Miracle Throne Chapter 27 Family conference

Miracle Throne Chapter  27 Family conference

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 27  ประชุมเครือญาติ

บทที่ 27  ประชุมเครือญาติ

เมืองเทียนหนาน

ที่ด้านหน้าตระกูลเมิ่ง,มีรถเทียมสัตว์อสูรหลายคันจอดอยู่.

รถเทียมสัตว์อสูรเหล่านั้นหรูหราเป็นอย่างมาก,มีธงรูปเหยี่ยวมังกรโบกสะบัดไปมาด้วย.

เมิ่งหยิงหยิงชำเลืองมองไปยังธงรูปเหยี่ยวมังกรคิดใคร่ครวญอย่างระมัดระวัง"นี่เป็นสัญลักษณ์ของสถาบันเจิ้งโจว!"

ฉู่เทียนสอบถามออกไปด้วยท่าทางสงสัย,"สถาบันเจิ้งโจวคืออะไร?"

"เจ้าไม่รู้อะไรเลยรึอย่างไร?พวกเขามาจากประเทศถูเปีย!"เมิ่งหยิงหยิงไม่อยากจะว่ากล่าวฉู่เทียนเลยจริงๆ"สถาบันเจิ้งโจวนั้นเป็นสถานบันศูนย์กลางขนาดใหญ่ รับเหล่านักเรียนที่แข่งแกร่งดุร้าย,มีนักเรียนกว่า 20,000 คนทีเดียว,มีอาจารย์ที่สูงส่ง,เป็นที่เคารพเป็นอย่างมาก,,

การจัดการนักเรียนกับสมาพันธ์แทบจะไม่แตกต่างกัน,พวกเขาเป็นกึ่งๆองค์กรที่ได้รับการสนับสนุนจากอาณาจักรให้แต่งตั้งขึ้น.ซ้ำยังได้รับเงินสนับสนุนจากราชอาณาจักรในทุกๆปี,แน่นอนว่า,ราชอาณาจักรที่จ่ายให้ย่อมมีเงื่อนไขอย่างแน่นอน,องค์กรของพวกเขาจะต้องสามารถทำได้ตามเงื่อนไขที่ราชอาณาจักรกำหนดเอาไว้เป็นอย่างดีที่สุด.

สมาคมขนาดใหญ่เองก็ยังมีประโยชน์ในงานวิจัยที่หลากหลาย,ยกตัวอย่างสมาคมปรุงยาที่มีสูตรยาเพิ่มขึ้นมามากมายหลากหลายในทุกๆปี,สมาคมวิชาวงเวทย์อักขระเองก็มีการสร้างยันต์เวทย์แบบใหม่เพิ่มขึ้นมาในทุกๆปี เป็นต้น, ดังนั้นแล้วความแข็งแกร่งของพวกเขาเองก็เป็นการยกระดับของราชอาณาจักรเพิ่มขึ้นด้วยเหมือนกัน.

เหล่านักเรียนส่วนใหญ่ของพวกเขาเองล้วนแล้วแต่มีพรสวรรค์ในการต่อสู้สูงมาก,ทุกคนจะได้รับเข้าทำงานในกองทัพของอาณาจักร,และหากว่าทหารของอาณาจักรเต็มไปด้วยพรสวรรค์แล้วล่ะก็ ,พวกเขาจะเลื่อนระดับความแข่งแกร่งให้กับอาณาจักรอย่างแน่นอน.

ราวกับว่ามันเป็นวัฒนธรรมทางการทหารก็ว่าได้.

กล่าวได้ว่าเป็นการส่งเสริมกันและกันนั่นเอง.

ตระกูลเมิ่งนั้นมีกลุ่มหนึ่งที่ไม่คุ้นหน้าและคุ้นหน้าอยุ่เช่นกัน,ท่านป้า,ลุงสี่,พี่เขยและท่านอา,ที่นางพอรู้จัก,เมิ่งหยิงหยิงที่เพิ่งกลับมา,เป็นเหตุให้ทุกคนหันหน้าจับตามองพวกเขา.

"เมิ่งหยิงหยิงนี่นา,ไม่รู้ว่านางมีพลังฝึกตนเท่าใดแล้ว"

"หลายปีมาแล้วที่ไม่ได้เจอกัน,นางดูเหมือนว่าเติบโตขึ้นมามาก,ยิ่งโตก็ยิ่งสวยสินะ. "

"ถึงจะดูสวยมันก็เท่านั้น,เป็นเพียงขยะ,ไม่มีอะไรถ้าไม่มีพี่สาวของนางล่ะก็,ไม่เช่นนั้นไม่รู้ว่าจะไปซุกหัวนอนอยู่ที่ใหนก็ไม่รู้?"

