Miracle Throne Chapter 18 Discovers the murderer
นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 18 ค้นพบฆาตกร
บทที่ 18 ค้นพบฆาตกร
ร่างของเมิ่งชิงอู๋ถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว!
แม้ว่าจะคาดเดาได้อยู่แล้วว่าเป็นการวางยาพิษของคนที่นางเชื่อใจ,ทว่าจะคิดได้อย่างไรว่ากลับเป็นคนที่คิดไม่ถึงหรือไม่อยากจะเชื่อว่าคนๆนั้นคือคนที่ช่วยเหลือติดตามตระกูลของนางมากว่าเจ็ดปี,จงรักภักดีและช่วยเหลือนางมาอย่างยาวนาน.
เจ็ดปีก่อน,เมิ่งซานได้นำภรรยาที่อ่อนแอและลูกน้อยหลบหนีจากศัตรูคู่แค้น,หอการค้าหนานหยุนที่เป็นคนช่วยเหลือและมอบที่หลบภัยให้กับเขา,พรสวรรค์และความแข็งแกร่งของเขานั้นไม่ได้เจิดจรัสเท่าใดนัก,เขาจึงเป็นได้แค่เพียงคนคุ้มกันภายในหอการค้าหนานหยุนเท่านั้น,จากนั้นไม่นาน,ก็เกิดวิกฤติของหอการค้าหนานหยุน,พวกฉลาดเอาตัวรอดก็เผ่นหนี,เหล่าคนมีพรสวรรค์มากความสามารถมากมายได้ขอแยกทาง,มีเพียงแค่เมิ่งซานเท่านั้นที่ยังคงอยู่,ช่วยเหลือเมิ่งชิงอู๋ผ่านวันเวลาที่ยากลำบากให้ผ่านไปได้.
ด้วยการร่วมทุกข์ร่วมสุข,ผ่านความทุกยากมาด้วยกัน,เป็นไปได้จริงๆรึที่คนซื่อตรงเช่นนี้จะทรยศ?
เมิ่งหยิงหยิงเองก็ไม่อยากเชื่อว่าหัวหน้ารักษาความปลอดภัยที่ซื่อสัตย์ ,ที่เคยช่วยชีวิตพี่สาวของนางจากอันตรายหลายต่อหลายครั้ง,หากเขาต้องการทำร้ายหอการค้าของนางจริงๆ,เช่นนั้นแล้วทำไมถึงได้รอจนถึงวันนี้กันล่ะ.
"ไม่...ไร้สาระ!"ใบหน้าของเมิ่งซานนั้นเต็มไปด้วยความตกใจ,ทว่าภายในใจของเขานั้นเผยท่าทางหวาดหวั่นเป็นอย่างมาก,"หอการค้าหนานหยุนนั้นทุกคนก็รู้ดีว่าข้านั้นซื่อสัตย์และอุทิศชีวิตนี้ให้กับนายหญิง,ข้าจะคิดร้ายกับท่านหญิงได้อย่างไร!เจ้ากล่าวหาข้า,โดยไร้ซี่งหลักฐาน!"
ฉู่เทียนกล่าวต่อ"หลักฐานที่ทำลายได้แน่นอนว่ามันคงถูกทำลายไปแล้ว,ทว่ายังมีหลักฐานที่ไม่สามารถทำลายได้อยู่,ยกตัวอย่างเช่น,ความเข้มข้นและความรุนแรงของยาพิษคงคาวารีนรก,ที่
มีความรุนแรงเป็นอย่างมาก,ในกระบวนการเตรียมยาพิษคงคาวารีนรกนั้น,ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะได้รับไอระเหยจากพิษดังกล่าวนั่น."
หัวหน้าเมิ่งราวกับคิดถึงอะไรบางอย่างได้,ร่างกายเขาถึงกับสั่นไหวเล็กน้อย.
