Miracle Throne Chapter 1 Mystical youth

Miracle Throne Chapter  1 Mystical youth

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 1  ชายหนุ่มลึกลับ

บทที่ 1 ชายหนุ่มลึกลับ

ดึกดื่นค่ำคืน,แสงจันทร์นวลผ่องราวกับผิวน้ำ,เสียงทุกเสียงหยุดนิ่งเงียบสงบ.

สาวน้อยที่งดงามแอบย่องออกจากห้องเงียบๆ,ค่อยๆเปิดประตูสวนหลังบ้านช้าๆเงียบเสียงที่สุด,แก้มที่นวลใสมีเลือดฝาดเล็กน้อย,มันค่อนข้างยากทีเดียวที่จะปิดบังความกระวนกระวายตามที่นางคาดหวัง,ด้วยหัวใจที่เต้นโครมครามเช่นนี้.

หญิงสาวที่สวมชุดง่ายๆสบายๆ,ส่งผลให้หน้าอกของนางตั้งเด่,กลายเป็นภูเขาสูง,ไม่สามารถปกปิดเอวบางน่าสัมผัสนั่นได้,กระเพื่อมเป็นระลอกทุกครั้งที่นางเคลื่อนไหว,กระโปรงหนังสั้นพิเศษที่นางสวมใส่ส่งผลให้สะโพกของนางยิ่งโดดเด่นเป็นอย่างมาก,ต้นขาที่ขาวกระจ่างใสราวกับหยกสลักดูประณีตยิ่งนัก,รูปร่างเพรียวสูง,ไร้ตำหนิ,เต็มไปด้วยกลิ่นอายความสดใสของวัยหนุ่มสาว.

ที่ด้านหน้า,เป็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนอยู่อย่างสุขุมท่ามกลางแสงจันทร์,อายุราวๆ 16 หรือ 17 ปี,รูปร่างหน้าตาธรรมดาๆ,ผิวขาวและกระจ่างใส.รูปร่างสูงโปรง,แม้ว่าจะสวมชุดเหมือนชาวบ้านที่ถักทอด้วยผ้าฝ้าย,ทว่าก็ยากที่จะปกปิดความโดดเด่นพร้อมดวงตาที่เหมือนกับดวงดาราที่ดูลึกลับและลึกซึ้งเอาไว้ได้.

"ช่างน่าอับอายยิ่งนัก,ฉู่เทียน,ทำให้เจ้าต้องรอนานเช่นนี้."เมิ่งหยิงหยิงกล่าวออกมาด้วยเสียงสั่นเคลือเล็กน้อย"ทุกคนเข้านอนกันหมดแล้ว,เข้ามาเร็วเข้า,ไปที่ห้องของข้ากัน,เบาเสียงด้วยนะ."

หล่อนต้องพบเข้ากับสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก,ท้ายที่สุดแล้วจึงได้ตัดสินใจทำเช่นนี้.

ชีวิตของหนุ่มสาวนั้นแสนสั้นนัก,ชีวิตที่แสนสบายอาจจะหายไปอย่างรวดเร็ว.

เมิ่งหยิงหยิงเต็มไปด้วยท่าทางกระวนกระวายใจ,ครั้งหนึ่งพี่สาวประหลาดคนหนึ่งที่นางได้พบเข้าบอกว่า หากฉู่เทียนสามารถทำผลงานได้ดีล่ะก็,ชีวิตของนางต่อจากนี้จะชุ่มฉ่ำเต็มไปด้วยความสุข,นางจะค้นพบได้ว่า,ความคิดหัวโบราณแบบเมื่อก่อนนั้นเป็นเรื่องที่โง่เง่า,คนที่ร่ำรวยต่างก็จะทำทุกอย่างเพื่อความสุขของตน,ไม่เช่นนั้นแล้วทุกอย่างก็จะเสียเปล่าเหมือนพวกคนคร่ำครึเหล่านั้น?

หากว่ามีใครพบนางเข้าในตอนนี้ชื่อเสียงที่นางมีคงถูกทำลายย่อยยับ.

