Miracle Throne Chapter 14 Ashamed and resentful young lady
นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 14 ความอับอายและแค้นเคืองของท่านหญิงเมิ่ง.
บทที่ 14 ความอับอายและแค้นเคืองของท่านหญิงเมิ่ง.
กลิ่นอายของเมิ่งชิงอู๋นั้นปกคลุมไปด้วยความขุ่นเคือง,ซุ่มเสียงตอนนี้เย็นชาหนาวเย็นทิ่มแทงราวกับแท่งน้ำแข็ง"เมิ่งหยิงหยิงนางเป็นคนมีจิตใจดีงาม,นางยังเป็นเด็กไร้เดียงสา,อยากรู้อยากเห็นในเรื่องต่างๆ,คงจะยากที่จะหลีกเลี่ยงคำพูดโป้ปดหว่านล้อมของคนเจ้าเล่ห์อย่างเจ้าได้,หากเจ้ากล้าคิดทำลายนางแม้แต่นิดเดียวล่ะก็,ข้ายอมเสียสละทุกอย่างได้,แต่จะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!"
ฉู่เทียนนั้นโดยปรกติเขาไม่เคยสำนึกผิดในสิ่งที่เขาทำหรือมีจิตสำนึกเกี่ยวกับความดีงามอะไรเลย,แต่เขาก็กล่าวออกมาเสียงดังฟังชัด"ท่านเข้าใจผิดอยู่แน่นอน,ข้าไม่เคยทำเรื่องไม่ดี,หรือเรื่องน่าอายแต่อย่างใด."
เมิ่งชิงอู๋แค่นเสียงเย็นชา,"ข้าขอถามเจ้า,เจ้าได้นำหยิงหยิงออกไปข้างนอกเมื่อคืนใช่ใหม?"
ฉู่เทียนรู้ดีว่าเรื่องเช่นนี้ไม่มีทางที่จะปิดได้,"เป็นเช่นนั้นจริงๆ!"
ปัง
!
ไม้พักแขนแหลกสลายออกเป็นชิ้นๆ!
"เจ้ายังกล้ากล่าวว่าไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าที่เคร่งขรึมสวยงามของนางนั้นเปื้อนไปด้วยอารมณ์โกรธอย่างรุนแรง"ทำไมเจ้าถึงได้พาหยิงหยิงออกไป?เจ้าได้ทำสิ่งใดไป?"
ฉู่เทียนกล่าวราวกับว่าเป็นเรื่องปรกติ,"พวกเราไปหาเงินกัน,ท่านหญิงรองนานๆที่จะมีความคิดทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน,ไม่ใช่ว่าพี่สาวอย่างท่านควรจะสนับสนุนหรอกรึ?"
เมิ่งชิงอู๋จะเชื่อเรื่องไร้สาระที่เขากล่าวออกมาได้อย่างไร?
น้องสาวของนางเป็นอย่างไร,นางจะไม่รู้ได้อย่างไร?
แน่นอนว่าเจ้าวายร้ายนี้จะต้องหลอก
หยิงหยิง,ใช้ประโยชน์จากการปลอบประโลบหัวใจของนาง,หลอกลวงออกไปข้างนอก!
ใบหน้าที่เฉิดฉาย,ความสวยที่เป็นเหตุให้อาณาจักรต้องล่มสลายของนาง,ตอนนี้มีสีแดงเปื้อนไปด้วยความโกรธ,อกทั้งสองข้างตั้งชูชันสั่นไหวเป็นระลอกไปตามความโกรธ,แม้แต่ตอนโกรธก็ยังงามไม่สร่าง,มันเป็นความงามในรูปแบบหนึ่ง,ด้วยท่าทางที่ตรงไปตรงมากับคำพูด,ก่อนที่นางจะกล่าวต่อว่า"กล้าที่จะเล่นลิ้นกับข้ารึ!ข้าจะให้โอกาสกับเจ้าอีกครั้ง,หากว่าเจ้าไม่พูดความจริงหรือกล้าปิดปังข้าแม้แต่เล็กน้อย,ข้าจะไม่ให้อภัยเจ้าเลยแม้แต่นิดเดียว!"
ท่าทางลักษณะของท่านหญิงจะดูรุนแรงขึ้นมาแล้ว.