ฉู่เทียนถอนหายใจเบาๆ"เพราะว่ามันแค่เพียงแค่เล็กน้อย,จึงได้รับผลไม่มากนัก,นั่นจึงทำให้พวกเจ้าไม่ได้ใส่ใจมันมากมายนัก,อย่างไรก็ตาม,คงจะไม่คิดสินะว่า,ไอระเหยของพิษคงคาวารีนรกนั่นหลังจากที่ได้รับไปแล้ว,ทั่วทั้งร่างกายของคนผู้นั้นจะมีรอยคล้ำเป็นจุดๆสีเทาขึ้นตามร่างกาย,นอกจากนี้วัตถุดิบที่ใช้เป็นแก่นของยาพิษคงคาวารีนรกนั่นมีคุณสมบัติพิเศษ,มีผลทำให้นิ้วมือทั้งสิบของคนๆนั้นกลายเป็นสีดำ,ซึ่งเกิดจากคุณสมบัติของวัตถุดิบดังกล่าว,นี่จึงเป็นหลักฐานที่บอกว่าท่านได้สัมผัสกับวัตถุดิบดังกล่าวแล้ว,ข้าพูดถูกใหม?"
สัตว์ประหลาด!
เด็กหนุ่มธรรมดานี่แท้จริงแล้วเป็นสัตว์ประหลาด!
ทำไมเขาถึงได้รู้เรื่องเช่นนี้ได้?
ซ่งเทียนเหยี่ยนที่เดินเข้าไป,"ขอข้าดูสิ."
หัวหน้าเมิ่งขัดขืน,"ถอยไป!ข้าไม่มีหรอก!"
หนานกงหยุนที่พุ่งตัวออกไป,พร้อมกับถีบไปยังดาบยาวที่อยู่ในมือของเมิ่งซาน,ซ่งเทียนเหยี่ยนสบโอกาสพร้อมกับพุ่งเข้าไปคว้าตัวเป้าหมายเอาไว้ทันที,พวกเขาได้ทำการตรวจสอบนิ้วมือทั้งสิบของเขาทันที"นิ้วทั้งสิบเปลี่ยนเป็นสีดำ,แน่นอนว่าเกิดจากคุณสมบัติของพิษบางอย่างที่มีคุณสมบัติพิเศษอย่างแน่นอน!"
ซ่งเทียนเหยี่ยนยกหมวกเหล็กออกมาและชุดเกราะของเมิ่งซานด้วย,ที่หน้าอกของเขาด้านหน้าและด้านหลัง,มีจุดสีเทามากมายอยู่เต็มไปหมด,กระจายไปทั่วอย่างหนาแน่น,"หลักฐานขนาดนี้แล้ว,ยังคิดที่จะเล่นลิ้นอยู่อีกรึ?!"
เมิ่งซานที่ตอนนี้หน้าซีดเผือดกลายเป็นกระดาษ.
จบแล้ว,จบสิ้นทุกอย่างแล้ว.
"เป็นท่านจริงๆรึ?"ทั่วทั้งร่างของเมิ่งชิงอู๋ที่สั่นสะท้าน"ครั้งหนึ่งข้าคิดว่าท่านคือชายที่หนักแน่นและเปี่ยมไปด้วยคุณธรรม,ครั้งหนึ่งข้าคิดว่ามีเพียงท่านคนเดียวที่เงินไม่สามารถซื้อได้,ท่านบอกข้า...ทำไมถึงต้องทำเช่นนี้ล่ะ?"
"ถูกแล้ว!"ภายในดวงตาของเมิ่งซานนั้นเต็มไปด้วยความเครียดแค้นและเสียใจ"ข้าเป็นคนวางยาพิษเอง!"
ทุกคนต่างเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง.
ด้วยพวกเขาคิดว่าหัวหน้าเมิ่งนั้นปฏิเสธพูดกล่าวแก้ตัวไปมา,หากแต่ทันใดนั้นกับยอมรับอย่างง่ายดาย!
"คนแซ่เมิ่ง!"
"เจ้าต้องตายเหมือนหมา!"
เมิ่งซานจ้องมองเข้าไปในฝูงชนที่กำลังโกรธเกรี้ยว,สายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง,หากแต่ในความเป็นจริงนั้นก็ดูเหมือนกับได้ปลดปล่อย,ถึงเขาจะโชคดีในตอนแรก,ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้,มันได้จบสิ้นแล้ว.
หานเซาหลงถึงกับแสดงท่าทางกระวนกระวายเต็มไปด้วยท่าทางตื่นเต้น,กล่าวออกมาอย่างรีบเร่ง"เมิ่งซาน,นั่งแม่ค้าขูดเลือดขูดเนื้อนั่นได้จ่ายให้เจ้ามากมายเท่าไหร่กัน?เจ้าถึงได้ก่ออาชญากรรมเช่นนี้!เจ้าอย่าได้ลืมนะ,เจ้ายังมีภรรยากับลูกอยู่!หากว่าเจ้าตาย,พวกเขาจะเป็นอย่างไร?"