"พูดถูกแล้ว!หากไม่มีเมิ่งชิงอู๋คอยช่วยเหลือล่ะก็,นางจะยังมีชีวิตเป็นท่านหญิงที่สง่าผ่าเผยอาศัยอยู่ดีกินดีจนถึงตอนนี้อยู่รึ?บางทีอาจจะแต่งงานไปยังตระกูลอื่นเป็นนางบำเรอพวกเขาแล้วก็ได้!"

"เป็นเช่นนั้นล่ะ!"

„......”

คนเหล่านั้นต่างกล่าวเสียงเย้ยหยันพูดคุยกันระหว่างพวกเขาเอง.

พวกเราไม่ได้ปิดบังสายตาที่ดูถูกเหยียดหยามที่จ้องมองออกมาเลยแม้แต่นิดเดียว.

กลุ่มคนเหล่านี้โดยปกติแล้วจะไม่ค่อยติดต่อพูดคุยกันสักเท่าไหร่,ทำไมพวกเขาถึงได้เดินทางมาในวันนี้,ภายในใจของเมิ่งหยิงหยิงนั้นเต็มไปด้วยความสงสัย,นางต้องการที่จะเข้าไปสอบถามพี่สาวของนางเพื่อไขข้อข้องใจ.

บรรยากาศในตอนนี้ดูไม่ค่อยดีนัก?

ปล่อยพวกเขาทำตามที่พวกเขาต้องการแล้วกัน!

เรื่องเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องที่พวกนางจะเข้าไปวุ่นวาย.

ฉู่เทียนได้เปลี่ยนเสื้อผ้า,พร้อมกับพักผ่อนอยู่สักพัก,ยังนั่งพัก ตูดยังไม่ร้อนเลย.

ปี๊บ!

ปี๊บ!

เสียงนาฬิกาดังลั่นดังผ่านออกมา,บอกว่าถึงเวลารวมตัวกันแล้ว.

ถึงเวลาอาหารแล้วรึ?

ฉู่เทียนเร่งรีบวิ่งออกไป.

ภายในห้องโถง,มีโต๊ะกลมขนาดใหญ่ตั้งอยู่มากมาย,สามารถที่จะรองรับคนได้ 20-30 คน, สีหน้าของทุกคนนั้นดูท่าทางจริงจังเป็นอย่างมาก.

คนๆหนึ่งกล่าวออกมาทันที"เจ้าจากใหน?หยุดตรงนั้น!"ชายวัยกลางคนหน้าเหมือนลิงขวางทางฉู่เทียนเอาไว้,ภายในดวงตาของเขานั้นหรี่ตามอง ภายในสายตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ,จับจ้องมายังชุดหยาบๆของเขา,ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างรุนแรง "สถานที่แห่งนี้ขี้ข้าเช่นเจ้ามีสิทธิ์เข้าไปได้รึ?ไสหัวไปให้พ้น!"

ฉู่เทียนกล่าวออกไปอย่างเรียบเฉย,"เจ้าเป็นใครกัน,ถึงมีสิทธิมาขวางข้าล่ะ?"

"เจ้าไมรู้แม้แต่ข้าว่าเป็นใคร,และเจ้ายังกล้ามาที่นี่ เป็นทาสภาษาอะไร?"ชายวัยกลางคนหน้าเหมือนลิงเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว"ข้าเป็นหุ้นส่วนของหอการค้าหนานหยุน,ลุงของเมิ่งชิงอู๋,ทาสอย่างเจ้ากล้ามาพูดกับข้าเช่นนี้กับข้ารึ?อภัยให้ไม่ได้!นำเจ้าคนนี้ไปโบย! 100 ที ซะ"

ชายวัยกลางคนที่ทำเช่นนี้ราวกับว่าจงใจที่จะสร้างภาพลักษณ์ที่ดีต่อเมิ่งชิงอู๋ในการลงโทษสั่งสอนคนใช้.

ที่จริงเขาไม่จำเป็นที่จะต้องทำเช่นนี้ในการขวางทางฉู่เทียนก็ได้,แต่ว่าเขานั้นต้องการที่จะแสดงความแข็งแกร่งต่อหน้าเมิ่งชิงอู๋เท่านั้นเอง.