อย่างไรก็ตามนี้คงจะเป็นนิสัยที่เต็มไปด้วยอารมณ์ที่ไร้สติ,ต้องการเฉพาะคำตอบที่ตัวเองต้องการ,ทำให้ฉู่เทียนรู้สึกค่อนข้างหัวเสียอยู่เหมือนกัน.
ท่านหญิงคนนี้,ไม่ชอบหน้าของฉูเทียนตั้งแต่แรกแล้ว,นางคงจะฝังใจหาว่าเขาเป็นคนชั่วร้าย,แล้วเขาจะอธิบายอะไรได้เล่า?
"ในความคิดของท่านหญิง,ข้าได้นำท่านหญิงรองออกไป,แล้วคิดว่าข้าควรทำอะไรล่ะ?"
เมิ่งชิงอู่โกรธเกรี้ยวอย่างหนัก,เรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับน้องสาวของนางนั้น,ทำให้นางขาดสติโดดตลอด"ข้า,ไม่ว่าเจ้าจะทำอะไรก็ตาม,แต่ว่าสถานะของเจ้าเป็นเพียงคนใช้,เจ้าก็แค่คนใช้,ไม่มีสิทธิ์จะย้อนเจ้านาย,พวกเขาคงไม่ได้สั่งสอนเจ้ามาให้ดีสินะ,เจ้าจะต้องได้รับการลงโทษ,และถูกไล่ออกจากตระกูล!"
บัดซบสิ้นดี!
ไร้สาระที่สุด!
ท่านหญิงคนนี้มีเจตนาหาเรื่องชัดๆ!
คิดจริงๆรึว่าบิดาผู้นี้เป็นคนรับใช้ตระกูลเจ้า?
เมิ่งชิงอู๋พูดจาเสียงดังจนใบหน้าแดงไปหมด,"เจ้าควรที่จะรีบสารภาพทุกอย่างออกมาให้หมดไม่ใช่รึไง!?"
"ใช่แล้ว!พวกเราเข้าไปในห้อง,"ฉู่เที่ยนจึงจงใจยั่วนางที่เอาแต่ใจตัวเอง,เลยต้องการให้โกรธเกรี้ยวขึ้นไปอีก,ดังนั้นจึงกล่าวออกไปเสียงดังฟังชัด."พวกเราอยู่ในห้องด้วยกันทั้งคืน,อยู่กันสองคนแทบไม่ได้หลับได้นอนเลย,คำตอบนี้,เจ้าพอใจรึยังล่ะ!"
เมิ่งชิงอู๋แผดเสียงร้องราวกับสายฟ้าฟาด,ใบหน้าของนางเปลี่ยนเป็นขาวซีด,ทั่วทั้งร่างสั่นไหวพูดติดๆขัดๆ"เจ้า...เจ้าทำเรื่องเช่นนี้
คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะเป็นคนกักขฬะถึงเพียงเท่านี้,หยิงหยิงเพิ่งอายุเพียง 16 เองนะ!"
"หากข้าบอกว่าพวกเราไม่ได้ทำอะไร,เจ้าจะเชื่อไหมล่ะ?"ฉู่เทียนแค่นเสียงไปมา"น้องสาวสายเลือดเดียวกับตัวเองยังไม่เชื่อใจ,กลับคิดแต่จะโยนเรื่องเลวร้ายให้กับพวกเรา,หากว่าเรื่องเช่นนี้กระจายออกไป,ชื่อเสียงของเมิ่งหยิงหยิงจะเสื่อมเสียเอานะ,เจ้าไม่ได้คิดถึงนางเลยรึ?
ดูเหมือนหน้าอกจะใหญ่กว่าสมองสินะ,ท่าทางที่เอาแต่ใจตัวเองนี่,หอการค้าหนานหยุนมีคนอย่างเจ้าบริหาร,ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมจึงแทบจะอยู่ไม่รอด,ข้าคิดว่าคงไม่นานก็คงจะเจ้งแล้วกระมั้ง!"
"หุบปาก!!!!"
เมิ่งชิงอู๋คนนี้ไม่ใส่ใจในชื่อเสียงของน้องสาวของนางอย่างนั้นรึ?
ที่นางต้องการมาพบฉู่เทียนตามลำพังนั้น,เพราะนางคิดจะให้มันเป็นความลับ,หลีกเลี่ยงไม่ให้ข่าวลือกระจายออกไปได้.