เมิ่งซานกลายเป็นบ้าคลั่งหัวเราะเสียงดัง"ฮ่า
ฮ่า ฮ่า
ฮ่า,ภรรยาข้า,ลูกข้า,เจ้ายังมีหน้ามาพูด,คาดไม่ถึงยังกล้ากล่าวคำพูดเช่นนี้...ปล่อยข้า!ปล่อยข้าก่อน!ขอร้องปล่อยข้า!"
เมิ่งชิงอู๋พยักหน้าให้ซ่งเทียนเหยี่ยน!
หลังจากที่เมิ่งซานถูกปล่อยตัวแล้ว,สายตาของเขาก็เผยแววตาที่เด็ดเดี่ยว"หอการค้าหนานหยุนนั้นมีบุญคุณดุจขุนเขาต่อข้างเมิ่งซานคนนี้,ถึงข้าต้องตายก็จะไม่ทรยศ,นายหญิง,แต่ว่า......"
มือของเมิ่งซานนั้นสั่นสะท้าน,ก่อนที่เขาจะล้วงเอาห่อผ้าออกมาจากภายในอกเสื้อ,ที่ด้านในนั้นมีนิ้วมือที่เปื้อนโลหิต,เขาตะโกนออกไปด้วยเสียงที่แหบแห้ง
เต็มไปด้วยความอัดอั้น"ห้าวันที่แล้วภรรยากับลูกข้าได้ถูกลักพาตัวไป,เจ้าคนบัดซบนั่นได้ใช้ชีวิตลูกและเมียข้ามาข่มขู่!ในคราแรกนั้นข้าไมยอมทำตามที่มันสั่ง,แต่แล้วมันก็ส่งนิ้วมือที่ถูกตัดนี่,ส่งมาให้ข้าทุกวัน!ไอ้คนชั่วช้าเลวทราม,ขอให้เจ้าตายเหมือนหมาข้างถนน!"
ใบหน้าของหานเซาหลงนั้นถึงกับเปลี่ยนสี,"เจ้าจงคิดให้ดีนะก่อนที่จะพูดอะไรออกมานะ!"
เมิ่งวานที่โกรธเกรี้ยวแทบบ้าคลั่งชีนิ้วไปยังหานเซาหลง,ดวงตาทั้งสองข้างกลายเป็นสีแดงฉาน,ตะโกนเสียงแหบแห้งออกมาสุดกำลังที่เขามี"หานเซาลง,คนที่ข้าพูดคือเจ้า!ทุกอย่างเป็นฝีมือเจ้าที่สั่งข้าทำ,ทำไมต้องทำร้ายลูกเมียของข้าด้วย!พวกเขาเป็นแค่เพียงคนธรรมดา!พวกเขาเป็นคนธรรมดาเท่านั้น!"
พลืดๆๆ!
สายตาของทุกคนก็มารวมตัวกันที่จุดเดียวกัน.
หานเซาหลงที่หวาดกลัวอย่างรุนแรงถอยหลังออกมาก้าวหนึ่ง"เจ้าใส่ร้ายข้า!เจ้าต้องการที่จะใส่ร้ายข้า!"
เมิ่งซานหันกลับมาคุกเข่าลงกับพื้น,ก่อนที่จะโขลกศีรษะให้กับเมิ่งชิงอู๋สามครั้ง"ท่านหญิง,หานเซาหลงเป็นคนสั่งให้ข้าวางยาพิษ!ข้ารู้ตัวดีว่าได้กระทำบาปสำควรที่จะอยู่ในนรก,การอยู่อย่างไร้ศักดิ์ศรีนั้นก็ไม่ต่างกับตายไปแล้ว,ข้าไม่มีเกียรติที่จะรับใช้ท่านอีกต่อไปแล้ว,เพื่อพิสูจน์ความจริงว่าข้านั้นไม่ได้โกหก,เพื่อพิสูจน์ว่าหอการค้าหนานหยุนนั้นบริสุทธ์,สำหรับคนบริสุทธ์ที่ข้านั้นได้สังหารไป,ข้าขอใช้ความตายเพื่อไถ่โทษ!"
