วันพฤหัสบดีที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2560

Nine Heavenly Thunder Manual Chapter 06– Dragon Group Tests

Nine Heavenly Thunder Manual Chapter 06– Dragon Group Tests

นิยาย ตำรายุทธ์สายฟ้าเก้าสวรรค์  ตอนที่ 6 การทดสอบทีมมังกร


บทที่ 6 การทดสอบทีมมังกร


เขาอาบน้ำอย่างรวดเร็ว,ดวงตะวันเริ่มส่องแสงสลัวในยามเช้าแล้ว,เหล่ยหยูอาศัยอยู่เพียงลำพังบนห้องที่อยู่สูง,เนื่องด้วยยังเช้าจนเกินไป,เหล่ยหยูจึงได้ยืนอยู่ที่หน้าต่างคอยจับจ้องเหล่ารถบนถนนที่กำลังวิ่งขวักไขว่ไปมา.


เหล่ยหยูนึกถึงการต่อสู้ระหว่างสัตว์ร้ายทั้งสองและลูกปัดสีเหลือง"ข้าสงสัยจริงว่าสิ่งนั้นมีไว้ทำอะไร?"ไร้ซึ่งความนึกคิดเกี่ยวกับสิ่งดังกล่าว,เหล่ยหยูถึงกับกุมขมับ,คิดถึงว่ามีลูกปัดอยู่ในหัวของเขาก็ทำให้รู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อยเหมือนกัน.



ด้วยจ้องมองไปรอบๆโดยบังเอิญ,เหล่ยหยูก็พบเข้ากับเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่ง,นึกถึงสิ่งของที่อยู่ด้านในเป็นผลไม้ที่ไม่รู้ชื่อ,ที่เขาเก็บมาก่อนหน้านี้,ทว่าก็ไม่นำมันออกมากินเลยตั้งแต่กลับมา,เขาค่อยๆเกะมันออกจากห่อผ้า,ก่อนที่จะกัดไปที่ผลไม้ดังกล่าว,ซึ่งมันยังคงหวานฉ่ำ,ไม่แห้งเหี่ยว,ถึงแม้ว่าจะเก็บมาหลายวันแล้วก็จะคงสดอยู่เหมือนเดิม.


"อ๋า,นั่นสิ,จริงๆแล้วข้าน่าจะนำมันไปให้นวอฮัวได้ลอง."หลังจากที่กินไปแล้วหนึ่งลูก,พลังภายในของเหล่ยหยูสั่นไหวเล็กน้อยทำให้เหล่ยหยู่รู้สึกปิติยิ่งนัก,ปรกติแล้วหลังจากที่กินผลไม้เข้าไปแล้ว,เขาจะต้องนั่งสมาธิดูดซับพลังจากมัน,ทว่าวันนี้เขาไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้นเลย,เขาได้นำพวกมันทั้งหมดใส่ในเป้สะพายหลัง,ที่เพิ่งซื้อมา,นำผลไม้ใส่ลงไปด้านใน,ก่อนที่จะออกจากที่พักมา.


อพาร์ทเม้นของเหล่ยหยูนั้นอยู่ไกลจากกองกำลังมังกรอยู่เหมือนกัน,ทว่าเขาก็ไม่ได้ขึ้นรถโดยสารแต่อย่างใด,เขาเลือกวิ่งออกกำลังไปด้วย,ถึงแม้ว่าจะวิ่งไปก็ตามทีก็ไม่ได้ทำให้เขานั้นเหนื่อยแต่อย่างใด,ด้วยวรยุทธ์ของเขาที่มีระดับสูงแล้ว,การออกกำลังก็จะยิ่งทำให้เขานั้นได้รับผลประโยชน์.


"หยูน้อย!"

ในขณะที่เขากำลังวิ่งเบาๆอยู่นั้นก็ได้หันหน้ากลับมาพบว่า นวอฮัวขับรถตรงมาใกล้เขา.