โชคไม่ดีนัก,ที่ชายคนนี้ไม่ได้พกโชคลาภมาด้วย!

ผลั๊วๆๆๆๆ

เสียงตบดังสนั่นๆก้องไปทั่วบริเวณ!

ชายที่เรียกตัวเองว่าลุงถึงกับลอยกระเด็นออกไปเลยทีเดียว!

ฉู่เทียนเผยยิ้มอย่างเฉิดฉาย,ท่าทางของเขาเปลี่ยนเป็นคุกคามขึ้นมาในทันที,พร้อมกับก้าวไปเหยียบท่านลุงเอาไว้"เจ้าบัดซบนี่!"

คนอย่างเจ้านี่รึที่จะมาข่มขู่ข้า!

ถึงจะเป็นเมิ่งชิงอู่ถ้ากล้าพูดกับข้าเช่นนี้ล่ะก็?แน่นอนว่านางต้องถูกตีก้นไปอีกรอบเป็นแน่แท้!

"เจ้า....คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าตบข้าเช่นนี้!"คนที่มีนามว่าลุงสองที่หน้าบวมเปล่ง,ภายในดวงตาของเขานั้นมีประกายแสงแห่งความหวาดกลัว,พร้อมกับพ่นฟันออกมาหลายซี่,เขาเร่งรีบขอความช่วยเหลือออกไป"เจ้าทาสสุนัขนี่เป็นบ้าไปแล้ว!พี่ใหญ่ช่วยข้าด้วย!"

ฉู่เทียนยิ้มออกมาอย่างเขินอาย"แขนข้างนี้ของข้ามันมีปัญหาซะแล้ว,อยู่ๆก็ควบคุมไม่ได้,ไม่เช่นนั้นมันคงไม่กระทำการเช่นนี้หรอก,เหมือนว่ามันจะตอบสนองไปเองควบคุมไม่ได้เลย,เป็นเรื่องน่าอายจริงๆ...โอ้วๆๆ,ไม่ดีแน่,ควบคุมไม่ได้อีกแล้ว."

เผลี๊ยะๆๆ!

อีกหนึ่งฝ่ามือได้ประทับลงไปอีกครั้ง.

ฉู่เทียนไม่ได้มีปราณีเลยแม้แต่นิดเดียว.

ท่านลุงถึงกับหัวทิ่มไปเลยทีเดียว!

"เจ้าทาสบัดซบ!"ชายวัยกลางคนที่ดูแก่กว่าปรกติ,ตบโต๊ะเสียงดังฉาด,พร้อมกับยืนขึ้น,ด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างหนัก,จ้องมองไปยังเมิ่งชิงอู่"เมิ่งชิงอู๋,เจ้าไม่รู้จักสั่งสอนคนรับใช้บ้างเลยรึ?"

ชายหนุ่มที่สวมชุดสีขาว,ใบหน้าดูหล่อเหล่าเผยยิ้มออกมา"ท่านพ่อ,ไม่เห็นต้องโกรธเลย,ญาติผู้น้องวุ่นวายต้องจัดการงานของหอการค้าอยู่เพียงลำพัง,ย่อมไม่มีเวลาที่จะสั่งสอนพวกทาสเลวทรามเหล่านั้นแน่นอน,เรื่องเช่นนี้ไม่เห็นต้องตำหนิเลย."

ชายวัยกลางคนแค่นเสียงออกมา"อี้เอ๋อ,ดูเหมือนว่าเจ้าจะช่วยนางพูดอย่างงั้นรึ,เจ้าก็เห็นว่าหอการค้านั่นมันมีสภาพเป็นอย่างไรตอนนี้!"

"ศิษย์ผู้น้องบริหารงานได้ย่ำแย่มาก,เช่นนั้นข้าจะจัดการเรื่องต่างๆแทนนางก็แล้วกัน"ชายหนุ่มสวมชุดสีขาวที่หล่อเหลา คนนี้มีนามว่า เจาอี้,กระโดดไปยังประตู,พร้อมชำเลืองมองไปยังฉู่เทียนแค่นเสียงอย่างเย็นชา,"พวกเจ้ามองอะไรอยู่อีก?ลากเจ้าทาสชั่วร้ายนี่ออกไปเดี๋ยวนี้,หักขาของมัน,ทำลายพลังฝึกตนของมันซะ,แล้วไล่ไปให้พ้นตระกูลเมิ่ง!"

"พวกเจ้ายังไม่หยุดอีก!"เมิ่งชิงอู๋ตะโกนออกไปเสียงดัง,"ที่นี่ข้าคือประธานที่แท้จริง!"