หลังจากเมิ่งซานพูดจบ
ก็ยกฝ่ามือขึ้น.
"ไม่!!"
เมิ่งชิงอู๋ที่เร่งรีบเข้าไปห้าม,อย่างไรก็ตามสายไปแล้ว,เมิ่งซานได้กระแทกฝ่ามือไปที่หน้าอกของเขา,ทะลวงหัวใจของเขา,โลหิตพุ่งกระฉูด,พร้อมกับคว่ำหน้าล้มลงทันที.
เมิ่งหยิงหยิงกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ,"หัวหน้าเมิ่ง!หัวหน้าเมิ่ง!"
เมิ่งชิงอู๋เร่งรีบเข้าไปช่วยเขา"พวกเรารู้ว่าท่านถูกบังคับ,ทำไมถึงต้องทำเช่นนี้ล่ะ!"
"ภรรยาและลูกของข้า,ทุกอย่างของข้า....จบแล้ว,ทุกอย่างมันจบแล้ว..."ดวงตาของเมิ่งซานถลนออกมา,ก่อนที่แววตาของเขาจะเลือนหาย,ก่อนที่เขาจะสิ้นใจไปนั้น,ทั่วทั้งใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและคับแค้นใจ,"ข้ารู้ว่าข้านั้นเห็นแก่ตัว,แต่ว่าข้าไม่คิดจริงๆ...,ผลของมันจะออกมาหนักหนาเช่นนี้!ข้าไม่คิดจริงๆว่าพวกมันจะเลวทรามถึงเพียงนี้!"
ก่อนสติของเมิ่งซานจะไม่รับรู้อะไร,ก่อนที่เขาจะตายไป
"เรื่องทั้งหมดเป็นความผิดของข้า....หากภรรยาและลูกของข้าโชคดีมีชีวิตอยู่,โปรดช่วยพวกเขาด้วย!"
"ท่านหญิง,ข้าขอโทษ!ข้าขอโทษ!
ข้าไม่....."
เมิ่งซานรู้ว่าถึงพูดมากไปเท่าใด,ก็ไม่สามารถชดเชยในสิ่งที่เขาได้กระทำไป,น้ำตาที่ไหลรินอาบไปทั่วสองแก้น,ดวงตาที่เต็มไปด้วยความคับแค้นเสียใจอย่างไม่มีสิ้นสุด,ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ได้ตายจากไป....
ซ่างหลีซิงถึงกับหดหู่กับเรื่องที่เกิดขึ้น,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า"หากเขารู้ว่าเรื่องเช่นนี้จะเกิดขึ้น,เขาคงไม่ทำเรื่องที่น่าเสียใจเช่นนี้."
พ่อบ้านเจาตาย.
หัวหน้าเมิ่งเสียชีวิต.
เมื่อเห็นใบหน้าของเมิ่งซานที่ตายไปด้วยความอยุติธรรม,เต็มไปด้วยความขมขื่นและเศร้าเสียใจ,ภายในใจของเมิ่งชิงอู๋นั้นเจ็บปวดเป็นอย่างที่สุด,ก่อนที่นางจะกล่าวเบาๆว่า"ไปสู่สุขติเถอะ,หากว่าภรรยากับลูกของเจ้ามีชีวิตอยู่,ข้าจะต้องช่วยเหลือและดูแลพวกเขาอย่างดีแน่นอน."
"หานเซาหลง!"
"เจ้าสารเลว!"
สายตาที่โกรธเกรี้ยวมากมายนับไม่ถ้วน,ต่างจ้องมองมายังร่างของเขาพร้อมๆกัน!
หานเซาหลงชี้ไปที่ฉู่เทียน,"พวกเจ้าไม่เห็นอย่างงั้นรึ?แม่ค้าหน้าเลือดนั่นเพื่อไม่ให้ตัวเองต้องได้รับความผิดถึงกับใช้เจ้าทาสชั้นต่ำนั้นพร้อมกับผู้คุ้มกันของตัวเองกุเรื่องขึ้นมา!พวกเจ้าอย่าได้หลงกล!ตระกูลหานเองก็เป็นเหยื่อเช่นกัน,มีคนตั้งหลายคนที่ถูกพิษ,จะเป็นไปได้อย่างไรที่เรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับข้า!หอการค้าหนานหยุนนั่นล่ะ ต้องการที่จะป้ายความผิดให้กับข้าอย่างแน่นอน!"
