至阴至邪至怨至恨
โคตรหยินเพื่อสร้างปิศาจแห่งความพยาบาท.
โลกใบใหญ่,ภพหยาง,ทวีปเหนือ.
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ฟ้าดินที่ส่งเสียงคำรามดังกึกก้อง,บนท้องฟ้า,หลุมดำที่ใหญ่ยักษ์ปรากฏขึ้นเชื่อมต่อกับโลกปิศาจสวรรค์,ปิศาจแขนสองมือที่ดูน่ารังเกลียดปรากฏขึ้น,เคลื่อนที่ฉุดกระชากไปทางใต้,เป็นร่องรอยห้วงมิติที่แตกสะบั้นเป็นทางมีปิศาจสวรรค์จำนวนมากที่ผุดโผล่ออกมา.
ด้านล่างของหลุมดำขนาดใหญ่,มีกลุ่มเซียนบรรพชนที่ไล่ตามมา,หลุมดำที่เคลื่อนย้ายอย่างรวดเร็ว,ทำให้เหล่าเซียนบรรพชนไม่สามารถที่จะทำอะไรได้.
"กุยเช่อ,ทำอย่างไรดี?"ชายในชุดสีเหลืองที่เอ่ยกล่าวสอบถาม.
"จงอวิ๋นเทียน,เจ้านำเผ่าจิงของเจ้ารับหน้าที่กำจัดเหล่าปิศาจสวรรค์ที่แตกกระจายไปทั่ว,ข้าจะไปปกป้องต้าเจิ้งเอง!"กุยเช่อที่เอ่ยกล่าวต่อเซียนบรรพชนที่กำลังบินไล่ตามหลุมดำที่เคลื่อนที่ออกไปอย่างรวดเร็ว.
"ปิศาจสวรรค์ที่แตกกระเซ็นไม่ใช่สิ่งน่ากังวล,ทว่าความแค้นของปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งนั้นมากมายนัก,หากว่ามันเปิดช่องทางขนาดใหญ่ที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ต้าเจิ้งคงจะ.........!"จงอวิ๋นเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เทียนตี้ได้ส่งข่าวมาแล้ว,ว่าให้ข้าและทุกคนไม่จำเป็นต้องกังวล,เทียนตี้จะไม่พ่ายแพ้!"กุยเช่อเอ่ย.
"หวังไว้อย่างนั้น!"จิงอวิ๋นเทียนที่ไม่ค่อยอยากเชื่อนัก.
เพราะว่าก่อนหน้านั้น,จิงอวิ๋นเทียนที่สามารถมองเห็นพลังของปิศาจสวรรค์จำนวนมากที่ด้านใน,พวกมันที่เชื่อฟังคำสั่งของปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่ง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นต้าจื่อไจ้?
โลกปิศาจสวรรค์ในเวลานี้น่าพรั่นพรึงเป็นอย่างมาก.
ภายในโลกปิศาจสวรรค์.
"ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่ง,ยังอีกไกลเท่าใด?"ต้าจื่อไจ้ตนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"เร็วๆนี้,ใกล้แล้ว! เมื่อข้าทะลวงโลกปิศาจสวรรค์,จะไม่มีใครสามารถขวางข้าได้!"เฉิงโห่วที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
"หืม? ต้าเจิ้งไม่ได้มีเพียงแค่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ถึงมันจะถูกทำลาย,แล้วจะทำอย่างไรต่อ?"ต้าจื่อไจ้อีกคนที่เผยท่าทางสงสัย.
"ด้วยร่างกายของข้า,สามารถจับกุมมังกรทองวาสนาที่ยังเป็นๆ,และสามารถดึงดูวาสนาของต้าเจิ้งทั้งหมด,ทำลายต้าเจิ้ง,พร้อมกับดึงจงซานเข้ามาในโลกปิศาจสวรรค์อีกครั้ง,แม้แต่เทียนชูจะจัดการพวกเราได้อย่างไร!"เฉิงโห่วที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเกลียดชัง.
"ดูดซับวาสนา? ด้วยร่างของเจ้า,ที่มีเพียงแขนที่ใหญ่โต,เป็นไปได้ว่า,ร่างกายของเจ้านั้นมีต้นกำเนิดจากที่นี่อย่างงั้นรึ?"ต้าจื่อไจ้ที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เรื่องนี้,ไม่จำเป็นต้องเอ่ยตามตอนนี้,เมื่อถึงเวลาลงมือตามสิ่งที่ข้าเตรียมไว้ก็พอ!"เฉิงโห่วกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ตกลง!"ต้าจื่อไจ้ที่เผยยิ้มเล็กน้อยออกมา.