อย่างไรก็ตามเมิ่งหยิงหยิงก็ยากที่จะต้านทานสิ่งยั่วยวนนี้ได้,ยากจะบอกได้เช่นกัน,เมื่อครั้งนางมีอายุ 12 หรือ 13 ปีนั้น,บ่อยครั้งนางก็เคยวาดฝันว่า,ต้องการมีใครสักคนเช่นนี้เคียงข้าง !

เมิ่งหยิงหยิงปิดประตูแน่น,นางที่เต็มไปด้วยท่าทางระมัดระวังว่าจะมีคนพบเข้าจนเหงื่อชะโลมกายไปหมด,ใบหน้าที่มีเลือดฝาดจนแดงกล่ำ,ปทุมถันคู่งามขาวนวลกระเพื่อมเป็นระลอก,เสื้อผ้าที่ปกปิดเองก็เหมือนจะแนบชิดรัดแน่น,จนรู้สึกราวกับว่ามันพร้อมจะปริออกมาทุกเวลา,แขนทั้งสองข้างของนางเองกุมที่อกเอาไว้แน่น,ไม่รู้ว่านางควรที่จะทำต่อไปดีหรือไม่.

แสงที่สว่างจ้าภายในห้องนอน,พื้นห้องที่ปูด้วยหินอ่อน,เตียงไม้ที่มีผ้าปูที่นอนถักทอเป็นพิเศษ,โคมไฟที่มีรูปร่างแปลกใหม่,มีอยู่ทั่วทั้งห้องเป็นหินผลึกรูปดอกบัวที่สลักอย่างประณีต ราวกับว่าเป็นงานศิลปะที่งดงามเป็นอย่างมาก,พวกมันปล่อยแสงที่นุ่มนวลออกมา,บนผนังห้องปกคลุมไปด้วยจิตรกรรมติดผนัง,เป็นรูปตาข่ายสีชมพู,ส่องแสงวับวาวพร้อมกับกลิ่นที่หอมที่นุ่มนวล,ให้ความรู้สึกคลุมเคลือ,แต่จริงๆแล้วเป็นสถานที่ที่ดีกับธุระที่มีทีเดียว.

ฉู่เทียนกล่าวออกมาด้วยความอยากรู้ "เรื่องเช่นนี้เป็นครั้งแรกอย่างงั้นรึ?"

เมิ่งหยิงหยิงก้มหน้าลงต่ำด้วยใบหน้าที่แดงกล่ำ,"อืม,นี่เป็นครั้งแรก."

ฉูเทียนเผยยิ้มออกมาก่อนที่จะกล่าวออกไปว่า"คนร่ำรวยที่ไร้เดียวสาเช่นเจ้ามีไม่มากนัก."

เมิงหยิงหยิงค่อนข้างรู้สึกอับอายเช่นกัน,ก่อนที่จะเอื้อนเอ่ยออกมาด้วยเสียงที่น่ารำคาญคล้ายยุง"พ่อค้าทาสบอกว่าเจ้าได้รับการเรียนรู้เป็นพิเศษ,ดังนั้นจึงมีทักษะที่ดี,จริงๆแล้วเจ้ามีประสบการณ์เรื่องนี้จริงๆรึ?"

ฉู่เทียนยักไหล่,"ข้าคิดว่าไม่มีปัญหา."

เมิ่งหยิงหยิงพบว่าทุกคราที่ฉู่เทียนกล่าวแต่ละครั้งนั้น,ท่าทางของเขาไม่มีทั้งความผยองและประจบแต่อย่างใด,ภาษาพูดของเขาไม่ช้าและไม่เร็ว,ท่าทางมีการศึกษา,ไม่เหมือนดั่งเหล่าทาสทั่วไป,ตามความเห็นของพ่อค้าทาสได้กล่าวว่า,ครั้งหนึ่งฉู่เทียนเคยเป็นคนตระกูลขุนนางคนหนึ่ง,ด้วยเหตุผลบางอย่าง,ดังนั้นตระกูลของเขาถึงได้ล่มสลาย,บ้านแตกสาแหรกขาด,พร้อมกับถูกจับ,และกลายไปเป็นทาส,ในที่สุดก็ถูกซื้อมาโดยเมิ่งหยิงหยิงนั่นเอง.