จะให้ข้าหุบปากรึ?
แต่ข้าไม่!
ฉู่เทียนได้กล่าวกระตุ้นเติมน้ำมันเข้าไปอีก"ข้าคิดว่าคนเช่นท่าน,คงจะเป็นคนขาดความรักความอบอุ่นตั้งแต่เด็กสินะ,จึงเป็นเหตุให้จิตใจบิดเบี้ยวถึงขนาดนี้,ดังนั้นจึงได้เห็นคนทุกคนนั้นชั่วร้ายกันหมด,ไม่คาดคิดเลยจะมีคนทีมีความคิดที่คับแคบในโลกเช่นนี้มาก่อน,เมิ่งหยิงหยิงที่เป็นคนดีไร้เดียงสา,กลับมีพี่สาวที่มีจิตใจมืดมัวบิดเบี้ยว
,เป็นเช่นนี้จริงๆสินะถึงได้กลายเป็นคนเข็มงวดและหัวโบราณเช่นนี้,ข้ารู้สึกเป็นห่วงนางขึ้นมาแล้วสิ."
"เจ้าพูดพอรึยัง!"
ความโกรธของเมิ่งชิงอู๋ถึงกับปะทุขึ้นมาทันที,นางที่บ้าคลั่งไปแล้วฟาดฝ่ามืออย่างรุนแรงตวัดไปยังใบหน้าของฉู่เทียน.
แม้ว่านางจะยุ่งวุ่นวายกับธุรกิจของตระกูลก็ตามที,ไม่ได้มีเวลามากนักที่จะฝึกฝน,รวมทั้งร่างกายที่ไม่ดีของนางด้วยนั้น,ส่งผลให้พลังฝึกตนของนาง,อยู่ในดินแดนปรุงร่างระดับ
4 เท่านั้น,แต่หากจะจัดการคนที่มีระดับพลัง ปรุงร่างระดับ 3 เป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก,หากแต่ไม่ใช่กับฉู่เทียน,การที่นางจะต่อกรกับฉู่เทียนนั้นไม่ได้ง่ายอย่างที่นางคิดเลย!
ฉู่เทียนหลบไปด้านข้าง"!,ท่านเป็นถึงท่านหญิงผู้นำตระกูล,พ่ายแพ้ในคำพูดเลยจะใช้กำลังสินะ,ไม่นึกเลยว่าจะมีนิสัยที่มืดมนเช่นนี้,เป็นคนที่ชอบใช้ความรุนแรงด้วยสินะ!แล้วต่อไปจะมีใครกล้าแต่งกับเจ้ากันล่ะ!?
ความโกรธที่รุ่มร้อนของเมิ่งชิงอู๋โจมตีไปยังฉู่เทียนครั้งแล้วครั้งเล่า.
ฉู่เทียนที่หลบหมัดของนาง,พร้อมกับก้าวไปด้านหน้าเล็กน้อย,ก่อนทีจะปล่อยให้นางพลาดและเสียหลักโน้มตัวไปด้านหน้า,,เขาได้จับไปที่เองของนางในทันที,และมือหนึ่งกดนางเอาไว้ในแนวตั้ง
ร่างของนางที่ถูกฉู่เทียนจับยึดเอาไว้นั้นถึงกับอ่อนปวกเปียกทีเดียว,ภูเขาที่ใหญ่มหิมาสองลูก,หากแต่เอวนางกับคอดบาง,กลิ่นหอมราวกับดอกกล้วยไม้ผ่านเข้ามาในจมูก,ทำให้หัวใจของเขานั้นสดชื่นกระปรี้กระเปล่ายิ่งนัก.
เมิ่งชิงอู่นั้นไม่เคยสัมผัสกับกายชายใดมาก่อน,ด้วยนางที่สูญเสียความสงบเยือกเย็น,ทำให้การโจมตีของนางนั้นไร้ซึ่งประสิทธิภาพ,จึงทำให้นางเสียท่าได้อย่างง่ายดาย"เจ้าทาสชั่วร้าย!เจ้ากล้าตอบโต้ข้าได้อย่างไร!"
หญิงคนนี้สติไม่ดีรึอย่างไร?
เจ้าโจมตีข้าก่อน,โดยที่คิดว่าข้าจะไม่ตอบโตอย่างงั้นเรอะ!