สองพ่อลูกตระกูลเจาต่างมองหน้ากันด้วยท่างทางตกอกตกใจ.

เสียงของญาติคนหนึ่งได้กล่าวออกมาอย่างจริงจังว่า"ก็ดี,เจ้าคือเมิ่งชิงอู๋นี่นา,แม้แต่ญาติคนในตระกูลตัวเองยังไม่ไว้น้า,แต่ว่าดูเหมือนว่าจะโปรดปราณเจ้าทาสชั้นต่ำที่เป็นคนนอกนั่น!เผด็จการเช่นนี้,ไม่แปลกใจเลยว่าหอการค้าหนานหยุนถึงกำลังจะจบสิ้นเหมือนอย่างเช่นทุกวันนี้!"

เมิ่งชิงอู๋กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล"ข้าจะจัดการอย่างไร,เป็นเรื่องของข้า.

ฉู่เทียนเกาศีรษะไปมา"โทษที,ข้ามาผิดที่รึเปล่า?ข้าไปก่อนแล้วกัน!"

"ฉู่เทียน,เจ้ามาก็ดีแล้ว,นั่งตรงนี้สิ!"เมิ่งชิงอู๋ที่ชำเลืองมองไปยังเขา,ราวกับกำลังบอกว่า,ไม่เห็นรึว่ามีปัญหาอยู่,หากว่าไม่ต้องการช่วยนางก็อย่าได้หนีไปไหน,เจ้าช่างเป็นคนที่ไม่มีความภัคดีเอาซะเลย.

ฉู่เทียนคนๆนี้,ใช่คนที่ได้สร้างเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในเมืองเทียนหนานแห่งนี้เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาหรือไม่?

คนอื่นๆต่างเผยท่าทางแปลกประหลาด.

ฉู่เทียนที่ก้าวเดินผ่านมาลุงสองมา,พร้อมกับเยื่องกายเขาไปนั่งอยู่ข้างๆเมิ่งชิงอู๋,พร้อมกับยกขวาขึ้น ไขว่ห้างสบายใจ,พร้อมกับฟังเมิ่งชิงอู่แนะนำเหล่าญาติๆของนาง"ชายวันกลางคนนั้นมีนามว่า เจาชางเหอ ,ซึ่งเป็นลุงของเมิ่งชิงอู๋,และชายชุดสีขาวหน้าตาหลอเหลานั้นเป็นญาติพี่พี่ของนาง.

ชายที่แต่งตัวมอซอ,ราวกับเป็นคนใช้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมานั่งอยู่ข้างๆเมิ่งชิงอู๋เช่นนี้?

ชายชุดขาวที่มีนามว่าเจาอี้ภายในสายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา

เจาชางเหอได้ทีแสดงออกมาถึงท่าทางแข็งกร้าว,"เมิ่งชิงอู๋,หอการค้าหนานหยุนที่ได้มอบให้เจ้าบริหารงานอย่างอิสระ,สุดท้ายแล้วเป็นเช่นนี้รึ?ธุระกิจร้านยาที่เจ้าลงทุนนั้นล้มเหลวไม่เป็นท่า,เกี่ยวพันธ์กับหอการค้าอื่นๆประสบการขาดทุน,แทบจะตกเป็นหนี้จนเข้าขั้นวิกฤติแล้ว!"

"เจาชางเหอพูดถูกแล้ว!"

"หกปีที่แล้ว,พวกเราลงทุนเพื่อช่วยเหลือกิจการที่อยู่ในช่วงวิกฤติ,เพื่อไม่ให้หอการค้าของเจ้าล้มละลาย,เจ้าตอบแทนพวกเราเช่นนี้รึ?เจ้าทำให้ทุกคนที่ไว้ใจเจ้าผิดหวัง,พวกเราผิดหวังในตัวเจ้าเป็นอย่างมาก!"

"เจ้าจะต้องรับผิดชอบ!"

"หอการค้าหนานหยุนที่ขาดทุนนั้น,เป็นเจ้าที่ทำผิดพลาดเอง!"

คนแล้วคนเล่า,ที่ว่ากล่าวนาง,เมิ่งชิงอู๋ถึงกับขมวดคิ้วไปมา"เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นของหอการค้าหนานหยุนนั่น,ข้าจะเขียนรายงานส่งให้พวกท่านได้ดู,เกี่ยวกับเรื่องนี้มันมีอะไรมากมายกว่าที่ตาเห็น..."