"รับนี้ไป."นวอฮัวได้นำโทรศัพย์มือถือรุ่นใหม่ออกมาจากกระเป๋าก่อนที่จะยื่นมันให้เหล่ยหยู."มันจะช่วยให้พวกเราติดต่อกันได้ง่ายขั้น,แล้วข้ายังมีข่าวดีที่จะบอกเจ้าด้วย."


"หืม?ข่าวดีอย่างงั้นรึ?"เหล่ยหยูสอบถาม.


"นายยังจำอ้ายเอ๋อได้ใหม?"


"อ้ายเอ๋อ?ไม่ใช่ว่าหล่อนอยู่ต่างประเทศหรอกรึ?"เหล่ยหยูนึกถึงเรื่องราวของน้องสาวคนเล็กของนวอฮัวที่มีนามว่าอ้ายเอ๋อ,เมื่อครั้งพวกเขายังเด็ก,เด็กสาวตัวน้อยชอบมาเล่นกับพี่ชายทั้งสองของนางเป็นประจำและเมื่อตอนเด็กๆนางก็มีความเฉลียวฉลาดเข้ากับคนง่าย,สร้างความประทับใจในความน่ารักของนางมาก.


"ถูกแล้ว,หล่อนกำลังจะกลับมาบ้านในเร็วๆนี้,ตอนนี้หล่อนกำลังกรอกเอกสารเดินทางอยู่อีกไม่กี่วันก็คงมาถึง"


"เยี่ยมเลย!"ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในมือของเหล่ยหยูก็ดังขึ้น,มันส่งเสียงดังไม่หยุด,เหล่ยหยูจ้องมองเห็นใบหน้าที่ยิ้มเย้ยหัวเราะชอบใจของนวอฮัว,ก่อนที่จะบอกให้เขารับโทรศัพท์.


"สวัสดี?"


"พี่หยู?"


"อ้ายเอ๋อ?"


"รอข้าด้วยนะ,ข้ากำลังจะกลับบ้านแล้วเร็วๆนี้ล่ะ,ข้าต้องการเห็นพี่จังเลยว่าจะกลายเป็นคนหล่อเหลาเท่าใดกัน!นี่เป็นการโทรทางไกลระหว่างประเทศ,มันแพงมากเลย,คงต้องวางก่อนนะ!"


ไม่ทันให้เหล่ยหยูกล่าวอะไรต่อ,อีกฝ่ายก็วางสายไปเรียบร้อยแล้ว,เหล่ยหยูส่ายหน้าไปมาอย่างช่วยไม่ได้,ไปอยู่ต่างประเทศมาตั้งหลายปี,ยังไม่ได้คุยกันให้หายคิดถึง,กลับทำได้แค่เพียงทักทายกันเพียงแค่คำไม่กี่คำเท่านั้น.


หลังจากเก็บมือถือเข้ากระเป๋า,เหล่ยหยูได้หยิบผลไม้ลึกลับสีม่วงแกมแดงออกมาจากเป้ด้านหลังก่อนที่จะยื่นให้กับนวอฮัว,ซึ่งก็ได้หยิบผลไม้ดังกล่าวมาอย่างลังเล,นวอฮัวกัดไปเบาๆคำหนึ่ง,ดวงตาของเขาถึงกับเบิกกว้างด้วยท่าทางประหลาดใจ,ก่อนที่จะกัดลงไปคำใหญ่ที่ผลไม้ดังกล่าว,เห็นดวงตาของนวอฮัวที่ปิดหูปิดตากินอย่างเอร็ดอร่อย,เหล่ยหยูก็เผยยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ.


"นี่มันผลไม้อะไรกันนะ?มีรชชาติที่ดีขนาดนี้เลยรึ?"


เหล่ยหยูยักไหล่,"ข้าไม่รู้เหมือนกันแต่ว่านะข้าได้กินผลไม้นี้ล่ะปะทังชีวิตเมื่อปีที่ผ่านมา."


ได้ยินคำพูดของเหลยหยูแล้ว"นวอฮัวจ้องมองด้วยท่าทางประหลาดใจก่อนที่จะรู้สึกได้ถึงบางอย่าง,"ความรู้สึกนี้มันเป็นพลังงานฟื้นฟู!นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน?"นวอฮัวลูบเบาๆไปที่ท้องถามออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจยิ่งกว่าเดิม.


"ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน,แต่ว่ามันจะช่วยเพิ่มวรยุทธ์ของเจ้าได้อย่างแน่นอน."


ขณะที่นั่งอยู่ภายในรถ,นวอฮัวปิดตาแน่นและเริ่มฟื้นฟูพลังภายใน,นวอฮัวค่อยเผยยิ้มออกมาอย่างเฉิดฉาย,ผลไม้เพียงแค่ลูกเดียวที่เขาได้กินเข้าไปทำให้เขาสามารถสั่นสะท้านไปทั้งร่างกาย,เขาแทบจะไม่สามารถคาดเดาถึงสัตว์ประหลาดอย่างเหล่ยหยูที่ได้กินผลไม้เช่นนี้มาทั้งปี,ว่าจะได้รับความแข็งแกร่งพัฒนาเพิ่มขึ้นมาเท่าใดกัน.


"ข้ายังมีอีก,นี่ให้กับเจ้า."เหล่อยหยูได้นำผลไม้ที่อยู่ในเป้ด้านหลังมอบให้กับนวอฮัว.


"แล้วส่วนของเจ้าล่ะ?"


"ข้ากินมันมากเกินพอแล้ว,ข้าไม่คิดว่ามันจะช่วยอะไรข้าได้สักเท่าใด."


นวอฮัวจ้องมองผลไม้เหล่านั้นด้วยสายตาที่ตื่นเต้น,ประกายแสงในดวงตาของเขานั้นรู้สึกซาบซึ้งยิ่งนัก,เหล่ยหยูนั้นไม่ได้เก็บเอาไว้เพียงคนเดียว,ทำให้เขาสัมผัสได้ว่าเหล่ยหยูรู้สึกราวเป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องแบ่งปันให้กับพี่น้องได้กิน.


นวอฮัวนั้นเป็นคนของตระกูลโบราณอยู่ในนิกายนักรบ,เขาเรียนรู้การต่อสู้ตั้งแต่ยังเด็ก,และมีวรยุทธ์ที่อยู่ในระดับต้นๆของรุ่น,แน่นอนว่าเขานั้นแตกต่างจากคนทั่วไปอย่างแน่นอน,ด้วยผลไม้วิญญาณที่นวอฮัวได้รับนี้มันราวกับว่าเป็นยาทิพย์ที่ช่วยเพิ่มวรยุทธ์ก็ว่าได้,จะไม่ให้เขานั้นตื่นเต้นได้อย่างไรล่ะ?


เขาเดินทางไปพร้อมกับนวอฮัว,ในที่สุดพวกเขาก็ไปถึงค่ายทหารด้วยกัน.


"หลังจากเมื่อวานพลังกลับมาแล้วรึยัง?"ฟานหงช่างสอบถามออกไป.


"ฟื้นฟูเสร็จแล้ว."


ฟ่านหงช่างพยักหน้าก่อนที่จะกล่าวออกไปว่า"เจ้ายินดีที่จะเข้าทดสอบในวันนี้หรือไม่?"


"หืม?ทำไมล่ะ?"เหล่ยหยูสอบถามออกไปอย่างเร่งรีบ,คิดถึงว่ามีปัญหาอะไรกับการทดสอบเมื่อวานรึอย่างไร.


"ความสามารถของเจ้าเกินกว่าคนธรรมดา,เหนือกว่าทีมหมาป่าคลั่งไปแล้ว,ท่านผู้บัญชาการ,รองผู้บัญชาการและข้า,ได้ตัดสินให้เจ้าสามารถเข้าร่วมทดสอบทีมราชสีห์ได้."


ผลทดสอบได้ตามที่เหล่ยหยูและนวอฮัวได้คาดหวังเอาไว้,นั่นจึงไม่ได้ทำให้พวกเขารู้สึกประหลาดใจกับการทดสอบเมื่อวานนี้,ทว่าสำหรับเหล่าทหารใหม่นั้น,แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องที่เกินที่จะจินตนาการได้เลย.


