากสถาบันเจิ้งโจว,การที่ไปยุแหย่ตระกูลเย่ในรัฐกลางนั้น,แม้แต่หนานกงอี้เองยังไม่กล้าล่วงเกินพวกเขาเลย,แต่แล้วท้ายที่สุดบุตรสาวของเขากับไปล่วงเกินตระกูลเย่เข้าซะแล้ว!

"ท่านจ้าวเมือง,ท่านหญิงกลับมาแล้ว?"

"เจ้าว่าอย่างไรนะ?นางยังกล้ากลับมาอีกเหรอ!"

หนานกงอี้แทบบ้าไปด้วยความโกรธ!

"เพ่ย!ทำไมข้าจะไม่กล้ากลับมาล่ะ!"หนานกงหยุนเดินเข้ามาอย่างเฉยเมย"ท่านพ่อ,ใบหน้าของท่านทำไมถึงได้แดงเช่นนั้น,ไม่สบายอยู่เหรอ?"

หนานกงอี้เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า"ข้าไม่ได้ป่วยแต่กำลังบ้าแล้วแล้วก็จะป่วยเพราะเจ้าเร็วๆนี้ !เมื่อไหร่เจ้าจะเลิกก่อปัญหาให้พ่อซะที!ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว,ข้าได้ลงทะเบียนเรียนให้เจ้าที่สถาบันเจิ้งโจว,หลังจากปีนี้เจ้าก็ไปที่นั่นซะ!"

หนานกงหยุนกล่าวออกมาด้วยความขุ่นเคือง,"ใครให้ท่านลงทะเบียนให้ข้า!สถาบันไร้สาระนั่น?ข้าไม่ไปหรอก!"

หนานกงอี้แค่นเสียง"จะปล่อยเจ้าให้อาระวาดก่อเรื่องไปทั่วเมืองเทียนหนาน,ตำแหน่งจ้าวเมืองของข้าไม่จบสิ้นแล้วเหรอ,สถาบันเจิ้งโจวนั้นเป็นสถานที่ที่ดี,ด้วยพรสวรรค์และพลังฝึกตนของเจ้า,สามารถกลายเป็นศิษย์ภายในได้เลย,และนั่นจะเป็นที่พักพิงให้กับเจ้าได้!"

"ข้าไม่ได้ไปหาเรื่องที่ใหน!"หนานกงหยุนโต้เถียงเสียงดัง"ข้ากำลังทำอะไรที่ยอดเยี่ยมให้สำเร็จ!ทำไมท่านต้องว่ากล่าว คิดว่าข้าไร้ค่าขนาดนั้นด้วยล่ะ?ข้าหนานกงหยุนมีตรงใหนที่ข้าด้อยกว่าคนอื่น?ทำไมข้าไม่สามารถทำธุรกิจได้เหรอ!"

หนานกงอี้ที่กำลังโกรธอยู่แทบจะพูดไม่ออก"เจ้าบอกว่าจริงๆแล้วเจ้ากำลังทำสิ่งใดอยู่รึ?"

"หัวหน้าของพวกพวกเราให้บอกกล่าวออกมาได้,ทว่าก่อนที่จะจัดตั้งเป็นรูปเป็นร่าง,ทุกอย่างจึงเป็นความลับ,จึงไม่สามารถเปิดเผยออกมาตอนนี้ได้."หนานกงหยุนที่สะบัดหน้าเชิดหน้าอกขึ้น,แค่นเสียง,หันหน้าและเดินออกไป,"พรุ่งนี้มีงานชุมนุมการค้าที่เมืองเทียนหนาน,หัวหน้าของพวกเขาจะประกาศออกมาอย่างเป็นทางการ,ท่านก็จะเข้าใจทุกอย่างเอง!"

หนานกงอี้ถึงกับขวัญหนีดีฝ่อ.

บุตรสาวของเขากล่าวออกมาว่าหัวหน้าอย่างงั้นรึ?

ปิศาจสาวเช่นนาง,กลับเรียกคนอื่นว่าหัวหน้าจริงๆอย่างงั้นรึ?

หนานกงอี้รู้จักนิสัยของบุตรสาวของเขาดี,ถึงแม้ว่าจะเป็นบิดา,ที่เป็นถึงเจ้าเมือง,ยังไม่ได้รับการยกย่อง,ซ่างหลีซิงที่เป็นอาจารย์ของนางเอง,เป็นอาจารย์มีความรู้ยอดเยี่ยมด้านยันต์เวทย์,บุตรสาวของเขายังไม่ปฏิบัติกับซ่างหลีซิงเหมือนดั่งอาจารย์ทั่วไปเลย,ซ้ำนางยังแม้กระทั่งเล่นตลกโปกฮากับเขาเป็นประจำ.

เป็นใครคนใหนกัน,ที่สามารถทำให้บุตรสาวของเขายอมที่จะติดตามได้อย่างงั้นรึ?

ที่มาจากhttp://www.novelupdates.com/series/miracle-throne/

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????