Miracle Throne Chapter 4 Shock of master

Miracle Throne Chapter  4  ความตกใจสุดขีดของอาจารย์

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 4 ความตกใจสุดขีดของอาจารย์

บทที่ 4 ความตกใจสุดขีดของอาจารย์

ในเวลาบ่าย,ณ ห้องทดลอง.

ซ่างหลีชิงเหนื่อยอย่างเต็มที,วงเวทย์หยาบๆถูกวางอยู่เต็มไปหมด.

หนานกงหยุนเดินเข้ามาสอบถาม,"ตาแก่,วันนี้พัฒนาไปถึงใหนแล้ว?"

ซ่างหลีซิง สีตาไปมาอย่างหมดแรง"ยาก,ยากเกินไป,ข้ายังไปไม่ถึงใหนเลย!"

"การศึกษายันต์เวทย์นั้นปรกติจะทำกันเป็นทีมเพื่อยกระดับความรู้กันและกัน,แน่นอนว่าท่านมีปัญหาตรงที่ควรหาคนช่วยขบคิดมากกว่า."เรื่องของเมิ่งหยิงหยิงนั้นรบกวนภายในใจของนางเป็นอย่างมาก,นั่นจึงเป็นเหตุที่ต้องทำให้นางต้องการที่จะรับรู้,จึงได้นำม้วนคัมภีร์ออกมา,"อาใช่แล้ว,ข้าได้รับแบบร่างมา,บางทีอาจจะช่วยท่านได้บ้างสักนิดหน่อย."

ซ่างหลีซิงถามออกไป"เป็นของใครอย่างงั้นรึ?"

หนานกงหยุนไม่ต้องการที่จะเปิดเผยในตอนนี้,"นั่นไม่สำคัญ,ท่านลองดูเนื้อหาด้านในก่อน,หากว่ามันมีประโยชน์จริงๆ,ข้าจะบอกท่านเอง."

หนานกงหยุนเองก็ไม่ได้ต้องที่จะคาดหวังมากเท่าใดนัก.

เด็กสาวคนนี้จะมีคำแนะนำแบบใด,ใช้การได้จริงๆหรือไม่?

อย่างไรก็ตามหลังจากที่ม้วนคัมภีร์นั้นถูกกางออก,หนางกงหยุนแทบกรีดร้องออกมาทันที,นางถึงกับตื่นตระหนกดวงตาแดงฉาน,จ้องมองแผนผังด้วยตาที่พร่ามัว,สมองของนางกลายเป็นขาวโพลน,แทบจะเต็มไปด้วยกากบาตและคำติเตือน,วิพากวิจารย์ซางหลีซิงอย่างดุเดือดทีเดียว.

"ขยะทางวิชาการ!"

"การทดลองที่ผิดพลาด!"

"เต็มไปด้วยความผิดพลาด!"

อะไรกัน!

เด็กหญิงคนนี้ช่างหยาบคายยิ่งนัก!ข้ามองเจ้าผิดไปได้อย่างไร?!

ไม่ว่าใครก็ตามหากถูกวิพากษ์วิจารย์อย่างหนักหนาเช่นนี้,พวกเขาย่อมสูญเสียความอดทน,อย่างไรก็ตาม,ซ่างหลีซิงนั้นกลับมีความอดทนที่มากกว่าคนอื่น,เขาสามารถกดข่มความโกรธและทนได้กับคำวิพากวิจารย์ไม่ว่าจะมีเนื้อหาเช่นใด.

"อะไรกัน?"

"นี่มัน,ไม่ธรรมเลย!"

"คำพูดไม่กี่คำเท่านั้น,สามารถชี้ถึงจุดผิดพลาดจริงๆได้!"

ท่าทาของซ่างหลีซิงค่อยๆเปลี่ยนเป็นจริงๆจังๆ,หลายร้อยตัวอักษรที่เขียนมา,ทั้งหมดระบุความผิดพลาดของแผนผังเวทย์,ราวกับว่าได้ชี้ข้อผิดพลาดด้วยข้อมูลขนาดใหญ่,ซ่างหลีชิงยังคงจ้องมองกลับไปกลับมาอีกหลายครั้ง,ในแต่ละครั้งให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันไป.

ครั้งที่สอง,ราวกับสมองของเขาได้มองเห็นแสงสว่าง,ความรู้สึกที่สับสนวุ่นวายทำให้ต้องกวาดสายตามองอย่างละเอียด,เขาต้องการที่จะล้มล้างทฤษฎีที่เขาเคยมีมาก่อนหน้านี้เลย,เขาได้วางผังปรับปรุงวงเวทย์ของเขาใหม่อีกครั้ง.