แน่นอนว่าเหล่ยหยูยอมรับข้อเสนอ,หากว่าเขาสามารถได้ไปอยู่ในระดับที่สูงกว่าเดิม,นั่นก็หมายความว่าจะทำให้เขานั้นมีโอกาสที่จะพบปะกับคนที่ทรงพลังกว่าเดิม,และนั่นก็จะช่วยทำให้วรยุทธ์ของเขาเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม.


สำหรับการทดสอบที่เขาจะได้รับนี้,จุดประสงค์ไม่ได้ต้องการทดสอบความอดทนและความแข็งแกร่ง,แต่เป็นการต่อสู้จริง,ความจริงแล้วเหล่ยหยูมีประสบการณไม่มากนัก,เมื่อครั้งที่เขาอยู่ที่บ้านเรือนตระกูลเหล่ย,เขานั้นได้ถูกคนอื่นๆทุบตีอยู่เป็นประจำและเขาเองก็ไม่เคยตอบโต้กลับไปเท่าใด,มีเพียงก่อนที่จะออกจากตระกูลเหล่ยเท่านั้น,ที่มีการต่อสู้ไปเล็กน้อย,จริงๆอาจจะไม่นับว่าเป็นการต่อสู้เลยด้วยซ้ำ,นับจากนั้นจนถึงตอนนี้,ก็คงมีเพียงการต่อสู้กับสัตว์ประหลาดที่ไม่รู้จักที่เป็นการต่อสู้แบบเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย,ดังนั้นทักษะและประสบการในการต่อสู้ของเขาจึงมีน้อยจนเกินไป.


"เป็นการต่อสู้แบบใหนกันเกี่ยวกับทดสอบนี้?"เหล่ยหยูได้สอบถามออกไป.


"ในทีมราชสีห์นั้น,ข้าจะเลือกนักรบที่อ่อนแอที่สุดมาต่อสู้กับเจ้า,หากว่าเจ้าสามารถล้มเขาได้,เจ้าก็มีเวลาพักสักครู่หนึ่ง,จากนั้นเจ้าก็จะสามารถเลือกคู่ต่อสู้ให้มาต่อสู้กับเจ้าได้,หรือว่าเจ้าสามารถยอมแพ้ได้,แน่นอน,เจ้าสามารถเข้าร่วมทีมราชสีห์ได้อยู่แล้ว,ทว่าเจ้าเองก็จะกลายเป็นเหมือนนักรบที่อ่อนแอที่สุดของทีม,อยู่ในฐานะที่ต่ำต้อยที่สุดของทีมเช่นกัน"ฟ่านหงช่างอธิบาย.


เหล่ยหยูพยักหน้า,"ข้าเข้าใจแล้ว,เริ่มได้เลย."


พวกเขาได้ยินว่ามีคนเพิ่งเข้ามาเป็นนักรบของทีมหมาป่าคลั่งได้เพียงวันเดียว,ตอนนี้ถึงกับได้เข้าทดสอบพิเศษเข้าทีมแบบพิเศษ,จึงได้สร้างความสนใจต่อทหารใหม่และเก่าเป็นอย่างมาก,ทุกคนต่างก็มามุ่งเพื่อดูการทดสอบ.


"ไม่ใช่ว่าคนผู้นี้รึ?,ที่มีพลังเกินกว่าคนธรรมดา?ได้ยินมาว่าเขาผ่านทดสอบเข้าร่วมกองกำลังมังกรเมื่อวาน,ตอนนี้เขาสามารถเข้าร่วมทดสอบเข้าร่วมทีมพิเศษสินะ!"


"ใช่แล้ว!ไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ!"


เหล่าทหารใหม่ต่างยืนเต็มอยู่บริเวณด้านนอกของสนามทดสอบพูดคุยเกิดเสียงอื้ออึง,ก่อนที่ทีมราชสีห์จะเข้ามายังลานทดสอบ,พวกเขานั่งล้อมวงห้อมล้อมลานการต่อสู้.


"เจ้า,ออกมา!"


"ครับ!"