เมิ่งชิงอู่นั้นไม่ได้มีประสบการณ์ในการต่อสู้,ตอนนี้ด้วยความโกรธจนเลือดขึ้นหน้า,พลังวิญญาณจึงดูไร้ประโยชน์ไปเลย,ฉู่เทียนที่ตอบโต้เมิ่งชิงอู๋ด้วยการโจมตีอย่างนุ่มนวล,เขาได้รวบแขนทั้งสองข้างของนางเอาไว้,ก่อนที่จะจับนางแนบไปกับราวของซุ้มศาลากลางสวน
ตรึงให้นางอยู่กับที,ส่งผลให้บั้นท้ายที่ผายใหญ่ของนางยกขึ้นมา.
ท่าทางของนางตอนนี้ดูนวยนาดพริ้งเพลาอยู่ไม่น้อย.
"ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้เลย! "
เมิ่งชิงอู๋ที่ดูเหมือนจะอยู่ในสถานการณ์คับขันนางได้ปะทุพลังวิญญาณออกมา,ก่อนที่จะสลัดข้อมือออกมาได้,ทันใดนั้นนางก็คว้าไปที่ปิ่นปักผม,ก่อนที่จะสบัดโจมตีไปที่หว่างขาของฉู่เทียน,หากแต่เขาก็สามารถขยับหลบจุดสำคัญของเขาออกไปได้,ปิ่นหยกนั่นจึงได้แทงเข้าไปยังขาซ้ายของฉู่เทียน,โลหิตพุ่งกระจายออกมาทันที.
ซูๆๆๆ.!
ฉู่เทียนถึงกับหายใจที่เย็นเยือบเข้ามาทว่าความเป็นจริงแล้ว
มันช่างน่าหวาดกลัวเหลือเกิน
ท่านย่า,ท่านพ่อ
พวกท่านช่างโชคดีเหลือเกิน,ไม่เช่นนั้นแล้วพวกท่านคงตายไปด้วยความกังวลโดยไร้ซึ่งลูกหลานสืบสกุล!
ฉู่เทียนไม่คิดเลยว่าการที่เขาเดินทางมาในยุคนี้นั้น,บาดแผลครั้งแรกที่เขาได้รับ,กลับกลายเป็นฝีมือของหญิงสาวคนหนึ่ง!
บอกได้เลยว่านางได้ทำให้ฉู่เทียนโกรธเข้าให้แล้ว!
ฉู่เทียนไม่ใช่คนใจกว้างพอที่จะทนกับความขุ่นเคืองใจ,หากว่าเขามีความเจ็บแค้นเขาจะต้องเก็บมันเอาไว้,และเอาคืนอย่างไม่มีข้อยกเว้น!
ฉู่เทียนคว้าไปที่ข้อมือของนางก่อนที่จะจับนางกดลงกับราวซุ้มไม้,ชูบั้นท้ายที่อวบอิ่มของนางขึ้นมาอีกครั้ง!
!
เมิ่งชิงอู๋รู้สึกโง่งมกับเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น!
ชายคนนี้กำลังจะตีไปที่..ก้นของนาง!
กว่า 20
ปีแล้วที่ร่างของนางนั้นบริสุทธ์ผุดผ่อง,ไม่เคยมีราคีชายใดสัมผัส,ทว่าวันนี้ต้องมัวหมองด้วยฝีมือชายผู้นี้!
เมิ่งชิงอู๋ที่ต้องการที่จะร้องออกมาด้วยความตกใจขวัญหนีดีฝ่อ,หากแต่สุดท้ายแล้วปากของนางก็ถูกปิดเอาไว้,ไม่ให้ส่งเสียงออกไป,"ฮึมๆๆ"เสียงอุบอิบๆอยู่ในลำคอ,ร่างกายที่อวบอิ่มสมบูรณ์ของนางนั้นกำลังรุ่มร้อน,นางได้ตะเกียกตะกายให้หลุดพ้นจากฉุ่เทียน,เปลวเพลิงแห่งความโกรธแทบจะระเบิดออกมา,พร้อมที่จะเผาไหม้ฉู่เทียนให้แห้งเหือดไป,จากที่เห็นตอนนี้หญิงสาวคนนี้ราวกับกำลังบ้าคลั่งตะเกียกตะกายไปมาไม่หยุด.
"ดี,ข้าจะตีเจ้าแล้วตีอีก,ตีไปสัก
100 แล้วก็จะตีเจ้าอีก!"