ครั้งที่สาม,การเขียนติติงราวกับว่าถูกซ่อนเอาไว้ด้วยภูมิปัญญาที่ยิ่งใหญ่,ยากที่จะทำให้เขานั้นเข้าใจได้อย่างแจ่มแจ้ง,ภายในใจของเขานั้นถูกแทนด้วยคำถามมากมาย.

ครั้งที่สี่,ซ่างหลีชิงเกิดความคิดที่วุ่นวายสับสน,ไม่รู้ว่าเขาควรที่จะเริ่มตรงใหนดี.

ราวกับว่าได้อ่านตำราโบราณที่เป็นผลงานชิ้นเอกอยู่ในมือ,เข้าใจได้อย่างผิวเผิน,ยากที่จะเจาะลึกเข้าไปด้านในจริงๆแล้วมันมีภูมิปัญญาที่ลึกล้ำถูกซ่อนเอาไว้มากมาย,ซ่างหลีซิงค่อยๆอ่านสิ่งลึกลับอย่างระมัดระวัง,เต็มไปด้วยความรู้สึกหมกมุ่น,มันช่างเป็นผลงานที่มหัศจรรย์ยิ่งนัก.

"ที่ด้านหลังของคัมภีร์ยังมีแผนผังอยู่อีกนะ!"

"จริงๆรึ?"

ซ่างหลีซิงพลิกกลับอีกด้าน,ในทันที,พร้อมกับสูดหายใจอันเย็นเยือบเข้ามา,ดวงตาทั้งสองข้างถึงกับเบิกกว้างขึ้นมาทันที,ใบหน้าที่ซับซ้อนเปลี่ยนเป็นแดงกล่ำ,จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นขาวซีด,แล้วเปลี่ยนเป็นสีแดงอีกครั้ง,ริมฝีปากสั่นสะท้าน,ลิ้นพันกันไปมา,จนไม่สามารถพูดออกมาได้เลย"นี่,นี่มัน....."

หนานกงหยุนรีบส่งเม็ดยาให้เขาทันที.

ซ่างหลีซิงกลืนยาลงไปช้าๆ,ก่อนที่จะรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมา,หากแต่ใบหน้าท่าทางยังคงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น,มือทั้งสองข้างยกขึ้นกุมแน่นที่หน้าอก,เหงื่อเม็ดโตกำลังหลั่งไหลออกมาไม่หยุด,สั่นสะท้านไปถึงทรวง,ชั่วขณะจึงสามารถกล่าวออกมาได้,"รีบ..เก็บมันไว้...ช่วยข้าปิดมันเอาไว้ก่อน!"

หัวใจของเขาเองไม่ค่อยดีอยู่แล้ว,บางทีมันอาจจะล้มเหลวและฉีกออกมาด้วยความตื่นเต้นก็เป็นได้.

ใบหน้าของหนานกงหยุนเต็มไปด้วยความสงสัย,โดยปรกติแล้วชายแก่จะเป็นคนสุขุมอยู่ตลอดเวลา,ไม่เคยมีอะไรทำให้เขานั้นไขว้เขวได้,ทำไมเมื่อมองเห็นแผนผังเวทย์นี้แล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะแสดงท่าทางตื่นเต้นขนาดนั้นเลยรึ?

"แผนผังวงเวทย์นี้เป็นของใครกัน?"

ซ่างหลีซิงยากที่จะกดข่มหัวใจที่เต้นโครมครามไม่หยุดนี้ได้,เขาได้กลืนเม็ดยาเข้าไปอีก,สิ่งที่เขาได้มานี้เป็นของที่ล้ำค่าอย่างที่สุด,เขาค่อยๆครี่ออกมาดูอีกครั้ง,สายตาจดจ้องค่อยๆเลื่อนมองวงเวทย์อักขระช้าๆ,ดวงตาที่ชราคลอไปด้วยน้ำตา,กล่าวพึมพำไปมา,"ชีวิตนี้ได้เห็นแผนผังยันต์เวทย์ที่สมบูรณ์ขนาดนี้,ถึงตายไปก็ไม่เสียใจแล้ว!"

"เฮ้,เจ้าสูญเสียความปรารถนาไปหน่อยนะ!เจ้าจะกล่าวออกมาอย่างนี้ได้อย่างไร,ถึงยังไงเจ้าก็ยังเป็นอาจารย์อยู่นะ!"