การที่ผู้เยาว์ของตระกูลขุนนางที่ตกต่ำในโลกนี้เป็นเรื่องที่ทำให้อับอายอย่างไม่สามารถคาดถึงได้เลย...

ไม่ว่าอย่างไร!

คืนนี้จะต้องทดสอบความสามารถของเขา,หวังว่าฉู่เทียนจะไม่เป็นพวกไร้ประโยชน,สามารถทำได้ดั่งที่นางต้องการ.

เมิ่งหยิงหยิงกล่าวออกมาด้วยเสียงที่แผ่วเบา,"ข้าจะไปเตรียมตัว,เจ้าถอดเสื้อออกก่อนเลย!"

คืนนี้อาจจะไม่ได้หลับได้นอน,ดังนั้นจะต้องพร้อมสู้ตาสว่างตลอดทั้งคืนแน่.

ฉู่เทียนถอดเสื้อนอกออก,ก่อนที่จะวางมันไว้บนโต๊ะ.

"ข้ามาแล้ว!"

"ช่วยข้า!"

เมิ่งหยิงหยิงได้ฉุดกระชากหีบไม้ขนาดใหญ่ออกมา.

กองตำราและม้วนอักขระที่กองพะเนินเต็มไปหมดบนโต๊ะ.

เมิงหยิงหยิงเผยยิ้มออกมาอย่างเอียงอาย"ข้าได้รวบรวมการบ้านตลอดหนึ่งเดือนมาไว้ตรงนี้แล้ว,อาจารย์ของข้าจะทำการตรวจสอบพรุ่งนี้,มันเป็นเรื่องที่ข้าไม่สามารถแก้ได้,ตอนนี้เป็นหน้าที่ของเจ้า,ที่จะต้องแก้ไขมันให้เสร็จ."

ผ่านมาเกือบครึ่งปีที่นางได้เก็บรวบรวมเงินเพื่อซึ้อเขามา,หากว่าเขาคุ้มค่ากับสิ่งที่นางจ่ายไป,หลังจากนี้นางก็จะมีเวลา,เที่ยวเตร่อย่างมีความสุข.

เมิ่งหยิงหยิงได้แต่คาดหวัง!

"เกินกว่าที่ข้าได้คาดการณ์ไว้ซะอีก."ฉู่เทียนครี่ม้วนอักขระออกมา,ทุกหนทุกแห่งเต็มไปด้วยลวดลายวงเวทย์อักษรรูน,ทันใดนั้นที่มุมปากของเขาก็ยกขึ้นโก่งโค้งด้วยท่าทางเหยียดหยัน"เจ้าไปนอนเถอะ,ปล่อยงานเหล่านี้เป็นหน้าที่ข้าเอง."

"เจ้าทำไม่ได้รึ?"ทั่วทั้งใบหน้าของเมิ่งหยิงหยิงนั้นมีท่าทางผิดหวัง"นี่เป็นอักขระเวทย์,บอลเพลิงที่ยังไม่สมบูรณ์,โครงสร้างลวดลายอักขระระดับ 1 มีความซับซ้อนเป็นอย่างมาก,ดังนั้นจึงทำให้ยากที่จะซ่อมแซม,ปรมาจารย์วงเวทย์อักขระที่แท้จริงถึงจะสามารถแก้ไขมันได้,แต่ว่าอาจารย์ของข้านั้นก็ไม่ได้บอกว่าจะต้องซ่อมแซมให้มันสมบูรณ์,แค่เพียงหาความผิดพลาดที่ต้องแก้ไขเท่านั้น,อักขระวงเวทย์นี้มีข้อผิดพลาด 12 จุด,ตราบเท่าที่สามารถหาได้ 5 จุดก็ใช้ได้แล้ว,นี่เป็นหนังสืออ้างอิง,ไว้ให้เจ้าศึกษาเพิ่มเติม."

ภายในดวงตาของฉู่เทียน,ลูกตาดำของเขาส่ายไปมาเต็มไปด้วยท่าทางประหลาดใจ,"นี่เป็นเรื่องที่ยากแล้วรึ?"

เมิ่งหยิงหยิงถึงกับรู้สึกปวดขมับเล็กน้อย,"ไม่ยากอย่างงั้นรึ?"

