Miracle Throne Chapter 22 Helps me punch him
นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 22 ช่วยข้าทุบมัน
บทที่ 22 ช่วยข้าทุบมัน
การถอนพิษคนจำนวนมากจำต้องใช้เวลากว่าสองวัน.
เมิ่งชิงอู๋ได้นำทุกคนไปลงทะเบียนหอการค้าใหม่.
การกอตั้งหอการค้าใหม่นั้นย่อมหลีกเลี่ยงไปไม่ได้กับขั้นตอนมากมาย,ในขั้นตอนแรกในการจัดตั้งในครั้งแรก,ทว่าด้วยเส้นสายของหนานกงหยุน,ขั้นตอนที่น่าเบื่อเหล่านั้นก็ได้ถูกจัดการอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้.
ที่ถนนด้านหน้านั้น,มีเสียงของสัตว์ป่าคำรามดังลั่นผ่านแทรกเข้ามา,พร้อมกับเสียงหอนอีกด้วย.
"ดูนั่น!หมาป่านักรบ!"
"กองทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่า!"
"กองทหารเขี้ยวหมาป่ากำลังแจกข้าวของเครื่องใช้ให้กับคนในเมืองนี้อยู่,ทุกคนรีบไปรับเร็วเข้า!"
สายตาของทุกคนต่างเผยด้วยประกายแสงแห่งความนับถือ,กลุ่มทหารเขี้ยวหมาป่านั้นเป็นทหารกลุ่มหนึ่งสังกัดหนึ่งในกลุ่มทหารรับจ้างของตระกูลเย่,ความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นนับว่าทรงพลังเป็นอย่างมาก,จ้าวเมืองเองยังต้องให้ความหวั่นเกรงต่อพวกเขา,ต้องไม่ลืมว่ากลุ่มทหารรับจ้างนี้มีทหารระดับสูงกว่าแสนคนทีเดียว.
ในเวลาเดียวกัน,เหล่าทหารทีทรงพลังมากกว่าร้อยคน,ได้จูงหมาป่าตัวใหญ่ยักษ์,วัวตัวมหึมา,และสัตว์อสูรอื่นๆเดินมาตามถนน,ที่บนหลังของสัตว์อสูรแต่ละตัวนั้นมีสิ่งของมากมาย,ไวท์แดง,เบียร์,อาหารทอด,ขนมปัง,แป้งขนมปังและข้าว,พร้อมกับแจกจ่ายคนทั้งสองข้างทางขณะที่พวกเขาเคลื่อนที่ผ่านไป.
"ทุกคนไม่ต้องแย่งกัน!"
"มีแบ่งให้กับทุกคน,ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่เพียงพอ!"
"หอการค้าเขี้ยวหมาป่าจะเปิดสาขาที่เมืองเทียนหนานแห่งนี้!"
"นี่เป็นการบริจาคจากประธานเย่หาน,ขอให้ทุกท่านสนับสนุนพวกเราด้วย!"
"......”
เหล่าชาวเมืองที่ได้รับของแจกต่างก็เต็มไปด้วยความดีใจ,พวกเขาต่างแซ่ซ้องกลุ่มทหารเขี้ยวหมาป่าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้,ช่างเป็นหลานชายของกลุ่มมีอิทธิพล,ที่ใจบุญยิ่งนัก!
เด็กหนุ่มที่มีอายุน้อยกว่า
20 ปี
นั่งอยู่บนหลังของหมาป่านักรบ,อยู่ท่ามกลางเหล่าทหารรับจ้าง,สวมหมวกเหล็กและชุดเกราะเหล็กสีเงิน,ดูมีสง่าราศียิ่งใหญ่ไม่ธรรมดา,หน้าตาค่อนข้างหล่อเหล่า,สายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา,แผ่ความโอหังทรงพลังอย่างเต็มเปี่ยม.
"นั่นไม่ใช่บุตรชายคนโตของท่านเย่ซง,เย่หานหรอกรึ?"
"เขาเป็นคนที่มีพรสวรรค์ชื่อเสียงเป็นอย่างมากในเมืองเทียนหนานของพวกเรา!"