ในเมือเจ้าไม่เชื่อข้า!
ข้าจะตีเจ้าจนกว่าว่าเจ้าจะเชื่อฟังคำพูดของข้า!
ข้าไม่เชื่อว่าข้าจะไม่สามารถปราบพยศม้าอำมหิตตัวนี้ให้เชื่องได้!
ฉู่เทียนระดมฝ่ามือไปยังบั้นท้ายของนางครั้งแล้วครั้งเล่า.
สาวน้อยคนนี้ไม่รู้เลยว่ากินอะไรถึงได้เติบโตถึงเพียงนี้,บั้นท้ายของเจ้านี้มันไม่เล็กเลยจริงๆ,นอกจากนี้ยังแน่นและเนียนนุ่มเหลือเกิน,ทำให้ทุกๆคนเห็นถึงกับน้ำนายไหลย้อยทีเดียว.
เมิงชิงอู๋รู้สึกราวกับโดนไฟช๊อต,ทั่วทั้งร่างของนางสั่นสะท้าน,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นแดงกล่ำ,เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยที่นางถูกทำเช่นนี้,ฉู่เทียนเป็นคนแรกที่ทำกับนางนับตั้งแต่เด็กจนโต,ความเจ็บปวดที่ได้รับนี้ทำไห้นางใจสั่นสะท้านไปหมด,มันกำลังกระจายไปทั่วทั้งร่างของนางเลย,ความจริงแล้วความรู้สึกที่ได้รับนั้นก็รู้สึกได้ถึงความรู้สึกแปลกๆอยู่ด้วยเช่นกัน.
"เจ้าไม่คิดจะตรวจสอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัดสินว่าคนอื่นผิด,สมควรถูกตีแล้ว!"
"เจ้ามองคนที่ฐานะไม่กลั่นกรอง
ดูถูกคนใช้ว่าไร้ค่า,สมควรถูกตีแล้ว!"
"เจ้ากล่าวหาอยู่แต่เพียงฝ่ายเดียว,สมควรถูกตีแล้ว!"
"แล้วยังเกือบทำให้ข้าต้องตายและสูญพันธ์,สมควรถูกตีแล้ว!"
"อือ..อ้าว!"
ฉู่เทียนฟาดไปที่ก้นที่อวบอิ่มสมบูรณ์ของท่านหญิงอีกหลายครั้ง,ทว่าเมิ่งชิงอู๋ตอนนี้สมองขาวโพลน,ราวกับว่านางไม่รับรู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้น,ดังนั้นนางจึงไม่สามารถต่อต้านได้เลย,เมิ่งชิงอู๋ที่ทุกคนต่างก็คิดว่านางคือเทพธิดาก็ไม่ปาน,เป็นหญิงสาวที่เปี่ยมความสามารถที่ไม่มีใครจะสามารถล่วงล้ำได้,ไม่มีใครกล้าพอที่จะกระทำอะไรเช่นนี้กับนาง.
เมิ่งชิงอู๋รู้สึกหดหู่และขุ่นเคืองกับสิ่งที่เกิดขึ้น,กับความรู้สึกบางอย่างที่ต่างออกไป,มีเศษเสี้ยวของความน่าอภิรมย์ปนอยู่,ยิ่งนางถูกฟาดหลายต่อหลายครั้งก็ยิ่งทำให้รุนแรงขึ้นๆ,โดยที่นางพบว่าร่างกายของนางนั้นช่วยไม่ได้เลยที่จะตอบสนองไปเอง,ทั้งที่ภายในใจนั้นต้องการที่จะสังหารเขาให้รู้แล้วรู้รอดไป!
น้ำตากำลังรินไหลออกมาจากตาทั้งสองข้างของนาง,ราวกับสาวน้อยที่กำลังถูกรังแก,"เจ้าสบประมาทข้าเช่นนี้,ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไป...อุ๊ฟ!"
แทบจะไม่สามารถพูดให้จบประโยคได้.
บั้นท้ายของนางก็ถูกฟาดมาอีกครั้ง.
ใบหน้าของเมิ่งชิงอู่ที่แดงเป็นลูกตำลึงพร้อมกับหยาดน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นสาย.