"ง่ายเสียจน,เด็กทารกยังรู้เลย!"ฉู่เทียนหัวเราะออกมาเสียงดังพร้อมกับกล่าวต่อว่า"ข้าบอกได้เลยว่าคนยุคนี้มีความรู้ที่ต่ำเตี้ยเรี่ยดินจนเกินไป!"

เมิ่งหยิงหยิงกล่าวพึมพำด้วยท่าทางงงงวย,"ยุคของพวกเรารึ?เจ้าหมายถึงอะไรกัน!"

ฉูเทียนพบว่าเขาได้เผลอกล่าวบางอย่างออกไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ,ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนเรื่องพร้อมกับพูดออกมาว่า"เอาล่ะ,ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว,เจ้าเอาโจทย์ที่ยากที่สุดมาให้ข้าก่อนเลย."

"อาจารย์ของข้าเป็น ซ่างหลี่ชิงต้าซือ,ประธานสมาคมวิชาอักขระเวทย์เลยนะ,ทักษะอักขระเวทย์ของอาจารย์นั้นพิเศษยิ่งนัก,มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก,ทุกคนต่างให้ความเคารพ,เป็นหนึ่งในสามระดับเดียวกับท่านเจ้าเมือง,เจ้าแน่ใจนะว่าต้องการเห็นข้อที่ยากที่สุดนะ?"

ฉูเทียนยังคงยืนนิ่งไม่ขยับแม้แต่น้อย. "นำมา"

เมิ่งหยิงหยิง,ไม่มีทางเลือกนางได้นำม้วนคัมภีร์ขนาดใหญ่ออกมา,มันมีลวดลายวงเวทย์อักษรรูนขนาดใหญ่วางอยู่เต็มไปหมด,ราวกับว่าเป็นใยแมงมุมที่มีลวดลายหลายร้อยรูปแบบขดกันอยู่ด้านใน,หากว่าคนทั่วไปได้เห็นสักครั้งล่ะก็,พวกเขามีแต่ต้องหน้ามืดตามั่วขึ้นมาในทันที.

"นี่เป็นงานวิจัยวงเวทย์อักขระธาตุดินรูปแบบใหม่ที่อาจารย์กำลังศึกษา,ตอนนี้มันพัฒนาเกือบสำเร็จไปกว่า 8 ในสิบส่วนแล้ว,หากแต่มันได้ถึงทางตันแล้ว,อาจารย์ยังไม่สามารถค้นหาพัฒนาต่อไปได้,ดังนั้นจึงได้เปิดเผยแบบแปลนโครงสร้างออกมา,ข้านำมันกลับมา,ด้วยความอยากรู้,ทว่าข้าได้ศึกษาดูแล้วกลับไม่เข้าใจอะไรเลย,คงไม่สามารถแก้ได้เพียงคนเดียว,ข้าขอเตือนว่าอย่าเสียเวลาเปล่า,นี่ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะสามารถเข้าใจ..."

ฉู่เทียนเพียงแค่มองปราดเดียว,"แผนผังวงเวทย์ธาตุดิน อักขระระดับ 1 ก็แค่เรื่องจิ๊บจ้อย,เป็นวงเวทย์ที่หยาบนัก,ราวกับเด็กเล่นขายของ,มันจะพิลึกเกินไปแล้ว,ไม่ได้ยากอะไรเลย,ยังทำมันไม่สำเร็จอีก."

จะมีคนสักกี่คนที่สามารถเข้าใจวงเวทย์อักขระเช่นนี้ได้กัน?

มันแทบจะเป็นเรื่องที่ไม่สามารถสร้างมันให้เสร็จได้เลย!

เพราะว่าคนทั่วไปนั้นอย่างน้อยที่สุดจะต้องใช้เวลาอีกหลายวันเพื่อศึกษาและแยกแยะ!

เมิ่งหยิงหยิงจึงรู้สึกประหลาดใจจนตื่นตะลึงและกล่าวว่า"เจ้าเคยเห็นแผนผังเวทย์นี้มาก่อนรึ?"

ฉูเทียนกล่าวออกมาอย่างไม่แยแส."นำมา."

