Nine Heavenly Thunder Manual Chapter 5 – Where the sky meets the earth
นิยาย ตำรายุทธ์สายฟ้าเก้าสวรรค์ ตอนที่ 5 ท้องฟ้าเสมอผืนปฐพี
บทที่ 5 ท้องฟ้าเสมอผืนปฐพี
"การทดสอบนั้นแยกออกเป็นสองส่วน,ข้อเขียนและทักษะการต่อสู้,การเข้ากองกำลังมังกรนั้นเข้มงวดเป็นอย่างมาก,หากไม่มีความสามารถในระดับสูงกว่าคนทั่วไปละก็,ข้าขอแนะนำให้เจ้าจากไปเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้,ไม่จำเป็นที่ต้องให้ทุกคนที่นี่เสียเวลา."ฟานหงช่างไม่ได้ใส่ใจเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของนวอฮัวกับเหล่ยหยูสักนิดและเขาตอนนี้เต็มไปด้วยสีหน้าที่บึ้งตึง,ท่าทางที่แสดงออกมานั้นราวกับว่าเป็นผู้พิพากษาความเป็นธรรมอย่างไงยังงั้น.
"ข้าจะเริ่มได้รึยัง?"เหล่ยหยูสอบถามออกไปด้วยท่าทางเฉยเมย,แสดงท่าทางอหังการออกมาบนใบหน้าอยู่เหมือนกัน,ด้วยนิสัยที่เปลี่ยนไปอย่างมาก,จากการถูกข่มเหงรังแกมาตลอดตั้งแต่เด็ก,ส่งผลให้เขานั้นมีบุคลิกที่แตกต่างจากคนทั่วไปเป็นอย่างมาก.
ท่าทางอันเฉยชาของเหล่ยหยูทำให้ชายคนที่มีนามว่า"หน้ากากเหล็ก"ประเมินท่าทางของเขา,หากว่าคนใดก็ตามไม่แสดงออกมาถึงท่าทางอหังการเลย,พวกเขาจะถูกนับว่าเป็นเพียงพวกขี้ขลาดตาขาว,ถึงแม้ว่าจะมีพรสวรรค์ที่ดีก็ตามที,หรือหากว่าคนเหล่านั้นเก็บงำท่าทางของนิสัยเอาไว้ไม่เปิดเผยออกมาเลย,พวกเขาเหล่านั้นก็ไม่ต่างจากพวกขยะไร้ประโยชน์เช่นกัน.
ด้านนอกกำแพงของพื้นที่การทดสอบ,เหล่านักรบมากมายต่างเข้ามามุง,เฝ้ามองการทดสอบนี้,พวกเขาต้องการที่จะเห็นทักษะความสามารถของบุรุษอหังการผู้นี้,จึงได้เฝ้ามองการทดสอบนี้ไม่ไปใหน.
การกระทำของเหล่ยหยูในตอนนี้ทำให้ฟานหงช่างและเหล่านักรบที่อยู่รอบๆตื่นตะลึงอย่างหนัก,คนธรรมดาทั่วไปนั้นการจะยกสิ่งของน้ำหนัก
200
จินได้นั่น,มันแทบจะเป็นน้ำหนักเต็มที่ของพวกเขาแล้ว,หากแต่เหล่ยหยูไม่เพียงแต่ยกทุ่นน้ำหนัก
270
จินเท่านั้น,เขายังวิ่งไปรอบๆอีกด้วย,ทำให้เหล่าทหารใหม่ที่เพิ่งรับเข้ามาก่อนหน้านี้จ้องมองตาโตขากรรไกรค้างด้วยท่าทางประหลาดใจอย่างรุนแรงทีเดียว.