ซ่างหลีซิงที่เต็มไปด้วยความโกรธ,"หานเซาหลง,จนถึงตอนนี้แล้ว,เจ้ายังไม่ยอมรับอีกรึ,เจ้าคิดว่าทุกคนนั้นโง่งมจริงๆรึ?"
"เจ้าพูดเช่นนั้นก็ไม่ถูก."หลี่ซางหยุนกล่าวออกมาด้วยเสียงที่ล้ำลึก"ข้าคิดว่าคำพูดของนายน้อยหานนั้นก็ไม่ได้ไม่มีเหตุผลซะทีเดียว,ทำไมพวกเจ้าไม่คิดล่ะ
ว่าพิษที่ตาแก่เช่นข้ายังไม่สามารถวินิจฉัยได้,จะเป็นไปได้อย่างไรที่เจ้าเด็กเหลือขอทาสราคาถูกนั้น,จะมีความสามารถและประสบการวินิจฉัยได้ล่ะ?ไม่สงสัยเลยรึ?ถึงแม้ว่าเขาจะเรียนรู้ศาสตร์ปรุงยามาตั้งแต่ในครรภ์,เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะสามารถรู้เรื่องของยาพิษคงคาวารีนรกนั่นได้!ข้าเชื่อว่ามันจะต้องมีเรื่องที่ไม่ชอบมาพากลอย่างแน่นอน!ข้าขอแนะนำให้ทำการปิดหอการค้าหนานหยุนก่อนเป็นอันดับแรก,แล้วจับกุมเมิ่งชิงอู๋ที่เป็นผู้ต้องสงสัยเอาไว้ก่อน,หากสามารถสอบสวนได้อย่างถูกต้องแล้ว,จากนั้นค่อยตัดสินกันอีกครั้ง."
ด้วยสถานะที่สูงส่งของหลีซางหยุน.
เหล่าคนจำนวนมากกำลังลังเลใจ.
หานเซาหลงถึงกับโล่งอก"ขอบคุณมากท่านอาจารย์,แน่นอนว่าข้าเป็นผู้บริสุทธิ์อย่างแน่นอน,เกือบไปแล้วเกือบถูกพวกเขาใส่ร้ายให้แล้ว!"
หานเซาหลงได้ค้นพบแล้วว่า.
ต้นเหตุทั้งหมดนั่นมาจากฉู่เทียน,เขาไม่รู้มาก่อนเลยว่าคนๆนี้ล่ะจะเป็นภัยคุกคามที่แท้จริง!
แน่นอนว่าหากเขาสามารถจัดการชายคนนี้ไปก่อนย่อมเป็นผลดีกว่า!
หานเซาหลงเปลี่ยนความตั้งใจอย่างรวดเร็ว,เขาเปลี่ยนเป้าหมายไปยังฉุ่เทียนในทันที"เจ้าทาสราคาถูก!เจ้าทำให้คนอื่นสับสน!แม่ค้าหน้าเลือดนั่นได้จ่ายให้กับเจ้าไปเท่าไหร่,เจ้าถึงกับกล้ากล่าวความเท็จใส่ร้ายข้าเลยรึ?"
"คนบ้ากับหมาแก่ที่รู้แต่ยุให้รำตำให้รั่ว,พูดแต่ไร้เรื่องไร้สาระ!"ฉู่เทียนยังคงมีท่าทางสงบ,ราวกับว่าทุกอย่างอยู่ในการควบคุมแล้ว,เขาไม่ได้สูญเสียเหตุผลในการถูกยั่วยุด้วยคำพูดของคนอื่นเลยแม้แต่น้อย"หัวหน้าเมิ่งใช้ความตายเพื่อยืนยัน,ยังบอกว่าข้านั้นกล่าวหาใส่ร้ายอยู่รึ,ทุกๆคนคิดดูสิว่ามันไม่น่าขันไปหน่อยไม่ใช่รึ?"
ต่อหน้าผู้คนมากมายเขากับกล้าเอ่ยว่า
หลีซ่างหยุนต้าซือ เป็นหมาแก่อีกรึ?