เมิ่งหยิงหยิงเต็มไปด้วยความสงสัยอยู่เต็มบนใบหน้า,นางได้ยื่นเครื่องเขียนผลึกสีแดงไปให้เขา,ชายหนุ่มคนนี้เข้าใจแบบแปลนของอาจารย์นางจริงๆรึ?

"นี่ก็ทำผิด,นี่ก็ยังทำผิดพลาด,ผิดพลาด...มีแต่ข้อผิดพลาด!"ฉูเทียนถอนหายใจเข้าอย่างแรงพร้อมทั้งวงกลมไปยังส่วนต่างๆของแผนผังเวทย์มนต์,"อักษรรูนผิด,มีวงที่ซ้อนกันอีกด้วย,ตรรกะดังกล่าวนี้บ้าไปแล้ว,สร้างออกมาได้ห่วยแตกมาก....นักเรียนฝึกหัดยังไม่ผิดขนาดนี้,บ้าบอได้อย่างสมบูรณ์แบบ,นี่ยังเรียกว่าวงเวทย์อักขระอยู่อีกรึ?เป็นเพียงการทดลองที่ผิดพลาดอย่างสมบูรณ์,แม้ว่าจะเป็นอาจารย์เจ้าก็แทบไม่ต่างจากสมองหมู,แต่ว่ากลับกล้าเสนอผลงานขยะชิ้นนี้อีก,เป็นคนที่ควรค่าแก่การเชิดชูจริงๆ,ทำให้ข้าซูฮกเขาเลย."

ฉูเทียนแปะป้ายกำกับ,และเขียนรายละเอียดย่อที่เกี่ยวข้องลงไป.

"เจ้าสิสมองหมู,เจ้าว่ากล่าวซ่างต้าซือได้อย่างไร.

ผิดหวัง!

น่าผิดหวังยิ่งนัก!

ตอนนี้นางคิดว่าฉู่เทียนนั้นเป็นราชันย์ขี้โม้!

ชีวิตเจ้าก่อนหน้า,เป็นขุนนาง,คิดว่าก่อนหน้าได้รับการฝึกฝนมานานเท่าใด,ศึกษามากี่ปีกันแต่ว่าเจ้ากลับกล้าติเตือนซ่างหลีชิงต้าซือเชียวรึ?

ช่างเป็นคนที่ยโสและบ้าคลั่งสุดๆ!

เมิ่งหยิงหยิงไม่คาดหวังในตัวของฉูเทียนอีกต่อไป,กล่าวติเตียนอย่างเกี้ยวกราด,"ในครั้งที่แผนผังวงเวทย์นีได้ประกาศต่อสาธารณะชน,ครานั้นได้สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งเมืองเทียนหนาน!อาจารย์ได้ศึกษารูปแบบอักขระและวงเวทย์มาหลายสิบปีจนไปอยู่ในระดับที่สูง,ไม่มีใครทีจะเทียบได้,ทำไมเจ้ายังกล่าวเช่นนั้น....บอกมา,เจ้ากำลังทำอะไร,ข้าพูดเจ้าไม่ได้ยินรึไง?เจ้ากำลังเขียนรูปแปลกๆยึกยืออะไรอีก!"

ในเวลาหลายนาที,เวลาไม่นานนัก!

ฉู่เทียนก็ได้วางแผนผังวงเวทย์ใหม่,ที่ด้านหลังม้วนคัมภีร์!

แผนผังวงเวทย์ใหม่นี้เปรียบกับแผนผังเดิมตอนแรกมีขนาดเล็กกว่า,มีแบบแผนและความประณีตเป็นอย่างมาก,การลากเส้นแต่ละครั้งราวกับว่าได้ฝึกฝนการวาดมาหลายร้อยหลายพันครั้งแล้ว,วงเวทย์แต่ละวงก็ดูสวยงามดั่งงานศิลปะ,ดูชัดเจนสมบูรณ์แบบ,เหมือนว่าเป็นรูปแบบที่ผิดแปลกจากธรรมดาเป็นอย่างมาก!

ของชิ้นแรกทำให้คนส่วนมากที่จ้องมองรู้สึกวิงเวียนศีรษะกับความซับซ้อนจนตาพล่ามัว.