นักรบที่ดูแข็งแกร่งคนหนึ่งได้ยืนขึ้นและเดินออกมาบนลานต่อสู้ที่ถูกเหล่านักรบคนอื่นๆนั่งล้อมวง.ฟ่านหงช่างกล่าวออกมาว่า"กฏง่ายๆ,เจ้าไม่อนุญาตให้โจมตีจุดตาย,ไม่อนุญาตให้สังหารฝ่ายตรงข้าม,ทำให้สลบหรือให้ฝ่ายตรงข้ามยอมแพ้,ถึงจะจบการแข็งขัน,เข้าใจใช่ใหม?"


"ทราบแล้ว!"เหล่ยหยูและทหารคนดั่งกล่าวตอบรับพร้อมกัน.


"เริ่มได้!"ฟ่านหงช่างตะโกนออกมา,ก่อนที่จะขยับออกมาอยู่ขอบสนามทันที,นวอฮัวยืนกอดแขนจ้องมองอย่างสงบไปยังเหล่ยหยู.


ถึงเหล่ยหยูจะเข้าร่วมกองกำลังมังกรเพียงสองวัน,นวอฮัวรู้ดีว่าเหล่ยหยูนั้นมีพลังมากเท่าใด,ถึงแม้ว่าจะเป็นทหารทีมราชสีห์,พวกเขาก็ไม่มีทางเทียบเหล่ยหยูได้,ทักษะความสามารถของพวกเขาอาจจะแข็งแกร่งเหนือล้ำกว่าทหารในทีมหมาป่าคลั่ง,ไปถึงจุดสูงสุดของของธรรมดาแล้วแต่ว่าพวกเขาก็ยังเป็นคนธรรมดา.เป้าหมายของเหล่ยหยูและนวอฮัวนั้นได้พูดคุยและตั้งเป้าที่จะเข้าทีมมังกรให้ได้,หากแต่พวกเขาก็ยังคงต้องค่อยเป็นค่อยไปเข้าร่วมทดสอบไปเรื่อยๆนั่นเอง.


เขามั่นใจในตัวเองอย่างแน่นอน,ทหารคนนั้นได้ยืนตระหง่านอย่างแข็งขันพร้อมกับขยับเข้าใกล้เหล่ยหยู,และเริ่มต่อยออกไป,ทว่าเหล่ยหยูไม่ได้ป้องกันหรือตอบโต้เลย เพราะเขาคิดว่าฝ่ายตรงข้ามไม่มีทางทำอันตรายเขาได้อย่างแน่นอน,ชั่วขณะนั้น,หมัดของทหารคนนั้นได้เหวี่ยงไปที่ศีรษะก่อนที่จะเปลี่ยนขบวนท่าตรงมายังร่างของเขา,เหล่ยหยูเองก็ไม่ได้ป้องกันปล่อยให้เขาโจมตีเข้ามา.


หมัดแล้วหมัดเล่า,เหล่าสมาชิกของทีมราชสีห์เผยท่าทางประหลาดใจเป็นอย่างมาก,ถึงแม้ว่านักรบคนนี้จะอ่อนแอที่สุดในทีมก็ตาม,ก็ไม่มีใครที่จะกล้ายืนจังก้าให้เขาหวดอยู่เช่นนี้เป็นแน่,หากว่ามีบางคน,บอกว่าเหล่ยหยูคนนี้ไม่รู้วิธีในการป้องกันตัวเองและคงจะทำได้แค่เพียงโจมตีเท่านั้น,หากแต่กลับแปลกประหลาดนักทำไมใบหน้าร่างกายของเขาถึงไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย.


เหล่าทหารใหม่ที่เฝ้ามองอยู่ด้านนอกถึงกับร้อนรุ่มด้วยความตื่นเต้น,มันช่างเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆ.


"ว้าว!เขาแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!"


"ถูกแล้ว,ดูสิ,เขาไม่ขยับแม้แต่นิดเดียวเลย!"


"เจ้ารู้ใหม,หากว่าเขาโจมตีกลับ,ฝ่ายตรงข้ามจะต้องสลบทันทีแน่นอน!"


"ข้าว่าเจ้าพูดถูกต้องแล้วล่ะ!"