โดยปรกติทั่วไป,การทดสองความแข็งแกร่งและความอดทนนั้นจะแยกออกจากกัน,ทว่าเหล่ยหยูกลับยกทุ่นน้ำหนักและวิ่งไปรอบๆพื้นที่
200 เมตร,กว่า 30 รอบ เทียบได้กับระยะทาง 6
กิโลเมตร.การวิ่งถ่วงน้ำหนักนั้นเป็นเรื่องที่ง่ายดายสำหรับเขา,ในปีที่ผ่านมา,เหล่ยหยูได้ฝึกฝนร่างกายของเขานับหมื่นครั้งขณะนี้ร่างกายของเขานั้นผ่านระดับ
"หลอมร่าง" ไปเรียบร้อยแล้ว.
"เขาผ่านแล้ว!เขาผ่าน!ความแข็งแกร่งและความทนทานนี้เหนือล้ำยิ่งกว่าคนทั่วไปแล้ว!"ฟานหงช่างกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นก่อนที่จะตรงไปหาเหล่ยหยู,พร้อมกับจับทุ่นน้ำหนักบนไหล่ของเหล่ยหยูทุ่มลงด้านข้างอย่างสบายๆเช่นกัน,แน่นอนว่านักรบคนนี้จะต้องกลายไปเป็นหนึ่งในทีมมังกรในอนาคตอย่างแน่นอน,เจ้าขุนเขาทุกคนย่อมเต็มไปด้วยความสุขเป็นธรรมดา.
คนอื่นๆที่ยืนอยู่นอกกำแพงพื้นที่ทดสอบ,เหล่านักรบหน้าใหม่ต่างก็เต็มไปด้วยความตกใจ,ในตอนแรกสายตาของพวกเขานั้นเต็มไปด้วยความเหยียดหยัน,ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนไปเป็นความตกใจ,และกลายเป็นความชื่นชม,นี่ยังเป็นสิ่งที่มนุษย์สามารถทำได้อย่างงั้นรึ?
กฏก็คือกฏ,เหล่ยหยูนั้นยังต้องเข้าร่วมการทดสอบอื่นด้วย,ทว่าสำหรับตัวเขาที่เติบโตมาพร้อมกับการอ่านหนังสือมากมายตั้งแต่เด็ก,การทดสอบถัดไปนั้นจึงง่ายซะยิ่งกว่าง่ายซะอีก,ผลการทดสอบของเหล่ยหยูจึงได้รับการชื่นชมและเสียงปรบมือ,หลังจากการทดสอบเสร็จสิ้นลง,ในวันถัดไปก็จะเป็นการรับมอบแนะนำเกี่ยวกับหน้าทีและแนะนำทีมของเขา.
โดยปรกตินั้น,นักรบจะได้,ที่พักอยู่ภายในค่ายทหาร,หากแต่เหล่ยหยูนั้นได้รับการเข้าร่วมกองกำลังมังกรด้วยวิธีการพิเศษจากนวอฮัว,ตอนนี้เขาจึงทำได้แค่อาศัยอยู่อพาร์ตเมนต์แต่เพียงลำพัง,ด้วยเหตุดังกล่าวจึงทำให้เขานั้นฝีกฝนพลังยุทธ์ได้อย่างไร้การรบกวนจากคนอื่นๆนั่นเอง.
นวอฮัวและเหล่ยหยูทั้งคู่ได้รับประทานอาหารด้วยกัน,ก่อนที่พวกเขาจะแวะซื้อของใช้ทั่วไปของเหล่ยหยูที่ห้างขายสินค้าใกล้ๆ
เหล่ยหยูรู้สึกซาบซึ้งกับการช่วยเหลือของนวอฮัวเป็นอย่างมาก,เมื่อครั้งที่เขายังอยู่ในบ้านตระกูลเหล่ยนั้น,เขาและนวอฮัวมีความสัมพันธ์และเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง.ตอนนี้เขาถูกตระกูลไล่ออกมาและไม่มีเงินติดตัวเลย,หากแต่เพื่อนคนนี้ก็ยังช่วยเหลือเขาเป็นอย่างดี,กับตระกูลที่ไร้น้ำใจเลือดเย็นนั้น,มันช่างแตกต่างมากมายซะเหลือเกิน.