"ตูมมมมมม!"
อุโมงค์ประตูโลกปิศาจสวรรค์ที่ยังคงยืดยาวไปทางทิศใต้.
-------------------------------------------------------------------------
บนอวกาศของโลกจิ้งจอก,สถานที่แห่งหนึ่งที่มีแสงสีเงินเจิดจรัส!
แสงประกายสายสองชัชวาล,กวาดกว้างขยายพื้นที่กว่า100000000000000
ลี้
ในขอบเขตจักรวาลที่กว้างใหญ่,ในเขตแดนมีแท่งแสงสีเงินที่สามารถมองเห็นได้,เป็นแท่งแสงที่เจิดจรัสไม่ต่างจากดวงตะวัน.
หากจ้องมองอย่างระมัดระวังแล้ว,จะพบว่าแท่งแสงที่สว่างจ้านั้นมีรูปลักษณ์คล้ายกับขวาน,นอกจากนี้มันยังคล้ายกับขวานสะบั้นสวรรค์ที่จงซานเคยใช้.
อย่างไกรก็ตาม,ขวานสวรรค์สวรรค์ที่จงซานใช้ในโลกใบเล็กนั้นมีขนาดไม่สามารถเทียบได้กับมันแม้แต่น้อย,และพลังของขวานสะบั้นสวรรค์ชิ้นนี้ยังแผ่พลังกลิ่นอายที่บ้าคลั่งออกมา,แม้แต่บดขยี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้าใกล้,เป็นกลิ่นอายที่ทรงพลังน่าเกรงขามมาก,มันพร้อมจะบดขยี้ทุกอย่าง.
ขวานสะบั้นสวรรค์ที่ใหญ่โตปลดปล่อยลำแสงที่เจิดจรัส,กลิ่นอายที่แผ่ออกมาทรงพลังพอที่จะสับเซียนบรรพชนให้กลายเป็นสองท่อน.
ขวานสะบั้นสวรรค์ที่ปลดปล่อยลำแสงออกมา,เกิดเป็นระลอกคลื่นเหมือนกับคลื่นในน้ำทะเลในอวกาศรัศมี
100 ล้านลี้
พื้นที่ของขวานสะบั้นสวรรค์นั้นทรงพลังเต็มไปด้วยพลังทำลายล้าง,อย่างไรก็ตาม,มีที่จุดหนึ่งที่ดูแปลกประหลาด.
คล้ายกับมีบอลแสงหกลูก,ปลุกคลุมอยู่รอบๆ.
บอลแสงหกลูกที่ปกคลุมเกาะหกเกาะ,บนเกาะดังกล่าวนั้นไม่ได้รับผลกระทบใดๆ,ราวกับว่าคลื่นอากาศที่หนักหน่วงรุนแรงนั้นไม่ได้ส่งผลเข้ามาบนเกาะดังกล่าว.
บนเกาะลอยฟ้าดังกล่าวนั้นมีตำหนักขนาดใหญ่,และมีลานที่ใหญ่ที่สุดในหกเกาะ.
บานลานมีชายห้าคน,บนอากาศเป็นชายที่มีชุดสีเหลือง,ราวกับว่าเขาไม่ขยับ,และยังมีสตรีที่มีมังกรทองที่แห้งเหี่ยวนอนอยู่บนไหล่.
แน่นอนว่าสตรีคนดังกล่าวคือเห่าเม่ยลี่ที่ถูกจับมาจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ส่วนชายทั้งห้าคน,ก็คือห้าราชันย์.
ราชันย์เหลือง,ราชันย์แดง,ราชันย์เขียว,ราชันย์ขาว,ราชันย์ดำ!
"เห่าเทียน,เจ้าต้องตายเหมือนหมา,ข้าของสาบเจ้าให้ตายไปทั้งตระกูล!
สาบให้เจ้าใบหน้าพุพอง,สาปให้ชะตาวิถีของเจ้รระเบิด,สาปให้เจ้าไม่ตายดี........."เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวสาปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
เห่าเม่ยลี่ที่ไม่สามารถขยับได้,ทำได้แค่เอ่ยปากพูดเท่านั้น.