เกิดเสียงเซ็งแซ่ดังอยู่รอบๆสนามทดสอบ,เป็นเหตุให้ทหารคนดั่งกล่าวเริ่มกระวนกระวายใจ,ตอนนี้เขาจะต้องปล่อยหมัดที่ดีที่สุดของเขาออกไปแล้ว,หมัดของเขาเปลี่ยนเป็นเพิ่มความเร็วขึ้นมาอย่างรวดเร็วและทรงพลังขึ้นมาในทันที,เขาเล็งไปยังศีรษะของเหล่ยหยู,ทว่าไม่ว่าเขาจะพยายามอย่างไร,เขาก็ไม่สามารถสร้างรอยแผลให้กับเหล่ยหยูที่ไม่ป้องกันตัวได้เลย.


เหล่ยหยูมั่นใจในความเร็วและพลังในการป้องกันของเขาเป็นอย่างมาก,หลังจากไปถึงระดับ "หลอมร่าง",ก็ไมมีคนธรรมดาสร้างรอยแผลต่อเขาได้อีกต่อไป,ถึงแม้ว่าคนธรรมคนนั้นจะไปถึงจุดสูงสุดความแข็งแกร่งร่างกายก็ตามที.


"เจ้าคิดว่ายังจำเป็นที่ต้องสู้ต่อไปอีกรึ?"เหล่ยหยูสอบถามออกมาขณะที่เขาปัดหมัดที่ต่อยมาทีใบหน้าของเขาเบาๆ.


หลังจากที่คำถามได้กล่าวออกมา,ทหารคนนั้นก็ได้หยุดการโจมตี,ยืนหายใจหอบๆอยู่ข้างๆ,ถึงจะเป็นเวลาเพียงสั้นๆ 3 นาทีเท่านั้น,ก็ทำให้เขาหมดแรงถึงกับหายใจเข้า-ออกอย่างหนัก,ขณะที่เหล่ยหยูนั้นไม่ได้รู้สึกอะไรเลยจนเขาไม่อยากคิดเลยว่ามันเกิดบ้าอะไรขึ้นมาในตอนนี้,ยังมีมนุษย์ที่สามารถทำเช่นนี้ได้อีกรึ?



ไม่เพียงเหล่าทหารใหม่เท่านั้น,แม้แต่เหล่านักรบของทีมราชสีห์เองก็ยังนั่งหน้าเคร่งเครียดทีเดียว,พวกเขาต่างกระซิบกระซาบพูดคุยกัน.


"ทุกคนเงียบ!"ฟ่านหงช่างตะโกนออกมาก่อนที่จะเดินมากลางวง,"ผลก็ออกมาอย่างชัดเจนแล้ว!"


ทหารคนนั้นได้ก้มหน้า,ก่อนที่จะวิ่งกลับเข้าไปยังวงและนั่งลงอย่างเงียบๆ.เขารู้อย่างดีว่าหากเหล่ยหยูโจมตีกลับมาล่ะก็,ถึงจะเพียงแค่หนึ่งหมัด,คงจะทำให้เขาต้องนอนกองอยู่บนพื้นถึงขนาดต้องนอนโรงพยาบาลเลยก็เป็นได้.


"เหล่ยหยู,เจ้าเลือกคนที่แข็งแกร่งขึ้นมาเป็นคู่ต่อสู้ของเจ้า,หรือเจ้าสามารถเลือกยอมแพ้ก็ได้,ไม่ว่าจะเลือกทางใด,เจ้าก็สามารถเข้าร่วมทีมราชสีห์ได้ทั้งนั้น."


"ว๊าว!"