"ไม่ใช่ว่าท่านเย่ซ่งได้ส่งเขาไปที่เมืองหลวงรัฐกลางเพื่อให้เขาฝึกฝน?ตอนนี้เขาถูกส่งมาที่นี่ได้อย่างไร?"
“......”
อาณาจักรหนานเซี่ยแห่งนี้มีประเทศทั้งหมด
แปดประเทศ,รัฐกลางเองก็เป็นประเทศหนึ่งในแปดด้วยเหมือนกัน.
ฐานใหญ่ของตระกูลเย่นั้นอยู่ในเมืองหลวงของรัฐกลาง,ส่วนเมืองเทียนหนานนั้นเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งในการปกครองของพวกเขา,เย่ซ่งนั้นเป็นอาวุโสระดับสูงของตระกูลเย่,สิบปีที่แล้วเขาได้เดินทางมายังเมืองเทียนหนานและได้ควบคุมการค้ามากมายภายในเมืองเทียนหนานแห่งนี้.
ในบรรดาลูกชายมากมาย,มีสองคนที่เขารักมาที่สุด.
บุตรชายคนเล็กสุด
เย่เฟิง.
บุตรชายคนโตสุด
เย่หาน.
เย่เฟิงนั้นมีพรสวรรค์ในการปรุงยา,ดังนั้นจึงถูกส่งมาให้เรียนรู้ฝึกฝนกับหลีซางหยุน,ส่วนพี่ชายคนโตนั้นมีพรสวรรค์ในด้านการต่อสู้,ดังนั้นจึงได้ถูกส่งไปยังรัฐกลาง,เพื่อให้ได้รับการฝึกฝนอย่างเพียงพอซึ่งได้ใช้ทรัพยากรของตระกูลไปอย่างมากมาย.
เมื่อสายตาที่เย็นชาของเย่หานกวาดสายตาไปยังฝูงชน,ทันใดนั้นเขาก็เห็นร่างๆหนึ่งที่สูงเพรียวระหงน่าดึงดูด,เขาถึงกับเลียริมฝีปากเลยทีเดียว,ก่อนที่จะควบหมาป่านักรบเข้าไปหาอย่างช้าๆ,"ประธานเมิ่งชิงอู่,ไม่ได้เจอกันนานกว่าหนึ่งปีเลย,ท่านยังเป็นหญิงสาวที่สวยงามและมีเสน่ห์มากมายนัก."
เมิ่งชิงอู๋ตอบกลับอย่างไร้เยื่อใย,"ขอบคุณที่ชื่นชม.
"ข้าคิดว่าเจ้าคงจะอยากรู้เป็นอย่างมากเลยสินะ,ทำไมข้าถึงได้กลับมา?"
"คิดไปเองกระมั้ง,ข้าไม่ได้สนใจที่จะรู้เลย."
ประกายแสงภายในดวงตาของเย่หานนั้นมีความหมายเป็นนัยย์"เมืองเทียนหนานแห่งนี้จะก่อตั้งสาขาของหอการค้าเขี้ยวหมาป่าขึ้น,พร้อมกับได้ซื้อธุรกิจทุกอย่างของตระกูลหานมา,ตอนนี้ทุกอย่างนั้นอยู่ภายใต้การควบคุมของข้า,เรื่องดังกล่าวนี้
ที่จริงแล้วข้าคงต้องของคุณเจ้ามาก."
เมิ่งชิงอู๋ถึงกับกัดริมฝีปาก,หากแต่ไม่พูดอะไรออกมา.
เย่หานที่เต็มไปด้วยความหยิ่งยโสเชิดหน้าขณะพูด,"หอการค้าหนานหยุนของเจ้าสร้างความลำบากให้กับพวกเราไม่น้อย,ในเวลานี้พวกเจ้าได้ถูกจับตามองจากตระกูลเย่ในเมืองหลวงจากรัฐกลางแล้ว,ความจริงมันก็ชัดเจนอยู่แล้วล่ะนะ,พวกเจ้านั้นมาขวางตระกูลเย่ของพวกเรา,ก็ไม่ต่างจากมดตัวกระจ้อยร่อย,พวกเราพร้อมที่จะขยี้พวกเจ้าได้ทุกเมื่อนั้นล่ะ."