ของชิ้นที่สองนี้กลับทำให้คนส่วนมากเห็นว่าเป็นเหมือนกับงานศิลปะที่ดูน่าชื่นชมมากกว่า.

ทำให้รู้ได้ว่าของทั้งสองชิ้นนั้นแบ่งความเชี่ยวชาญกันออกมาได้อย่างชัดเจน

เมิ่งหยิงหยิงจับจ้องด้วยสายตาคู่งามของนางจนดวงตากลมโตขึ้นมาในทันที.

หล่อนกล้าที่จะสาบานได้เลยว่านี่เป็นแผนผังวงเวทย์ที่ดูสวยงามมากที่สุดที่นางได้เห็นมาในชีวิตนี้,มันมีเสน่ห์ที่ล้ำลึก,ทำให้ทุกคนหลงไหล,บอกได้ว่ามันคืองานที่สมบูรณ์แบบถูกต้องตามตำรา!

ไม่!

ผลงานชิ้นเอกที่ถูกบันทึกเอาไว้ภายในตำรา บางที บางที อาจจะไม่สามารถนำมาเทียบกับวงเวทย์อักขระชิ้นนี้เลยก็ว่าได้,เมิ่งหยิงหยิงไม่สามารถเข้าใจความหมายข้างใน,ทว่าด้วยโครงสร้างและรูปร่างของเส้น,บอกได้ว่ามันเป็นเป็นผลงานชิ้นเอกที่ห่างไกลลิบลับกับวงเวทย์อักขระที่มีในตำราข้างถนนทั่วไปแน่นอน.

เมิ่งหยิงหยิงที่ยืนจ้องมองยิ่งเพ่งพินิจก็ยิ่งหลงไหล,ไม่รู้ว่าได้โก่งโค้งลงต่ำ,จนลำตัวแทบจะแนบไปกับพื้นอยู่แล้ว,ปทุมถันคู่งามขนาดมหึมาที่ชู่ช่อเหมือนหูกระต่ายออกมาจากคอเสื้อของนาง,ทำให้เห็นทรงกลมที่สมบูรณ์แบบขาวใสราวกับหิมะแน่นเต่งตึงราวกับเนื้อต้นขาเบียดเสียดออกมาจากแนวเขา,ช่องวางที่ลึกเข้าไปนั้นทำให้เหล่าบุรุษอดที่จะจินตนาการไม่ได้เลย.

ไม่คาดคิดจริงๆเลยว่าสาวน้อยคนนี้จะยังเยาว์,กลับมีมากมายขนาดนี้.

อาจจะเป็นดั่งตำนานที่ยิ่งใหญ่สำหรับบุรุษ พบเจอแต่ไม่สามารถแสวงหา,หน้าอก?

ไม่รู้เลยว่าเป็นความรู้สึกแบบใดกัน.

เมิ่งหยิงหยิงไม่สามารถเข้าใจได้เลย,ถึงจะจ้องมองไปกว่าห้านาที,แล้วก็กัดฟันกล่าวออกไปว่า"ข้าไม่เข้าใจมันได้เลย,ทว่าเจ้าก็วาดมันออกมาได้น่าสนใจเป็นอย่างมาก!"

"ระดับ 1 วงเวทย์ ผิวหนังศิลา,นี่เป็นวงเวทย์ที่ข้าได้แก้ไขขึ้นมาใหม่ให้สมบูรณ์จากบางส่วนที่มีในแผนผังดังเดิม."ฉู่เทียนอธิบายให้กับเด็กหญิงที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความงงงวย."ด้วยเชาว์ปัญญาของอาจารย์เจ้าที่มีอยู่อย่างจำกัด,การจะทำงานเช่นนี้ออกมาได้,คงจะใช้เวลาชั่วชีวิตถึงจะเสร็จบางทีอาจจะไม่สามารถทำได้เลยก็ได้,หลังจากที่เจ้าได้มันไปแล้ว,อย่าได้บอกกล่าวว่าข้าเป็นคนวาด."

จริงๆแล้วฉู่เทียนไม่ได้ใส่ใจเท่าใดนัก,ทว่าก็ไม่ต้องการที่จะเปิดเผยทักษะความสามารถเร็วจนเกินไป.

เมิ่งหยิงหยิงพยักหน้าอย่างว่าง่าย.