"อย่าได้มากความ!"

"พวกเรามาที่นี่ไม่ได้ต้องการที่จะหาข้อผิดพลาด!"

"ข้าไม่สามารถทนการขาดทุนของหอกาค้านี้ได้อีกแล้ว,ก่อนที่มันจะสายไปกว่านี้ควรจะแบ่งทรัพย์สินกันไปเลยจะเป็นการดีกว่า."

"ที่พวกเราต้องการนั้นไม่ได้ไร้เหตุผล,เพียงแค่เจ้านำแผนผังวงเวทย์ที่มีทั้งหมดออกมาประมูล,จากนั้นก็แบ่งในส่วนที่พวกเรา ได้เคยจ่ายไปเท่านั้น,ก็เพียงพอแล้ว!"

เหล่าญาติของนางทั้งหลายต่างก็ต้องการที่จะแบ่งแยกหอการค้า,แผนผังของยันต์เวทย์, พวกเขาต้องการที่จะให้เมิ่งชิงอู๋นั้นขายโรงงานผลิตยันต์เวทย์ออกไป,ทว่าเรื่องที่พวกเขากล่าวมานั้นก็เป็นเหมือนกับการสูบเลือดสูบเนื้อของหอการค้านั่นล่ะ.

ใบหน้าของเมิ่งชิงอู่นั้นแปรเปลี่ยนเป็นน่าเกียจมากขึ้นและก็มากขึ้น,นางพยายามที่จะสะกดกั้นความโกรธเอาไว้,ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างเย็นชา"ท่านพ่อและท่านแม่ของข้าที่เพิ่งตายไปในอุบัติเหตุในครั้งนั้น,พวกท่านทั้งหลายต่างก็หาข้ออ้างไร้สาระเพื่อมารับเงินปันผลออกไป,ข้าที่จัดการสถานการณ์ในครั้งนั้นรู้ดีว่าไม่สามารถพิสูจน์ได้,ว่าพวกเจ้าได้ลงทุนในหอการค้าหนานหยุนเท่าใด,หกปีมานี้,เงินปันผล,ข้าจ่ายพวกเจ้า เคยขาดแม้แต่เหรียญเดียวอย่างงั้นรึ?พวกเจ้าทั้งหมดไม่ได้ทำอะไรเลยรอคอยแต่ผลประโยชน์ยังไม่พอใจอะไรอีกเหรอ,ตอนนี้หอกาค้าประสบปัญหาเล็กน้อย,พวกเจ้ากับเร่งรีบมาแบ่งปัน,ไม่รู้สึกอายบ้างเลยรึ?"

เสียงที่บาดลึกตอบออกมา"ที่เป็นเช่นนี้,เมิ่งชิงอู๋,ไม่ใช่ว่าเพราะเจ้าไม่มีความสามารถในการบริหารหอการค้าแห่งนี้หรอกเหรอ!"

อีกเสียงก็ได้กล่าวเสริม"พูดถูกแล้ว,หอการค้าที่เจ้าบริหาร,ไม่ช้าก็เร็วจะต้องล้มละลายเป็นแน่,ข้าแนะนำให้เจาชางเหอได้กลายเป็นผู้บริหารคนต่อไป!"

"ข้าเห็นด้วย!"

„ข้าเองก็เห็นด้วย!”

"พวกเราจะไม่ปล่อยให้นางได้บริหารงานเป็นประธานต่อไป!"

"พวกเราที่เป็นเจ้าของหอการค้าแห่งนี้,นางทำให้เงินพวกเราสูญหาย!"

"ท่านทั้งหลาย,พวกท่าน!"เจาชางเหอที่เร่งรีบยืนขึ้น,และเริ่มกล่าวปรามทุกคนไว้"ทุกคนใจเย็นก่อน,แม้ว่าหกปีมานี้เมิ่งชิงอู๋นั้น,จะไม่ได้มีความชอบมากนัก,ก่อนหน้านี้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,นางก็ไม่เคยทำผิดพลาดมาก่อน,ทุกๆคนถึงกับไม่ยอมรับเลยรึ?"

"ไม่มีความดีความชอบอะไรเลย!"

"คนที่ไร้ความสามารถเช่นนี้,ทำใมถึงจะต้องให้อยู่ในตำแหน่งประธานด้วยล่ะ!"