หลีซ่างหยุนเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยจิตสังหารปนอยู่ภายใน"ไอ้เด็กนี,ข้าจะอดทนและอดกลั้นต่อไปได้อีกแล้วนะ,หากกว่าเจ้ายังไม่หยุดพูดอยู่อีกล่ะก็,ข้าจะให้เจ้าได้ชดใช้อย่างสาสมแน่"
"ทุกคนต่างก็ได้ยินกันแล้ว!ด้วยสถานะทาสชั้นต่ำเช่นนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าพูดจาใหญ่โตบ้าคลั่งขนาดนั้น,ถึงกับกล้าพูดจาดูหมิ่นหลีซางหยุนต้าซือเลยรึ?
นี่นับว่าเป็นเรื่องที่ชั่วร้ายยิ่งนัก!"หานเซาหลงได้โอกาสเหมาะหาจุดยืนให้กับตัวเอง"เจ้าคนนี้ถึงต้องตายก็ยังไม่สาสม,บางทีด้วยสถานะที่สูงส่งของหลีซางหยุนต้าซือ,จึงไม่คิดเอาเรื่องถือสาหาความเจ้า,แต่ว่าเจ้าได้พูดจาใส่ร้ายทำให้ข้าต้องแปดเปื้อน,ข้าไม่มีทางอภัยให้เจ้าได้โดยเด็ดขาด!"
ฉู่เทียนราวกับว่าได้เข้าใจความคิดของฝ่ายตรงข้ามอย่างแจ่มแจ้ง"แล้วเจ้าต้องการอะไรล่ะ?"
หานเซาหลงกล่าวออกมาอย่างร้อนแรง"ข้าขอตัดสินดวลกับเจ้าหนึ่งต่อหนึ่ง,โดยเอาชีวิตเข้าเดิมพัน,ข้าจะใช้เลือดของเจ้า,ชดเชยความผิดที่เจ้าได้ทำให้ข้าได้แปดเปื้อน!เจ้ากล้าใหม!"
ดวล?
"เจ้ามีพลังอยู่ในดินแดนปรุงร่างระดับ
4 ,แต่ข้ามีพลังเพียงแค่ปรุงร่างระดับ 3 เท่านั้น,เจ้ามีอายุ 20
ปีแล้ว,ข้ามีอายุเพียงแค่ 17 ปีเท่านั้น,คิดว่าข้าอ่อนแอจึงคิดที่จะจัดการด้วยกำลังรึไง,ต้องการตัดสินแลกชีวิตจริงๆอย่างงั้นเรอะ!"
"ไม่กล้าอย่างงั้นรึ?ถ้าไม่กล้าก็คุกเข่าลง
หมอบคลานเข้ามาขอโทษข้า,แล้วบอกทุกคนออกไปซะว่าข้าคือคนบริสุทธิ์!"
"เจ้ายืนยันว่าอยากจะสู้ขนาดนั้น,ความจริงแล้วข้าจะไม่ตอบสนองความต้องการของเจ้าได้อย่างไรเล่า?"
หานเซาหลงที่ได้ยิน,ทันใดนั้นก็เผยท่าทางดีใจ"สวะเช่นเจ้า,เพียงแค่กระบวนท่าเดียวเจ้าก็มาอยู่แทบเท้าข้าแล้ว!"
"ฉู่เทียนยักไหล่พลางกล่าวออกมาว่า"คำพูดเหล่านั้น,ข้าจะคืนกลับให้เจ้า,ข้าก็จะใช้เพียงแค่หนึ่งกระบวนท่าเท่านั้น."
หนึ่งกระบวนท่า?
ฝูงชนถึงกับตื่นตะลึง!
ความแตกต่างระหว่างดินแดนปรุงร่างระดับ
3 และดินแดนปรุงร่างระดับ 4 นั้นมีความแตกต่างที่มากมายยิ่งนัก!
เหล่านักสู้ที่มีพลังดินแดนปรุงร่างระดับ4
สามารถล้มคู่ต่อสู้ระดับ 3
,นั่นเป็นเรื่องที่ธรรมดาเป็นอย่างมาก,ต้องไม่ลืมว่าความแตกต่างของพลังนั้นมีมากมายนัก,การที่นักสู้ปรุงร่างระดับ 3 จะสามารถล้มคู่ต่อสู้ระดับ 4
ดินแดนสวรรค์เพียงแค่กระบวนท่าเดียวนั่นเป็นไปได้รึ?นี่มันแทบจะทำให้สำเร็จไม่ได้เลย!
ซ่งเทียนเหยี่ยนนั้นต้องการที่จะห้ามพวกเขาเอาไว้.