"วูซซ!” "วูซซ!”........................
ราชันย์เหลือบ,รอบๆร่างปรากฏปราณทมิฬที่ก่อตัวขึ้นในอากาศ,ราวกับจะทะลวงเข้าไปในร่างกายของเขา.
"วูซซซซ!"ราชันย์เหลืองที่ปรากฏลำแสงสีเหลือแผ่ออกมา,ก่อนที่จะทำลายปราณทมิฬลบให้มันหายไป.
ราชันย์เหลืองที่ก้มหน้าลงช้าๆ,จ้องมองเห่าเม่ยลี่,แววตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
จิตสังหารของเขาที่แผ่ออกมา,ทันใดนั้นร่างกายของเห่าเม่ยลี่ที่หายใจหอบไปในทันที.
เห่าเม่ยลี่ที่ขัดขืน,ทว่ากลับไม่สามารถทำอะไรได้.
"เจ้าจับข้ามา,จงซานจะต้องมาช่วยข้า,จงซานต้องสังหารเจ้าแน่นอน,เจ้าสารเลว,เจ้าพวกบัดซบ!"เห่าเม่ยลี่ที่ยังคงตะโกนด่าไม่หยุด.
"ชิ!"ราชันย์เหลืองที่แค่นเสียงเย็นชา.
ทันใดนั้น,ปากของเห่าเม่ยลี่ที่ถูกปิดเอาไว้ในทันที.
"งึมฮึมๆ!"
เห่าเม่ยลี่ไม่สามารถอ้าปากได้,ได้ยินเสียงงึมงัมไม่สามารถสาปแช่งพวกเขาได้,ทว่าสายตาแห่งความเกลียดชังยังคงแผ่ออกมา.
"ราชันย์เหลือ,ร่างโคตรหยินหมื่นปิศาจ?
เป็นพิษร้ายจริงๆ!
สามารถสาปได้แม้แต่พวกเรา."ราชันย์เขียวเอ่ย.
"เด็กสาวผู้นี้ไม่ธรรมดา,เพียงแค่เซียนโบราณ,ก็สามารถสาปพวกเราได้แล้ว,หากนางรอดไปได้,พวกเราจะต้องถูกสาปแน่!"ราชันย์ขาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"คนที่จะตาย,เจ้าไม่จำเป็นต้องสนใจ!"ราชันย์เหลือเอ่ยกล่าว.
ราชันย์ขาวพยักหน้ารับ,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังเขตแดนขวานสะบั้นสวรรค์.
"สนามพลังของผ่านกู่,ผ่านกู๋ควรค่าแล้วที่เป็นบุคคลอันดับหนึ่งของโลกหล้าในอดีต,จวบจนถึงตอนนี้,สนามพลังของเขาก็ยังทรงพลังร้ายกาย,ด้วยสถานการณ์ของพวกเราในตอนนี้,คาดไม่ถึงว่าจะไม่สามารถผ่านเข้าใกล้มันได้!"ราชันย์ขาวที่เอ่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"สนามพลังของผ่านกู่,คือพลังป้องกันที่ทรงพลังที่สุด!"ราชันย์เขียวที่พยักหน้ารับ.
"ต้นกำเนิดโลกจิ้งจอก,อยู่ด้านล่างสนามพลังของผ่านกู่,สถานของบรรพชนจิ้งจอก,เทือกเขาชิงก็ด้วย,หากต้องการเทือกเขาชิง,จะต้องทำลายสนามพลังของผ่านกู่,ราชันย์เหลือง,เจ้ามั่นใจอย่างงั้นรึ?"ราชันย์ขาวที่จ้องมองไปยังราชันย์เหลือง.
"ที่ด้านบนของสนามพลังของผ่านกู่,มีเกาะลอยฟ้าหกแห่ง,หกตำหนัก,พวกเราอยู่บนตำหนักของบรรพชนจิ้งจอก,ส่วนอีกห้าตำหนักนั้น,เป็นตำหนักที่พวกเราเคยอาศัยอยู่เมื่อครั้งในอดีต!"ราชันย์เหลืองเอ่ยกล่าว.
"ใช่!
มันมีปัญหาอะไร?"ราชันย์ขาวเอ่ยกล่าว.