นางไม่สามารถตระหนักได้เลยแม้แต่น้อยว่าสิ่งดังกล่าวนี้มีความหมายอย่างไร?

42,000 ปีผ่านมาแล้ว,ปราชญ์เผ่ามนุษย์ล่วงรู้ได้ถึงลาภจากการนั่งสมาธิ,พร้อมกับเปิดเผยวิธีในการใช้พลังงานจากแหล่งอื่น,เปิดเผยวิธีการฝึกฝนนำพลังงานดังกล่าวมาใช้,ตั้งแต่นั่นมาจึงมีสิทธิ์ตั้งรกรากและดำเนินชีวิตมาได้.

26,000 ปีที่ผ่านมาก,เผ่ามนุษย์ได้ค้นพบวิชาเกี่ยวกับการใช้เวทย์มนต์,ทำให้มีพลังในการต่อสู้เอาชีวิตรอดได้,พร้อมเพิ่มจำนวน,อันเป็นรากฐานของการใช้ชีวิตแบบชนเผ่าและกลายเป็นจักรวรรดิในท้ายที่สุด.

14,200 ปีต่อมา,เผ่ามนุษย์สร้างวงเวทย์รูปแบบอักขระได้,ตั้งแต่นั้นมาก็เกิดอารยะธรรมต่างๆ,เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว,วงเวทย์นั้นดูเหมือนว่าจะกลายเป็นการฝึกฝนเพื่อนำมาใช้มากมาย,รวมทั้งการใช้ชีวิตประจำวันอีกด้วย,ยิ่งหากว่ามีความแข็งแกร่งมากขึ้นเท่าใด,ก็จะยิ่งมีพลังในการต่อสู้มากขึ้นเท่านั้นและนั่นก็หมายถึงความแข็งแกร่งของอาณาจักรอีกด้วย.

วงเวทย์ใหม่ที่ถูกสร้างขึ้นนี้หากว่าปรากฏออกมา,จะไม่สั่นสะเทือนไปทั่วอย่างงั้นรึ?

และนั่นก็จะหมายถึงเงินจำนวนมาก,ชื่อเสียงและเกียรติยศ.

เมิ่งหยิงหยิงนางกลับคิดเพียงง่ายๆ,สมองขอนางนั้นไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องดังกล่าวเลย,นางคิดแค่เพียงอย่างเดียวว่าสหายลึกลับของนางนี้,จะสามารถช่วยนางทำการบ้านได้จริงๆ,นางคิดแค่เพียงเท่านี้,แน่นอนว่ามันทำให้นางถึงกับนอนไม่หลับ,ต้องนั่งกำกับดูแล,ด้วยกลัวว่าฉู่เทียนจะแอบอู้.

และแล้วนางก็ได้พบว่า.

เกี่ยวกับเรื่องที่นางรู้สึกยากสุดๆ.

กลับกลายเป็นเรื่องที่ง่ายดายเป็นอย่างมาก.

ภายในดวงตาของฉู่เทียนนั้นไม่รู้สึกถึงความแตกต่าง,ทุกโจทย์ที่มีทั้งหมดนั้น,ราวกับว่าเป็นเหมือนดั่งเรื่องราวทั่วไป,เสร็จข้อแล้วข้อเล่าทีละอันๆ,ด้วยด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ,สามารถหาคำตอบออกมารวดเร็วปานสายฟ้า.

วงเวทย์อักขระและอักษรรูนที่สมบูรณ์แบบ,มีการจัดเตรียมที่แม่นยำอย่างไร้ที่ติด,มีการกำกับข้อความหมายต่างๆอย่างลึกซึ้ง,ราวกับว่าเป็นพรสวรรค์ของศิลปิน,ไม่มีตำหนิหรือสร้างขึ้นมาอย่างหยาบๆเลยแม้แต่น้อย.

นางพบว่าการวาดวงเวทย์อักขระของฉู่เทียนนั้น,ราวกับจิตรกรกำลังวาดรูป,มีการเพิ่มความหนาเข็มของเส้นอย่างลงตัว,ราวกับว่าเป็นงานศิลปะ

มันไม่หนักแน่นแข็งทื่อ,และไม่ยึดติด,ลื่นไหลไปมา,ราวกับมีชีวิต!