เจาซางเหอถอนหายใจ"ข้าเข้าใจความรู้สึกของทุกคนดี,หอการค้าหนานหยุนนั้นล้มลุกคลุกคลานมาหลายปี,ทุกๆคนรู้สึกเช่นไรข้ารู้ดี,ข้าเองก็ไม่สามารถทนเห็นหอการค้าหนานหยุนตกต่ำวันแล้ววันเล่าเหมือนกัน,ทว่าหอการค้าหนานหยุนนั้นเป็นบิดาของเมิ่งชิงอู่เป็นคนก่อตั้ง,ข้าที่เป็นลุงจะกล้าไปแทนนางได้อย่างไร?"

น่าขำขันจริงๆ!

พวกเขารู้ด้วยรึว่าบิดาของนางเป็นคนก่อตั้งหอการค้าหนานหยุนแห่งนี้?

เมิ่งชิงอู่นั้นไม่อยากจะพูดอะไรออกมาเลย,เพราะนางเข้าใจถึงความคิดของลุงคนนาง,ความต้องการที่แท้จริงของเขานั้นคืออะไร.

เจาซางเหอกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล"ผู้หญิงคนหนึ่งทำธุรกิจหากไม่มีคนช่วยเหลือย่อมหลีกเลี่ยงความผิดพลาดไม่ได้,เจ้าก็อายุไม่น้อยแล้ว,เจ้าควรที่จะหาคนมาแต่งงานได้แล้ว."

เมิ่งชิงอู๋กล่าวออกมาอย่างไม่พอใจ,"ข้าไม่เคยมีความคิดเช่นนี้."

"แน่นอน,เมิ่งชิงอู๋เองก็มีพรสวรรค์ระดับสูง,จะต้องแต่งานกับคนที่มีพรสวรรค์เช่นกัน,บางทีคงจะหาได้ไม่ง่าย,อย่างไรก็ตามลุงคนนี้จะรับผิดชอบเรื่องนี้ให้เจ้าเอง"เจาชางเหอโบกมือไปมา"อี้เอ๋อ,เจ้าแต่งงานกับชิงอู๋เป็นภรรยาซะ!"

แค๊ก แค๊ก.

ฉู่เทียนแทบสำลักกับคำพูดดังกล่าวเหมือนกัน.

ภายในดวงตาของเจาอี้เต็มไปด้วยท่าทางมีความสุข,"ขอให้ท่านพ่อวางใจ,ข้าจะดูแลญาติผู้น้องอย่างดีตลอดชีวิตเลย!"

เมิ่งชิงอู่ยืนขึ้นด้วยความโกรธ,"ใครให้ท่านเป็นคนตัดสินกัน!"

"ข้าเป็นลุงของเจ้า! เจาอี้เองก็เป็นถึงนักเรียนของสถาบันเจิ้งโจว,แค่นี้ยังไม่เพียงพออีกรึ?"เจาซ่างเหอเผยยิ้มอย่างชั่วร้าย"แต่งซะ,เมื่อเจ้าแต่งแล้ว,ข้าที่เป็นลุงของเจ้าจะช่วยจัดทุกอย่างเอง,เรื่องของเจ้าจะได้ดีขึ้น,เรื่องที่เกิดขึ้นนั้น,ไม่มีใครเหมาะกับหอการค้าหนานหยุนอีกแล้ว,อี้เอ๋อจะเป็นคนช่วยเจ้า,แน่นอนว่าเขาจะเป็นคอยสนับสนุนเจ้าทุกอย่าง!"

ใบหน้าที่มืดมนของเมิ่งชิงอู๋กล่าวออกมาอีกว่า"น้องสาวของข้านั้นยังเด็ก,ข้าจะไม่ทอดทิ้งนาง."

ราวกับว่าเจาชางเหอได้คาดเดาเอาไว้แล้วว่าเมิ่งชิงอู่จะกล่าวเช่นนี้ "เมิ่งหยิงหยิงเองก็อายุ 16 แล้ว,สามารถที่จะแต่งเป็นภรรยาน้อยอี้เอ๋อได้แล้ว,น้องสาวกับเจ้าจะได้ไม่ต้องแยกจากกัน!เจ้าก็รู้ว่านางไม่มีความสามารถใดๆ,แค่นี้ก็ดีกับนางมากเท่าไหร่แล้ว."

จะให้น้องสาวแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องพร้อมกันรึ?

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!

ฉู่เทียนไม่สามารถที่จะทนฟังได้อีกต่อไปแล้ว"บัดซบ!พวกเจ้านี้มันน่ารังเกียจสุดๆจนข้าทนไม่ได้จริงๆ!"

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????