เป็นคำขู่ที่โจ่งแจ้งมาก!
ไม่คาดคิดเลยจริงๆ!
เมิ่งชิงอู๋ค่อนข้างหดหู่เลยทีเดียว,ราวกับว่าหมาป่าที่ชั่วร้ายเพิ่งเดินจากไป,ศัตรูตัวใหม่ก็โผล่ออกมา,ตอนนี้เป็นปัญหายิ่งกว่าเดิมซะอีก!
ในเวลานี้พวกนางได้เตรียมจัดตั้งหอการค้าใหม่ขึ้นมาก,หากมีคู่แข่งเป็นศัตรูตัวร้ายที่คอยจับตาดูอยู่ล่ะก็,บางทีคงไม่ต่างจากมือและเท้าถูกมัดเอาไว้นั่นเอง.
เย่หานหรีตาลงจ้องมองไปยังฉู่เทียน,"ถ้าเดาไม่ผิดคนนี้
คงจะเป็นฉู่เทียนเจ้าตัวร้ายที่ทำลายน้องชายของข้าล่ะสินะ?"
"เป็นข้าปู่ของเจ้านี่ล่ะ."
ฉู่เทียนไม่เคยรู้ เลยกับ คำว่า สุภาพนั้นเขียนว่าอย่างไ ร"เจ้าจะหน้าหนาไปถึงเมื่อไหร่กัน,ท่านหญิงของข้าไม่มีความสนใจที่จะพูดกับเจ้าเลย,คาดไม่ถึงเลยว่าจะยังเซ้าซี้พูดโน่นพูดนี่อยู่ได้,ไสหัวไปซะ!อย่ามาขวางทางพวกข้า!"
สีหน้าของเย่หานถึงกับเปลี่ยนไปในทันที.
ทหารรับจ้างหลายนายถึงกับกระจับอาวุธยกขึ้นมาขู่ทันที"สามหาว!"
เย่หานโบกมือให้เหล่าทหารรับจ้างลดอาวุธลง,ที่มุมปากของเขานั้นกัดฟันเอาไว้เผยยิ้มออกมาอย่างใคร่ครวญ,"เพียงแค่ตระกูลเย่ในเมืองเทียนหนานแห่งนี้ก็แทบจะทำลายล้างตระกูลเมิ่งได้เกือบหมดสิ้นแล้ว,นับจากหกปีที่แล้วพวกเราแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่า,ยิ่งไปกว่านั้นยังมีตระกูลขนาดใหญ่สนับสนุน,ในเวลานี้ข้าอยากจะเห็นจริงๆว่าพวกเจ้าจะต้านความโกรธของพวกเราได้อย่างไร!"
ใบหน้าของเมิ่งชิงอู๋ถึงกับเปลี่ยนเป็นซีดเผือด.
เหมือนกับยอมรับกลายๆว่าเรื่องเมื่อหกปีที่แล้วเป็นฝีมือพวกเขา.
บิดามารดาของพวกนางแท้จริงแล้วโดนสังหารโดยตระกูลเย่!
เจ้าพวกบัดซบ!
ดวงตาของเมิ่งหยิงหยิงคลอเบ้าเปลี่ยนเป็นแดงเถือกราวกับจะพุ่งกระโจนออกไป,หากแต่ถูกเมิ่งชิงอู๋ที่คว้าแขนขวานางเอาไว้ก่อนที่จะกล่าวต่อ
เย่หานว่า"หอการค้าเห่ยซุยนั้นจุดไฟเผาตัวเอง**,เรื่องดังกล่าวนั้นทุกคนทั่วทั้งเมืองเทียนหนานต่างรู้ดี,หอกาค้าหนานหยุนเสียหายเป็นอย่างหนัก,พวกเราจึงไม่สนใจที่จะเป็นศัตรูกับเจ้า,หวังว่าตระกูลเย่จะอภัยและไม่เอาโทษร้ายแรงจนเกินไป."