ขณะที่พวกเขาเดินตรงไปยังห้างขายสินค้าทั่วไปนั้น,เหล่ยหยูหันหน้ากลับมาก่อนจะกล่าวว่า"ขอบใจเจ้ามากนวอฮัว."
"ขอบใจข้าเพื่ออะไรกัน?
หรือเพื่อที่ช่วยเจ้านะรึ?"นวอฮัวเผยยยิ้มออกมาและกล่าวออกไปว่า"พวกเราทั้งคู่นั้นเป็นเพื่อนสนิทราวกับเป็นพี่น้องกัน,ทำไมเจ้าต้องกล่าวคำเหล่านี้กับข้าด้วยเล่า?เจ้าไม่มีบ้านอยู่,แต่เจ้ายังมีข้าที่เป็นเพื่อนอยู่,พี่น้องที่ดีนั้น,อย่าได้กล่าวอะไรเช่นนี้อีกเลยได้ไหม?
ดวงตาของเหล่ยหยูถึงกับคลอไปด้วยน้ำตา,เหล่ยหยูเองไม่เคยร้องไห้เลยขณะที่เขาออกมาจากตระกูลเหล่ย,เขาตัวคนเดียวไม่รู้เลยว่าอยู่ที่ใดในปีที่ผ่านมา,เขาได้ตะเกียกตะกายเพื่อเอาตัวรอด,ทว่าการที่ได้พบกับนวอฮัวในเวลาเช่นนี้,เหล่ยหยูไม่สามารถที่จะกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป.
"ขอบใจ,ขอบใจเจ้ามาก!"เหล่ยหยูกล่าวออกมาด้วยความรู้สึกลึกซึ้ง.
"อย่าน่า,อย่าได้ทำเช่นนี้เลย."นวอฮัวตบไปที่ไหล่ของเหล่ยหยู,"ข้าแก่กว่าเจ้าเพียงสองเดือน,เอาอย่างนี้เป็นไงพวกเรามาเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันดีใหม?"
เหล่ยหยูพยักหน้าทันที,เกี่ยวกับมิตรภาพเช่นนี้,ทำให้เขานั้นตื่นเต้นไปอย่างมาก,มันไม่ใช่แค่เพียงความสัมพันธ์หรือมิตรภาพธรรมดา,สำหรับเหล่ยหยูนั้นมันเป็นราวกับสมบัติล้ำค่า,ในเมื่อเขานั้นได้สูญเสียครอบครัวและบ้านให้กลับ,ตอนนี้กลับยังมีคนที่ยินดีสาบานเป็นพี่น้องกับเขา,สำหรับเหล่ยหยูแล้ว,มันเป็นยิ่งกว่าของขวัญที่ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน.
ไม่จำเป็นต้องมีพิธีการแต่อย่างใด,และไม่จำเป็นต้องว่ากล่าวอะไรให้มากความสำหรับคนทั้งสอง,นี่ก็คือการสร้างมิตรภาพที่แท้จริงอย่างแน่นอน.
ในเมื่อพวกเขาเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันแล้ว,เหล่ยหยูก็ไม่ปกปิดความลับใดกับนวอฮัว,เขาได้เล่าเรื่องเกี่ยวกับตราอักขระและรายละเอียดเกี่ยวกับวิชายุทธ์ในการต่อสู้ที่ประกฏขึ้นภายในใจของเขา,แน่นอนว่านวอฮัวเองก็เต็มไปด้วยความยินดีต่อเหล่ยหยู.