หนานกงหยุนเองส่ายหน้าไปมาขวางเอาไว้"หานเซาหลงนั้นนับเป็นเสือผู้หญิงคนหนึ่ง,ถึงแม้ว่าจะมีพลังฝึกตนอยู่ในระดับปรุงร่างขั้นที่ 4
ก็ตามที,ทว่ายังขาดความสามารถในการต่อสู้จริง,แม้ว่าฉู่เทียนนั้นจะดูเหมือนขี้โม้โออวด,พูดจาใหญ่โต,ทว่าข้าก็เชื่อว่าเขาไม่มีทางแพ้."
"ข้าขอดูซิว่าเจ้าจะโอหังไปถึงตอนใหน!"หานเซาหลงได้พุ่งออกไป,มือทั้งสองข้างตวัดมา,สร้างแรงอัดอากาศอย่างคาดไม่ถึง"อย่างแรกข้าจะทำลายมือทั้งสองข้างของเจ้าซะ!"
"กรงเล็บเหยี่ยวสวรรค์!"
เป็นศิลปะการต่อสู้ที่รุนแรงและรวดเร็วเป็นอย่างมาก,โดยหานเซาหลงนั้นได้ฝึกฝนอย่างยากลำบากมาหลายปี,นับว่าเป็นทักษะที่เขาสามารถเพิ่มระดับไปถึงขั้นสูงได้แล้ว,มันมีความรวดเร็วเป็นอย่างมาก,การโจมตีที่รุนแรงนั่น,พร้อมกับพลังวิญญาณเขตแดนวิญญาณปรุงร่างระดับ
4 ,การโจมตีดังกล่าวนี้เพียงพอที่จะทำให้ฝ่ายตรงข้ามพิการได้เลย!
ฉู่เทียนยังคงปิดตาแน่นไม่ขยับ,เขาได้แอบรวบรวมพลังวิญญาณอย่างเงียบๆ,ที่มือขวาของเขานั้นเปล่งแสงวับวาวเต็มไปด้วยพลังวิญญาณ,ก่อนที่กงเล็บที่คมกริบของหานเซาหลงจะฟาดลงมานั้น.
ดวงตาทั้งสองก็เปิดออก!
เพียงพริบตาเดียวราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน,เขาไม่ได้ดูเฉื่อยชาและน่าดูถูกอีกต่อไป,เขาเปรียบหมือนคมกระบี่,ที่ถูกชักออกจากฝักแล้ว,พร้อมที่จะทิ่มแทงและเชือดเฉือนศัตรู!
หัวใจที่สั่นสะท้านและตื่นตระหนกของหานเซาหลง,รู้สึกหวาดกลัว,ราวกับว่าอยู่ในเขตแดนที่ถูกจับจ้องของนักล่าที่กำลังจ้องมอง,ทั่วทั้งร่างของเขาถึงกับขนลึกชูชัน,โลหิตทั่วร่างราวกับกำลังจับตัวเป็นก้อน.
เป็นไปไม่ได้!
ไอ้กระจอกนี้เป็นเพียงผู้ฝึกตนระดับปรุงร่างขั้นที่
3 เท่านั้น.
กลับสามารถสร้างพลังกดดันที่รุนแรงได้ถึงเพียงนี้เลยรึ?
หานเซาหลงกัดฟันแน่น,"ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะป้องกันได้,ตายไปซะ!"
ฉู่เทียนที่โบยบินราวกับผีเสื้อสะบัดปลีกเหนือสวนดอกไม้,ก้าวออกไปข้างหน้าหนึ่งก้าวอย่างสง่างาม,หานเซาหลงที่จู่โจมออกมานั้นหวดเข้ากับความวางเปล่า,เพียงพริบตาเดียวที่เป้าหมายได้เลือนหายไปนั้น,ที่หน้าอกของเขาก็ถูกโจมตีด้วยหมัดอย่างรุนแรง.
"วู๊ซซ,ตูมมม!"
ภายใต้การโจมตีของฉู่เทียนด้วยหมัดที่ทรงพลัง,กระแทกแหวกอากาศ,ปะทะเข้ากับหานเซาหลงกระเด็นออกไปราวกับว่าวสายป่านขาด,กระดูกหลายซี่ถึงกับแตกหักในทันที,
กระเด้งกระดอนไถลออกไปกองบนพื้น.