"ตำหนักของข้าราชันย์เหลืองนั้น,มีแผนที่เขตแดนต้นกำเนิดโลกจิ้งจอกที่ข้าซ่อนเอาไว้!"ราชันย์ขาวเอ่ย.
"อะไร?
แผนที่พื้นที่ต้นกำเนิดโลกจิ้งจอกอย่างงั้นรึ?"คนอื่นๆที่จ้องมองราชันย์เหลืองด้วยความประหลาดใจ.
"ใช่,ข้าจะไปยังตำหนักราชันย์เหลือง,แผนที่ของดินแดนต้นกำเนิดโลกปิศาจสวรรค์,ทำให้ข้ารู้วิธีเส้นทางที่จะไปทำลายสนามพลังของผ่านกู่!"ราชันย์เหลืองที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ตั้งแต่แรกแล้ว,ที่บรรพชนจิ้งจอกและผ่านกู่เปิดโลกจิ้งจอก,เจ้าก็เตรียมการไว้ตั้งแต่วันนั้นอย่างงั้นรึ?"ราชันย์ขาวที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
สายตาของทุกคนที่จดจ้องมองไปยังราชันย์เหลือง.
"ในเวลานั้นข้าเพียงแค่เตรียมการ,แต่ไม่คิดว่ามันจะมาถึงวันนี้ได้!"ราชันย์เหลือที่ส่ายหน้าไปมา.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่,แต่วันนี้,ก็กลายเป็นเรื่องดี!"ราชันย์ขาวที่หัวเราะด้วยความพอใจ.
"แต่ว่า,วิธีที่เจ้าจะใช้ร่างโคตรหยินหมื่นปิศาจเช่นนี้,มันฟุ่มเฟือยไปหน่อย,เจ้ารู้ว่าสิ่งนี้ควรจะใช้ประโยชน์ได้มากกว่านี้!"ราชันย์ดำที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ฟุ่มเฟือยรึ? หากเทียบกับเทือกเขาชิงและสนามพลังผ่านกู่ที่จะหายไป,แม้แต่การได้รับเทือกเขาชิงตลอดจนทำลายโลกปิศาจ,เผยมันออกไปยังโลกใบใหญ่ก็ไม่มีอะไร!"ราชันย์เหลือที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม? ดูเหมือนว่าเจ้าจะกังวลเกี่ยวกับจงซานต้าเจิ้งด้วยรึ?"ราชันย์ขาวเอ่ย.
"ด้วยพวกเราห้าคน,จงซานหาได้มีอะไร,ทว่ามีหงจวินที่ซุ่มอยู่,ความต้องการของหงจวินนั้น,ไม่มีทางที่จะปล่อยเทือกเขาชิงไปแน่,ในอดีตหงจวินรับคำมั่นว่าจะไม่เข้ามาในโลกจิ้งจอก,ทว่าหากโลกจิ้งจอกพังทลายลง,คำมั่นนั้นก็ไม่ต้องรักษาอีกต่อไป."ราชันย์เหลืองที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"หงจวิน?
ชิ,หงจวินมีอะไร,มาเมื่อไหร่,ข้าและคนอื่นจะสังหารหงจวิน,ยึดครองพลังและเกียรติยศของเขามา,และสร้างศาลสวรรค์ขึ้นอีกครั้ง!"ราชันย์แดงที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"อืม!"ทุกคนที่พยักหน้ารับอย่างพร้อมเพรียง.
"เห่าเม่ยลี่,ร่างโคตรหยินหมื่นปิศาจ,จะถูกใช้ที่นี้,แม้นว่ามันจะฟุ่มเฟือยไปบาง,ทว่ามันไม่สามารถเทียบได้กับสิ่งที่ได้มา,หลังจากที่พวกเราได้รับทุกสิ่งทุกอย่า.การผสานนางเข้ากับโลกจิ้งจอก,เมื่อข้าทำลายสนามพลังผ่านกู๋ได้,ค่อยสังหารนางก็แล้วกัน!"ราชันย์เหลือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ฮึม ฮึม!
"เห่าเม่ยลี่ที่เผยคำพูดงืมขึมด้วยความหวาดหวั่น.