———————————————————-
เขาไม่เคยหยุดบำเพ็ญพลัง,พลังภายในที่มากมายภายในร่างกายของเขาเปรียบกับร่างที่อ่อนแอเมือปีที่แล้วเทียบกันไม่ติดเลย,พลังภายในที่ทรงพลังตอนนี้มันหมุนเวียนโคจรรอบๆร่างกายของเขา,ไหลผ่านเส้นปราณ,เหล่ยหยูในตอนนี้สามารถที่จะควบคุมพลังภายในได้อย่างง่ายดาย
ทุกครั้งที่เขาขับเคลื่อนพลังภายในให้โคจรรอบๆร่างกาย,ก็ยิ่งทำให้เขาได้รับผลพลอยได้จากการทำดังกล่าวเป็นอย่างมาก.
ในเวลากลางคืน-ความเย็นได้พัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง,เขาสามารถจ้องมองไปยังด้านนอกหน้าต่างได้,ก่อนจับจ้องไปยังต้นไม้ใหญ่ที่ไหวเอนไปมาตามแรงลม,เหล่ยหยู
นั่งลงบนพื้นพร้อมกับค่อยๆปิดตาลงบำเพ็ญพลัง.
ด้วยการเพ่งพิศพลังภายในร่างกาย,มีพลังสีเหลืองของลูกปัด,ที่ก่อนหน้าหยุดนิ่งอย่างเงียบๆ,ทว่าตอนนี้มันกับคลุ้มคลั่งพลุ่งพล่านขึ้นมาในทันที,ราวกับคลื่นทะเลที่โถมกระหน่ำซัดสาดคลื่นสู่ชายฝั่ง,พลังงานสีเหลืองที่ไหลพล่านแผ่กระจายออกมาราวกับกลายเป็นทะเลพลังภายใน,เหล่ยหยูถึงกับตื่นตระหนก,ด้วยก่อนหน้าพลังภายในของเขานั้นได้ผนึกและกลืนกินพลังสีเหลือของลูกปัดดังกล่าวไป,พร้อมผสานให้มาเป็นพลังงานของเขาเองแล้ว,ทว่าตอนนี้ไม่ว่าเขาจะพยายามกลืนพลังดังกล่าวอย่างไร,พลังงานดังกล่าวก็สามารถหลบเลี่ยง,จนทำให้ไม่สามารถควบคุมมันได้เลย.
พลังงานสีเหลืองได้กลายเป็นพลังงานอย่างหนึ่งที่วิ่งผ่านไปยังเส้นปราณมุ่งไปยังหัวใจ,และชีพจรต่างๆของเขา.พลังงานดังกล่าวนั้นมีความสามารถชำระล้างสิ่งสกปรกต่างๆภายในเส้นปราณและพลังที่เขามีให้บริสุทธ์ได้ด้วย,เหล่ยหยูไม่ได้รู้สึกไม่สบายแต่อย่างใด,ดังนั้นเขาจึงยังคงควบคุมพลังงานภายในจุดตันเถียนได้เป็นปรกติ,เขาต้องการที่จะเห็นว่าความจริงแล้วพลังงานดังกล่าวนั้นสามารถทำอะไรได้บ้าง.
พลังงานก้อนนั้นยังคงไหลผ่านตรงไปหัวใจก่อนที่จะแบ่งแยกออกไปยังเส้นทางอื่นๆ,เหล่ยหยูถึงกับตื่นตระหนกขึ้นมาอีกครั้ง,หากว่าเพียงแค่พลังงานสายเดียว,เขาเองก็ได้วางแผนไว้แล้วว่าจะผสานพลังดังกล่าวให้รวมกับพลังภายในของเขา,หากว่าเป็นเช่นนี้ล่ะก็,คงจะไม่ง่ายเลยที่จะหยุดพลังงานที่แยกออกไปหลายสายเช่นนั้น,หากแต่ตอนนี้ก็สายไปที่จะทำอะไรได้แล้ว,ที่หน้าผากของเขานั้นเหงื่อไหลออกมาเปียกโชกไปหมด,เขายังคอยจับจ้องพลังงานดังกล่าว,ความจริงแล้วพลังดังกล่าวนี้เป็นพลังงานอะไรกันแน่.