ซ่างหลีซิงที่เย้ยหยันตัวเองพลางยิ้มออกมาเจื่อนๆ"ชื่อเสียงอันกระจ้อยร่อยของข้าในเมืองเทียนหนานแห่งนี้,หากเปรียบเทียบกับคนอื่น,เป็นเพียงดวงดาวที่อับแสงที่คิดจะเทียบกับดาวฤกษ์ที่สดใส,เปรียบกับนกฮูกที่หากินในความมืดจะเทียบได้กับเทพหงสาที่เจิดจ้าได้อย่างไร!ข้ามีคุณสมบัติใดกันที่จะให้ถูกเรียกว่าอาจารย์?บอกข้าสิ,เป็นใครกัน,ข้าต้องการที่จะไปเยี่ยมเยือนอาจารย์อัจฉริยะคนนี้เป็นการส่วนตัวเลย!"

ใบหน้าของหนางกงหยุนแสดงท่าทีแปลกประหลาด"บางทีนางอาจมีอายุน้อยกว่าท่าน!"

หน้าตาที่บิดเบี้ยวของซ่างหลีซิงกล่าวออกมาว่า"การจะเป็นอาจารย์นั้น,โลกใบนี้นับตามความสามารถ,เจ้าคิดว่าชายชราเช่นข้าไม่ยึดถือเรื่องนี้รึอย่างไร?"

หนานกงหยุนฝืนยิ้มแล้วกล่าวออกมาว่า"แต่ว่านางเป็นเพียงศิษย์ลงทะเบียนของท่านเท่านั้น!"

"ไร้สาระ!ตาแก่คนนี้สิที่ควรจะเป็นศิษย์ลงทะเบียนของนางแทน!"

"ข้าขอสารภาพเลยว่านางเป็นศิษย์ลงทะเบียนของท่านมาสี่ปีแล้ว,นามว่าเมิ่งหยิงหยิง,แต่ถึงกระนั้น,เมื่อเช้านี้,ท่านให้คนไล่นางออกไปแล้ว."

เมิ่งหยิงหยิง?

เป็นนักเรียนของข้ารึ?

นางยังเป็นคนที่ข้าไล่ออกด้วย!

ซ่างหลีซิงงงวยถอนหายใจยาวก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า"เจ้ามั่นใจอย่างงั้นรึ?"

หนานกงหยุนพยักหน้า,"ม้วนคัมภีร์นี้ข้าเป็นคนนำมันมาด้วยตัวเองเลย."

ด้วยตาทั้งสองข้างของซ่างหลีซิงเปลี่ยนเป็นขาวโพลน,จนหัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้น"ยา!ยา!ส่งยามาให้ข้าเร็วเข้า!"

............

ซ่างหลีซิงได้คืนสติกลับมาเรียบร้อยแล้ว.

คนมีอายุย่อมไม่สามารถทนความตื่นเต้นได้มากมายนัก,พวกเขาอาจทรุดหากไม่ระมัดระวัง!

หนางกงหยุนเร่งรีบนำเม็ดยาให้อาจารย์ของนางอีกหลายเม็ด,หลังจากนั้นก็ได้พาเขามายังห้องพัก,ซางหลีชิงนอนเหยียดอยู่บนเตียง,ใบหน้าขาวซีด,ตาทั้งสองข้างแข็งค้าง,ปากสั่นไปมาพร่ำเพ้อพูดจาไม่ได้รู้เรื่อง.

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง.

ซ่างหลีซิงก็สะดุ้งลุกขึ้นมานั่งตัวตรง,"ที่นี่คือที่ใหน?"

หนานกงหยุนถึงกับหลอนทีเดียว,เจ้าแก่เฒ่านี่อยู่ดีๆก็ลุกขึ้นมายังกะคนบ้า"ห้องพัก,ท่านเพิ่งเป็นลมไป!"

ซ่างหลีซิงเผยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความยินดี,"เป็นลม?เจ้ากำลังบอกว่า,ข้าไม่ได้ฝันไปใช่ใหม?เร็วเข้า,เร็วเข้า,นำข้าไปหาแผนผังเวทย์เดียวนี้เลย!"

หนานกงอยุนกล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล"สภาพท่านตอนนี้อย่าเลยดีกว่า."

ซ่างหลีซิงหน้าตาบิดเบี้ยวด้วยท่าทางขุ่นข้องใจ,พร้อมกับกล่าวว่า"อย่าพูดมากน่า,รีบพาข้าไปเร็วเข้า!"