"เจ้า……"
หานเซาหลงตะเกียกตะกายพยายามลุกขึ้น.
ปัง!
ก็มีเท้าก้าวเข้ามาเหยียบศีรษะเขาเอาไว้.
"อ่อนแอจนน่าสงสาร,เพียงแค่หมัดเดียวถึงกับล้มคว่ำเลย,ใครมันคือขยะกัน!"ภายใต้เสื้อผ้าของฉู่เทียนนั้นยังคงมีร่องรอยของพลังวิญญาณสั่นสะเทือนไม่หยุดหย่อน,มันยังคงสงเสียงหึ่งๆอยู่,สายตาของเขาจ้องมองออกไปราวกับมีน้ำแข็งที่เย็นเยือก,ลงไปบนร่างของหานเซาหลงที่นอนกองอยู่บนพื้น,กล่าวออกมาอย่างผู้มีชัยที่แข็งแกร่งกว่าพร้อมกับพูดว่า"ยังมีคำพูดอะไรที่อยากจะพูดอยู่อีก?"
ทุกคนถึงกบตื่นตะลึง!
เด็กหนุ่มที่ดูเหลาะแหละคนนี้,ทำให้ทุกคนถึงกับอยู่ในความตื่นตะลึง!
เขาทำได้,เพียงแค่ดินแดนพลังปรุงร่างระดับ
3 ,เพียงแค่การโจมตีเดียวสามารถล้มคู่ต่อสู้ที่มีพลังปรุงร่างระดับ 4ได้ ,แทบจะไม่ต้องพยายามอะไรด้วยซ้ำ,เป็นการต่อสู้ที่แทบไม่ได้ออกแรงเลย,เขาก็สามารถล้มคู่ต่อสู้ได้อย่างง่ายดาย,ทำให้พวกเขาต่างรู้สึกว่าฉู่เทียนนั้นได้ซ่อนความแข็งแกร่งที่แท้จริงเอาไว้,ทำให้หานเซาหลงนั้นประมาทจนทำให้พ่ายแพ้!"
หลีซางหยุนขมวดคิ้วเล็กน้อย,เด็กน้อยคนนี้แท้จริงแล้ว,อาจจะไม่ใช่คนธรรมดา,เขาเป็นใครมาจากใหนกัน,ที่จริงเขาอาจจะเป็นศิษย์ของกลุ่มอิทธิพลขนาดใหญ่?
ทาส?
เป็นไปไม่ได้!
ด้วยนิสัยใจคอเช่นนี้,พรสวรรค์ขนาดนี้,ทักษะความสามารถระดับนี้,จะเป็นทาสได้อย่างงั้นรึ?
พรสวรรค์ไม่ได้เกิดมาอย่างไร้เหตุผล,ฉู่เทียนก่อนหน้านี้ดูคลุมเครือ,ทำให้เขาดูลึกลับและแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,ด้วยเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ทำให้หลีซางหยุนรู้สึกลังเลที่จะดำเนินการขั้นต่อไป.
คนทั้งหมดตอนนี้รู้สึกยกย่องฉู่เทียนขึ้นมาทันที.
ที่บอกว่าเขาเป็นทาสนั้นจริงรึ?
มันช่างน่าขันเสียยิ่งกระไร!
สามารถจัดการคนที่มีระดับทีสูงกว่าได้อย่างง่ายดาย,ด้วยความแข็งแกร่งขนาดนี้เขาจะต้องอยู่ในกลุ่มอิทธิพลที่แข็งแกร่งแน่,ด้วยมีพลังฝึกตนที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้,เป็นไปได้รึที่เขาจะเป็นเพียงคนของหอการค้าหนานหยุนที่มีขนาดเล็กกระจ่อยร่อยนี่?
เพียงหมัดเดียวของฉู่เทียนก็สามารถจัดการหานเซาหลง,ที่เขาดูถูกดูแคลนว่าเป็นแค่ทาสได้!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne
#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย
ถ้าโดนเหยียบหัวแบะคงไม่แปลกใจ ขอหนักกว่านี้พี่ฉู่ ชอบนิสัยแบบนี้จริงๆ
ตอบลบขอบคุณครับ
ตอบลบค้างครับพี่น้องกำลังปล่อยของเลย
ตอบลบขออีกๆๆ กำลังมัน
ตอบลบ