พลังงานดังกล่าวนี้ยังคงไหลผ่านโดยไม่หยุดเลยแม้แต่น้อย,มันได้แยกออกเป็นสายแล้วสายเล่าแยกย้ายไปยังเส้นปราณทุกสายของเขา,เหมือนดังที่ผ่านมา,มันคอยชำละล้างและกำจัดพลังงานเดิมที่สกปรกออกมา,พร้อมกับผลักดันสิ่งสกปรกเหล่านั้นให้ออกมาจากร่างกายของเขาไม่หยุด.
ท้ายทีสุดภายในจิตใจของเหล่ยหยู,ได้รับรู้ว่าพลังงานดังกล่าวที่ได้แยกออกเป็นจำนวนมากและกระจายออกไปทั่วร่างนั้น,ได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้งที่จุดตันเถียนตรงระหว่างคิ้วของเขา,หากว่ามันกลายเป็นพลังที่บุกรุกร่างของเขาล่ะก็,มันคงยากที่จะขับออกไปแล้ว,และตอนนี้มันได้ควบคุมพลังงานที่จุดตันเถียนดังกล่าวแล้วด้วยนั่นก็ยิ่งยากลำบากที่จะขจัดออกไป,เหล่ยหยูค่อนข้างเสียใจที่ตัดสินใจช้าเกินไป.ไม่สามารถเริ่มไหม่ได้แล้ว,หากแต่ว่าพลังงานสีเหลืองดังกล่าวนั้นเมื่อผ่านเข้ามาแล้วก็ได้ขับไล่สิ่งสกปรกออกไปจากร่างกายของเขา,เป็นไปได้ว่ามันอาจจะเป็นพลังที่มีประโยชน์ก็เป็นได้.
ทันใดนั้นจิตใจของเหล่หยูเริ่มรู้สึกพร่ามัว,พลังงานสีเหลืองนั่นได้หมุนวนไปรอบๆ,เป็นเหตุให้เหล่ยหยูรู้สึกตาเลือนลาง,ราวกับว่ามันได้พยายามที่จะควบคุมสมองของเขา...สุดท้ายเขาก็สามารถคืนสติกลับมาได้,ทว่าเหล่ยหยูรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาที่รอบๆร่างกายของเขาได้เปลี่ยนไป.รอบๆตัวเขากลายเป็นว่างเปล่าเป็นพื้นที่ใหญ่โตกว้างขวางไม่มีขอบเขต,สามารถมองเห็นท้องฟ้าและผืนปฐพีไปพร้อมๆกัน.
ที่สุดขอบสายตาของเขานั้น,เหล่ยหยูได้มองเห็นสัตว์ร้ายสองตนกำลังต่อสู้กันอย่างป่าเถือน,ด้วยการเพ่งพิศอย่างละเอียดแล้ว,เหล่ยหยูสามารถบอกได้ว่าสัตว์ร้ายตนหนึ่งนั้นความจริงแล้วคือสัตว์ร้ายที่เขาได้สังหารที่ป่าแห่งหนึ่งมาก่อนนั่นเอง,ทำไมสัตว์ร้ายตนนี้ถึงได้มาปรากฏขึ้นภายในจิตสำนึกของเขาเล่า?
และสัตว์ร้ายอีกตัวนั้น,เหล่ยหยูที่เพ่งพินิจ,เห็นมันเป็นครั้งแรกทว่ากลับสามารถบอกได้ว่ามันก็คือกิเลนนั่นเอง.
สัตว์ร้ายสองตนนี้ต่างเข้าโรมรันและไม่ยอมซึ่งกันและกัน,เป็นเหตุให้ทุกอย่างสั่นสะเทือนไปหมด,เสียงคำรามดังก้องไปทั่วท้องฟ้า,พร้อมกับเกิดการระเบิดขึ้นเสียงดังก้องกังวานไปทั่วจิตสำนึกของเขาทีเดียว.