เหล่าคนที่เฝ้ามองการต่อสู้ต่างส่งเสียงระงม,เพียงแค่วันที่สอง,เจ้าหนุ่มคนนี้ที่ได้เขากองกำลังมังกรและยังสามารถเข้าร่วมทีมราชสีห์,ที่เป็นทีมที่เหล่าทหารทุกคนได้แต่ใฝ่ฝันที่จะได้เข้าร่วม,เหตุการณ์เช่นนี้บอกได้ว่าไม่เคยเกิดขึ้นในกองกำลังมังกรมาก่อนเลย,หากว่ามีล่ะก็,เช่นนั้นก็คงจะเป็นเหล่าลูกหลานของเหล่าตระกูลนักสู้โบราณที่มีพร้อมความสามารถอยู่แล้ว,พวกเขาจ้องมองไปยังเหล่ยหยู,เหมือนว่าเขาจะเป็นเพียงแค่เพื่อนสนิทของนวอฮัวไม่เคยมีใครกล่าวถึงเลยว่าเขานั้นเป็นใครมาจากใหน.


เหล่ยหยูเผยยิ้มออกมา,"ข้าเลือกที่จะต่อสู้ต่อไป!"เขาคิดอยู่ชั่วขณะก่อนที่จะกล่าวต่อว่า"ข้าขอเลือกท้าทายนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดของทีมราชสีห์!"


"ได้!"ดวงตาของฟานหงช่างเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น,เขาไม่เคยเห็นทหารที่โดดเด่นเช่นนี้มานานแล้ว,เขาพอจะรู้ถึงประวัติของเหล่ยหยูมาบ้าง,เขาเคยได้ยินเรื่องเราวบางอย่างมา,ว่าเขาถูกทอดทิ้งโดยตระกูลกลายเป็นขยะไร้ประโยชน์ไร้ซึ่งความสามารถ,นี่จึงเป็นเรื่องที่ทำให้เขานั้นตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก.



เหล่าผู้ชมที่จับจ้องอยู่นั้นโลหิตเริ่มร้อนรุ่มด้วยความตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้ง,ถึงกับท้าทายคนที่แข็งแกร่งที่สุดของทีมราชสีห์,ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นการท้าทายกับผู้มากฝีมืดที่สุดของคนธรรมดา,สถานะการเช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นในประวัติของกองกำลังมังกร,คนที่แข็งแกร่งที่สุดของทีมราชสีห์แน่นอนว่าเขาคืออันดับหนึ่งที่จะมีสิทธิ์ได้เข้าร่วมทีมมังกรในการทดสอบครั้งต่อไป,เป็นเรื่องแน่นอนที่สุดว่าเขานั้นแข็งแกร่งเหนือกว่าเหล่าทหารธรรมดาทั่วไปทั้งหมด.


"ข้ายอมรับการท้าทายนี้!"



ทหารคนหนึ่งที่มีใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสลุกขึ้นก่อนที่จะวิ่งออกมาจากมุมเข้ามาอยู่ตรงกลางวง.เหล่ยหยูเพ่งพินิจจับจ้องไปยังทหารดังกล่าว,ถึงแม้ว่าด้วยขนาดรูปร่างแล้วดูไม่เหมือนว่าเขาจะแข็งแกร่งกว่าทหารคนอื่นๆเลย,ทว่าด้วยกลิ่นอายที่เขาส่งออกมานั้นดูจะเหนือกว่าทหารก่อนหน้าอย่างลิบลับ,นี่คงจะเป็นพลังจิตวิญญาณของทหารสำหรับทีมมังกรที่จะมีกันทุกคนอย่างแน่นอน.




ที่มาจาก https://omgitsaray.wordpress.com/9-heavenly-thunder-manual/

#นิยาย ตำราวิทยายุทธ์สายฟ้าเก้าสวรรค์ #9 Heavenly Thunder Manual#นิยายแปลไทย
Author(s)
?? Deng Tian




7 ความคิดเห็น:

  1. ขอบคุณคับ มีโทรศัพท์ด้วย อยากรู้ว่าอยู่ในยุคไหาคับเนี่ย!!

    ตอบลบ
  2. WTF มีรถมีมือถือยุคปัจจุบันเฉย ตอนแรกๆนึกว่าแค่รถม้า อย่างนี้ต้องมีปืนออกมาแน่นวล

    ตอบลบ
  3. อัพเดททุกวันใหนอะ จะได้เข้ามาอ่านได้ตรงตามอัพเดท ขอบคุณครับ

    ตอบลบ
  4. อยากอ่านต่อ☺️☺️

    ตอบลบ