ฉู่เทียนที่ไม่หวั่นเกรงอะไรเลย"อยากได้ความเคารพก็ต้องให้ความเคารพ,เจ้าไม่ได้เคารพข้าเลย,แล้วยังจะให้ข้าเคารพเจ้าอีกรึ?ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ชอบหน้าข้า,อย่างแย่ที่สุด,ก็แค่ให้ข้าออกจากตระกูลเจ้าไปและนั่นก็จบเรื่องทุกอย่างแล้ว,แต่เจ้ากลับคิดจะหาเรื่องข้าแทน!"กล่าวจบฝ่ามือของเขาก็ฟาดไปยังก้นของนางอีก.
"แล้วเจ้าก็ไม่ฟังที่ข้าพูดเลยแม้แต่น้อย!"
"เจ้าเอาแต่โกรธและหาเรื่องข้าตลอด!"
ในเวลาเดียวกัน,ที่ประตูทางเขาสวนมีเสียงคุยกันดังผ่านเข้ามา.
เป็นไปได้ว่าหัวหน้าเมิ่งกำลังเข้ามา.
"ปล่อยข้า,ปล่อยข้าเร็วเข้า!"
ท้ายที่สุดแล้วเมิ่งชิงอู่เริ่มตื่นตระหนกขึ้นมาทันที,หากว่ามีใครเห็นนางในสภาพนี้,พรุ่งนี้คงมีข่าวลือที่เสื่อมเสียกระจายไปทั้งเมือง"เมิ่งชิงอู๋แอบมีความสัมพันธ์กับคนรับใช้ที่สวน,"ข่าวเช่นนี้ถึงจะเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งก็ตามที,คงไม่กล้าที่จะมีชีวิตอยู่ต่ออย่างแน่นอน.
"ขอโทษข้าก่อน!"
"เจ้า……"
ป๊าปปป
ตบไปอีกหนึ่งฝ่ามือ!
"ขอโทษข้า!"
"ก็ได้!"เมิ่งชิงอู๋ราวกับจะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง,นางกล่าวออกมาด้วยเสียงสั่น"วันนี้ข้าวู่วามจนเกินไป,เจ้าปล่อยข้าก่อน!พวกเราจะมาพูดคุยกันดีๆ,เกี่ยวกับเรื่องนี้ใหม่ทั้งหมดดีใหม?"
ฉู่เทียนจ้องมองเมิ่งชิงอู๋ที่ยอมรับความพ่ายแพ้,จึงได้ปล่อยนาง,พร้อมกับแค่นเสียงกล่าวออกมาว่า"ข้าเชื่อว่าเจ้านั้นเป็นคนที่แปลกประหลาด,ข้ารู้ว่าเจ้าจะต้องเอาคืนข้าเร็วๆนี้แน่,ที่แห่งนี้ข้าไม่ต้องการจะอยู่แล้ว,บิดาผู้นี้ไปล่ะ,ดูแลน้องสาวเจ้าให้ดีด้วย!"
เมิงชิงอู๋รู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่ก้นของนางที่ยังรู้สึกเจ็บปวดอยู่เลย,เมื่อนางมองเห็นฉู่เทียนที่เดินกระโผลกกะเผลกออกไป,ในเวลานี้นางเองก็รู้สึกประหลาดใจอยู่เช่นกัน....มันไม่ยุติธรรมกับเขาจริงๆรึ?
เมิ่งชิงอู่ปรกตินั้นไม่ได้เป็นคนที่มีนิสัยไร้เหตุผลเช่นนี้,โดยทั่วไปนางจะมั่นคงสุขุมรอบคอบ,หากแต่มีเพียงเรื่องของเมิ่งหยิงหยิงเท่านั้น,ที่ทำให้นางไม่สามารถทานทนเก็บความรู้สึกเอาไว้ได้,และเมือครั้งที่นางรู้ว่าเมิ่งหยิงหยิงไม่ได้กลับมาในห้องนอนทั้งคืน,ออกไปข้างนอกกับชายแปลกหน้า,ความคิดแรกของนางนั้นคิดว่าน้องสาวของนางจะต้องถูกหลอกอย่างแน่นอน.
เพราะความรักและเป็นห่วงใยน้องสาวของนาง,ทำให้นางสูญเสียเหตุผลและกลายเป็นคนที่โกรธเกรี้ยว.