เมิ่งหยิงหยิงนั้นขุ่นข้องใจเป็นอย่างมาก,ทำไมจะต้องอ่อนข้อให้กับคนเช่นนี้ด้วย.
พวกมันเป็นศัตรูคู่อาฆาตที่สังหารท่านพ่อกับท่านแม่นะ!
เย่หานที่นั่งอยู่บนหมาป่านักรบเต็มไปด้วยท่าทางผู้มีชัย,ราวกับว่าไร้ซึ่งคู่แข่ง,ภายในใจของเขานั้นเต็มไปด้วยความยินดีปรีดา"ในเมื่อเจ้ายอมอ่อนน้อมถ่อมตนกับข้าถึงเพียงนี้,ข้าจะให้โอกาสก็ได้,จงทำลายพลังฝึกตนของฉุ่เทียนซะและส่งตัวมันมาให้กับข้า,ข้าอาจจะยอมปล่อยพวกเจ้าไปชั่วคราวก็ได้,แต่หลังจากนั้นก็ขึ้นอยู่กับพวกเจ้าจะยอมเชื่อฟังข้าอยู่หรือไม่."
เมิ่งหยิงหยิงที่โกรธเป็นฟื้นเป็นไฟกัดฟันแน่นตะโกนออกไป,"ฝันไปเถอะ!"
"วางใจได้,ข้าไม่ได้วางแผนที่จะสังหารมันแต่อย่างใด,เพราะได้ยินมาว่ามันมีพรสวรรค์เล็กน้อย,แต่ว่านายน้อยผู้นี้ชื่นชอบพรสวรรค์ที่น่าสงสารนั่น,เพราะงั้นจึงจะทำให้มันกลายเป็นหมาไปชั่วชีวิต,ดังนั้นแล้วนอกจากข้าแล้วคงไม่มีใครเหมาะแล้วล่ะ,ถึงจะสับมันให้เป็นหมื่นชิ้น,มันก็ไม่มีทางเลือกอื่น,มอบฉู่เทียนมาซะ,หรือว่าจะรอคอยให้ตระกูลเย่โกรธ,เลือกมาอย่างเดียว,อันใหนที่มีค่ากว่ากัน."
"พล่ามพอรึยัง?"ทั่วทั้งใบหน้าของฉู่เทียนนั้นเต็มไปด้วยท่าทางรังเกียจ,แทบจะไม่สามารถอดกลั้นเอาไว้ได้เลย,ทันใดนั้นเขาก็กระดิกนิ้วเรียกหนานกงหยุน"เจ้ามานี้ซิ"
หนานกงหยุนเดินเข้ามาหา
"มีอะไร?"
ฉู่เทียนกวักเมือเรียกโดยไม่สนใจใคร,กล่าวออกไปราวกับกำลังสั่งการ"ช่วยข้าทุบมันหน่อย,หุ้นที่แบ่งกันแล้วในตอนนี้,ข้าจะเพิ่มให้กับเจ้าอีก."
"จริงรึ?นั่นต้องขอบคุณเจ้าเลย!"หนานกงหยุนเผยท่าทางมีความสุข"พี่สาวคนนี้จะทำให้เจ้าเอง!"
เย่หานที่หวาดกลัวต่อหนานกงหยุน,ทว่าเขาก็ไม่เชื่อว่าหนานกงหยุนจะกล้าทำร้ายเขา.
ต้องไม่ลืมว่าตระกูลเย่นั้นมีอิทธิอยู่ในดินแดนนี้เป็นอย่างมาก!