หนานกงหยุนได้นำแผนผังเวทย์มา,ชายชราอายุ 70 ปีที่จับยึดแผนผังวงเวทย์อย่างระมัดระวัง,บนใบหน้าเปื้อนไปด้วยท่าทางยินดี,ราวกับว่าได้พบกุมมือกับคนรักเอาไว้,โลมเล้าลูบไปมาอย่างนุ่มนวล,ซ้ำไปซ้ำมา,ทำให้หนานกงหยุนรู้สึกขนลุกตั้งชันทีเดียว.

"แผนผังยันต์เวทย์นี้เป็นรูปแบบที่สมบูรณ์มาก,เป็นสิ่งที่ล้ำค่าและเปล่งประกายโดยมีพื้นฐานการออกแบบจากรูปแบบของข้า,ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันได้ถูกเพิ่มระดับความยากเพิ่มขึ้นไปอีกกว่าสิบเท่าทีเดียว!"

"42,000 ปีทีแล้ว,เผ่าพันธ์มนุษย์สามารถสร้างแหล่งพลังงานได้,26,500 ปีก่อนหน้านี้,มนุษย์ค้นพบวงเวทย์อักขระ.14,200 ปีถัดมาอีก,เกิดการพัฒนาไปเป็นยันต์เวทย์อักขระจนกลายเป็นประวัติศาสตร์หน้าหนึ่งของประวัติศาสตร์."

"โรงเรียนสร้างวงเวทย์อักขระของแต่ละทวีปนั้นมีการสร้างรูปแบบลักษณะที่แตกต่างกัน,แต่ละแห่งมีจุดเด่นที่ไม่เหมือนกัน,ช่วยเพิ่มเสน่ห์ความสวยงามเฉพาะตนเองขึ้นมา,อย่างไรก็ตาม,รูปแบบตอนนี้ไม่เหมือนกับรูปแบบของทวีปใหนเลย,มันมีความลึกลับหลายอย่างถูกซ่อนเอาไว้,เป็นรูปแบบที่หักล้างรูปแบบต่างๆที่เคยมีมาก่อนทั้งหมด,เหมือนว่ามันกำลังจะกลายเป็นรูปแบบพิเศษที่จะสามารถสืบทอดไปต่อชนรุนหลังอีกหลายพันหลายหมื่นปีทีเดียว!"

"มันเป็นศิลปะ,เป็นศิลปะที่สมบูรณ์แบบ!ชายแก่คนนี้ศึกษาวงเวทย์อักขระ,มาหลายสิบปี,ท้ายที่สุดก็มีโชคได้พบกับอัจฉริยะที่แท้จริงเปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ที่สูงล้ำเข้าแล้ว."

"ชายแก่คนนี้จะเป็นคนทดสอบผลลัพธ์ด้วยตัวเองเลย!"

ซ่างหลีซิงนำวงเวทย์ดังกล่าวมาสร้างยันต์เวทย์ทันที.

เมื่อยันต์เวทย์ได้ถูกกระตุ้นการทำงาน,พลังที่แข็งแกร่งและมองไม่เห็น,ได้ปกคลุมไปทั่วผิวทั่วร่างกายของเขาทันที.

ซ่างหลีซิงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น,ยันต์เวทย์ชิ้นนี้ในครั้งแรกถูกออกแบบมาและมีชื่อว่า"เกาะศิลา"เพราะว่ายันต์เวทย์ดังกล่าว,เมื่อถูกกระตุ้นให้ทำงานด้วยแหล่งพลังแล้ว,จะเกิดชั้นศิลาคล้ายเสื้อผ้าปกคลุมปกปิดร่างกาย,ดังนั้นจะทำให้พลังป้องกันเพิ่มขึ้น,หลักการทำงานของยันต์เวทย์ชิ้นนี้เองก็ดูคล้ายกันเป็นอย่างมาก.

เดี่ยวก่อน,นี่มัน!

มันไม่ใช่แล้ว!

ซ่างหลีซิงมีเหงื่ออันเย็นเยือซึมออกมาในทันที!

ยันต์เวทย์ที่ได้รับแหล่งพลังเข้าไปแล้ว,หลังจากที่พลังเวทย์ได้แปรเปลี่ยนรูปแบบปกคลุมไปทั่วร่างกายของเขาแล้ว,จากนั้นมันก็เริ่มซึมเข้าสู่ผิวหนังทั่วร่างกาย!