ท้ายที่สุดแล้วการต่อสู้ระหว่างสัตว์ร้ายทั้งสองก็ค่อยจบลง,ดูเหมือนว่ากิเลนตนนี้จะไม่มีแรงที่จะสามารถต่อสู้ได้อีกต่อไปแล้ว,และแล้วมันก็ถูกขย้ำด้วยสัตว์ร้ายสีดำทมิฬ,แสงสีเหลืองจากลูกปัดก็ได้หลั่งไหลออกมาจากกิเลนตนนั้น,ก่อนที่จะส่องแสงประกายวับวาว,ก่อนที่สัตว์ร้ายสีดำจะกลืนมันเข้าไป,พร้อมกับแปรเปลี่ยนเป็นก๊าซและเข้ามายังร่างกายของเขา.
เหล่ยหยูรู้สึกประหลาดใจที่สามารถบอกได้ถึงพลังสีเหลืองของลูกปัดนั่นมาจากร่างของกิเลน,ทว่าทำไมมันถึงได้ไปอยู่ในในศีรษะของสัตว์ร้ายสีดำนั่นกัน?
เหล่ยหยุนค่อยๆทำความเข้าใจกับสถานะการที่เกิดขึ้นอย่างช้าๆ.
หลังจากที่ได้เห็นการสั่นสะเทือนของพื้นดินในการต่อสู้ของสัตว์ร้ายทั้งสองโดยมีฉากเป็นท้องฟ้าและผืนปฐพีที่ถูกแยกออกจากัน,เหล่ยหยูก็สามารถกลับมาควบคุมสมองของเขาได้,พลังงานสีเหลืองเองก็ค่อยๆควบแน่นกลายเป็นลูกปัดขึ้นมาอีกครั้ง,ด้วยความเร็วที่น่าเหลือ.
เหล่ยหยูลืมตาขึ้นมาช้าๆ"ช้าก่อนทำไม..."เหล่ยหยูไม่เข้าใจในบางจุด.กิเลนและสัตว์ร้ายสีดำ,อาจจะเปรียบได้กับพลังภายใน,ทำไมกิเลนถึงยอมให้ถูกกลืนพลังล่ะ?มันควรจะเป็นกิเลนที่มีพลังมากกว่า....นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน?
เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ทำให้เหล่ยหยูรู้สึกเหมือนกับว่าสมองของเขากำลังลัดวงจรซะแล้ว,ไม่ว่าเขาจะคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นมากเท่าไหร่,เขาก็ไม่สามารถที่จะสรุปออกมาได้เลย,การทำงานของลูกปัดสีเหลืองนั้นมีหน้าทีใช้ทำอะไรกัน,เขารู้แค่เพียงว่ามันสามารถชำระล้างสิ่งสกปกภายในเส้นปราณของเขาเท่านั้น.
เหล่ยหยูพ่นลมหายใจยาว,เขารู้สึกว่าทั่วทั้งร่างตอนนี้เหนียวเหนอะไปด้วยสิ่งสกปรก,เสื้อเชิ๊ตสีขาวเต็มไปด้วยน้ำสีดำที่ซึมออกมาเปอะเปื้อนจนดูน่ารังเกียจ,ทันใดนั้นเขาก็ถอดเสื้อของเขาออกและพุ่งตรงเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำทันที.
ที่มาจาก https://omgitsaray.wordpress.com/9-heavenly-thunder-manual/
#นิยาย ตำราวิทยายุทธ์สายฟ้าเก้าสวรรค์ #9 Heavenly Thunder Manual#นิยายแปลไทย
ขอบคุณจ้า
ตอบลบขอบคุณครับ
ตอบลบขอบคุณมากเลยนะคับ
ตอบลบขอบคุณคับๆ
ตอบลบ