เพียงชั่วขณะที่เห็นหนานกงหยุนเดินเข้ามา,เขาก็เอะอะโวยวายออกมาทันที"เจ้าคิดว่าเป็นใครเป็นเพียงแค่ตระกูลสาขาตัวประกอบของตระกูลหนานกง,หนานกงอี้เองต้องลำบากยากเย็นเท่าใดถึงจะได้กลายเป็นเพียงปลาตัวน้อยในตำแหน่งเจ้าเมือง,ข้าขอเตือนเจ้าว่าอย่าอวดดีให้มันมากนัก,มังกรอันยิ่งใหญ่ไม่สามารถปราบปราบงูเจ้าถิ่นได้,หากตระกูลเย่โกรธเคืองล่ะก็,แม้แต่ตำแหน่งเจ้าเมืองของพ่อเจ้าจะไม่มีอีกต่อไป,ลองทำอะไรข้าจริงๆดูซิ!?"
เย่หานเองก็พูดได้ถูกต้อง.
หนานกงอี้นั้นเป็นเพียงคนในสาขาเล็กๆเท่านั้น,ได้รับหน้าทีให้มาเป็นเจ้าเมืองในเมืองหนานเทียน,ที่เขตรัฐกลางนี้ไม่มีตระกูลใหญ่คอยสนับสนุน,ในดินแดนแห่งนี้ตระกูลของเขามีอิทธิพลเพียงเล็กน้อยเท่านั้น,แม้แต่ตระกูลซ่ง
หนานกงอี้ยังดูด้วยกว่าอีกด้วย,ดังนั้นแล้วตระกูลของเขาจึงต้องกระทำการอย่างระมัดระวังในดินแดนเขตรัฐกลางแห่งนี้,ไม่เช่นนั้นแล้วอาจจะมีอันตรายได้.
พวกเขาไม่สามารถที่จะดูถูกอิทธิพลของตระกูลเย่ได้เลย.
หนานกงอวี้เองก็ได้กำชับบุตรสาวของเขาหลายครั้ง,ไม่ว่าจะไประรานใครก็ตามที,แต่ไม่ใช่คนของตระกูลเย่,ซึ่งนี่จึงเป็นเหตุผลที่เย่หานได้กล่าวอ้างเพื่อปกป้องตัวเอง.
มีรึที่หานกงหยุนจะใส่ใจ.
"คนสกุลเย่,เจ้าอยู่ที่นี่มีพลังเพียงเล็กน้อยพอจะดูแคลนคนอื่นได้สินะ,ไม่ได้มองดูตัวเองและไม่เคยมองคนอื่นเลย,เจ้ามีพลังฝึกตนแค่ระดับปรุงร่างระดับ
6, ที่เมืองเทียนหนานแห่งนี้อาจจะพอนับว่ามีพรสวรรค์อยู่บ้าง,แต่ในรัฐกลางแล้วต่ำตมยิ่งนัก,ข้าคิดว่าเพราะว่าเจ้านั้นแทบจะไม่สามารถฝึกฝนเทียบได้กับคนอื่นๆเลย
พวกเขาจึงได้ส่งเจ้ามาดูแลการค้าที่นี่สินะ,ถึงตระกูลข้าจะเป็นเพียงตระกูลสาขาเล็กๆก็ตามที,ทว่าเจ้าคิดอย่างงั้นรึว่าตระกูลเย่ในเขตรัฐกลางจะทำอะไรเพื่อตัวตนอันต่ำต้อยของเจ้า,หากต้องการที่จะประจันหน้ากับตระกูลหนานกงที่ยิ่งใหญ่เป็นหนึ่งในสามของอาณาจักรแห่งนี้?
คิดว่าเจ้ามีค่าเพียงพอรึไง,อย่าหลงตัวเองนักเลย,คิดว่าตัวเองสูงส่งอยู่สินะ!"
"เจ้า…"
ใบหน้าของเย่หานนั้นเปลี่ยนเป็นซีดเผือด,คำพูดของหนานกงหยุนนั้น,กระทืบเข้ามาจุดเจ็บของเขาอย่างแรง.