ถึงแม้ว่าจะไม่ยุติธรรมต่อเขา,เขาก็ไม่ควรที่จะอธิบายโดยการพูดกระตุ้นนาง,ยั่วยุทำให้นางโกรธ,ทั้งยังมาตีก้นนางด้วย,เพียงแค่เรื่องนี้,เขาคนนั้นก็ไม่สามารถให้อภัยได้แล้ว,เขาเดินกระเผลกๆออกไปเช่นนี้,มันยังน้อยไปด้วยซ้ำสำหรับเขา!
เมิ่งชิงอู่เร่งรีบจัดเสื้อผ้าให้เข้าที,ทว่านางก็ยังเดินออกไปอย่างยากลำบาก,ด้วยนางถูกตีก้นอย่างรุนแรง,บั้นท้ายของนางราวกับว่าบวมไปหมดแล้ว.
ในเวลาเดียวกัน,หัวหน้าเมิ่งได้นำคนหลายคนเข้ามา,ใบหน้าท่าทางของหัวหน้าเมิ่งนั้นดูกระวนกระวายเป็นอย่างมาก,ราวกับว่ามีเรื่องที่สำคัญเกิดขึ้น,"ท่านหญิง,ท่านซ่างเทียนเหยี่ยนมาเยี่ยม,เขาโวยวายเสียงดังว่าต้องการพบท่านหญิงรองให้ได้,บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะปรึกษา."
"ผู้บริหารอาวุโสสมาคมปรุงยา
ซ่งเทียนเหยี่ยนนะรึ?"
"เป็นเขาคนนั้นล่ะ!"
บุคคลที่ยิ่งใหญ่เช่นนั้น,ทำไมถึงกับเดินทางมาด้วยตัวเองเลยรึ?
เมิ่งชิงอู๋ไม่มีเวลาคิดหาวิธีที่เอาคืนฉู่เทียนได้อีกต่อไป,"ซ่งเทียนเหยี่ยนนั้นไม่ใช่แค่เพียงหัวหน้าผู้บริหารของสมาคมปรุงยา,ความแข็งแกร่งของเขานั้นไปถึงระดับปรุงร่างระดับ
9 ขั้นปลายแล้วด้วย,ซ้ำเขายังมีตระกูลเบื้องหลังที่น่าเกรงขาม,ไม่สามารถที่จะยุแหย่ได้เลยแม้แต่น้อย,ข้าจะไปเตรียมตัวก่อน,แล้วจะตามไปในทันที!"
คนที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้มาเยี่ยม,ต้องไม่ใช่เรื่องเล็กอย่างแน่นอน.
เมิ่งชิงอู๋สามารถที่จะวางความแค้นส่วนตัวเอาไว้ก่อนได้,อย่างแรกนางต้องไปพบกับซ่งเทียนเหยี่ยนก่อน
ซ่งเทียนเหยี่ยนนั่งอยู่ภายในห้องรับรองและก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว"เมิ่งหยิงหยิงอยู่ใหนรึ?ข้าต้องการพบนาง!"
เมิ่งชิงอู๋ที่เดินเข้ามา"อาวุโสซ่งท่านถึงกับมาเยี่ยมเยียนด้วยตัวเอง,ซิงอู๋รู้สึกเป็นเกียรติเป็นอย่างมาก,ข้าเป็นพี่สาวของนางเอง,ไม่รู้ทำไม,เกิดเรื่องใดขึ้นอย่างงั้นรึ?"
ซ่งเทียนเหยี่ยนกล่าวอย่างตรงไปตรงมาเข้าเรื่องทันที,"ข้าต้องการที่จะเรียนรู้,ข้าต้องการที่จะแจ้งให้นางทราบให้นางสอนข้า,ข้าต้องการที่จะให้เมิ่งหยิงหยิงเป็นอาจารย์ของข้า!"
เมิ่งชิงอู๋ถึงกับพูดไม่ออกกับคำพูดของซ่งเทียนเหยี่ยน,มันแทบที่จะทำให้นางหัวใจหยุดเต้นด้วยความตื่นตระหนก!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne
#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย
จับพี่สาวแสนสวนตีตูดซะฟินเลยนะ
ตอบลบพระเอกแบบนี้ละที่ต้องการ หึหึ ขอบคุณครับ
ตอบลบขอบคุณมากครับ..ค้างอย่างแรง
ตอบลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบค้างไปซิครับ ฮ่าา
ตอบลบ