"บางที่ร่างโคตรหยินหมื่นปิศาจ,ในโลกใบใหญ่คงมีเพียงแค่ร่างเดียว,กับความพยาบาทสิบชาติ,สะสมหยินและปราณปิศาจ,ท้ายที่สุดก็ปะทุขึ้น,สามารถทะลวงพลังของฟ้าดินได้,ร่างโคตรหยินที่เต็มไปด้วยพลังพยาบาท,สามารถทะลวงได้แม้แต่โซ่ตรวจของเทียนชู,เจ้ากับใช้นางเพียงเพื่อทลายโลกจิ้งจอก,เพียงแค่ต้องการทำลายโลกจิ้งจอกเท่านั้นรึ?
ทุกคนที่รู้เรื่องนี้คงดุด่าว่าเจ้าบ้าคลั่งแน่!"ราชันย์ดำที่เผยยิ้มออกมา.
ราชันย์เหลือที่หันหน้าไปมองเห่าเม่ยลี่และกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"นั่นเป็นภารกิจของนาง!"
"งืม งืม!"ใบหน้าของเห่าเม่ยลี่ที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังจดจ้องมองไปยังราชันย์เหลือง.
"ตอนแรกที่เจ้าส่งเห่าเม่ยลี่ให้จงซาน,เจ้าไม่กลัวว่านางจะกลายเป็นสตรีของจงซานรึ?"ราชันย์ขาวที่เอ่ยสอบถามออกไป.
"โคตรหยินปราณพยาบาท,ใครจะทนได้?"ราชันย์ดำเอ่ย.
"ก็จริง!"ราชันย์ขาวพยักหน้ารับ.
"ผนึกนาง,ข้าจะไปยังตำหนักราชันย์เหลือก่อน,ที่นี่มอบให้เจ้า,ปกป้องนางให้ดี,อย่าให้ผิดพลาด!"ราชันย์เหลืองกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"โปรดวางใจ,ถึงหงจวินจะมาที่นี่,ก็ไม่มีทางที่จะนำนางไปใหนได้!"ราชันย์ขาวกล่าวรับรอง.
ราชันย์เขียว,ราชันย์แดง,ราชันย์ดำ,ต่างก็พยักหน้ารับ.
"เริ่มได้!"ราชันย์เหลืองเอ่ย.
"งืม งืม!"ดวงตาของเห่าเม่ยลี่ที่เบิกกว้างน้ำตาที่ไหลอาบทั้งสองแก้ม.
คนทั้งห้าที่เข้าประจำทิศลงมือพร้อมกัน,ก่อนที่จะปล่อยลำแสงพุ่งเข้าไปในร่างนางผนึกนางเข้ากับโลกแห่งนี้.
"ครืนนนนน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ร่างของเห่าเม่ยลี่ที่ถูกแสงหลากสีปกคลุม,ร่างของนางที่สั่นไปมา,เหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น,ทว่าเห่าเม่ยลี่ที่สัมผัสได้ว่านางเชื่อมต่อกับโลกจิ้งจอกแห่งนี้อย่างชัดเจน.
"เจ้าพวกปิศาจ,เจ้าต้องตายเหมือนหมา!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยกล่าวได้อีกครั้ง.
ราชันย์เหลือที่จ้องมองเห่าเม่ยลี่อย่างเย็นชาอีกครั้ง,ก่อนที่จะบินออกจากเกาะลอยฟ้าแห่งนี้ไป.
"ตายเหมือนหมา,ต้องตายเหมือนหมา~~~~~~~~~~!”เสียงหวีดร้องของเห่าเม่ยลี่ที่แหบเคลือ.
"ความพยาบาท,ความเกลียดชัง,ที่มากมายกำลังเพิ่มพูนขึ้น,ยิ่งความพยาบาทมากเท่าไหร่,ก็จะยิ่งสงผลดี.
"ปัง~~~~~~~~~!”รอบๆร่างของเห่าเม่ยลี่ที่มีปราณทมิฬมากมายปะทุขึ้นมาแผ่กระจายไปรอบๆ.
ปราณทมิฬ,ที่ทำให้พื้นดินกลายเป็นทราย,แม้แต่หินยังแห้งเหี่ยวกรอบเปราะกลายเป็นฝุ่น.
"เป็นปราณหยินแปลงปิศาจพยาบาทที่รุนแรงมาก!"ราชันย์เขียวที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"น่าเสียดายจริงๆ,ด้วยงานของราชันย์เหลือ,มันช่างสิ้นเปลื้องยิ่งนัก!"ราชันย์แดงพยักหน้ารับ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น