หนึ่งปีที่แล้ว,เขาได้เดินทางไปยังเมืองหลง,ด้วยความคาดหวังเต็มเปี่ยมซึ่งตัวเขานั้นเป็นคนที่มีพรสวรรค์ระดับต้นๆของเมืองหนานเทียน,หลังจากที่เขาได้เดินทางไปยังรัฐกลางก็พบว่าพรสวรรค์เช่นเขา
นั้นมีอยู่กันเกลื่อน,เทียบไม่ได้กับคนที่มีระดับสูงได้เลยแม้แต่น้อย.,
เย่หานกลายเป็นไร้ค่า,ถูกปฏิบัติตัวอย่างเย็นชาตลอดทั้งปีที่ผ่านมา,ดังนั้นแล้วเขาจึงเริ่มคิดที่จะกลับมาบ้าน,แล้วก็ได้พบกับเรื่องของหอการค้าเห่ยซุย,ดังนั้นเขาจึงได้เลือกที่จะนั่งตำแหน่งประธานบริหารในทันที.
หนานกงหยุนที่กำหมัดขึ้นมาพร้อมกับดัดนิ้วเสียงดัง
กึก กึก ,ก่อนที่ทั่วทั้งร่างของนางนั้นเกิดประกายแสงสีแดง,มีเสียงคำรามของหงเพลิงออกมาเป็นระยะ,ปลดปล่อยแรงกดดันที่รุนแรงออกมาในทันที,ทำให้เหล่าทหารรับจ้างที่อยู่รอบๆอดไม่ได้เลยที่จะถอยห่างออกไป.
ขณะที่หนานกงหยุนดัดนิ้วดังกึกๆอยุ่นั้นก็กล่าวออกมาว่า"เจ้าต้องการให้ข้าทุบมันอย่างไร?"
"แน่นอนว่าจะต้องตบไปที่ใบหน้าของมันอยู่แล้ว!"
เรื่องเช่นนี้จำเป็นต้องตอบด้วยรึ?
ใบหน้าของเย่หานได้เปลี่ยนเป็นขาวซีดโดยสิ้นเชิง,เขาเริ่มกล่าวออกมาเสียงสั่น"เจ้ากล้าทำอะไรข้ารึ,ข้ารับรองเลยว่าตระกูลของเจ้าต้องไม่สงบสุขอีกต่อไป!"
"ในเมืองเทียนหนานแห่งนี้ไม่มีเรื่องใหนที่คุณแม่คนนี้ไม่กล้าทำ!"หนานกงหยุนปลดปล่อยกลิ่นอายที่ทรงพลังทั่วทั้งร่างของนางนั้นมีพลังวิญญาณสีแดงเพลิงปกคลุมไปทั่ว,ลอยทะยานออกไป,ราวกับอุกาบาต,มือขวาของนางฟาดไปที่ใบหน้าของเย่หานไปมา,ที่นั่งอยู่บนหลังของหมาป่านักรบ,ร้องโอดโอยจนฟันหลุดออกมาหลายซี่.
เหล่าคนที่อยู่รอบๆถึงกับตื่นตระหนก!
คาดไม่ถึงเลยว่านางจะลงมือจริงๆ!
เย่หานเป็นบุตรชายสุดที่รักของเย่ซิง,ขณะเดียวกันก็เป็นคนที่มีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมของเมืองเทียนหนานแห่งนี้,ในเวลานี้เขาได้กลับมาเมืองเทียนหนานอย่างยิ่งใหญ่,พร้อมกับก่อตั้งหอการค้าเขี้ยวหมาป่าในตำแหน่งประธาน,ใครจะรู้ล่ะว่าเพิ่งเข้ามาในเมือง,กลับต้องพบเข้ากับเหตุการณ์เช่นนี้!
ตระกูลเย่ยังจะเอาหน้าไปไว้ที่ใหน?
เย่หานที่ประคองหน้าที่บวมเปล่งของเขาไว้,ดวงตาทั้งสองข้านั้นโกรธเป็นฟื้นเป็นไฟ,เขาถูกตบหน้าต่อหน้าสาธารณะชน,เขาผู้ที่เต็มไปด้วยท่าทางหยิ่งยโส,นี่ทำให้เขารู้สึกเอาอายเป็นอย่างมาก"เจ้าจะต้องเสียใจอย่างแน่นอน!"
!