สิ่งนี้สามารถซึมเข้ามาภายในร่างของมนุษย์ได้ด้วยรึ?

ยากที่จะบอกได้ว่ายันต์เวทย์นี้มีความเสี่ยงอะไรหรือไม่?

อย่างไรก็ตามซ่างหลีซิงก็ได้เปลี่ยนความคิดว่าคนที่ออกแบบวงเวทย์อักขระนี้ออกมา,ได้วางผังเวทย์ไว้อย่างสมบูรณ์แบบ,จะมีความผิดพลาดเกี่ยวกับเรื่องความปลอดภัยได้อย่างไร?ซ่างหลีซิงยังคงกัดฟันทดสอบต่อ,ผิวกล้ามเนื้อของเขาเริ่มสะสมกันเป็นชั้นมากขึ้นๆ,ก่อนที่ผิวของเขาจะแปรเปลี่ยนเป็นแข็งแกร่งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว,สีของผิวหนังนั้นแปรเปลี่ยนกลายเป็นสีดำเงาวับวาว.

"นี่...นี่มัน!"

ซ่างหลีซิงจ้องมองตนเองในกระจกด้วยความตื่นตะลึง,ผิวทั่วร่างกายของเขานั้นได้กลายเป็นศิลาแข็งไปซะแล้ว,ไม่เพียงแค่นั้นมันมีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมากเปรียบได้กับศิลาที่มีความทนทานเลยก็ว่าได้!

เรื่องเช่นนี้ทำได้ด้วยอย่างงั้นรึ?

ผิวหนังร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้นจนเทียบไม่ได้กับเมื่อก่อน,ซ้ำยังไม่มีผลต่อความยืดหยุ่นและการเคลื่อนไหวอีกอย่างงั้นรึ?

เรื่องเช่นนี้แปลกประหลาดยิ่งนัก,ความแข็งแกร่งของพลังธาตุและเซลล์ถูกรวมเข้าด้วยกัน,ทำให้สามารถใช้พลังของธาตุได้,ซ่างหลีซิงจำได้ถึงอาจารย์คนหนึ่งได้อย่างแจ่มแจ้ง,เหอเทียนหมิงต้าซือ,บุคคลที่มีชื่อเสียงเกี่ยวกับอักขระเวทย์เป็นอย่างมาก,เขาได้เสนอทฤษฏีที่เป็นไปได้นี้ขึ้นมา,หากแต่ในความเป็นจริงกลับทำให้เขานั้นถูกโต้แย้งและหัวเราะเยาะใส่.

ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าอย่างน้อยยันต์เวทย์นี้มีระดับ 2 อย่างแน่นอน!

มันดูโดดเด่นกว่าต้นแบบเลยรึ?

เป็นการสร้างที่มหัศจรรย์ยิ่งนัก!

เป็นยิ่งกว่าโชคลาภก้อนโตซะอีก!

หนานกงหยุนถึงกับอดรนทนไม่ได้อุทานออกมาเสียงดัง"ของขวัญจากสวรรค์!"

เป็นที่ถูกตาต้องใจยิ่งนัก!

เป็นที่ถูกตาต้องใจจริงๆ!

งานวิจัยที่ซางหลีซิงทุ่มเทแรงกายแรงใจศึกษา,"เกาะศิลา"เปรียบได้กับขยะเท่านั้น!

หลังจากนั้นห้านาที,ผิวกายของเขาก็แปรเปลี่ยนกับมาเป็นเหมือนเดิม,ไม่มีผลข้างเคียงเลยแม้แต่น้อย,แทบจะเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบเป็นอย่างมาก.

"นี่เป็นฝีมือของเมิ่งหยิงหยิงจริงๆรึ?"

"ปรกติแล้วเมิ่งหยิงหยิงมักจะผัดผ่อนไม่ทำการบ้าน,นางผัดวันประกันพรุ่งมาโดยตลอด,ซ้ำยังเป็นหนึ่งใน 12 ศิษย์ที่มีคะแนนต่ำสุด,วันนี้ต้องบอกว่าแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,ที่นางคิดจะส่งการบ้านเป็นครั้งแรก,นอกจากนี้ยังทำเสร็จทั้งหมดอีกด้วย,นับว่าเป็นเรื่องที่แปลกยิ่งนัก."

ซ่างหลีซิงครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า"เจ้าจงไปนำการบ้านของเมิ่งหยิงหยิงทั้งหมดมาที่นี่

หนานกงหยุนจ้องมองอย่างทอดถอนใจ,"คงจะไม่ได้แล้วล่ะ."