เมิ่งหยิงหยิงจ้องมองอย่างหลงไหลสายตาไม่กระพริบราวกับได้พบกับการแสดงในงานเลี้ยง,แค่พริบตาเดียวก็ผ่านไปแล้วหนึ่งชั่วโมงครึ่ง,การบ้านกว่า 100 ข้อกองพะเนินกันอยู่บนโต๊ะ

ฉู่เทียนลุกขึ้นบิดขี้เกียจไปมาก่อนจะกล่าวออกมา"น่าเบื่อจริงๆ,ข้ากำลังจะหลับแล้ว."

เมิ่งหยิงหยิงไม่สามารถทนได้อีกต่อไป,ก่อนที่จะนางจะหยิกไปที่ต้นขาที่ขาวเนียนของตนเอง...โอ๊ย!

นี่ไม่ใช่ความฝัน,สหายของเขาใช้เวลาสองชั่วโมงนิดๆทำการบ้านที่สะสมมากกว่าหนึ่งเดือนของนาง!

"งานที่เจ้ามอบให้นี้ไม่ท้าทายเอาซะเลย,เจ้ายังต้องการให้ข้าบริการอย่างอื่นอีกใหม?"ฉู่เทียนจ้องมองไปยังขาอันเรียวขาวทั้งสองข้างของนาง,มันช่างละเอียดละมุนสวยงามนัก,กระจ่างใส,ราวกับหยกสลักสีขาวบริสุทธ์,ดูน่าดึงดูดเป็นอย่างยิ่ง,"ช่วยอาบน้ำนวดตัวและอื่นๆ,ข้าบอกเลยว่าข้ามีประสบงานมากมาย,เจ้าจะรับบริการ..."

ใบหน้าของเมิ่งหยิงหยิงถึงกับเปลี่ยนเป็นร้อนรุ่มขึ้นมาทันที,"ข้าไม่ต้องการ!"

"น่าเสียดายจริงๆ,งั้นข้าก็ขอลาแล้วกัน."

เมิ่งหยิงหยิงสอบถามออกมาทันควัน,"เจ้าจะไปใหนล่ะ?"

ฉู่เทียนหาวหวอดๆ."เจ้าน่าจะรู้ว่าก่อนนี้ข้าถูกจับมัดอยู่ในมือของพ่อค้าทาส,หลายวันหลายคืนข้าแทบไม่ได้พักเลย,ข้าก็คิดว่าจะหาสักทีเพื่อพักผ่อนซะหน่อย,มีอะไรอย่างงั้นรึ?หรือเจ้าวางแผนที่จะให้ข้าช่วยนวดตัวบนเตียงให้กัน?"

สมองของเจ้าคนๆนี้คิดสิ่งใดอยู่กันแน่!

"ชิ,ปากสุนักเช่นเจ้าอย่าได้กล่าวไร้สาระ!"เมิ่งหยิงหยิงกล่าวออกมาทันทีว่า"ข้าบอกเจ้าเลยว่า,ภายในเมืองนี้เต็มไปด้วยโจรผู้ร้าย,ข้าจะมอบสถานะให้เจ้า,เป็นพ่อครัวฝึกหัดของตระกูลเรา,ในตระกูลมีห้องว่างอยู่,เจ้ารับกุญแจนี้ไปแล้วก็ไปที่นั่นซะ."

หญิงสาวตัวน้อยได้คิดใคร่ครวญอย่างดีแล้ว.

ฉู่เทียนเก็บกุญแจมา.

ทันใดนั้นที่สวนหน้าบ้านก็มีเสียงฝีเท้า.

ฉู่เทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย"ประหลาดนัก,เป็นไปได้ว่ามีคนกำลังมา."

สีหน้าของเมิ่งหยิงหยิงเปลี่ยนไปในทันที"แย่แล้ว,พี่สาวของนางเอง,เจ้ารีบซ่อนตัวเร็วเข้า!"

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle Throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
半醉游子

ปล.เห็นมีดราม่ากันอยู่นิดๆ เรื่องนี้ ลองเข้าไปอ่าน สนุกดี เลยดึงมาแปลซะเลย.