อีกหนึ่งฝ่ามือก็ประทับไปยังหน้าของเย่หาน,ลอยละลิ่วหล่นไปกองอยู่ในกลุ่มฝูงชน.
"ยังปากดีอยู่อีกไม่ใช่รึ?"หนานกงหยุนกระโดดคว้าคอเสื้อของเขาเอาไว้,ใบหน้าที่งดงามแต่เปี่ยมไปด้วยความชั่วร้าย"อย่าเก่งแต่ปาก,ทำจริงๆเลยสิ!"
"คุณชายใหญ่!"
เหล่าทหารรับจ้างต่างเต็มไปด้วยท่าทางตื่นตระหนก,หากแต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะขัดขวางหนานกงหยุน.
ต้องไม่ลืมว่า,หนานกงหยุนนั้นมีพลังฝึกตนดินแดนปรุงร่างระดับ
9 ขั้นปลาย!
อีกทั่ง,หนานกงหยุนเป็นบุตรสาวของเจ้าเมืองอีกด้วย!
ไม่ต้องพูดถึงเลยว่า,ทั่วทั้งเมืองเทียนหนานนั้นมีไม่กี่คนที่จะล้มหนานกงหยุนได้,ถึงแม้ว่าพวกเขาเข้าไป,จะมีคนสักกี่คน,ก็ไม่ชนะนาง,แล้วพวกเขาจะยังกล้าเข้าไปอีกรึ?
เย่หานทำเป็นโกรธจัดตะโกนออกมาอย่างอับอาย"ฉู่เทียน!ไอ้หน้าตัวเมียหลบอยู่หลังผู้หญิง,ถ้าเจ้าเป็นลูกผู้ชายจริงละก็
จงมาเผชิญหน้ากับข้าอย่างยุติธรรมในการประลองสุดยอดฝีมือของเมืองเทียนหนานในสิบสองวันข้างหน้า"
คิ้วของหนานกงหยุนบิดไปมา"ข้าจะจัดการเจ้าก่อนที่จะได้ทำเช่นนั้น!"
ด้วยอารมณ์ที่รุนแรงของหนานกงหยุนนั้นฉุนเฉียวอยู่ตลอด,ทำให้นางไม่สนใจเหตุผลอะไรนัก.
ฉู่เทียนกล่าวหยุนนางในทันที"พอก่อน!"
เย่หานที่เพิ่งกลับมาจากรัฐกลาง,เขาที่เป็นลูกชายคนโตของเย่ซ่ง,ถูกตบสักทีสองที,แม้ว่าจะน่าโมโหบ้าง,ทว่าก็สามารถจัดการได้,อาจจะทำให้หนานกงหยุนได้รับปัญหาบ้าง,ทว่าหากหนานกงหยุนโกรธเกรี้ยวสังหารเย่หานไปล่ะก็,บางทีผลลัพท์อาจจะไม่จบง่ายๆคงจะลามไปถึงเรื่องในวันข้างหน้าอีกด้วย.
อย่างน้อยที่สุด,ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมนัก.
แล้วคนที่มีนามว่าหนานกงหยุนนะรึ?
นางที่ฝึกฝนพลังโดยไร้ซึ่งทรัพยากรในเมืองเทียนหนานแห่งนี้,เพียงอายุ
18 ปีก็มีพลังฝึกตนไปถึงดินแดนปรุงร่างระดับ 9 แล้ว
นับว่าเป็นสัตว์ประหลาดที่เปี่ยมพรสวรรค์ทีเดียว!
ซ้ำนางยังมีดวงจิตวิญญาณระดับพระเจ้าและมีพรสวรรค์ที่ไม่สิ้นสุด!
นางเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งและทรงพลังเป็นอย่างมาก,ซ้ำยังมีตระกูลเบื้องหลังที่ทรงพลัง,ชอบทำอะไรเอาแต่ใจไม่สนใจกฎเกณฑ์ของเมืองเทียนหนานเท่าใด,แม้แต่ท่านเจ้าเมืองยังควบคุมไม่อยู่,ทุกคนแทบจะไม่คาดคิดเลยว่าแม่เสือสาวตนนี้,เมื่ออยู่ต่อหน้าฉู่เทียน,ไม่คิดไม่ฝันว่าจะเชื่อฟังเขาแต่โดยดี.