"ซางหลีซิงชำเลืองมองออกไป,"ทำไม!"

"เพราะว่าศิษย์ลำดับสองของท่านสั่งเผามันทั้งหมดแล้ว."

"เผาแล้ว?"ใบหน้าของซ่างหลีซิงถึงกับสั่น"เผาทั้งหมดเลยรึ!"

หนานกงหยุนพยักหน้า.

ซ่างหลีซิงคำรามออกมาด้วยความโกรธ,ราวกับบ้าคลั่งยิ่งกว่าเดิมอีก,เขากระแทกประตูด้านหน้าห้องทดลอง,กระทืบเท้าออกไปจากประตูในทันที

ท่ามกลางนักเรียนหลายคนที่อยู่ในห้องเห็นใบหน้าอาจารย์ของพวกเขาที่เต็มไปด้วยความโกรธ,พวกเขาต่างก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว,อาจารย์ของพวกเขาที่ปกติจะสุขุม,หากแต่วันนี้ทำไม..?

ใบหน้าที่มืดมนของซ่างหลีซิงก้าวออกไป,ด้วยมือที่สั่นเทา,เข้าไปยังด้านหน้าเตา,หยิบชิ้นนส่วนที่ถูกเผาไหม้เป็นตอตะโกออกมา.

กระดาษอักขระเวทย์นั้นเป็นกระดาษที่ทำมาจากเนื้อไม้ชนิดพิเศษหรือหนังสัตว์,ทั่วไปแล้วจะมีความทนทานเป็นพิเศษ,แน่นอนว่ายังทิ้งรองรอยเศษเสี้ยวที่เผาไหม้เอาไว้อยู่.

นี่มันยันต์เวทย์ระดับ 1 อย่างแน่นอน,ถ้าจำไม่ผิดไปล่ะก็,เป็นการวาดรูปแบบของวงเวทย์ที่มีข้อผิดพลาดและได้ทิ้งไว้ให้นักเรียนทั่วไปหาจุดผิดพลาด,อย่างไรก็ตาม,กระดาษอักขระนี้ยังมีกากบาทสีแดงขีดเขียนทิ้งเอาไว้อยู่.

นี่มันคืออะไร?

มันมีข้อผิดพลาดทั้งหมดเลยไม่ใช่รึ?

ที่ด้านหลังของยันต์เวทย์มีวงเวทย์ใหม่ที่เขียนขึ้น,แม้ว่ามันจะถูกเผาแต่ก็ยังคงเหลือร่องรอยอยู่,ซ่างหลีซิงสามารถที่จะยืนยันได้,ถูกแล้ว...แน่นอนว่ามันเป็นทักษะของคนที่มีทักษะที่สูงเป็นอย่างมาก,มันเป็นการวาดของคนที่มีทักษะที่สูงเป็นอย่างมากเป็นแน่!

"จบ!"

"จบแล้ว!"

"ข้าได้ทำสิ่งใดไป!"

ซ่างหลีซิงจ้องมองไปยังเถ้าถ่านที่อยู่ด้านใน,ใบหน้าของเขากลายเป็นมืดมน,ไม่อยากจะยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้น,ชั่วระยะเวลาใบหน้าเปลี่ยนเป็นซีดขาว,พร้อมกับเงยหน้าขึ้นทันที.

ปูดดดด!

โลหิตพุ่งกระจาย,ทะยานกระแทกไปถึงเพดาน.

ซ่างหลีซิงถึงกับหน้ามืด,ไร้ซึ่งสติล้มนอนกองลงไปกับพื้น.

„!”

"อาจารย์!"

ศิษย์หลายคนเต็มไปด้วยความตื่นตกใจ.

"ไม่เอาถ่าน!พวกเจ้าทุกคนมันไม่เอาไหน!พวกเจ้าได้สร้างปัญหาใหญ่เข้าแล้ว!"หนานกงหยุนเร่งรีบเข้าช่วยอาจารย์,ก่อนที่จะหันหน้ามามองเหล่าศิษย์อีกหลายคนที่อยู่ที่นี่ แทบไม่วางตา"อาศัยช่วงที่อาจารย์ยังไม่ฟื้นนี่,รีบเก็บของแล้วไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด!ไม่ว่าจะไปที่ใหนก็ตามที,เมืองหนานเทียนแห่งนี้ไม่มีที่ให้พวกเจ้าอยู่แล้ว!"

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????