ฉู่เทียนจับเย่หานยกขึ้น,สายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยท่าทางยั่วยุ"ข้ายอมรับการแข่งนั่น,หลังจากนี้สิบวันแล้วค่อยเจอกัน."
หนานกงหยุนจ้องมองตาโต"เจ้าบ้าไปแล้วรึ!เจ้ามีพลังดินแดนปรุงร่างระดับ 3 เองนะ!"
ฉู่เทียนมีพลังดินแดนปรุงร่างระดับ
3.
เย่หานมีพลังดินแดนปรุงร่างระดับ
6.
ความแตกต่างที่มี
นี่ไม่น้อยเลย!
ถึงฉู่เทียนจะมีทักษะจิตสัมผัส,บางที่ก็คงยากที่จะล้มเย่หานได้,ต้องไม่ลืมว่ายิ่งมีระดับสูงขึ้นไป,ช่องว่างก็จะยิ่งห่างกันไปอีกด้วย,เป็นไปไม่ได้ที่ห่างกันถึง
3 ขั้นจะสามารถต่อกรกันได้.
"ไม่ใช่ว่าเราเหลืออยู่อีกตั้งหลายวันหรอกรึ?จะกังวลอะไร?"ฉู่เที่ยนที่โบกมือไปมาอย่างไม่ใส่ใจ"ให้มันรีบไสหัวไปให้พ้นหน้าได้แล้ว!เห็นแล้วขยะแขยงขึ้นมาเลย!"
"ไม่ได้ยินรึไง?ไส่หัวไปซะ!"หนานกงหยุนชำเลืองมองไปยังเย่หาน,ทั่วทั้งใบหน้านั้นเต็มไปด้วยท่าทางรังเกียจ,"อย่าให้คุณแม่ต้องเจอเจ้าอีกแล้วกัน,ไม่เช่นนั้นแล้วข้าจะจะทุบเจ้าอีกครั้งแน่!"
เย่หานที่กุมหน้าเป็นหัวหมู,เผยท่าทางที่เกียจชังอย่างสุดซึ้ง"ความอับอายทีได้วันนี้ข้าจะตอบแทบคืนเป็นร้อยเท่า!พวกเรากลับ!"
กลุ่มทหารรับจ้างที่ก้าวร้าวเหล่านี้ถูกหนานกงหยุนใช้พลังกดขี่ด้วยพลังที่เหนือกว่า,วิ่งหนีหางจุกตูด,เย่หานที่เพิ่งเดินทางมาถึงเต็มไปด้วยความโศกเศร้า,ด้วยถูกกดขี่จากเหล่าปิศาจพรสวรรค์ที่รัฐกลางมาแล้ว,ไม่คาดคิดเลยว่ากลับมายังเมืองเทียนหนานยังโดนดูถูกซ้ำเข้าไปอีก.
ฉู่เทียน!
ล้างคอรอไว้เลย!
ในวันประลองข้าจะฉีกเจ้าออกเป็นชิ้นๆแม้แต่กระดูกก็จะหักออกเป็นท่อนๆ
,เพื่อบรรเทาความเกลียดชังในครั้งนี้ของข้า!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne
#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย
ขอบคุณครับ รอมาหนึ่งวัน กับค่อนวัน กว่าจะได้อ่านครับ ขออีกตอนได้ไหมครับ
ตอบลบเหมือนอยู่ดีๆ มีหมูมาขึ้นเขียงให้พี่ฉู่โชว์โหดอีกละ แถมไม่ใช้โหดธรรมดา โหดเหี้ยมเลยทีเดียวยิ่งพวกนิสัยแบบนี้โอกาสตายคาการต่อสู้นี่เยอะมาก
ตอบลบขอบคุณครับ
ตอบลบรอพี่ฉู่เติมทรู แล้วไปตบเกรียน
ตอบลบ